Stelling: veel ouders zijn meer een maatje van hun kind dan ouder.
Wat vind jij van de stelling?
Waarvoor hulde.
Ik hoop dat het een goede discussie wordt.
Aan de andere kant zijn ouders wel weer een basis voor het kind om op terug te vallen. Het moet niet zo zijn dat de volwassene-in-wording (lees: puber) het persoonlijke ei niet kwijt kan wegens de gedachte dat de uitspraken wel eens buiten de boot kunnen vallen.
quote:Ik zie ouders met kinderen praten alsof het hun broer/zus isOp dinsdag 11 mei 2010 18:02 schreef TNA het volgende:
Als 'maatjes' inhoudt dat ze meer op één lijn proberen te denken maar nog wel de baas zijn, zie ik het probleem niet.
Pas dan kan het allebei.
quote:Dat vind ik een sterke samenvatting.Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
Overigens vind ik niet dat je dit steeds meer ziet, wat ik persoonlijk steeds meer zie is dat ouders het huishouden als bedrijf lijken te runnen, en tegen (jonge) kinderen praten alsof het volwassenen zijn. "We hadden afgesproken dat je dit niet meer zou doen" etc.
Ik werd vroeger niet constant opgedragen om netjes dank je wel te zeggen, en toch heb ik dat vanzelf opgepikt. Waarschijnlijk omdat mijn ouders het zelf deden, ofzo. Leiden door voorbeeld ftw!
iets wat ik nooit zou doen, maar goed ieder zijn ding
Verder denk ik dat het ook deels aan de ouders ligt, in hoeverre laat je zulk gedrag toe en hoe ga je ermee om...
quote:Dit dus, een mooie balans lijkt me dan de beste oplossing.Op dinsdag 11 mei 2010 17:52 schreef Metalfrost het volgende:
Eens met de stelling. Als ouder van een kind moet je consequent optreden, en niet bij een of andere gelegenheid het kind het voordeel van de twijfel geven, zoals bij het verkrijgen van snoep of die ene mooie tas bij het warenhuis.
Aan de andere kant zijn ouders wel weer een basis voor het kind om op terug te vallen. Het moet niet zo zijn dat de volwassene-in-wording (lees: puber) het persoonlijke ei niet kwijt kan wegens de gedachte dat de uitspraken wel eens buiten de boot kunnen vallen.
ikzelf speel regelmatig met mn kids doe lekker gek etc. maar ze weten ook dondersgoed dat ik mama ben en er naar me geluisterd moet worden en ik niet een of ander vriendinnetje ben.
maar volwassen problemen/ zorgen e.d. daar hebben ze niets mee van doen. Wel ben ik verder heel open en hoop dat als ze ouder zijn en grotere 'problemen' hebben ze gewoon met me erover durven en kunnen praten. Dus veroordelen etc. doe ik dan weer niet snel.
Tja opvoeden, lijkt zo gemakkelijk maar toch...
quote:Dat vind ik ook raar, dat ze ouders bij de voornaam noemenOp dinsdag 11 mei 2010 18:08 schreef sherezade het volgende:
ja ik zie het ook wel eens in mijn omgeving... dat kinderen hun ouders bij de voornaam noemen ipv mam of pap.....
iets wat ik nooit zou doen, maar goed ieder zijn ding
Verder denk ik dat het ook deels aan de ouders ligt, in hoeverre laat je zulk gedrag toe en hoe ga je ermee om...
Ik heb dat nooit gedaan, maar was wel altijd echt maatjes 
lijkt me verschrikkelijk
quote:Hoe kun je nu op één lijn gaan denken en tegelijkertijd een ouder-kind-relatie onderhouden? Dat kan per definitie niet. De ouder staat boven het kind en dient het kind te sturen. Waarbij uiteraard in acht genomen dient te worden dat het kind een eigen individu is en het verdient om de nodige ruimte te krijgen voor zijn/haar individuele ontplooiing.Op dinsdag 11 mei 2010 18:02 schreef TNA het volgende:
Als 'maatjes' inhoudt dat ze meer op één lijn proberen te denken maar nog wel de baas zijn, zie ik het probleem niet.
quote:Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
quote:Dat dusOp dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
quote:Mee eensOp dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef TheThirdMark het volgende:
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
quote:Toevallig uit Arnhem
quote:Dat zijn uitspraken waar ik me als moeder niet in kan vinden. Het is mijn taak hem bepaalde dingen mee te geven, te sturen idd, maar ik vind niet dat ik 'boven' hem sta, zulk gedrag zie ik vaak bij andere ouders en daar kan ik niet goed tegen. Ouder zijn lijkt soms wel een vreemd machtsspelletje, waarbij "Omdat ik het zeg" een veel gebruikte uitspraak is. Maar goed, jij nuanceert in je laatste zin al en dat is idd wat het meest waardevol is: het besef dat ieder kind een individu is en dus een eigen aanpak nodig heeft.Op dinsdag 11 mei 2010 18:32 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Hoe kun je nu op één lijn gaan denken en tegelijkertijd een ouder-kind-relatie onderhouden? Dat kan per definitie niet. De ouder staat boven het kind en dient het kind te sturen. Waarbij uiteraard in acht genomen dient te worden dat het kind een eigen individu is en het verdient om de nodige ruimte te krijgen voor zijn/haar individuele ontplooiing.
Ik geloof niet in maatjes zijn, omdat dat voor mij niet de lading dekt van onze band. Maar ik denk ook dat ik maar weinig ouder-kindrelaties ken waarbij dat het geval is, dus kan me er niet heel erg goed iets bij voorstellen. Waarschijnlijk ook meer iets voor het iets oudere kind (puber?), in die fase zitten we hier nog niet.
quote:Kun je hier voorbeelden van geven?Op dinsdag 11 mei 2010 18:04 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Ik zie ouders met kinderen praten alsof het hun broer/zus is
In plaats van de strenge authirotaire opvoeding van de jaren zestig.
Toon ook es een beetje leiderschap, zeker in het openbaar. Voed die kinderen op verdomme.quote:Een machtsspel moet het natuurlijk niet worden, maar ik vind wel degelijk dat een ouder boven een kind staat. VonHinten beschrijft dat beter door te wijzen op het tonen van leiderschap. De ouder vervult de rol van leider. Hij/zij leidt het kind. Dat zie ik niet als een machtsspel, maar als een goede manier om een kind - dat vanuit zijn/haar aard neigt tot het vertonen van ongewenst gedrag - te vormen naar het vervullen van een rol in de maatschappij.Op dinsdag 11 mei 2010 22:08 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Dat zijn uitspraken waar ik me als moeder niet in kan vinden. Het is mijn taak hem bepaalde dingen mee te geven, te sturen idd, maar ik vind niet dat ik 'boven' hem sta, zulk gedrag zie ik vaak bij andere ouders en daar kan ik niet goed tegen. Ouder zijn lijkt soms wel een vreemd machtsspelletje, waarbij "Omdat ik het zeg" een veel gebruikte uitspraak is. Maar goed, jij nuanceert in je laatste zin al en dat is idd wat het meest waardevol is: het besef dat ieder kind een individu is en dus een eigen aanpak nodig heeft.
Ik geloof niet in maatjes zijn, omdat dat voor mij niet de lading dekt van onze band. Maar ik denk ook dat ik maar weinig ouder-kindrelaties ken waarbij dat het geval is, dus kan me er niet heel erg goed iets bij voorstellen. Waarschijnlijk ook meer iets voor het iets oudere kind (puber?), in die fase zitten we hier nog niet.
quote:Mijn ouders hadden helemaal niets met mij... Dat hebben ze geweten...Op dinsdag 11 mei 2010 17:46 schreef EchtGaaf het volgende:
Dat merk je steeds weer is mijn ervaring. Gezond vind ik het echter niet......
Stelling: veel ouders zijn meer een maatje van hun kind dan ouder.
Wat vind jij van de stelling?
Leuk dat dit was!
quote:Leiderschap is dan ook niet wat ik bedoel als ik dat machtsspel beschrijf. Je kan prima leiden en grenzen aangeven en een kind in de hand houden, zonder het te overrulen.Op dinsdag 11 mei 2010 22:40 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Een machtsspel moet het natuurlijk niet worden, maar ik vind wel degelijk dat een ouder boven een kind staat. VonHinten beschrijft dat beter door te wijzen op het tonen van leiderschap. De ouder vervult de rol van leider. Hij/zij leidt het kind. Dat zie ik niet als een machtsspel, maar als een goede manier om een kind - dat vanuit zijn/haar aard neigt tot het vertonen van ongewenst gedrag - te vormen naar het vervullen van een rol in de maatschappij.
Weinig mis met een maatje.
quote:Dat ligt ook heel erg aan de leeftijd van het kind. Tot het achttiende levensjaar van je kind ben je als ouder wettelijk (op heel wat belangrijke gebieden) verantwoordelijk en aansprakelijk voor je kind. Dus het lijkt me niet meer dan logisch dat je die verantwoordelijkheid ook neemt en je kind wél overruled op het moment dat het de verkeerde keuzes maakt. Daar ben je ouder voor. Dat hoort bij het opvoeden van je kind. En als je dit goed en consequent doet, is de kans groot dat het kind hiervan leert en naarmate het ouder wordt deze keuzes steeds beter zelf kan maken, en je je als ouder meer op de achtergrond kan houden.Op woensdag 12 mei 2010 05:58 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Leiderschap is dan ook niet wat ik bedoel als ik dat machtsspel beschrijf. Je kan prima leiden en grenzen aangeven en een kind in de hand houden, zonder het te overrulen.
Je hebt als ouder een voorbeeldfunctie en daar komt automatisch een stukje gezag bij kijken.
quote:Overrulen is inherent aan leidinggeven en het stellen van grenzen. Wanneer je het kind bijvoorbeeld straft wegens slecht gedrag, dan overrule je dus het kind vanuit je ouderlijke macht. Dat lijkt mij een volstrekt normale gang van zaken. Anders ben je niet meer dan een coach of gids die slechts de weg wijst en dan maar hopen dat het kind voldoende zelfcorrigerend vermogen heeft, want anders wordt dat helemaal niets en kan de maatschappij puin gaan ruimen.Op woensdag 12 mei 2010 05:58 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Leiderschap is dan ook niet wat ik bedoel als ik dat machtsspel beschrijf. Je kan prima leiden en grenzen aangeven en een kind in de hand houden, zonder het te overrulen.
quote:dat dus, wil je de discussie zuiver houden zul je leeftijden aan moeten geven.Op woensdag 12 mei 2010 09:48 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dat ligt ook heel erg aan de leeftijd van het kind.
ik vind een puber een prima leeftijd hebben om te stoppen met 'waarom? daarom, omdat ik het zeg' en de dialoog aan te gaan, weliswaar op een gelijkwaardig niveau maar wel met in je achterhoofd dat een puber niet op kan tegen de levenservaring van de ouders.
wat je echter erg vaak ziet tegenwoordig zijn ouders die met hun 4 jarige een complete onderhandeling aangaan over wat pietje moet eten en dat vind ik werkelijk ongezond.
ouders zijn vaak bang niet meer aardig gevonden te worden door hun grut, terwijl alle pedagogische onderzoeken van de laatste jaren hebben aangetoond dat kinderen bovenal behoefte hebben aan grenzen, autoriteit en gezag, bij voorkeur consequent, dan ga je dus niet onderhandelen op de peuter of kleuter leeftijd.
. Als de zorgtaak wegvalt bij het ouder worden blijft wel het maatjes zijn over toch .quote:Jammergenoeg was geen van mijn ouders schizofreen
Je moet als ouder weten wanneer ouder en wanneer maatje te zijn.
Pas dan kan het allebei.
quote:Dat slaat kan nog wal, een schizofreen heeft geen meerdere persoonlijkheden hoor..
[..]
Jammergenoeg was geen van mijn ouders schizofreen
quote:zó weinig weet ik er gelukkig van
[..]
Dat slaat kan nog wal, een schizofreen heeft geen meerdere persoonlijkheden hoor..
quote:Haal je hart op:
Ik ben juist van mening dat jonge kinderen als dieren worden opgevoed. Volwassenen praten ertegen alsof het honden zijn, leren ze truukjes en halen ze pas om een uur of half 8 op bij de kinderdagverblijf. Zo was er een gast die zijn kind had geleerd hem een schouderklopje te geven als hij dat op commando vroeg ('wat doe je als papa hard heeft gewerkt?'). Whoopdifrikindoo, ze kreeg nog net geen koekje als beloning
Leuke dingen met je kinderen.
Vader opgepakt voor brandmerken kinderen
quote:Het Onzin forum wordt ver buiten Nederand gelezen, dat merk ik wel!Op woensdag 12 mei 2010 20:23 schreef Prenzlauer het volgende:
Om mijn standpunt nog even wat kracht bij te zetten:
Vader opgepakt voor brandmerken kinderen
quote:Ik moet even zeggen dat ik voortdurend over een jong kind praat, omdat ik er zelf eentje heb. Kan me voorstellen dat het verhaal heel anders wordt als hij ouder is, maar op het moment overrule ik hem níet. Ik vind dat je een kind grenzen moet bieden, heel consequent moet zijn, maar wel bij elke beslissing moet uitleggen waarom iets niet mag. Hij wil dat logischerwijs weten, en hij heeft daar recht op, ik word erg moe van de hordes ouders die zeggen dat hij "maar moet luisteren WANT ik ben de baas". Ik vind oprecht dat je dan niet helemaal begrijpt waar je mee bezig bent en op een vervelende manier misbruik maakt van de macht die je over een kind hebt. Misschien wat dramatisch uitgelegd, maar zo voel ik het.Op woensdag 12 mei 2010 09:48 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dat ligt ook heel erg aan de leeftijd van het kind. Tot het achttiende levensjaar van je kind ben je als ouder wettelijk (op heel wat belangrijke gebieden) verantwoordelijk en aansprakelijk voor je kind. Dus het lijkt me niet meer dan logisch dat je die verantwoordelijkheid ook neemt en je kind wél overruled op het moment dat het de verkeerde keuzes maakt. Daar ben je ouder voor. Dat hoort bij het opvoeden van je kind. En als je dit goed en consequent doet, is de kans groot dat het kind hiervan leert en naarmate het ouder wordt deze keuzes steeds beter zelf kan maken, en je je als ouder meer op de achtergrond kan houden.
Je hebt als ouder een voorbeeldfunctie en daar komt automatisch een stukje gezag bij kijken.
Voor buitenstaanders lijkt het vaak alsof ik de ouder ben die alles toelaat, vanwege mijn enorme uitleg bij veel dingen, maar imo heeft een kind dat nodig. Of liever: heeft MIJN kind dat nodig. Ik ga niet bij elke 'Nee' een uur een verhaal houden over waarom het een nee is, maar ik geef hem graag het gevoel dat zijn wensen er toe doen. En nee, ik heb geen verwend irritant kind, integendeel zelfs
.Je kind overrulen op het moment dat je hem beschermt vind ik een heel ander verhaal, maar opvoeden is niet alleen maar een kind beschermen voor foute keuzes. Een kind moet ook de ruimte hebben om zelf op zijn bek te gaan, zeg maar.
quote:Op woensdag 12 mei 2010 21:09 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Ik moet even zeggen dat ik voortdurend over een jong kind praat, omdat ik er zelf eentje heb. Kan me voorstellen dat het verhaal heel anders wordt als hij ouder is, maar op het moment overrule ik hem níet. Ik vind dat je een kind grenzen moet bieden, heel consequent moet zijn, maar wel bij elke beslissing moet uitleggen waarom iets niet mag. Hij wil dat logischerwijs weten, en hij heeft daar recht op, ik word erg moe van de hordes ouders die zeggen dat hij "maar moet luisteren WANT ik ben de baas". Ik vind oprecht dat je dan niet helemaal begrijpt waar je mee bezig bent en op een vervelende manier misbruik maakt van de macht die je over een kind hebt. Misschien wat dramatisch uitgelegd, maar zo voel ik het.
Voor buitenstaanders lijkt het vaak alsof ik de ouder ben die alles toelaat, vanwege mijn enorme uitleg bij veel dingen, maar imo heeft een kind dat nodig. Of liever: heeft MIJN kind dat nodig. Ik ga niet bij elke 'Nee' een uur een verhaal houden over waarom het een nee is, maar ik geef hem graag het gevoel dat zijn wensen er toe doen. En nee, ik heb geen verwend irritant kind, integendeel zelfs
Je kind overrulen op het moment dat je hem beschermt vind ik een heel ander verhaal, maar opvoeden is niet alleen maar een kind beschermen voor foute keuzes. Een kind moet ook de ruimte hebben om zelf op zijn bek te gaan, zeg maar.
Gevaar is wel dat ik doodsbang ben een kant op door te slaan: Net zo onverschillig/hard, of juist ter compensatie een maatje willen zijn van mijn kant. Gelukkig is mijn vriend nuchter
Dus als t ooit zover komt hoop ik een gezonde balans te vinden
quote:Dat over dat uitleggen herken ik zóóó. Alsof jij of ik ineens nee te horen krijg en je weet niet waarom. Ja zoek het maar een eind uit ofzoOp woensdag 12 mei 2010 21:09 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Ik moet even zeggen dat ik voortdurend over een jong kind praat, omdat ik er zelf eentje heb. Kan me voorstellen dat het verhaal heel anders wordt als hij ouder is, maar op het moment overrule ik hem níet. Ik vind dat je een kind grenzen moet bieden, heel consequent moet zijn, maar wel bij elke beslissing moet uitleggen waarom iets niet mag. Hij wil dat logischerwijs weten, en hij heeft daar recht op, ik word erg moe van de hordes ouders die zeggen dat hij "maar moet luisteren WANT ik ben de baas". Ik vind oprecht dat je dan niet helemaal begrijpt waar je mee bezig bent en op een vervelende manier misbruik maakt van de macht die je over een kind hebt. Misschien wat dramatisch uitgelegd, maar zo voel ik het.
Voor buitenstaanders lijkt het vaak alsof ik de ouder ben die alles toelaat, vanwege mijn enorme uitleg bij veel dingen, maar imo heeft een kind dat nodig. Of liever: heeft MIJN kind dat nodig. Ik ga niet bij elke 'Nee' een uur een verhaal houden over waarom het een nee is, maar ik geef hem graag het gevoel dat zijn wensen er toe doen. En nee, ik heb geen verwend irritant kind, integendeel zelfs
Je kind overrulen op het moment dat je hem beschermt vind ik een heel ander verhaal, maar opvoeden is niet alleen maar een kind beschermen voor foute keuzes. Een kind moet ook de ruimte hebben om zelf op zijn bek te gaan, zeg maar.
En vervolgens wel van die kinderen verwachten dat ze opgroeien als normaal denkende volwassenen, terwijl ze opgroeien zonder uitleg van hoe en wat. Vind je het gek dat er genoeg van die empatisch gestoorde personen rondlopen 
TVP daarom.
quote:Lies. De bevelshuishouding is verleden tijd, tegenwoordig is het zogenaamde onderhandelingshuishouden pedagogisch meer verantwoord.Op woensdag 12 mei 2010 18:25 schreef WRH het volgende:
wat je echter erg vaak ziet tegenwoordig zijn ouders die met hun 4 jarige een complete onderhandeling aangaan over wat pietje moet eten en dat vind ik werkelijk ongezond.
ouders zijn vaak bang niet meer aardig gevonden te worden door hun grut, terwijl alle pedagogische onderzoeken van de laatste jaren hebben aangetoond dat kinderen bovenal behoefte hebben aan grenzen, autoriteit en gezag, bij voorkeur consequent, dan ga je dus niet onderhandelen op de peuter of kleuter leeftijd.
Het ligt aan 3 factoren denk ik.
Type ouder,type kind en leeftijd van het kind
Als ik mijn moeder weer eens moet bellen dat het eten bijna klaar is en dan vervolgens hoor dat ze nog bij der vriendje is. quote:geef mij maar die bevelshuishouding
[..]
Lies. De bevelshuishouding is verleden tijd, tegenwoordig is het zogenaamde onderhandelingshuishouden pedagogisch meer verantwoord.
jonge kinderen zijn vaak nog veel te jong om bepaalde dingen te begrijpen. dan volstaat dus een een 'Nee, omdat ik het zeg' en dan komen ze er later als ze wat ouder zijn wel achter (met bijvoorbeeld uitleg van de ouders) waarom dat zo was.
zo is het in mijn kindertijd ook gegaan en daar heb ik helemaal geen problemen van ondervonden
quote:Tja, maar jij bent anders dan bijvoorbeeld mijn kind. Er is geen manier die voor iedereen geldt, ik zou hier een heel ongelukkig kind hebben als ik het zou aanpakken zoals jij nu zegt. En onderschat kinderen niet, begrijpen meer dan je denkt, mits je ze de ruimte geeft en dingen uitlegt (en waarom ook niet? vanwege de "bevelshuishouding"..?) Zoals gezegd hoef je echt niet alles uit te leggen, maar verwachten dat een kind dingen doet of laat zonder de motivatie erachter te weten is in mijn ogen een tikje naief. Ik doe ook geen dingen als me niet wordt uitgelegd waarom.Op dinsdag 18 mei 2010 08:39 schreef Leipo666 het volgende:
[..]
geef mij maar die bevelshuishouding
jonge kinderen zijn vaak nog veel te jong om bepaalde dingen te begrijpen. dan volstaat dus een een 'Nee, omdat ik het zeg' en dan komen ze er later als ze wat ouder zijn wel achter (met bijvoorbeeld uitleg van de ouders) waarom dat zo was.
zo is het in mijn kindertijd ook gegaan en daar heb ik helemaal geen problemen van ondervonden
quote:maar moet je een kind opzadelen met allerlei argumentatie waarom hij of zij iets niet zou mogen? ga je hem alle schadelijke gevolgen van alcohol uitleggen op 4 jarige leeftijd omdat hij het biertje van papa op wil drinken of zeg je dan dat hij dat niet mag en hij zijn eigen drankjes heeft?
[..]
Tja, maar jij bent anders dan bijvoorbeeld mijn kind. Er is geen manier die voor iedereen geldt, ik zou hier een heel ongelukkig kind hebben als ik het zou aanpakken zoals jij nu zegt. En onderschat kinderen niet, begrijpen meer dan je denkt, mits je ze de ruimte geeft en dingen uitlegt (en waarom ook niet? vanwege de "bevelshuishouding"..?) Zoals gezegd hoef je echt niet alles uit te leggen, maar verwachten dat een kind dingen doet of laat zonder de motivatie erachter te weten is in mijn ogen een tikje naief. Ik doe ook geen dingen als me niet wordt uitgelegd waarom.
en als je al uitlegt wat de schadelijk gevolgen zijn: dan raakt het kind in de war want papa mag het blijkbaar wel drinken....
oftewel: je hoeft echt niet altijd en uitgebreid alles uit te leggen, maar natuurlijk moet je ook wel eens uitleg geven omdat je je kind natuurlijk niet dom wil houden
beetje gulde middenweg en niet zoals ik weleens zie in de supermarkt: een moeder in heftige discussie met kind waarom hij geen zakje chips mag hebben....dat hoefde ik als kind echt niet te proberen! zo'n kind weet dondersgoed dat hij het niet mag maar blijft net zolang doorjengelen totdat moeders breekt en hem toch maar dat zakje chips geeft zodat hij zijn klep maar houdt
quote:Ik voel me vaak die irritante kutmoeder, gezien de blikken soms. Maar nee is nee en een serie slijmen gaat van mijn nee echt geen ja maken.Op dinsdag 18 mei 2010 11:12 schreef Leipo666 het volgende:
[..]
maar moet je een kind opzadelen met allerlei argumentatie waarom hij of zij iets niet zou mogen? ga je hem alle schadelijke gevolgen van alcohol uitleggen op 4 jarige leeftijd omdat hij het biertje van papa op wil drinken of zeg je dan dat hij dat niet mag en hij zijn eigen drankjes heeft?
en als je al uitlegt wat de schadelijk gevolgen zijn: dan raakt het kind in de war want papa mag het blijkbaar wel drinken....
oftewel: je hoeft echt niet altijd en uitgebreid alles uit te leggen, maar natuurlijk moet je ook wel eens uitleg geven omdat je je kind natuurlijk niet dom wil houden
beetje gulde middenweg en niet zoals ik weleens zie in de supermarkt: een moeder in heftige discussie met kind waarom hij geen zakje chips mag hebben....dat hoefde ik als kind echt niet te proberen! zo'n kind weet dondersgoed dat hij het niet mag maar blijft net zolang doorjengelen totdat moeders breekt en hem toch maar dat zakje chips geeft zodat hij zijn klep maar houdt
Serieus.. supermarktmoeders.. wat een drama
