OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Gisteren zat mijn zoontje van 6 voor straf op zijn kamertje. Toen ik met hem kwam praten wat er nou precies was gebeurd en waarom ik dat niet goed vond vertelde hij mij dat hij niet meer wilde leven. Via een vader van een vriendinnetje van hem had ik dit ook al eens vernomen (week terug). Toen had ik er geen aandacht aan geschonken, leek mij niet serieus maar eerder provocerend.
Nu ik zelf zo met hem zat te praten waarom hij dan niet wilde leven kwam er uit dat hij het leven niet leuk vindt. Niet leuk bij papa, niet leuk bij mama, niet leuk op school niets is leuk!
Hij kan niet precies aangeven wat hij niet leuk vindt, het is gewoon niet leuk, meer komt er niet uit.
Ik begrijp wel waarom hij wat moeite heeft momenteel met zijn weg vinden. Papa en mama zijn ruim 3 jaar geleden gescheiden en beiden hebben een nieuwe partner die hij ook regelmatig tegenkomt. Niemand woont (nog?) samen.
Mijn vraag is nu moet ik me echt zorgen maken om zijn wens om niet meer te willen leven of begrijpt een kind van 6 nog niet wat hij dan eigenlijk zegt? Wie heeft hier ervaring mee (als ouder maar misschien ook wel vanuit het oogpunt van het jonge kind)?
Nu ik zelf zo met hem zat te praten waarom hij dan niet wilde leven kwam er uit dat hij het leven niet leuk vindt. Niet leuk bij papa, niet leuk bij mama, niet leuk op school niets is leuk!
Hij kan niet precies aangeven wat hij niet leuk vindt, het is gewoon niet leuk, meer komt er niet uit.
Ik begrijp wel waarom hij wat moeite heeft momenteel met zijn weg vinden. Papa en mama zijn ruim 3 jaar geleden gescheiden en beiden hebben een nieuwe partner die hij ook regelmatig tegenkomt. Niemand woont (nog?) samen.
Mijn vraag is nu moet ik me echt zorgen maken om zijn wens om niet meer te willen leven of begrijpt een kind van 6 nog niet wat hij dan eigenlijk zegt? Wie heeft hier ervaring mee (als ouder maar misschien ook wel vanuit het oogpunt van het jonge kind)?
Ik denk niet dat het kind echt helemaal beseft wat het zegt, maar ik denk wel dat je zeer ernstig zorgen moet maken ja. Naar mijn weten is dat geen gezonde kindergedachte en gedurende mijn opleiding heb ik geleerd dat kinderdepressies wel degelijk bestaan en ook regelmatig over het hoofd gezien worden.
Ik kan je alleen maar vermoeien met TV-wijsheid: serieus nemen, zo'n kind begrijpt dondersgoed wat hij zegt. (Begrijpen hoeft niet direct te zeggen dat hij ook alle gevolgen van zijn woorden overziet, maar daar is het een kind voor).
Waar herken je een kinderdepressie dan aan? Hij is namelijk verder hartstikke vrolijk, heeft vriendjes, sport en speelt buiten, doet het goed op school.quote:Op donderdag 13 mei 2010 13:18 schreef Groofsken het volgende:
Ik denk niet dat het kind echt helemaal beseft wat het zegt, maar ik denk wel dat je zeer ernstig zorgen moet maken ja. Naar mijn weten is dat geen gezonde kindergedachte en gedurende mijn opleiding heb ik geleerd dat kinderdepressies wel degelijk bestaan en ook regelmatig over het hoofd gezien worden.
Wellicht aan dat soort opmerkingen?quote:Op donderdag 13 mei 2010 13:20 schreef TanteC het volgende:
[..]
Waar herken je een kinderdepressie dan aan? Hij is namelijk verder hartstikke vrolijk, heeft vriendjes, sport en speelt buiten, doet het goed op school.
Maar natuurlijk wel vreemd dat hij verder lekker in zijn vel lijkt te zitten, of lees ik je laatste post verkeerd?
Nee dat heb je goed gelezen. Hij straalt verder uit dat hij prima in zijn vel zit. Op deze opmerking (ik wil niet leven)) na dus...
Ik zou het serieus nemen. Misschien kun je hem helpen met zijn wens.
Je kan ook naar een therapeut gaan (lijkt mij persoonlijk een beter idee).
Je kan ook naar een therapeut gaan (lijkt mij persoonlijk een beter idee).
Tsja, ik weet het ook niet. Ik vind het alleen wel een opvallende opmerking, om het zo maar te noemen. En die vind ik niet passen bij een gezond kind van 6 dat goed in zijn vel zit.
Heeft hij misschien een vriendje ofzo dat minder lekker in zijn vel zit, dat dat soort opmerkingen maakt? Dat hij het overneemt?
Heeft hij misschien een vriendje ofzo dat minder lekker in zijn vel zit, dat dat soort opmerkingen maakt? Dat hij het overneemt?
quote:Op donderdag 13 mei 2010 13:29 schreef Bluezz het volgende:
Z.s.m via de huisarts naar een kinderpsycholoog.
Huh?
Dat ja.quote:Op donderdag 13 mei 2010 13:29 schreef Bluezz het volgende:
Z.s.m via de huisarts naar een kinderpsycholoog.
Niet mee doortobben, niet afvragen of het wel serieus bedoeld is of niet, of dat hij de waarde van de woorden wel snapt. Dat hij zoiets zegt moet op zich al serieus genomen worden.
TS, ik heb een neefje die zulke dingen zegt, nog steeds, hij is 8. Het voelt alsof de grond onder je voeten weggeslagen wordt als zo'n ventje met de hele toekomst nog voor zich, zoiets zegt.
Sterkte.
Zéér serieus nemen, want als het een roep om aandacht is dan zal er op dat vlak ook wel wat aan schorten wat hem betreft. Het is, sowieso een signaal.
Wellicht ook eens kijken of hij op school wel uitdaging vind. Je vervelen op school kan je ook depressief maken.
Wellicht ook eens kijken of hij op school wel uitdaging vind. Je vervelen op school kan je ook depressief maken.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Daar ben ik het heel erg mee eens. De reden doet er niet toe. Het feit dat hij zoiets zegt is hoe dan ook zorgelijk.
Bedankt voor jullie snelle reakties. Zal volgende week dan toch maar een afspraak bij de huisarts maken.
Het kan ook dat hij dat ergens heeft opgevangen, dingen over doodgaan (via de tv, op school, omdat een oma van een klasgenootje was overleden).
Jij kent je zoon zelf het beste, als hij verder gelukkig lijkt, zou ik het niet groter maken dan het is. Soms worden kinderen ook trauma's aangepraat (helaas), die er niet zijn (omdat ze aan een verwachting willen voldoen). Of hij was het aan het "uitbuiten" dat hij straf had gekregen, - als hij doorheeft dat de dood iets ergs is. Vergelijk het met een kind dat zijn liefste gezicht opzet om een snoepje te krijgen. Kinderen kunnen gehaaid zijn.
Als je het er toch nog een keer over wilt hebben kun je ook een kinderboek bij de bibliotheek halen van iemand die dood gaat en voorlezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door OeJ op 13-05-2010 14:12:05 ]
Jij kent je zoon zelf het beste, als hij verder gelukkig lijkt, zou ik het niet groter maken dan het is. Soms worden kinderen ook trauma's aangepraat (helaas), die er niet zijn (omdat ze aan een verwachting willen voldoen). Of hij was het aan het "uitbuiten" dat hij straf had gekregen, - als hij doorheeft dat de dood iets ergs is. Vergelijk het met een kind dat zijn liefste gezicht opzet om een snoepje te krijgen. Kinderen kunnen gehaaid zijn.
Als je het er toch nog een keer over wilt hebben kun je ook een kinderboek bij de bibliotheek halen van iemand die dood gaat en voorlezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door OeJ op 13-05-2010 14:12:05 ]
Er zijn zat depressieve mensen die naar de buitenwereld toe heel vrolijk doen. Neem het dus toch maar heel serieus ondanks dat hij buiten huis vrolijk is.
echt.quote:Op donderdag 13 mei 2010 13:29 schreef Bluezz het volgende:
Z.s.m via de huisarts naar een kinderpsycholoog.
Dat zegt helemaal niks. Van binnen kan het totaal anders zijn. Naar de huisarts dus. Gelukkig ben je dat al van plan.quote:Op donderdag 13 mei 2010 13:20 schreef TanteC het volgende:
[..]
Hij is namelijk verder hartstikke vrolijk, heeft vriendjes, sport en speelt buiten, doet het goed op school.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Dat dus..quote:Op donderdag 13 mei 2010 13:29 schreef Bluezz het volgende:
Z.s.m via de huisarts naar een kinderpsycholoog.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Bij mijn eerste herinnering van het moment dat ik écht niet meer wilde leven en zelfs onder een auto wou springen om het te laten ophouden was ik acht. Ik zeg: ga hulp zoeken, het kind weet wat hij zegt.
Op woensdag 16 december 2009 02:31 schreef Pingwingei het volgende:
heus waar de mensheid zal gebukt gaan onder Kimsywimsy's tirannie waar enkel ik boven sta, naast Kimsywimsy _O_
heus waar de mensheid zal gebukt gaan onder Kimsywimsy's tirannie waar enkel ik boven sta, naast Kimsywimsy _O_
Zou er inderdaad ook zo snel mogelijk mee naar de huisarts gaan voor een doorverwijzing. En ga gesprekken aan met zijn juffrouw, leiding op de kinderopvang als hij daar naartoe gaat om te kijken of hun wat opvalt in het gedrag. Goede communicatie met de vader lijkt me ook heel belangrijk dat jullie beiden goed op de hoogte zijn. Een kind weet meer als we denken, en zo zijn opmerking dan ook serieus nemen.
Misschien is het niets, maar je vergeeft het je nooit als je niets hebt gedaan en het wel iets blijkt te zijn.
Misschien is het niets, maar je vergeeft het je nooit als je niets hebt gedaan en het wel iets blijkt te zijn.
Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben.
Neem het echt serieus, vriendje van zoonlief riep het zelfde, maar werd niet serieus genomen. Die zit nu echt diep in de ellende.
soms moet je iets achter laten om verder te komen, soms moet je heel veel achter je laten om een ander mens te worden
Ik denk dat een kind van zes heel goed weet wat hij zegt. Mijn dochter van zes weet zoveel over leven en dood dat ik het soms eng vind dat zij zo diep over dingen nadenkt. Als zij zoiets zou zeggen zou ik me ernstig zorgen maken en hulp zoeken. Niet om je nu een rotgevoel aan te praten maar je hebt meer aan een eerlijke mening dan aan geruststellende praatjes. Laat je ook niet wegwimpelen bij de huisarts, daar zijn sommigen (artsen dus) namelijk goed in.
En tussentijds zou ik vragen wat hij leuk vindt om te gaan doen en dat ook gaan doen samen met hem.
I'm so glamourous I piss glitter!
|
|
