PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] deel 44

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:58 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ik krijg het gevoel dat ik de enige ben die hier uberblije muziek luistert, zoals
vengaboys-boom boom boom
iglu & hartly-in this city
david guetta & kid cudl-memories

Haha, ik luister van alles. Een kleine greep:
Bullet for my Valentine
Nine Inch Nails
Disturbed
Dead by Sunrise
Arctic Monkeys
Nickelback
Evans Blue
Marilyn Manson
Snow Patrol
Owl City
The Prodigy
The Foo Fighters
Porcupine Tree
Gustav Mahler
Vivaldi

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:01 schreef Demise het volgende:

[..]

Haha, ik luister van alles. Een kleine greep:
Bullet for my Valentine
Nine Inch Nails
Disturbed
Dead by Sunrise
Arctic Monkeys
Nickelback
Evans Blue
Marilyn Manson
Snow Patrol
Owl City
The Prodigy
The Foo Fighters
Porcupine Tree
Gustav Mahler
Vivaldi

Bij het dikgedrukte moet ik zirgen dat ik mezelf geen schade toe breng.

Maar noem eens wat nummer van de blijere niet klassieke muziek

Tvp; ik heb veel in te halen hier: veel lange, diepgaande, open posts.
En respect voor iedereen die zich hier open en kwetsbaar op durf te stellen.

Helaas moet ik morgen ws. veel grasmaaien, qua werk; ik weet nog niet waar ik wel en niet aan toe kom.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:38 schreef Demise het volgende:

Mijn ontslagdatum is 22 mei 2008, bijna twee jaar geleden. Ik denk niet dat ik er ooit aan wen. Ik geniet niet alleen van de kleine dingen, maar ik geniet ook van het genieten.

Voor mij is het in juli 8 jaar geleden dat ik met de AD gestopt ben. Dus misschien dat dat scheelt. Ik hoop voor je dat je er nooit aan went

quote:

Dat is zuur, dat er niemand is geweest die het signaleerde en er iets aan probeerde te doen. Zelf is dat zoveel moeilijker, zeker als je nog niet volwassen bent, want je hebt geen idee waar je naartoe moet. Hoe ben je uiteindelijk wel aan medicatie gekomen, als ik vragen mag? Toch iemand die het signaleerde of kwam dat van jou?

Hoe ik erachter kwam dat ik depressief was, was door tv. Ik zag een talkshow over depressies waarin werd besproken dat het niet normaal was om dood te willen. Dat wist ik eigenlijk niet eens. Ik dacht dat het gewoon bij de puberteit hoorde of zo, of dat iedereen dat had. Dus toen ben ik naar de bieb gegaan om erover te lezen, en later ook op internet toen we dat hadden. Op die manier heb ik wel veel 'zelf' kunnen doen aan mijn denkpatronen, onzekerheid, en ook geleerd met mijn fobieën, dwangneuroses, paniekaanvallen en wanen om te gaan. Niet dat ik daar vanaf was, maar als je weet wat iets is, hoef je er iig niet meer bang voor te zijn. En ik accepteerde ook dat het een ziekte was, dat ik niet dood wilde omdat het leven kut was, maar omdat ik een ziekte had waardoor ik me zo voelde. Maar ik had niet de hoop op een beter leven. Ik had wel contact met een klasgenote die depressief was, dat hielp een beetje, en ik had contact met mensen van een forum (veel mensen daar waren ook depressief of anderszins 'gestoord'). Op een gegeven moment ging ik studeren en in die periode werden mijn problemen anders. Ze werden meer fysiek. Tijdens de middelbare school was ik misschien knettergek, maar ik hield alles vol: deed school en werkte 20 uur per week. En toen kwam er een soort breekpunt. Ik kon niet meer goed praten, kon mijn gedachten niet ordenen, zei woorden die ik niet in gedachten had, ik kon dingen niet meer onthouden, kon me geheel niet meer concentreren en sliep op een gegeven moment tot twintig uur per dag. Op dat moment hield ik het echt niet meer vol, ik kon gewoon echt niet meer. Ik was zo moe dat ik na college een stil gangetje opzocht om uit te rusten, omdat ik de bushalte op de hoek niet meer haalde. Dat moment moest ik gewoon iets doen: ofwel naar de dokter, ofwel er een eind aan maken. En ik had toen veel contact met iemand via dat forum en zij heef toen heel erg op mij ingepraat om naar de dokter te gaan, omdat ik toch eigenlijk niks meer te verliezen had, en dat heb ik toen gedaan.

Maar ik dacht altijd dat niemand wat gemerkt had. Totdat ik op een reunie van de middelbare school kwam en een docent zei dat ie blij was dat het beter met me ging omdat ie het gevoel had vroeger dat het niet goed ging. En achteraf was ik zo boos dat hij niks had gedaan, maar ik vroeg me ook af of anderen het niet gemerkt hebben. Ik verwijt het mijn ouders ook dat ze niks gemerkt hebben. Ook van mijn evt. autisme niet. Terwijl ik echt wel wat dingen heb gedaan die niet normaal waren (voor een kind van die leeftijd) en mijn puberteit was echt bizar. Ik kan er niet bij dat er als ouder geen lampje bij je gaat branden als je dochter een huilbui krijgt omdat ze een vork laat vallen, of zulke extreme stemmingswisselingen heeft dat ze in een paar minuten van huilen naar hysterische lachbuien en terug kan gaan, constant woedeuitbarstingen heeft, met spullen gooit, gigantische hoeveelheden voedsel wegwerkt en enorm aankomt in korte tijd. Echt niet, ik kan het ze niet vergeven. Ik heb door alles van toen al geen band met ze en die komt er denk ik niet meer ook. Ik heb mijn woede en teleurstelling richting hun geaccepteerd en opzij gezet voor een klein beetje 'normaal' contact, meer omdat zij dat willen en omdat ik als we het niet hebben bang ben dat ik er misschien ooit spijt van krijg.

quote:

Dat zou ook kunnen, dat het gewoon nog niet echt binnen komt, op dat moment. Ik druk het meer weg uit automatisme, met het idee 'dit kunnen we nu even niet aan, you have been put on hold'.

Je zet me aan het denken, dank!

quote:

Ik heb meestal een hekel aan lichamelijk contact. Als het echt duidelijk contact is (een knuffel geven, op iemand liggen o.i.d.) vind ik het wel fijn, net als geen lichamelijk contact. Het contact waar ik kriegel en geïrriteerd van raak zijn de 'halve aanrakingen'. Tegen iemand aanzitten bijvoorbeeld, of iemands hand vasthouden. Buiten mijn persoonlijke cirkeltje is prima, er 100% in ook, maar op de grens blijven hangen is voor mij echt helemaal niets.

Ik heb geleerd met aanrakingen van vreemden om te gaan. Voor mij juist liever geen 'hele' aanrakingen. 'Halve' kan ik tegenwoordig accepteren met het idee dat anderen er niet bij stil staan of het goed bedoelen en die komen niet in intieme gebieden. Dus bijv. een schouderklopje oid kan ik mee leven, dat doet me nu niets meer terwijl ik het vroeger vervelend vond. Maar als iemand me knuffelt vind ik dat uitermate vervelend, dan heb ik een soort van 'blackout' om ermee om te gaan. Het ligt bij mij echt heel erg aan de persoon. Soms wil ik iemand bijv echt geen hand geven, of ik ga m'n hand wassen. (Maar misschien komt dat ook omdat ik vroeger smetvrees heb gehad...).

quote:

Orale seks vind ik wel weer meevallen, maar daar eet je ook geen knoflook, boerenstamppot, leverworst, kaas en eieren mee.

Nee, daar doen ze nog veel ergere dingen mee! Bij orale seks heb je een goede kans dat zo'n ding zweterig is, er pluisjes ondergoed aan zitten (ranzig maar waar), er al meerdere keren mee geurineerd is die dag en dan wil je al helemaal niet nadenken over waar ze dat ding al voor jou ingestoken hebben. Ieuw!

Nog afgezien van het feit dat ik echt de logica erachter niet begrijp, waarom je zo'n ding in je mond wil steken. Ik steek iemands grote teen toch ook niet in m'n mond? Wat voor plezier moet je daar nou aan beleven?

En dan voor wat betreft vrouwen, wat daar iedere maand uit komt zetten, daar moet je ook niet aan denken.

quote:

Met kerst naar de stad, dat heb ik zelfs nog nooit overwogen. Internet is voor mij geen goeie optie, ik wil echt weten wat ik koop, dat wil ik zien en voelen en ik wil er verliefd op zijn want het wordt van mij , zo'n reactie wil ik hebben. Dat heb ik nooit als ik een plaatje op internet zie. Ja, ik zie mezelf als zeer kieskeurig.

Ik niet, ik ben gewoon hebberig.

quote:

Dat is wel een heftige reactie. Aan de andere kant lijkt het me wel fijn om een keer zo te kunnen reageren. Dan heb je wel de bevestiging dat je echt veel om iemand geeft.

Ja, of de bevestiging dat je niet goed voor jezelf kunt zorgen...

quote:

Maar je wilt meer omdat 'ie zo lekker was! Als je die herinnering niet had, zou je ook niet meer hoeven.

Nee, zodra het moment voorbij is heb ik er geen voldoening meer van en zoek ik dus iets nieuws waar ik voldoening van kan krijgen.

quote:

Misschien dat dat een persoonlijke afweging is.

Of gewoon angst...

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:02 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Dat is al heel erg verbeterd door de jaren heen maar dat stukje zelfvertrouwen en inspiratie om dingen te bespreken/te zeggen ontbreekt nog en dat is alleen maar toegangkelijk met alcohol (nog), wat natuurlijk ook de nodige nadelen met zich mee kan brengen maar rijd iig geen auto en ga ook meestal de deur niet meer uit dus dat scheelt dan weer

Aah ja, als ik tegenwoordig drink dan ga ik me raar gedragen. Dansen in de stad echt allemaal superblije sjit.
En natuurlijk het gebruikelijke roepen dat alle tsjappies kut zijn. Het zijn toch ook zulke meelopende sukkels.

Ik kan me nog een keer herrinneren dat eentje me echt wol slaan en voor me keihard onderuit gleed. Zelden zo gelachen

Ik heb afgelopen tijd geluisterd;

-Eminem
-The Game
-David Guetta
-Paul Weller
-50 Cent
-Chamillionaire
-Guns 'n Roses
-Chris Brown
-The Black Eyed Peas
-Dan Balan
-Dr. Dre

Even van de laatste +- 20 nummers de artiesten, zit redelijk wat verschil in tussen deze artiesten.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:14 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Jij zoekt dus uitdagingen en confrontaties IRL, dat heb ik niet onder invloed, maar wel via Internet, en dat heeft ook de nodige bans tot gevolg gehad

Ik zoek geen confrontaties, maar als je me stom aankijkt moet je het ook maar waar maken. En dat doen ze niet en dat irriteert me echt ontzettend

tvp voor zometeen...eerst ff bijlezen!

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:39 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Te confronterend misschien? Opende het een ingang in de hersenen die normaal opslot blijft? (sorry voor de psychiater modus maar dat gevoel krijg ik erbij)

Ik begrijp Autidude wel. Voor mij is dit ook muziek waar ik het benauwd van krijg.

Zelf hou ik van o.a. Adele, Duffy, Pink, Skunk Anansie, Amanda Marshall, Anouk (oude cd's, tegenwoordig niet meer leuk), Offspring (idem), After Forever (idem), Within Temptation (idem), Shakira, Blof, Garbage, Live, Maria Mena, The Darkness, Save Ferris, Tristania, Nightwish, Seal, Lenny Kravitz, Garbage, Heather Nova, Lucie Silvas, Greenday en Chumbawamba. En verder heel veel verschillende muziek eigenlijk, maar dan losse nummers. Bijv. Jefferson Airplane, Toto, Epica hebben leuke nummers maar ik vind gewoon niet alles even leuk. Verder classic rock, popmuziek, dance, happy hardcore zelfs =P uit nostalgische overwegingen voornamelijk, klassiek, ik vind van bijna iedere stijl wel dingen leuk maar dan gewoon niet alles van één artiest of band. Soms luister ik iets echt heel lang niet en dan opeens tien keer achter elkaar, dus het ligt ook heel erg aan m'n bui.

Favoriete nummers: Seeman van Nina Haagen & Apocalyptica, Weak van Skunk Anansie, The Shining path van Tristania en Victoria's Secret van Sonata Arctica. Van the Offspring word ik soms heel rustig van Staring at the Sun, van Rise up van Skunk Anansie krijg ik weer moed als ik er doorheen zit, en als ik echt echt echt boos ben en het niet meer heb (en da's lang geleden) draai ik Cradle of Filth. Maar alleen omdat die herrie alles in m'n hoofd dan overstemt. Beautiful goodbye van Amanda Marshall vind ik fijn als ik down ben en het er even op een 'gereguleerde' manier uit moet laten. Run to the water van Live doet me altijd aan een specifiek iemand denken en dat vind ik fijn.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:52 schreef Demise het volgende:
Waarom vind je het zo moeilijk om erover te praten met anderen? Ik vond het moeilijk aan mijn (vrij streng christelijke) ouders te vertellen dat ik ook op meiden viel, met hen heb ik het er sindsdien ook niet meer over, maar met vrienden/vriendinnen praat ik er heel gemakkelijk over. Een diagnose voegt ook lang niet altijd iets toe, welke stickers er ook op een dossier zitten, je blijft dezelfde persoon.

Ik weet het niet precies. Voor mijn gevoel is het toch iets raars, reageren andere mensen er raar op. Ofwel ze vinden het 'eng' en zijn gelijk bang dat je op hun valt, of mannen gaan gelijk 'stoer' doen over seks met twee vrouwen. En daarnaast praat ik in het algemeen moeilijk over seks. Ik voel me gewoon altijd zo opgelaten als ik het er over 'moet' hebben. Verder toch ook wel van huis uit denk ik. Homosexualiteit was toch een not in my backyard-iets. Homo's zijn prima, zolang je kind het maar niet is zeg maar. Toen mijn vader er per ongeluk achterkwam dat ik bi ben, wou hij er toch meteen 'over praten' alsof het iets zwaars was (wat het al anders maakt, want je ouders zullen nooit 'met je willen praten' als je zegt dat je hetero bent) en mijn moeder reageerde negatief, vroeg hoe ik dan kon weten dat ik op vrouwen viel als ik er nog nooit wat mee had gehad. En bi zijn maakt het misschien ook wel 'te makkelijk' om het te negeren. Als je een vriend hebt kun je makkelijk opgaan in de heteromassa zeg maar en hoef je het andere deel van jezelf niet te erkennen. En dat heb ik dus ook niet gedaan.

Verder eens vwb de stickers.

Vind het knap dat je al zo ver bent qua acceptatie van wie je bent. Ik ben negen jaar ouder en ik heb misschien nog wel een langere weg te gaan dan jij.

[ Bericht 1% gewijzigd door Satsuma op 28-03-2010 22:38:29 ]

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:19 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Maar toch iig anders dan dat ik dat doe Ben zelf een angsthaas 1ste klas wat dat aangaat, ben liever thuis dan uit zegmaar Gewoon achter de PC of de spelcomputer maar in een gecontroleerde en beveiligde omgeving om het maar even heel zwaar uit te drukken

Aah ja, in een ongecontroleerde omgeving voel ik me veiliger als in een gecontroleerde dus dt is al een fundamenteel verschil dan.

Maar ik irriteer me aan mensen die een grote mond opzetten. Laatst was dat ook met een vriend, die reed op z'n brommer en trok hard op langs een klrin meisje. En die vader zei daar wat van. Toen had m'n vriend een grote bek omdat hij op een brommer zat, torn heb ik 'm snel afgezet en de sleutels weggepakt zo dat ie sorry zou zeggen.

Die man had ook geen kwaad in zin, maar ik vond het gewoon ronduit belachelijk hoe die vriend deed.
Ik bedoel je trkt toch niet hard op, op enkel centimers van een 3-jarig meisje en zet dan al helemaal geen grote bek tegen iemand die je daar op aanspreekt.

Achteraf was hij het trouwens wel met me eens. Maar hij heeft gewoon van dat soort momenten waarop hij zich niet wil laten kennen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:34 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Meer de "mainstream" om het maar oneerbiedig te zeggen, ben zelf meer van de alto CPU muziek zoals je al gehoord hebt via het voorbeeldlinkje, maar wel leuk om zo de verschillende smaken te herkennen als het om muziek gaat

Nou ja, mainstream... Veel van de dingen die ik luister zijn ook niet megabekend. Of gewoon al heel oud. Tristania, Epica e.d. vind ik niet mainstream en Chumbawamba ook niet. Greenday heeft wel een paar hits gehad lang geleden, maar toch zijn er wel heel veel mensen die ze helemaal niet kennen. Verder luister ik vaak juist de oude cd's van bands van voor ze bekend werden (en 'gestroomlijnde' muziek gingen maken). En klassieke muziek luisteren zou ik welhaast een van de laatste taboes in de samenleving noemen =P

Heel wilde dingen zie je bij mij denk ik niet omdat ik ten eerste heel erg op tekst let en die moet dus aanwezig, inhoudelijk en verstaanbaar zijn en ten tweede omdat ik het graag mee zing en dat gaat bij sommige soorten muziek moeilijk

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:43 schreef Satsuma het volgende:

[..]

Nou ja, mainstream... Veel van de dingen die ik luister zijn ook niet megabekend. Of gewoon al heel oud. Tristania, Epica e.d. vind ik niet mainstream en Chumbawamba ook niet. Greenday heeft wel een paar hits gehad lang geleden, maar toch zijn er wel heel veel mensen die ze helemaal niet kennen. Verder luister ik vaak juist de oude cd's van bands van voor ze bekend werden (en 'gestroomlijnde' muziek gingen maken). En klassieke muziek luisteren zou ik welhaast een van de laatste taboes in de samenleving noemen =P

Heel wilde dingen zie je bij mij denk ik niet omdat ik ten eerste heel erg op tekst let en die moet dus aanwezig, inhoudelijk en verstaanbaar zijn en ten tweede omdat ik het graag mee zing en dat gaat bij sommige soorten muziek moeilijk

Chumba Wumba

I get knocked down
But I get up again
You're never going to keep me down


Ik versta daar altijd
I get no doubt


Maar je muziek keuze klinkt mij over het algemeen wel leuk

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:58 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ik krijg het gevoel dat ik de enige ben die hier uberblije muziek luistert, zoals
vengaboys-boom boom boom
iglu & hartly-in this city
david guetta & kid cudl-memories

Op dit moment luister ik Saxon




En ik luister nooit naar de tekst, ik versta het ook nooit

[ Bericht 6% gewijzigd door DeHovenier op 28-03-2010 23:05:26 ]

quote:

Op zondag 28 maart 2010 22:59 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Op dit moment luister ik Saxon

Saxon - Sailing to America

Saxon Just let me Rock

Morgen ff luisteren

Ik heb mijn koptelefoon onder laten liggen

STOPPPPPPPPPPPPPP ....het wordt veel te veel leesvoer. En eer ik halverwege mijn reactie ben zijn er wss al tig paginas bij... .

Ik heb iig geval heel netjes zowat alle posts doorgelezen. Behalve de muziekposts, ben namelijk into heel andere muziek die de meesten niet kennen en de meeste muziek die hier genoemd wordt zegt me ook niet veel.
Alleen vengaboys enzo.....die heb ik grijsgedraaid toen ik rond de 13 jaar was ofsow..maar nu vindt ik die soort muziek juist vrij kinderachtig.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:00 schreef BONG4002 het volgende:
Even een vraagje maar hebben meerdere van jullie het ook dat je "beter" kan communiceren als je wat alcohol hebt gedronken?

Ik merk dat namelijk heel sterk bij mijzelf dat het allemaal een stuk gemakkelijker gaat omdat de Autistische remmingen heel sterk wegvallen op zo'n moment

Done this, been there. Kortom tot mijn 20e nog nooit alcohol gedronken. En het is niet de bedoeling om het te promoten..maar dit heeft mij deels van mijn gigantisch sociale drempel afgeholpen. En zonder alchohol is het deels lastig omdat ik van nature stil ben..maar kan die stilte tegenwoordig makkelijk doorbreken.
Bij mij zat het zo, was op familiebezoek in buitenland, ging vaak uit met nichten..eerste paar keer dronk ik niet. Daarna geleidelijk meer gaan drinken. Tot ik op bepaalde momenten met zijn tween een fles rum kon leegzuipen. En 1x ben ik zover gegaan dat ik de volgende dag nog vage herinneringen had aan de avond ervoor(met zijn drieen 5 literflessen bier en een fles rum op).
Daarna met nicht en anderen naar een "illegaal" barretje geweest en onderweg wat bekenden van de anderen opgehaald,..waarbij ik goed in de smaak viel.

En de volgende dag, met kater ben ik richting strand gegaan eenmaal daar kreeg ik zon inspiratiemoment van: ik kan het met drank, zonder moet het ook kunnen.
Dus sindsdien ben ik de hoeveelheid drank gaan controleren en mijzelf gaan dwingen sociaal te doen..en dat gaat toch wat beter..en met weinig tot geen drank.

En beiden ouders weten hier niet vanaf..moeder weet ik dat ik wat drink..maar lang niet de hoeveelhedne die ik soms naar binnen heb gewerkt.


PD. Ik reageer ff in verschillende posts..omdat je anders zo'n mega post krijg..en da ik fouten maken. quotes doorelkaar halen. En mezelf quoten..etc..etc.

Dat forsaken.wav vind ik echt saaie muziek