Eerst even wat totaal willekeurige dingen over het ''Humbug''-concert gisterenavond, voor ik het vergeet, en het er nooit meer van komt. Zoals ik AMDB SMSte werd Miles Kane als koning ontvangen toen hij plaatsnam op het balkon. Vanaf dat moment was hij continu in de weer met foto's en handtekeningen uitdelen. Z'n album is klaar en wordt nog dit jaar uitgebracht.
Wij stonden in het midden op de eerste rij, pal voor Alex. Beetje ongemakkelijk, maar onvergetelijk. Niet onbelangrijk: Alex heeft ongeveer z'n Australie-kapsel (de grap is dat de meeste van jullie nog begrijpen wat ik bedoel ook

), en Jamie heeft een gloednieuw Cleopatra-kapsel

.
Het publiek was geweldig, iedereen zong alle teksten van het album woord voor woord mee, en zelfs als een spreekkoor de riff-jes. Zoals vroeger ''Mardy Bum'' ''tu-du-du-du-tu-du-du'' was, was nu de riff tijdens de solo van ''Dance Little Liar' ''tu-dudududu-tu-dudududu'' haha

. ''Fire And The Thud'' was fantastisch, de climax was een van de hoogtepunten van de show.
Voor het eerst in de 9 keer dat ik ze nu gezien heb vond er een tenenkrommend momentje in hun spel plaats... Nick wist ''Cornerstone'' eigenhandig de vernieling in te brengen, door niet meer te weten wat hij moest spelen tijdens de solo, en dat zelfs na verschillende maten niet meer wist op te pakken, waardoor Matt de wisseling in het ritme niet meer snapte, waardoor Jamie niet meer verder speelde, waardoor de band bjina stilviel... Alex vertrok geen spier, deed alsof er niets aan de hand was, speelde zijn stuk door, en de band pakte het weer op tijdens de laatste deel. Nick schaamde zich dood, en heeft de rest van het nummer met z'n rug naar het publiek gestaan. Erg grappig moment.
''Joining The Dots'' ging ook bijna de mist in. Jamie begon solo met spelen, ik dacht in een verkeerd ritme (namelijk het ''Catapult''-ritme), waardoor de hele band elkaar schaapachtig aankeek, en het publiek alvast begon met zingen. Jamie stopte, keek op de gebruikelijke verlegen manier, en draaide zich snel om, waarna Alex zei: ''Jamie Cook, ladies and gentlemen''. Na wat overleg, gingen ze opnieuw van start, en brachten een perfecte versie van de song ten gehore. Oh, en Alex speelde gisterenavond ''Catapult'' weer gewoon op elektrische gitaar. En Matt deed een nieuwe drum-solo tijdens ''Pretty Visitors''.
''Nettles'' was een totale verrassing, die kwam echt uit de lucht vallen, en werd onder het grootste enthousiasme van het publiek ontvangen. Het had een reprise van wel 5 keer, wat fantastisch was. Telkens speelde ze het laatste stuk opnieuw.
Ik heb Alex nog nooit zo in z'n element gezien als dit weekend. Hij communiceerde meer dan alle vorige ''Humbug''-shows bij elkaar. Hij kwam naar het publiek toe, maakte een rondje langs de eerste rij, zong ''Potion Approaching'' tegen de beveiliger, maakte tijdens een ander nummer grapjes met de crew, reageerde op kreten uit het publiek (!), deed de solo van ''Red Right Hand'' op z'n knieën bij Jamie en ik heb hem zelfs zien....lachen

.
Morgen meer, ook over de Royal Albert Hall show, die net zo goed was. Hoogtepunt van die show: ''When The Sun Goes Down'', als laatste song voor de toegift. Het leek weer even Lowlands 2006, toen Alex het publiek gek liet worden door als een soort spreekstalmeester zijn arm steeds verder op te steken, om telkens meer gejoel te genereren. Je moet het zien, denk ik

.