PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] deel 44

Fipo de pipo

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:08 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Je bent alleen de badguy als jij dat toe staat. Als ik de afgelopen jaren iets heb geleerd, dan is het weldat ik een leven lang mijn invloed op de mensen om mij heen niet heb gezien.
Het is ongelofelijk hoeveel je kunt bereiken met een iets andere aanpak.

Op het moment dat mijn ouders me nu op mijn gevoel praten pak ik ze er meteen op aan. Ik heb tenslotte zelf het recht om te beslissen. En dat zij een mening hebben over mijn beslissing geeft hun nog niet het recht die op mjj te projecteren.

En dat meteen aanspreken doet wondereb voor mij. Ik had nooit verwacht dat zo een beetje feedback zoveel verschil kob maken

Dan ken je mijn ouders nog niet. Helaas zal dat nooit gaan werken. Aangezien ze het gewoon net zo hard omdraaien en mij het gevoel geven dat ik iets wel moet doen terwijl ik dat dus niet wilt. En dan kan ik daar wel wat van zeggen. Maar daar gaat vooral mijn moeder gewoon aan voorbij.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:16 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dan ken je mijn ouders nog niet. Helaas zal dat nooit gaan werken. Aangezien ze het gewoon net zo hard omdraaien en mij het gevoel geven dat ik iets wel moet doen terwijl ik dat dus niet wilt. En dan kan ik daar wel wat van zeggen. Maar daar gaat vooral mijn moeder gewoon aan voorbij.

Jammer om te horen

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:23 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Jammer om te horen

Een van de nadele als je moeder een persoonlijkheids stoornis heeft. En dat vooral alles om haar moet draaien.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:28 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Dat lijkt me vreselijk

Gelukkig is de band met mijn moeder heel sterk, ze schreef laatst nog een prachtige zin in mijn verjaardagskaartje:

Ik heb altijd geprobeerd mijn zoon te behandelen als een dierbare metgezel, met wie ik op reis was door een land waar ik al eerder was geweest maar hij niet.

Ach ik weet niet beter

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:31 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Knap toch dat je daarmee toch goed mee leert omgaan hoe moeilijk het ook moet zijn..

Het is ook moeilijk maar het gaat steeds makkelijker aangezien je steeds beter hoe je er mee moet omgaan.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:25 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Een van de nadele als je moeder een persoonlijkheids stoornis heeft. En dat vooral alles om haar moet draaien.

Ach jah. Een groot probleem in de huidige zorg is dat er te weinig aandacht is voor de naasten van mensen met een ziekte.
Neem nou jou moeder. Op het moment dt zij zorg zou krjjgen wordt er nog niks gedaan aan wat jij hebt meegemaakt.

Of Demise, als er ook voor haar hukp was geweest toen haar moeder ziek was geweest dan was het wellicht nooit zo ver gekomen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:34 schreef ikke043 het volgende:

[..]

Ach jah. Een groot probleem in de huidige zorg is dat er te weinig aandacht is voor de naasten van mensen met een ziekte.
Neem nou jou moeder. Op het moment dt zij zorg zou krjjgen wordt er nog niks gedaan aan wat jij hebt meegemaakt.

Of Demise, als er ook voor haar hukp was geweest toen haar moeder ziek was geweest dan was het wellicht nooit zo ver gekomen.

Dat klopt ongeveer 20 jaar geleden werd er bijna geen aandacht aan naasten besteed. De partner meestal wel omdat hij/zij er ook bij betrokken is. Maar kinderen werden toe volledig genegeerd. Gelukkig is dat nu wel anders. Er is toendertijd nooit iemand naar mij of mijn broertje en zusjes geweest om te vragen hoe het met ons ging.

Maar de laatste 10 jaar heeft mijn moeder geen noemens waardige problemen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:35 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Hoe is het kontakt met je (biologische) vader eigenlijk? (ik heb deze topicreeks niet heel veel gevolgd dus weet niet of je dit eerder weleens benoemd hebt)

Ongeveer hetzelfde als mijn moeder heel afstandelijke en zaakelijk. Ik zie ze ook niet echt als mijn ouders meer.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:42 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Knap hoe je daar allemaal zo mee om weet te gaan, het kontakt met mijn ouders is namelijk nog steeds heel stabiel, wel is het zo dat ik met mijn moeder meer een mentale band heb en met mijn vader meer zakelijk/functioneel maar wel puur

Ik kan mijn dus niets voorstellen om een mentale en/of emontiele band met je ouders te hebben. Dit geldt overigens sowieso zo'n band met iemand hebben

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:47 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Wat vreselijk dat je daar zo verbitterd over klinkt, maar kan me er ook veel bij voorstellen met de voorbeelden en posts die jij gezet hebt, hopelijk kom je ooit nog iemand tegen waarmee je een hele sterke band kan opbouwen en waar je altijd op kan terugvallen als je het bijv moeilijk hebt

Dat hoop ik ook en ik weet dat ik zo'n band ook kan opbouwen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 13:01 schreef Demise het volgende:
Mijn 'baseline' is niet verschoven. Elke dag weer zit ik op een gigantische top en kan ik daar enorm van genieten. Ik vind het niet vanzelfsprekend dat ik me goed voel, anderen wel.

Hoe lang is het nu voor jou geleden? Want ik had dat in het begin ook een beetje (maar ik had het ook moeilijk door alle 'restproblematiek' zeg maar), maar nu echt niet meer. Ik ben er denk ik ook te veel aan gewend om het nog echt te kunnen waarderen.

quote:

Foute denkpatronen? Ik kan me daar niets bij voorstellen. Hoe is een denkpatroon 'fout'?

Negatieve spiralen, vastzitten in slechte gedachtes, negatief zelfbeeld, jezelf overal de schuld van geven, in het algemeen alles op jezelf betrekken, vertekend zelfbeeld (letterlijk niet kunnen inschatten hoe je er eigenlijk uitziet - de ene dag iets omver lopen omdat je denkt dat je er wel langs past, de andere dag niet naar buiten durven omdat je denkt dat je echt enorm megagigantisch genant dik bent).

quote:

Dat hulp zoeken is een vrij herkenbaar probleem voor een hele hoop mensen, denk ik. Achteraf toch spijt van dat die hulp te laat is gezocht, terwijl het eerst helemaal geen gewenste hulp was. Het lijkt mij ook erg wrang als na zo'n lange tijd blijkt dat medicatie zo goed werkt.

Ja. Zeker. Ik kwam er pas op m'n 13e, 14e achter dat ik depressief was en toen had ik nog niet door hoe ernstig het was. En tegen de tijd dat ik dat wel wist, was ik zo ver heen dat ik geen hoop op verbetering meer had. Maar goed, het komt ook omdat er nooit iemand heeft ingegrepen. Maar inderdaad, als iemand me op m'n 15e had verteld dat medicatie echt zou werken, dat het zo snel zou werken en ik nagenoeg geen bijwerkingen zou hebben, dan had ik er vast anders over gedacht. Dat, en als iemand me ermee geholpen had zou ik me vast ook minder geschaamd hebben, minder moeite gehad hebben met 'toegeven' dat ik 'gek' was (zo voelde het).

quote:

Anti-depressiva en anti-psychoticum hebben bij mij nooit echt iets gedaan, al twijfelde ik daar op het moment zelf over.

Dat lijkt me heel vervelend. Maar goed, ik weet niet precies waar het bij jou allemaal uit voortgekomen is. Wat mij meestal opvalt (en ik zeg dus even niet dat dat bij jou zo is) is dat voornamelijk mensen met heel duidelijke redenen voor hun problemen geen baat hebben bij AD en er veel bijwerkingen van hebben.

quote:

Het uitstelgedrag is ook weer erg herkenbaar. Ik besefte pas dat ik mijn moeder kwijt had kunnen raken toen ze weer beter was, terwijl op dat moment juist iedereen verwachtte dat ik me weer goed zou voelen. Verwarrend, want niemand begrijpt dat ik eerst in overleef-modus spring en dus alles wegdruk, totdat de eerste momenten voorbij zijn, waarna ik instort.

Ik heb er nooit over nagedacht waarom dat bij mij zo werkt. Maar een 'overleefmodus' is een goede optie. Of misschien heb ik de tijd gewoon nodig om de indrukken te verwerken? Met andere dingen heb ik het ook: ik raak nooit in paniek in vervelende situaties, blijf helder nadenken (al sta ik echt te trillen van de adrenaline in m'n lichaam) en daarna schrik ik pas.

quote:

Wat ik wel goed vind is dat je zo'n nare dag bestempelt als 'ertussen', en dat dat dus in ieder geval niet meer de normale gang van zaken is.

Tja, er is niet zo veel 'goed' aan vind ik. Ik had liever dat ik die dagen niet had, want het is best zwaar om ermee om te gaan.

quote:

Ik heb geen respect voor mensen die zelfmoord plegen. Ik begrijp de keuze, maar ik kan het er niet mee eens zijn. Bovendien is het pijnlijkste moment het moment vlak voordat je wegzakt, waarop je toch twijfelt maar net niet bij de telefoon kunt. Ik denk dat iedereen dat heeft, want alle oerinstincten zijn gericht op overleven, al helemaal in stresssituaties.

Misschien drukte ik me verkeerd uit. Ik bedoel niet dat ik het een geweldige beslissing vind of iets dergelijks. Maar ik begrijp het. En met respect voor die mensen bedoel ik ook dat het vaak mensen zijn die veel meegemaakt hebben en jarenlang heel hard gevochten hebben om uit het dal te komen. Ik vind het tragisch dat ze het uiteindelijk niet meer kunnen, maar omdat ik weet wat ze voelen zal ik het nooit kunnen veroordelen. Ik kende iemand die zelfmoord gepleegd heeft en dat was ook niet zomaar. Als mensen dan zeggen dat zo iemand laf is geweest, dan steekt me dat, want ik weet hoe hard ze ervoor gevochten heeft.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:55 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Mss wel met de aanstaande master FOK! meet, ik kom iig dan wel (ook vanwege het opbouwen voor sociale kontakten en dat verder uitbouwen)

Dat zou zomaar kunnen

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat is altijd goed

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:59 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat bedoel ik

quote:

Op zondag 28 maart 2010 13:55 schreef Demise het volgende:
Ik hoef ook niet elke dag een gorilla om m'n nek te hebben hangen, hoor. Al dat geknuffel hoeft van mij ook niet zo. Zoenen ís ook vies. Ik bedoel, je steekt je tong in de mond van iemand anders om vervolgens zijn tong af te lebberen. Doe mij maar gewoon een kusje. Ik blijf erbij dat er vast iemand is die bij je past, maar dat jij die nog niet hebt opgemerkt/ontmoet of dat je zo zeker bent van je zaak (geen relatie) dat dat anderen afschrikt.

Bij m'n ex was ik dus een enorm knuffelbeest. Ik zat echt altijd op schoot, op de bank tegen 'm aan, zelfs als we ergens op visite waren. En in bed vond ik het juist heerlijk om tegen 'm aan te liggen, als hij me dan vasthield. Met slapen zelf niet overigens, dan moest ik wel de ruimte hebben.

Zoenen is idd raar. Maar dan moet je zeker niet gaan nadenken over orale seks. Dat vind ik dus écht niks.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 13:55 schreef Demise het volgende:
Ik heb dat altijd met kledingwinkels! Daar zet je één voet over de drempel, situatie: druk, chaotisch, heel veel kleding, daarvan moet je één ding kiezen. Alleen al de stress van dat moment zorgt ervoor dat ik geen enkel kledingstuk meer leuk vind, terwijl ik er in een andere situatie misschien anders over had gedacht.

Ik heb dat in de supermarkt als ik niet kan kiezen wat ik moet kopen. Uiteindelijk leg ik dan na een half uur ronddolen en heen en weer lopen tussen de schappen gewoon alles weer terug omdat ik niet kan kiezen.

Verder ga ik op drukke momenten (kerst...) gewoon niet naar de stad en het liefst bestel ik dingen gewoon via <3 internet <3.

quote:

Het klinkt hard, maar het komt nog een keer. Dat is gewoon zo. Als je een reep chocolade eet, is die ook op, op een gegeven moment. Dat weet je als je eraan begint (een hechte relatie). Maar al die mooie momenten die je deelt blijven wel gewoon bestaan. Dat verdwijnt niet zomaar, dat zijn de herinneringen die er toe doen.

Ik had wat dat betreft ook af en toe vluchtgedrag. Omdat ik alleen met mijn ex zo'n sterke band had (heb ik nog nooit met iemand gehad), speelde heel vaak door m'n hoofd om het uit te maken en hem nooit meer te zien, gewoon omdat ik zo bang was dat er wat zou gebeuren.
Ik ben nooit bezorgd geweest om personen of om m'n eigen veiligheid of gezondheid - maar over hem had ik echt nachtmerries dat 'm wat was overkomen, of ik moest 'm 's avonds gewoon even bellen om zeker te weten dat 'm onderweg niks was overkomen, en slapen voor ie uit z'n werk was deed ik ook niet.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 15:24 schreef Demise het volgende:
Maar ook al is de reep op, dan nog heb je wel de mooie herinnering aan die lekkere chocolade.

Dat heb ik dus niet. Dan heb ik alleen de pest in dat ie op is en wil ik meer.

quote:

Want die mooie momenten met iemand maken uiteindelijk de pijn van het verlies een kleine prijs om te betalen.

Ik weet het niet. Ik denk soms dat de pijn van alleen blijven het uiteindelijk waard is om aan het Grote Lijden te ontkomen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:03 schreef BONG4002 het volgende:

[..]



gmta dus (maar dat kan ook niet anders als mede autist zijnde)

alhoewel ik maar PDD-NOS heb

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:07 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Het is maar een etiketje Ligt allemaal erg dicht bij elkaar volgens mij

Ik voel mij iig geen autist.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 15:51 schreef francis998 het volgende:
Tja..en daar zit bij iets heel anders...want ik geef me niet snel "bloot"(figuurlijk bedoeld) aan iemand..maar als ik dat doe dan is het bijna volledig..en dusdanig als die persoon wegvalt is het voor mij gigantisch lastig.

Herkenbaar. Nu het uit is heb ik ook opeens niemand meer en dat valt me zwaar.

quote:

ook al denk aan alle mooie momenten, het feit dat die momenten er niet meer zijn en zullen komen..maakt de herinnering alleen zwaarder.

Heb ik ook.

quote:

En ik ben nogal redelijk onzeker hoewel ik dat perfect camoufleer...waardoor het minder merkbaar is, en ik boek veel vooruitgang.

Ook herkenbaar. Slechts een enkeling prikt er doorheen. Bij mij hangt het ook nog eens heel erg van m'n bui af en van hoe stabiel ik die dag ben, wie erbij is, wat ik moet doen, etc. De ene dag durf ik iets echt niet en de andere dag sta ik als een malloot te stuiteren om iets te doen wat niemand wil doen.

quote:

En de verleiding is toch groot..maar ik weerhou me er wel van...want als ik dan iets onnodigs koop voel ik me soms zelfs schuldig erover..omdat het weer geldverspilling is omdat ik het toch nooit ga dragenlezen.

Herkenbaar. Maar vooral die schuldgevoelens.... Ik heb nog steeds last van overdreven schuldgevoelens.

quote:

En ik ben gewoon nooit een echte prater geweest. En hier praat ik makkelijker omdat het met "vreemden"is, en geschreven is voor mij makkelijker dan verbaal.

Eens

quote:

Nu besef ik eingelijk dat ik deels wel een loner ben(dus niet teveel mensen om me heen hoef) maar tegelij gigantisch veel hou om onder de mensen te zitten, en vooral mensen waar ik van hou..of wat mee heb.

Herkenbaar. Ooit eens een keer een stukje over kenmerken van autisme gelezen, een die genoemd werd was veel tegenstellingen in jezelf herkennen. En dit is er een van. Je wil wel, maar toch ook niet, en niet te vaak, maar vooral niet te weinig op de momenten dat je het nodig hebt, en het moeten dan ook nog de goede mensen op het goede moment zijn.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 16:12 schreef Demise het volgende:
Een beetje alles of niets?

Ik herken dat ook. Ik ben heel erg alles of niets. Dat zeiden m'n ouders ook altijd tegen me, dat ik me te veel in een relatie of vriendschap stort. En altijd compleet op één persoon focus. Niet meer nadenken, te veel accepteren van de ander, te veel aanpassen.

quote:

Als mijn vriend het nu uit zou maken, zou ik dat erg jammer vinden, maar ik zou er niet kapot van zijn.

Toen mijn ex een keer op familiebezoek ging in het buitenland heb ik mezelf al die tijd gewoon verwaarloosd. Ik voelde alleen maar verschrikkelijke pijn, wilde niks meer, liet m'n planten doodgaan, m'n huis zag er niet uit en ik kwam liever niet uit bed.

Ook wat dat betreft is het alles of niets: ik had kunnen besluiten om 'de deur dicht te gooien' maar dan had ik niet meer met hem verder gekund toen hij terugkwam. Nu ik het zelf uitgemaakt heb ben ik erop voorbereid en ik hoef de deur ook niet open te houden. Ik hoef die gevoelens niet toe te staan. Daarom voel ik die pijn nu niet.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 19:19 schreef Demise het volgende:
Mooi dat je op de goede weg bent in ieder geval, wat betreft zelfvertrouwen. Ik ben zelf ook heel onzeker geweest, tot ik mezelf eindelijk kon accepteren. Sindsdien heb ik meer de instelling dat ik nu eenmaal ben wie ik ben en natuurlijk houd ik rekening met anderen, zoals zij dat ook met mij doen, maar als iemand mij niet accepteert, dan niet. Ik ga me niet schamen voor wie ik ben omdat iemand anders graag zou zien dat ik anders was.

Knap dat je al zo ver bent. Ik ben op andere punten wat verder: ondanks mijn ES-verleden durf ik best in een badpak (alhoewel liever niet met de meeste bekenden) en durf ik wel meer soorten kleding aan te trekken. Maar met sommige dingen heb ik dan weer veel moeite en zit ik nog midden in het proces. Ik weet bijv. al 15 jaar dat ik ook op vrouwen val, maar dat is dus iets waar ik nog steeds moeite mee heb. Niet voor mezelf, maar ik kan er moeilijk over praten met anderen. Ook voor wat betreft het wel/niet autistisch zijn - ik ben nog heel erg in de fase van het accepteren dat ik misschien anders ben en me afvragen of ik uberhaupt wil laten onderzoeken of het zo is. Voor m'n gevoel staat het eigenlijk vast dat ik 'hier' (in het topic, in dit clubje medegekken) thuishoor en ik weet nog niet of ik een diagnose iets toe vind voegen. Maar met bepaalde karaktereigenschappen van mezelf heb ik veel moeite, met name om ze aan anderen te laten zien, terwijl ik weet dat dat eigenlijk wel nodig is om verder te kunnen. Bijvoorbeeld mijn onzekerheid blijven verdoezelen heeft weinig nut, als andere mensen me kunnen helpen om een realistisch beeld te vormen over mijn kennis/kunde wanneer ik laat merken dat ik dat zelf niet goed kan.

quote:

Studiefinancing vind ik al een hels karwei in Nederland (nu mee bezig tegemoetkoming voor scholieren aan te vragen, wat een gedoe), ik kan me niet eens voorstellen hoe erg dat is als je naar het buitenland gaat. Veel succes met je beslissing, alvast.

Ik heb ook altijd veel moeite met dat soort dingen. En achteraf denk ik steevast 'was dit het nou?' en daarna doe ik het makkelijk. Als ik maar eenmaal weet hoe iets moet, dan vind ik het helemaal geen probleem meer, maar de drempel voor de eerste keer is zo hoog.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:02 schreef Demise het volgende:
Ik drink niet. Heb weleens een biertje gehad, maar 't gaat niet goed samen met mijn medicatie. Dronken worden of aangeschoten raken lijkt me niets, ik ben nogal een controlfreak. Het idee dat ik niet meer zou reageren volgens mijn normen en waarden, ideeën en visies vind ik vreselijk. Laat staan dat sommige mensen zich niet eens meer kunnen herinneren wat ze gedaan hebben. Doodeng.

Iedereen reageert anders he. Ik blijf altijd doen waar ik achter sta en niet meer dan dat. Bij mij stoppen m'n benen er altijd als eerste mee en m'n hersens blijven gewoon werken.

Ik doe misschien wel andere dingen dan wanneer ik geen drank op heb, ik heb dan wel wat meer schijt aan conventies, maar niet op een vervelende manier.

Ik durf bijna te zeggen dat ik met drank op meer mezelf ben. Dat ik juist meer durf te doen wat ik wil en zeggen wat ik vind. Bijv. zonder drank laat ik me eerder overhalen tot seks, omdat ik moeilijk weet om te gaan met de 'druk' en moeite heb met communiceren op een andere manier dan via seks. Ik heb nog nooit iemand leren kennen voor ik er seks mee had, omdat ik seks gewoon makkelijker vind dan praten. Maar toen ik dus echt flink dronken was, de enige keer in m'n leven dat ik blackouts had, heb ik juist heel duidelijk tegen iemand gezegd dat ie best mee mocht lopen naar m'n hotelkamer (hij wilde me veilig thuisbrengen zei ie), maar dat ie echt niet op seks hoefde te rekenen omdat ik dat niet wilde. Terwijl ik me normaalgesproken laat overrompelen en niks zeg.

Dat klinkt een beetje ruggengraatloos he? Maar ja. Ik ben gewoon geen prater. Ik vind dat zulke moeilijke situaties dat ik dan gewoon niet meer adequaat weet te handelen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:00 schreef BONG4002 het volgende:
Even een vraagje maar hebben meerdere van jullie het ook dat je "beter" kan communiceren als je wat alcohol hebt gedronken?

Nou, wel beter dansen! Als ik geen drank op heb, kan ik de 'klik' niet maken tussen muziek en beweging om een of andere reden. Dan zie ik gewoon heel feitelijk alleen maar mensen die hele onlogische doelloze bewegingen staan te maken en zie ik er totaal de lol niet van in.

[ Bericht 19% gewijzigd door Satsuma op 28-03-2010 21:39:08 ]

Gaat wel erg snel tegenwoordig!

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:10 schreef BONG4002 het volgende:
Nog even iets anders maar als je autisme in muziek moet uitdrukken dan vind ik dit wel heel toepasselijk, al is het een zeer kort nummer is de monotoomheid (is dat een woord?) wel staven met het autist zijnde

Ik ging even dat muziekje luisteren maar ik kreeg bijna meteen een aanval dat ik met dingen wou gooien of een vluchtweg zoeken.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:29 schreef DeHovenier het volgende:
Gaat wel erg snel tegenwoordig!

Ja best wel, maar ik vind het niet erg. Alleen heb ik de laatste dagen een beetje moeite met grote en lange posts te lezen, daarom reageer ik ook niet overal op.. LOL, dan zou het nóg drukker zijn.

Maar dat ligt dus niet aan jullie hoor, lieve mensjes.. ik krijg het alleen niet voor elkaar om heel lang te lezen en dan nog concentratie te houden en reageren, omdat mijn hoofd een beetje vol zit met een heleboel andere dingen die ik even moet afhandelen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:55 schreef Satsuma het volgende:

[..]

Hoe lang is het nu voor jou geleden? Want ik had dat in het begin ook een beetje (maar ik had het ook moeilijk door alle 'restproblematiek' zeg maar), maar nu echt niet meer. Ik ben er denk ik ook te veel aan gewend om het nog echt te kunnen waarderen.

Mijn moeder werd ziek op mijn 12e, op mijn 13e werd ze 'genezen' verklaard en begonnen voor mij de dingen te verschuiven. Daarvoor was ik ook niet gelukkig, maar toen begon ik suïcidaal te worden. Een mentrix signaleerde dat, ik maakte een depressietest, scoorde angstaanjagend hoog en werd doorverwezen naar een therapeut. Daar heb ik zo'n anderhalf jaar doorgemodderd, waarna ik wisselde van instelling. Halfjaar daarna opname, zo'n negen maanden opgenomen geweest. Mijn ontslagdatum is 22 mei 2008, bijna twee jaar geleden. Ik denk niet dat ik er ooit aan wen. Ik geniet niet alleen van de kleine dingen, maar ik geniet ook van het genieten.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:55 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Negatieve spiralen, vastzitten in slechte gedachtes, negatief zelfbeeld, jezelf overal de schuld van geven, in het algemeen alles op jezelf betrekken, vertekend zelfbeeld (letterlijk niet kunnen inschatten hoe je er eigenlijk uitziet - de ene dag iets omver lopen omdat je denkt dat je er wel langs past, de andere dag niet naar buiten durven omdat je denkt dat je echt enorm megagigantisch genant dik bent).

Hm, dat zijn in ieder geval geen ideale denkpatronen, nee. Fout zou ik ze niet noemen, patronen zijn niet goed of fout, enkel wenselijk of onwenselijk.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:55 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Ja. Zeker. Ik kwam er pas op m'n 13e, 14e achter dat ik depressief was en toen had ik nog niet door hoe ernstig het was. En tegen de tijd dat ik dat wel wist, was ik zo ver heen dat ik geen hoop op verbetering meer had. Maar goed, het komt ook omdat er nooit iemand heeft ingegrepen. Maar inderdaad, als iemand me op m'n 15e had verteld dat medicatie echt zou werken, dat het zo snel zou werken en ik nagenoeg geen bijwerkingen zou hebben, dan had ik er vast anders over gedacht. Dat, en als iemand me ermee geholpen had zou ik me vast ook minder geschaamd hebben, minder moeite gehad hebben met 'toegeven' dat ik 'gek' was (zo voelde het).

Dat is zuur, dat er niemand is geweest die het signaleerde en er iets aan probeerde te doen. Zelf is dat zoveel moeilijker, zeker als je nog niet volwassen bent, want je hebt geen idee waar je naartoe moet. Hoe ben je uiteindelijk wel aan medicatie gekomen, als ik vragen mag? Toch iemand die het signaleerde of kwam dat van jou?

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:55 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Dat lijkt me heel vervelend. Maar goed, ik weet niet precies waar het bij jou allemaal uit voortgekomen is. Wat mij meestal opvalt (en ik zeg dus even niet dat dat bij jou zo is) is dat voornamelijk mensen met heel duidelijke redenen voor hun problemen geen baat hebben bij AD en er veel bijwerkingen van hebben.

Daar kan ik me wel in vinden. Ik denk dat de oorzaak van mijn problematiek lag bij het feit dat ik mezelf niet begreep, laat staan de wereld om me heen. Op den duur geef je het dan op en doe je vrolijk mee met de rest, uitgeput en wel. Toch denk ik achteraf dat anti-psychoticum misschien wel geholpen zou hebben tijdens het onderdrukte-shit-verwerkingsproces, dat ik daardoor misschien minder paniekaanvallen en dwangmatig gedrag zou hebben gehad.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:55 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Ik heb er nooit over nagedacht waarom dat bij mij zo werkt. Maar een 'overleefmodus' is een goede optie. Of misschien heb ik de tijd gewoon nodig om de indrukken te verwerken? Met andere dingen heb ik het ook: ik raak nooit in paniek in vervelende situaties, blijf helder nadenken (al sta ik echt te trillen van de adrenaline in m'n lichaam) en daarna schrik ik pas.

Dat zou ook kunnen, dat het gewoon nog niet echt binnen komt, op dat moment. Ik druk het meer weg uit automatisme, met het idee 'dit kunnen we nu even niet aan, you have been put on hold'.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:55 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Tja, er is niet zo veel 'goed' aan vind ik. Ik had liever dat ik die dagen niet had, want het is best zwaar om ermee om te gaan.

[..]

Misschien drukte ik me verkeerd uit. Ik bedoel niet dat ik het een geweldige beslissing vind of iets dergelijks. Maar ik begrijp het. En met respect voor die mensen bedoel ik ook dat het vaak mensen zijn die veel meegemaakt hebben en jarenlang heel hard gevochten hebben om uit het dal te komen. Ik vind het tragisch dat ze het uiteindelijk niet meer kunnen, maar omdat ik weet wat ze voelen zal ik het nooit kunnen veroordelen. Ik kende iemand die zelfmoord gepleegd heeft en dat was ook niet zomaar. Als mensen dan zeggen dat zo iemand laf is geweest, dan steekt me dat, want ik weet hoe hard ze ervoor gevochten heeft.

Dat begrijp ik, maar toch is het fijner dat dit een dag er tussenin is, dan wanneer een vrolijke dag een uitzondering zou zijn geweest.
Ah, daar kan ik me in vinden, ja.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:21 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Dat geeft mij juist ontspanning, wegkruipen in een andere wereld, in dit geval de computergames

Heerlijk is dat, gamen. De Wii helemaal, met dat ding heb ik het beste excuus ooit om als een idioot op en neer te springen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 20:21 schreef BONG4002 het volgende:
[..]

Dat was het ook, maar aan de andere kant ook een zware beslissing door alle bureaucratische toestanden is dit mede gebeurd...
[..]

www.uwv.nl Uitkeringsinstantie

Bureaucratie zouden ze moeten afschaffen. Wat een bureaucratie zou daarbij komen kijken, trouwens.
Oh! Dus die keren Wajong-uitkeringen etc. uit. Dank!

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:04 schreef Satsuma het volgende:

[..]

Bij m'n ex was ik dus een enorm knuffelbeest. Ik zat echt altijd op schoot, op de bank tegen 'm aan, zelfs als we ergens op visite waren. En in bed vond ik het juist heerlijk om tegen 'm aan te liggen, als hij me dan vasthield. Met slapen zelf niet overigens, dan moest ik wel de ruimte hebben.

Zoenen is idd raar. Maar dan moet je zeker niet gaan nadenken over orale seks. Dat vind ik dus écht niks.

Ik heb meestal een hekel aan lichamelijk contact. Als het echt duidelijk contact is (een knuffel geven, op iemand liggen o.i.d.) vind ik het wel fijn, net als geen lichamelijk contact. Het contact waar ik kriegel en geïrriteerd van raak zijn de 'halve aanrakingen'. Tegen iemand aanzitten bijvoorbeeld, of iemands hand vasthouden. Buiten mijn persoonlijke cirkeltje is prima, er 100% in ook, maar op de grens blijven hangen is voor mij echt helemaal niets.
Orale seks vind ik wel weer meevallen, maar daar eet je ook geen knoflook, boerenstamppot, leverworst, kaas en eieren mee. Dat vind ik niet anders dan iemand in zijn nek zoenen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:04 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Ik heb dat in de supermarkt als ik niet kan kiezen wat ik moet kopen. Uiteindelijk leg ik dan na een half uur ronddolen en heen en weer lopen tussen de schappen gewoon alles weer terug omdat ik niet kan kiezen.

Verder ga ik op drukke momenten (kerst...) gewoon niet naar de stad en het liefst bestel ik dingen gewoon via <3 internet <3.

Met kerst naar de stad, dat heb ik zelfs nog nooit overwogen. Internet is voor mij geen goeie optie, ik wil echt weten wat ik koop, dat wil ik zien en voelen en ik wil er verliefd op zijn want het wordt van mij , zo'n reactie wil ik hebben. Dat heb ik nooit als ik een plaatje op internet zie. Ja, ik zie mezelf als zeer kieskeurig.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:04 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Ik had wat dat betreft ook af en toe vluchtgedrag. Omdat ik alleen met mijn ex zo'n sterke band had (heb ik nog nooit met iemand gehad), speelde heel vaak door m'n hoofd om het uit te maken en hem nooit meer te zien, gewoon omdat ik zo bang was dat er wat zou gebeuren.
Ik ben nooit bezorgd geweest om personen of om m'n eigen veiligheid of gezondheid - maar over hem had ik echt nachtmerries dat 'm wat was overkomen, of ik moest 'm 's avonds gewoon even bellen om zeker te weten dat 'm onderweg niks was overkomen, en slapen voor ie uit z'n werk was deed ik ook niet.

Dat is wel een heftige reactie. Aan de andere kant lijkt het me wel fijn om een keer zo te kunnen reageren. Dan heb je wel de bevestiging dat je echt veel om iemand geeft.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:04 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Dat heb ik dus niet. Dan heb ik alleen de pest in dat ie op is en wil ik meer.

Maar je wilt meer omdat 'ie zo lekker was! Als je die herinnering niet had, zou je ook niet meer hoeven.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:04 schreef Satsuma het volgende:
[..]

Ik weet het niet. Ik denk soms dat de pijn van alleen blijven het uiteindelijk waard is om aan het Grote Lijden te ontkomen.

Misschien dat dat een persoonlijke afweging is.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:36 schreef Autidude het volgende:

[..]

Ja best wel, maar ik vind het niet erg. Alleen heb ik de laatste dagen een beetje moeite met grote en lange posts te lezen, daarom reageer ik ook niet overal op.. LOL, dan zou het nóg drukker zijn.

Maar dat ligt dus niet aan jullie hoor, lieve mensjes.. ik krijg het alleen niet voor elkaar om heel lang te lezen en dan nog concentratie te houden en reageren, omdat mijn hoofd een beetje vol zit met een heleboel andere dingen die ik even moet afhandelen.

Ik sla ze ook over. Ik kom hier om een beetje te ontspannen. En dan heb ik geen zin in ellenlange posts.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:36 schreef Autidude het volgende:

[..]

Ja best wel, maar ik vind het niet erg. Alleen heb ik de laatste dagen een beetje moeite met grote en lange posts te lezen, daarom reageer ik ook niet overal op.. LOL, dan zou het nóg drukker zijn.

Maar dat ligt dus niet aan jullie hoor, lieve mensjes.. ik krijg het alleen niet voor elkaar om heel lang te lezen en dan nog concentratie te houden en reageren, omdat mijn hoofd een beetje vol zit met een heleboel andere dingen die ik even moet afhandelen.

Sorry voor mijn monsterpost. Wel een beetje ironisch, direct eronder.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:39 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Te confronterend misschien? Opende het een ingang in de hersenen die normaal opslot blijft? (sorry voor de psychiater modus maar dat gevoel krijg ik erbij)

Nee, het is heel irritant, overstuurd en die piepjes wordt ik helemaal gek en paniekerig van.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:41 schreef Demise het volgende:

[..]

Sorry voor mijn monsterpost. Wel een beetje ironisch, direct eronder.

Oh nee, dat maakt helemaal niet uit.. ik vind het juist hartstikke leuk dat er zoveel en intensief gepost wordt. Dat is heel erg goed, alleen heb ik soms even momentjes dat het gewoon niet lukt om het echt goed te volgen. Ik ben ook echt weer 60 dingen tegelijk aan het doen.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:50 schreef BONG4002 het volgende:
Even een andere mooie stelling maar is Internet een opening voor mensen met Autisme? Kan je jezelf daarin kwijt? Ik vind het iig naast de spelcomputers een van de beste uitvindingen die in dit geval gunstig zijn voor mensen met een vorm van autisme

True!

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:16 schreef Satsuma het volgende:
[..]
Nu ik het zelf uitgemaakt heb ben ik erop voorbereid en ik hoef de deur ook niet open te houden. Ik hoef die gevoelens niet toe te staan. Daarom voel ik die pijn nu niet.

Dan lijkt het me ook te zwaar om nog door te gaan in zo'n relatie. Wel een moeilijke beslissing.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:16 schreef Satsuma het volgende:
[..]
Ik weet bijv. al 15 jaar dat ik ook op vrouwen val, maar dat is dus iets waar ik nog steeds moeite mee heb. Niet voor mezelf, maar ik kan er moeilijk over praten met anderen. Ook voor wat betreft het wel/niet autistisch zijn - ik ben nog heel erg in de fase van het accepteren dat ik misschien anders ben en me afvragen of ik uberhaupt wil laten onderzoeken of het zo is. Voor m'n gevoel staat het eigenlijk vast dat ik 'hier' (in het topic, in dit clubje medegekken) thuishoor en ik weet nog niet of ik een diagnose iets toe vind voegen.

Waarom vind je het zo moeilijk om erover te praten met anderen? Ik vond het moeilijk aan mijn (vrij streng christelijke) ouders te vertellen dat ik ook op meiden viel, met hen heb ik het er sindsdien ook niet meer over, maar met vrienden/vriendinnen praat ik er heel gemakkelijk over. Een diagnose voegt ook lang niet altijd iets toe, welke stickers er ook op een dossier zitten, je blijft dezelfde persoon.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:50 schreef BONG4002 het volgende:
Even een andere mooie stelling maar is Internet een opening voor mensen met Autisme? Kan je jezelf daarin kwijt? Ik vind het iig naast de spelcomputers een van de beste uitvindingen die in dit geval gunstig zijn voor mensen met een vorm van autisme

Ja, vooral omdat je op die manier 'gesprekken' kunt voeren met mensen met wie je iets gemeen hebt (bijv. een ASS) en die je anders nooit 'ontmoet' zou hebben. Maar het vervangt niets.

En nu ga ik dan toch echt, want ik ben bekaf. Nog even Bullet for my Valentine keihard door de speakers (fok de buren maar ) en dan m'n bedje in.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:54 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Me2 natuurlijk Ook leuk dat er nu zo'n goede reeks loopt in R&P over PDD-NOS/Autisme, dat je gelijkgestemden kan treffen en erover kan praten

En dan wol je 2 uur geleden nog niet mee doen
en kijk nu, de helft van alle posts zijn van jou

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:55 schreef Demise het volgende:

[..]

Ja, vooral omdat je op die manier 'gesprekken' kunt voeren met mensen met wie je iets gemeen hebt (bijv. een ASS) en die je anders nooit 'ontmoet' zou hebben. Maar het vervangt niets.

En nu ga ik dan toch echt, want ik ben bekaf. Nog even Bullet for my Valentine keihard door de speakers (fok de buren maar ) en dan m'n bedje in.

Ik krijg het gevoel dat ik de enige ben die hier uberblije muziek luistert, zoals
vengaboys-boom boom boom
iglu & hartly-in this city
david guetta & kid cudl-memories

quote:

Op zondag 28 maart 2010 21:58 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Dankje Ja dat klopt maar dat is ook mede dankzij een vleugje alc. moet ik eerlijk bekennen anders zit ik te opslot zegmaar en komt het mijn toetsenbord niet uit, lastig maar helaas waar

Ach ja, als je daar wat losser van komt mss dat je na een tijdje vanzelf wat meer kunt.