Zwangerschap en geboorte deel 646

Zou een modje mijn ticker in de OP willen aanpassen? Zag dat-ie ineens niet meer werkt (die site ligt er helemaal uit!)

Nieuwe: http://www.mijnticker.nl/tickers/uyqv3c1avbew4tew.png

38 weken en 1 dag vandaag

Over dat minder gaan werken enzo blijf ik mij hier ook steeds verbazen. Ik heb het hier al vaak gezegd, maar hier in België is dat denk ik gewoon anders dan bij jullie in Nederland.
Iedereen blijft hier gewoon werken. Ik ken praktisch niemand die minder gaat werken omdat ze zwanger is. (Als je in de zorg werkt enzo, is dat wel anders)
Ik ben nu zwanger van mijn vierde en heb ook gewoon gewerkt tot 34 weken. En dan ben ik gewoon gestopt omdat ik anders toch mijn verlof verlies door de grote vakantie (ik ben juf in de basisschool), dus dan zou het zot zijn om door te werken tot het einde. Maar moest ik niet nu uitgerekend zijn, was ik ook verder blijven werken hoor.

Libell, ik denk dat mijn mening ook eerder gevormd wordt omdat het hier in België idd zo de normaalste zaak van de wereld is. Ook na de bevalling heb ik de indruk dat meer vrouwen fulltime blijven werken in België, maar misschien komt dat omdat ik in mijn omgeving niemand ken die minder is gaan werken na een bevalling.
En verlof verliezen door de grote vakantie zou inderdaad gek zijn. Logisch dat je op 34weken gestopt bent

Maar men gaat toch niet voor zijn lol minder werken? Ik zou graag nog gewerkt hebben, alleen werd ik afgekeurd. Er is in Nederland niet voor niets een regeling dat als het niet meer gaat, de staat je werkgever betaald voor jouw afwezigheid tijdens de zwangerschap.

Er wordt zo op doorgegaan dat ik het een beetje vervelend begin te vinden. Alsof je minder bent als je niet meer kúnt werken.

Je bent helemaal niet minder, Orea als je niet meer kunt werken. Mijn post was een reactie op de post van Pessie waarbij ze het al van in het begin van haar zwangerschap als bijzonder ervaart dat iemand blijft doorwerken. Ik vind het een heel andere situatie als er een medische reden is waarom mensen minder gaan werken.

Maar dit is net hetzelfde als een paar maand geleden toen ik massa's mensen over mij heen kreeg omdat ik fulltime bleef werken. Er was gewoon geen reden waarom ik mij ziek zou moeten melden behalve een hoge bloeddruk en vermoeidheid. Maar die hoge bloeddruk ging bij mij niet verminderen als ik me ziek ging melden want dan ging ik gewoon nog meer stressen omdat mijn werk zeker niet ging afraken En laat ons eerlijk zijn: wie is er niet vermoeider tijdens een zwangerschap?

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 12:53 schreef Orea het volgende:
Maar men gaat toch niet voor zijn lol minder werken? Ik zou graag nog gewerkt hebben, alleen werd ik afgekeurd. Er is in Nederland niet voor niets een regeling dat als het niet meer gaat, de staat je werkgever betaald voor jouw afwezigheid tijdens de zwangerschap.

Er wordt zo op doorgegaan dat ik het een beetje vervelend begin te vinden. Alsof je minder bent als je niet meer kúnt werken.

Nee hoor helemaal niet vind ik! Als het niet gaat dan gaat het niet, simple as that.

Maar omgekeerd vind ik het evenzogoed geen prestatie dat er vrouwen zijn die wél doorwerken. Als dat gewoon gaat dan gaat dat. Klaar. Dat is niet ineens een prestatie enkel en alleen omdat je zwanger bent. Ik heb ook doorgewerkt tot 36 weken en doorgestudeerd tot 41 weken, met alle bijbehorende klachten. Maar ik vind dat nochtans geen prestatie van mezelf. _{en eerlijk gezegd ook niet van anderen}
Maar evengoed vind ik het ook niet raar of vreemd als het níet meer gaat.

Nou daar ben ik het wel mee eens, het is geen prestatie als je wél doorwerkt. Als dat gaat dan gaat dat. Zijn genoeg vrouwen die dat doen!

Alleen het voelde een beetje in het algemeen gezegd, zo van: begrijp niet dat er zoveel vrouwen zo vroeg al thuis zitten...wat wij werken toch ook gewoon tot het einde door? Misschien is het gewoon mijn eigen frustratie, dat ik het erg op mezelf betrek omdat ik heel graag tot het einde zou willen werken, want dat dat ook betekent dat ik de klachten die ik heb niet zou hebben...

En inderdaad, als het puur om wat vermoeider zijn gaat...

ik denk dat het heel moeilijk is om te zeggen over wel en niet doorwerken
de 1 heeft gewoon een andere zwangerschap dan de andere, als alles "normaal" verloopt kan het werk zelf te zwaar zijn en andersom
mensen zelf hebben verschillende instellingen ook dat speelt mee!

Als het kan zou ik ook gewoon doorwerken denk ik, heb nu mijn 4 uur ook tot week 37 gewerkt omdat ik het goed wou afronden, maar had ik meer uur gewerkt weet ik ook niet of ik dat gehaald zou hebben

en nu moet ik voor controle

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 12:53 schreef Orea het volgende:
Maar men gaat toch niet voor zijn lol minder werken? Ik zou graag nog gewerkt hebben, alleen werd ik afgekeurd. Er is in Nederland niet voor niets een regeling dat als het niet meer gaat, de staat je werkgever betaald voor jouw afwezigheid tijdens de zwangerschap.

Er wordt zo op doorgegaan dat ik het een beetje vervelend begin te vinden. Alsof je minder bent als je niet meer kúnt werken.

Welnee. Helemaal niet hoor.
Maar zoals Huup zegt, ik vind het nou ook weer geen lintje waard als je wel gewoon door kan werken.
En ik moet ook zeggen dat ik bij mijn IRL in de omgeving ook helemaal niet zo veel mensen tegenkom die minder gaan werken hoor.
Het lijkt, in de reacties van Leonieke en Libell, bijna alsof het standaard is hier in NL, maar dat is helemaal niet zo.
Je werkt als je kan werken, zo niet, dan niet.

Maar toch heb ik hier heel vaak heel erg verbaasde reacties gekregen op het feit dat ik bleef doorwerken. Ik heb hier toch alleszins verschillende keren gezegd dat ik het geen prestatie vond van mezelf om te blijven werken (integendeel: ik heb hier zelfs regelmatig gepost dat ik het vreselijk vond dat ik op 38 weken moest stoppen ipv door te werken tot 39 weken).

Zoals dracu zegt: elke zwangerschap is anders en dus is het ook logisch dat de ene persoon vroeger stopt dan de ander.
Laat ons gewoon blij zijn dat er maatregelen bestaan die het mogelijk maken om vroeger te stoppen als het nodig is

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 12:53 schreef Orea het volgende:
Er wordt zo op doorgegaan dat ik het een beetje vervelend begin te vinden. Alsof je minder bent als je niet meer kúnt werken.

Dat staat toch nergens?

De discussie gaat er volgens mij over dat het vrij pittig is om tot het einde fulltime door te blijven werken. Daarmee is iemand die eerder stopt met werken niet automatisch minder toch?

Ik heb momenten dat ik van ellende niet meer weet hoe ik wakker moet blijven en een week later loop ik bij wijze van spreke 's avonds na het werk ook nog een blokje om. De vermoeidheid is in mijn praktijk op dit moment juist het zwaarste, dan vind ik het weer naar dat 't wordt omschreven als "gewoon wat vermoeider"...

Ik gok dat bij mij op kantoor toch zeker zo'n 50% van de zwangere dames in meerdere of mindere mate zoveel klachten heeft dat er voor een aantal uur ziek gemeld wordt. Al verdenk ik de leiding er daarbij ook wel een beetje van dat mensen makkelijk ziekgemeld worden omdat ze daar een vergoeding voor krijgen en de mindere productiviteit door vermoeidheid e.d. juist extra geld kost. Toen ik een keer een week een uurtje per dag minder wilde werken omdat het even niet goed ging werd me ook meteen aangeboden gedeeltelijk de ziektewet in te gaan. Ik wilde juist verlof opnemen omdat ik weet dat het op en af gaat... Zoals gezegd, het is gewoon pittig en in dit soort weken ook niet tof.

Als je kan werken en het lukt dan moet je het lekker doen!
Als het niet goed voelt ga je minder werken of stoppen...

Moet zeggen dat ik er nu wel achter ben gekomen dat het niet normaal is om zomaar te kunnen werken.. Ik leef soms echt voor mijn werk en dat dat dan ineens niet meer zomaar kan is me flink tegen gevallen..

Toen ik zwanger was van Shenaya heb ik doorgewerkt tot 35 weken ook full-time.. Toen ging het goed totdat mijn vliezen braken tijdens het werk

Goed, ik ga weer verder met verhuizen!!

Hm, ik heb in het begin ook nog eens een flinke bronchitis gehad met bijbehorende medicijnen. Heb toen zelfs tegen mijn huisarts verzucht waarom andere vrouwen wel gewoon door kunnen gaan en ik niet, zij heeft zelf wel altijd doorgewerkt maar vertelde tegen mij dat ik echt rust moest nemen. Daarom vind ik het bijzonder als het vrouwen wel lukt door te werken. En dan bedoel ik bijzonder helemaal niet als vervelend maar juist als bijzonder, positief dus. Ik kon zelf de deur niet eens meer uit omdat zodra ik weer iets ging doen mn luchtwegen het weer begaven...
Ik weet niet hoe het zou zijn als ik "gewoon" zwanger zou zijn geweest die eerste tijd (daarmee bedoel ik dus zonder bronchitis en hele gedoe eromheen). Misschien was alles dan wel heel anders geweest.

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 13:31 schreef Lieszdraaijer het volgende:

Toen ik zwanger was van Shenaya heb ik doorgewerkt tot 35 weken ook full-time.. Toen ging het goed totdat mijn vliezen braken tijdens het werk

En je bent dan toch nog gestopt?

Tja...ik wil toch even reageren. Volgens mij is het ook wel zo, tenminste zo heb ik dat ervaren, dat je gewoon een beetje naar je verlof toewerkt. Hoe dichter je bij die 34/36 weken komt, hoe meer je vindt dat je er aan toe bent.

Ik vind eerlijk gezegd wel dat er in NL goed voor zwangeren wordt gezorgd, er wordt al snel gezegd 'doe niet te gek' of anders meld je je maar ziek. Ik vind het eerlijk gezegd geen reden om je ziek te melden als je 's avonds moe bent. Als jij je werk gewoon goed kunt doen dan zal het je werkgever worst zijn dat je thuis niet meer zo veel kunt, toch? Dat is voor jouzelf vervelend maar ja, dat hoort ook bij zwanger zijn. Iets anders is natuurlijk bekkenklachten of wat dan ook. Toch vind ik het opvallend dat er in NL blijkbaar meer mensen zijn die dat soort klachten hebben dan in landen waar niet zulke soepele verlofregelingen zijn....oorzaak/gevolg?
Mijn schoonzusje in Amerika heeft tot de dag van haar bevalling gewerkt en is nu, 2 weken na de bevalling ook nog steeds/weer aan het werk. Gewoon, omdat het moet..

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 13:30 schreef flugeltje het volgende:

[..]

Dat staat toch nergens?

Dat heb ik toch ook niet gezegd dat dat ergens staat? Zie mijn post erna, ik kreeg het gevoel en dat gevoel zal ongetwijfeld bij mijn eigen frustratie en situatie vandaan komen.

Het probleem waardoor ik niet zwanger werd, namelijk de eileiders, zorgt er nu bij mij voor dat ik ook al niet meer mag werken en dat is iets wat er bij mij gewoon inhakt en waar ik nooit echt rekening mee heb gehouden. Buiten de extreme pijnklachten heb ik namelijk amper zwangerschapskwaaltjes en dat hakt er geestelijk gewoon in. (ja moeheid, maar grote kans dat die bij de pijnklachten vandaan komen)

Maargoed, ben het wel eens dat men in Nederland makkelijk naar huis wordt gestuurd. Zoals het uwv bij mij zei toen ik vroeg, maar als ik nou wel wil? Dan nog zou de arbo het advies van de gyn opvolgen want stel je voor dat er iets met je kindje gebeurd en ze een claim aan hun broek krijgen

Enfin, nogmaals ik gaf gewoon aan wat voor gevoel ik kreeg, en uit reacties erna blijkt dat dat gevoel niet terecht is. That's it!

Overigens wel weer erg grappig dat de tendens hier lijkt te zijn dat iedereen die eerder stopt met werken gewoon helemaal okay is en daar niets mis mee is zolang het maar niet is omdat je moe of misselijk bent, dan moet je jezelf namelijk niet zo aanstellen omdat het 'erbij hoort'

Maar goed, deze fulltimer is momenteel oververmoeid en heel erg toe aan haar verlof over 5 weken. Hopelijk volgende week wat meer energie....

Misschien moesten we allemaal maar stoppen een mening te hebben over andermans zwangerschap. Wat mij wel duidelijk is geworden is dat iedereen een andere zwangerschap heeft. Ik ben de eerste maanden zo ongelooflijk misselijk geweest dat ik het er haast om zou laten nog een keer zwanger te worden. Ik heb doorgewerkt omdat ik wel moest, maar als het even had gekund had ik graag tijdelijk wat meer op de bank gehangen.

En na die eerste maanden ging het soms een tijdje heel goed en soms een tijdje weer slecht. Van een status quo was geen sprake. Ik heb bijvoorbeeld heel hard naar een conferentie toegewerkt en ik maakte zonder problemen een idioot aantal uren per week, maar tijdens de conferentie zelf lag ik op bed omdat ik eenvoudigweg niks kon. Het ging gewoon niet meer.

Ik herken heel erg wat Huup zegt: als het gaat dan gaat het en als het niet gaat dan gaat het niet. Het is geen verdienste om door te blijven werken, en het is ook geen zwakte om minder te werken of om zelfs te stoppen.

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 13:44 schreef Orea het volgende:

[..]

Dat heb ik toch ook niet gezegd dat dat ergens staat? Zie mijn post erna, ik kreeg het gevoel en dat gevoel zal ongetwijfeld bij mijn eigen frustratie en situatie vandaan komen.

Het probleem waardoor ik niet zwanger werd, namelijk de eileiders, zorgt er nu bij mij voor dat ik ook al niet meer mag werken en dat is iets wat er bij mij gewoon inhakt en waar ik nooit echt rekening mee heb gehouden. Buiten de extreme pijnklachten heb ik namelijk amper zwangerschapskwaaltjes en dat hakt er geestelijk gewoon in. (ja moeheid, maar grote kans dat die bij de pijnklachten vandaan komen)

Maargoed, ben het wel eens dat men in Nederland makkelijk naar huis wordt gestuurd. Zoals het uwv bij mij zei toen ik vroeg, maar als ik nou wel wil? Dan nog zou de arbo het advies van de gyn opvolgen want stel je voor dat er iets met je kindje gebeurd en ze een claim aan hun broek krijgen

Enfin, nogmaals ik gaf gewoon aan wat voor gevoel ik kreeg, en uit reacties erna blijkt dat dat gevoel niet terecht is. That's it!

Als er een medische reden is ben je ook volkomen terecht thuis, daar ging de hele discussie ook helemaal niet over

Ik heb zelf wel last van m'n heupen/bekken en momenteel de oververmoeidheid, maar niet in die mate dat ik er thuis voor ga blijven. Dan is het soms gewoon echt heel erg zwaar en weet ik mezelf amper door de dagen heen te slepen. Daarmee wil ik geen lintje scoren of iemand anders zichzelf 'minder' laten voelen. Daarmee wil ik soms eigenlijk gewoon even klagen en een een aai over m'n bol scoren omdat het 'ook allemaal niet altijd even makkelijk is' ....

Maar we doen toch ook allemaal verschillend werk? Ik kan me zo voorstellen dat het van je werkzaamheden en je klachten afhangt wat je aankunt. Voor iemand met bekkenklachten is het weer anders dan voor iemand met extreme moeheid of depressieve gevoelens, en voor iemand die in de kinderopvang werkt is het weer anders dan voor iemand die achter een bureau zit.

Me dunkt, wat Cantare zegt, en ik krijg hetzelfde gevoel als Orea.
Kantoorbanen of docenten is wel wat anders dan verpleegkundigen, politieagenten of kinderopvang. Het ene werk is fysiek zwaarder dan het ander, en als je zwanger bent, kun je fysiek simpelweg wat minder.
Ook kunnen sommige mensen niet minder/halve dagen/parttime werken en moeten ze dus wel stoppen bij bepaalde klachten.

Bij Yade mocht ik niet meer werken na 5 en een halve maand ivm bekken. Toen ik slechts aan het eind van mijn zesde maand zat, mocht ik niet eens tuinieren of ander inspannen vanwege mijn bloeddrukt. Gewoon dikke pech, ik had het graag anders gehad.

Mocht ik nu weer klachten hebben dan zijn halve dagen geen optie, en ik betwijfel of ik vervangend werk kan krijgen of maar 2 dagen kan werken. En dat is kut, want de hele dag zwanger thuis zitten met een stuiterende peuter is ook niet alles.

Amerika als voorbeeld noemen vind ik overigens niet relevant. Die zijn gewoon barbaars als het op zorg aankomt. Twee weken na je bevalling werken is gewoon van de zotte. Voor het kind en de moeder. Alles staat op zijn kop, fysiek en mentaal. Nog niet te spreken van ee keizersnede. Maar aangezien ze je in Amerika mogen ontslaan omdat je zwanger bent... tsja. Baraberen imho.

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 14:30 schreef Silmarwen het volgende:


Amerika als voorbeeld noemen vind ik overigens niet relevant. Die zijn gewoon barbaars als het op zorg aankomt. Twee weken na je bevalling werken is gewoon van de zotte. Voor het kind en de moeder. Alles staat op zijn kop, fysiek en mentaal. Nog niet te spreken van ee keizersnede. Maar aangezien ze je in Amerika mogen ontslaan omdat je zwanger bent... tsja. Baraberen imho.

Tja, als je zelfstandige bent, heb je soms toch echt niet te kiezen. Ik ken er hier genoeg die al heel snel weer aan de slag moeten omdat ze een zaak draaiende te houden hebben.
Ik ben wel heel blij dat ik het zelf niet hoef te doen

aai voor fluugs (oprecht gemeend, geen sarcasme).

En sil, ik vind het ook barbaars om 2 weken na een bevalling weer te moeten werken.

En ik ben het er wel mee eens dat iedere zwangerschap anders is.

Wat betreft bekkenklachten, ik merkte zelf heel erg dat ik minder last had van omhoog lopen dan van plat lopen toen ik vorige week op vakantie was. We wonen wel in een plat land, misschien dat het iets te maken heeft met spieren ed? Ik weet het ook niet. Mijn moeder heeft altijd geroepen dat vroeger bekkenklachten niet bestonden, tegelijkertijd klaagden bijna alle vrouwen over hun "heupen", nu ik van mn fysio heb geleerd wat je heup is en wat je bekken, weet ik dat zij gewoon bekkenklachten heeft gehad.

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 14:47 schreef Libell het volgende:

[..]

Tja, als je zelfstandige bent, heb je soms toch echt niet te kiezen. Ik ken er hier genoeg die al heel snel weer aan de slag moeten omdat ze een zaak draaiende te houden hebben.
Ik ben wel heel blij dat ik het zelf niet hoef te doen

Mijn nicht is 3 weken voor mij bevallen en ging aan het werk toen ik net bevallen was. Zelfstandige idd
Maar man, wat ben ik blij dat ik zoveel weken kan recupereren. Eigenlijk wel erg, want als werknemer ben je in België verplicht om x aantal weken na de bevalling thuis te blijven, maar voor zelfstandigen geldt dat duidelijk niet.