W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Nee, want je verkrijgt wel steeds meer informatie door die snelheden op te voeren. Maar het gaat inderdaad steeds moeizamer; een deeltje versnellen van 0,9990c naar 0,9991c kost veel meer energie dan een deeltje versnellen van 0,90c naar 0,91cquote:Op zaterdag 15 januari 2011 11:48 schreef b4kl4p het volgende:
Even een reactie van buiten hoor, ben geen natuurkundige.
Maar men wil steeds dichter naar de snelheid van het licht, maar de echte lichtsnelheid is (naar ik heb vernomen) uitgesloten. Wat is de toegevoegde waarde dan van die extra snelheid en is het onderzoek niet compleet nutteloos zonder de ware snelheid van het licht?
Je moet je voorstellen dat je twee auto's hebt, en je wilt die auto's analyseren door ze op elkaar te laten botsen. Hoe harder je dat doet, des te kleiner de brokstukken worden die bij de botsing vrijkomen, en des te nauwkeuriger kun je met een boel gepuzzel die auto's reconstrueren.
Dat er dan een maximum snelheid is, doet weinig af aan het feit dat hoe dichter je bij die maximum snelheid komt, des te heftiger de botsing wordt.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
En ook nog eens voor 2012, ambitieus hoor.quote:
[..]
Net zo lang totdat alle 101500 verschillende theorieën uitgesloten zijn
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
het gaat niet om de snelheid van het licht, maar om de energie die de deeltjes hebben op het moment dat ze botsen. simpel gezegd, men wilt exotische deeltjes creëren, en het kost erg veel energie om zo'n deeltje te maken. hoe harder je twee protonen tegen elkaar botst, hoe meer energie er bij die botsing vrij komt en hoe meer kans je hebt dat er een exotisch deeltje wordt gemaakt.quote:
Even een reactie van buiten hoor, ben geen natuurkundige.
Maar men wil steeds dichter naar de snelheid van het licht, maar de echte lichtsnelheid is (naar ik heb vernomen) uitgesloten. Wat is de toegevoegde waarde dan van die extra snelheid en is het onderzoek niet compleet nutteloos zonder de ware snelheid van het licht?
dat we er ondertussen zoveel energie in stoppen dat die deeltjes op 99.99% van de lichtsnelheid zitten(of iets in die richting), heeft dus weinig met de lichtsnelheid te maken, maar meer met de hoeveelheid energie die we nodig hebben.
31-01-2011
Deeltjesversneller LHC blijft 'open' tot eind 2012
De Large Hadron Collider, de grote nieuwe deeltjesversneller van het Europese kernfysisch onderzoekslaboratorium CERN in Genève, zal operationeel blijven tot eind 2012. Wel is er eind 2011 een relatief korte stop voor technisch onderhoud.
De beslissing, die vandaag door CERN bekend werd gemaakt, verhoogt de kans aanzienlijk dat de LHC er inderdaad in zal slagen het langgezochte Higgs-deeltje te vinden. Het bestaan van dat deeltje, dat verantwoordelijk zou zijn voor het geven van specifieke massa's aan alle andere elementaire deeltjes, wordt voorspeld door het succesvolle standaardmodel van de deeltjesfysica.
Enkele weken geleden bleek al dat CERN in de Higgs-jacht weinig concurrentie meer te duchten had van de grote Amerikaanse rivaal, het Tevatron van het Amerikaanse versnellerinstuut Fermilab in Illionois: de levensduur van het Tevatron zal niet verlengd worden; de versneller sluit komend najaar.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Deeltjesversneller LHC blijft 'open' tot eind 2012
De Large Hadron Collider, de grote nieuwe deeltjesversneller van het Europese kernfysisch onderzoekslaboratorium CERN in Genève, zal operationeel blijven tot eind 2012. Wel is er eind 2011 een relatief korte stop voor technisch onderhoud.
De beslissing, die vandaag door CERN bekend werd gemaakt, verhoogt de kans aanzienlijk dat de LHC er inderdaad in zal slagen het langgezochte Higgs-deeltje te vinden. Het bestaan van dat deeltje, dat verantwoordelijk zou zijn voor het geven van specifieke massa's aan alle andere elementaire deeltjes, wordt voorspeld door het succesvolle standaardmodel van de deeltjesfysica.
Enkele weken geleden bleek al dat CERN in de Higgs-jacht weinig concurrentie meer te duchten had van de grote Amerikaanse rivaal, het Tevatron van het Amerikaanse versnellerinstuut Fermilab in Illionois: de levensduur van het Tevatron zal niet verlengd worden; de versneller sluit komend najaar.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-03-2011
Supersymmetrie in het nauw
LHC ziet voorspelde deeltjes nog niet
Het ziet er zo mooi uit: voor ieder elementair deeltje een partner. Het is ook nodig om het Standaardmodel te kunnen handhaven. Maar supersymmetrie, zoals dit principe heet, ligt onder vuur. Niet alleen blijkt dat de symmetrie gebroken moet zijn, maar zelfs de zware supersymmetrische partners die het model dan nodig heeft komen niet opduiken in het lab. Loont het om verder te zoeken, of is het tijd voor een nieuw idee?
De natuur houdt van symmetrie. Newton leerde ons dat iedere actie een gelijke en tegengestelde reactie opwekt. Het kosmologisch principe vertelt ons dat het heelal, op voldoende grote schaal, homogeen en isotroop is. Ons schoonheidsideaal is zelfs op symmetrie gebaseerd: hoe perfecter de spiegelsymmetrie van een gezicht, hoe mooier we het vinden. Ook in de deeltjesfysica zoeken natuurkundigen naar symmetrie, maar daar stuiten ze op onverwacht grote problemen. Het mooie Standaardmodel (zie kader) wankelt op zijn sokkel nu de onderliggende symmetrie maar niet gevonden wordt.
Op het eerste gezicht lijkt er niets mis met het Standaardmodel. Er zijn zes quarks, zes leptonen en vier krachtdeeltjes, en met die ingrediënten is alle materie om ons heen te beschrijven. Maar een tweede blik op het model roept een vraag op: waarom hebben al die deeltjes zulke verschillende massa’s? Theoretisch natuurkundigen bedachten een oplossing, die ze het Higgsmechanisme noemden. Er is een achterliggend veld, het Higgsveld, dat alle deeltjes voelen. Sommige deeltjes hebben een sterke wisselwerking met dat veld, waardoor ze erg zwaar zijn. Andere deeltjes merken er weinig van en hebben bijna geen massa. Bij het Higgsveld hoort ook een deeltje, het Higgsboson. En daar wordt het lastig.
Het Standaardmodel
Het standaardmodel van de deeltjesfysica is een theorie die alle krachten en deeltjes beschrijft waar materie van gemaakt is. In het standaardmodel komen drie verschillende soorten deeltjes voor: quarks (paars), leptonen (groen) en bosonen of krachtdeeltjes (blauw).
Het standaardmodel stamt uit 1967 en voorspelde het bestaan van enkele bosonen en quarks. Die werden later pas experimenteel aangetoond. Maar om het model compleet te maken, moet eerst nog het Higgsboson (niet afgebeeld) worden gevonden. Afbeelding: © Fermilab
.Vervelende massa
Als het Higgsmechanisme inderdaad de massa van deeltjes verklaart, moet het Higgsboson te vinden zijn. Dat is blijkbaar niet makkelijk, anders waren we het al tegengekomen. De grote vraag is wat het Higgsboson weegt. Als we dat weten, kunnen we preciezer gaan zoeken naar het deeltje en onze meetapparatuur erop scherp stellen. Maar juist de massa van het Higgsboson levert problemen op. Natuurkundigen hebben weliswaar een mogelijke massa uitgerekend, maar die is vervelend. Als het deeltje namelijk ietsje lichter of zwaarder is, klopt meteen het hele model niet meer. Dat heet een instabiel evenwicht, en daar hebben natuurkundigen een broertje dood aan. Het zou namelijk betekenen dat een iets afwijkende waarde van de natuurconstanten een heel ander heelal zou hebben opgeleverd dan datgene waar we nu in wonen.
Je zou nu kunnen besluiten om het Higgsmechanisme af te schrijven als verklaring voor de massa van deeltjes, maar op die vervelende massa na werkt het wel erg goed. Zo voorspelde het Higgsmechanisme de eigenschappen van W- en Z-bosonen correct en beschrijft het prima hoe de quarks en leptonen uit het Standaardmodel met elkaar wisselwerken. De massa van het Higgsboson mag dan wel een struikelblok zijn, maar daar zijn oplossingen voor te vinden. De beroemdste oplossing is er één die momenteel getest wordt in de grootste deeltjesversneller ter wereld. De Large Hadron Collider speurt naar sporen van supersymmetrie (SuSy).
ATLAS is één van de detectoren die sporen van deeltjes meten in de LHC. In ATLAS wordt onder andere gezocht naar het Higgs-boson en naar sporen van supersymmetrische partnerdeeltjes. Afbeelding: © CERN
.Supersymmetrische onderlaag
Alsof de symmetrie binnen het Standaardmodel nog niet genoeg is, hebben onderzoekers ook supersymmetrie bedacht. Ze hebben een schematische laag onder het Standaardmodel gelegd, waardoor ieder deeltje uit het model een supersymmetrische partner krijgt. Dat deeltje is precies hetzelfde als zijn broertje uit het Standaardmodel, op één detail na: zijn spin is anders. Je kan de spin van een deeltje zien als een draai-impuls: als het deeltje een tolletje is, geeft de spin aan welke kant hij op draait en hoe snel. Dat beeld klopt niet helemaal omdat elementaire deeltjes geen voor- en achterkant hebben en dus ook geen echte draairichting, maar het blijkt een hele belangrijke eigenschap van zo’n deeltje.
Gedrag onbekend
Wetenschappers verschillen van mening over hoe de SuSy-deeltjes zich precies gedragen. Er bestaan dan ook een flink aantal modellen voor supersymmetrie. Het meest populaire daarvan houdt onder andere in dat SuSy-deeltjes altijd in paren ontstaan, en dat het lichtste SuSy-deeltje stabiel is. Die populaire variant van SuSy wordt momenteel getest in de LHC.
Spin komt alleen voor in hele en halve hoeveelheden. Een deeltje met een heeltallige spin (0, 1 of -1 bijvoorbeeld) noemen we een boson, een deeltje met een halftallige spin (1/2, -1,2, 3/2 enzovoort) noemen we een fermion.
De supersymmetrische partnerdeeltjes (kortweg ‘SuSy-deeltjes’) van het Standaardmodel hebben een spin die precies 1/2 verschilt van die van het bekende deeltje. Een boson heeft dus een fermion-partner, en andersom. Door het bestaan van de SuSy-deeltjes heeft het Higgs-boson wat ademruimte: het hoeft niet meer zo’n heel precieze massa te hebben, maar er is een groot gebied waarin naar het boson gezocht mag worden.
Supersymmetrie kent echter één duidelijk probleem. Als het verschil tussen de Standaarddeeltjes en hun SuSy-partner echt alleen de spin is, waarom hebben we ze dan niet allang gevonden? De algemeen aanvaarde oplossing is dat de symmetrie gebroken is: de partnerdeeltjes zijn veel zwaarder dan de gewone deeltjes en wisselwerken bijna nooit met de wereld om ons heen. Met die aanpassing is supersymmetrie een goed werkende aanvulling op het Standaardmodel, waarmee niet alleen het bestaan van de verschillende deeltjes, maar ook hun massa netjes verklaard kan worden.
Een andere in de LHC detector is LHCb, die met name gebouwd is om uit te zoeken waarom er in ons heelal zo weinig antimaterie is. Ook bij LHCb wordt naar SuSy-deeltjes gezocht. Afbeelding: © CERN
.In het nauw
Maar de laatste tijd ligt SuSy onder vuur. In het Zwitserse Genève botsen in de Large Hadron Collider sinds 2009 protonen op elkaar met energieën die zo hoog zijn dat de supersymmetrische deeltjes zo nu en dan op zouden moeten duiken in de meetapparatuur. Onderzoekers speuren heel gericht naar de sporen van SuSy-deeltjes, maar ze komen niet tevoorschijn. Hun massa staat in theorie nog niet vast, maar de ondergrens wordt door de experimenten steeds verder omhoog bijgesteld.
Daardoor lopen de onderzoekers tegen eenzelfde soort probleem aan als eerder bij de zoektocht naar de massa van het Higgsboson. Supersymmetrie kan nog steeds het Standaardmodel verklaren, maar daarvoor moeten de SuSy-deeltjes een steeds nauwkeuriger vastgepinde massa hebben. Als die massa een klein beetje anders zou zijn, zou de theorie in duigen vallen. Alweer een instabiel evenwicht dus – en was dat niet juist de aanleiding om supersymmetrie te introduceren?
Deeltjesfysicus Wouter Hulsbergen is op zoek naar sporen van supersymmetrie, en hij heeft het model nog lang niet afgeschreven. “Ik lig er nog niet wakker van dat we met de eerste data niet meteen supersymmetrische deeltjes hebben gezien. SuSy staat voor een grote verzameling aan modellen. De LHC kan sommige van die modellen nu min of meer uitsluiten. Echter, dat laat nog ruimte genoeg over voor andere SuSy-varianten.” Zo kunnen de deeltjes bij een hogere botsingsenergie alsnog gevonden worden. Misschien klopt het simpelste model gewoonweg niet, en heeft SuSy een andere vorm met zulke zware deeltjes dat zelfs de LHC ze niet kan zien. “Met andere modellen wordt SuSy veel moeilijker waar te nemen. De huidige metingen zeggen dan ineens erg weinig,” aldus Hulsbergen.
Maar wat gebeurt er als de theorie zo ver in een hoekje wordt gedreven dat we vast kunnen stellen dat de SuSy-partners niet bestaan? Voor veel natuurkundigen zou het ontbreken van die deeltjes een klap voor hun carrière betekenen. Ze zullen moeten accepteren dat ze tientallen jaren van hun leven hebben besteed aan een theorie die niet klopt. Toch is het voor de meeste onderzoekers niet echt iets om zich zorgen over te maken. De grootste ontdekkingen in de natuurkunde zijn immers gedaan door oude modellen naar de prullenbak te verwijzen en door nieuwe te vervangen. Als SuSy niet klopt wordt het tijd voor Standaardmodel 2.0.
Onderzoekers hebben uitgerekend hoe de botsingspatronen in de LHC eruit zien als er SuSy-deeltjes bij gevormd zijn. Naar die patronen zijn ze nu op zoek. Afbeelding: © CERN
.Technicolor en andere oplossingen
Een paar pasklare oplossingen liggen al klaar. Er bestaan bijvoorbeeld varianten van het Higgsmechanisme waarvoor het Higgsboson niet nodig is. Dat neemt het probleem in één keer weg, maar die beschrijving van het Higgsmechanisme is veel ingewikkelder dan degene waarin wél een Higgsboson voorkomt. Zo zijn er bijvoorbeeld nieuwe wisselwerkingen tussen deeltjes nodig die nog nooit in een experiment zijn waargenomen. Ook zijn er in de meeste van die modellen weer andere deeltjes nodig, die óók in de LHC tevoorschijn zouden moeten komen. Een voorbeeld van een model zonder Higgsboson is Technicolor.
De komende twee jaar worden hoe dan ook spannend voor de deeltjesfysica. De LHC zal botsingen met hogere energie gaan produceren. Zowel supersymmetrie als het Higgsmechanisme moeten bij die energie zichtbaar worden. Hulsbergen: “Als dat niet gebeurt, dan is wellicht de enige conclusie dat we in een ‘highly finetuned’ universum leven: als de natuurconstanten ook maar een miniem klein beetje anders waren, dan werkte het Higgsmechanisme niet, of in elk geval niet bij deze energieschaal. Dan zag het heelal er totaal anders uit.” Het ontbreken van supersymmetrie zou dus geen ramp zijn, maar een herinnering dat de natuur zich niet zo eenvoudig in een paar vergelijkingen laat vatten.
SuSy en donkere materie
Met het bestaan van de simpelste versie van supersymmetrie zou niet alleen het Higgsmechanisme verklaard zijn, maar ook een ander groot probleem opgelost kunnen worden. Zwaartekrachtmetingen laten zien dat een groot deel van het heelal vol zit met een goedje dat we niet kunnen waarnemen, beter bekend als donkere materie. Die materie zou uit SuSy-deeltjes kunnen bestaan. Ze zijn namelijk zwaar en lastig te detecteren, precies wat we nodig hebben om het donkere materie-probleem aan te pakken.
Als de supersymmetrische partnerdeeltjes niet blijken te bestaan, moeten we ook op zoek naar een nieuwe verklaring voor donkere materie. Het zou niet alleen ons begrip van de allerkleinste deeltjes op de proef stellen, maar ook dat van de onopgeloste raadsels in het heelal.
(Kennislink)
Supersymmetrie in het nauw
LHC ziet voorspelde deeltjes nog niet
Het ziet er zo mooi uit: voor ieder elementair deeltje een partner. Het is ook nodig om het Standaardmodel te kunnen handhaven. Maar supersymmetrie, zoals dit principe heet, ligt onder vuur. Niet alleen blijkt dat de symmetrie gebroken moet zijn, maar zelfs de zware supersymmetrische partners die het model dan nodig heeft komen niet opduiken in het lab. Loont het om verder te zoeken, of is het tijd voor een nieuw idee?
De natuur houdt van symmetrie. Newton leerde ons dat iedere actie een gelijke en tegengestelde reactie opwekt. Het kosmologisch principe vertelt ons dat het heelal, op voldoende grote schaal, homogeen en isotroop is. Ons schoonheidsideaal is zelfs op symmetrie gebaseerd: hoe perfecter de spiegelsymmetrie van een gezicht, hoe mooier we het vinden. Ook in de deeltjesfysica zoeken natuurkundigen naar symmetrie, maar daar stuiten ze op onverwacht grote problemen. Het mooie Standaardmodel (zie kader) wankelt op zijn sokkel nu de onderliggende symmetrie maar niet gevonden wordt.
Op het eerste gezicht lijkt er niets mis met het Standaardmodel. Er zijn zes quarks, zes leptonen en vier krachtdeeltjes, en met die ingrediënten is alle materie om ons heen te beschrijven. Maar een tweede blik op het model roept een vraag op: waarom hebben al die deeltjes zulke verschillende massa’s? Theoretisch natuurkundigen bedachten een oplossing, die ze het Higgsmechanisme noemden. Er is een achterliggend veld, het Higgsveld, dat alle deeltjes voelen. Sommige deeltjes hebben een sterke wisselwerking met dat veld, waardoor ze erg zwaar zijn. Andere deeltjes merken er weinig van en hebben bijna geen massa. Bij het Higgsveld hoort ook een deeltje, het Higgsboson. En daar wordt het lastig.
Het Standaardmodel
Het standaardmodel van de deeltjesfysica is een theorie die alle krachten en deeltjes beschrijft waar materie van gemaakt is. In het standaardmodel komen drie verschillende soorten deeltjes voor: quarks (paars), leptonen (groen) en bosonen of krachtdeeltjes (blauw).
Het standaardmodel stamt uit 1967 en voorspelde het bestaan van enkele bosonen en quarks. Die werden later pas experimenteel aangetoond. Maar om het model compleet te maken, moet eerst nog het Higgsboson (niet afgebeeld) worden gevonden. Afbeelding: © Fermilab
.Vervelende massa
Als het Higgsmechanisme inderdaad de massa van deeltjes verklaart, moet het Higgsboson te vinden zijn. Dat is blijkbaar niet makkelijk, anders waren we het al tegengekomen. De grote vraag is wat het Higgsboson weegt. Als we dat weten, kunnen we preciezer gaan zoeken naar het deeltje en onze meetapparatuur erop scherp stellen. Maar juist de massa van het Higgsboson levert problemen op. Natuurkundigen hebben weliswaar een mogelijke massa uitgerekend, maar die is vervelend. Als het deeltje namelijk ietsje lichter of zwaarder is, klopt meteen het hele model niet meer. Dat heet een instabiel evenwicht, en daar hebben natuurkundigen een broertje dood aan. Het zou namelijk betekenen dat een iets afwijkende waarde van de natuurconstanten een heel ander heelal zou hebben opgeleverd dan datgene waar we nu in wonen.
Je zou nu kunnen besluiten om het Higgsmechanisme af te schrijven als verklaring voor de massa van deeltjes, maar op die vervelende massa na werkt het wel erg goed. Zo voorspelde het Higgsmechanisme de eigenschappen van W- en Z-bosonen correct en beschrijft het prima hoe de quarks en leptonen uit het Standaardmodel met elkaar wisselwerken. De massa van het Higgsboson mag dan wel een struikelblok zijn, maar daar zijn oplossingen voor te vinden. De beroemdste oplossing is er één die momenteel getest wordt in de grootste deeltjesversneller ter wereld. De Large Hadron Collider speurt naar sporen van supersymmetrie (SuSy).
ATLAS is één van de detectoren die sporen van deeltjes meten in de LHC. In ATLAS wordt onder andere gezocht naar het Higgs-boson en naar sporen van supersymmetrische partnerdeeltjes. Afbeelding: © CERN
.Supersymmetrische onderlaag
Alsof de symmetrie binnen het Standaardmodel nog niet genoeg is, hebben onderzoekers ook supersymmetrie bedacht. Ze hebben een schematische laag onder het Standaardmodel gelegd, waardoor ieder deeltje uit het model een supersymmetrische partner krijgt. Dat deeltje is precies hetzelfde als zijn broertje uit het Standaardmodel, op één detail na: zijn spin is anders. Je kan de spin van een deeltje zien als een draai-impuls: als het deeltje een tolletje is, geeft de spin aan welke kant hij op draait en hoe snel. Dat beeld klopt niet helemaal omdat elementaire deeltjes geen voor- en achterkant hebben en dus ook geen echte draairichting, maar het blijkt een hele belangrijke eigenschap van zo’n deeltje.
Gedrag onbekend
Wetenschappers verschillen van mening over hoe de SuSy-deeltjes zich precies gedragen. Er bestaan dan ook een flink aantal modellen voor supersymmetrie. Het meest populaire daarvan houdt onder andere in dat SuSy-deeltjes altijd in paren ontstaan, en dat het lichtste SuSy-deeltje stabiel is. Die populaire variant van SuSy wordt momenteel getest in de LHC.
Spin komt alleen voor in hele en halve hoeveelheden. Een deeltje met een heeltallige spin (0, 1 of -1 bijvoorbeeld) noemen we een boson, een deeltje met een halftallige spin (1/2, -1,2, 3/2 enzovoort) noemen we een fermion.
De supersymmetrische partnerdeeltjes (kortweg ‘SuSy-deeltjes’) van het Standaardmodel hebben een spin die precies 1/2 verschilt van die van het bekende deeltje. Een boson heeft dus een fermion-partner, en andersom. Door het bestaan van de SuSy-deeltjes heeft het Higgs-boson wat ademruimte: het hoeft niet meer zo’n heel precieze massa te hebben, maar er is een groot gebied waarin naar het boson gezocht mag worden.
Supersymmetrie kent echter één duidelijk probleem. Als het verschil tussen de Standaarddeeltjes en hun SuSy-partner echt alleen de spin is, waarom hebben we ze dan niet allang gevonden? De algemeen aanvaarde oplossing is dat de symmetrie gebroken is: de partnerdeeltjes zijn veel zwaarder dan de gewone deeltjes en wisselwerken bijna nooit met de wereld om ons heen. Met die aanpassing is supersymmetrie een goed werkende aanvulling op het Standaardmodel, waarmee niet alleen het bestaan van de verschillende deeltjes, maar ook hun massa netjes verklaard kan worden.
Een andere in de LHC detector is LHCb, die met name gebouwd is om uit te zoeken waarom er in ons heelal zo weinig antimaterie is. Ook bij LHCb wordt naar SuSy-deeltjes gezocht. Afbeelding: © CERN
.In het nauw
Maar de laatste tijd ligt SuSy onder vuur. In het Zwitserse Genève botsen in de Large Hadron Collider sinds 2009 protonen op elkaar met energieën die zo hoog zijn dat de supersymmetrische deeltjes zo nu en dan op zouden moeten duiken in de meetapparatuur. Onderzoekers speuren heel gericht naar de sporen van SuSy-deeltjes, maar ze komen niet tevoorschijn. Hun massa staat in theorie nog niet vast, maar de ondergrens wordt door de experimenten steeds verder omhoog bijgesteld.
Daardoor lopen de onderzoekers tegen eenzelfde soort probleem aan als eerder bij de zoektocht naar de massa van het Higgsboson. Supersymmetrie kan nog steeds het Standaardmodel verklaren, maar daarvoor moeten de SuSy-deeltjes een steeds nauwkeuriger vastgepinde massa hebben. Als die massa een klein beetje anders zou zijn, zou de theorie in duigen vallen. Alweer een instabiel evenwicht dus – en was dat niet juist de aanleiding om supersymmetrie te introduceren?
Deeltjesfysicus Wouter Hulsbergen is op zoek naar sporen van supersymmetrie, en hij heeft het model nog lang niet afgeschreven. “Ik lig er nog niet wakker van dat we met de eerste data niet meteen supersymmetrische deeltjes hebben gezien. SuSy staat voor een grote verzameling aan modellen. De LHC kan sommige van die modellen nu min of meer uitsluiten. Echter, dat laat nog ruimte genoeg over voor andere SuSy-varianten.” Zo kunnen de deeltjes bij een hogere botsingsenergie alsnog gevonden worden. Misschien klopt het simpelste model gewoonweg niet, en heeft SuSy een andere vorm met zulke zware deeltjes dat zelfs de LHC ze niet kan zien. “Met andere modellen wordt SuSy veel moeilijker waar te nemen. De huidige metingen zeggen dan ineens erg weinig,” aldus Hulsbergen.
Maar wat gebeurt er als de theorie zo ver in een hoekje wordt gedreven dat we vast kunnen stellen dat de SuSy-partners niet bestaan? Voor veel natuurkundigen zou het ontbreken van die deeltjes een klap voor hun carrière betekenen. Ze zullen moeten accepteren dat ze tientallen jaren van hun leven hebben besteed aan een theorie die niet klopt. Toch is het voor de meeste onderzoekers niet echt iets om zich zorgen over te maken. De grootste ontdekkingen in de natuurkunde zijn immers gedaan door oude modellen naar de prullenbak te verwijzen en door nieuwe te vervangen. Als SuSy niet klopt wordt het tijd voor Standaardmodel 2.0.
Onderzoekers hebben uitgerekend hoe de botsingspatronen in de LHC eruit zien als er SuSy-deeltjes bij gevormd zijn. Naar die patronen zijn ze nu op zoek. Afbeelding: © CERN
.Technicolor en andere oplossingen
Een paar pasklare oplossingen liggen al klaar. Er bestaan bijvoorbeeld varianten van het Higgsmechanisme waarvoor het Higgsboson niet nodig is. Dat neemt het probleem in één keer weg, maar die beschrijving van het Higgsmechanisme is veel ingewikkelder dan degene waarin wél een Higgsboson voorkomt. Zo zijn er bijvoorbeeld nieuwe wisselwerkingen tussen deeltjes nodig die nog nooit in een experiment zijn waargenomen. Ook zijn er in de meeste van die modellen weer andere deeltjes nodig, die óók in de LHC tevoorschijn zouden moeten komen. Een voorbeeld van een model zonder Higgsboson is Technicolor.
De komende twee jaar worden hoe dan ook spannend voor de deeltjesfysica. De LHC zal botsingen met hogere energie gaan produceren. Zowel supersymmetrie als het Higgsmechanisme moeten bij die energie zichtbaar worden. Hulsbergen: “Als dat niet gebeurt, dan is wellicht de enige conclusie dat we in een ‘highly finetuned’ universum leven: als de natuurconstanten ook maar een miniem klein beetje anders waren, dan werkte het Higgsmechanisme niet, of in elk geval niet bij deze energieschaal. Dan zag het heelal er totaal anders uit.” Het ontbreken van supersymmetrie zou dus geen ramp zijn, maar een herinnering dat de natuur zich niet zo eenvoudig in een paar vergelijkingen laat vatten.
SuSy en donkere materie
Met het bestaan van de simpelste versie van supersymmetrie zou niet alleen het Higgsmechanisme verklaard zijn, maar ook een ander groot probleem opgelost kunnen worden. Zwaartekrachtmetingen laten zien dat een groot deel van het heelal vol zit met een goedje dat we niet kunnen waarnemen, beter bekend als donkere materie. Die materie zou uit SuSy-deeltjes kunnen bestaan. Ze zijn namelijk zwaar en lastig te detecteren, precies wat we nodig hebben om het donkere materie-probleem aan te pakken.
Als de supersymmetrische partnerdeeltjes niet blijken te bestaan, moeten we ook op zoek naar een nieuwe verklaring voor donkere materie. Het zou niet alleen ons begrip van de allerkleinste deeltjes op de proef stellen, maar ook dat van de onopgeloste raadsels in het heelal.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vanwaar een fisheye lens afbeelding 
Ziet er zo dom uit!
Ziet er zo dom uit!
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
16-03-2011
'Tijdreizen is mogelijk'
Kleine quantumdeeltjes zouden naar het verleden of de toekomst gestuurd kunnen worden volgens twee natuurkundigen van de Vanderbiltuniversiteit.
Dat schrijft technologiewebsite Tweakers woensdag.
Volgens de wetenschappers zou de LHC-deeltjesversneller van het Cern in Geneve het kunstje kunnen klaarspelen.
Tom Weiler en Chui Man Ho zeggen er wel bij dat de tijdreistheorie vergezocht is, maar volgens hen overtreedt hij geen natuurwetten.
De twee denken dat twee nog onontdekte Higgsdeeltjes via een vijfde dimensie in de tijd kunnen reizen.
Fysici proberen deze Higgsdeeltjes te ontdekken door hogesnelheidsbotsingen die ze opwekken in de LHC. Ze hopen dat in de brokstukken een Higgsboson ontstaat.
Deze vijfde dimensie is onderdeel van de snaartheorie die zegt dat er in totaal elf 'opgerolde' dimensies moeten zijn die we niet direct kunnen waarnemen.
Als in de LHC een Higgsdeeltje wordt waargenomen voordat de wetenschappers deeltjes tegen elkaar hebben laten botsen dan toont dat aan dat de Higgsdeeltjes door de tijd zijng gereisd.
De onderzoekers denken dat de theorie het mogelijk kan maken om informatie in de tijd te versturen.
(depers.nl)
'Tijdreizen is mogelijk'
Kleine quantumdeeltjes zouden naar het verleden of de toekomst gestuurd kunnen worden volgens twee natuurkundigen van de Vanderbiltuniversiteit.
Dat schrijft technologiewebsite Tweakers woensdag.
Volgens de wetenschappers zou de LHC-deeltjesversneller van het Cern in Geneve het kunstje kunnen klaarspelen.
Tom Weiler en Chui Man Ho zeggen er wel bij dat de tijdreistheorie vergezocht is, maar volgens hen overtreedt hij geen natuurwetten.
De twee denken dat twee nog onontdekte Higgsdeeltjes via een vijfde dimensie in de tijd kunnen reizen.
Fysici proberen deze Higgsdeeltjes te ontdekken door hogesnelheidsbotsingen die ze opwekken in de LHC. Ze hopen dat in de brokstukken een Higgsboson ontstaat.
Deze vijfde dimensie is onderdeel van de snaartheorie die zegt dat er in totaal elf 'opgerolde' dimensies moeten zijn die we niet direct kunnen waarnemen.
Als in de LHC een Higgsdeeltje wordt waargenomen voordat de wetenschappers deeltjes tegen elkaar hebben laten botsen dan toont dat aan dat de Higgsdeeltjes door de tijd zijng gereisd.
De onderzoekers denken dat de theorie het mogelijk kan maken om informatie in de tijd te versturen.
(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Met mijn leken inzicht vraag ik me af waarom ze verwachten dat effecten van experimenten van morgen op dezelfde plaats zouden verschijnen, zou dat dan niet tienduizenden kilometers verderop moeten gebeuren aangezien de aarde nu eenmaal door de ruimte beweegt.
Wat verder niet te meten valt ofzo en verder ook weinig bijdraagt aan het topic maar het lijkt me zo onwaarschijnlijk dat die deeltjes op exact dezelfde plaats zouden verschijnen, indien tijdreizen zoals ze het beschrijven mogelijk zou zijn. Toch erg leuke wetenschap om te lezen!
Wat verder niet te meten valt ofzo en verder ook weinig bijdraagt aan het topic maar het lijkt me zo onwaarschijnlijk dat die deeltjes op exact dezelfde plaats zouden verschijnen, indien tijdreizen zoals ze het beschrijven mogelijk zou zijn. Toch erg leuke wetenschap om te lezen!
Vandaag A Zeptospace Odyssey gekocht, ben erg benieuwd. Ben niet zo thuis in die fenomenologie, en dit wordt toch één van de grote pijlers in de fundamentele natuurkunde de komende jaren
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Boek bijna uit, maar het is een absolute aanrader. Niet alleen wordt de technologie van de LHC erg helder uiteen gezet, maar ook de theorie van het standaardmodel waar de LHC uitspraken over moet gaan doen. Een beetje voorkennis is misschien wel handig, maar als je al wat kennis van het standaardmodel hebt (niet strikt nodig!) is dit echt een ontzettend leuk boek om te lezenquote:Op zaterdag 2 april 2011 18:02 schreef Haushofer het volgende:
Vandaag A Zeptospace Odyssey gekocht, ben erg benieuwd. Ben niet zo thuis in die fenomenologie, en dit wordt toch één van de grote pijlers in de fundamentele natuurkunde de komende jaren
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
I'll echo that!quote:
[..]
Boek bijna uit, maar het is een absolute aanrader. Niet alleen wordt de technologie van de LHC erg helder uiteen gezet, maar ook de theorie van het standaardmodel waar de LHC uitspraken over moet gaan doen. Een beetje voorkennis is misschien wel handig, maar als je al wat kennis van het standaardmodel hebt (niet strikt nodig!) is dit echt een ontzettend leuk boek om te lezen
Zeer helder geschreven boek met slimme, simpel te begrijpen analogieën om het gebruik van complexe wiskunde te vermijden. Een prachtig voorbeeld vond ik zijn metafoor over de werking van een "gauge field" dat hij beschrijft als een veld wispelturige zonnebloemen, die lokaal allemaal in een verschillende richting willen kijken, maar toch weer via centraal gestuurde roterende potten, de lokale symmetrie "ze kijken allemaal in dezelfde richting" kan doen behouden. Dus je kunt een globale symmetrie op deze wijze promoveren tot een lokale ("gauge") symmetrie, zonder daarbij de 'keuzevrijheden' of eigenschappen van de zonnebloem an sich aan te tasten.
Ook zijn beschrijving van de LHC machine is indrukwekkend om te lezen en 'putting a man on the moon was easy' is een understatement als je leest aan welke absurde specificaties deze machine moet voldoen. Dit is 'by far' de meest ingewikkeld machine die ooit door een mens gebouwd is.
Ben nu begonnen aan "THE LIGHTNESS OF BEING, Mass, Ether, and the Unification of Forces" van Nobelprijswinnaar Frank Wilczek. Vind zijn taalgebruik wel wat lastiger om te volgen (hij maakt vrij grote sprongen en gebruikt minder verklarende metaforen).
Wat betekent die term 'fenomenologie' eigenlijk, Haushofer? Heb het gegoogled maar verder dan "...is the part of theoretical particle physics that deals with the application of theory to high energy particle physics experiments." kwam ik niet. Is dit niet gewoon hetzelfde als 'toegepaste hoge energiefysica' ?
Ja, het is 1 van de weinige boeken waar de analogieën gewoon goed en helder zijn. Gubsers "little book on string theory" vond ik bijvoorbeeld veel minder geslaagd qua analogieën (en in z'n geheel, eigenlijk).
Fenomenologie slaat op resultaten uit experimenten.Je kunt SUSY bijvoorbeeld heel theoretisch aanpakken (pak een willekeurige SUSY algebra, pas allemaal tierelantijnen toe etc.) zonder je echt druk te maken om experiment en "de echte wereld". Fenomenologisch ben je veel meer geïnteresseerd in N=1 SUSY, omdat dat chirale theorieën oplevert en de natuur chiraal lijkt te zijn. N>2 SUSY is vanuit theoretisch oogpunt ook heel interessant, maar het zal waarschijnlijk niet direct corresponderen met de wereld om ons heen Zo vindt men N=4 Super Yang Mills erg interessant omdat het de meest supersymmetrische quantumveldentheorie is die je kunt opschrijven, en N=8 supergravitatie bevat zoveel symmetrie dat het volgens sommigen zelfs wellicht renormalizeerbaar is (hoewel die hoop steeds meer tanende is). Dat is vanuit rekenkundig oogpunt natuurlijk erg interessant, ook al wordt "onze wereld" niet met N=8 SUSY beschreven.
"Fenomenologische snaartheorie" slaat bijvoorbeeld op snaarmodellen die het standaarmodel proberen te reconstrueren. Je probeert dan in dat enorme raamwerk genaamd "snaartheorie" contact te maken met datgene wat we ook daadwerkelijk meten.
Fenomenologie slaat op resultaten uit experimenten.Je kunt SUSY bijvoorbeeld heel theoretisch aanpakken (pak een willekeurige SUSY algebra, pas allemaal tierelantijnen toe etc.) zonder je echt druk te maken om experiment en "de echte wereld". Fenomenologisch ben je veel meer geïnteresseerd in N=1 SUSY, omdat dat chirale theorieën oplevert en de natuur chiraal lijkt te zijn. N>2 SUSY is vanuit theoretisch oogpunt ook heel interessant, maar het zal waarschijnlijk niet direct corresponderen met de wereld om ons heen
Zo vindt men N=4 Super Yang Mills erg interessant omdat het de meest supersymmetrische quantumveldentheorie is die je kunt opschrijven, en N=8 supergravitatie bevat zoveel symmetrie dat het volgens sommigen zelfs wellicht renormalizeerbaar is (hoewel die hoop steeds meer tanende is). Dat is vanuit rekenkundig oogpunt natuurlijk erg interessant, ook al wordt "onze wereld" niet met N=8 SUSY beschreven. "Fenomenologische snaartheorie" slaat bijvoorbeeld op snaarmodellen die het standaarmodel proberen te reconstrueren. Je probeert dan in dat enorme raamwerk genaamd "snaartheorie" contact te maken met datgene wat we ook daadwerkelijk meten.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
26-04-2011
Geruchten over vondst Higgs-deeltje
AMSTERDAM – Bij een experiment in de Large Hadron Collider, de grootste deeltjesversneller ter wereld, is mogelijk een glimp van het lang gezochte Higgs-deeltje opgevangen. Dat zou blijken uit een uitgelekt rapport.
© ANP
De geruchten over de signalen van het Higgs-deeltje zijn op gang gekomen na de gedeeltelijke publicatie van een interne memo van wetenschappers van de Europese organisatie voor kernonderzoek CERN.
Volgens het rapport zouden er tijdens het zogenaamde ATLAS-experiment in de deeltjesversneller Large Hadron Collider (LHC) tekenen zijn opgevangen die erop wijzen dat het Higgs-deeltje uiteen valt in twee deeltjes die bekend staan als fotonen.
Nieuwe deeltjes
Het rapport is gepubliceerd op het weblog van de Amerikaanse wiskundige Peter Woit, zo meldt Nature.com.
“De huidige resultaten zijn de eerste definitieve observaties van natuurkundige verschijnselen die verder reiken dan het Standaardmodel”, schrijven de wetenschappers in de memo. “Nieuwe natuurkundige vondsten, waaronder nieuwe deeltjes, kunnen mogelijk in de nabije toekomst worden gevonden.”
Standaardmodel
De zoektocht naar het zogenaamde Higgs-boson is één van de belangrijkste onderdelen van de experimenten met de deeltjesversneller LHC.
Het Higgs-deeltje is nog nooit waargenomen, maar moet volgens het Standaardmodel van de deeltjesfysica bestaan, anders kan de massa van elementaire deeltjes niet worden verklaard.
Niet officieel
Het signaal waarover wordt bericht in de uitgelekte memo is echter nog niet officieel bevestigd. Volgens wetenschappers van CERN is de kans aanzienlijk dat het gaat om een vals alarm.
“Het is nog veel te vroeg om te zeggen wat dit betekent”, aldus CERN-woordvoerder James Gillies. “Het merendeel van dit soort memo’s wordt onderuit gehaald, voordat ze worden gepubliceerd.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Geruchten over vondst Higgs-deeltje
AMSTERDAM – Bij een experiment in de Large Hadron Collider, de grootste deeltjesversneller ter wereld, is mogelijk een glimp van het lang gezochte Higgs-deeltje opgevangen. Dat zou blijken uit een uitgelekt rapport.
© ANP
De geruchten over de signalen van het Higgs-deeltje zijn op gang gekomen na de gedeeltelijke publicatie van een interne memo van wetenschappers van de Europese organisatie voor kernonderzoek CERN.
Volgens het rapport zouden er tijdens het zogenaamde ATLAS-experiment in de deeltjesversneller Large Hadron Collider (LHC) tekenen zijn opgevangen die erop wijzen dat het Higgs-deeltje uiteen valt in twee deeltjes die bekend staan als fotonen.
Nieuwe deeltjes
Het rapport is gepubliceerd op het weblog van de Amerikaanse wiskundige Peter Woit, zo meldt Nature.com.
“De huidige resultaten zijn de eerste definitieve observaties van natuurkundige verschijnselen die verder reiken dan het Standaardmodel”, schrijven de wetenschappers in de memo. “Nieuwe natuurkundige vondsten, waaronder nieuwe deeltjes, kunnen mogelijk in de nabije toekomst worden gevonden.”
Standaardmodel
De zoektocht naar het zogenaamde Higgs-boson is één van de belangrijkste onderdelen van de experimenten met de deeltjesversneller LHC.
Het Higgs-deeltje is nog nooit waargenomen, maar moet volgens het Standaardmodel van de deeltjesfysica bestaan, anders kan de massa van elementaire deeltjes niet worden verklaard.
Niet officieel
Het signaal waarover wordt bericht in de uitgelekte memo is echter nog niet officieel bevestigd. Volgens wetenschappers van CERN is de kans aanzienlijk dat het gaat om een vals alarm.
“Het is nog veel te vroeg om te zeggen wat dit betekent”, aldus CERN-woordvoerder James Gillies. “Het merendeel van dit soort memo’s wordt onderuit gehaald, voordat ze worden gepubliceerd.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Antimaterie is al kunstmatig gemaakt. De algemeen aangenomen theorie gaat dat er na de oerknal voor elke miljard deeltjes antimaterie een miljard en één deeltjes materie zouden zijn geweest. en na 3 seconden was alle antimaterie vernietigd, en bleef er alleen nog materie over. Maar zelf in onze zon word elke seconde waarschijnlijk 14 ton antimaterie aangemaakt.quote:
23-04-2010
LHC stap dichter bij antimaterie
Onderzoekers ontdekken een 'bottom quark'
Wetenschappers van het CERN hebben voor het eerst een elementair deeltje in de zoektocht naar antimaterie kunnen waarnemen. In de grote deeltjesversneller (LHC) slaagden ze erin een ‘bottom’ of ook wel ‘beauty quark’ te registreren.
Sinds de start van de LHC-experimenten hielden de wetenschappers een lijstje bij van elementaire deeltjes die ze hoopten te ontdekken. Nu ze eindelijk fysiek bewijs hebben gevonden van de zogenaamde bottom quark, kan er voor het eerst een naam van die lijst geschrapt worden.
Antimaterie
Quarks vormen de bouwstenen voor hadronen. Dat zijn elementaire deeltjes waarvan de meest bekende en stabiele varianten protonen en neutronen zijn. Samen vormen de zes typen quarks (up, down, charm, strange, top en bottom) een fundamenteel onderdeel van materie.
Het ontdekken van zulke elementaire deeltjes is een belangrijke stap in het onderzoek naar antimaterie. Dat is kort gesteld het tegenovergestelde van alles wat wij in ons universum als reëel ervaren.
Voor een positief geladen proton zou bijvoorbeeld een negatief geladen antiproton moeten bestaan. Komen de twee in contact, dan worden ze volledig vernietigd en vormt hun energie een andere (anti)materie.
Niet op Aarde
Op Aarde komt antimaterie van nature niet voor. Dat komt omdat het meteen in contact zou komen met zijn materievariant en zo vernietigd zou worden. Er wordt vaak gespeculeerd dat er ergens een soort anti-heelal bestaat dat het tegenovergestelde van ons, op materie gebaseerde, universum vormt.
Met de LHC-experimenten proberen wetenschappers nu te achterhalen waar al die ontbrekende antimaterie naartoe is gegaan.
(zdnet.be)
Alle landen hebben in 2009 ook een verdrag ondertekend waarin staat dat ze geen antimateriebommen zullen maken, hoewel de technologie wel toereikend is.
06-06-2011
Cern houdt antiwaterstofatomen ruim kwartier vast
© afp
Een experiment in het Europees Centrum voor Deeltjesfysica heeft toegelaten voor het eerst atomen van antimaterie 16 minuten "te vangen", zo heeft het CERN in Genève zondag meegedeeld.Antimaterie vormt zowat het "spiegelbeeld" van de materie die wij kennen: voor elk deeltje bestaat er ook een antideeltje, maar met een tegengestelde elektrische lading. Het bestuderen van antimaterie is lastig, want elk atoom antimaterie annihileert bij contact met materie.
Materie en antimaterie zijn enkele ogenblikken na de Big Bang in gelijke hoeveelheden ontstaan. Maar nu bestaat er zowat enkel materie en is de vraag waar de antimaterie is gebleven.
In 1995 zijn wetenschappers van het CERN erin geslaagd de eerste atomen antiwaterstof aan te maken. Zo'n atoom bestaat uit een proton met een positieve lading en een negatief geladen elekron. Maar de eerste antiwaterstofatomen werden bijna meteen geannihileerd. De ploeg van het ALPHA-experiment maakte onlangs een vordering door gebruik te maken van magnetisme: er bleven gedurende 0,17 seconden 38 antiwaterstofatomen. Nu is de ploeg erin geslaagd dergelijke anti-atomen 1.000 seconden "vast te houden". 309 atomen bleven lang genoeg bestaan om ze te beginnen bestuderen.
De 'gevangen' atomen antimaterie kunnen misschien helpen de vraag te beantwoorden of antimaterie aan een antizwaartekracht is onderworpen. Wat weer een licht kan werpen op het enigma van de onbekende energie die de uitduijing van het heelal stuwt terwijl zwaartekracht sterrenstelsels naar mekaar toe doet drijven. En respecteert de antimaterie na een aantal transformaties dezelfde symmetrie van de fysicawetten voor de normale energie? (belga/tma)
(HLN)
Cern houdt antiwaterstofatomen ruim kwartier vast
© afp
Een experiment in het Europees Centrum voor Deeltjesfysica heeft toegelaten voor het eerst atomen van antimaterie 16 minuten "te vangen", zo heeft het CERN in Genève zondag meegedeeld.Antimaterie vormt zowat het "spiegelbeeld" van de materie die wij kennen: voor elk deeltje bestaat er ook een antideeltje, maar met een tegengestelde elektrische lading. Het bestuderen van antimaterie is lastig, want elk atoom antimaterie annihileert bij contact met materie.
Materie en antimaterie zijn enkele ogenblikken na de Big Bang in gelijke hoeveelheden ontstaan. Maar nu bestaat er zowat enkel materie en is de vraag waar de antimaterie is gebleven.
In 1995 zijn wetenschappers van het CERN erin geslaagd de eerste atomen antiwaterstof aan te maken. Zo'n atoom bestaat uit een proton met een positieve lading en een negatief geladen elekron. Maar de eerste antiwaterstofatomen werden bijna meteen geannihileerd. De ploeg van het ALPHA-experiment maakte onlangs een vordering door gebruik te maken van magnetisme: er bleven gedurende 0,17 seconden 38 antiwaterstofatomen. Nu is de ploeg erin geslaagd dergelijke anti-atomen 1.000 seconden "vast te houden". 309 atomen bleven lang genoeg bestaan om ze te beginnen bestuderen.
De 'gevangen' atomen antimaterie kunnen misschien helpen de vraag te beantwoorden of antimaterie aan een antizwaartekracht is onderworpen. Wat weer een licht kan werpen op het enigma van de onbekende energie die de uitduijing van het heelal stuwt terwijl zwaartekracht sterrenstelsels naar mekaar toe doet drijven. En respecteert de antimaterie na een aantal transformaties dezelfde symmetrie van de fysicawetten voor de normale energie? (belga/tma)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
En het is niet zo dat er nog een universum naast ons bestaat, dat uit anti-deeltjes bestaat?
Alleen zien wij deze universa niet, omdat het licht ons niet heeft bereikt, omdat deze simpelweg te ver bij ons vandaan zijn.
Hoezo zou het niet kunnen, dat er een universumstelsel bestaat, net als een sterrenstelsel, maar dat de sterren universa voorstellen? Tsja, alleen die zien we niet.
Alleen zien wij deze universa niet, omdat het licht ons niet heeft bereikt, omdat deze simpelweg te ver bij ons vandaan zijn.
Hoezo zou het niet kunnen, dat er een universumstelsel bestaat, net als een sterrenstelsel, maar dat de sterren universa voorstellen? Tsja, alleen die zien we niet.
Ik geloof wel in die onwaarneembare structuur. Zodoende geloof ik ook dat we nooit uitgevraagd zullen zijn. De zoektocht levert echter wel juweeltjes op die ons in staat stellen verder te zoeken.quote:
En het is niet zo dat er nog een universum naast ons bestaat, dat uit anti-deeltjes bestaat?
Alleen zien wij deze universa niet, omdat het licht ons niet heeft bereikt, omdat deze simpelweg te ver bij ons vandaan zijn.
Hoezo zou het niet kunnen, dat er een universumstelsel bestaat, net als een sterrenstelsel, maar dat de sterren universa voorstellen? Tsja, alleen die zien we niet.
Wellicht komen we er ooit achter.Ik geloof namelijk niet dat licht het snelste in ons universum is maar daarvoor moeten we nog een tijdje door blijven zoeken.
Calm down, please!
Net als dat de deeltjes 2x zo zwaar worden, door de energie die ze kregen toegediend bij het versnellen, eigenlijk hetzelfde is als dat ze 2x sneller dan lichtsnelheid reisden?quote:
[..]
Ik geloof wel in die onwaarneembare structuur. Zodoende geloof ik ook dat we nooit uitgevraagd zullen zijn. De zoektocht levert echter wel juweeltjes op die ons in staat stellen verder te zoeken.
Ik geloof namelijk niet dat licht het snelste in ons universum is maar daarvoor moeten we nog een tijdje door blijven zoeken.
Komt op hetzelfde neer. De extra massa zorgt er voor dat het minder snel afremt.
Wie zegt dat het deeltje op een zeker punt, al geen miljoen rondes heeft gemaakt, en wij er maar een half miljoen hebben waargenomen? Dan gaat de tijd inderdaad 2x zo traag voor dat deeltje. Dus wanneer hij in 1 uur, een miljoen rondes heeft gemaakt, en wij in 1 uur er een half miljoen hebben kunnen waarnemen, wil het zeggen dat hij ons 2x zo snel ziet bewegen, dus bij hem gaat de tijd 2x trager.
Of klets ik nou onzin?
28-07-2011
Was het Higgs of was het niks?
Opwinding deze week tijdens een internationale conferentie voor natuurkundigen in Grenoble: is er een glimp van het illustere Higgs-deeltje opgevangen? In metingen van de LHC-deeltjesversneller is een opvallend signaal gevonden, wat mogelijk wijst op het bestaan van het deeltje. Het moment van de waarheid nadert voor het ‘God-deeltje’.
Het Higgs-deeltje wordt wel gezien als het laatste missende puzzelstukje van het zogenoemde Standaardmodel. Dit is de beste theorie die de natuurkunde momenteel heeft om de interactie tussen piepkleine deeltjes als elektronen en quarks te beschrijven. Het Higgs-deeltje is de oplossing van natuurkundigen voor het probleem hoe alle andere deeltjes aan hun massa komen. Maar vooralsnog moet het deeltje – waarvan het bestaan al in 1964 werd voorspeld – nog steeds experimenteel aangetoond worden.
De LHC van deeltjesinstituut "CERN bestaat uit een 27 kilometer lange cirkelvormige tunnel. Deze ligt 100 meter diep onder de grond. Afbeelding: © CERN/LHC
Massa’s inperken
De plek waar dat moet gebeuren is waarschijnlijk de Large Hadron Collider (LHC) in Genève. Diens vijfentwintig jaar oude – en minder krachtige – Amerikaanse tegenhanger, de Tevatron-versneller van Fermilab in Chicago doet officieel nog mee in de race, maar zal later dit jaar sluiten.
Beide deeltjesversnellers laten protonen met bijna de lichtsnelheid op elkaar klappen. In de brokstukken van deze botsingen zoeken onderzoekers naar sporen van nieuwe deeltjes. De nieuwste resultaten van deze experimenten presenteerden onderzoekers van LHC en Tevatron deze week tijdens een conferentie in het Franse Grenoble, de zogeheten Europhysics Conference on High Energy Physics.
Het blijkt dat de zoektocht naar het Higgs-deeltje steeds gerichter wordt. De onderzoekers weten de mogelijke massa die het deeltje kan hebben meer en meer in te perken. Inmiddels denken ze met enige zekerheid te kunnen zeggen dat we voor het Higgs-deeltje niet meer hoeven te zoeken tussen 149 en 209 gigaelektronvolt (GeV), en ook niet tussen 295 en 450 GeV. Gigaelektronvolt is de eenheid waarin massa’s van kleine deeltjes wordt uitgedrukt. Ter vergelijking: een proton is ongeveer 1 GeV.
Een voorbeeld van een grafiek die uit de ATLAS-metingen rolt. De zwarte lijn is het letterlijke meetresultaat. De stippellijn is wat onderzoekers verwachten, waarbij de gekleurde banden de maximale afwijking markeren. Valt de zwarte lijn binnen de banden, dan is de verwachting correct. De lijn bij ‘1’ geeft aan waar je het Higgs-deeltje zou moeten zien. Waar de gemeten lijn hieronder komt, ga je waarschijnlijk het deeltje niet vinden. In dit plaatje is dat het geval tussen 155 en 190 GeV. Afbeelding: © ATLAS HEP 2011
.Intrigerend
Dat klinkt positief, nietwaar? Toch ging de meeste aandacht tijdens de conferentie uit naar iets anders. Onderzoekers van de ATLAS- en CMS-detectoren van de LHC-deeltjesversneller – de detectoren die speuren naar nieuwe deeltjes zoals het Higgs-deeltje – maakten melding van een opvallend signaal tussen 140 en 145 GeV. Dit zou kunnen wijzen op een nieuw deeltje. Was dit een glimp van Higgs? Het signaal ligt in ieder geval in het bereik waar je het Higgs-deeltje kunt verwachten. Onderzoekers van de Tevatron-versneller gooiden vervolgens extra olie op het vuur door te melden dat zij óók iets hadden gezien rond 140 GeV.
Het is niet de eerste keer dit jaar dat de ATLAS-detector in het nieuws is. Afbeelding: © CERN
Maar wacht even met het uithangen van de vlag. Het is tenslotte niet de eerste keer dit jaar dat onderzoekers zeggen in hun deeltjesversneller iets te hebben gezien. In april lekte een memo van ATLAS-onderzoekers uit wat suggereerde dat het Higgs-deeltje was gezien in de LHC, maar dat bleek later niet te kloppen. Dat Tevatron en LHC nu beide melding maken van een signaal op ongeveer dezelfde plek is, in de woorden van Tevatron-onderzoeker Stefan Soldner-Rembold ‘intrigerend’, maar meer is het nog even niet. Daarvoor ligt de toevalsfactor van de metingen nog te hoog.
De magische 5-sigma
In deeltjesfysica is het ultieme streven naar 5-sigma, maar wat betekent dat nu eigenlijk? Vergelijk het met het opgooien van een munt. Normaal bepaalt toeval of je kop of munt krijgt. Dus als je tien keer gooit, verwacht je vijf keer kop. Zou je nu het muntje aan de ‘kop-kant’ verzwaren – bijvoorbeeld met een stukje plakband – dan is de toevalsfactor ineens een stuk kleiner; en dat is precies wat deeltjesfysici nastreven: een meting die niet door toeval wordt veroorzaakt. In het voorbeeld van een munt opgooien betekent 3-sigma dat je acht keer achtereenvolgens kop gooit. Lukt dat je twintig keer achter elkaar, dan spreekt men van 5-sigma.
Nog niet genoeg
Om in de deeltjesfysica van een ‘nieuwe ontdekking’ te spreken moet de kans één op een miljoen zijn dat het resultaat een statistisch toevalletje is. Men spreekt dan van een zogenoemd ‘5-sigma’ resultaat.
De data van het ATLAS-team halen vooralsnog ‘2.8 sigma’: een kans van ongeveer één op duizend dat het hier om een toevalstreffer gaat. Dat is al netjes, maar dus niet genoeg om officieel te kunnen juichen. De Tevatron haalt slechts de zekerheid van 1 sigma, dat is zelfs bij lange na nog niet genoeg.
Hoewel we dus nog even een slag om de arm moeten houden, denken onderzoekers dat het moment van de waarheid nadert voor het Higgs-deeltje. De komende maanden levert de LHC een grote hoeveelheid data waaruit duidelijk moet worden of het nu gevonden resultaat wijst op een nieuw deeltje of niet. Er breken spannende tijden aan in de natuurkunde. Binnen een jaar, of misschien wel een paar maanden, moet uitsluitsel gegeven kunnen worden over het bestaan van het ‘God-deeltje’, zo is de verwachting. Wie weet hebben natuurkundigen dit jaar wel een zeer Merry Christmas.
(Kennislink)
Was het Higgs of was het niks?
Opwinding deze week tijdens een internationale conferentie voor natuurkundigen in Grenoble: is er een glimp van het illustere Higgs-deeltje opgevangen? In metingen van de LHC-deeltjesversneller is een opvallend signaal gevonden, wat mogelijk wijst op het bestaan van het deeltje. Het moment van de waarheid nadert voor het ‘God-deeltje’.
Het Higgs-deeltje wordt wel gezien als het laatste missende puzzelstukje van het zogenoemde Standaardmodel. Dit is de beste theorie die de natuurkunde momenteel heeft om de interactie tussen piepkleine deeltjes als elektronen en quarks te beschrijven. Het Higgs-deeltje is de oplossing van natuurkundigen voor het probleem hoe alle andere deeltjes aan hun massa komen. Maar vooralsnog moet het deeltje – waarvan het bestaan al in 1964 werd voorspeld – nog steeds experimenteel aangetoond worden.
De LHC van deeltjesinstituut "CERN bestaat uit een 27 kilometer lange cirkelvormige tunnel. Deze ligt 100 meter diep onder de grond. Afbeelding: © CERN/LHC
Massa’s inperken
De plek waar dat moet gebeuren is waarschijnlijk de Large Hadron Collider (LHC) in Genève. Diens vijfentwintig jaar oude – en minder krachtige – Amerikaanse tegenhanger, de Tevatron-versneller van Fermilab in Chicago doet officieel nog mee in de race, maar zal later dit jaar sluiten.
Beide deeltjesversnellers laten protonen met bijna de lichtsnelheid op elkaar klappen. In de brokstukken van deze botsingen zoeken onderzoekers naar sporen van nieuwe deeltjes. De nieuwste resultaten van deze experimenten presenteerden onderzoekers van LHC en Tevatron deze week tijdens een conferentie in het Franse Grenoble, de zogeheten Europhysics Conference on High Energy Physics.
Het blijkt dat de zoektocht naar het Higgs-deeltje steeds gerichter wordt. De onderzoekers weten de mogelijke massa die het deeltje kan hebben meer en meer in te perken. Inmiddels denken ze met enige zekerheid te kunnen zeggen dat we voor het Higgs-deeltje niet meer hoeven te zoeken tussen 149 en 209 gigaelektronvolt (GeV), en ook niet tussen 295 en 450 GeV. Gigaelektronvolt is de eenheid waarin massa’s van kleine deeltjes wordt uitgedrukt. Ter vergelijking: een proton is ongeveer 1 GeV.
Een voorbeeld van een grafiek die uit de ATLAS-metingen rolt. De zwarte lijn is het letterlijke meetresultaat. De stippellijn is wat onderzoekers verwachten, waarbij de gekleurde banden de maximale afwijking markeren. Valt de zwarte lijn binnen de banden, dan is de verwachting correct. De lijn bij ‘1’ geeft aan waar je het Higgs-deeltje zou moeten zien. Waar de gemeten lijn hieronder komt, ga je waarschijnlijk het deeltje niet vinden. In dit plaatje is dat het geval tussen 155 en 190 GeV. Afbeelding: © ATLAS HEP 2011
.Intrigerend
Dat klinkt positief, nietwaar? Toch ging de meeste aandacht tijdens de conferentie uit naar iets anders. Onderzoekers van de ATLAS- en CMS-detectoren van de LHC-deeltjesversneller – de detectoren die speuren naar nieuwe deeltjes zoals het Higgs-deeltje – maakten melding van een opvallend signaal tussen 140 en 145 GeV. Dit zou kunnen wijzen op een nieuw deeltje. Was dit een glimp van Higgs? Het signaal ligt in ieder geval in het bereik waar je het Higgs-deeltje kunt verwachten. Onderzoekers van de Tevatron-versneller gooiden vervolgens extra olie op het vuur door te melden dat zij óók iets hadden gezien rond 140 GeV.
Het is niet de eerste keer dit jaar dat de ATLAS-detector in het nieuws is. Afbeelding: © CERN
Maar wacht even met het uithangen van de vlag. Het is tenslotte niet de eerste keer dit jaar dat onderzoekers zeggen in hun deeltjesversneller iets te hebben gezien. In april lekte een memo van ATLAS-onderzoekers uit wat suggereerde dat het Higgs-deeltje was gezien in de LHC, maar dat bleek later niet te kloppen. Dat Tevatron en LHC nu beide melding maken van een signaal op ongeveer dezelfde plek is, in de woorden van Tevatron-onderzoeker Stefan Soldner-Rembold ‘intrigerend’, maar meer is het nog even niet. Daarvoor ligt de toevalsfactor van de metingen nog te hoog.
De magische 5-sigma
In deeltjesfysica is het ultieme streven naar 5-sigma, maar wat betekent dat nu eigenlijk? Vergelijk het met het opgooien van een munt. Normaal bepaalt toeval of je kop of munt krijgt. Dus als je tien keer gooit, verwacht je vijf keer kop. Zou je nu het muntje aan de ‘kop-kant’ verzwaren – bijvoorbeeld met een stukje plakband – dan is de toevalsfactor ineens een stuk kleiner; en dat is precies wat deeltjesfysici nastreven: een meting die niet door toeval wordt veroorzaakt. In het voorbeeld van een munt opgooien betekent 3-sigma dat je acht keer achtereenvolgens kop gooit. Lukt dat je twintig keer achter elkaar, dan spreekt men van 5-sigma.
Nog niet genoeg
Om in de deeltjesfysica van een ‘nieuwe ontdekking’ te spreken moet de kans één op een miljoen zijn dat het resultaat een statistisch toevalletje is. Men spreekt dan van een zogenoemd ‘5-sigma’ resultaat.
De data van het ATLAS-team halen vooralsnog ‘2.8 sigma’: een kans van ongeveer één op duizend dat het hier om een toevalstreffer gaat. Dat is al netjes, maar dus niet genoeg om officieel te kunnen juichen. De Tevatron haalt slechts de zekerheid van 1 sigma, dat is zelfs bij lange na nog niet genoeg.
Hoewel we dus nog even een slag om de arm moeten houden, denken onderzoekers dat het moment van de waarheid nadert voor het Higgs-deeltje. De komende maanden levert de LHC een grote hoeveelheid data waaruit duidelijk moet worden of het nu gevonden resultaat wijst op een nieuw deeltje of niet. Er breken spannende tijden aan in de natuurkunde. Binnen een jaar, of misschien wel een paar maanden, moet uitsluitsel gegeven kunnen worden over het bestaan van het ‘God-deeltje’, zo is de verwachting. Wie weet hebben natuurkundigen dit jaar wel een zeer Merry Christmas.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik ben benieuwd, dankje voor het posten.
There is no way to happiness, happiness is the way (Buddha)
Zo hebben de media het genoemd hoorquote:
Zucht... Het "God-deeltje". Ze weten ook alles te kapen he die lui.
The strong do what they can and the weak suffer what they must.
- Thucydides
- Thucydides
quote:
Zucht... Het "God-deeltje". Ze weten ook alles te kapen he die lui.
quote:The hunt for the God particle
[...]
The first thing you learn when you ask scientists about the God particle is that it's bad form to call it that. The particle was named a few years back by Nobel Prize-winning physicist Leon Lederman, who has a knack for turning a phrase. Naturally the moniker took root among journalists, who know a good name for a particle when they hear one (it beats the heck out of the muon or the Z-boson).
The preferred name for the God particle among physicists is the Higgs boson, or the Higgs particle, or simply the Higgs, in honor of the University of Edinburgh physicist Peter Higgs, who proposed its existence more than 40 years ago. Most physicists believe that there must be a Higgs field that pervades all space; the Higgs particle would be the carrier of the field and would interact with other particles, sort of the way a Jedi knight in Star Wars is the carrier of the "force." The Higgs is a crucial part of the standard model of particle physics—but no one's ever found it.
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
Bron: http://www.nu.nl/wetensch(...)ergebruikers-in.htmlquote:Deeltjesversneller roept hulp computergebruikers in
Laatste update: 11 augustus 2011 15:26 info .AMSTERDAM – De deeltjesversneller in Genève komt rekenkracht tekort. Computergebruikers kunnen nu helpen door hun eigen machines berekeningen uit laten voeren.
Een paar softwarepakketten installeren is genoeg om met de Large Hadron Collider mee te kunnen denken. De computer begint dan botsingen van deeltjes te simuleren als hij niet actief voor andere zaken gebruikt wordt. De resultaten van die LHC@Home 2.0-tests stuurt hij naar het hoofdkwartier in Zwitserland.
De ‘burgerdata’ kan van pas komen bij wetenschappelijk onderzoek. De Geneefse deeltjesversneller laat protonen (atoomdeeltjes) met bijna de snelheid van het licht op elkaar botsen. Dat levert nieuwe deeltjes op. Die kunnen ons misschien meer leren over het ontstaan van het heelal.
Thuiscomputers kunnen ook helpen te zoeken naar het Higgs-boson, het deeltje waaraan alle andere deeltjes hun massa zouden ontlenen.
Buitenaards leven
Wetenschappers laten vaker computers van consumenten meerekenen. Een bekend voorbeeld is SETI@Home, dat al jaren zoekt naar sporen van buitenaards leven. Daarvoor maakt het gebruik van BOINC. Dat computerplatform kan worden gebruikt voor talloze ‘meerekenprojecten’, van klimaatonderzoek tot de wetenschappelijke strijd tegen malaria.
Het project dat deze week is begonnen lijkt op een initiatief uit 2004. Daarbij gaan thuiscomputers aan de slag met protonen, ook ten behoeve van de Zwitserse deeltjesversneller. LHC@Home 2.0 onderscheidt zich van zijn voorganger door het belang van zijn berekeningen.
“Door de toegenomen rekenkracht van computers kunnen vrijwilligers nu zoeken naar fundamentele deeltjes”, vertelt de CERN in een persbericht. “Zo kunnen ze nieuwe inzichten verschaffen in het ontstaan van ons universum.”
Meedoen? ga naar http://lhcathome.web.cern.ch/LHCathome/Physics/
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Gezien mijn eerdere ervaringen met VirtualBox en andere virtualizatie software gaat dit hem niet worden...quote:
[..]
Bron: http://www.nu.nl/wetensch(...)ergebruikers-in.html
Meedoen? ga naar http://lhcathome.web.cern.ch/LHCathome/Physics/
Jammer dat het geen standaard client op je PC is zoals bij Seti@Home of die andere Distributed Computing Projects. Had graag meegedaan met mijn idle cycles.
Dit houdt me er ook een beetje vanaf ja. Met SETI deed ik altijd graag mee, maar dit vind ik teveel gedoe.quote:
[..]
Gezien mijn eerdere ervaringen met VirtualBox en andere virtualizatie software gaat dit hem niet worden...
Jammer dat het geen standaard client op je PC is zoals bij Seti@Home of die andere Distributed Computing Projects. Had graag meegedaan met mijn idle cycles.
Ron Paul 2012
Wat ik me nou afvraag (waaarschijnlijk domme vraag): Stel ze vinden het higgs deeltje, is dan het standaardmodel bewezen, en hebben we dan een model dat alles verklaard?
En wat zegt dat dan over snaartheorie, is die dan ontkracht?
En wat zegt dat dan over snaartheorie, is die dan ontkracht?
Het standaardmodel is dan "compleet" ( "bewezen" zou ik het niet noemen). Echter, het standaardmodel is een "effectieve theorie". Dat wil zeggen dat we verwachten dat bij veel hogere energieën er een nieuwe theorie nodig is. Net zoals b.v. Newtoniaanse fysica "effectief" is; bij lage energieën en lage snelheden voldoet Newton prima, maar bij hogere energieën heb je Einstein nodig.quote:
Wat ik me nou afvraag (waaarschijnlijk domme vraag): Stel ze vinden het higgs deeltje, is dan het standaardmodel bewezen, en hebben we dan een model dat alles verklaard?
Het standaardmodel verklaart niet alles; het bevat geen zwaartekracht.
Het zegt erg weinig over snaartheorie; we weten niet hoe je precies met snaartheorie het standaardmodel moet verklarenquote:En wat zegt dat dan over snaartheorie, is die dan ontkracht?
Nee, dus.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
WOW
22-09-2011
CERN laat deeltjes sneller dan het licht reizen
Wetenschappers van de deeltjesversneller van het Europese onderzoeksinstituut CERN hebben deeltjes snelheden laten afleggen die boven de lichtsnelheid liggen. Als hun metingen kloppen, zou het een aardverschuiving in de natuurkunde betekenen. Tot dusverre wordt uitgegaan van het idee dat niets sneller kan reizen dan het licht.
De verblufte wetenschappers hebben collega's in Japan en de Verenigde Staten gevraagd hun metingen onafhankelijk te verifiëren of theorieën aan te dragen die de gemeten snelheden kunnen verklaren. Tot die tijd durven ze het niet aan te spreken van een ontdekking.
"Als het waar is zou dit zo'n sensationele ontdekking zijn dat men er uiterst zorgvuldig mee moet omgaan", zei John Ellis, een theoretisch natuurkundige van het CERN die niet bij het onderzoek betrokken was.
Volgens de speciale relativiteitstheorie van Albert Einstein kan niets zich sneller voortbewegen dan het licht: zijn beroemde E=mc2 vergelijking. Die staat voor energie is gelijk aan de massa maal de lichtsnelheid in het kwadraat.
De snelheden werden waargenomen in een neutronenstraal die vanuit een deeltjesversneller in Genève op een laboratorium in Italië, 730 kilometer verderop, werd afgevuurd. De neutronen zouden hierbij zestig nanoseconden sneller zijn gegaan dan de lichtsnelheid van ongeveer driehonderdduizend kilometer per seconde.
De onderzoekers stelden de foutenmarge op tien nanoseconden, waardoor de afwijking op zijn minst opmerkelijk is. Vanwege de omvang van de eventuele ontdekking zijn ze maandenlang bezig geweest met het controleren en hercontroleren van de resultaten om er zeker van te zijn dat er geen fouten zijn gemaakt.
In een laboratorium in Chicago kan de test worden nagedaan, zei Stavros Katsanevas, onderdirecteur van het Franse Nationale Instituut voor Nucleair en Deeltjesfysica-onderzoek. Ook in Japan kan de test worden nagedaan, hoewel met vertraging, omdat het land nog steeds kampt met de naweeën van de ramp met een kerncentrale in maart.
Als de resultaten worden bevestigd, betekent dat een fundamentele heroverweging van de natuurwetten, te beginnen met Einsteins speciale relativiteitstheorie uit 1905. Deze theorie helpt bij het verklaren van van alles en nog wat, van zwarte gaten tot de oerknal. "Tot dusverre werkte zij perfect", aldus Ellis.
(depers.nl)
22-09-2011
CERN laat deeltjes sneller dan het licht reizen
Wetenschappers van de deeltjesversneller van het Europese onderzoeksinstituut CERN hebben deeltjes snelheden laten afleggen die boven de lichtsnelheid liggen. Als hun metingen kloppen, zou het een aardverschuiving in de natuurkunde betekenen. Tot dusverre wordt uitgegaan van het idee dat niets sneller kan reizen dan het licht.
De verblufte wetenschappers hebben collega's in Japan en de Verenigde Staten gevraagd hun metingen onafhankelijk te verifiëren of theorieën aan te dragen die de gemeten snelheden kunnen verklaren. Tot die tijd durven ze het niet aan te spreken van een ontdekking.
"Als het waar is zou dit zo'n sensationele ontdekking zijn dat men er uiterst zorgvuldig mee moet omgaan", zei John Ellis, een theoretisch natuurkundige van het CERN die niet bij het onderzoek betrokken was.
Volgens de speciale relativiteitstheorie van Albert Einstein kan niets zich sneller voortbewegen dan het licht: zijn beroemde E=mc2 vergelijking. Die staat voor energie is gelijk aan de massa maal de lichtsnelheid in het kwadraat.
De snelheden werden waargenomen in een neutronenstraal die vanuit een deeltjesversneller in Genève op een laboratorium in Italië, 730 kilometer verderop, werd afgevuurd. De neutronen zouden hierbij zestig nanoseconden sneller zijn gegaan dan de lichtsnelheid van ongeveer driehonderdduizend kilometer per seconde.
De onderzoekers stelden de foutenmarge op tien nanoseconden, waardoor de afwijking op zijn minst opmerkelijk is. Vanwege de omvang van de eventuele ontdekking zijn ze maandenlang bezig geweest met het controleren en hercontroleren van de resultaten om er zeker van te zijn dat er geen fouten zijn gemaakt.
In een laboratorium in Chicago kan de test worden nagedaan, zei Stavros Katsanevas, onderdirecteur van het Franse Nationale Instituut voor Nucleair en Deeltjesfysica-onderzoek. Ook in Japan kan de test worden nagedaan, hoewel met vertraging, omdat het land nog steeds kampt met de naweeën van de ramp met een kerncentrale in maart.
Als de resultaten worden bevestigd, betekent dat een fundamentele heroverweging van de natuurwetten, te beginnen met Einsteins speciale relativiteitstheorie uit 1905. Deze theorie helpt bij het verklaren van van alles en nog wat, van zwarte gaten tot de oerknal. "Tot dusverre werkte zij perfect", aldus Ellis.
(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Uitslovers die neutrino's.
Morgen is de presentatie live te volgen:
http://indico.cern.ch/conferenceDisplay.py?confId=155620
Morgen is de presentatie live te volgen:
http://indico.cern.ch/conferenceDisplay.py?confId=155620
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
is het niet dat de reiziger de snelheid niet sneller ervaart dan 300.000km/s?
Ervan uit gaande, dat als je 600.000km/s reist, een minuut voor de reiziger, voor de stilstaanden 2 minuten is.
Ook de reden waarom de massa toeneemt, en niet de snelheid, als je er meer energie in stopt.
300.000km/s met 100kg, wat normaal 50kg weegt, kan zich net zo goed met 600.000km/s voorbewegen, en nog steeds 50kg wegen. Alleen van buiten, lijkt het object trager te gaan dan in werkelijkheid.
Dat dacht ik een jaar geleden al. Niet sneller gaan, wel zwaarder worden, terwijl de massa NIET toeneemt. Slaat toch nergens op, duidelijk dat het sneller reist dan lichtsnelheid.
Tering, ben zowaar slimmer dan einstein
Ervan uit gaande, dat als je 600.000km/s reist, een minuut voor de reiziger, voor de stilstaanden 2 minuten is.
Ook de reden waarom de massa toeneemt, en niet de snelheid, als je er meer energie in stopt.
300.000km/s met 100kg, wat normaal 50kg weegt, kan zich net zo goed met 600.000km/s voorbewegen, en nog steeds 50kg wegen. Alleen van buiten, lijkt het object trager te gaan dan in werkelijkheid.
Dat dacht ik een jaar geleden al. Niet sneller gaan, wel zwaarder worden, terwijl de massa NIET toeneemt. Slaat toch nergens op, duidelijk dat het sneller reist dan lichtsnelheid.
Tering, ben zowaar slimmer dan einstein
De meeste fysici hanteren dat idee dat "de massa toeneemt als de snelheid toeneemt" niet. Massa is invariant (een "scalair"). Ik heb er nog nooit een bevredigende fysische beschrijving van gezien, in elk geval
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
En op hoeveel vermogen zaten ze? Wellicht betekent dat hele 2012 een nieuw begrip voor natuurwetten dat definitief is.
Ik denk niet dat wetenschap binnen 1 jaar van een ontdekking naar een theorie gaat. Eerst zullen ze vele onderzoeken plegen en dit zal worden gereviewd worden, waarna er allemaal nieuwe onderzoeken uitrollen.quote:
En op hoeveel vermogen zaten ze? Wellicht betekent dat hele 2012 een nieuw begrip voor natuurwetten dat definitief is.
17-11-2011
Europese deeltjesversneller ontdekt "nieuwe natuurkunde"
De LHD is de meest complexe machine ter wereld.
Wetenschappers die met de gigantische Europese deeltjesversnellere LHC in Genève werken lijken voor het eerst "nieuwe natuurkunde" te hebben gevonden, zo heeft de Britse omroep BBC gemeld.
Het gaat om het LHCb-experiment dat verbonden is aan de grootste deeltjesversneller ter wereld. De LHCb-detector werd ontworpen om deeltjes met zogenaamde schoonheidsquarks te onderzoeken. Meer bepaald door hun verval over een verloop van tijd te bekijken, na botsingen aan hoge snelheid van andere fundamentele deeltjes.
Het experiment onderzoekt in het bijzonder de zogenaamde CP-schending: het verschil bij C (lading) en P (pariteit).
Meer materie dan antimaterie
Terwijl het Standaard Model nauwelijks een schending voorspelt, stelden de vorsers vast dat het verval van deeltjes met de naam d-meson lichtjes lijkt af te wijken van dat van hun antideeltjes. Het verschil is minder dan 0,1 procent. De vondst kan helpen verklaren waarom er in het heelal veel meer materie dan antimaterie is.
Het team rond Mat Charles zegt dat er nog meer onderzoek nodig is, maar dat er van de andere kant minder dan 0,05 procent kans is dat het verkregen resultaat op toeval berust. Bij bevestiging zal de LHC voor het eerst "nieuwe natuurkunde" hebben opgeleverd, dus voorbij het Standaard Model.
Meest complexe machine ter wereld
Het Europees Centrum voor Deeltjesonderzoek CERN zegt voorts dat volgend jaar duidelijk moet worden of het voorspelde Higgs-bosondeeltje al of niet bestaat. Als het wordt gevonden is dit een triomf voor de LHC ("Large Hadron Collider). De meest complexe machine ter wereld is immers in het bijzonder ontworpen om dit deeltje te detecteren. (belga/adha)
(HLN)
Europese deeltjesversneller ontdekt "nieuwe natuurkunde"
De LHD is de meest complexe machine ter wereld.
Wetenschappers die met de gigantische Europese deeltjesversnellere LHC in Genève werken lijken voor het eerst "nieuwe natuurkunde" te hebben gevonden, zo heeft de Britse omroep BBC gemeld.
Het gaat om het LHCb-experiment dat verbonden is aan de grootste deeltjesversneller ter wereld. De LHCb-detector werd ontworpen om deeltjes met zogenaamde schoonheidsquarks te onderzoeken. Meer bepaald door hun verval over een verloop van tijd te bekijken, na botsingen aan hoge snelheid van andere fundamentele deeltjes.
Het experiment onderzoekt in het bijzonder de zogenaamde CP-schending: het verschil bij C (lading) en P (pariteit).
Meer materie dan antimaterie
Terwijl het Standaard Model nauwelijks een schending voorspelt, stelden de vorsers vast dat het verval van deeltjes met de naam d-meson lichtjes lijkt af te wijken van dat van hun antideeltjes. Het verschil is minder dan 0,1 procent. De vondst kan helpen verklaren waarom er in het heelal veel meer materie dan antimaterie is.
Het team rond Mat Charles zegt dat er nog meer onderzoek nodig is, maar dat er van de andere kant minder dan 0,05 procent kans is dat het verkregen resultaat op toeval berust. Bij bevestiging zal de LHC voor het eerst "nieuwe natuurkunde" hebben opgeleverd, dus voorbij het Standaard Model.
Meest complexe machine ter wereld
Het Europees Centrum voor Deeltjesonderzoek CERN zegt voorts dat volgend jaar duidelijk moet worden of het voorspelde Higgs-bosondeeltje al of niet bestaat. Als het wordt gevonden is dit een triomf voor de LHC ("Large Hadron Collider). De meest complexe machine ter wereld is immers in het bijzonder ontworpen om dit deeltje te detecteren. (belga/adha)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-12-2011
Is het Higgsdeeltje gevonden? Handleiding bij hét wetenschapsnieuws van 2012
Een simulatie op het CERN in Genève. © reuters
Heeft deeltjeslab CERN nu al het befaamde Higgsdeeltje gevonden? Geruchten te over, en dinsdag is er een persconferentie. Handleiding bij hét wetenschapsnieuws van 2012.
Wacht nou gewoon even tot dinsdag, mailt de Nijmeegse hoogleraar hoge energiefysica Sijbrand de Jong luchtig terug. Dinsdagmiddag 14.00 uur is er in Genève die bijeenkomst op CERN waar de nieuwste resultaten van de speurtocht naar het Higgsdeeltje worden gepresenteerd. Met om 16.30 uur een persconferentie.
De Jong: 'Er zijn duizenden mensen met een deel van de informatie. Er zijn wel geruchten, maar eigenlijk vind ik dat men zich erg gedisciplineerd gedraagt.' Bovendien, zegt hij, zo veel geduld vergt het nou ook weer niet. 'Ik wacht namelijk al twintig jaar op de Higgs.'
De Jongs afhoudende reactie staat niet op zich. Dit zijn maar geruchten, meldt directeur Frank Linde van deeltjeslab Nikhef in Amsterdam. Na 13 december graag bereid tot nadere discussie, mailt UvA-deeltjesfysicus Stan Bentvelsen, tevens verbonden aan de ATLAS-detector in CERN.
Zorgvuldigheid
Zorgvuldigheid moet voor snelheid gaan, zegt oud-onderzoeksdirecteur Jos Engelen van CERN, nu voorzitter van NWO. Geen commentaar, antwoordt Martijn Mulders, een Nederlandse theoreticus in dienst van CMS, een van de twee grote detector-experimenten die dinsdag hun resultaten bekend zullen maken.
Maar op blogs en Twitter zijn de speculaties over de eerste glimp van een heuse Higgs niet van de lucht. Oorzaak van de opwinding is, behalve waarschijnlijk toch de loslippigheid van sommige CERN-fysici, ironisch genoeg de uitnodiging van CERN-directeur Rolf Heuer voor het colloquium van komende week. Heuer meldt dat het daar zal gaan over metingen die 'significante vooruitgang' bij de speurtocht naar het Higgsdeeltje, 'maar zonder conclusies over het bestaan of niet-bestaan van het deeltje'.
Kenners wisten genoeg. CERN gaat dinsdag niet de vondst van het Higgsdeeltje claimen, maar wel de eerste experimentele suggestie dat het deeltje echt bestaat.
Hoogtepunt
Daarmee komt de speurtocht met steeds grotere versnellers van zeker twee decennia naar het Higgsdeeltje tot een eerste voorlopig hoogtepunt. Eerder beten de oude LEP-versneller van CERN en de Tevatron bij Chicago er hun tanden op stuk. De vondst van de Higgs zou echter het sluitstuk zijn van het zogeheten Standaardmodel van de deeltjesfysica, dat keurig de verbanden tussen alle deeltjes en krachten omvat. Uitzondering was de vraag waarom deeltjes eigenlijk massa hebben. Daar geeft het Standaard Model geen antwoord op.
In 1964 gaven theoretici, onder wie de Schot Peter Higgs, een mogelijk antwoord op die vraag. Stel, zeiden ze, dat er een universeel veld in het universum is waarvan sommige deeltjestypen meer last hebben dan andere bij versnellingen. Dat is niet alleen een elegante oplossing voor het massavraagstuk. Maar bovendien was de theorie controleerbaar; bij het veld moest volgens de theorie ook een deeltje zijn, later het Higgsdeeltje genoemd. Lastig was wel dat niemand precies kon zeggen hoe zwaar dat deeltje zelf moest zijn. En dus ook niet of het eventueel met deeltjesversnellers te maken zou kunnen zijn.
Ontdekking
Nu lijkt dat dus met de LHC gelukt. Maar waarom waarschuwde CERN-directeur Heuer dan expliciet dat er van een ontdekking geen sprake is? Omdat deeltjesfysici een heel eigen woordkeus hebben als het om ontdekken gaat. Om aanwijzingen voor een deeltje uit de metingen te vissen, is altijd een hoop statistiek nodig. Uitspraken over een piekje in een grafiek gaan daarom altijd vergezeld van een onzekerheid: hoeveel kans is er dat dit piekje toevallig boven de rest uitsteekt?
Een deeltjeslab als CERN claimt pas een ontdekking bij een statistische zekerheid van meer dan 99,9999 procent. Daaronder is er hooguit sprake van 'aanwijzingen voor' (meer dan 99 procent) of 'suggestie van' (95 procent). In de regel vergroot meer meten de zekerheid over een bepaald effect; waarbij er dus een kans is dat het vermeende effect toch een toevallige uitschieter is geweest die gaandeweg weer uit zicht raakt.
Meer metingen
Gemeten heeft CERN het afgelopen jaar meer dan een jaar geleden voor mogelijk was gehouden. In 2008 werd de nieuwe LHC-versneller in bedrijf genomen, de grootste deeltjesbotser ter wereld waarin protonen met immense energie rondzoeven tot ze op elkaar botsen.
Na een week explodeerde een slecht contact in een van de supergeleidende magneten in de 27 kilometer lange ondergrondse ring en was de LHC meer dan een jaar vleugellam. Maar sinds vorig jaar draait hij als een zonnetje, zegt theoreticus dr. Martijn Mulders van de CMS-detector. 'We hebben al vijfmaal zo veel data als optimisten begin dit jaar voorspelden.'
Hij is, meldt hij gehaast, koortsachtig bezig om de nieuwe data door te spitten op sporen van de Higgs. Net als de concurrentie van ATLAS. 'Het wordt spannend om die twee dinsdag naast elkaar te zien.'
Dat is het diplomatieke antwoord op de vraag wat er aan de hand is.
Massagebied
Afgelopen zomer leverde zowel CMS als het ATLAS-detectorteam schattingen van het massagebied waar de Higgs niet kon zitten: onder 114 GeV en boven 141 GeV. De stortvloed aan nieuwe meetgegevens perkt dat nu niet alleen nog verder in, maar levert volgens de geruchten ook de eerste aanwijzing voor waar het deeltje wél zit: volgens ATLAS bij een massa van 126 giga-elektronvolt (GeV), volgens CMS bij 125 GeV. Daarmee is het deeltje weliswaar meer dan honderd keer zo zwaar als een waterstofkern, maar volgens de theorie toch nog een 'lichte Higgs' die zich relatief gemakkelijk in het standaardmodel voegt.
Een en ander zou blijken uit een overschot van bepaalde fotonenduo's tussen de talloze brokstukken van de botsende protonen, waarvan er meer worden gevonden dan toeval kan zijn.
Weer volgens de geruchten gaat het om een effect met een kans dat het toeval is van tussen de 0,1 en 0,01 procent. Volgens de handboeken nog onvoldoende voor een claim dat de Higgs ontdekt is. Maar genoeg om dat colloquium dinsdag met argusogen te volgen. En misschien al een klein glaasje bubbels daarna.
(Volkskrant)
Is het Higgsdeeltje gevonden? Handleiding bij hét wetenschapsnieuws van 2012
Een simulatie op het CERN in Genève. © reuters
Heeft deeltjeslab CERN nu al het befaamde Higgsdeeltje gevonden? Geruchten te over, en dinsdag is er een persconferentie. Handleiding bij hét wetenschapsnieuws van 2012.
Wacht nou gewoon even tot dinsdag, mailt de Nijmeegse hoogleraar hoge energiefysica Sijbrand de Jong luchtig terug. Dinsdagmiddag 14.00 uur is er in Genève die bijeenkomst op CERN waar de nieuwste resultaten van de speurtocht naar het Higgsdeeltje worden gepresenteerd. Met om 16.30 uur een persconferentie.
De Jong: 'Er zijn duizenden mensen met een deel van de informatie. Er zijn wel geruchten, maar eigenlijk vind ik dat men zich erg gedisciplineerd gedraagt.' Bovendien, zegt hij, zo veel geduld vergt het nou ook weer niet. 'Ik wacht namelijk al twintig jaar op de Higgs.'
De Jongs afhoudende reactie staat niet op zich. Dit zijn maar geruchten, meldt directeur Frank Linde van deeltjeslab Nikhef in Amsterdam. Na 13 december graag bereid tot nadere discussie, mailt UvA-deeltjesfysicus Stan Bentvelsen, tevens verbonden aan de ATLAS-detector in CERN.
Zorgvuldigheid
Zorgvuldigheid moet voor snelheid gaan, zegt oud-onderzoeksdirecteur Jos Engelen van CERN, nu voorzitter van NWO. Geen commentaar, antwoordt Martijn Mulders, een Nederlandse theoreticus in dienst van CMS, een van de twee grote detector-experimenten die dinsdag hun resultaten bekend zullen maken.
Maar op blogs en Twitter zijn de speculaties over de eerste glimp van een heuse Higgs niet van de lucht. Oorzaak van de opwinding is, behalve waarschijnlijk toch de loslippigheid van sommige CERN-fysici, ironisch genoeg de uitnodiging van CERN-directeur Rolf Heuer voor het colloquium van komende week. Heuer meldt dat het daar zal gaan over metingen die 'significante vooruitgang' bij de speurtocht naar het Higgsdeeltje, 'maar zonder conclusies over het bestaan of niet-bestaan van het deeltje'.
Kenners wisten genoeg. CERN gaat dinsdag niet de vondst van het Higgsdeeltje claimen, maar wel de eerste experimentele suggestie dat het deeltje echt bestaat.
Hoogtepunt
Daarmee komt de speurtocht met steeds grotere versnellers van zeker twee decennia naar het Higgsdeeltje tot een eerste voorlopig hoogtepunt. Eerder beten de oude LEP-versneller van CERN en de Tevatron bij Chicago er hun tanden op stuk. De vondst van de Higgs zou echter het sluitstuk zijn van het zogeheten Standaardmodel van de deeltjesfysica, dat keurig de verbanden tussen alle deeltjes en krachten omvat. Uitzondering was de vraag waarom deeltjes eigenlijk massa hebben. Daar geeft het Standaard Model geen antwoord op.
In 1964 gaven theoretici, onder wie de Schot Peter Higgs, een mogelijk antwoord op die vraag. Stel, zeiden ze, dat er een universeel veld in het universum is waarvan sommige deeltjestypen meer last hebben dan andere bij versnellingen. Dat is niet alleen een elegante oplossing voor het massavraagstuk. Maar bovendien was de theorie controleerbaar; bij het veld moest volgens de theorie ook een deeltje zijn, later het Higgsdeeltje genoemd. Lastig was wel dat niemand precies kon zeggen hoe zwaar dat deeltje zelf moest zijn. En dus ook niet of het eventueel met deeltjesversnellers te maken zou kunnen zijn.
Ontdekking
Nu lijkt dat dus met de LHC gelukt. Maar waarom waarschuwde CERN-directeur Heuer dan expliciet dat er van een ontdekking geen sprake is? Omdat deeltjesfysici een heel eigen woordkeus hebben als het om ontdekken gaat. Om aanwijzingen voor een deeltje uit de metingen te vissen, is altijd een hoop statistiek nodig. Uitspraken over een piekje in een grafiek gaan daarom altijd vergezeld van een onzekerheid: hoeveel kans is er dat dit piekje toevallig boven de rest uitsteekt?
Een deeltjeslab als CERN claimt pas een ontdekking bij een statistische zekerheid van meer dan 99,9999 procent. Daaronder is er hooguit sprake van 'aanwijzingen voor' (meer dan 99 procent) of 'suggestie van' (95 procent). In de regel vergroot meer meten de zekerheid over een bepaald effect; waarbij er dus een kans is dat het vermeende effect toch een toevallige uitschieter is geweest die gaandeweg weer uit zicht raakt.
Meer metingen
Gemeten heeft CERN het afgelopen jaar meer dan een jaar geleden voor mogelijk was gehouden. In 2008 werd de nieuwe LHC-versneller in bedrijf genomen, de grootste deeltjesbotser ter wereld waarin protonen met immense energie rondzoeven tot ze op elkaar botsen.
Na een week explodeerde een slecht contact in een van de supergeleidende magneten in de 27 kilometer lange ondergrondse ring en was de LHC meer dan een jaar vleugellam. Maar sinds vorig jaar draait hij als een zonnetje, zegt theoreticus dr. Martijn Mulders van de CMS-detector. 'We hebben al vijfmaal zo veel data als optimisten begin dit jaar voorspelden.'
Hij is, meldt hij gehaast, koortsachtig bezig om de nieuwe data door te spitten op sporen van de Higgs. Net als de concurrentie van ATLAS. 'Het wordt spannend om die twee dinsdag naast elkaar te zien.'
Dat is het diplomatieke antwoord op de vraag wat er aan de hand is.
Massagebied
Afgelopen zomer leverde zowel CMS als het ATLAS-detectorteam schattingen van het massagebied waar de Higgs niet kon zitten: onder 114 GeV en boven 141 GeV. De stortvloed aan nieuwe meetgegevens perkt dat nu niet alleen nog verder in, maar levert volgens de geruchten ook de eerste aanwijzing voor waar het deeltje wél zit: volgens ATLAS bij een massa van 126 giga-elektronvolt (GeV), volgens CMS bij 125 GeV. Daarmee is het deeltje weliswaar meer dan honderd keer zo zwaar als een waterstofkern, maar volgens de theorie toch nog een 'lichte Higgs' die zich relatief gemakkelijk in het standaardmodel voegt.
Een en ander zou blijken uit een overschot van bepaalde fotonenduo's tussen de talloze brokstukken van de botsende protonen, waarvan er meer worden gevonden dan toeval kan zijn.
Weer volgens de geruchten gaat het om een effect met een kans dat het toeval is van tussen de 0,1 en 0,01 procent. Volgens de handboeken nog onvoldoende voor een claim dat de Higgs ontdekt is. Maar genoeg om dat colloquium dinsdag met argusogen te volgen. En misschien al een klein glaasje bubbels daarna.
(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:CERN PUBLIC SEMINAR
Tuesday, December 13, 2011 from 14:00 to 16:00 (Europe/Zurich) at CERN ( Main Auditorium )
Please note that this event will be available live via the Webcast Service.
Tuesday, December 13, 2011
o 14:00 - 14:40 Update on the Standard Model Higgs searches in ATLAS 40'
Speaker: Fabiola Gianotti (CERN)
o 14:40 - 15:20 Update on the Standard Model Higgs searches in CMS 40'
Speaker: Guido Tonelli (Universita di Pisa and INFN Sezione di Pisa - CERN)
o 15:20 - 16:00 Joint question session 40'
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
13-12-2011
Van hype naar hint
Tussenstand van de jacht op het Higgs-deeltje
Door: Arnout Jaspers
Na 2 jaar meten gaat de Large Hadron Collider van Cern bij Geneve maanden dicht voor groot onderhoud. De resultaten tot nu toe zijn verre van eenduidig. Als de detectie van de Higgs echt is, weegt het deeltje 140 keer zo zwaar als een waterstof-atoom.
Nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft zat op de eerste rij bij de presentatie van de resultaten van de LHC op 13 december.
De wereld kon vandaag, dinsdag 13 december, via internet live meekijken naar de presentatie van de nieuwste resultaten wat betreft het Higgs-deeltje, het laatst ontbrekende deeltje in het Standaard Model. Dit is de theorie over alle elementaire deeltjes waaruit het zichtbare heelal – dus ook wijzelf – bestaat.
De geruchtenmachine gonsde vooraf op volle toeren, maar wie had gehoopt dat de directeur van Cern de volle college-zaal zou betreden om dramatisch te openen met 'Ladies and gentlemen, we’ve got him'’, kwam bedrogen uit. Officieel gaat de verklaring van Cern niet verder dan 'prikkelende hints' dat het Higgs-deeltje bestaat, maar die zijn 'nog niet sterk genoeg om de ontdekking te claimen'.
De Large Hadron Collider (LHC), de deeltjesversneller die speciaal is gebouwd om de Higgs op te sporen, heeft er nu twee jaar meten op zitten, en gaat tot maart 2012 dicht voor onderhoud en een upgrade. Logisch dat ze bij Cern vinden dat de belastingbetaler recht heeft op een overzicht van de resultaten tot nu toe.
Bij de deeltjesversneller horen twee mega-detectoren, Atlas en CMS, waar teams van duizenden wetenschappers werken aan het verzamelen en interpreteren van de data. Directe waarneming van een Higgs is uitgesloten; die vervalt zo snel in andere – al lang bekende – deeltjes, dat hij nooit in de detectoren terecht komt.
Het bestaan van de Higgs, en diens massa, zal moeten worden afgeleid uit het gedetailleerd registreren van de secundaire en tertiaire deeltjes die wel in de detectoren terecht komen. Geen enkele detectie op zich draagt een unieke vingerafdruk van de Higgs met zich mee, het komt allemaal aan op hoeveel deeltjes, van welke soort en met welke energie er gedetecteerd worden.
Significantie
De Atlas- en CMS-teams presenteerden afzonderlijk hun resultaten in twee wetenschappelijke presentaties. Leuk dat iedereen live kon meekijken, maar voor niet-specialisten is het ondoenlijk om dit soort presentaties op hun mérites te beoordelen; voor een leek zijn ze een moeras van jargon, in elkaar geflanste sheets vol mysterieuze afkortingen en grafieken met een kluwen van bibberlijntjes.
Alhoewel, sociale wetenschappers zouden toch wat bekende geluiden hebben opgevangen: het ging dinsdag alsmaar over zaken als 'p-waarde' en 'significantie 2,6 sigma'. Het 'ontdekken' van de Higgs is namelijk een puur statistische kwestie. De LHC schiet met een variërende energie miljarden protonen op elkaar, en men kan berekenen hoeveel deeltjes van welke soort er bij elke energie in de detector terecht moeten komen als de Higgs wel, respectievelijk niet bestaat. Het berekende aantal wordt vergeleken met het werkelijk geregistreerde aantal, apart voor een aantal mogelijkheden waarop het Higgs-deeltje kan vervallen in andere deeltjes (de zogeheten decay channels).
Het proces doet denken aan het testen of een dobbelsteen wel (de Higgs bestaat) of niet (de Higgs bestaat niet) vals is. Als je in 10 worpen 3 keer zes gooit, zegt dat nog niks, maar een dobbelsteen die in 100 worpen 30 keer zes gooit is vrijwel zeker vals.
Na twee jaar en biljoenen 'worpen met de dobbelsteen' (proton-protonbotsingen), duiken er nu wat interessante bulten op in de grafieken die vlak zouden moeten blijven als het Higgs niet bestaat. Cern zelf stelt, dat voor elk individueel decay channel het gevonden effect niet méér voorstelt dan twee keer achter elkaar zes gooien met een dobbelsteen.
Maar de diverse decay channels wijzen wel allemaal op een Higgs met dezelfde, relatief lage massa: rond 125 gigaelektronvolt (ongeveer 140 keer zo zwaar als een waterstof-atoom). Bovendien zijn ook de Atlas- en CMS-teams het eens over deze massa. Omdat deze twee detectoren op verschillende manieren werken en deels verschillende decay channels bekijken, geeft dit extra vertrouwen; als ze dit soort effect elk bij een verschillende massa gevonden hadden, had het resultaat de prullenbak in gekund.
Overigens, als deeltjesfysica een sociale wetenschap was geweest, had men nu al Eureka! kunnen roepen, want de significantie van alle effecten gecombineerd ligt iets boven de 2 sigma, ofwel een p-waarde iets onder de 0,05. De geruchtenmachine vooraf had al waardes van meer dan 3 sigma geproduceerd.
P < 0,05 (de kans dat we niet meer dan een toevallige fluctuatie zien is minder dan 5%) is voor psychologen de magische grens waar voorbij je van een significant resultaat mag spreken. Cern legt de lat iets hoger: na de herstart in maart 2012 willen ze in een paar maanden tijd zoveel meer data verzamelen, dat ze de significantie kunnen opkrikken tot 5 sigma. Dan is de kans dat je iemand blij maakt met een dooie mus iets als 1: 100.000.
(Wetenschap24.nl)
Van hype naar hint
Tussenstand van de jacht op het Higgs-deeltje
Door: Arnout Jaspers
Na 2 jaar meten gaat de Large Hadron Collider van Cern bij Geneve maanden dicht voor groot onderhoud. De resultaten tot nu toe zijn verre van eenduidig. Als de detectie van de Higgs echt is, weegt het deeltje 140 keer zo zwaar als een waterstof-atoom.
Nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft zat op de eerste rij bij de presentatie van de resultaten van de LHC op 13 december.
De wereld kon vandaag, dinsdag 13 december, via internet live meekijken naar de presentatie van de nieuwste resultaten wat betreft het Higgs-deeltje, het laatst ontbrekende deeltje in het Standaard Model. Dit is de theorie over alle elementaire deeltjes waaruit het zichtbare heelal – dus ook wijzelf – bestaat.
De geruchtenmachine gonsde vooraf op volle toeren, maar wie had gehoopt dat de directeur van Cern de volle college-zaal zou betreden om dramatisch te openen met 'Ladies and gentlemen, we’ve got him'’, kwam bedrogen uit. Officieel gaat de verklaring van Cern niet verder dan 'prikkelende hints' dat het Higgs-deeltje bestaat, maar die zijn 'nog niet sterk genoeg om de ontdekking te claimen'.
De Large Hadron Collider (LHC), de deeltjesversneller die speciaal is gebouwd om de Higgs op te sporen, heeft er nu twee jaar meten op zitten, en gaat tot maart 2012 dicht voor onderhoud en een upgrade. Logisch dat ze bij Cern vinden dat de belastingbetaler recht heeft op een overzicht van de resultaten tot nu toe.
Bij de deeltjesversneller horen twee mega-detectoren, Atlas en CMS, waar teams van duizenden wetenschappers werken aan het verzamelen en interpreteren van de data. Directe waarneming van een Higgs is uitgesloten; die vervalt zo snel in andere – al lang bekende – deeltjes, dat hij nooit in de detectoren terecht komt.
Het bestaan van de Higgs, en diens massa, zal moeten worden afgeleid uit het gedetailleerd registreren van de secundaire en tertiaire deeltjes die wel in de detectoren terecht komen. Geen enkele detectie op zich draagt een unieke vingerafdruk van de Higgs met zich mee, het komt allemaal aan op hoeveel deeltjes, van welke soort en met welke energie er gedetecteerd worden.
Significantie
De Atlas- en CMS-teams presenteerden afzonderlijk hun resultaten in twee wetenschappelijke presentaties. Leuk dat iedereen live kon meekijken, maar voor niet-specialisten is het ondoenlijk om dit soort presentaties op hun mérites te beoordelen; voor een leek zijn ze een moeras van jargon, in elkaar geflanste sheets vol mysterieuze afkortingen en grafieken met een kluwen van bibberlijntjes.
Alhoewel, sociale wetenschappers zouden toch wat bekende geluiden hebben opgevangen: het ging dinsdag alsmaar over zaken als 'p-waarde' en 'significantie 2,6 sigma'. Het 'ontdekken' van de Higgs is namelijk een puur statistische kwestie. De LHC schiet met een variërende energie miljarden protonen op elkaar, en men kan berekenen hoeveel deeltjes van welke soort er bij elke energie in de detector terecht moeten komen als de Higgs wel, respectievelijk niet bestaat. Het berekende aantal wordt vergeleken met het werkelijk geregistreerde aantal, apart voor een aantal mogelijkheden waarop het Higgs-deeltje kan vervallen in andere deeltjes (de zogeheten decay channels).
Het proces doet denken aan het testen of een dobbelsteen wel (de Higgs bestaat) of niet (de Higgs bestaat niet) vals is. Als je in 10 worpen 3 keer zes gooit, zegt dat nog niks, maar een dobbelsteen die in 100 worpen 30 keer zes gooit is vrijwel zeker vals.
Na twee jaar en biljoenen 'worpen met de dobbelsteen' (proton-protonbotsingen), duiken er nu wat interessante bulten op in de grafieken die vlak zouden moeten blijven als het Higgs niet bestaat. Cern zelf stelt, dat voor elk individueel decay channel het gevonden effect niet méér voorstelt dan twee keer achter elkaar zes gooien met een dobbelsteen.
Maar de diverse decay channels wijzen wel allemaal op een Higgs met dezelfde, relatief lage massa: rond 125 gigaelektronvolt (ongeveer 140 keer zo zwaar als een waterstof-atoom). Bovendien zijn ook de Atlas- en CMS-teams het eens over deze massa. Omdat deze twee detectoren op verschillende manieren werken en deels verschillende decay channels bekijken, geeft dit extra vertrouwen; als ze dit soort effect elk bij een verschillende massa gevonden hadden, had het resultaat de prullenbak in gekund.
Overigens, als deeltjesfysica een sociale wetenschap was geweest, had men nu al Eureka! kunnen roepen, want de significantie van alle effecten gecombineerd ligt iets boven de 2 sigma, ofwel een p-waarde iets onder de 0,05. De geruchtenmachine vooraf had al waardes van meer dan 3 sigma geproduceerd.
P < 0,05 (de kans dat we niet meer dan een toevallige fluctuatie zien is minder dan 5%) is voor psychologen de magische grens waar voorbij je van een significant resultaat mag spreken. Cern legt de lat iets hoger: na de herstart in maart 2012 willen ze in een paar maanden tijd zoveel meer data verzamelen, dat ze de significantie kunnen opkrikken tot 5 sigma. Dan is de kans dat je iemand blij maakt met een dooie mus iets als 1: 100.000.
(Wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-12-2011
Even geduld nog: de Higgs-ontknoping nadert
Het langgezochte Higgs-deeltje is nog niet gevonden, maar zijn plaatsen om te verstoppen beginnen snel op te raken. Dat werd duidelijk uit nieuwe metingen van de LHC-deeltjesversneller. Er zijn sterke aanwijzingen voor het bestaan van het ‘God-deeltje’, maar voor champagne is het nog te vroeg. Wellicht in 2012.
Dinsdag, even voor twee uur in een zaal bij deeltjeslab CERN. Iedereen is in afwachting van wat er over Higgs gemeld gaat worden.
Dit wilde niemand missen. Uren van tevoren zitten de eerste wetenschappers al klaar in de zaal bij deeltjeslab CERN. En even voor twee uur is de zaal stampvol: er kan niemand meer bij. Buiten de deur is het dringen om toch nog een glimp op te vangen. Als ze van de bewaking aan de lampen hadden mogen hangen om iets te zien, dan hadden ze dat gedaan, zo twitterde iemand.
Reden voor alle opwinding was dat dinsdag hier, in deze zaal, de nieuwste resultaten getoond zouden worden van de zoektocht naar het befaamde Higgs-deeltje, de ‘heilige graal’ van de deeltjesfysica. In de aanloop naar deze dag gonsde het op internet van de geruchten over een mogelijke vondst van het deeltje. Voor diegenen die daar op hoopten, liep de middag uit op een teleurstelling: het deeltje is nog niet gevonden. Maar wat wél duidelijk werd: de ontknoping is dichterbij dan ooit.
Puzzelstukje
Onderzoekers van de Large Hadron Collider (LHC) – de immense deeltjesversneller bij het Zwitserse Genève – presenteerden data die de afgelopen twee jaar zijn verzameld. In de 27-kilometer lange ring worden protonen met extreem hoge snelheden op elkaar geklapt. De botsingen leiden tot talloze ketens van reacties, waar allerlei deeltjes worden gevormd. Met enorme detectoren zoeken de LHC-onderzoekers tussen de brokstukken naar sporen van nieuwe deeltjes, zoals Higgs.
Een voorbeeld van een botsing die plaatsvindt in de ring van de LHC. Hier zie je twee protonen (met rode lijnen) op elkaar klappen. De gele lijnen stellen de deeltjes voor die bij de botsing ontstaan. Afbeelding: © CERN
Het Higgs-deeltje is de kers op de taart die het ‘standaardmodel voor elementaire deeltjes’ heet. Dit is vooralsnog de succesvolste natuurkundige theorie als het gaat om de beschrijving van alle deeltjes en krachten waaruit onze natuur bestaat. Er mist nog één puzzelstukje, namelijk hoe deeltjes aan hun massa komen. In de jaren zestig kwam een aantal natuurkundigen, waaronder de Schot Peter Higgs, met het idee van een veld dat andere deeltjes afremt, en ze daarmee ‘zwaarder’ maakt. Het veld zou worden veroorzaakt door een deeltje: het Higgs-deeltje. Het is het enige deeltje uit het standaardmodel dat nog nooit is waargenomen.
Massa uitsluiten
Probleem is dat het standaardmodel niet zegt hoeveel het deeltje zélf weegt. Wel denkt men te weten in welke deeltjes Higgs – als het tijdens botsingen in een deeltjesversneller ontstaat – kan vervallen. Men zoekt dus in de brei van reacties naar deeltjes die terug te voeren zijn naar Higgs. Bij een gebrek aan aanwijzingen kun je op den duur vrij zeker stellen dat je Higgs niet hebt gezien. Op die manier hebben verschillende deeltjesversnellers de laatste decennia een groot deel van de mogelijke massa’s voor Higgs uitgesloten.
De enorme ATLAS-detector heeft een diameter van 25 meter. Er werken zo’n 3000 mensen aan. Afbeelding: © CERN
In november meldden onderzoekers van twee detectoren van de LHC, ATLAS en CMS, dat Higgs alleen nog een massa kon hebben tussen 115 en 141 gigaelektronvolt (GeV). In deeltjesfysica wordt deze energiemaat gebruikt voor massa, een proton weegt iets minder dan één GeV. Het laatste nieuws, dat dus dinsdag bij CERN werd gepresenteerd, is dat dit bereik weer verder is ingeperkt. ATLAS beperkt de massa van Higgs tot iets tussen 115 en 131 GeV. CMS sluit alles boven 127 GeV uit. Het net rond het ‘God-deeltje’ begint zich dus nu echt te sluiten.
Aanwijzingen voor Higgs
Meer reden voor opwinding was dat ATLAS tevens een duidelijke aanwijzing had gevonden voor Higgs, rond 126 GeV. De onzekerheid van het signaal is alleen nog te groot om zeker te zijn van een ontdekking. CMS vond rond dezelfde plek ook een verhoogd aantal events, al was hun onzekerheid nog een stuk groter. Neemt niet weg dat het veel zegt dat de twee detectoren – die op verschillende plekken langs de ring staan opgesteld – op vrijwel dezelfde plek een aanwijzing vinden.
Een Higgs-deeltje van zo’n 125 GeV past goed in wat men zou verwachten op basis van het standaardmodel. Experimenten met W- en Z-bosonen en de manier waarop ze met elkaar reageren suggereren een Higgs-deeltje tussen de 115 en 130 GeV. Een dergelijke massa laat tevens de deur open voor supersymmetrie – de theorie dat van elk deeltje een anti-deeltje bestaat. Supersymmetrie kan het standaardmodel uitbreiden en antwoorden geven op vragen die het standaardmodel open laat. Een ‘zwaardere’ Higgs zou supersymmetrie in de weg kunnen staan.
Fabiola Gianotti voert dinsdag tijdens de presentatie in CERN het woord namens ATLAS. Ze had duidelijke aanwijzingen voor Higgs om te laten zien. Afbeelding: © CERN
Hoop op 2012
Maar wie herinnert zich nog het Higgs-nieuws van afgelopen zomer? In juli vonden ATLAS en CMS ook een opmerkelijk signaal wat op Higgs kon duiden. Later, na meer data geanalyseerd te hebben, zou dit signaal vervagen tot een toevalstreffer. De kans bestaat nog altijd dat dit opnieuw gebeurt als meer data verzameld wordt. Dit keer hebben de detectoren echter data van een aantal producten waarin het Higgs kan vervallen die het in juli niet had. Mocht Higgs bestaan, dan zal bij toevoeging van data dit keer wel degelijk een piek op de plek van zijn massa vormen, zo verwacht men.
Meer data is dus nodig. Tot nu toe hebben ATLAS en CMS de resultaten van 500 miljard protonbotsingen gemeten. Tegen het eind van 2012 zou vier keer zoveel data beschikbaar zijn. Dat zou voldoende zijn om uitsluitsel te geven over Higgs, zeggen ze bij CERN. Nog even geduld dus, we zijn er nu echt bijna: over een jaar weten we of Higgs bestaat, of niet. En kijken natuurkundigen wellicht terug naar dinsdag 13 december 2011 als de dag waar in de zaal van deeltjeslab CERN de eerste aanwijzingen voor één van de grootste ontdekkingen van de eeuw werden getoond.
(Kennislink)
Even geduld nog: de Higgs-ontknoping nadert
Het langgezochte Higgs-deeltje is nog niet gevonden, maar zijn plaatsen om te verstoppen beginnen snel op te raken. Dat werd duidelijk uit nieuwe metingen van de LHC-deeltjesversneller. Er zijn sterke aanwijzingen voor het bestaan van het ‘God-deeltje’, maar voor champagne is het nog te vroeg. Wellicht in 2012.
Dinsdag, even voor twee uur in een zaal bij deeltjeslab CERN. Iedereen is in afwachting van wat er over Higgs gemeld gaat worden.
Dit wilde niemand missen. Uren van tevoren zitten de eerste wetenschappers al klaar in de zaal bij deeltjeslab CERN. En even voor twee uur is de zaal stampvol: er kan niemand meer bij. Buiten de deur is het dringen om toch nog een glimp op te vangen. Als ze van de bewaking aan de lampen hadden mogen hangen om iets te zien, dan hadden ze dat gedaan, zo twitterde iemand.
Reden voor alle opwinding was dat dinsdag hier, in deze zaal, de nieuwste resultaten getoond zouden worden van de zoektocht naar het befaamde Higgs-deeltje, de ‘heilige graal’ van de deeltjesfysica. In de aanloop naar deze dag gonsde het op internet van de geruchten over een mogelijke vondst van het deeltje. Voor diegenen die daar op hoopten, liep de middag uit op een teleurstelling: het deeltje is nog niet gevonden. Maar wat wél duidelijk werd: de ontknoping is dichterbij dan ooit.
Puzzelstukje
Onderzoekers van de Large Hadron Collider (LHC) – de immense deeltjesversneller bij het Zwitserse Genève – presenteerden data die de afgelopen twee jaar zijn verzameld. In de 27-kilometer lange ring worden protonen met extreem hoge snelheden op elkaar geklapt. De botsingen leiden tot talloze ketens van reacties, waar allerlei deeltjes worden gevormd. Met enorme detectoren zoeken de LHC-onderzoekers tussen de brokstukken naar sporen van nieuwe deeltjes, zoals Higgs.
Een voorbeeld van een botsing die plaatsvindt in de ring van de LHC. Hier zie je twee protonen (met rode lijnen) op elkaar klappen. De gele lijnen stellen de deeltjes voor die bij de botsing ontstaan. Afbeelding: © CERN
Het Higgs-deeltje is de kers op de taart die het ‘standaardmodel voor elementaire deeltjes’ heet. Dit is vooralsnog de succesvolste natuurkundige theorie als het gaat om de beschrijving van alle deeltjes en krachten waaruit onze natuur bestaat. Er mist nog één puzzelstukje, namelijk hoe deeltjes aan hun massa komen. In de jaren zestig kwam een aantal natuurkundigen, waaronder de Schot Peter Higgs, met het idee van een veld dat andere deeltjes afremt, en ze daarmee ‘zwaarder’ maakt. Het veld zou worden veroorzaakt door een deeltje: het Higgs-deeltje. Het is het enige deeltje uit het standaardmodel dat nog nooit is waargenomen.
Massa uitsluiten
Probleem is dat het standaardmodel niet zegt hoeveel het deeltje zélf weegt. Wel denkt men te weten in welke deeltjes Higgs – als het tijdens botsingen in een deeltjesversneller ontstaat – kan vervallen. Men zoekt dus in de brei van reacties naar deeltjes die terug te voeren zijn naar Higgs. Bij een gebrek aan aanwijzingen kun je op den duur vrij zeker stellen dat je Higgs niet hebt gezien. Op die manier hebben verschillende deeltjesversnellers de laatste decennia een groot deel van de mogelijke massa’s voor Higgs uitgesloten.
De enorme ATLAS-detector heeft een diameter van 25 meter. Er werken zo’n 3000 mensen aan. Afbeelding: © CERN
In november meldden onderzoekers van twee detectoren van de LHC, ATLAS en CMS, dat Higgs alleen nog een massa kon hebben tussen 115 en 141 gigaelektronvolt (GeV). In deeltjesfysica wordt deze energiemaat gebruikt voor massa, een proton weegt iets minder dan één GeV. Het laatste nieuws, dat dus dinsdag bij CERN werd gepresenteerd, is dat dit bereik weer verder is ingeperkt. ATLAS beperkt de massa van Higgs tot iets tussen 115 en 131 GeV. CMS sluit alles boven 127 GeV uit. Het net rond het ‘God-deeltje’ begint zich dus nu echt te sluiten.
Aanwijzingen voor Higgs
Meer reden voor opwinding was dat ATLAS tevens een duidelijke aanwijzing had gevonden voor Higgs, rond 126 GeV. De onzekerheid van het signaal is alleen nog te groot om zeker te zijn van een ontdekking. CMS vond rond dezelfde plek ook een verhoogd aantal events, al was hun onzekerheid nog een stuk groter. Neemt niet weg dat het veel zegt dat de twee detectoren – die op verschillende plekken langs de ring staan opgesteld – op vrijwel dezelfde plek een aanwijzing vinden.
Een Higgs-deeltje van zo’n 125 GeV past goed in wat men zou verwachten op basis van het standaardmodel. Experimenten met W- en Z-bosonen en de manier waarop ze met elkaar reageren suggereren een Higgs-deeltje tussen de 115 en 130 GeV. Een dergelijke massa laat tevens de deur open voor supersymmetrie – de theorie dat van elk deeltje een anti-deeltje bestaat. Supersymmetrie kan het standaardmodel uitbreiden en antwoorden geven op vragen die het standaardmodel open laat. Een ‘zwaardere’ Higgs zou supersymmetrie in de weg kunnen staan.
Fabiola Gianotti voert dinsdag tijdens de presentatie in CERN het woord namens ATLAS. Ze had duidelijke aanwijzingen voor Higgs om te laten zien. Afbeelding: © CERN
Hoop op 2012
Maar wie herinnert zich nog het Higgs-nieuws van afgelopen zomer? In juli vonden ATLAS en CMS ook een opmerkelijk signaal wat op Higgs kon duiden. Later, na meer data geanalyseerd te hebben, zou dit signaal vervagen tot een toevalstreffer. De kans bestaat nog altijd dat dit opnieuw gebeurt als meer data verzameld wordt. Dit keer hebben de detectoren echter data van een aantal producten waarin het Higgs kan vervallen die het in juli niet had. Mocht Higgs bestaan, dan zal bij toevoeging van data dit keer wel degelijk een piek op de plek van zijn massa vormen, zo verwacht men.
Meer data is dus nodig. Tot nu toe hebben ATLAS en CMS de resultaten van 500 miljard protonbotsingen gemeten. Tegen het eind van 2012 zou vier keer zoveel data beschikbaar zijn. Dat zou voldoende zijn om uitsluitsel te geven over Higgs, zeggen ze bij CERN. Nog even geduld dus, we zijn er nu echt bijna: over een jaar weten we of Higgs bestaat, of niet. En kijken natuurkundigen wellicht terug naar dinsdag 13 december 2011 als de dag waar in de zaal van deeltjeslab CERN de eerste aanwijzingen voor één van de grootste ontdekkingen van de eeuw werden getoond.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Inderdaad, mocht dit Higgsboson bestaan dan hebben we altijd nog SUSY om de nieuwe problematiek aan te pakken 
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Mij zijn mij een paar dingen nog een beetje onduidelijk, misschien wil iemand mij dit een beetje uitleggen.
Ten eerste. Over het Higgsdeeltje wordt geschreven:"Daarmee is het deeltje weliswaar meer dan honderd keer zo zwaar als een waterstofkern (...)". Een waterstofkern bevat 1 proton naar mijn weten. Deze protonen worden in de LHC op elkaar af gevuurd. Hoe kan het dan dat een onderdeel van een proton (Higgsdeeltje) vele malen zwaarder is dan het gehele proton zelf? Blijkbaar zijn sommige onderdelen van een proton zwaarder dan de som van alle onderdelen bij elkaar?
Ten tweede. Wanneer het Higgsdeeltje verantwoordelijk is voor de massa van een deeltje dan is dat deeltje toch geen onderdeel van het proton zelf? Net zoals water voor weerstand zorgt als je in een zwembad zwemt. Dat water is onderdeel van het bewegingsveld om je heen en niet van jouw lichaam.
Ten eerste. Over het Higgsdeeltje wordt geschreven:"Daarmee is het deeltje weliswaar meer dan honderd keer zo zwaar als een waterstofkern (...)". Een waterstofkern bevat 1 proton naar mijn weten. Deze protonen worden in de LHC op elkaar af gevuurd. Hoe kan het dan dat een onderdeel van een proton (Higgsdeeltje) vele malen zwaarder is dan het gehele proton zelf? Blijkbaar zijn sommige onderdelen van een proton zwaarder dan de som van alle onderdelen bij elkaar?
Ten tweede. Wanneer het Higgsdeeltje verantwoordelijk is voor de massa van een deeltje dan is dat deeltje toch geen onderdeel van het proton zelf? Net zoals water voor weerstand zorgt als je in een zwembad zwemt. Dat water is onderdeel van het bewegingsveld om je heen en niet van jouw lichaam.
Je eerste vraag: E=mc2 Energie kan in massa worden omgezet.
Je tweede vraag: het Higgsboson is fundamenteel, dus het is geen "onderdeel van het proton".
Energie kan in massa worden omgezet.Je tweede vraag: het Higgsboson is fundamenteel, dus het is geen "onderdeel van het proton".
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
antwoord op je eerste vraag is volgens mij dat ze gebruik maken van loodionen, deze zijn zwaardere dan de equivalent van waterstof? Wel een scherpe opmerking trouwens
2e: mee eens...
2e: mee eens...
Ja, de higgsboson mag dan fundamenteel zijn, maar waren atomen dat ook niet eerst?quote:
Je eerste vraag: E=mc2
Je tweede vraag: het Higgsboson is fundamenteel, dus het is geen "onderdeel van het proton".
Bedankt voor de antwoorden. Ik denk dat ik het nu beter begrijp. De ruimtetijd om ons heen zou in dat geval dus een grote hoeveelheid (voor ons transparante en krachtige) energie zijn die ons vanuit alle richtingen, met lichtsnelheid, voorbij snelt. Zoals een sterke onderwaterstroming in een afgesloten zwembad. Bizar
Het Higgsveld is een veld wat ons universum doordringt, waarvan de "vacuum verwachtingswaarde (vev) van de energie" ongelijk aan 0 is. Doordat andere deeltjes met dat veld interacteren, verkrijgen ze via die vev een massa. Excitaties van het veld manifesteren zich als Higgs-deeltjes, die zelf overigens ook een massa hebben via zelfinteractie (net zoals gravitonen en gluonen met zichzelf interacteren)
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Nee, ik zou zeggen van nietquote:
[..]
Ja, de higgsboson mag dan fundamenteel zijn, maar waren atomen dat ook niet eerst?
Eerst werden er protonen en neutronen gevormd, maar die hadden al een massa. Atomen werden pas later gevormd toen de temperatuur daalde, zodat elektronen en protonen waterstofatomen vormden.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Trouwens, over het fundamenteel zijn van het Higgs: om een deeltje zo'n vev te geven ongelijk aan 0, moet het een zogenaamd scalair deeltje zijn. Scalairen zijn de eenvoudigste deeltjes die je wiskundig kunt construeren (het scalair zijn slaat op de manier waarop zo'n deeltje zich onder de symmetrieën van de speciale rel.theorie gedraagt), maar ze hebben een probleem. De massa van een deeltje krijgt "kwantumcorrecties": kwantumfluctuaties zullen de massa aanpassen. Voor scalairen levert dit een "natuurlijkheidsprobleem" op; die correcties blijken verschrikkelijk groot te zijn (in de orde van de zogenaamde Planck-schaal, de energieschaal die aangeeft dat het standaardmodel zwaartekracht serieus moet gaan nemen), en je moet de theorie "finetunen" om te verklaren waarom de massa van het Higgs zo klein is (ten opzichte van de Planck-schaal).
Eén oplossing hiervoor is supersymmetrie (SUSY), die die kwantumfluctuaties tempert. Voor veel fysici is dat een belangrijke reden om SUSY serieus te nemen
Eén oplossing hiervoor is supersymmetrie (SUSY), die die kwantumfluctuaties tempert. Voor veel fysici is dat een belangrijke reden om SUSY serieus te nemen
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Zou het niet beter zijn deze LHC in de ruimte opnieuw op te bouwen. Ik weet dat het misschien raar klinkt, maar heb het idee dat ie daar beter tot z n recht gaat komen. Zwaarte kracht enz. Als er evt. een mini zwart gat zou ontstaan door deze botsingen, zou deze binnen een nano seconde weer verdampen dit door de zwaartekracht van de aarde. Misschien kan dit mini zwarte gat in de ruimte langer stabiel blijven.
Higgs deeltje kan best sneller zijn dan licht, als we het zelf afvuren. Maar meten zoals ze natuurlijk voorkomen kunnen we niet. Respect voor Einstein....
Laat het deeltje voor wat het is, zou ik zeggen en richt alle pijlen op het simuleren van mini zwarte gaten. Waar deze, wellicht in de toekomst, weleens zeer nuttig kunnen zijn voor zeer verre ruimte reizen.
Higgs deeltje kan best sneller zijn dan licht, als we het zelf afvuren. Maar meten zoals ze natuurlijk voorkomen kunnen we niet. Respect voor Einstein....
Laat het deeltje voor wat het is, zou ik zeggen en richt alle pijlen op het simuleren van mini zwarte gaten. Waar deze, wellicht in de toekomst, weleens zeer nuttig kunnen zijn voor zeer verre ruimte reizen.
Want op die dag, toen hij zijn schepping voltooid had, hield hij op met al zijn werk.
Dit is voor de natuurkunde-n00b (zoals ik )een leuk filmpje die uitlegt wat de higgs field en higgs boson is.
)een leuk filmpje die uitlegt wat de higgs field en higgs boson is.
Bedankt voor het postenquote:
Dit is voor de natuurkunde-n00b (zoals ik
Blijkbaar was mijn idee van wat het higgs-boson is helemaal fout, ik dacht dat het nog een onderdeeltje was van een atoom dat we nodig hadden om dat 'model' compleet te maken,
Nice..dankjewel..quote:
Dit is voor de natuurkunde-n00b (zoals ik
Kan die theorie van het higgsfield dan ook niet de maximum snelheid verklaren? Als het met water wordt vergeleken kan ik bedenken dat ook de snelheid wordt bepaald door hoe makkelijk het door het higgsfield gaat. Of zit ik hier helemaal naast?
Wie dit leest is een lezer van dit.
Het bepaalt alleen de massa's van de deeltjes, maar de kinematica niet. Dat doet de speciale rel.theoriequote:
Kan die theorie van het higgsfield dan ook niet de maximum snelheid verklaren? Als het met water wordt vergeleken kan ik bedenken dat ook de snelheid wordt bepaald door hoe makkelijk het door het higgsfield gaat. Of zit ik hier helemaal naast?
Wel impliceert een deeltje met v>c dat het een imaginaire massa heeft, en dat zou de koppeling van het deeltje aan het Higgveld van teken laten doen veranderen.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
23-02-2012
Claim te snelle neutrino’s onderuit?
Fouten gevonden in OPERA-experiment
Het was groot nieuws eind september, toen neutrino’s werden waargenomen die sneller dan het licht leken te reizen. Misschien leek het mooier dan het is, want in het experiment zijn twee mogelijke fouten gevonden die de metingen op losse schroeven zetten.
OPERA is de naam van de grote detector die onder de Apennijnen de neutrino’s opvangt. Afbeelding: © OPERA collaboration
Even mocht de wereld dromen van tijdreizen en het ongelijk van Einstein. Dit alles als onderdeel van de hype die ontstond nadat wetenschappers eind september de wereld verbaasden met sneller dan het licht reizende neutrino’s.
Het OPERA-experiment, in het ondergrondse Gran Sasso laboratorium in Italië, had neutrino’s opgevangen die vanuit deeltjeslab CERN, 730 km verderop, waren weggestuurd. De metingen wezen uit dat de deeltjes 60 nanoseconden korter onderweg waren geweest dan wanneer ze met de lichtsnelheid hadden gereisd.
Toch fouten gevonden
Al direct waren er grote twijfels, want het resultaat sloeg een bouwsteen onder Einstein’s relativiteitstheorie vandaan, namelijk dat niets sneller kan reizen dan het licht. Als de metingen zouden kloppen, stond een groot deel van de natuurkunde op het punt te gaan wankelen. Zelf geloofden de OPERA-onderzoekers het resultaat ook nog niet helemaal, want ze brachten het resultaat eind september juist naar buiten met de hoop dat andere natuurkundigen een fout konden bespeuren in hun experiment.
Na maanden van zoeken en napluizen lijkt dat te zijn gebeurd: het OPERA-team heeft zelf twee mogelijke fouten gevonden in de opstelling van het experiment. Beide hebben te maken met het gelijkzetten van de klokken aan het begin en eind van de reis die de neutrino’s aflegden. Dit gebeurde met GPS-signalen, het onderdeel van het experiment waarover de meeste twijfel heerste onder natuurkundigen.
Het lijkt er voorzichtig op dat de grootste natuurkundige ooit het toch gewoon bij het rechte eind had. Afbeelding: © wikimedia commons
Slecht aangesloten kabel
Eén van de fouten lekte gisteren uit via ScienceInsider (onderdeel van de website van het tijdschrift Science) en klinkt vrij ‘knullig’: een slecht aangesloten optische kabel tussen een GPS-ontvanger en een computer. De kabel verzond een signaal waarmee de klok op de aankomstplek van de neutrino’s werd gecorrigeerd.
Toen het team de kabelaansluiting verstevigde, zo meldden ‘bronnen rond het experiment’, bleek het signaal 60 nanoseconden eerder doorgegeven te worden; precies het verschil waarmee neutrino’s sneller dan het licht zouden hebben gereisd.
Een vanochtend uitgegeven verklaring van CERN bevestigt de fout, maar noemt geen precieze waarde van het verschil dat deze slechte kabelverbinding aan de metingen veroorzaakte. Ze meldden wel nog een tweede fout in het experiment die opvallend genoeg juist de andere kant op zou werken, en dus de snelheid van de neutrino’s gróter zou maken. Het ging om een oscillator die zorgde voor tijdsaanduidingen bij synchronisatie van GPS-signalen. Wat hier precies mee bedoeld wordt, en wat er dan fout ging, is niet uit de verklaring op te maken.
Wordt vervolgd
Het zou een flinke domper zijn als het spectaculaire resultaat om zo’n op het oog weinig spannende reden van een slecht aangesloten kabel ontkracht wordt. Maar we moeten even afwachten of dat ook echt het geval is. Het OPERA-team gaat de gevonden fouten nader bestuderen en later dit jaar met nieuwe tests de invloed van de fouten concreet maken.
Intussen kunnen we eind dit jaar de eerste resultaten verwachten van het MINOS-experiment bij het Amerikaanse Fermilab. Zij zullen onafhankelijk van OPERA de snelheid van neutrino’s meten. Wordt dus vervolgd…
(Kennislink)
Claim te snelle neutrino’s onderuit?
Fouten gevonden in OPERA-experiment
Het was groot nieuws eind september, toen neutrino’s werden waargenomen die sneller dan het licht leken te reizen. Misschien leek het mooier dan het is, want in het experiment zijn twee mogelijke fouten gevonden die de metingen op losse schroeven zetten.
OPERA is de naam van de grote detector die onder de Apennijnen de neutrino’s opvangt. Afbeelding: © OPERA collaboration
Even mocht de wereld dromen van tijdreizen en het ongelijk van Einstein. Dit alles als onderdeel van de hype die ontstond nadat wetenschappers eind september de wereld verbaasden met sneller dan het licht reizende neutrino’s.
Het OPERA-experiment, in het ondergrondse Gran Sasso laboratorium in Italië, had neutrino’s opgevangen die vanuit deeltjeslab CERN, 730 km verderop, waren weggestuurd. De metingen wezen uit dat de deeltjes 60 nanoseconden korter onderweg waren geweest dan wanneer ze met de lichtsnelheid hadden gereisd.
Toch fouten gevonden
Al direct waren er grote twijfels, want het resultaat sloeg een bouwsteen onder Einstein’s relativiteitstheorie vandaan, namelijk dat niets sneller kan reizen dan het licht. Als de metingen zouden kloppen, stond een groot deel van de natuurkunde op het punt te gaan wankelen. Zelf geloofden de OPERA-onderzoekers het resultaat ook nog niet helemaal, want ze brachten het resultaat eind september juist naar buiten met de hoop dat andere natuurkundigen een fout konden bespeuren in hun experiment.
Na maanden van zoeken en napluizen lijkt dat te zijn gebeurd: het OPERA-team heeft zelf twee mogelijke fouten gevonden in de opstelling van het experiment. Beide hebben te maken met het gelijkzetten van de klokken aan het begin en eind van de reis die de neutrino’s aflegden. Dit gebeurde met GPS-signalen, het onderdeel van het experiment waarover de meeste twijfel heerste onder natuurkundigen.
Het lijkt er voorzichtig op dat de grootste natuurkundige ooit het toch gewoon bij het rechte eind had. Afbeelding: © wikimedia commons
Slecht aangesloten kabel
Eén van de fouten lekte gisteren uit via ScienceInsider (onderdeel van de website van het tijdschrift Science) en klinkt vrij ‘knullig’: een slecht aangesloten optische kabel tussen een GPS-ontvanger en een computer. De kabel verzond een signaal waarmee de klok op de aankomstplek van de neutrino’s werd gecorrigeerd.
Toen het team de kabelaansluiting verstevigde, zo meldden ‘bronnen rond het experiment’, bleek het signaal 60 nanoseconden eerder doorgegeven te worden; precies het verschil waarmee neutrino’s sneller dan het licht zouden hebben gereisd.
Een vanochtend uitgegeven verklaring van CERN bevestigt de fout, maar noemt geen precieze waarde van het verschil dat deze slechte kabelverbinding aan de metingen veroorzaakte. Ze meldden wel nog een tweede fout in het experiment die opvallend genoeg juist de andere kant op zou werken, en dus de snelheid van de neutrino’s gróter zou maken. Het ging om een oscillator die zorgde voor tijdsaanduidingen bij synchronisatie van GPS-signalen. Wat hier precies mee bedoeld wordt, en wat er dan fout ging, is niet uit de verklaring op te maken.
Wordt vervolgd
Het zou een flinke domper zijn als het spectaculaire resultaat om zo’n op het oog weinig spannende reden van een slecht aangesloten kabel ontkracht wordt. Maar we moeten even afwachten of dat ook echt het geval is. Het OPERA-team gaat de gevonden fouten nader bestuderen en later dit jaar met nieuwe tests de invloed van de fouten concreet maken.
Intussen kunnen we eind dit jaar de eerste resultaten verwachten van het MINOS-experiment bij het Amerikaanse Fermilab. Zij zullen onafhankelijk van OPERA de snelheid van neutrino’s meten. Wordt dus vervolgd…
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-03-2012
Onderzoekers ontdekken bijna ontbrekende deeltje in het heelal
Professor Higgs met zijn theorie over het Boson-partikel. © Photonews.
Amerikaanse wetenschappers zijn het ontbrekende puzzelstuk in het heelal op het spoor gekomen. Sporen van het zogeheten Higgs-boson zijn gevonden bij proeven met een deeltjesversneller in de staat Illinois.
De onderzoekers hebben uitgerekend waar het Higgs-boson ongeveer te vinden moet zijn. "Helaas is de aanwijzing niet duidelijk genoeg om te concluderen dat het boson bestaat'', zegt Rob Roser van het laboratorium Fermilab.
Fermilab beheert de deeltjesversneller Tevatron, waar de onderzoeken zijn gedaan. Het apparaat werd vorig jaar gesloten, maar wetenschappers zijn nog altijd bezig de experimenten te bestuderen.
Natuurkundigen hebben uitgerekend dat het Higgs-boson moet bestaan, maar het deeltje is nog nooit waargenomen. Het boson zou ervoor zorgen dat alle elementaire deeltjes in het heelal massa hebben. Massa beïnvloedt hoe deeltjes zich gedragen. Higgs-bosonen bepalen dus uiteindelijk wat wij om ons heen zien, van de kleinste levende wezens tot de grootste sterrenstelsels. Omdat het zo belangrijk is, noemen wetenschappers het boson ook wel het 'God-deeltje'.
Het belangrijkste wapen in de jacht op het Higgs-boson is de grote deeltjesversneller LHC, op de grens van Frankrijk en Zwitserland. De wetenschappers daar maakten in december al "een belangrijke vooruitgang'' in de zoektocht naar het goddelijke deeltje bekend.
(HLN)
Onderzoekers ontdekken bijna ontbrekende deeltje in het heelal
Professor Higgs met zijn theorie over het Boson-partikel. © Photonews.
Amerikaanse wetenschappers zijn het ontbrekende puzzelstuk in het heelal op het spoor gekomen. Sporen van het zogeheten Higgs-boson zijn gevonden bij proeven met een deeltjesversneller in de staat Illinois.
De onderzoekers hebben uitgerekend waar het Higgs-boson ongeveer te vinden moet zijn. "Helaas is de aanwijzing niet duidelijk genoeg om te concluderen dat het boson bestaat'', zegt Rob Roser van het laboratorium Fermilab.
Fermilab beheert de deeltjesversneller Tevatron, waar de onderzoeken zijn gedaan. Het apparaat werd vorig jaar gesloten, maar wetenschappers zijn nog altijd bezig de experimenten te bestuderen.
Natuurkundigen hebben uitgerekend dat het Higgs-boson moet bestaan, maar het deeltje is nog nooit waargenomen. Het boson zou ervoor zorgen dat alle elementaire deeltjes in het heelal massa hebben. Massa beïnvloedt hoe deeltjes zich gedragen. Higgs-bosonen bepalen dus uiteindelijk wat wij om ons heen zien, van de kleinste levende wezens tot de grootste sterrenstelsels. Omdat het zo belangrijk is, noemen wetenschappers het boson ook wel het 'God-deeltje'.
Het belangrijkste wapen in de jacht op het Higgs-boson is de grote deeltjesversneller LHC, op de grens van Frankrijk en Zwitserland. De wetenschappers daar maakten in december al "een belangrijke vooruitgang'' in de zoektocht naar het goddelijke deeltje bekend.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-03-2012
Fysicus die 'theorie Einstein weerlegde' neemt ontslag wegens bedrog
Hoofd van de researchgroep Dario Auterio (l) praat met Antonio Ereditato (r), in september in Geneve. © afp
De Italiaanse natuurkundige Antonio Ereditato heeft vandaag ontslag genomen. Hij was de leider van Opera, een groep wetenschappers die vorig jaar wereldnieuws maakten met hun bewering dat minuscule deeltjes, zogeheten neutrino's, bij een experiment sneller waren gegaan dan het licht. Deze maand bleek dat het onderzoek niet klopte.
© Thinkstock.
De Italiaanse natuurkundige Antonio Ereditato heeft vandaag ontslag genomen. Hij was de leider van Opera, een groep wetenschappers die vorig jaar wereldnieuws maakten met hun bewering dat minuscule deeltjes, zogeheten neutrino's, bij een experiment sneller waren gegaan dan het licht. Deze maand bleek dat het onderzoek niet klopte.
Ereditato diende zijn ontslag in kort voordat enkele medewerkers van zijn groep onderzoekers een voorstel in stemming wilden brengen om hem tot een vertrek te dwingen. De resultaten van het onderzoek baarden zo veel opzien, omdat zij de relativiteitstheorie van Albert Einstein weerspraken. Volgens die theorie kan niets sneller gaan dan het licht: ongeveer 300.000 kilometer per seconde.
Eensgezindheid
"Ik hoop dat Opera weer eensgezind zal worden en een nieuwe leiding zal vinden om zijn belangrijkste doelstelling na te streven: het waarnemen van de verschijning van een nieuw type neutrino's", liet adjunct-directeur Antonio Masero van het Italiaanse Instituut voor Kernfysica in zijn reactie op het ontslag weten.
Hij zei dat later dit jaar een nieuw experiment wordt gehouden om de snelheid van neutrino's te meten.
CERN
De Italiaanse wetenschappers meldden de razendsnelle neutrino's in september. Ze waren vanuit Genève, waar het Europees Centrum voor Kernonderzoek (CERN) is gevestigd, door de grond naar een laboratorium 733 kilometer verderop in Grand Sasso in de Italiaanse Apennijnen geschoten. Opera maakt deel uit van CERN.
(HLN)
Fysicus die 'theorie Einstein weerlegde' neemt ontslag wegens bedrog
Hoofd van de researchgroep Dario Auterio (l) praat met Antonio Ereditato (r), in september in Geneve. © afp
De Italiaanse natuurkundige Antonio Ereditato heeft vandaag ontslag genomen. Hij was de leider van Opera, een groep wetenschappers die vorig jaar wereldnieuws maakten met hun bewering dat minuscule deeltjes, zogeheten neutrino's, bij een experiment sneller waren gegaan dan het licht. Deze maand bleek dat het onderzoek niet klopte.
© Thinkstock.
De Italiaanse natuurkundige Antonio Ereditato heeft vandaag ontslag genomen. Hij was de leider van Opera, een groep wetenschappers die vorig jaar wereldnieuws maakten met hun bewering dat minuscule deeltjes, zogeheten neutrino's, bij een experiment sneller waren gegaan dan het licht. Deze maand bleek dat het onderzoek niet klopte.
Ereditato diende zijn ontslag in kort voordat enkele medewerkers van zijn groep onderzoekers een voorstel in stemming wilden brengen om hem tot een vertrek te dwingen. De resultaten van het onderzoek baarden zo veel opzien, omdat zij de relativiteitstheorie van Albert Einstein weerspraken. Volgens die theorie kan niets sneller gaan dan het licht: ongeveer 300.000 kilometer per seconde.
Eensgezindheid
"Ik hoop dat Opera weer eensgezind zal worden en een nieuwe leiding zal vinden om zijn belangrijkste doelstelling na te streven: het waarnemen van de verschijning van een nieuw type neutrino's", liet adjunct-directeur Antonio Masero van het Italiaanse Instituut voor Kernfysica in zijn reactie op het ontslag weten.
Hij zei dat later dit jaar een nieuw experiment wordt gehouden om de snelheid van neutrino's te meten.
CERN
De Italiaanse wetenschappers meldden de razendsnelle neutrino's in september. Ze waren vanuit Genève, waar het Europees Centrum voor Kernonderzoek (CERN) is gevestigd, door de grond naar een laboratorium 733 kilometer verderop in Grand Sasso in de Italiaanse Apennijnen geschoten. Opera maakt deel uit van CERN.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik vertrek zometeen totaal onverwachts voor een 5-daagse excursie naar de LHC .
.
Thou shalt not worship pop idols or follow lost prophets.
Gaaf! Hoe kom je daar zo bij dan?quote:
Ik vertrek zometeen totaal onverwachts voor een 5-daagse excursie naar de LHC
Wie dit leest is een lezer van dit.
Coolquote:
Ik vertrek zometeen totaal onverwachts voor een 5-daagse excursie naar de LHC
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wij krijgen deze week John Ellis voor een conferentie, heb em nog niet eerder ontmoet dus ben benieuwd
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Wordt georganiseerd door de universiteit. Ik stond op de reservelijst en hoorde pas 3 uur voor vertrek dat ik meemocht. Het enige nadeel is dat we met de bus zijn (uit de UK). Zit nu te wachten bij de eurotunnel. We gaan CERN woensdag en donderdag bezoekenquote:
.
Thou shalt not worship pop idols or follow lost prophets.
GENEVE - 's Werelds grootste deeltjesversneller, van het CERN in Zwitserland, heeft een nieuw wereldrecord gevestigd.
De installatie liet deeltjes botsen met een ongekende hoeveelheid van 8000 miljard elektronvolt (8 TeV) aan energie.
Het vorige record stond op 7 TeV, meldde het Europees Centrum voor Kernonderzoek (CERN) in Genève donderdag.
De deeltjesversneller bevat een ondergrondse tunnel van 27 kilometer. Hij kwam onlangs in het nieuws door een enorme meetfout. Het centrum meende een snelheid te hebben gemeten die hoger was dan de snelheid van het licht, voor het eerst in de historie. Dat bleek echter onjuist.
Bron Nu.nl
De installatie liet deeltjes botsen met een ongekende hoeveelheid van 8000 miljard elektronvolt (8 TeV) aan energie.
Het vorige record stond op 7 TeV, meldde het Europees Centrum voor Kernonderzoek (CERN) in Genève donderdag.
De deeltjesversneller bevat een ondergrondse tunnel van 27 kilometer. Hij kwam onlangs in het nieuws door een enorme meetfout. Het centrum meende een snelheid te hebben gemeten die hoger was dan de snelheid van het licht, voor het eerst in de historie. Dat bleek echter onjuist.
Bron Nu.nl
Beter 1 vogel in de hand, dan geen hand.
dit keer wel goed gemeten? .
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik mag hopen van wel, als ze zelfs dit fout berekenen. Dan ga ik solliciteren bij CERN met mijn Mavo wiskunde.quote:
Beter 1 vogel in de hand, dan geen hand.
Meetfout, niet rekenfout...quote:Op donderdag 5 april 2012 19:58 schreef Heatseeker het volgende:
[..]
Ik mag hopen van wel, als ze zelfs dit fout berekenen. Dan ga ik solliciteren bij CERN met mijn Mavo wiskunde.
05-04-2012
CERN-deeltjesversneller jaagt weer op ontbrekend Higgs-bosondeeltje
De grootste deeltjesversneller ter wereld, de LHC van het Centrum voor Nucleair Onderzoek (CERN) in Genève, zoekt opnieuw naar het ontbrekende Higgs-bosondeeltje, zo heeft het onderzoeksinstituut vandaag meegedeeld.
Na een winterstop zijn de teams van de LHC erin geslaagd om twee protonenbundels, met elk een energie van vierduizend miljard elektronvolt (eV), met elkaar te laten botsen in de 27 kilometer lange tunnel onder de Zwitsers-Franse grens.
De acht TeV botsingsenergie is een nieuw wereldrecord en zal het potentieel van de meest gesofisticeerde machine ooit nog aanzienlijk vergroten.
De LHC gebruikte twee jaar lang twee bundels van elk 3,5 TeV. Hoewel de toename van energie enigszins bescheiden lijkt, vergroot het volgens het CERN toch de kans om zeldzame of tot nu toe onvindbare deeltjes te ontdekken. Zoals het hypothetisch Higgs-bosondeeltje dat het standaardmodel van de deeltjesfysica moet vervolledigen.
De onderzoekers laten de protonen botsen tegen een snelheid die bijna zo groot is als de lichtsnelheid en trachten zo de omstandigheden na te bootsen van een fractie na de Oerknal.
(HLN)
CERN-deeltjesversneller jaagt weer op ontbrekend Higgs-bosondeeltje
De grootste deeltjesversneller ter wereld, de LHC van het Centrum voor Nucleair Onderzoek (CERN) in Genève, zoekt opnieuw naar het ontbrekende Higgs-bosondeeltje, zo heeft het onderzoeksinstituut vandaag meegedeeld.
Na een winterstop zijn de teams van de LHC erin geslaagd om twee protonenbundels, met elk een energie van vierduizend miljard elektronvolt (eV), met elkaar te laten botsen in de 27 kilometer lange tunnel onder de Zwitsers-Franse grens.
De acht TeV botsingsenergie is een nieuw wereldrecord en zal het potentieel van de meest gesofisticeerde machine ooit nog aanzienlijk vergroten.
De LHC gebruikte twee jaar lang twee bundels van elk 3,5 TeV. Hoewel de toename van energie enigszins bescheiden lijkt, vergroot het volgens het CERN toch de kans om zeldzame of tot nu toe onvindbare deeltjes te ontdekken. Zoals het hypothetisch Higgs-bosondeeltje dat het standaardmodel van de deeltjesfysica moet vervolledigen.
De onderzoekers laten de protonen botsen tegen een snelheid die bijna zo groot is als de lichtsnelheid en trachten zo de omstandigheden na te bootsen van een fractie na de Oerknal.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik ben weer terug van CERN, het was fantastisch .
Jammer dat de LHC in gebruik was, dus we konden die niet zien. Wel 80 meter onder de grond bij CMS geweest. En LINAC2 gezien. En LEAR, waar voor het eerst antimaterie is geproduceerd. Ook hebben we het computer centrum, de antiproton factory en de magnet factory.
Als gids hadden we deels een oud mannetje (een wetenschapper reeds 12 jaar met pensioen) met een bochel die ontzettend veel wist en kwiek was als een kievit. Wat een held.
.Jammer dat de LHC in gebruik was, dus we konden die niet zien. Wel 80 meter onder de grond bij CMS geweest. En LINAC2 gezien. En LEAR, waar voor het eerst antimaterie is geproduceerd. Ook hebben we het computer centrum, de antiproton factory en de magnet factory.
Als gids hadden we deels een oud mannetje (een wetenschapper reeds 12 jaar met pensioen) met een bochel die ontzettend veel wist en kwiek was als een kievit. Wat een held.
Thou shalt not worship pop idols or follow lost prophets.
Klinkt gezelligquote:
Ik ben weer terug van CERN, het was fantastisch
Jammer dat de LHC in gebruik was, dus we konden die niet zien. Wel 80 meter onder de grond bij CMS geweest. En LINAC2 gezien. En LEAR, waar voor het eerst antimaterie is geproduceerd. Ook hebben we het computer centrum, de antiproton factory en de magnet factory.
Als gids hadden we deels een oud mannetje (een wetenschapper reeds 12 jaar met pensioen) met een bochel die ontzettend veel wist en kwiek was als een kievit. Wat een held.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
