Zwangerschap en geboorte deel 649

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 09:00 schreef Pvoesss het volgende:
Ik vind dat echt een gewaagd plan.. na een half uur ben je het zat en mis je de kleine denk ik

Dat is het ook. Maar er zijn genoeg mensen die 5 weken na de geboorte bewust een avondje met elkaar (zonder baby) plannen. En zo zie ik het ook op dit moment. Het iets waar we doorheen moeten. 5 weken daarna ga ik ook weer aan het werk en dan zal ik het ook moeten missen.

Het zou al een iet wat ander verhaal zijn als de bruiloft om de hoek was, maar dat is het helaas niet (btw wel een gewéldige locatie). Ik kan nu niet "ff snel naar huis" wat dat is gewoon een rit van 2 uur.
Mijn zus zei tegen me: je moet maar zien.. en zo is het ook, want hoe de dag gaat verlopen voor mij, ligt natuurlijk ook helemaal aan de bevalling, hormonen en al dat soort onvoorspelbare dingen.


Wat ik er ook een beetje jammer aan vind, is dat ik mijn aandacht niet voor de volle 100% op mijn zus kan richten, want die is toch de belangrijkste die dag.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 09:35 schreef Lishe het volgende:
Baldria, misschien kun je de belangrijke momenten overdag aanwezig zijn? De huwelijksvoltrekking? En als het goed gaat blijf je, gaat het niet dan ga je naar huis.

Nieuwe moeders, gefeliciteerd. Wat is Isabel een prachtige naam!

Tja, het is wel mijn zus. En misschien is het onwijs naïef om te denken dat dat belangrijker is dan een kindje (en moeder!) van pakweg 5 weken oud, maar ik zou het mijzelf niet kunnen vergeven als ik de helft van haar dag mis!

Ik zou dat zelf ook niet leuk gevonden hebben als mijn zus er bijna niet bij geweest zou zijn, ondanks dit soort bijzondere omstandigheden.

[ Bericht 9% gewijzigd door Baldria op 22-05-2010 09:42:09 (drukte al op invoeren) ]

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 09:40 schreef Baldria het volgende:

[..]

Tja, het is wel mijn zus. En misschien is het onwijs naïef om te denken dat dat belangrijker is dan een kindje (en moeder!) van pakweg 5 weken oud, maar ik zou het mijzelf niet kunnen vergeven als ik de helft van haar dag mis!

In alle eerlijkheid: ik vind het ook heel naïef. Je weet niet wat voor kind je gaat krijgen, wat voor gevoel je daarbij krijgt en welke praktische rompslomp erbij komt kijken.

Ik vierde bijvoorbeeld mijn verjaardag toen Ivan een maand oud was. Er kwam visitie over de vloer en juist op die dag besloot hij te gaan regelen. Uiteindelijk heb ik de hele verjaardag met hem op de slaapkamer aan de borst gezeten. Ik vond het niet leuk, maar het viel niet te plannen. Een paar weken later was het Kerst. We gingen naar mijn schoonfamilie toe en hadden besloten om het bij een avondje te houden. Daar aangekomen besloot Ivan weer dat hij een ontzettende dorst had en heb ik eerst 1,5 uur met hem op een slaapkamer aan de borst gezeten. Daarna heeft hij lekker bij mij in de doek geslapen.

Ivan is en was een heel makkelijk kind, maar ik had er niet aan moeten denken om een dag op pad te gaan met hem. Veel te veel indrukken voor zo'n jonge baby. Een nacht zonder hem doorbrengen was zeker geen optie geweest, want dan had ik om de haverklap moeten kolven of met stuwing moeten lopen. Bovendien dronk hij toen elke paar uur, dus ik had het zelf waarschijnlijk ook wel heel vermoeiend gevonden om zolang op pad te gaan.

Misschien ben je van plan om flesvoeding te geven en kun je je baby wat makkelijker overdragen. Het is zeker mogelijk dat je er tegen die tijd relaxed mee om zult kunnen gaan, maar ik zou mezelf als ik jou was van tevoren niet te veel druk opleggen om vanalles en nog wat te doen. Je hebt alle intenties om zoveel mogelijk van deze belangrijke dag voor je zus mee te maken en je ziet tegen die tijd wat wel en wat niet lukt!

En Leonieke, sorry, ik heb geen begrip voor je standpunt. Ivan is nu 6 maanden oud en ik zou er nog steeds moeite mee hebben om hem zo lang uit zijn bekende omgeving weg te rukken. We gaan binnenkort naar een familiedag, maar ik sluit niet uit dat we het kort houden. Ik weet het nog niet en ik wil de flexibiliteit hebben om van gedachten te veranderen. Pas waren we een dag op pad en zijn we ook plotseling weggegaan. Het weer werd slecht, Ivan was het zat en wilde maar niet slapen en we konden niet zo snel de gastvrouw vinden. Kan gebeuren. Een baby gooit je prioriteiten overhoop. Ik kan me best voorstellen dat het voor jou niet zo leuk was, Leonieke, maar kom op hé, 2 lege plekken en wat geld zijn het balen toch niet waard?

Claudia, het ging mij vooral om het feit dat het altijd hun plan is geweest en ze ons dat niet gezegd hadden. Waren ze daar eerlijk in geweest dan gingen we daar uiteraard ook rekening mee gehouden hebben. En zo lang uit zijn bekende omgeving is wat overdreven. Hun dochter is de hele namiddag en tijdens de receptie bij hen geweest. En laat ons eerlijk zijn, op dat moment ging hun dochter ook al 4 dagen per week van 7u tot 16u naar een onthaalmoeder en kreeg het flessenvoeding. En op de dag zelf van gedachten veranderen: oké, maar doe dat dan als er een aanleiding voor is. Maar dan nog kon P. zijn broer gewoon gebleven zijn. Hij was zijn getuige. Je moet daarom echt niet met z'n vieren weggaan.
Soit, het is voor mij iets wat ik altijd zal herinneren (en ik niet alleen want er zijn nog steeds mensen die er opmerkingen over maken als we het over ons feest hebben) en wat ik persoonlijk erger vind dan het feit dat mijn pa er niet bij was. Gewoon omdat mijn pa tenminste het lef had om dat op voorhand te laten weten. Dan ben je erop ingesteld.

_{En volgens mij hangt het ook voor een deel van je ingesteldheid af of je er klaar voor bent om je kind bij iemand achter te laten of niet. Er zijn hier volgens mij ook mensen die, hoe makkelijk hun (ouder) kind ook is, het echt niet zouden doen wat Baldria van plan is en dat vind ik persoonlijk wat sneu want het gaat wel om haar zus haar huwelijksfeest. Ik vind de intenties van Baldria alleszins heel mooi en ben ervan overtuigd dat haar zus dat enorm zal appreciëren. De manier waarop ze zegt dat het haar dag is, vind ik heel lief. Maar heel de discussie hoort hier eigenlijk niet thuis, dus laten we maar weer overgaan naar de orde van de dag}

Ik ga inderdaad geen borstvoeding geven en dat maakt het in mijn ogen ook wat "makkelijker". Ik had ook al eerder gezegd: het ligt natuurlijk ook gewoon heel erg aan het kind, maar ook aan mijzelf. Voor hetzelfde geld is het een huilbaby en dan kan ik wel heel lief het kindje mee willen nemen, maar dat gaat dan ook niet op.

Nou ja, ik moet natuurlijk niet vergeten dat ik het niet alleen hoef te doen en mijn man al gewoon heeft gezegd dat hij het vooral gaat doen die dag en dat ik lekker mag genieten van de bruiloft.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 10:54 schreef leonieke het volgende:
Maar heel de discussie hoort hier eigenlijk niet thuis, dus laten we maar weer overgaan naar de orde van de dag [/sub]

We zitten hier ook gewoon vol spanning te wachten op die foto van verse beeb!

Maar Leonieke, het klinkt mij vooral in de oren alsof je hen allerlei intenties in de schoenen schuift waar je geen zekerheid over hebt. En is het nou echt zo erg als mensen hun plan aanpassen? Ik kan me wel voorstellen hoe dat gaat, hoor. Je regelt een oppas, gaat op pad, hebt er toch niet zo'n goed gevoel bij, praat er met je ouders over, die zeggen dan iets als 'dan nemen wij hem/haar toch zometeen lekker mee?', dat klinkt dan heel verleidelijk, ineens wordt het kind vervelend, de grootouders nemen het maar vast mee en dan zit je ineens met twee lege plekken.

Ik zeg natuurlijk maar wat, maar wat ik bedoel te zeggen is dat je niet bij voorbaat het slechtste van mensen hoeft te denken. Ik kom uit een familie waarbij het het belangrijkst is dat iedereen zich op zijn gemak voelt en doet waar hij/zij zelf het beste gevoel bij hebt. Heb je geen zin in een galajurk? Dan trek je geen galajurk aan. Blijf je liever thuis? Blijf je toch lekker thuis. Verander je van gedachten? Ook goed. Leven en laten leven. Die houding scheelt je ook een hoop wrok.

Wat je laatste opmerking betreft: ik ben en was heel nuchter, maar het moederschap heeft die nuchterheid voor mij wel op z'n kop gezet. Denk maar aan jezelf en de borstvoeding. Jij had een vooropgezet plan om te stoppen met de borstvoeding als je weer ging werken, maar nu kun je het toch niet over je hart verkrijgen. Ik had dat ook. Ik probeer temidden van dat moedergevoelensgeweld echt wel nuchter te blijven, maar het is niet altijd even makkelijk.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 11:02 schreef Baldria het volgende:
Nou ja, ik moet natuurlijk niet vergeten dat ik het niet alleen hoef te doen en mijn man al gewoon heeft gezegd dat hij het vooral gaat doen die dag en dat ik lekker mag genieten van de bruiloft.

Het lijkt me heel bijzonder, om de bruiloft van je zus mee te maken.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 11:02 schreef flugeltje het volgende:
Ik denk dat het met name ook ligt aan de voorzienbaarheid van sommige dingen. Als je vooraf al het gevoel hebt dat het 'zou kunnen' dat je het kort gaat houden geef je dat gewoon aan bij de gastheer/gastvrouw. Ik denk dat er dan niemand zal zijn die er een probleem van maakt. Als ik Leonieke goed begrijp was daar gewoon sprake van ongezien wegglippen en vervolgens met minder mensen terugkomen waardoor de belangrijkste tafel 2 lege plekken had. Als je dan achteraf ook nog te horen krijgt dat dit steeds het plan is geweest terwijl het bruidspaar voorgehouden werd externe oppas te hebben kan ik me voorstellen dat het vrij lullig overkomt... Als schoonzus halverwege de dag zelf vertrokken was omdat het echt niet ging denk ik dat er meer begrip zou zijn. Een onverwachte iets oogst dan wat meer begrip dan een geplande, maar niet vertelde, wending.

Zoals zo vaak valt en staat alles met goede communicatie....

Helemaal akkoord

quote:

Ik weet zelf ook nog niet hoe ik met dit soort situaties om zal gaan straks. Grote evenementen hebben we niet meer gepland staan voor na de geboorte, dus een echte testcase heb ik pas later. Wel heb ik moeite met vragen als; Ga ik naar een feestje waar gerookt wordt? Hoe snel kunnen we bij m'n schoonmoeder in Zeeland gaan logeren om Willem ook daar aan iedereen voor te stellen?

Ik zou zelf niet naar een feestje gaan waar er gerookt wordt. Maar hier in België is het eigenlijk al best uitzonderlijk dat er binnen nog gerookt wordt. Enkel cafés waar er geen eten gegeven wordt en naar zo'n feestje zou ik Thomas niet meenemen. Dan zou ik vragen aan mijn schoonouders of we Thomas 's avonds mogen brengen _{(ze zouden niets liever hebben trouwens )}.
Is het te ver om 's ochtends vroeg te vertrekken en 's avonds eventueel terug te komen als je naar je schoonmoeder gaat? Wij gingen vroeger nooit naar mijn ma zonder te overnachten, maar hebben dat nu wel al gedaan omdat iedereen natuurlijk zo nieuwsgierig was om thomas te zien (en mijn ma hem ook wou terugzien ). Al hebben we er een paar weekjes mee gewacht omdat ik het niet echt durfde om Thomas direct meer dan een uur in de maxicosi te leggen (en dan 's avonds nog terug en in de namiddag rondrijden om hem aan een paar mensen voor te stellen).

quote:

Zouden we eventueel in september nog een weekje met de tent wegkunnen of werkt dat niet met baby? Komt er eigenlijk wel op neer dat ik geen flauw idee heb wat voor wissel Willem op ons leven gaat trekken. Tastbaarder dan 'niet meer uitslapen' of 'niet meer spontaan uit eten' kom ik op dit moment nog niet. De praktijk zal het gaan leren gok ik...

En dat 'niet meer spontaan uit eten' valt nog vrij goed mee, hoor Donderdagavond was er een vergadering op het werk. Thomas dus mee. En na de vergadering hebben we beslist om nog iets te gaan eten. Is heel goed meegevallen Hoe vlugger na de geboorte hoe makkelijker het ging, vond ik. Nu begint Thomas al een tijdje wakker te zijn als hij gegeten heeft. In het begin was het letterlijk: eten, verversen, slapen. Kan je vrij makkelijk iets gaan eten

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 11:02 schreef flugeltje het volgende:

Ik weet zelf ook nog niet hoe ik met dit soort situaties om zal gaan straks. Grote evenementen hebben we niet meer gepland staan voor na de geboorte, dus een echte testcase heb ik pas later. Wel heb ik moeite met vragen als; Ga ik naar een feestje waar gerookt wordt? Hoe snel kunnen we bij m'n schoonmoeder in Zeeland gaan logeren om Willem ook daar aan iedereen voor te stellen? Zouden we eventueel in september nog een weekje met de tent wegkunnen of werkt dat niet met baby? Komt er eigenlijk wel op neer dat ik geen flauw idee heb wat voor wissel Willem op ons leven gaat trekken. Tastbaarder dan 'niet meer uitslapen' of 'niet meer spontaan uit eten' kom ik op dit moment nog niet. De praktijk zal het gaan leren gok ik...

Om die reden heb ik bijvoorbeeld een tripje naar Toronto in augustus afgezegd. Ivan is dan al 9 maanden oud, maar ik wist tevoren niet of ik hem mee zou kunnen nemen, of ik nog borstvoeding zou geven, hoe ik mezelf eronder zou voelen, of het praktisch te regelen was voor mijn lief (we hebben ook een hond die wel eens eruit moet als Ivan slaapt, bijvoorbeeld). Ik ben er nu heel blij om dat ik dat tripje heb afgezegd. Ik vind het wel best zo.

We gaan over een paar weken voor het eerst met Ivan op vakantie - hij is dan 6 maanden oud - en dat is voor ons ook heel spannend. We zitten niet in een tent, maar hoe zal hij slapen in een vreemde omgeving in een campingbedje als hij ineens bij ons op de kamer ligt? Blijft hij dan doorslapen? Heeft hij niet erg last van de warmte? Hoe trekt hij de autorit er naartoe? We komen toch niet in de file? Ach ja sommige dingen moet je gewoon proberen. En als ik wel naar Toronto was gegaan was ik er ook wel overheen gekomen.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 11:15 schreef leonieke het volgende:

En dat 'niet meer spontaan uit eten' valt nog vrij goed mee, hoor Donderdagavond was er een vergadering op het werk. Thomas dus mee. En na de vergadering hebben we beslist om nog iets te gaan eten. Is heel goed meegevallen Hoe vlugger na de geboorte hoe makkelijker het ging, vond ik. Nu begint Thomas al een tijdje wakker te zijn als hij gegeten heeft. In het begin was het letterlijk: eten, verversen, slapen. Kan je vrij makkelijk iets gaan eten

Dat is zeker zo, vermits je geen baby hebt die midden in het restaurant gaat krijsen. Ivan gaat al een tijdje elke avond om 19:00 uur naar bed. Dat is heel fijn maar ook wel lastig. Uit eten gaan met hem is er niet meer bij. We zullen toch echt een oppas moeten regelen.

Maar goed, het is zo meer het kleine baby'tjestopic.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 11:11 schreef Claudia_x het volgende:
Maar Leonieke, het klinkt mij vooral in de oren alsof je hen allerlei intenties in de schoenen schuift waar je geen zekerheid over hebt. En is het nou echt zo erg als mensen hun plan aanpassen? Ik kan me wel voorstellen hoe dat gaat, hoor. Je regelt een oppas, gaat op pad, hebt er toch niet zo'n goed gevoel bij, praat er met je ouders over, die zeggen dan iets als 'dan nemen wij hem/haar toch zometeen lekker mee?', dat klinkt dan heel verleidelijk, ineens wordt het kind vervelend, de grootouders nemen het maar vast mee en dan zit je ineens met twee lege plekken.

Zelfs al zou het zo gebeurd zijn, dan zou ik het nog niet fijn gevonden hebben. Er is helemaal niets verkeerd met de mensen die je uitgenodigd hebben in te lichten. Maar ik zou het zelf ook gewoon niet doen. Op dit punt denken we volgens mij gewoon helemaal anders

quote:

Ik zeg natuurlijk maar wat, maar wat ik bedoel te zeggen is dat je niet bij voorbaat het slechtste van mensen hoeft te denken. Ik kom uit een familie waarbij het het belangrijkst is dat iedereen zich op zijn gemak voelt en doet waar hij/zij zelf het beste gevoel bij hebt. Heb je geen zin in een galajurk? Dan trek je geen galajurk aan. Blijf je liever thuis? Blijf je toch lekker thuis. Verander je van gedachten? Ook goed. Leven en laten leven. Die houding scheelt je ook een hoop wrok. [quote]
Als je naar een verjaardagsfeest ofzo moet, misschien wel, maar toch niet op het huwelijk van je broer/schoonbroer?

Wat je laatste opmerking betreft: ik ben en was heel nuchter, maar het moederschap heeft die nuchterheid voor mij wel op z'n kop gezet. Denk maar aan jezelf en de borstvoeding. Jij had een vooropgezet plan om te stoppen met de borstvoeding als je weer ging werken, maar nu kun je het toch niet over je hart verkrijgen. Ik had dat ook. Ik probeer temidden van dat moedergevoelensgeweld echt wel nuchter te blijven, maar het is niet altijd even makkelijk.
[/quote]
Tuurlijk ben ik veranderd door het moederschap (gelukkig maar zou ik zeggen ) maar ik probeer zo nuchter mogelijk te blijven. Borstvoeding wil ik nu verder geven omdat ik het niet wil opgeven zonder te proberen om te zien of de combinatie met mijn job toch niet zou lukken. Als de combinatie echt niet lukt (en dat zou misschien wel kunnen aangezien ik op de tweede dag dat ik terug ga werken al een volledige dag, non-stop, in vergadering zit (de lunch gaat door tijdens de vergadering)) zal ik er toch moeten mee stoppen (hoe erg ik het dan ook zal vinden). En misschien ben ik soms te nuchter of stel ik me soms te onderdanig in, kan ook Maar ik wil, ondanks het feit dat ik veranderd ben sinds ik moeder ben, ook niet opeens een totaal ander persoon worden. Thomas komt heel vaak op de eerste plaats, maar dat kan gewoon niet altijd zo zijn (in mijn ogen).

Hear hear, flugeltje. Ik ben een echte controlfreak, maar het gaat me goed af. Ik vind mezelf een relaxte moeder en Ivan is een relaxt kind. Ik laat hem zelfs knoeien met eten, dat is voor mij een hele overwinning! En het zijn van een controlfreak heeft ook een positieve kant: de luiertas is altijd goed ingepakt en georganiseerd.

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 11:24 schreef flugeltje het volgende:
Vallen eindelijk de vragen en onzekerheden weg van 'vind ik wel een lieve lief?' 'Zal ik ooit mama worden?' etc etc Staat er gewoon een hele nieuwe rits onzekerheden voor je klaar...

Ik ben iemand die heel erg graag heel goed voorbereid in elk avontuur stapt. (kreeg vroeger ook altijd de paspoorten van reisgenoten al mee enzo) maar dit avontuur valt echt niet te plannen heb ik de afgelopen jaren geleerd. Ik heb dus besloten een ietwat relaxte moeder te gaan worden en wel te zien als het zover is. Met veul liefde en volle tieten én borstcompressen kom je volgens mij al een heel end

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 11:29 schreef Claudia_x het volgende:
Hear hear, flugeltje. Ik ben een echte controlfreak, maar het gaat me goed af. Ik vind mezelf een relaxte moeder en Ivan is een relaxt kind. Ik laat hem zelfs knoeien met eten, dat is voor mij een hele overwinning! En het zijn van een controlfreak heeft ook een positieve kant: de luiertas is altijd goed ingepakt en georganiseerd.

En ook dit kan ik beamen. Iemand zei me onlangs dat het leek alsof Thomas al 6 maand was ofzo (omdat mijn man en ik allebei op zo'n manier met hem omgaan). Vond ik eigenlijk een heel leuk compliment Want ook al was ik op materieel gebied geen stresskonijn (kamer op het laatste nippertje klaar), dat was ik wel op alle andere gebieden. Maar blijkbaar gaat het ons toch vrij goed af (mijn ma zei toen Thomas één dag oud was dat het leek alsof P. al 5 kinderen had gehad omdat hij zo relax rondliep in de kamer met Thomas ).

En ook dat maakt voor mij een groot verschil Er is iemand waar ik op kan terugvallen. Ik vind dat P. er veel beter mee omgaat dan ik Maar hij is ook minder stressy dan ik

[ Bericht 21% gewijzigd door leonieke op 22-05-2010 11:37:49 ]

quote:

Op maandag 17 mei 2010 17:41 schreef draculettetje het volgende:
even zonder bij te lezen,
Voor diegene die niet helemaal het bericht van vamp hebben begrepen,
ik kom onze kleine meid even voorstellen:

[ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Zaterdagavond 15 mei om 21.28 geboren, ze woog 3285 gram en is 49 cm lang
Ik ga haar naam verder niet online gebruiken, vandaar nu er even een spatie tussen:
Ze heet Lis zie maar zal haar afkorten las lis of nog mini draak!

Verhaal volgt nog nu lekker bijkomen, ging allemaal wat te snel en heb aardig wat hechtingen.
tot gauw

Nog van harte gefeliciteerd met je mooie meisje!
_{ik heb helemaal over de update heengelezen}
Je meisje is precies 3 maanden jonger dan mijn binkie

Foto van Isabel!

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 12:14 schreef Ravage het volgende:
Foto van Isabel!

[ afbeelding ]

Oooooooh
Ze is prachtig
Jij ook nog van harte!

Ravaaaaaaage, daddy, wat een mooierd en wat lief dat we niet zo lang hoeven te wachten

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 12:15 schreef Ingetje79 het volgende:

[..]

Oooooooh
Ze is prachtig
Jij ook nog van harte!

ze is idd prachtig! Goed geknutseld!! Jij ook nog gefeliciteerd Ravage!!

Daar is ze dan Wat een mooie dame!

Oooh wat een mooi meisje en wat kijkt ze al alert

Oh wat is ze mooi

@flugel: zowel ik als manlief moesten even hardop lachen om het Martijn/chaotische man / willem met een pieper verhaal