"Oma stuurde mij terug"

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:31 schreef JoepiePoepie het volgende:
Een kind weet zelf vaak niet eens wanneer het fantaseert en wanneer niet, omdat de hersenen nog niet voldoende ontwikkeld zijn.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:35 schreef nokwanda het volgende:
Of kinderen leren het snel af omdat volwassenen doen alsof ze alleen maar fantaseren. Dan zijn de hersenen van kinderen dus zo ontwikkeld dat zij nog wel dingen opmerken die jij met je afgestompte volwassen brein niet meer ziet, hoort en voelt.

Dat dus.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:42 schreef Bastard het volgende:

[..]

Precies, ze worden angstig of begrijpen een hoop dingen niet en hun vertrouwenspersoon (ouders) zeggen dat ze zich niet moeten aanstellen of dingen moeten gaan verzinnen.
Krijgen ze onverklaarbaar gedrag, waar op den duur therapie voor nodig is, of anders medicatie net zolang tot zo'n kind zich wel kan gedragen naar de standaard die we stellen in de maatschappij.

Dat komt voor. Niet dat dat met alle kinderen het geval is. Er zijn tussenwegen natuurlijk.
Wat Amos zegt over het naar de klote gaan van kinderen is OOK waar. Maar dat staat los van deze discussie.

Uit eigen ervaring sprekend: ik voelde mij als klein kind vaak gestraft als ik zei wat ik van anderen oppikte. Je leert het dan wel snel af om het ook uit te spreken. Het gaat dan ook wel weg. Maar het is ook terug gekomen en ik weet nu wel wanneer ik het zelf serieus moet nemen of niet als ik eens iets oppik of een of andere maffe ingeving krijg mbt iemand anders. En dan klopt het vaak ook. Voor mij is dat gewoon mijn intuitie.
Als een kind dus met iets bij me komt vraag ik door en bestampel ik het niet zomaar gelijk als fantasie. Ik luister gewoon.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:50 schreef Bastard het volgende:
En zo word het hier ook ingevuld voor het kind in de OP.. "oh kinderen fantaseren en kun je niet serieus nemen"

Oh my ...

Nee, ik neem kinderen die fantaseren juist wel serieus! Ik vind het doodnormaal! Ik zou het niet normaal vinden als een kind niet fantaseert.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:52 schreef Amos_ het volgende:
Ja maar dit is een forum. Het is niet zo alsof iedereen bij dat kind langs is gegaan en 't recht in zijn gezicht zegt.

Dat doen mensen echt wel. Jij misschien niet, maar het gebeurt echt hoor.

En nu ben ik weg.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:50 schreef Bastard het volgende:
zag je een oude man, zal wel oma zijn

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:05 schreef Bastard het volgende:
En leven na de dood is voor een kind een stuk meer aannemelijker.. kijk alleen naar de jaargetijde. In de winter staat een boom er kaal/doods bij en in de zomer staat hij wederom vol met blad. Is een vorm van nieuw leven

Nee, het is nog steeds dezelfde boom die leeft hoor.
Dat z'n uiterlijk is veranderd maakt 'm niet "dood".

quote:

heck de natuur staat bol van het nieuwe leven, de eeuwige cyclus dat is voor ieder natuurmens duidelijk waarneembaar. Maar een menselijk leven na de dood zou dan onbegrijpbaar zijn

Uhm, als ik die boom compleet verbrand, waar is ie dan de volgende zomer ? Opnieuw aan het leven ?
Neuh, hij is foetsie en zijn atoompjes zijn weer los van elkaar opgenomen in het grote systeem - die komen niet meer samen om opeens later magisch weer die boom te vormen.
Waarom zou het met mensen anders zijn ? Enkel omdat je dat graag wilt geloven ?

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:54 schreef Bastard het volgende:

[..]

Nee, maar de invulling, de verklaring ervoor is al helemaal klaar. Dat omdat het een kind het wel mis MOET hebben volgens sommige!

Ja, dat kan ik ook zeggen van mensen die er zeker van zijn dat het iets uit een vorig leven is of een echte goddelijke ervaring..

Oftewel, de medaille heeft twee kanten.

Laat een kind lekker een kind zijn en laten we geen tijd besteden aan het ontleden van zoiets.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:46 schreef Bastard het volgende:

[..]

Nee het gaat er om dat het word ingevuld hoe het kind denkt, en hoe ze denken dat ik er mee omga en dat is gewoon ridicuul.

En natuurlijk moet je een hoop dingen die ze vertellen met een korreltje zout nemen, en nog vaker moet je nadenken over de manier waarop een kind iets uitlegt in bewoordingen, want waarschijnlijk bedoelen ze het anders.

je moet _niks_ van wat een kind met een korreltje zout nemen... kinderen zijn gewoon altijd eerlijk en open over hun gevoelens en wat ze beleven, en altijd kun je veel informatie halen uit de verhalen die je kind verteld over wat je kind bezig houd, wat voor dingen hij/zij bedenkt of waarover en hoe hij nadenkt

je moet wél oppassen met de woorden van kinderen te gaan vertalen naar jouw eigen belevenswereld in de zin dat jij kennelijk uit de verklaring van dat jongetje over wat er met hem gebeurd is, gelijk een 'bewijs' gaan zien voor dingen uit je eigen belevenswereld...
(en dat is bv ook het verhaal van die jongen gaan aanhalen als 'bewijs' voor het bestaan van en hemel of hiernamaals of desnoods voor een 'god' of iets dergelijks)

Kinderen die net wat ouder dan drie zijn, meestal rond hun vierde zullen veelal ook 'onzichtbare fantasievriendjes' hebben (of bv een onzichtbaar huisdier) ... ook dat is heel gezond en een teken van een normale ontwikkeling... Als ouder hoef je dat niet te gaan ontkennen en meestal is het gewoon ook goed er zeer 'respectvol' mee om te gaan, maar enkel war dat uitkomt vanuit dat kind zelf .. je moet als ouder dat niet gaan 'stimuleren' of 'bevestigen' of zelf er ook een 'invulling' aan geven...
dat is gewoon iets eigens van die kinderen zelf en deel van hun gestelijke ontwikkeling.


had je het bijvoorbeeld werkelijk 'normaal' gevonden als dat driejarige jongetje verteld had dat zijn dat hij drie uur lang een flatliner had en artsen hem gereanimeerd hadden waarna zn metabolisme weer op gang kwam? en vanwege gebrek aan neurologische activiteit gedurende die tijd ook geen herinnering kon opbouwen?
Ik durf te wedden dat een kind dat dat zou vertellen je probleemloos als (zwaar) Autist zou kunnen diagnosticeren, terwijl juist het verhaaltje over 'in de hemel zijn en gestorven familie daar ontmoeten' iets is dat ieder sociaal-geacclimatiseerd kind zal vertellen over wat hem gebeurt is.

[ Bericht 6% gewijzigd door RM-rf op 29-04-2010 12:17:21 ]

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:55 schreef Bastard het volgende:
Ja dat zei je pas 30x ofzo.. kinderen fantaseren, eyeopener hoor.

Ja maar o.k., elke keer zeg jij weer dingen daarop in de trant van:

"De mensen die niet in reincarnatie geloven willen niet dat hun kind dat soort dingen vertelt en denkt."

En dat is (in ieder geval wat mijzelf betreft) gewoon niet waar.

Pedagogische discussie.. must ... resist....

Ik raad de meesten hier aan om eens ontwikkelingspsychologische boeken bij de hand te nemen, dan kun je alvast zien dat fantaseren voor het kind in ontwikkeling gewoon erg normaal is. Niets om het kind op af te keuren, niet om het kind belachelijk te maken maar het is niet meer dan dat, fantasie. Fantasie is ook nodig voor hersenontwikkeling en wat dan al niet meer. Zie verder voor de cognitieve ontwikkeling de werken van Piaget, die hier erg veel onderzoek naar gedaan heeft (en voor moderne updates de neopiagetiaanse ontwikkelingspsychologen en pedagogen). Als een kind van drie zoiets komt vertellen, gaan i.i.g. bij mij alle alarmbellen af.

shit, doe ik het toch weer :p

En hier een werkstuk van een kind uit groep 6 hierover

http://werkstuk.freddoweb.nl/fantasie/fantasiefr.htm

zo kunnen we allemaal wel wat leren

quote:

Fantasie en werkelijkheid - Kinderen gaan anders om met fantasie dan volwassenen. Een kind kan moeiteloos omschakelen van werkelijkheid naar fantasie en vindt het dan niet nodig om de volwassen gesprekspartner daarvan op de hoogte te brengen.

Sociaal wenselijke antwoorden - Kinderen zijn geneigd om zich aan te passen aan volwassenen, omdat ze daar erg afhankelijk van zijn. Ze geven vaak een antwoord waarvan ze denken dat de volwassene het graag wil horen.

[ Bericht 48% gewijzigd door Michielos op 29-04-2010 18:37:52 ]

Ik lees met enige verbazing de reacties op dit topic alsof we het
hier over Staatsgeheimen hebben waarvoor de ultieme oplossing
moet worden gevraagd.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 18:09 schreef Michielos het volgende:
Pedagogische discussie.. must ... resist....

Ik raad de meesten hier aan om eens ontwikkelingspsychologische boeken bij de hand te nemen, dan kun je alvast zien dat fantaseren voor het kind in ontwikkeling gewoon erg normaal is. Niets om het kind op af te keuren, niet om het kind belachelijk te maken maar het is niet meer dan dat, fantasie. Fantasie is ook nodig voor hersenontwikkeling en wat dan al niet meer. Zie verder voor de cognitieve ontwikkeling de werken van Piaget, die hier erg veel onderzoek naar gedaan heeft (en voor moderne updates de neopiagetiaanse ontwikkelingspsychologen en pedagogen). Als een kind van drie zoiets komt vertellen, gaan i.i.g. bij mij alle alarmbellen af.

shit, doe ik het toch weer :p

En hier een werkstuk van een kind uit groep 6 hierover

http://werkstuk.freddoweb.nl/fantasie/fantasiefr.htm

zo kunnen we allemaal wel wat leren
[..]

Interessant zeg! Is dat iig ook weer duidelijk

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:35 schreef nokwanda het volgende:
Of kinderen leren het snel af omdat volwassenen doen alsof ze alleen maar fantaseren. Dan zijn de hersenen van kinderen dus zo ontwikkeld dat zij nog wel dingen opmerken die jij met je afgestompte volwassen brein niet meer ziet, hoort en voelt.
Want laten we eerlijk zijn; kom met zoiets als kind en je merkt afkeuring. Vaker dan dat het bijzonder gevonden wordt. Je merkt eerder dat mensen je een raar kind vinden dan dat ze je bijzonder vinden.

Mijn ouders waren niet zo en dus ben ik het ook nooit " afgeleerd " , het zou vast heel anders zijn
als ik van kleins af aan onderdrukt zou zijn met het idee dat er iets mis is met me als ik
gewoon mezelf ben en dingen zie voel en ervaar of afgedaan zouden zijn als fantasie ,
Dat zou ik dan zien als mijn ontwikkeling remmen en niet kunnen zijn wie ik ben als ik nu terugkijk .
Zonde van je brein en je leven als zo'n natuurlijk deel van jezelf word afgekapt tot het punt waarop je het vergeten bent en denkt dat dit alles is wat er bestaat .
En dan over kindermishandeling praten mocht je de moed hebben open te staan voor meer terwijl je je kind opvoed en die het allerbeste wilt geven wat er te koop is en te zien op de wereld
Niet alleen ouders leren kinderen iets , ook kinderen leren ouders iets , hoe klein ze ook zijn , ze
hebben hun eigen persoonlijkheid .

quote:

Op donderdag 29 april 2010 20:24 schreef Summers het volgende:

[..]

Mijn ouders waren niet zo en dus ben ik het ook nooit " afgeleerd " , het zou vast heel anders zijn
als ik van kleins af aan onderdrukt zou zijn met het idee dat er iets mis is met me als ik
gewoon mezelf ben en dingen zie voel en ervaar of afgedaan zouden zijn als fantasie ,
Dat zou ik dan zien als mijn ontwikkeling remmen en niet kunnen zijn wie ik ben als ik nu terugkijk .
Zonde van je brein en je leven als zo'n natuurlijk deel van jezelf word afgekapt tot het punt waarop je het vergeten bent en denkt dat dit alles is wat er bestaat .
En dan over kindermishandeling praten mocht je de moed hebben open te staan voor meer terwijl je je kind opvoed en die het allerbeste wilt geven wat er te koop is en te zien op de wereld
Niet alleen ouders leren kinderen iets , ook kinderen leren ouders iets , hoe klein ze ook zijn , ze
hebben hun eigen persoonlijkheid .

Aan de andere kant geloof ik ook werkelijk dat ouders doen wat zij als beste zien. Het heeft alles te maken met hun eigen opvoeding, tijdgeest, milieu, persoonlijkheden. Zonde zou ik het niet willen noemen. Het was anders geweest, maar dan was mijn hele leven ook anders geweest. En imo krijg je op je bord wat je nodig hebt om te ontwikkelen, in dit leven en alle volgenden. Dus zeuren dat het zonde was doe ik niet. Het betekent wel dat ik het anders kan doen (ik heb in de opvoeding van mijn eigen zoon weer andere fouten gemaakt waarvan ik achteraf zeg: had dat maar anders gedaan. Dat heb ik dan van hem geleerd) en dat ik met dat anders doen misschien een ander kind kan helpen. Al is het maar door een luisterend oor te zijn.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 18:09 schreef Michielos het volgende:
Pedagogische discussie.. must ... resist....

Ik raad de meesten hier aan om eens ontwikkelingspsychologische boeken bij de hand te nemen, dan kun je alvast zien dat fantaseren voor het kind in ontwikkeling gewoon erg normaal is. Niets om het kind op af te keuren, niet om het kind belachelijk te maken maar het is niet meer dan dat, fantasie. Fantasie is ook nodig voor hersenontwikkeling en wat dan al niet meer. Zie verder voor de cognitieve ontwikkeling de werken van Piaget, die hier erg veel onderzoek naar gedaan heeft (en voor moderne updates de neopiagetiaanse ontwikkelingspsychologen en pedagogen). Als een kind van drie zoiets komt vertellen, gaan i.i.g. bij mij alle alarmbellen af.

shit, doe ik het toch weer :p

En hier een werkstuk van een kind uit groep 6 hierover

http://werkstuk.freddoweb.nl/fantasie/fantasiefr.htm

zo kunnen we allemaal wel wat leren
[..]

Ik ken het toevallig ook en heb wat gestudeerd. Stap ook eens uit je boeken.

Hoewel... dat stukje over sociale wenselijkheid, he. Dat is nou net waar ik het over heb. Een kind vormt zich er voor een groot deel door. Dat is nodig, maar het kan zo doorslaan dat het ontwikkeling juist verstoort.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 19:53 schreef FP128 het volgende:
Ik lees met enige verbazing de reacties op dit topic alsof we het
hier over Staatsgeheimen hebben waarvoor de ultieme oplossing
moet worden gevraagd.

Goed punt

quote:

Op donderdag 29 april 2010 11:31 schreef JoepiePoepie het volgende:

[..]

Een kind weet zelf vaak niet eens wanneer het fantaseert en wanneer niet, omdat de hersenen nog niet voldoende ontwikkeld zijn.

Ik zeg ook niet dat jij tegen haar hebt gezegd dat het een vorig leven is. Ik zeg dat jij dat achteraf zo ingevuld hebt.

Kind vertelt iets over leven en dood -> Pappa Bastard vindt dat bijzonder -> Pappa Bastard denkt dat het over een vorig leven gaat

ja hoor blablie...tuurlijk joh!

Ik heb het ook verscheidene keren aan gehoord van zeer kleine kinderen, waarbij de ouders mega schrokken toen ze hun kind dit hoorden vertellen aan mij.
Blijkbaar voelden de kinderen wel aan dat ik ze wel serieus zou nemen.
En die kinderen hadden echt niets via hun ouders of familie gehoord want daar was die familie totaal niet mee bezig...
Dat ik de verhalen goed begreep komt omdat ik me er wel in verdiept had.

Waarom denk je eigenlijk zo oppervlakkig? En waarom is het altijd zoals jij het stelt? Gewoon een vraag.

Ff vraagje doorspelen aan Joepie ...

quote:

Op donderdag 29 april 2010 21:04 schreef Michielos het volgende:
Waarom denk je eigenlijk zo oppervlakkig? En waarom is het altijd zoals jij het stelt? Gewoon een vraag.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 21:04 schreef Michielos het volgende:
Waarom denk je eigenlijk zo oppervlakkig? En waarom is het altijd zoals jij het stelt? Gewoon een vraag.

Aan wie?