Het grote "rammelaars-topic" deel 25

Whaaaaahhh, mijn voormalige mede-zwangeren zijn alweer aan het rammelen

Ikke niet hoor, ik droom er niet eens over

je hebt gelijk, ik pas 'm volgende maand wel aan. Dan hoef ik het maar 1 keer te doen.

Kersjes, gij ook?

Ohhh, met zulke mannetjes kan ik het me goed voorstellen!
Maar met zulke zwangerschappen...

quote:

Op maandag 3 mei 2010 22:49 schreef Memmel het volgende:
Kersjes, gij ook?

Ohhh, met zulke mannetjes kan ik het me goed voorstellen!
Maar met zulke zwangerschappen...

Ik rammel dan ook voor nog een baby, niet voor maandenlange ellende die (in mijn geval) zwangerschap heet
Ruimte genoeg! In mijn hart, mijn schoot en mijn buik is ook al mooi voorgevormd
Helaas zijn er te veel praktische bezwaren. Maar rammelen gaat dwars over gezond verstand heen kennelijk...

Go for it dames .

Mén, ik ben in gedachten gewoon mijn huis al aan het herinrichten... Terwijl vriendlief nog niet eens weet of hij überhaupt wel een kindje wil...
Ik probeer hem er nu al van te overtuigen dat we, als we gaan beginnen met verbouwen/klussen thuis, ook echt een bijkeuken nodig hebben (aangezien de wasmachine nu op het kleine kamertje staat, en dat kamertje had een andere bestemming dan washok, maar dat heb ik niet met zoveel woorden erbij gezegd).
Van de week hebben we tijdens het eten wel al een hoop namen zitten bedenken (met een dikke knipoog dan wel, het was vooral hard lachen), is dat een goed teken?

Kijk nou toch! We waren laatst op kraamvisite, pasgeboren hummels staan me zo goed



Zo raar, zomaar ineens ben ik van een ver verscholen, geheim verlangen gegaan naar niet te negeren, full-blown gerammel En ik heb zelf nog een baby!!
Mijn moeder heeft me laatst vanuit het niets verboden om ooit nog zwanger te raken. Ze heeft ook wel gelijk, ik kan het M. en de jongens niet (weer) aandoen
Dus kom ik jullie hier nu en dan maar even lastigvallen

Raantje, misschien zat DE naam er toch tussen, zou zomaar kunnen

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 11:03 schreef Kersjes het volgende:
Raantje, misschien zat DE naam er toch tussen, zou zomaar kunnen

Dat denk ik ook, we waren het opvallend eens!

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 10:56 schreef Raantje het volgende:
Mén, ik ben in gedachten gewoon mijn huis al aan het herinrichten... Terwijl vriendlief nog niet eens weet of hij überhaupt wel een kindje wil...
Ik probeer hem er nu al van te overtuigen dat we, als we gaan beginnen met verbouwen/klussen thuis, ook echt een bijkeuken nodig hebben (aangezien de wasmachine nu op het kleine kamertje staat, en dat kamertje had een andere bestemming dan washok, maar dat heb ik niet met zoveel woorden erbij gezegd).
Van de week hebben we tijdens het eten wel al een hoop namen zitten bedenken (met een dikke knipoog dan wel, het was vooral hard lachen), is dat een goed teken?

Ik vind namen verzinnen iig wel een heel goed begin om een zaadje mee te planten.

Oh Kersjes, wat schattig! Hier is mijn rammel-oorzaak:

Wij zijn ook regelmatig namen aan het verzinnen! Ook wel met een knipoog, maar ik merk steeds meer aan mn vriend dat het ook echt wel in zijn systeem zit Was eerst toch wel een beetje bang dat hij het niet zo serieus nam allemaal, maar daar had ik mijn kerel echt even onderschat

@Aventura: als ik je zo hoor zou ik ook de volgende pilstrip gewoon laten liggen en mn lijf weer vast laten wennen. En dan kun je beginnen wanneer je wilt
@Kimpossible: als je allebei zo heel graag wilt.... waarom zou je het dan niet doen? Je kunt je baan inderdaad ook verliezen als je kindje er al is, die zekerheid heb je nooit helemaal. Het enige wat je zeker weet is dat een kindje gewenst is

@huuphuup, ik ken het. Mijn meideke is net 10 maanden, maar ik zou het zo niet erg vinden als ik per ongeluk
weer zwanger zou zijn.... En in mijn omgeving zijn 2 meiden die vlak voor mij bevallen zijn, alweer zwanger. Maar mijn moeder vraagt steeds of ik toch niet liever even zou wachten, het gaat al zo snel en met een tweede erbij gaat het alleen maar nog sneller en dan zijn ze groot voor je het weer.... Ja ik weet ook wel dat dat het verstandigste is, maar toch..... rammel rammel rammel (misschien ook wel omdat ik een probleemloze zwangerschap heb gehad en het zo leuk vond om zwanger te zijn én met zwaar rammelende collega's op een kamer zit)
Maar als ik dan eraan denk hoe het zou zijn als ik over 9 maanden twee kleintjes zou hebben, breekt me ook wel weer het angszweet uit.... Heb nu al met J mijn handen vol, en dan kan ze nog niet eens lopen, kruipen of wat dan ook, wat gaat dat geven als ze strax wel op eigen houtje gaat rondbonjouren?!?!?!?!

Ja hoor, daar ga ik weer.
Een van de meiden van de pufclub van Sasha is zwanger, van nummer 2 trouwens, maar toch... Het idee alleen al.

Zo... en nu gaat het hele idee van nr. 3 weer terug de koel- zo niet ijskast in.

*weg is...

maar goed, keizersnee, jaar wachten enzo.... maar zo'n klein mannetje smaakt wel naar meer! Ik geniet volop en juist daarom zie ik een tweede wel weer zitten. Maar we wachten zeker nog een half jaar en Marky twijfelt hier en daar nog wel dus rustig aan. Maar voor Daan was een 2e uberhaupt niet im Frage dus dat hij nu waarschijnlijk toch wil, maakt het rammelen niet minder zeg maar

Ik tvp hier even

Al ben ik al weer in het 'wachten op het tweede streepje' te vinden.

rammel tvp

Hier ook een rammel tvp. Al een maandje aan het rammelen en verdwaald tussen gevoel, rationaliteit, wijsheid en aaaaahhhhgrggrrgrgrgrgrrrrr

HappyMe, moest jij na de ks een jaar wachten? Mijn gyn deelde me na 6 weken vrolijk mee dat ik best wel weer zwanger mocht worden (de loljurk)

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 10:06 schreef Jeetjejom het volgende:
HappyMe, moest jij na de ks een jaar wachten? Mijn gyn deelde me na 6 weken vrolijk mee dat ik best wel weer zwanger mocht worden (de loljurk)

Ja, dat werd idd gezegd ivm de wond die dan kon scheuren. Bij voorkeur een jaar maar in ieder geval een half jaar wachten.

*rammmmmmelllllll!*

Heeeeul hard!

quote:

Op donderdag 6 mei 2010 10:32 schreef happyme28 het volgende:

[..]

Ja, dat werd idd gezegd ivm de wond die dan kon scheuren. Bij voorkeur een jaar maar in ieder geval een half jaar wachten.

Wat een verschil dan zeg...... Mijn VK zei wel, toen ik haar vertelde wat de gyn had gezegd, dat ze het me aanraadde om toch zeker 9 maanden te wachten ivm ontzwangeren, maar het zou gewoon voor mijn hormoonhuishouding beter zijn. Maakt ook niet uit verder, half jaar heb ik sowieso al gehaald, denk dat ik het jaar ook wel ga halen..... Moet ook zeggen dat ik mijn gyn toen echt ontzettend raar heb aangekeken, alsof ik na 6 weken weer zin had om weer een kind te krijgen

Oh Chell!

Volgens mij boek ik vooruitgang met betrekking tot vriendje

Vorig jaar rond maart heb ik voor het eerst aan hem vertelt over mijn gerammel (dat toen al sinds een jaartje op was komen zetten)
Daarna heb ik hem lang 'met rust' gelaten, om hem een beetje te laten wennen. Een paar maanden later waren vrienden van ons zwanger. Toen is het onderwerp een beetje terug gekomen en hebben we er een paar keer even kort over gepraat. Toen het babietje was geboren, heb ik hem nog even voorzichtig duidelijk gemaakt dat ik nog steeds erg rammel.

Maar nu sinds een paar weken grijp ik elke gelegenheid aan om hem te vertellen dat we wat mij betreft best een babietje kunnen gaan maken. Zo zachtjes in zijn oor als we op straat lopen en we zien een baby. Toen ik laatst een lieve meet&greet had met een enorm schattig meisje van 8 maanden. Natuurlijk sinds ik allemaal lieve babykleertjes maak. En deze week hebben we het babietje van die vrienden twee keer gezien en beide keren heb ik een beetje lopen 'zeuren' bij hem. Elke keer lachte hij dan lief naar me, of zei iets in de richting van: jaja, rustig aan. Of: ja, dat komt wel. Toen gooide ik maar eens in de groep dat mij over anderhalve maand wel een mooi moment leek om te beginnen. En een paar dagen later zei ik: hmm misschien kunnen we gewoon al wel eens zonder condoom oefenen, zonder verder te letten op vruchtbare dagen enzo. (We hebben sindsdien nog niet gevreeën, dus wat ie daar helemaal precies van vindt weet ik nog niet haha) Dezelfde dag had ik hem nog vertelt dat het al meer dan een jaar terug was dat ik hem voor het eerst over mijn gerammel vertelde en dat ik hem toen best lang met rust had gelaten, maar dat ik het voor mijn gevoel nu gewoon echt niet meer hou en dat ik daarom nu een beetje aan het doorzeuren was. Dat begreep ie goed en hij vond het ook prettig dat ik hem eerder wel met rust had gelaten zodat ie er voor zichzelf over na kon denken.
En gisteren toen ik nog eens zei toen we naast de kinderwagen met baby van die vrienden stonden: zullen we ook een baby gaan maken? Toen zei hij gewoon overtuigt: ja!

Wow, hij zei gewoon ja!

We zagen toen ook die vriend van ons zijn dochtertje het flesje geven, en mijn vriendje zat er naast. Hij ging het babietje aaien over haar voetje en zei: Ik moet er gewoon aanzitten, zo schattig
Nu ja, volgens mij begint bij hem dus nu ook echt echt echt het idee te komen dat ie wel een papa wil gaan worden! Gisteren toen hij 'ja' zei, was alleen niet het geschikte moment om het er verder over te hebben. Maar reken maar dat ik de komende dagen/weken maar even door blijf zetten in deze aanpak

Spannend ja!

Klinkt goed bellelena!!!

Nouja, met die kleertjes die jij maakt moet het ook wel gaan kriebelen natuurlijk...

Wauw, Bellelena! Dat klinkt mooi!!
En wat knap dat je hem gewoon ruim een jaar met rust hebt kunnen laten...! Ik ben bang dat als ik hem een jaar niks laat horen over mijn gerammel, dat het weer naar de achtergrond verdwijnt, en hij er dus ook niet over nadenkt...
Maar als hij "ja" heeft geantwoord, heb je groen licht toch? Proficiat!

Hier rammel ik ook lekker verder! Wij gaan er pas in september voor, maar ik heb vorige week donderdag mijn spiraaltje alvast laten verwijderen, omdat we bang waren dat ik niet meteen een cyclus zou hebben door mijn diabetes (de maanden voor ik zwanger werd van de oudste werd ik vrijwel nooit ongesteld)...ben ik gewoon zondag al ongesteld geworden...en hoe! .Als het zo netjes doorzet ben ik heel erg blij!! Maar ik ga er wel harder van rammelen .

Whaaa Bellelena!! Dat gaat ongetwijfeld op korte termijn goedkomen als ik het zo hoor

bellelena wat 'n goed nieuws!!!!

bellelena wat goed zeg
volgens mij moeten mannen gewoon een knop in hun hoofd omzetten wat betreft kinderen haha.
Die van mij begon er ook op het meest geschikte moment over dat ie t nu toch wel wilde (daarvoor was het altijd "nooit" "als ik 30 ben" als ik het had over wanneer we een kindje gingen maken)

Ooooooooh Bellelena wat gaaaaaaf!!

Zo heerlijk als je dat stadium bereikt hebt....

Ik ging op bevrijdingsdag met vriendje naar het stadspark hier, en zag toen een meisje met grote zwangere buik in de menigte, dus ik zei "misschien loop ik hier volgend jaar ook wel met zo'n mooie buik ", en hij zei dat ie al wel dacht dat ik dat zou zeggen. Dus hij had haar ook opgemerkt en het aan ons gelinkt

Ga ervoor bellelena, nu nog een begindatum prikken! Zou je zelf *nu* willen beginnen, is dat haalbaar?

Ahh wat een super lieve en leuke reacties allemaal!

Ik vind het echt ontzettend spannend!
Wat mij betreft zouden we vorig jaar al mogen beginnen

Trouwens nog zo'n opmerking van vriendje, vorige week oid, ik zei hem iets van: Wanneer gaan wij een baby maken? En zijn antwoord: Gisteren
... Ook al zo mysterieus bij nader inzien haha! Dat antwoord heeft ie vorige week en deze week vaker gegeven op die vraag trouwens

Voor mijn gevoel ben ik er helemaal klaar voor!
En zoals het er uit ziet denk ik dat vriendje zijn gevoel ook aardig begint mee te werken

Ik hou jullie op de hoogte


En Ladyblack: Volgend jaar met zo'n prachtige grote buik, dat lijkt mij een zeer mooi streven

Ik kan het rammelen voorlopig maar beter in de koelkast zetten... Gisteren fikse ruzie gehad en de sfeer is nog altijd niet bepaald gezellig te noemen...
Kwam in het kort erop neer dat ik verder in de toekomst kijk, en daar een bepaald beeld bij heb (huisje klaar, straks een kindje). Maar hij dus totaal niet. Hij leeft alleen in het nu, en wat komt dat komt. Sterker nog, hij kreeg nogal de kriebels (not in a good way) bij het aanhoren van mijn wens voor over een paar jaar.
Probleem voor mij is vooral dat hij erg goed is in uitstellen en niet afmaken. En dat botst met mijn kinderwens. Ik wil niet nog 5 jaar wachten tot ons huis eindelijk klaar is om vervolgens maar verder te zien, ik ben 30.... Het is zo frustrerend dat ik wil weten hoe mijn toekomst eruit ziet als ik bij hem blijf, maar dat hij me dat niet kan zeggen.
Sorry, ego-post! Ik moest even van me af schrijven...

Raantje

Ow Raantje, damn...... dat was niet de reactie waar je op had gehoopt!
En volgens mij is dit een punt waarop mannen en vrouwen heel vaak botsen, irritant is dat!

Hij leeft alleen in het nu, is het geen optie om daar *nu* een kindje in te passen?

Mannen... soms he. Ik kan me daar zo weinig bij voorstellen dat je op je 30e nog niet weet of je kinderen wil. daar heb je dan toch wel eens fatsoenlijk over nagedacht in die 30 jaar? Of zég dan gewoon dat je geen kinderen wil, dan weet iedereen ook waar ie aan toe is..
Gelukkig hier geen sprake van. Het rammelen is nog aardig aan de gang, bij zowel lief als bij mij, maar eerst maar eens kijken of ik na de zomer verder kan studeren of dat ik stop. Ben er nog niet over uit...

Hmmz Raantje, dat lijkt me niet niks.... Wellicht dat het hem wat rauw op zijn dak viel? En ik weet niet of vrienden zijn die al kinderen hebben? Wellicht dat je het onderwerp even een paar dagen in de koelkast kan zetten en het dan weer bespreekbaar kan proberen te maken.... Dat je uitlegt waar jij vandaan komt, wie weet snapt hij je dan beter.

Succes iig

Ja, misschien dat de 5 baby's die straks in jullie vriendenkring geboren worden het wel iets minder abstract maken

Kijk maar naar bellelena

Hmm dat is niet leuk Raantje
Maar heeft hij ook nog helemaal niet aangegeven dat hij uberhaupt kinderen wil? Dan zou ik als ik 30 was inderdaad ook me gaan afvragen hoe je toekomst gaat worden als je bij hem blijft.

Maar ik vind bijvoorbeeld ook dat sommigen, en ik bedoel dat echt niet onaardig en laat niemand zich alsjeblieft aangevallen voelen, het onderwerp wel heel erg vaak naar voren brengen. De ene man kan dat wel hebben maar de ander wordt daar nogal iebelig van wat ik ook best ergens wel snap.

Mijn meneer heeft mij laten weten dat hij heus graag kinderen wil maar dat hij nog een verre reis wil maken, groter wil gaan wonen, naar het buitenland wil verhuizen en bovenal net zijn tweede studie heeft afgerond en dus gewoon even helemaal rust wil en geen baby kamers wil klussen e.d.
Ik ben jong genoeg om te accepteren dat het nog één of twee jaar duurt voordat hij er klaar voor is.
Als ik er ondanks dat toch maandelijks over zou beginnen en op elke baby in de stad zou gaan wijzen dan zou hij dat snel zat zijn.

Mannen kunnen nou eenmaal schijnbaar niet zo rammelen als wij en doen dat ook niet al op hun 25ste zoals wij blijkbaar.
Ik heb zelf niet het idee dat het dagelijks onder de aandacht brengen dat opeens gaat doen veranderen. Dus ik zelf hanteer liever de geef hem de tijd aanpak.
Maar nogmaals ik heb de leeftijd om hem die tijd te geven.

Als mijn vriend zou aangeven later echt wel kinderen te willen, dan was het een ander verhaal inderdaad. Dan zou nog geen drie jaar willen wachten op groen licht, maar dat is dan bij mij de leeftijd die komt kijken.

Maar mijn vriend denkt er dus überhaupt nog niet over na, en dan wil ik hem wel graag laten merken dat het voor mij wel degelijk belangrijk is om te weten waar ik sta, waar hij staat en waar we samen staan.

Ik ben het wel met je eens dat elke week gaan vragen wanneer we een baby gaan maken bij veel mannen verkeerd zou vallen, dat hoef ik bij de mijne dus ook echt niet te doen, want "zeuren" werkt helaas averechts.

Ik hoop voor je dat hij toch binnenkort na wil gaan denken over wat hij wil in de toekomst want dit is voor jou niet fijn. Een relatie leeft ook deels op dat je dezelfde dromen hebt en dezelfde dingen wilt in de toekomst. Dat het tijdsbestek waarin dat gaat gebeuren niet overeenkomt daar is wel een mouw aan te passen maar dat iemand helemaal niet na lijkt te denken over de toekomst samen is gewoon niet leuk

Ik denk dat ik het onderwerp nu dan maar even zou laten rusten en dan binnenkort als hij in goede bui is het nog eens te proberen.

Och Raantje, wat vervelend dat je zo'n aanvaring met je vriend hebt gehad!
Ik denk dat bij veel mannen het kinderen krijgen best abstract is. En volgens mij rammelen mannen inderdaad vaak minder dan vrouwen. Ik ben met mijn vriendje er ook voorzichtig mee geweest en nog steeds. Ik zit ook niet elke minuut te zeuren oid. Ik wacht wel degelijk de juiste momenten af. En de laatste paar weken heb ik wel veel meer tegen hem 'gezeurd', maar daarvoor ook 2 jaar niet en amper omdat ik hem niet bang wilde maken. Zeurende vrouwen houdt bijna geen enkele man van volgens mij haha

Wat hier dus wel veel heeft mee geholpen zijn inderdaad babies in de omgeving bij vrienden en bekenden. En onze gesprekken en ideeën over dat een kindje geen beperking hoeft te zijn bij eventuele toekomst dromen en wensen. Ook wij willen reizen, maar dat willen we net zo graag doen met ons kindje bijvoorbeeld.

Wat ikzelf wel heb ervaren is dat ook al reageert je vriend kwaad of wil hij er nu niks over horen, hij gaat er vaak wel voor zichzelf over nadenken. Misschien dus toch even laten bezinken en over een klein poosje het juiste moment voor een nieuw gesprekje afwachten. Waarin je kunt uitleggen hoe jij je voelt en wat jij ervaart. En hetzelfde voor hem. Als je over niet al te lange tijd kindjes geboren worden in de omgeving enzo, dan kan het voor hem alweer heel anders worden misschien.

Voor nu in ieder geval een dikke knuffel, want ruzie is nooit leuk. Hopelijk komen jullie allebei snel weer een beetje bij hiervan

Bedankt voor de lieve reacties!

Even een heel persoonlijk berichtje:

Afgelopen nacht toen we gingen vrijen zei vriendje: Zullen we nog 1 keer met condoom doen om te oefenen?

Wow! We gaan dus nu echt bijna voor het echie!

Wat heeerlijk Bellelena...geniet voorlopig maar enorm van die geweldig spannende tijd die voor jullie ligt...jullie geheimpje

quote:

Op zondag 9 mei 2010 14:21 schreef Poppedein het volgende:
Wat heeerlijk Bellelena...geniet voorlopig maar enorm van die geweldig spannende tijd die voor jullie ligt...jullie geheimpje

Hihi, jaa, het voelt echt als een geheimpje inderdaad!
Ga er zeker van genieten

Wauw!!

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 13:09 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:

Maar ik vind bijvoorbeeld ook dat sommigen, en ik bedoel dat echt niet onaardig en laat niemand zich alsjeblieft aangevallen voelen, het onderwerp wel heel erg vaak naar voren brengen. De ene man kan dat wel hebben maar de ander wordt daar nogal iebelig van wat ik ook best ergens wel snap.

Dat vind ik dus onzin. Waarom zou je overal over moeten kunnen praten maar zou dit onderwerp ineens een taboe moeten zijn? Als het je hoog zit moet je er zo vaak over kunnen praten als je wil, mijns inziens.

Ik kan me overigens wel voorstellen dat je op je 30e nog niet weet of je wel kinderen wil. Mijn lief was de 30 ruim gepasseerd toen hij het nog niet wist. Hij voelde zich te onvolwassen en wist niet of dat gevoel ooit zou veranderen. Ik wilde op mijn 28e ineens een kind. Daarvoor had ik er wel over nagedacht, maar niet bij iedereen is dat besluit een proces. Ik wist het gewoon ineens.

Raantje, ik kan me voorstellen dat je verdrietig wordt van die ruzie, maar de ruzie zelf hoeft op zich niet slecht te zijn. Misschien zet die hem wel aan het denken. Als ik 30 zou zijn en een vriend zou hebben die zo reageerde zou ik zeker niet het onderwerp nog een paar jaar laten liggen. Maar goed, ik vind het dan ook idioot om alleen in het nu te leven. Ieder verstandig mens denkt op z'n minst enigszins in de toekomst, bijvoorbeeld door te sparen of door te solliciteren als het einde van een contract in zicht komt. En de medische voordelen van niet nog 5 jaar wachten zijn toch wel aanzienlijk. Dat lijkt me ook wel reden om er nu serieus over te praten.

bellelena, wat spannend! Ga je nu posten in Wachten op het tweede streepje? En ik onderschrijf wat Poppedein zegt: geniet maar fijn van deze tijd! Nu ik Ivan eenmaal heb denk ik nog zo vaak terug aan hoe het was toen er nog niets was, niet eens een tweede streepje, en hoe groot de anticipatie was.

quote:

Op maandag 10 mei 2010 20:20 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dat vind ik dus onzin. Waarom zou je overal over moeten kunnen praten maar zou dit onderwerp ineens een taboe moeten zijn? Als het je hoog zit moet je er zo vaak over kunnen praten als je wil, mijns inziens.

Nou om iemand aan het denken te zetten werkt het misschien maar als iemand nu niet wil kan je dagelijks beginnen over hoe hoog het bij jou zit maar gaat dat niet zorgen dat hij het sneller gaat willen maar zorgt het wel voor een hoop spanning onderling. Ik denk zelfs dat de druk die je er op legt averechts werkt.
Dat was het enige dat ik er mee wilde zeggen.