Het grote "rammelaars-topic" deel 25

Ooooooooh Bellelena wat gaaaaaaf!!

Zo heerlijk als je dat stadium bereikt hebt....

Ik ging op bevrijdingsdag met vriendje naar het stadspark hier, en zag toen een meisje met grote zwangere buik in de menigte, dus ik zei "misschien loop ik hier volgend jaar ook wel met zo'n mooie buik ", en hij zei dat ie al wel dacht dat ik dat zou zeggen. Dus hij had haar ook opgemerkt en het aan ons gelinkt

Ga ervoor bellelena, nu nog een begindatum prikken! Zou je zelf *nu* willen beginnen, is dat haalbaar?

Ahh wat een super lieve en leuke reacties allemaal!

Ik vind het echt ontzettend spannend!
Wat mij betreft zouden we vorig jaar al mogen beginnen

Trouwens nog zo'n opmerking van vriendje, vorige week oid, ik zei hem iets van: Wanneer gaan wij een baby maken? En zijn antwoord: Gisteren
... Ook al zo mysterieus bij nader inzien haha! Dat antwoord heeft ie vorige week en deze week vaker gegeven op die vraag trouwens

Voor mijn gevoel ben ik er helemaal klaar voor!
En zoals het er uit ziet denk ik dat vriendje zijn gevoel ook aardig begint mee te werken

Ik hou jullie op de hoogte


En Ladyblack: Volgend jaar met zo'n prachtige grote buik, dat lijkt mij een zeer mooi streven

Ik kan het rammelen voorlopig maar beter in de koelkast zetten... Gisteren fikse ruzie gehad en de sfeer is nog altijd niet bepaald gezellig te noemen...
Kwam in het kort erop neer dat ik verder in de toekomst kijk, en daar een bepaald beeld bij heb (huisje klaar, straks een kindje). Maar hij dus totaal niet. Hij leeft alleen in het nu, en wat komt dat komt. Sterker nog, hij kreeg nogal de kriebels (not in a good way) bij het aanhoren van mijn wens voor over een paar jaar.
Probleem voor mij is vooral dat hij erg goed is in uitstellen en niet afmaken. En dat botst met mijn kinderwens. Ik wil niet nog 5 jaar wachten tot ons huis eindelijk klaar is om vervolgens maar verder te zien, ik ben 30.... Het is zo frustrerend dat ik wil weten hoe mijn toekomst eruit ziet als ik bij hem blijf, maar dat hij me dat niet kan zeggen.
Sorry, ego-post! Ik moest even van me af schrijven...

Raantje

Ow Raantje, damn...... dat was niet de reactie waar je op had gehoopt!
En volgens mij is dit een punt waarop mannen en vrouwen heel vaak botsen, irritant is dat!

Hij leeft alleen in het nu, is het geen optie om daar *nu* een kindje in te passen?

Mannen... soms he. Ik kan me daar zo weinig bij voorstellen dat je op je 30e nog niet weet of je kinderen wil. daar heb je dan toch wel eens fatsoenlijk over nagedacht in die 30 jaar? Of zég dan gewoon dat je geen kinderen wil, dan weet iedereen ook waar ie aan toe is..
Gelukkig hier geen sprake van. Het rammelen is nog aardig aan de gang, bij zowel lief als bij mij, maar eerst maar eens kijken of ik na de zomer verder kan studeren of dat ik stop. Ben er nog niet over uit...

Hmmz Raantje, dat lijkt me niet niks.... Wellicht dat het hem wat rauw op zijn dak viel? En ik weet niet of vrienden zijn die al kinderen hebben? Wellicht dat je het onderwerp even een paar dagen in de koelkast kan zetten en het dan weer bespreekbaar kan proberen te maken.... Dat je uitlegt waar jij vandaan komt, wie weet snapt hij je dan beter.

Succes iig

Ja, misschien dat de 5 baby's die straks in jullie vriendenkring geboren worden het wel iets minder abstract maken

Kijk maar naar bellelena

Hmm dat is niet leuk Raantje
Maar heeft hij ook nog helemaal niet aangegeven dat hij uberhaupt kinderen wil? Dan zou ik als ik 30 was inderdaad ook me gaan afvragen hoe je toekomst gaat worden als je bij hem blijft.

Maar ik vind bijvoorbeeld ook dat sommigen, en ik bedoel dat echt niet onaardig en laat niemand zich alsjeblieft aangevallen voelen, het onderwerp wel heel erg vaak naar voren brengen. De ene man kan dat wel hebben maar de ander wordt daar nogal iebelig van wat ik ook best ergens wel snap.

Mijn meneer heeft mij laten weten dat hij heus graag kinderen wil maar dat hij nog een verre reis wil maken, groter wil gaan wonen, naar het buitenland wil verhuizen en bovenal net zijn tweede studie heeft afgerond en dus gewoon even helemaal rust wil en geen baby kamers wil klussen e.d.
Ik ben jong genoeg om te accepteren dat het nog één of twee jaar duurt voordat hij er klaar voor is.
Als ik er ondanks dat toch maandelijks over zou beginnen en op elke baby in de stad zou gaan wijzen dan zou hij dat snel zat zijn.

Mannen kunnen nou eenmaal schijnbaar niet zo rammelen als wij en doen dat ook niet al op hun 25ste zoals wij blijkbaar.
Ik heb zelf niet het idee dat het dagelijks onder de aandacht brengen dat opeens gaat doen veranderen. Dus ik zelf hanteer liever de geef hem de tijd aanpak.
Maar nogmaals ik heb de leeftijd om hem die tijd te geven.

Als mijn vriend zou aangeven later echt wel kinderen te willen, dan was het een ander verhaal inderdaad. Dan zou nog geen drie jaar willen wachten op groen licht, maar dat is dan bij mij de leeftijd die komt kijken.

Maar mijn vriend denkt er dus überhaupt nog niet over na, en dan wil ik hem wel graag laten merken dat het voor mij wel degelijk belangrijk is om te weten waar ik sta, waar hij staat en waar we samen staan.

Ik ben het wel met je eens dat elke week gaan vragen wanneer we een baby gaan maken bij veel mannen verkeerd zou vallen, dat hoef ik bij de mijne dus ook echt niet te doen, want "zeuren" werkt helaas averechts.

Ik hoop voor je dat hij toch binnenkort na wil gaan denken over wat hij wil in de toekomst want dit is voor jou niet fijn. Een relatie leeft ook deels op dat je dezelfde dromen hebt en dezelfde dingen wilt in de toekomst. Dat het tijdsbestek waarin dat gaat gebeuren niet overeenkomt daar is wel een mouw aan te passen maar dat iemand helemaal niet na lijkt te denken over de toekomst samen is gewoon niet leuk

Ik denk dat ik het onderwerp nu dan maar even zou laten rusten en dan binnenkort als hij in goede bui is het nog eens te proberen.

Och Raantje, wat vervelend dat je zo'n aanvaring met je vriend hebt gehad!
Ik denk dat bij veel mannen het kinderen krijgen best abstract is. En volgens mij rammelen mannen inderdaad vaak minder dan vrouwen. Ik ben met mijn vriendje er ook voorzichtig mee geweest en nog steeds. Ik zit ook niet elke minuut te zeuren oid. Ik wacht wel degelijk de juiste momenten af. En de laatste paar weken heb ik wel veel meer tegen hem 'gezeurd', maar daarvoor ook 2 jaar niet en amper omdat ik hem niet bang wilde maken. Zeurende vrouwen houdt bijna geen enkele man van volgens mij haha

Wat hier dus wel veel heeft mee geholpen zijn inderdaad babies in de omgeving bij vrienden en bekenden. En onze gesprekken en ideeën over dat een kindje geen beperking hoeft te zijn bij eventuele toekomst dromen en wensen. Ook wij willen reizen, maar dat willen we net zo graag doen met ons kindje bijvoorbeeld.

Wat ikzelf wel heb ervaren is dat ook al reageert je vriend kwaad of wil hij er nu niks over horen, hij gaat er vaak wel voor zichzelf over nadenken. Misschien dus toch even laten bezinken en over een klein poosje het juiste moment voor een nieuw gesprekje afwachten. Waarin je kunt uitleggen hoe jij je voelt en wat jij ervaart. En hetzelfde voor hem. Als je over niet al te lange tijd kindjes geboren worden in de omgeving enzo, dan kan het voor hem alweer heel anders worden misschien.

Voor nu in ieder geval een dikke knuffel, want ruzie is nooit leuk. Hopelijk komen jullie allebei snel weer een beetje bij hiervan

Bedankt voor de lieve reacties!

Even een heel persoonlijk berichtje:

Afgelopen nacht toen we gingen vrijen zei vriendje: Zullen we nog 1 keer met condoom doen om te oefenen?

Wow! We gaan dus nu echt bijna voor het echie!

Wat heeerlijk Bellelena...geniet voorlopig maar enorm van die geweldig spannende tijd die voor jullie ligt...jullie geheimpje

quote:

Op zondag 9 mei 2010 14:21 schreef Poppedein het volgende:
Wat heeerlijk Bellelena...geniet voorlopig maar enorm van die geweldig spannende tijd die voor jullie ligt...jullie geheimpje

Hihi, jaa, het voelt echt als een geheimpje inderdaad!
Ga er zeker van genieten

Wauw!!

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 13:09 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:

Maar ik vind bijvoorbeeld ook dat sommigen, en ik bedoel dat echt niet onaardig en laat niemand zich alsjeblieft aangevallen voelen, het onderwerp wel heel erg vaak naar voren brengen. De ene man kan dat wel hebben maar de ander wordt daar nogal iebelig van wat ik ook best ergens wel snap.

Dat vind ik dus onzin. Waarom zou je overal over moeten kunnen praten maar zou dit onderwerp ineens een taboe moeten zijn? Als het je hoog zit moet je er zo vaak over kunnen praten als je wil, mijns inziens.

Ik kan me overigens wel voorstellen dat je op je 30e nog niet weet of je wel kinderen wil. Mijn lief was de 30 ruim gepasseerd toen hij het nog niet wist. Hij voelde zich te onvolwassen en wist niet of dat gevoel ooit zou veranderen. Ik wilde op mijn 28e ineens een kind. Daarvoor had ik er wel over nagedacht, maar niet bij iedereen is dat besluit een proces. Ik wist het gewoon ineens.

Raantje, ik kan me voorstellen dat je verdrietig wordt van die ruzie, maar de ruzie zelf hoeft op zich niet slecht te zijn. Misschien zet die hem wel aan het denken. Als ik 30 zou zijn en een vriend zou hebben die zo reageerde zou ik zeker niet het onderwerp nog een paar jaar laten liggen. Maar goed, ik vind het dan ook idioot om alleen in het nu te leven. Ieder verstandig mens denkt op z'n minst enigszins in de toekomst, bijvoorbeeld door te sparen of door te solliciteren als het einde van een contract in zicht komt. En de medische voordelen van niet nog 5 jaar wachten zijn toch wel aanzienlijk. Dat lijkt me ook wel reden om er nu serieus over te praten.

bellelena, wat spannend! Ga je nu posten in Wachten op het tweede streepje? En ik onderschrijf wat Poppedein zegt: geniet maar fijn van deze tijd! Nu ik Ivan eenmaal heb denk ik nog zo vaak terug aan hoe het was toen er nog niets was, niet eens een tweede streepje, en hoe groot de anticipatie was.

quote:

Op maandag 10 mei 2010 20:20 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dat vind ik dus onzin. Waarom zou je overal over moeten kunnen praten maar zou dit onderwerp ineens een taboe moeten zijn? Als het je hoog zit moet je er zo vaak over kunnen praten als je wil, mijns inziens.

Nou om iemand aan het denken te zetten werkt het misschien maar als iemand nu niet wil kan je dagelijks beginnen over hoe hoog het bij jou zit maar gaat dat niet zorgen dat hij het sneller gaat willen maar zorgt het wel voor een hoop spanning onderling. Ik denk zelfs dat de druk die je er op legt averechts werkt.
Dat was het enige dat ik er mee wilde zeggen.

quote:

Op maandag 10 mei 2010 20:35 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:

[..]

Nou om iemand aan het denken te zetten werkt het misschien maar als iemand nu niet wil kan je dagelijks beginnen over hoe hoog het bij jou zit maar gaat dat niet zorgen dat hij het sneller gaat willen maar zorgt het wel voor een hoop spanning onderling. Ik denk zelfs dat de druk die je er op legt averechts werkt.
Dat was het enige dat ik er mee wilde zeggen.

Maar ik bedoelde niet "erover blijven praten" om iemand aan het denken te zetten of om de druk te vergroten. Ik vind gewoon dat als iets je erg bezighoudt dat je juist met je geliefde daarover moet kunnen praten. In een ideale situatie hoeft dat geen extra lading te hebben maar betekent het samen wikken en wegen of gewoon even je hart uitstorten. Dat vergt van beide personen een compromis: degene die heel graag wil moet openstaan voor de twijfel van de ander en diens tegenargumenten serieus nemen, maar degene die er (nog) niet klaar voor is moet ook openstaan voor dat gesprek.

Oké jij wint Je hebt een goed punt.

_{Het klinkt in theorie zo makkelijk.}

Claudia, ik ga zeker wel stiekem meespieken in het tweede-streepje-topic, maar ik denk dat we eerst gewoon een beetje vrijblijvend gaan aanrommelen samen Moet zelf ook nog een beetje bijkomen haha, ik vind het echt zooo spannend! Ik ben nu al twee dagen helemaal hyper en opgewonden! Ik heb de hele dag vlinders in mijn buik! Ben heel benieuwd hoe en wat, nu en over een paar weken en over een paar maanden. Het voelt echt als een nieuwe stap in mijn leven nu, een geweldige bijzondere en leuke stap.

Ik kan het trouwens ook niet laten om nu al na te denken over dat ik dan aan mijn ouders ga vertellen dat ze opa en oma worden bijvoorbeeld haha. Mijn mama zei een poos geleden dat ze helemaal niet perse oma hoeft te worden, ze is net zelf uit de kleintjes (mijn zusje is 11) en ze wilde ook geen zeur zijn van: wanneer word ik nu eens oma. Ze zei het vooral omdat ze dus geen druk op ons/mij wil leggen, dat we altijd vrij zijn om onze eigen keuzes te maken. Maar ik merkte van de week, toen ik het had over het babietje van vrienden, dat ze het echt wel heel leuk gaat vinden, ze bood zich toen spontaan als oppas aan en ik zag haar al zo'n beetje glunderen En ik zie haar dan al helemaal in de weer enzo, ben echt benieuwd hoe het zal zijn als we het dan gaan vertellen! Maar dat is pas de volgende stap natuurlijk Eerst maar eens een beebje gaan maken!

En websites, stiekem spieken over dingen van 'zwanger worden'.. Het voelt nu legaal om daar een beetje naar te kijken en te doen! Eerder durfde ik me daar echt niet naar te begeven, maar nu 'mag' het hihi.

Wow! Ik leef nog helemaal in mijn eigen roes hier!

Wat een heerlijke post, bellelena! Geniet ervan.

quote:

Op maandag 10 mei 2010 20:20 schreef Claudia_x het volgende:

[..]


Ik kan me overigens wel voorstellen dat je op je 30e nog niet weet of je wel kinderen wil. Mijn lief was de 30 ruim gepasseerd toen hij het nog niet wist. Hij voelde zich te onvolwassen en wist niet of dat gevoel ooit zou veranderen. Ik wilde op mijn 28e ineens een kind. Daarvoor had ik er wel over nagedacht, maar niet bij iedereen is dat besluit een proces. Ik wist het gewoon ineens.

Dat laatste is bij mij dus ook gewoon echt zo..! Heus wel vaker nagedacht over het krijgen van kinderen, maar meer in de zin van: ik weet het nog niet, en zorgen voor later. En ja, dan ineens besef je dat "later" nu eigenlijk al is. Mij overviel het ook echt wel een beetje, het is er inderdaad opeens.

Gelukkig gisteren een heel fijn gesprek gehad met vriend waarin de ruzie goed werd uitgepraat. Hij zei dat ie enorm is geschrokken. 8 jaar lang leef je samen met iemand die net als jij ook niet zo met kinderen bezig is, en ineens is daar de K-bom (zo zei ie het echt). Maar hij heeft me verzekerd dat ie er wel degelijk over nadenkt, en dat ie vooral wat tijd nodig heeft.

Ik zie het eigenlijk wel goedkomen allemaal, hij moet vooral erg wennen aan de ommezwaai.

Oh, en Bellelena, ik ben superblij voor jullie! Een geweldig gevoel moet dit voor jullie zijn!

Raantje dat klinkt al een stuk positiever van zijn kant maar ook jij staat er wat optimistischer in weer. Fijn zeg

Raantje, wat fijn dat jullie de ruzie hebben uitgesproken! Kan me in ieder geval goed voorstellen dat je je nu weer een stuk beter voelt en hij waarschijnlijk ook!
Zoals ik al eerder had geschreven, iets meer dan een jaar geleden had ik mijn vriendje het voor het eerst vertelt en daarna heb ik hem ook lang 'met rust' gelaten zodat hij er zelf over na kon denken en aan het idee kon wennen. Hij was er trouwens al wel enigszins zeker van dat hij een kindje wilde, maar hier was het ook zo van "later". Ik ben nog ietsje jonger dan jij (26 nu en vriendje bijna 27), maar dat neemt niet weg dat ik opeens ook zoiets had van: hmm..
Het gaat echt allemaal wel goed komen bij jullie! Gewoon lekker hier van je afschrijven af en toe, of misschien met vriendinnen kletsen en je vriendje lekker rustig aan het idee laten wennen.

bellelena, wat klinkt dat gelukzalig allemaal!!

En Raantje, gelukkig dat de ruzie uitgepraat is, en fijn om te weten dat ie er wel over na wil denken toch? Mannen zijn gewoon slecht met verandering heb ik het idee Nouja, en dat K-bom moet je dan maar gauw vergeten

Wij gaan morgen naar een collega van mijn man en zijn vriendin omdat hij(!!) rammelende teelballen heeft en zijn vriendin over wil halen met een schattig baby'tje En hij heeft zich niet af laten schrikken door de voortdurend krijsende Niels toen hij met 9 weken op bezoek kwam!

Haha Twinkly! Door Niels gaat ze vast ook rammelen als een gek!

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 09:42 schreef Twinkly het volgende:
Wij gaan morgen naar een collega van mijn man en zijn vriendin omdat hij(!!) rammelende teelballen heeft en zijn vriendin over wil halen met een schattig baby'tje En hij heeft zich niet af laten schrikken door de voortdurend krijsende Niels toen hij met 9 weken op bezoek kwam!

Rammelende teelballen!

Wij hebben zondag een babyborrel van de baas van vriend, en een zwangere vriendin gaat ook mee... Wordt gezellig..!

Misschien juist wel Raantje! positief blijven denken!

Ik ben een mail aan het typen naar mijn vader (biologische vader, zo'n 1x per jaar mailcontact mee) en vertel dat ik mijn kinderwens wil laten uitkomen.... nu wordt het ook wel heel echt! Dat is de eerste 'buitenstaander' die ik er serieus over vertel

Minder dan een maand nog, dan gaat het spiraaltje eruit

Ik ga dat trouwens niet aan iedereen vertellen, de oefenperiode hou ik mooi voor onszelf
Met in mijn achterhoofd de mogelijkheid dat het dus wel eens een tijdje zou kunnen duren, heb ik geen zin in elke maand veelbetekenende blikken en vragen

Hihi, rammelende teelballen
Dat zouden wel meer mannen mogen hebben!

@LadyBlack: Wow, dat lijkt me ook heel gek om dat zo opeens aan een 'buitenstaander' te vertellen! Wel bijzonder dat je het aan je biologische vader vertelt als eerste
Ik heb momenteel het idee dat wanneer ik zwanger ga worden, dat ik het dan zelfs nog aan niemand ga durven zeggen Misschien tegen het einde hahaha!
En ook spannend trouwens, een maandje met spiraaltje nog maar! Zullen we dan tegelijk doen? Dat zou wel heel grappig zijn!

Mijn moeder en vriendinnen weten wel dat het snel gaat gebeuren hoor, alleen die denken september

Samen lijkt me gezellig

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 23:01 schreef LadyBlack het volgende:
Mijn moeder en vriendinnen weten wel dat het snel gaat gebeuren hoor, alleen die denken september

Samen lijkt me gezellig

Leuk dat je het ook al een beetje kunt delen met je mama en vriendinnen!
Ik heb vorig jaar wel eens aan mijn mama vertelt dat ik een beetje rammelende eierstokken begon te krijgen, maar daarna niet perse echt meer met d'r over gehad
En mijn vrienden denken allemaal dat het bij ons nog lang niet zover is, we studeren nog enzo.

En wie weet blijken we straks echt samen zwanger te zijn! Dat zou wel erg grappig zijn toch!

Hahaha, mijn moeder staat veel te erg te popelen om oma te worden die vroeg er al wel eens naar!

Ze is zelf laat (alleenstaande) moeder geworden, dus sommige van haar vriendinnen hebben al kleinkinderen, en dat is verleidelijk natuurlijk

Voor zover ik weet, zijn mijn schoonouders nog niet op de hoogte, dus dat wordt wel leuk om te vertellen ook denk ik

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 14:52 schreef LadyBlack het volgende:
Hahaha, mijn moeder staat veel te erg te popelen om oma te worden die vroeg er al wel eens naar!

Ze is zelf laat (alleenstaande) moeder geworden, dus sommige van haar vriendinnen hebben al kleinkinderen, en dat is verleidelijk natuurlijk

Voor zover ik weet, zijn mijn schoonouders nog niet op de hoogte, dus dat wordt wel leuk om te vertellen ook denk ik

Dat zou ik echt arelaxt vinden, vragende ouders. Ik heb het er nog nooit met mijn ouders over gehad. Mijn moeder heeft jaren geleden weleens gezegd dat ik het zelf moet weten. Wat mij gelukkig maakt, zeg maar. Ze hebben echt 0,0 verwachtigen. Zeker nu ik volgens hun maatstaven mijn vruchtbare jaren al achter me heb liggen. Heb mijn vader jaaren geleden weleens over een nicht horen zeggen, toen ze net aan iedereen had verteld dat ze zwanger was dat het ook wel tijd werd, want ze was al 30. Intussen hebben meer nichten en neven kids, maar die waren allemaal rond de 32 (neven rond 34) toen er kinderen kwamen. Misschien heeft dat hun kijk inmiddels veranderd