De kunst van het loslaten van je ex #116

Hopelijk snel te verlopen tvp-tje.

Goede OP!

Even linkje naar oude topic plaatsen:
De kunst van het loslaten van je ex #115

Valt er wat makkelijker te switchen naar oude topics wat ik daarmee heb ervaren.

tvp

Tvp.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2010 17:41 schreef Tegan het volgende:

[..]

Prima dat je een verklaring daarvoor zoekt, maar je roept iedere paar dagen een andere stoornis. Als je het nu liet bij verklaringen in trekjes als 'erg onzeker' etc. had ik er een stuk minder problemen mee.

De kunst van het loslaten van je ex #116

Ik heb het voorheen alleen maar over BPS gehad. En nu verander ik die mening naar NPS. En waarom mag ik er geen label op plakken? Omdat alleen een arts dat kan? Ja, je hebt daarin gelijk, maar als ik zoveel dezelfde trekjes in mijn ex herken als er op die NPS forums en sites wordt gerept, dan noem ik het beestje gewoon bij de naam, ook al is het niet zeker of ze het wel of niet heeft.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2010 15:48 schreef Tegan het volgende:
Ik moet zeggen dat ik dit topic eigenlijk zo goed als niet meer nodig heb. En ik denk ook niet aan mijn ex als ik dit topic zie. Wij zijn redelijk goede vrienden geworden nu. Ik vind het nog wel jammer dat ik hem niet zo vaak zie (soms maar eens in de twee weken), maarja, we moeten natuurlijk wel beide ons eigen leven ernaast hebben. Ik blijf hier nog wel een beetje hangen, maar liefdesverdriet heb ik niet echt meer.

Goed om te horen Tegan, ben blij dat je zo ver bent gekomen. Hoelang is het geleden dat je relatie verbroken is?
Ik denk nog wel regelmatig aan mijn ex maar begin het steeds minder als pijnlijk te ervaren en het is een herinnering geworden van een fijne tijd die ik heb gehad en het enige dat ik nu mis is gezelschap en intimiteit. Maar ik heb totaal niet meer het gevoel dat ik dat alleen van mijn ex wil, in tegenstelling juist; ik zie met plezier een fijne relatie met iemand anders tegemoet of scharrels die op mijn pad komen. Momenteel eerst alleen behoefte aan scharrels maar ben niet bang voor een relatie.


@ goofy_goober
anders schiet je even niet zo keihard in de verdediging, kunnen we dit gewoon laten rusten? Dit is totaal niet de plek hiervoor. Open dan lekker een ander topic waar je ex aan lijd. Bvd.

Tja knap, ik zou het niet kunnen. Ik heb de afgelopen 3,5 maand ofzo geloof ik 5 maal contact gehad met mijn ex. Ik heb er geen behoefte aan om telkens aan het feit herinnerd te worden dat ik haar niet meer heb. Op msn ben ik kortaf en ik hoef geen vrienden met haar te zijn nadat ze mijn vertrouwen zo'n grote rotschop verkocht heeft en mij qua persoon zo de grond in geboord heeft dat ik serieus van mezelf dacht dat IK degene was met psychische problemen dat is gewoon niet normaal meer. En ik ben meer waard dan dit en ik pik het niet zo behandeld te worden want ze ziet mij gewoon als minderwaardige ten opzichte van zichzelf. Vandaar dat ik vanuit mijzelf niks meer laat horen maar ze heeft zelf nog wel de mogelijkheid om contact op te nemen wanneer ze dit wil. Maar ik zal per moment voor mezelf beslissen wat ik wel of niet wil en ik denk er heel goed bij na dat ik mijzelf bescherm tegen meer pijn. Ik heb mijzelf beloofd niet meer door haar gekwetst te worden.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2010 18:37 schreef Lallend het volgende:
Tja knap, ik zou het niet kunnen. Ik heb de afgelopen 3,5 maand ofzo geloof ik 5 maal contact gehad met mijn ex. Ik heb er geen behoefte aan om telkens aan het feit herinnerd te worden dat ik haar niet meer heb. Op msn ben ik kortaf en ik hoef geen vrienden met haar te zijn nadat ze mijn vertrouwen zo'n grote rotschop verkocht heeft en mij qua persoon zo de grond in geboord heeft dat ik serieus van mezelf dacht dat IK degene was met psychische problemen dat is gewoon niet normaal meer. En ik ben meer waard dan dit en ik pik het niet zo behandeld te worden want ze ziet mij gewoon als minderwaardige ten opzichte van zichzelf. Vandaar dat ik vanuit mijzelf niks meer laat horen maar ze heeft zelf nog wel de mogelijkheid om contact op te nemen wanneer ze dit wil. Maar ik zal per moment voor mezelf beslissen wat ik wel of niet wil en ik denk er heel goed bij na dat ik mijzelf bescherm tegen meer pijn. Ik heb mijzelf beloofd niet meer door haar gekwetst te worden.

Waarom block je haar niet op MSN? Kan ze je ook niet meer kwetsen.

ook nog maar een keer volgen

Denk dat het nog kleine hoop is dat ze nog weer op een normale manier met me om kan gaan zonder dat ik er een kut gevoel bij krijg. Ligt ook deels bij mij maar ik ben niet zo dat ik iemand volledig uit mijn leven weer, momenteel wel maar dat is puur uit zelfbescherming. Het is tenslotte ook nog wel een beetje vers dus het is gewoon dat ik de progressie niet in de weg wil zitten.

Misschien is het niet helemaal toepasselijk om hier te posten maar het voelt hetzelfde ..

Kort voorafje:
In maart 2006 een relatie gekregen met een meisje, ik was 17 en zij was 15.
Dit heeft tot januari 2010 geduurd .. maargoed dit is dus eigenlijk het probleem niet! (anders was ik hier wel eerder terecht gekomen natuurlijk )

Het echte probleem:
In oktober 2009 op een feestje een op 1e gezicht leuk meisje leren kennen. Nu was voor mij het contact leggen nooit een probleem ondanks een vriendin en zo gebeurde dat hier ook dus. Haar een beetje leren kennen maar het was gewoon oppervlakkig ook vanwege het feit dat ik een vriendin had. Dit is zo gebleven tot januari .. totdat het uit was met mijn toen huidige vriendin.

Nadat mijn relatie ophield ging het contact wat dieper en na een paar weekjes begonnen we ook met afspreken wat echt heel gezellig en leuk was. De 1e paar keren niet gezoend, gewoon lekker rustig aangedaan en gezellig met elkaar zijn. Van het een komt toch het ander en toch gezoend met elkaar. Dit is een tijdje zo gelopen tot er zo rond eind maart/begin april werd aangegeven van beide kanten elkaar leuk te vinden.

Er veranderde opzich niks, op dat moment hoefde het ook niet van beide kanten. Totdat het op een gegeven moment ergens in april toch wel begon te kriebelen bij mij, wtf ik was gewoon verliefd! Iets wat ik eigenlijk al tijden niet meer had ervaren. Hier ligt dus ook gelijk het hele probleem..

Na wat dralen heb ik aangegeven dat ik toch wel serieus verliefd was geworden op d'r. Klinkt leuk én aardig maar... madame wist niet zo goed wat ze hiermee aanmoest.. Ze vond me wel leuk maar durfde de echte verliefde gevoelens niet los te laten en mij niet helemaal toe te laten tot haar om het maar zo te zeggen.. Natuurlijk wel afspreken en dan weer zoenen en mezelf daarna weer kut voelen omdat ik ergens al wist dat het niks ging worden en ze me liever als vriend had en zag..

Ze gaf aan dat ze expres de echte verliefde gevoelens tegenhield door wat ze vroeger had meegemaakt met haar ouders en ze eigenlijk nog geen echte relatie wilde. Ook denkt ze dat we niet echt bij elkaar passen terwijl ik dat wel weer zo ervaar. Hoe kan het anders dat je elkaar alles durft&kan vertellen en je gewoon op je gemak voelt bij elkaar.. we verschillen wel op een paar punten maar zijn die zo écht zo verschillend? nee..

Maargoed haar examen periode kwam er ook aan en ik wilde haar niet lastig vallen dus het maar even gelaten voor wat het was, hoe moeilijk ik dat ook vond. Goed periode voorbij en ze had er nog is over nagedacht.. nu komt het waar ik dus al bang voor was..

Ze durft/wilt de relatie niet aan en vond het de laatste tijd (sinds ik had aangegeven verliefd te zijn) te snel gaan. Nu voel ik me dus aardig belabberd ondanks dat het dus níet mijn ex is! Ook boos tevens want ik voel me toch wel een beetje aan het lijntje gehouden..

Had ik nu maar de ballen om definitief ajuu tegen haar te zeggen en haar gewoon te verwijderen uit mijn telefoon en de rest van de bende.. maar nee die stap durf ik weer net niet te zetten. Het lukt me amper om een dag geen contact vol te houden. Nu komt dat ook ergens een beetje omdat haar zusje mij heeft verteld dat ik de 1e echte serieuze jongen was die ze leuk vond en mee naar huis durfde te nemen. Ook was ik de 1e echte jongen waar ze dingen over haar verleden tegen durfde te vertellen. En dat wilt ze dus niet kwijt en dat snap ik ook wel.
Maar hoe kan ik nou met iemand afspreken als ik écht verliefd ben op diegene en laat diegenen nou juist alleen vrienden willen blijven. Dat kan toch niet?


Mijn excuses voor het lange verhaal en het offtopic gedeelte.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2010 20:39 schreef sandertjuh het volgende:
Ook was ik de 1e echte jongen waar ze dingen over haar verleden tegen durfde te vertellen. En dat wilt ze dus niet kwijt en dat snap ik ook wel.

Ik zou toch bijna beginnen te denken dat zowat alle vrouwen een 'verleden' hebben. Mijn ex had ook een 'verleden' en dat gebruikte ze dan ook vaak als excuses voor haar idiote gedrag.

'Ja goofy, ik heb een moeilijke jeugd gehad en ben zo vaak in de steek gelaten en ze zijn vreemd gegaan blabla, dus daarom vertrouw ik je niet. Kan ik ook niets aan doen, zo ben ik nu eenmaal!'

Ga er dan eens aan werken trut, ipv het steeds als excuus te gebruiken.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2010 22:29 schreef Tegan het volgende:
Beginnen we nu weer met zulke generalisaties?

Ik spreek vanuit mijn perspectief, beste Tegan.

Daarnaast generaliseer ik niet, maar spreek ik uit (eigen) ervaring en het feit dat zowat dit hele forum volstaat met verhalen over vrouwen met een 'verleden'.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2010 22:27 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Ik zou toch bijna beginnen te denken dat zowat alle vrouwen een 'verleden' hebben. Mijn ex had ook een 'verleden' en dat gebruikte ze dan ook vaak als excuses voor haar idiote gedrag.

'Ja goofy, ik heb een moeilijke jeugd gehad en ben zo vaak in de steek gelaten en ze zijn vreemd gegaan blabla, dus daarom vertrouw ik je niet. Kan ik ook niets aan doen, zo ben ik nu eenmaal!'

Ga er dan eens aan werken trut, ipv het steeds als excuus te gebruiken.

Juist, in de laatste zin kan ik me helemaal vinden
Volgens mij wilt ze er ook niet eens d'r best voor doen.. dan vraag ik me af: waar zijn dan alle mooie praatjes heen en de dingen die gezegd zijn? Meen je dat dan? Ja dat dan wel weer volgens mevrouw..

Maar nee het was leuk todat ze erachter kwam dat ik het toch wel serieus begon te vinden (gek he na bijna 6 maanden).. nee dat durf&kan ik niet hoor


ze gaat aankomende zaterdag op vakantie en we hadden nog afgesproken om daarvoor af te spreken maar dat heb ik afgezegd nadat ze vandaag met de conclusie kwam dat ze toch géén relatie met mij wil
nee ik moet haar vergeten

hoe moeilijk dat ook is..

Iedereen heeft toch "een' verleden?

quote:

Op dinsdag 1 juni 2010 23:54 schreef Sjechov het volgende:
Iedereen heeft toch "een' verleden?

Ja, maar geen 'verleden'.

En vrouwen die een 'verleden' hebben gebruiken dit iets te vaak als excuus om eens lekker te zeiken en hun vent te chanteren of medelijden op te wekken.

quote:

Op woensdag 2 juni 2010 01:27 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Ja, maar geen 'verleden'.

En vrouwen die een 'verleden' hebben gebruiken dit iets te vaak als excuus om eens lekker te zeiken en hun vent te chanteren of medelijden op te wekken.

Misschien is het hebben van een 'verleden' wel iets heel naars en denk jij er te makkelijk over?

Kan t aan de ene kant wel begrijpen, dat hele verleden-gezeur. Soms wil je gewoon niet weer pijn ervaren, zeker als je in je verleden gewoon vaak gekwetst bent in de liefde. Is denk ik een teken dat je er nog niet volledig overheen bent. Maar ik vind ook dat je op een gegeven moment dat risico moet nemen. Het is lekker veilig, zo in je eentje, maar als je toch ooit verder met een persoon wil, moet je jezelf weer openstellen. In het geval van Sandertjuh heeft ze dit al wel deels gedaan, maar misschien vindt ze dat ze al te ver is gegaan, dat ze nu al te afhankelijk is van hem (omdat ze hem over haar verleden heeft verteld) en durft ze niet ineens nog serieuzer te worden. Moet misschien groeien, maar ze moet wel eerst zelf inzien dat ze uiteindelijk zich wel meer open moet stellen anders komt t nooit verder dan dit.

Zelf heb ik ook weer s een issue, was hier een tijdje geleden (rond januari/februari) veel omdat ik een ex had waar ik nog heel gek op was. Het is gewoon nog steeds moeilijk. Hij was zegmaar voor mij m'n eerste liefde, al was het nooit echt echt een relatie, het betekende gewoon zo veel voor mij. Maar hij was eerst nog niet over zijn ex heen en toen uiteindelijk voelde hij steeds minder voor mij.

We zijn nog steeds vrienden, maar dat is soms zo moeilijk. Ik mis wat we hadden, niet perse het intieme, maar de gesprekken, hij heeft mij dingen verteld die hij niet echt met andere mensen deelde, zei dat hij echt goed met me kon praten enzo, maar de laatste tijd.. Het is gewoon zo anders. Kan het niet echt uitleggen maar ik vind het rot, en ik heb t idee het zelf verpest te hebben omdat ik op het einde (nouja, duurde toch 2/3 maanden) zovaak heb gevraagd wat hij nou wilde met de nodige tranen, zeker op t einde. Maar ik kan me er nog steeds rot om voelen, om hoe alles is gegaan. En ik wil dat niet meer, want we zitten gewoon in dezelfde vriendengroep en het doet soms nog steeds zo'n pijn, maar het is nog ook wel gezellig en ik wil t niet kwijt, maar hij kan nog zoveel invloed hebben op mn humeur. BLEH.