Dan piep je wel andersquote:Op dinsdag 18 mei 2010 13:43 schreef IslaBonita het volgende:
Tja dat blijft toch soms best moeilijk...
Jij en je vent zijn er klaar voor, stabiele relatie, vast inkomen, eigen huisje... en willen zo graag een kindje. En het lukt maar niet. En een stel, dat er duidelijk nog niet helemaal klaar voor is, daar "lukt" het zo makkelijk. En natuurlijk wens je iedereen altijd het beste. En hoop je van harte dat ze bij elkaar blijven en alles goed uitpakt. En daar zal je als tante ook je best voor doen. Maar soms voelt het zo ongelooflijk oneerlijk... Wanneer zijn wij nou een keer aan de beurt? Het is soms best moeilijk, en dat kun je hier ook gewoon kwijt. Want alle dames hier weten hoe het voelt. En we zijn er om je op te beuren als je je zo voelt. En dat doe ik dan ook maar. Ik geloof echt dat het voor de meeste dames hier echt wel een keer gaat gebeuren. En juist omdat we zo ontzettend veel geduld moeten hebben, vaak slecht nieuws moeten incasseren, tussen hoop en twijfel leven, denk ik dat als het lukt, wij nét iets dankbaarder zullen zijn dan stellen bij wie alles zo makkelijk lijkt te gaan.(niet dat zij niet dankbaar zijn..maar je snapt me wel denk ik) Als je vaak genoeg de angst hebt gehad misschien nooit moeder te worden, zul je de hemel te rijk zijn als je ooit wel een kindje op de wereld zet. Ik kan dan ook niet wachten tot ik zwanger raak en de eerste zwangerschapskwaaltjes krijg...kom maar op!![]()
Meid kop op, onze tijd komt wel! (jouw tijd is volgende maand!)
Ik had precies hetzelfde gevoel, wou ook het cirkeltje rondmaken in Jette en ben daarom ook nog veranderd van gynaecologe. En dan net voor het vertrek uit het ziekenhuis (de 5e dag) nog een geboortekaartje binnenbrengen op de dienst fertiliteit. En drie dagen later een brief in de bus van het CRG met felicitaties voor de geboorte van Thomas.quote:Op dinsdag 18 mei 2010 14:03 schreef CrazyPrincess het volgende:
[..]
Ik moest gisteren bloed laten prikken in het ziekenhuis. En dat is ook het ziekenhuis waar we bijna de hele behandeling hebben gehad. Waar ik twee keer een of meerdere nachten heb gelegen i.v.m. de behandeling. En waar ik ook ga bevallen (is de planning). En toen ik aan kwam lopen voelde ik me ineens heel emotioneel. Eigenlijk wel blij dat ik niet thuis ga bevallen, maar het cirkeltje rond kan maken door daar te bevallen.
Al die emoties die even naar boven kwamen borrelen. Tranen achter m'n oogbollen
Mijsje... punctie is gewoon heel eng, zeker de eerste keer. Ik was al in paniek voordat ze begonnen. Je kunt je pinnen op de 10 minuutjes die ze bezig zijn. Vragen mee te tellen als het niet teveel eitjes zijn... Dat soort dingen.. En gewoon vragen om een goede pijnstilling. Morfine of een roesje zijn best prettig.quote:Op dinsdag 18 mei 2010 22:45 schreef mijsje het volgende:
Hey Droomvrouwtje, getrouwde vrouw...![]()
het is fijn dat het nu bijna gaat beginnen, maar man oh man... die punctie... ik ben echt zo bang... ik zag gisteren iets in de folder van het AMC (had ik op internet bekeken) over hoe ze de punctie doen. (ik dacht, dan kan me dat wat geruststellen...) maar ik zag hoe ze de naald inbrengen... de tranen rolden over m'n wangen... toen las ik ook dat er ook narcose gegeven wordt in sommige gevallen... ik ga dus zeker vragen welke gevallen daarvoor in aanmerking komen... maar goed, het is het waard hoor, als we hierdoor echt eindelijk papa en mama mogen worden, maar ik ben echt zooo bang...
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |