Als zwanger worden / bijven niet zo makkelijk gaat #79

PZE misschien is het wel fijner als je het vertelt.. Mijn moeder wist dat we graag kinderen wilde en na het hele ziekenhuis opname gebeuren en uitslag dat het endometriose is ben ik wel blij dat ze het weet. Je kan dan ook een keer je ei kwijt bij iemand. Het ligt natuurlijk wel aan de band die je met je moeder hebt. En ik heb het verteld omdat ik dan niet constant de vraag zou kunnen krijgen van goh wanneer komen er nu (klein)kinderen..
Maar ga op je gevoel af, als je het geen fijn idee vind vertel je het niet.. En je kan het altijd nog vertellen het hoeft niet nu meteen, en als je het moeilijk vind om het te vertellen omdat het je teveel wordt emotioneel gezien, schrijf een brief en leg het daar in uit..

Cisco, veel plezier!!

PZE, lastig is dat he? Voordat ik de eerste keer zwanger werd, heb ik wel alles aan mijn moeder verteld.. gewoon, zodat ik ook mijn ei kwijt kon en dat ik niet bang hoefde te zijn dat ik me per ongeluk versprak enzo. Toen deze zwangerschap een miskraam werd, wilde mijn man niet meer dat anderen het direct zouden weten als ik zwanger was, dus toen heb ik wel tegen mijn moeder gezegd dat we weer bezig zouden, maar gevraagd of ze er zelf niet over wilde beginnen... maar ik merk dat ik het toch lastig blijf vinden om het hele gebeuren geheim te houden..
Anyway, veel sterkte en succes! Het is spannend, maar je droom komt nu wel een stapje dichterbij!

Lieve PZE, het is ook lastig om zo 'met je billen bloot' te gaan (gelukkig niet letterlijk ), het is toch iets van jullie sámen...

Ikzelf ben net een open boek en heb het altijd gewoon verteld. Ik vond dat altijd heel fijn. Mensen wisten ook dat ze ernaar mochten vragen. Ik vond het zelfs prettig, dat anderen ook eens konden vragen hoe het met mij ging op dat gebied en dat ik dus vrijwel nooit opmerkingen heb gehad als 'willen jullie nog geen kinderen?'.

Het kan ook een stukje rust geven door het te delen... maar spannend is het wel om het zo maar even te vertellen. Mensen weten soms ook niet hoe ze moeten reageren... Sterkte in ieder geval... Ook met de IUI behandelingen die eraan komen!

pze dat is inderdaad heel moeilijk. wij hebben hier alle ouders ingelicht toen ik zwanger was, en dat ging dus mis. vanaf toen wist iedereen dus van onze kinderplannen af. we wilden het wel weer stilhouden wat er ging gebeuren vanaf toen, maar ik moest een paar keer worden geopereerd, en dat was natuurlijk niet stil te houden. daarna met de IUI's en zo wilde ik wel graag m'n moeder op de hoogte houden, aangezien zij al zoveel zou moeten gaan missen van kleinkinderen die zij toen waarschijnlijk en nu zeker nooit zou zien. maar mijn schoonmoeder is een ander verhaal. die wilde ik niet al te veel vertellen. mijn man vertelde haar wel veel, wat ook logisch was want dat deed ik ook bij mijn moeder, maar ik vond het dan vervelend dat ernaar gevraagd werd bij mij, ook als manlief er niet bij was. ik wilde het daar helemaal niet over hebben, maar ze wilde het tot in de details weten. ook met de prikken had ze gezegd dat ze me wel wilde helpen, maar dat zag ik al helemaal niet zitten. (ze werkt in de zorg en mag prikken zetten) het is een gevoelskwestie, wie je het wel wil vertellen en wie niet. mijn gevoel was daar weer anders in dan dat van mijn man. niet erg, maar soms geeft het lastige situaties. (zo wordt me nu regelmatig gevraagd of we al weten wanneer we naar Amsterdam mogen, terwijl ik graag zou willen dat we kunnen verrassen met een zwangerschapstest...)

Interessant topic waar mijn vriendin ook veel aan heeft. Staat inmiddels in haar MyAt

Waarom vind je het zo moeilijk om te vertellen pze? En wat weten ze tot nu toe?

Bij ons weten onze directe familie en vrienden wel waar we mee bezig zijn in het ziekenhuis. Ik vind het fijn om daar zo open over te zijn, op deze manier krijg je ook niet de voor jullie misschien vervelende vragen en is er gewoon begrip en belangstelling. Maar dat is voor iedereen persoonlijk natuurllijk.

Het is aan de andere kant natuurlijk ook wel een beetje vreemd wanneer je ouders precies weten wanneer je seks hebt gehad . Niet dat ik ze daarover bel, maar zij kunnen natuurlijk ook 1 en 1 optellen .

Vanmorgen weer geweest voor een echo. Zoals verwacht te vroeg, maar er is rechts weer een follikel beginnen te groeien. Dinsdag terugkomen, als ie lekker doorgroeit is de verwachte eisprong zo rond woensdag/donderdag. Hope so!

dat zou mooi zijn twentemeisje ik duim voor je dat het mooi doorzet tot woensdag/donderdag
dat idee van dat iedereen weet wanneer je sex hebt gehad en alles om het kinderen krijgen heen vind ik ook heel intiem en van ons samen. zo zou ik ook niemand anders meewillen naar een echo dan m'n man (en ms m'n zusje) en bij een eventuele bevalling wil ik echt alleen m'n man bij me en niemand op de gang of in de buurt die binnen zoveel minuten binnenstuiven... dat vind ik te intiem en van ons...

FP128, is je vriendin al een bekende van ons? (omdat dit al in haar myAT staat?)

Kun je dan niet doen zoals ik? Het wel vertellen, zodat je het kwijt kunt en hopelijk wat begrip krijgt...
Maar er ook direct bij vermelden dat je er geen zin in hebt dat het elke maand gevraagd wordt en dat je er dus zelf wel over begint als je wat wil vertellen?

Ja, dat hadden/hebben we hier ook precies zo hoor. Voor een man is zoiets toch weer anders... die voelt ook niet alles in zijn lichaam, heeft geen last van hormonen... en is vaak sowieso wat minder praterig aangelegd natuurlijk.. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen! Succes iig!

Ik had het wel verteld aan mijn ouders, en toen we de behandelingen ingingen ook in mijn omgeving. Het enige nadeel was dat mensen dan met goedbedoelde raad kwamen (ga op vakantie, wees er niet teveel mee bezig, bla bla).

Wat ik het vervelendst vond is dat toen ik zwanger was, een aantal mensen niet meer geinteresseerd leek, en dan vooral mijn schoonmoeder en schoonzus. Ik voelde het net alsof ik alleen toen het niet lukte wel interessant was.

Ik moet zeggen dat ze nu ook weinig tot niet informeren naar Thijs, maar wel altijd blij zijn om hem te zien en dat is ook wat waard!

quote:

Op zaterdag 10 april 2010 12:16 schreef mijsje het volgende:
dat zou mooi zijn twentemeisje ik duim voor je dat het mooi doorzet tot woensdag/donderdag

quote:

zo zou ik ook niemand anders meewillen naar een echo dan m'n man (en ms m'n zusje) en bij een eventuele bevalling wil ik echt alleen m'n man bij me en niemand op de gang of in de buurt die binnen zoveel minuten binnenstuiven... dat vind ik te intiem en van ons...

Hier ben ik het ook volledig mee eens mijsje.

quote:

Op zaterdag 10 april 2010 14:10 schreef prinseszondererwt het volgende:
TM, ik hoop dat de volgende echo een mooi ei laat zien.

quote:

tsja, het is een beetje wat mijsje schrijft, mijn eigen ouders zijn het probleem niet. Maar mijn schoonmoeder wil ik hier niet in betrekken eigenlijk. En het is zo intiem allemaal, ik verras ze ook liever met een test. Aan de andere kant: het is niet niks en het is fijn om het te delen. Toch heb ik ook geen zin in elke maand En? Is het gelukt? Vandaar. Zo gaan we naar vrienden die er wel van weten, kunnen we even spuien.

Ik snap het wel pze, maar tegelijkertijd lijkt het me ook zo moeilijk om het er niet over te hebben. Maar nu heb ik misschien makkelijk praten, ik ben gezegend met een kringetje familie en vrienden die niet van de "En??? Gelukt?" zijn, dat scheelt natuurlijk.

Aan de andere kant, je weet natuurlijk ook niet of mensen zo zullen reageren . Staat voorop dat iedereen moet doen wat voor haar of hem goed voelt!

ik had helemaal over twentemeisje heen gelezen: spannend, ik hoop dat er dinsdag een mooi te zien is

@pze dat is moeilijk als je vriend het nog voor zich wil houden. Mijn verloofde praat er alleen over als hij er behoefte aan heeft, en ik trouwens ook, als ik er niet over wil praten zeg ik dat gewoon heel eerlijk, zowel tegen mijn oudes als schoonouders of wie dan ook die er naar vraagd.. Ik hoop dat jullie samen tot een beslissing komen waar je beide goed mee voelt

_{Mc Laura; gaat dit over mijn schoonfamilie ? Ook zij hebben maar weinig interesse in Bas... de keren dat ze hem gezien hebben zijn misschien op 2 handen te tellen... gek he, elke keer die opmerking 'wat is hij weer gegroeid! En wat is hij veranderd!', maar de keren dat ze hem zien, vinden ze het wel heel erg leuk}

Over het wel of niet vertellen aan familie/vrienden geldt dat je moet doen waar je je goed bij voelt. Wat voor de één wel zo is, kan voor de ander heel anders zijn. Kan me wel voorstellen dat het lastig voor je is als je vriend/man er liever niet over praat en jij wel... De opmerking van Tierrr lijkt me een prima middenweg in ieder geval!

quote:

Op zaterdag 10 april 2010 14:48 schreef Tierrr het volgende:
Kun je dan niet doen zoals ik? Het wel vertellen, zodat je het kwijt kunt en hopelijk wat begrip krijgt...
Maar er ook direct bij vermelden dat je er geen zin in hebt dat het elke maand gevraagd wordt en dat je er dus zelf wel over begint als je wat wil vertellen?

Heb ik ook op die manier gedaan En dat is vrij goed meegevallen. Ze hebben er alleszins nooit naar gevraagd en dat was wel fijn.

(maar misschien toch ff vermelden dat ik het wel 'moest' vertellen omdat de verpleegster elke dag om 20u moest langskomen om een inspuiting te geven en we toen nog bij mijn schoonouders woonden. Ik wou dan weer niet dat mijn schoonbroer en zijn vrouw het wisten. Ik had ook liever voor een verrassing met een positieve test gezorgd ipv het verhaal te moeten vertellen )

quote:

Op maandag 12 april 2010 17:14 schreef prinseszondererwt het volgende:
Zo, de pregnyl is in huis. Ik vind de kleinste naald ook nog best groot...
Maar goed, morgenvroeg echo en prikinstructie. Brr. Ik vind het maar eng.

Hoe gaat het met alle dames die overal en nergens op wachten?

Hopelijk hoef je niet al te lang met die naalden aan de gang meis en is het snel raak!

Ik weet nog goed dat ik een keuze moest maken tussen de verschillende medicijnen die er zijn voor MS. Dat zijn allemaal injecties, het verschil is dat de een onder de huid wordt gespoten en de ander in een spier. Toen de naalden op tafel kwamen schoof ik direct de grote naald (voor in een spier) weg en riep dat dit echt geen optie was. Bij een tweede gesprek heb ik uiteindelijk dit medicijn gekozen omdat het maar 1x per week hoeft te worden gespoten .

Helaas niet op ware grootte , maar ik moest dus kiezen tussen deze 2 formaten en kwam uit op de onderste:


En ik kan je melden: het went echt pze!

_{Sterker nog, ik kreeg er bijna lol in omdat ik mezelf zo ontzettend stoer vond, iedereen gruwelde bij die naald en ik stak 'm zonder moeite rechtop in mijn been.}

Hier gaat het verder wel goed, morgenvroeg weer een echo en dan weet ik weer meer. Ben benieuwd, ik gok 17,5 mm ..

[ Bericht 0% gewijzigd door twentemeisje op 12-04-2010 18:57:16 ]

Ik ga ontzettend voor je duimen pze! Fijn dat het begin er nu is.

Maar het is echt zo dat alles went, ook jij zou het durven als het zou moeten. De eerste keer was doodeng, maar iedere keer daarna al ietsje minder. We maakten er ook echt een ritueeltje van, op woensdagavond zo tegen half acht. Na het eten, kopje koffie, samen op de bank en hopsakee spuit erin. Mijn lief was er ook altijd bij voor het geval ik een adertje raakte, dan kon ie snel een pleister grijpen .

Vanmorgen voor het eerst de (enige) mannelijke gyn die er op de f-poli rondloopt, hij zag er heel streng uit maar het was een hele lieve, rustige en duidelijke man. Hij had de poli daar ook opgezet.

Mijn ei was bijna 18mm, goed gegroeid dus . Ergens deze week gaat ie dus wel springen! Was nog ff wat verwarring omdat er een klein eitje voor lag, toen mat ie eerst 13,5 mm en dat was niet goed geweest. Maar een andere 'invalshoek' bracht meer duidelijkheid.

Afwachten dus _{nou ja, eigenlijk allesbehalve afwachten natuurlijk} ! Donderdagmorgen weer een echo.

PZE, ervaar het eerst een keer dat prikken... dan weet je ook wat het inhoudt en durf je het misschien de volgende keer wel zelf... en anders niet.... Succes in ieder geval!

quote:

Op dinsdag 13 april 2010 21:25 schreef prinseszondererwt het volgende:
18mm, dan zal hij wel springen binnenkort. Goed gegroeid dus, dat is mooi! Zou hij donderdag al zover zijn?

Ik vind het eigenlijk wel een beetje slap om niet zelf te prikken. Misschien vraag ik vrijdag alsnog wel instructie...

Mijsje, wat ben je stil. Gaat het goed?

niks slap hoor, mijn eerste keer heb ik het bij de huisarts laten doen, kon ik mooi nog even meekijken hoe het ook alweer moest... vanaf ronde 2 met pregnyl ben ik het pas zelf gaan doen...

en ehm... gaat wel... niet te enthousiast in ieder geval...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

dank je dat je naar me vraagt... ik lees op het moment ook niet zo heel veel hier... ben er gewoon niet bij met m'n gedachten...

Gewoon alleen even een dikke digitale en knuffel voor je mijsje.

voor mijsje!

Vanmorgen een positieve ovulatietest . Ben benieuwd of ie morgenvroeg tijdens de echo nog te zien is...

dikke knuffel en voor mijsje

oeh spannend twentemeisje

pze je hoeft je zelf niet slap te vinden hoor .. ik ben zo'n held op sokken. Toen ik vroeger de opleiding deed moest ik mezelf prikken voor een bloedsuikertest nou dat is 1 prikje in je vinger en dat vond ik doodeng.. nog steeds hoor.. Dus als je jezelf niet durft te prikken is dat helemaal niet erg , komt misschien vanzelf wel.. en anders lekker laten prikken

Jump! Vanmorgen wassie weg . Ik voelde gisteravond krampen in mijn onderbuik (aan de rechterkant), dus ik heb bijna zeker de eisprong gevoeld volgens de arts.

Dit worden weer twee spannende weken. Met hopelijk hele leuke afleiding omdat mijn zusje de 21e is uitgerekend .

oeh spannend twentemeisje ik ga voor je duimen

Mijsje... ik word helemaal plaatsvervangend verdrietig... ik vind je zo dapper... en ik gun je die langgewenste zwangerschap zo...

TM, wat goed dat je je eisprong hebt gehad... spannend!

Een voor twentemeisje. Spannende weken weer

En een grote knuffel voor mijsje

Spannend Twentemeisje! Succes!

Thanks lieve meiden!

vanaf hier!!

dank jullie meiden! het maakt me helemaal emotioneel om te lezen hoe jullie meeleven...

TM, wel even een vette voor jou en je ei!!! fijn hoor! ik duim voor je!

Ik lees en leef ook weer met jullie allemaal mee!

Ik gooi er maar weer eens wat jompels in, hopelijk brengen ze jullie geluk

Ben even niet op het forum geweest, kom toch een hele dikke knuffel voor Mijsje brengen.

Twentemeisje, heel veel succes!

En PZE natuurlijk ook!

Even wat knuffels en jompels voor alle lieve dames hier:


Ik ben vandaag ongesteld geworden, op naar een nieuwe ronde.
26 april (maandag over een week) staat de kijkoperatie gepland. Hellup......heeeeeel erg nerveus.
Loopt gelijk allemaal weer in de soep, ik had gisteravond moeten vliegen (werken) maar dat ging door dat stofwolkje niet door..Nu maar afwachten wanneer ik weg moet en waarheen. Hele rooster verandert.. Hoop dat ik straks met mijn vruchtbare dagen thuis ben..

Isla, spannend. Hopelijk valt de operatie je straks mee en ben je inderdaad op die dagen thuis!

Poezebeest hoe is het met jou? _{ik stuur je even een pm...}

Lang niet meer hier gepost, maar ik leef nog hoor!

Nog 9 weken tot we in Nijmegen terecht kunnen. Heb echter al van meerdere mensen gehoord dat er wat standaard onderzoeken worden gedaan en dat 10 weken later ofzo pas de uitslag bekend is. Ik verwacht zelf niet voor het eind van het jaar iets te weten. Frustrerend maar het is niet anders. Ergens heb ik ook helemaal geen zin in al die ziekenhuisbezoeken, vooral omdat we niet de verwachting hebben dat het ook iets gaat opleveren. Ik heb wel een beetje de hoop gezet op de kid, maar ook daar zullen we pas aan het eind van het jaar meer over weten. Al met al zal ik hier nog wel een tijdje rond hangen, de ene keer wat meer dan de andere keer, nu heb ik gewoon weinig te melden, zitten in rustig vaarwater.

PZE; bezig met het IUI traject en bijkomende spuiten, spannend hoor allemaal! Ik hoop dat dit kleine beetje hulp voldoende is om om zwanger te worden. Ik duim voor je!
Hier weet trouwens iedereen van het begin af aan welk traject we doormaken, zowel familie, vrienden als collega's. Ik heb nog geen enkel moment gehad dat ik er spijt van heb gehad of dat er rare opmerkingen zijn gemaakt door mensen, voor mij is het goed zo. Maar dat het voor mij zo goed is betekend niet dat iedereen zich hier goed bij zou voelen. Maar ik vind het wel erg jammer dat ik mensen waarschijnlijk nooit echt zal verrassen als ik wel zwanger zou zijn, maar goed, so be it.

TM: een mooi ei voor jou, mag ik toch wel even voor jompelen, niet? _{en anders doe ik het toch}
En wat goed dat je de eisprong waarschijnlijk gevoeld hebt! Ik voel hem ook en gaf/geeft mij toch wel wat houvast. Spannend dat je zusje binnenkort een kleintje krijgt, maar ook dubbel lijkt me.

Mijsje; een hele dikke knuffel voor jou! Het is ook niet niks allemaal

Isla; wat balen van de menstruatie en wat spannend dat de operatie staat gepland, kan me voorstellen dat je daar nerveus voor bent. Hopelijk valt het allemaal mee! En ook vervelend dat je werk last heeft van die aswolk en daardoor het rooster verandert. Hoop dat ze rekening houden met je vruchtbare dagen

PZE; dankjewel voor het compliment!

Soms heb ik het gevoel dat wij in zo'n enorme sneltreinvaart door het traject zijn gegaan en dan van het eerste station, een cyclus die door de war is, keihard door tot eigenlijk het laatste station, de tese. Wij hebben niet alle stappen door hoeven lopen, wachten of het toch niet vanzelf gaat, 1000 en 1 onderzoeken en dan eens beginnen met iui. Vanaf het eerste moment was het duidelijk, geen zaadcellen, punt. En dan ga je meteen een ander proces in, want iedereen weet dat je zonder zaadcellen niet zwanger wordt. En dan in eerste instantie nog denken dat het wellicht een blokkade is, daar alle hoop uit putten en dan het nieuws krijgen dat het niet zo is. Op dat moment was het voor mij wel al duidelijk, biologisch komt er geen kindje van ons. En dat gevoel heb ik nog steeds. En dan komen de moeilijk gesprekken samen, als er biologisch geen kindje komt, wat dan, wat is plan b, willen we een plan b. Ik vraag me af of ik zou kunnen accepteren dat ik nooit moeder zal worden, wil ik dat accepteren. Een moeilijke periode met veel twijfels, onzekerheden en verdriet. Gelukkig is hier een plan b, maar als dat er niet zou zijn zou ik er niet zo makkelijk mee om kunnen gaan. En mensen vinden het dan ook knap als er een plan b blijkt te zijn, maar voor ons is het de meest logische stap in het hele proces en het voelt goed.

wat betreft de tese zijn er veel twijfels en vragen. Ergens vind ik het heel onnatuurlijk dat er gewerkt gaat worden met niet rijpe zaadcellen, waarom moeten wij zo nodig de natuur manipuleren. Het is niet voor niets dat iemand onvruchtbaar is. Wat heeft dat voor een gevolgen voor een kindje, als het een jongetje wordt, is hij dan ook onvruchtbaar, kiezen wij hier als ouders voor? Wat zijn de lichamelijke gevolgen voor de man als er tese wordt uitgevoerd, hoe groot is de operatie en wat gebeurd er met het testosteron gehalte. Allemaal vragen waardoor ik soms twijfel over het gehele traject en liever meteen door zou gaan met plan b. Maar diep van binnen wil ik ook gewoon heel graag een biologisch kindje van mij en mijn man.

Pff poezebeest, wat is het toch heftig allemaal... kan me je twijfels zo goed voorstellen.
Maar volgens mij hebben jullie er heel goed over nagedacht en gaat het helemaal goedkomen met jullie, op welke manier dan ook!

Enne.. ik denk altijd maar zo: ze zouden geen TESE doen als de voordelen niet op zouden wegen tegen de nadelen. Ik kan me voorstellen dat het een eng idee is om met niet rijpe zaadcellen te werken.. er zullen vast wel nadelen aan kleven... maar ik ben het niet eens met 'iemand is niet voor niks onvruchtbaar'. Soms zijn er gewoon foutjes van de natuur... en gelukkig heeft de medische wetenschap daar soms oplossingen voor.
Heb je al eens een gesprek gehad met specialisten over je vragen? Of met ervaringsdeskundigen? Misschien kan dat voor jullie meer duidelijk maken...