De kunst van het loslaten van je ex - deel #110

Er is geen schande in het zetten van de eerste stap, al moet je er dan wel echt in geloven. En als ik het zo lees, dan betwijfel ik of je gelooft.

Het cliché antwoord, maar wel juist: doe waar jij je goed bij voelt. Jij bent hier de enige die de volle 100% weet. Ik wens je in ieder geval heel veel succes bij welke keuze je ook maakt.

Slecht advies, in dit geval spelen gevoelens de overhand. Bij hem teruggaan laten de problemen niet verdwijnen. Als ze die eerste stap weer gaat zetten begint het liedje weer van voren af aan.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 11:43 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Als je even terug zou lezen weet je dat gevoelens de overhand niet hebben bij mij.

Ik lees tussen de regels door.
Het is duidelijk dat je hem terug wilt. Het aan blijven kijken is een erg fragiele situatie.
Als hij initiatief neemt zoals je wilt, begint het toch weer?

Wat was er nou gisteren?

Gesmst met mijn ex. Hij vroeg wat ik in de weekenden doe en of ik veel aanspraak heb van de Duitsers hier. Dat hij vaak met een vriend afsprak nu maar dat die alleen maar met meisjes bezig was. En ik was eigenlijk de enige die hem echt kent.

Nou verteld dat ik in het weekend veel doe, en dat ik hier wel aanspraak heb ja, maar me er nog totaal niet fijn bij voel als iemand me leuk vindt. + dat ik ook denk dat ik de enige ben die hem echt kent, maar dat hij er zelf voor heeft gekozen om dat weg te gooien. Krijg ik alleen terug "ja met die vriend kan ik inderdaad nergens over praten, maar kills the time. Veel plezier vanavond, ik hoop dat het lekker los gaat daar."

En echt totaal niet reageren op de andere dingen die ik heb gezegd. Hij zegt iedere x dat ik de enige ben die hem echt kent, dat al dat uitgaan eigenlijk maar zo oppervlakkig is. Wat moet ik daar toch mee? Waarom heeft hij er dan voor gekozen om dit allemaal weg te gooien?

Nu maar gezegd dat ik de komende tijd helemaal geen contact meer wil, omdat ik het er nog zo moeilijk mee heb iedere keer. Maar ik zou eigenlijk nog wel eens van hem willen horen waarom hij dan maar die dingen blijft zeggen, van jij bent de enige die mij echt kent etc.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 13:09 schreef Faerie het volgende:
Gesmst met mijn ex. Hij vroeg wat ik in de weekenden doe en of ik veel aanspraak heb van de Duitsers hier. Dat hij vaak met een vriend afsprak nu maar dat die alleen maar met meisjes bezig was. En ik was eigenlijk de enige die hem echt kent.

Nou verteld dat ik in het weekend veel doe, en dat ik hier wel aanspraak heb ja, maar me er nog totaal niet fijn bij voel als iemand me leuk vindt. + dat ik ook denk dat ik de enige ben die hem echt kent, maar dat hij er zelf voor heeft gekozen om dat weg te gooien. Krijg ik alleen terug "ja met die vriend kan ik inderdaad nergens over praten, maar kills the time. Veel plezier vanavond, ik hoop dat het lekker los gaat daar."

En echt totaal niet reageren op de andere dingen die ik heb gezegd. Hij zegt iedere x dat ik de enige ben die hem echt kent, dat al dat uitgaan eigenlijk maar zo oppervlakkig is. Wat moet ik daar toch mee? Waarom heeft hij er dan voor gekozen om dit allemaal weg te gooien?

Nu maar gezegd dat ik de komende tijd helemaal geen contact meer wil, omdat ik het er nog zo moeilijk mee heb iedere keer. Maar ik zou eigenlijk nog wel eens van hem willen horen waarom hij dan maar die dingen blijft zeggen, van jij bent de enige die mij echt kent etc.

Heel frustrerend lijkt me dat. Want jij hebt er totaal niks aan, of bedoelt hij tussen de regels door te zeggen dat hij je terug wilt? Hoe reageerde hij eigenlijk toen jij zei dat je geen contact wilt de komende tijd?

quote:

Op zondag 7 maart 2010 20:25 schreef Everlong het volgende:

[..]

Heel frustrerend lijkt me dat. Want jij hebt er totaal niks aan, of bedoelt hij tussen de regels door te zeggen dat hij je terug wilt? Hoe reageerde hij eigenlijk toen jij zei dat je geen contact wilt de komende tijd?

Is idd frustrerend...ik denk dat ie spijt heeft en wacht totdat ik weer in Nederland ben. Hij laat de deur nog altijd op een kier staan zeg maar. Ik heb ook een heel lang gesprek met hem gehad op msn vandaag. Hij zei dat ie onze gesprekken mist en de leuke dingen die we samen deden. En tja, die mis ik ook. Ik zei dat mijn gevoelens voor hem nog heel diep zitten, en dat ik niet weet hoe ik daar mee om moet gaan. Hij had precies hetzelfde. Toen ik zei: slijt het allemaal dan wel met de tijd? zei hij: de tijd zal het leren. En hij zei ook dat je nooit weet of het weer goedkomt.

Ik ga absoluut wel verder met mijn leven hier, ik heb het hartstikke leuk hier, heb nieuwe vrienden. Maar dat gevoel voor hem blijft. En ik weet nu niet of het echt speciaal is of dat ik hem nu idealiseer. Misschien gaat het gevoel wel echt weg. Of het blijft juist. Ik weet het niet. Wat dat betreft heeft hij gelijk; de tijd zal het leren.

Hoe zou ik hier het beste mee om kunnen gaan?

quote:

Op zondag 7 maart 2010 21:04 schreef Faerie het volgende:

[..]

Is idd frustrerend...ik denk dat ie spijt heeft en wacht totdat ik weer in Nederland ben. Hij laat de deur nog altijd op een kier staan zeg maar. Ik heb ook een heel lang gesprek met hem gehad op msn vandaag. Hij zei dat ie onze gesprekken mist en de leuke dingen die we samen deden. En tja, die mis ik ook. Ik zei dat mijn gevoelens voor hem nog heel diep zitten, en dat ik niet weet hoe ik daar mee om moet gaan. Hij had precies hetzelfde. Toen ik zei: slijt het allemaal dan wel met de tijd? zei hij: de tijd zal het leren. En hij zei ook dat je nooit weet of het weer goedkomt.

Ik ga absoluut wel verder met mijn leven hier, ik heb het hartstikke leuk hier, heb nieuwe vrienden. Maar dat gevoel voor hem blijft. En ik weet nu niet of het echt speciaal is of dat ik hem nu idealiseer. Misschien gaat het gevoel wel echt weg. Of het blijft juist. Ik weet het niet. Wat dat betreft heeft hij gelijk; de tijd zal het leren.

Hoe zou ik hier het beste mee om kunnen gaan?

Er zijn hier vast wel meer mensen die er ervaring mee hebben. Ik in ieder geval niet, al hoop ik echt dat m'n ex dat ook op een dag gaat zeggen. Niet per se omdat ik hem terug wil, maar vooral om te merken dat hij beseft hoeveel onze relatie betekende.
Ergens kan ik me best voorstellen dat je het idealiseert. Deze meeste dingen worden immers positiever bekeken dan ze waren. Maar aan de andere kant is het ook niet meer dan logisch dat hij voorlopig, en misschien wel voor alitjd, een heel bijzonder persoon blijft en ook een bijzonder plekje in je hart houdt.
Hoe lang blijf je nog daarzo??

quote:

Op zondag 7 maart 2010 21:31 schreef Everlong het volgende:

[..]

Er zijn hier vast wel meer mensen die er ervaring mee hebben. Ik in ieder geval niet, al hoop ik echt dat m'n ex dat ook op een dag gaat zeggen. Niet per se omdat ik hem terug wil, maar vooral om te merken dat hij beseft hoeveel onze relatie betekende.
Ergens kan ik me best voorstellen dat je het idealiseert. Deze meeste dingen worden immers positiever bekeken dan ze waren. Maar aan de andere kant is het ook niet meer dan logisch dat hij voorlopig, en misschien wel voor alitjd, een heel bijzonder persoon blijft en ook een bijzonder plekje in je hart houdt.
Hoe lang blijf je nog daarzo??

Inderdaad ja, dat vind ik dus ook fijn, gewoon om te weten dat hij inderdaad beseft hoeveel onze relatie betekende. Ik wil hem nu ook niet terug, na me zoveel gekwetst te hebben. Maar ik weet niet of ik dat helemaal uit kan sluiten voor mezelf in de toekomst.

En ja idd, ik bekijk sommige dingen ook positiever. Maar ik weet ook echt wel de negatieve dingen, maar heb ik nooit zo'n grote moeite mee gehad bij hem. Hij vulde me gewoon aan. Hij zal inderdaad altijd een bijzonder persoon blijven. Maargoed, de tijd zal wel laten zien hoe het verder gaat tussen ons. Ik sta overal open voor en wil het liefst geen verwachtingen hebben. Als ik maar gelukkig ben. Alhoewel, ik sta nu nog niet open voor een nieuwe liefde. Voel me daar nog niet fijn bij.

En ik blijf trouwens nog t/m begin juli hier in Berlijn. Dus nog 4 maandjes!

quote:

Op zondag 7 maart 2010 21:47 schreef Faerie het volgende:

[..]

Inderdaad ja, dat vind ik dus ook fijn, gewoon om te weten dat hij inderdaad beseft hoeveel onze relatie betekende. Ik wil hem nu ook niet terug, na me zoveel gekwetst te hebben. Maar ik weet niet of ik dat helemaal uit kan sluiten voor mezelf in de toekomst.

En ja idd, ik bekijk sommige dingen ook positiever. Maar ik weet ook echt wel de negatieve dingen, maar heb ik nooit zo'n grote moeite mee gehad bij hem. Hij vulde me gewoon aan. Hij zal inderdaad altijd een bijzonder persoon blijven. Maargoed, de tijd zal wel laten zien hoe het verder gaat tussen ons. Ik sta overal open voor en wil het liefst geen verwachtingen hebben. Als ik maar gelukkig ben. Alhoewel, ik sta nu nog niet open voor een nieuwe liefde. Voel me daar nog niet fijn bij.

En ik blijf trouwens nog t/m begin juli hier in Berlijn. Dus nog 4 maandjes!

Nog 4 maandjes, heerlijk! Zou je al naar Berlijn toegaan of heb je dit besloten naar aanleiding van het uitgaan? Misschien een gekke vraag hoor, maar heb je dan nooit het idee van als ik nu niet inga op zijn toespelingen is het misschien te laat? En dan bedoel ik het natuurlijk alleen als je hem echt terug wilt.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 21:54 schreef Everlong het volgende:

[..]

Nog 4 maandjes, heerlijk! Zou je al naar Berlijn toegaan of heb je dit besloten naar aanleiding van het uitgaan? Misschien een gekke vraag hoor, maar heb je dan nooit het idee van als ik nu niet inga op zijn toespelingen is het misschien te laat? En dan bedoel ik het natuurlijk alleen als je hem echt terug wilt.

Ik was sowieso al van plan om naar Berlijn te gaan, ik moet namelijk voor mijn studie een half jaar in het buitenland stage lopen. Ik denk dat dat er ook aan heeft bijgedragen dat hij het uit heeft gemaakt. Ik ben namelijk al eerder een half jaar weggeweest, studie in Spanje. En toen heeft hij het best wel moeilijk gehad. Het kwam me in ieder geval super goed uit dat ik net nu naar het buitenland ging!

Ja, daar heb ik ook over nagedacht. Maar zijn toespelingen zijn niet van zo'n karakter dat hij nu meteen alweer een relatie met me wil. Hij zinspeelt juist erg op de periode na Berlijn. Dus ik hoef er nu niet echt op in te gaan... ik probeer ook niet om hem terug te krijgen nu. Hij vecht maar voor mij. Juist omdat hij het heeft uitgemaakt. Maar volgens mij is het bij hem ook wel duidelijk dat ik het niet uitsluit in de toekomst. Want zo is het gewoon, en ik heb geen zin in die stomme spelletjes. Bijv. doen alsof ik het echt helemaal uitsluit zodat hij me misschien wel weer zou willen. Geen zin in. Ik wil er niks voor hoeven te doen dat iemand me wil. Ik ben en blijf altijd mezelf.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 22:05 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ik was sowieso al van plan om naar Berlijn te gaan, ik moet namelijk voor mijn studie een half jaar in het buitenland stage lopen. Ik denk dat dat er ook aan heeft bijgedragen dat hij het uit heeft gemaakt. Ik ben namelijk al eerder een half jaar weggeweest, studie in Spanje. En toen heeft hij het best wel moeilijk gehad. Het kwam me in ieder geval super goed uit dat ik net nu naar het buitenland ging!

Ja, daar heb ik ook over nagedacht. Maar zijn toespelingen zijn niet van zo'n karakter dat hij nu meteen alweer een relatie met me wil. Hij zinspeelt juist erg op de periode na Berlijn. Dus ik hoef er nu niet echt op in te gaan... ik probeer ook niet om hem terug te krijgen nu. Hij vecht maar voor mij. Juist omdat hij het heeft uitgemaakt. Maar volgens mij is het bij hem ook wel duidelijk dat ik het niet uitsluit in de toekomst. Want zo is het gewoon, en ik heb geen zin in die stomme spelletjes. Bijv. doen alsof ik het echt helemaal uitsluit zodat hij me misschien wel weer zou willen. Geen zin in. Ik wil er niks voor hoeven te doen dat iemand me wil. Ik ben en blijf altijd mezelf.

Ben ik helemaal met je eens. Als ik ergens niet van houd zijn het wel van zulke spelletjes. Ik zou overigens ook veel te bang zijn dat ik dan het tegenovergestelde bereik
Ik heb net een ruim uur zitten bellen met m'n ex. Erg prettig, maar niet meer zoals vroeger. Daardoor voel ik me ook niet echt rottig erdoor geloof ik. Maar misschien komt het nog. Het enige waar ik echt naar van wordt is het idee dat een ander mijn plek inneemt. Maar ja, hij zegt nog wel dat hij totaal geen behoefte heeft aan een ander en dat ik nog veel te veel in hem zit. Gelukkig.. Ben ook wel erg blij dat hij dat nog benadrukt ondanks dat het uit is. Ergens, heel diep en ook maar een klein beetje, voelt het ook wel fijn want eindelijk hoef ik niet meer onzeker te zijn. Het is nu gewoon duidelijk.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 22:15 schreef Everlong het volgende:

[..]

Ben ik helemaal met je eens. Als ik ergens niet van houd zijn het wel van zulke spelletjes. Ik zou overigens ook veel te bang zijn dat ik dan het tegenovergestelde bereik
Ik heb net een ruim uur zitten bellen met m'n ex. Erg prettig, maar niet meer zoals vroeger. Daardoor voel ik me ook niet echt rottig erdoor geloof ik. Maar misschien komt het nog. Het enige waar ik echt naar van wordt is het idee dat een ander mijn plek inneemt. Maar ja, hij zegt nog wel dat hij totaal geen behoefte heeft aan een ander en dat ik nog veel te veel in hem zit. Gelukkig.. Ben ook wel erg blij dat hij dat nog benadrukt ondanks dat het uit is. Ergens, heel diep en ook maar een klein beetje, voelt het ook wel fijn want eindelijk hoef ik niet meer onzeker te zijn. Het is nu gewoon duidelijk.

Precies ja! En vaak is dat ook zo met die spelletjes. Dan kun je beter helemaal eerlijk zijn.

Het is wel fijn inderdaad dat je ex dat zegt. Wat was er dan anders aan jullie gesprek? En denk je dat het nooit meer goed komt tussen jullie of heb je nog hoop? Het scheelt dat alles duidelijk is, zo kun je zelf ook beter verder, en daar gaat het om.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 22:23 schreef Faerie het volgende:

[..]

Precies ja! En vaak is dat ook zo met die spelletjes. Dan kun je beter helemaal eerlijk zijn.

Het is wel fijn inderdaad dat je ex dat zegt. Wat was er dan anders aan jullie gesprek? En denk je dat het nooit meer goed komt tussen jullie of heb je nog hoop? Het scheelt dat alles duidelijk is, zo kun je zelf ook beter verder, en daar gaat het om.

Ik weet niet wat er anders is, ik merkte het de afgelopen week ook al toen ik hem zag. Het doet me minder ofzo. Ik probeer m'n geluk in andere dingen te vinden, het lukt niet altijd maar ik wil gewoon het beste voor mezelf en vooral door met mijn leven. En daarbij hoort dat ik hem steeds meer loslaat. Ergens ben ik nog wel bang voor een terugval. Hij zit nog de hele dag in m'n hoofd en ik denk ontzettend veel aan hem, maar ik heb niet meer dat intense verdriet. Ik denk dat ik me heb neergelegd bij zijn beslissing. Daarbij geloof ik echt dat als we bij elkaar horen dat ooit wel zal gebeuren.

Ergens wil ik hem dolgraag terug, ik wil niets liever dan dat het weer zo is als vroeger. Maar zoals vroeger zal het nooit meer worden. Ik ben enorm gekwetst en dat zal een eventuele nieuwe poging wel moeilijk maken. Dus als dat ooit gebeurt moeten we echt wel even een stuk verder zijn. Ik besef ook steeds meer dat ik alleen iemand wil die vol voor mij gaat en dus niet af en toe twijfelt of dit is wat hij wilt met zijn leven.
Ik denk dat we nu even wat afstand moeten nemen en dat we naar verloop van tijd verder kunnen als vrienden. Hij zal altijd erg bijzonder blijven, ik ken hem nu ruim 9 jaar en het is m'n eerste vriendje. En we passen echt super goed bij elkaar, we hebben zoveel gezamelijke interesses, dat is zonde om verloren te laten gaan.

Je zal dit helaas nooit kunnen vergeten. Het onschuldige is er af. Dat merkte ik bij mezelf ook. Jullie gingen met een reden uit elkaar.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 22:42 schreef Xanthas het volgende:
Je zal dit helaas nooit kunnen vergeten. Het onschuldige is er af. Dat merkte ik bij mezelf ook. Jullie gingen met een reden uit elkaar.

Dat klopt, maar onze reden was een beetje raar. M'n vriend ging namelijk twijfelen of dit echt is wat hij wilde. We zijn erg jong bij elkaar gekomen en (achteraf gezien) veel te vroeg gaan samenwonen. Eigenlijk kennen wij niet echt een leven zonder elkaar. Daarom ging hij zich steeds meer afvragen hoe het zou zijn om alleen te zijn. En op het moment dat je je dat gaat afvragen moet je op een gegeven moment een knoop gaan doorhakken, anders krijg je waarschijnlijk ooit spijt. Ik sluit daarom ook niet uit dat hij over een tijdje beseft dat het toch niet zo leuk is alleen..of misschien juist wel.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 22:46 schreef Everlong het volgende:

[..]

Dat klopt, maar onze reden was een beetje raar. M'n vriend ging namelijk twijfelen of dit echt is wat hij wilde. We zijn erg jong bij elkaar gekomen en (achteraf gezien) veel te vroeg gaan samenwonen. Eigenlijk kennen wij niet echt een leven zonder elkaar. Daarom ging hij zich steeds meer afvragen hoe het zou zijn om alleen te zijn. En op het moment dat je je dat gaat afvragen moet je op een gegeven moment een knoop gaan doorhakken, anders krijg je waarschijnlijk ooit spijt. Ik sluit daarom ook niet uit dat hij over een tijdje beseft dat het toch niet zo leuk is alleen..of misschien juist wel.

Ik wil niets slopen. Echt niet. Mijn ervaring: "De krassen in m'n hart zijn verbonden aan haar. Zou ze dat nog een keer doen? Kan ze me zo maar breken, haar eigen beslissing. Het was haar keuze om mij te breken"

Hallo. Ik haal veel uit de verhalen van anderen, zelf heb ik niet echt veel te melden omdat ik dus geen contact meer heb met hem. Het is wel fijn om zelf geen dingen te hebben waar ik weer boos om kan worden .

Maar ik voel me eigenlijk erg goed. Denk nog wel vaak aan hem, maar niet met de gedachten dat ik hem wil spreken/zien etc. Eigenlijk meer aan de goede periodes, dus wel fijn.

Aan de andere kant denk ik niet dat dit het einde voor ons is. Maar ik ga nergens achteraan ofzo. Ga nu gewoon ff voor mezelf.

Het helpt ook wel dat ik nu ontzettend druk ben met school en ook met leuke dingen .

quote:

Op zondag 7 maart 2010 22:53 schreef Xanthas het volgende:

[..]

Ik wil niets slopen. Echt niet. Mijn ervaring: "De krassen in m'n hart zijn verbonden aan haar. Zou ze dat nog een keer doen? Kan ze me zo maar breken, haar eigen beslissing. Het was haar keuze om mij te breken"

Kan ik me heel goed voorstellen. Daarom weet ik ook niet of het ooit nog goed zou kunnen komen, ook al zouden we het beide willen. Er is in ieder geval een lange tijd voor nodig. Ik ben zelfs bang dat ik bij een eventuele nieuwe vriend ooit heel erg veel bevestiging/zekerheid nodig zal hebben. Maar weet je, dit inzicht groeit langzaam. De eerste week wist ik dat ook al, maar voelde het totaal nog niet zo en langzamerhand dringt het gewoon steeds meer door.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 22:54 schreef Tegan het volgende:
Hallo. Ik haal veel uit de verhalen van anderen, zelf heb ik niet echt veel te melden omdat ik dus geen contact meer heb met hem. Het is wel fijn om zelf geen dingen te hebben waar ik weer boos om kan worden .

Lezen dat ik niet alleen ben met mijn vragen/problemen haalt zoveel "pijn" weg.

Toch wel gek dat velen de relatie en de ex die ze hadden zo op lijken te hemelen. Kom op hee, het is toch niet voor niets uitgegaan? Valt me trouwens ook op dat sommigen hier de schuld naar zich toe proberen te trekken. Erg, erg fout. Gun jezelf eens de kans om te wennen aan het alleen zijn. En onthoudt dat het nooit meer zo zal worden als vroeger, ook al begin je weer iets met elkaar.

Ik denk af en toe nog aan mijn ex, maar ik zie ook steeds vaker de scheurtjes die onze relatie op de proef stelden en wat uiteindelijk tot de breuk hebben geleid. Ik mis het samen zijn; mijn leven is een stuk stiller en leger zonder haar aandacht. Maar als dat DE reden zou moeten zijn om weer bij elkaar te komen, eh nee: liever niet. Die fout maak ik geen derde keer.

Krijg het idee dat sommigen hier er echt over na zitten te denken om weer bij elkaar te komen om die leegte maar op te vullen. Kreeg dat gevoel vooral bij users zoals AlphaX en VeerEli. Dat onnodig ophemelen van exen waardoor je zijn/haar fouten niet meer zag en dit naar jezelf betrok. Gebrek aan doorzettingsvermogen?

Ben wel benieuwd of bovengenoemde users weer bij hun ex terug zijn. Dat zou ik namelijk heel erg stom van ze vinden. Maar goed, daar moeten ze zelf maar achter komen dan...

[ Bericht 18% gewijzigd door Mint_Clansell op 08-03-2010 00:54:18 ]

Het is waar dat je na verloop van tijd dingen gaat ophemelen en romantiseren.

Het is niet de vraag om wat voor redenen het is uit gegaan. Alles heeft wel een reden. Het is de vraag of die redenen relevant waren voor de situatie destijds.

Dan kan je je afvragen of het het inderdaad waard is om terug te gaan naar die persoon. Hoe is het gevoel en dergelijk. Is er nog vertrouwen..

Het is in ieder geval niet iets dat je een week na de break up kan bedenken. Dat heeft tijd nodig.

Als blijkt dat jullie echt bij elkaar passen en blijkt dat de redenen ergens anders lagen dan de soort band die je had, je elkaars fouten kan accepteren en vergeven, kom je elkaar op een dag wel weer tegen en kan je iets misschien iets nieuws opbouwen.

En daarom is het belangrijk om afstand te nemen van elkaar om dingen voor je zelf weer op een rijtje te zetten. Dan kijk je naar de fouten die er gemaakt zijn en trek je daar een les uit. Maar je ziet ook de goede dingen. Het is dan de vraag wat je er aan over zou willen houden.

Maar gaat het wel om een relatie vraag ik me dan af? Je hebt een relatie gehad met een reden en dat is niet om alleen de leegte op te vullen. Je maakt een hoop mee en dat schept een band. Tevens is het de connectie die er toe geleid heeft dat jullie elkaar vonden.

In mijn ogen gaat het dan niet om de relatie die je terug wilt, maar om de band met die persoon te behouden. Dat is veel belangrijker dan een relatie. Je moet niet alles reflecteren naar de dingen die fout zijn gegaan.

Leegte is er altijd. Dat heb ik ook gevoeld nog voor dat ik mijn ex leerde kennen. Als je dat wilt opvullen om dat je dát mist, lijkt het mij dat je relatie in eerste instantie al gedoemd was te mislukken en komt dat meer op me over als of het een rebounder was.

Het is niet alleen de kunst van het loslaten, maar ook de kunst van het relativeren. In plaats van ophemelen, kan je ook iemand helemaal de grond in stampen. Dat idee krijg ik dan weer bij jou. Als of er iets grandioos mis is gegaan in jullie relatie, dat je elkaar echt niet ligt en te veel verschillen waarna het nog eens op een nare manier is uitgegaan.

Maar zoals ik al aangaf... Elke relatie is anders, zo ook de redenen om uit elkaar te gaan.

En ik dacht dat het weer wat beter ging.. Practicum gegeven, hoor ik na het practicum van de docent dat mijn ex met haar vrienden de andere zaal in probeerden te gaan. Dat hij haar eruit stuurde. Helemaal prima, maar ik voel door haar naam alleen al ontzettend rot. Ik wil niets horen over het leven van mijn ex. Nu voel ik me weer ontzettend down.

quote:

Op maandag 8 maart 2010 00:41

*knip*

Gebrek aan doorzettingsvermogen?

Dat is het af en toe bij mij wel ja. Ik heb pas geleden toch weer contact opgenomen en het stomme is dat ik dat toch weer doe tegen beter weten in. Vermoeiend
Moment van zwakte denk ik dan maar.

Hoewel ik bijna ieder moment aan mijn ex denk, en graag wil weten wat hij doet etc. Vind ik toch dat hij maar als eerste iets moet laten weten. En dat helpt wel in niet stomme smsjes sturen.

Heb trouwens gisteravond een heel leuk gesprek gehad met een oude date, die nooit wat werd omdat ik nog helemaal verliefd was op mijn ex (uit een van onze breaks dus). Dat deed me wel erg goed .

Hoe hard het ook klinkt, ik zou het liefste willen dat ik mijn ex uit mijn leven kan schrappen. Ik wil graag de herinnering bewaren aan hoe ze in mijn ogen was. En niet de egoïstische, manipulatieve, kinderachtige persoon die ze nu is. Ik wil niet horen dat ze met vrienden rondloopt (vrienden die ze van mij gepikt heeft). Ik merk nu zelfs dat ik er boos over word.

quote:

Op maandag 8 maart 2010 14:07 schreef Xanthas het volgende:
Hoe hard het ook klinkt, ik zou het liefste willen dat ik mijn ex uit mijn leven kan schrappen. Ik wil graag de herinnering bewaren aan hoe ze in mijn ogen was. En niet de egoïstische, manipulatieve, kinderachtige persoon die ze nu is. Ik wil niet horen dat ze met vrienden rondloopt (vrienden die ze van mij gepikt heeft). Ik merk nu zelfs dat ik er boos over word.

En die laatste zin geeft aan dat je toch nog iets voor haar voelt. Geef het de tijd, ik weet zeker dat je haar op een gegeven moment uit je leven kan schrappen. Maar hoe meer je er nu mee bezig bent, hoe langer dat gaat duren. En ja, het is makkelijk praten als je er buiten staat

quote:

Op maandag 8 maart 2010 14:19 schreef Everlong het volgende:

[..]

En die laatste zin geeft aan dat je toch nog iets voor haar voelt. Geef het de tijd, ik weet zeker dat je haar op een gegeven moment uit je leven kan schrappen. Maar hoe meer je er nu mee bezig bent, hoe langer dat gaat duren. En ja, het is makkelijk praten als je er buiten staat

Ik voel me buitenspel gezet, door haar. Ik weet dat ik gewoon op zoek moet naar nieuwe vriendschappen, maar ook dat lijkt me niet te lukken. Ik zit nu in een klas met allemaal mensen die ik heb lesgeven, en dat beeld krijg ik maar niet weg. Op de uni heb ik ruimschoots aanspraak, daar buiten wil het gewoon niet meer. Iedereen zegt dat het zo makkelijk is, maar ik zie het niet.

Ik voel het probleem, ik weet de oplossing, alleen de weg kan ik niet vinden.

quote:

Op maandag 8 maart 2010 14:30 schreef Xanthas het volgende:

[..]

Ik voel me buitenspel gezet, door haar. Ik weet dat ik gewoon op zoek moet naar nieuwe vriendschappen, maar ook dat lijkt me niet te lukken. Ik zit nu in een klas met allemaal mensen die ik heb lesgeven, en dat beeld krijg ik maar niet weg. Op de uni heb ik ruimschoots aanspraak, daar buiten wil het gewoon niet meer. Iedereen zegt dat het zo makkelijk is, maar ik zie het niet.

Ik voel het probleem, ik weet de oplossing, alleen de weg kan ik niet vinden.

Het is helemaal niet makkelijk. Ik wou dat ik een blik vrienden had wat ik nu open had kunnen trekken. Maar helaas, misschien ben ik te kritisch, maar makkelijk is het niet. Zeker omdat veel mensen al genoeg vrienden hebben en hun wereldje dus al compleet is.

Zoals ik al eerder zei: ik kijk te veel om mij heen. Ik was vroeger trots op mijn baantje als student-assistent, totdat mijn ex ook zoiets kreeg. Toen was het niet meer speciaal.

Zou dat onzekerheid zijn? Om zoveel naar de wereld om mij heen te kijken?

quote:

Op maandag 8 maart 2010 14:47 schreef Xanthas het volgende:
Zoals ik al eerder zei: ik kijk te veel om mij heen. Ik was vroeger trots op mijn baantje als student-assistent, totdat mijn ex ook zoiets kreeg. Toen was het niet meer speciaal.

Zou dat onzekerheid zijn? Om zoveel naar de wereld om mij heen te kijken?

Zou kunnen, misschien heb je steeds het gevoel je te moeten bewijzen?

quote:

Op maandag 8 maart 2010 15:02 schreef Everlong het volgende:

[..]

Zou kunnen, misschien heb je steeds het gevoel je te moeten bewijzen?

Klinkt hard, maar tegenover wie dan? Mijn ex is weg, en de rest ook. Er is niemand tegenover wie ik me goed zou moeten laten voelen.

Ik heb alle popups van msn uitstaan, behalve als mijn ex online kwam had ik een popup via msn plus. Maar dat heb ik dus al een hele tijd uitstaan. Kreeg ik toch net een popup over een update van msn plus. Schrok helemaal en dacht meteen aan dat het mijn ex was en dat dat niet kon, bizar momentje ...

quote:

Op maandag 8 maart 2010 15:21 schreef Tegan het volgende:
Ik heb alle popups van msn uitstaan, behalve als mijn ex online kwam had ik een popup via msn plus. Maar dat heb ik dus al een hele tijd uitstaan. Kreeg ik toch net een popup over een update van msn plus. Schrok helemaal en dacht meteen aan dat het mijn ex was en dat dat niet kon, bizar momentje ...

Oeh, dat lijkt me een schrik.

quote:

Op maandag 8 maart 2010 15:25 schreef Xanthas het volgende:

[..]

Oeh, dat lijkt me een schrik.

Op 1 of andere manier heb ik dat ook als mijn ex online komt.
Dan schrik ik, heel vreemd.
Slaat nergens op, want er is verder niets negatiefs ofzo.

quote:

Op maandag 8 maart 2010 15:15 schreef Xanthas het volgende:

[..]

Klinkt hard, maar tegenover wie dan? Mijn ex is weg, en de rest ook. Er is niemand tegenover wie ik me goed zou moeten laten voelen.

Dat is denk ik iets waar je zelf goed over na moet denken. Anderen kunnen dat niet voor je beantwoorden, hooguit wat inzichten geven.

Mijn ex heeft me geblokkeerd dus die zie ik sowieso nooit meer online komen.

Wij zijn nu redelijk vriendschappelijk uit elkaar gegaan. Maar zelfs bij echt flinke ruzie deden we dat gelukkig niet. Gewoon elkaar negeren.

Ik ben jaloers op mijn ex, op het leven dat zij wel heeft na ons en het leven dat ik niet heb. En maar niet schijn te krijgen.

Sorry, even afschrijven.

quote:

Op maandag 8 maart 2010 23:02 schreef Xanthas het volgende:
Ik ben jaloers op mijn ex, op het leven dat zij wel heeft na ons en het leven dat ik niet heb. En maar niet schijn te krijgen.

Sorry, even afschrijven.

Heb ik ook. Dan zie ik wat zij allemaal doet en hoe leuk ze het heeft en wat ze inmiddels zonder mij bereikt heeft. Schiet je niks mee op. Waar het op neer komt is dat je dan ws teveel het geluk van haar af laat hangen terwijl je het zelf moet doen.

Zeg maar dat je er compleet schijt aan moet hebben wat zij doet. Ergo, als je je ex vergelijkt met een gemiddeld ander persoon waar je geen gevoelens voor hebt, zie je dat die andere ook hun leven leiden en het leuk en gezellig hebben.

Het lijkt mij als of het is dat je je ex het geluk niet gunt omdat je zelf down en zielig bent of gevonden wilt worden (hoeft niet zo te zijn). Het is iets dat bij veel mensen voorkomt. Dat je, in situaties waar je elkaar tegen kan komen, extreem blij gaat doen om haar te laten zien hoe goed je het hebt, om haar jaloers te maken of zo iets..

Het is in ieder geval zo dat je alles wat je nu gaat plannen niet verbonden staat aan je ex haar leven. Ga voor je zelf zorgen. Heb schijt aan haar.

Ik merk zelf dat hoe minder ik haar spreek, hoe beter het gaat, terwijl ik haar toch wil spreken.

Dat het met m'n ex goed gaat vind ik niet erg. Met mij gaat het over het algemeen ook prima. Maar ik kan maar niet accepteren dat m'n ex in 1 keer door kan gaan met d'r nieuwe relatie waar ze tijdens onze relatie mee vreemd ging.

Zelf vraag ik me af of ik sowieso ooit m'n hart nog wel open wil en kan stellen voor iemand en zij gaat zonder pauze verder met die ander. Het zou me nieteens verbazen als ze binnen korte tijd samenwonen. Ik weet dat het deels komt van haar angst om alleen te zijn, maar het blijft kut.

Het lijkt nu alsof onze relatie voor haar niets voorstelde. Ik heb de laatste tijd vaak spijt van die 5 jaar om deze reden. Ik denk dat ze niet zoveel van mij hield als ik van haar Dit is nog erger dan het vreemdgaan zelf..

Ik wil heel ver weg lopen en voorlopig niet meer terug komen.

Ja nou ja.. Je kan niet beter doen dan je best. Ik kan wel begrijpen hoe je je voelt, als of alles voor niks geweest is. Maar je hebt het wel leuk gehad die vijf jaar, dat is wat telt. Dat ze nu met die ander er vandoor is gegaan lijkt mij een teken van zwakte en getuigt niet van enig respect. Laat het maar bezinken en kom er achter dat andere vrouwen niet zijn zoals je ex.

Je komt vanzelf wel iemand tegen waarbij je je goed voelt. Ik denk dan ook dat de eerste periode moeilijk zal zijn. Maar naar gelang je elkaar beter leert kennen zal je wel meer vertrouwen kweken. Je zal waarschijnlijk overduidelijk terug denken aan de tijd met je ex, maar dit is een nieuwe tijd met nieuwe dingen waarbij je ex compleet buiten schot staat.

Als ik zelf kijk hoe onbeschoft ik ben geweest naar mijn ex maak ik me soms ook zorgen om haar, omdat ze bang zal zijn opnieuw gekwetst te worden. Dat heb ik van haar afgepakt. Het vertrouwen in de mens. Daar voel ik me echt schuldig over, maar ik kan het haar niet terug geven.

Ik merk dat ik er steeds meer klaar mee ben, ik krijg steeds meer zin in een nieuwe man.
Vrijgezel zijn is ook wel leuk, onbeperkt flirten, nieuwe mannen leren kennen, leuke en uitdagende gesprekken. Ik vermaak me wel.

Echt verliefd worden duurt nog zeker een lange tijd, maar nu ga ik genieten van de voordelen van het vrijgezel zijn, want tja, wat zou ik anders kunnen doen? Terugdenken aan de fijne dingen van een relatie? Dat doe ik niet, want dat heb ik nu eenmaal niet op dit moment. Ik sta in de toekomst nog wel open voor een relatie met mijn ex, maar we zullen zien. Ik verwacht niks, en ga ondertussen lekker door hier.

Zo, en nu slapen.

Ik heb mijn ex verwijderd uit mijn MSN en GSM.

Het was even slikken, want heb toch 2 jaar samen met haar geleefd, maar het voelt goed nu. Hoe minder ik weet van haar, des te minder ik in de verleiding schiet of herinneringen op zal halen.

Toch wel een ellendige tijd achter de rug: eerst mijn baan kwijt, daarna ging de relatie uit... En heb er toch meer moeite mee gehad dan ik vantevoren had gedacht, ook al is het op mijn initiatief beeindigd.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 01:10 schreef MOD het volgende:
Ja nou ja.. Je kan niet beter doen dan je best. Ik kan wel begrijpen hoe je je voelt, als of alles voor niks geweest is. Maar je hebt het wel leuk gehad die vijf jaar, dat is wat telt. Dat ze nu met die ander er vandoor is gegaan lijkt mij een teken van zwakte en getuigt niet van enig respect. Laat het maar bezinken en kom er achter dat andere vrouwen niet zijn zoals je ex.

Je komt vanzelf wel iemand tegen waarbij je je goed voelt. Ik denk dan ook dat de eerste periode moeilijk zal zijn. Maar naar gelang je elkaar beter leert kennen zal je wel meer vertrouwen kweken. Je zal waarschijnlijk overduidelijk terug denken aan de tijd met je ex, maar dit is een nieuwe tijd met nieuwe dingen waarbij je ex compleet buiten schot staat.

Als ik zelf kijk hoe onbeschoft ik ben geweest naar mijn ex maak ik me soms ook zorgen om haar, omdat ze bang zal zijn opnieuw gekwetst te worden. Dat heb ik van haar afgepakt. Het vertrouwen in de mens. Daar voel ik me echt schuldig over, maar ik kan het haar niet terug geven.

Kijk nou eens wat je zelf zegt.. Ik weet niet wat je precies gedaan hebt, maar het lijkt me slim als je je niet te schuldig gaat voelen tegenover je ex. Daar heb je alleen je zelf mee, en zoals je zelf al zegt in de eerste en tweede alinea, het komt wel goed als het gaat om vertrouwen, ook bij jouw ex.
Ik herken het wel hoor, ik zou namelijk dolgraag willen dat mijn ex zoiets als jij schrijft in de derde alinea tegen mij zou zeggen, maar ik weet eigenlijk ook dat dat echt te dramatisch is. Ik denk dat ik in een nieuwe relatie het ook wel lastig zal vinden, en niet meer zo vol vertrouwen zal zijn als ik in de relatie met mijn ex was. Maar dat zal na een tijdje vast wel goedkomen, zoals je zelf ook al schrijft.
Maak je dus niet te veel zorgen om haar, voel je niet te schuldig en denk aan jezelf!