De kunst van het loslaten van je ex #109

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 18:08 schreef MOD het volgende:

[..]

Je wás gelukkig, dus nu niet? Ik ken het gevoel... Je schuldig voelen heeft wel zin want dat geeft je nieuwe inzichten. Na een tijd kan je je zelf toch wel vergeven met de gedachte dat je er een les uit getrokken heb. Dat is waarschijnlijk als je merkt dat je toch wel redelijk over je ex heen bent denk ik en merkt dat je haar in principe niet nodig hebt om een leuk leven te hebben.

Ik ben nooit echt gelukkig geweest in mijn leven. Op deze relatie na dan (pak em beet het eerste half jaar). Ik was een einzelganger, maar door de relatie heb ik gezien dat er zoveel meer is in het leven. Op dit moment heb ik alleen niemand meer om het mee te delen (ben echt letterlijk alles kwijt geraakt wat ik in de afgelopen twee jaar heb opgebouwd). Ik moet echt opnieuw beginnen, maar ik kan niet zo maar weglopen van mijn huidige verplichtingen.


Zal zo verder reageren, even eten en dergelijke.

Ja dat had ik ook. Een kluizenaartje, ondanks dat ik wel vrienden had/heb enzo. Maar goed, je hebt niet alleen van je fouten geleerd, maar ook van je ex. Na de eerste periode ben ik mij zelf als verloren gaan beschouwen en dacht dat ik alles kwijt was. Nog steeds wel een beetje. Maar ze heeft mij zo veel van het leven laten zien. De kennis en ervaringen die ik van haar heb mee gekregen zal ik gebruiken om mee verder te gaan, ook al heb ik haar niet meer dicht bij me.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 11:48 schreef Xanthas het volgende:
Hoe voel jij nu na die paar weken, Tumtumm?

Ik blijf dit een lastige vraag vinden. Het gaat wel, in het begn was ik boos en verdrietig. Nu zijn we een paar weken verder en heb ik (gelukkig!) ook weer redelijk goed met hem kunnen praten, en sindsdien voel ik me voornamelijk leeg. Ik krijg er geen paniekgevoel of boos gevoel meer bij, het is gewoon leeg en verdrietig.
Ik doe m´n best om er wat van te maken, en ik vermaak me eigenlijk ook wel, ik heb genoeg dingen te doen, ben druk met m'n studie.. Maar toch overheerst een soort van "het is over-gevoel".
Waar ik trouwens ook echt niet aan durf te denken is de toekomst, bijvoorbeeld de zomervakantie, eerst was het logisch om met hem op vakantie te gaan maar nu? Ik heb het gevoel dat niets meer zo vanzelfsprekend is als het eerst was, en ik moet iedere dag zelf nadenken over hoe ik m'n dag wil en ga invullen. Dat is vrijheid, maar ook kut... En ik mis hem gewoon enorm. Dat zal ook nog wel even blijven..
1 ding is zeker: als ik hier uit kom en m'n studie gaat ook nog steeds goed, dan ga ik gewoon verschrikkelijk trots zijn op mezelf!

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 18:07 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Ik denk dat de conclusie wel gevallen is door meerdere dat we geleerd hebben van onze "fouten".
Of je het nooit meer zo doet zullen we nooit weten, maar we gaan ons best doen.
Wel weet ik dat er meer gepraat moet worden ....

-snif-

Veel meer... De meeste relaties gaan kapot op te weinig praten. Daar zijn we ook pas veel te laat echt mee begonnen, maar toen was er al behoorlijk wat schade en bleek de relatie niet levensvatbaar meer. De meeste schade kwam op het moment dat ik bang was om haar kwijt te raken, terwijl het juist de hele tijd (onterecht) andersom was...

Gezien het feit dat ik al lekker burn-out materiaal was... tsja... compleet instorten vondt plaats en toen werd ik opeens claimerig/obssesief/redenerend en was het hek van de dam...

Maar soms moet je ook gewoon eerlijk zijn. Dat alles was niet gebeurd als ze me niet eerst behoorlijk de aanzet gegeven had tot instorten, dus ik ben beter af zo.... (kost wel verdomde veel moeite om het waard waarschijnlijk niet in die zien te proppen...)

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 11:58 schreef GoedeMan76 het volgende:

[..]

Welkom TumTum,

dit is jammer genoeg niet helemaal herkenbaar, mijn ex had wel begrip op het moment dat ik compleet instorte, maar gebruikte dat vervolgens als de reden voor het kapot gaan van de relatie, maar weigerst zelf in te zien hoeveel pijn/schade ze me eerst had toegedaan voordat ik brak...

Ben wel blij om te horen dat het bij jou beter gaat

Ik denk dat ik het een beetje verkeerd geformuleerd had Ik krijg ook niet de erkenning van mijn ex die ik het liefst zou willen. Hij is nu even heel erg bezig met zichzelf en mijn gevoelens/wat hij mij heeft aangedaan etc. vind hij nu niet zo belangrijk..
Ik hoop dat dat ooit nog komt. Dat hij zijn fouten inziet..En dat hij zich dan beseft dat hij mij pijn heeft gedaan, en dat hij blij is dat ik er toch redelijk goed mee ben omgegaan

Even zeiken: mijn ex wilde graag een vriendschap met mij. Maar als ik eerst zeg dat ik vandaag wel naar college kom en vervolgens niet kom opdagen, krijg ik geen eens bericht van waar ik ben........ (ook al zou ik dat bericht negeren, ik vind wel dat als ze zo aan mijn kop zeurt over een vriendschap, dat ze ook eens wat mag doen). Het is zo typerend van waarom ik die vriendschap niet zie zitten.

Grey's Anatomy is te leuk om te laten liggen

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 18:57 schreef MOD het volgende:
Ja dat had ik ook. Een kluizenaartje, ondanks dat ik wel vrienden had/heb enzo. Maar goed, je hebt niet alleen van je fouten geleerd, maar ook van je ex. Na de eerste periode ben ik mij zelf als verloren gaan beschouwen en dacht dat ik alles kwijt was. Nog steeds wel een beetje. Maar ze heeft mij zo veel van het leven laten zien. De kennis en ervaringen die ik van haar heb mee gekregen zal ik gebruiken om mee verder te gaan, ook al heb ik haar niet meer dicht bij me.

Negatief: alles wat ik van haar geleerd heb (of die we samen hebben geleerd), zijn dingen die je deelt met anderen. Ik heb niets voor mezelf geleerd. Achteraf valt me dat wel op. Ik heb een boel opgegeven, maar niet het gevoel dat ik iets geleerd heb (behalve in een relatie zelf dan)

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 19:22 schreef Tegan het volgende:
Ik kreeg vanmiddag een smsje van mijn ex, dat ik maar moest laten weten wanneer ik eraan toe was om toch te meeten, en dat dit volgens hem echt het beste is blabla, en kop op, je komt hier overheen. Net alsof het hem zelf helemaal niets doet .

Aaaah, ik word zo gek van mijn eigen gedachten. Ik wil zo graag terugsmsen dat ik hem toch wil zien morgen als een soort afscheid en dan radiostilte, laatste keer dat ik hem zag was het nog niet nog gewoon leuk enzo. Heb hem nooit meer gezien nadat het echt over was. Maar vanaf nu geen (sms)contact is natuurlijk beter .

Zoals ik het nu een tijdje lees, denk ik dat je er goed aan doet om inderdaad even geen contact te hebben. Dan kan je proberen om je eigen gedachten ook een beetje onder controle te krijgen.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 19:22 schreef Tegan het volgende:
laatste keer dat ik hem zag was het nog niet nog gewoon leuk enzo. Heb hem nooit meer gezien nadat het echt over was. Maar vanaf nu geen (sms)contact is natuurlijk beter .

Same here en ik blijf echt met een kutgevoel zitten dat als je elkaar naderhand weer ziet als de rust overheerst, dat er een redelijke spanning is omdat er niet veel is uitgepraat.

Mijn auto is kapot en toevallig moet mijn ex morgen vlakbij mijn werk naar een cursus. Nu brengt en haalt hij me op/weg.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 21:05 schreef maartjeh het volgende:
Mijn auto is kapot en toevallig moet mijn ex morgen vlakbij mijn werk naar een cursus. Nu brengt en haalt hij me op/weg.

Akward silence... Lijkt me een lastige autorit dan. Sterkte!

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 21:07 schreef Xanthas het volgende:

[..]

Akward silence... Lijkt me een lastige autorit dan. Sterkte!

Hmmm ik weet het niet. Het is lang geleden dat hij echt iets voor me gedaan heeft en hij bied 't nu zelf aan, dus ik vind het wel fijn/lief.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 11:32 schreef AlphaQ het volgende:
Mijn vriend/ex (ik weet nog steeds niet hoe ik hem moet noemen) was zondag jarig en hij had vrijdag gezegd dat we tot komend weekend misschien weer even geen contact moesten hebben. Ik heb zondag dus eigenlijk de hele dag gedacht of ik wel wat moest sturen, uiteindelijk toch gedaan en hij stuurde terug dat hij al bijna niets meer verwacht had maar dat k gelukkig toch wat had laten horen.

Gisteren op mijjn verjaardag stuurde hij 's ochtends al een sms en een paar uur later ben ik daar helemaal verkeerd op ingegaan (wat er dus op neer kwam dat ik hem gewoon nog wil). Hij zei daarop dat hij daar ook de hele tijd aan denkt, maar dat hij gewoon niet weet wat hij wil, wat IK echt wil en of het nog kan, en dat het goed zou zijn als we komend weekend afspreken. Heb ik niet op gereageerd. Na een tijd belde hij, hij zei dat hij 3 gemiste oproepen had en of ik hem had gebeld? Dus ik zei 'nee', en toen vroeg hij wat ik van zijn sms vond...heb hem nog verteld wat ik wil en toen zei hij dat we af moesten spreken. Dat doen we dus vrijdag....

Klinkt alsof je bereid bent om hem zijn wilde vrijpartijen in jullie 'nadenkperiode' met zijn buurmeisje te vergeven, zodat je je maar niet steeds zo kut en in de war hoeft te voelen. Believe me, het wordt nooit meer zoals vroeger. Je zal hem hierna altijd wantrouwen (en dat zou je ook moeten doen).

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 21:35 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Klinkt alsof je bereid bent om hem zijn wilde vrijpartijen in jullie 'nadenkperiode' met zijn buurmeisje te vergeven, zodat je je maar niet steeds zo kut en in de war hoeft te voelen. Believe me, het wordt nooit meer zoals vroeger. Je zal hem hierna altijd wantrouwen (en dat zou je ook moeten doen).

Helemaal eens!
Dit kan hij in principe nooit herstellen.
Hier zul je echt boven moeten gaan staan.

quote:

Op maandag 1 maart 2010 20:22 schreef Xanthas het volgende:

[..]

Ik stopte meer dan 100% in de relatie. Zij zal de herinnering blijven aan alles wat ik geprobeerd heb. Alles wat ik ben kwijt geraakt. Ik voel me er niet minder om, ik heb voor mezelf gekozen (voor het eerst in een half jaar, tov van haar)

De herinnering aan mijn falen, dat zal ze altijd blijven. Helaas misschien. Wij hebben samen iets kapot gemaakt wat geweldig was.

Het klinkt allemaal zo negatief... Alles wat je kwijt bent geraakt, jouw falen, iets wat kapot is gemaakt maar geweldig was. Je moet daar echt afstand van nemen, van de mooie dingen. De mooie dingen zijn alleen een herinnering, en uiteindelijk moet je gelukkig zijn met die mooie herinneringen. Uit de dingen die niet goed zijn gegaan moet je lering trekken, maar er zeker niet in blijven hangen. Ook niet in de mooie herinneringen. Je zegt dat je voor jezelf gekozen hebt, en dat is echt super super goed van jou, heel dapper. Probeer daar nu dan mee verder te gaan en niet zo vaak met haar bezig te zijn.. Ik zie je namelijk heel vaak hier, en ik moet zeggen dat ik dat ook had in het begin, maar echt alleen in het begin. The present is not for nothing called "present" (cadeau)!

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 21:35 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Klinkt alsof je bereid bent om hem zijn wilde vrijpartijen in jullie 'nadenkperiode' met zijn buurmeisje te vergeven, zodat je je maar niet steeds zo kut en in de war hoeft te voelen. Believe me, het wordt nooit meer zoals vroeger. Je zal hem hierna altijd wantrouwen (en dat zou je ook moeten doen).

Daar neig ik naar, ja. Nouja, ik heb er natuurlijk ook aan gedacht om het te laten, dan zou ik me niet meer in de war voelen en mettertijd ook niet meer kut. Maar blijkbaar wil ik dat echt niet. Ik heb steeds in mijn hoofd dat ik hem eigenlijk toestemming gegeven heb, dat ik tegen hem gezegd heb dat hij tijdens onze pauze vooral anderen moest 'uitproberen', dat ik dat ook zou doen als ik er de kans voor kreeg. En dat we dan wel zouden zien wat we beter vinden.

Maar goed ik ben er zelf ook nog niet helemaal uit. Wie weet walg ik wel enorm van hem als ik hem vrijdag zie. Ik ben nog niet bepaald ervaren en wijs wat liefde betreft ik weet niet of ik van mijn fouten wil leren of het gewoon meteen van anderen aan moet nemen en er inderdaad boven moet staan omdat dit nooit hersteld zou kunnen worden...

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 11:32 schreef AlphaQ het volgende:
Na een tijd belde hij, hij zei dat hij 3 gemiste oproepen had en of ik hem had gebeld? Dus ik zei 'nee', en toen vroeg hij wat ik van zijn sms vond...heb hem nog verteld wat ik wil en toen zei hij dat we af moesten spreken. Dat doen we dus vrijdag....

Dit is trouwens wel een dikke smoes om je te kunnen spreken over die sms. Die goochem heeft toch je nummer, dus dan ziet hij toch wie er heeft gebeld?

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 23:38 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Dit is trouwens wel een dikke smoes om je te kunnen spreken over die sms. Die goochem heeft toch je nummer, dus dan ziet hij toch wie er heeft gebeld?

Klopt, dat dacht ik ook al

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 23:35 schreef AlphaQ het volgende:

[..]

Daar neig ik naar, ja. Nouja, ik heb er natuurlijk ook aan gedacht om het te laten, dan zou ik me niet meer in de war voelen en mettertijd ook niet meer kut. Maar blijkbaar wil ik dat echt niet. Ik heb steeds in mijn hoofd dat ik hem eigenlijk toestemming gegeven heb, dat ik tegen hem gezegd heb dat hij tijdens onze pauze vooral anderen moest 'uitproberen', dat ik dat ook zou doen als ik er de kans voor kreeg. En dat we dan wel zouden zien wat we beter vinden.

Wel jammer dat je er zo over denkt. Zo doe je jezelf namelijk wel tekort. In feite geef jij hem dus toestemming om vaker dit soort geintjes uit te halen.

Ga je jezelf niet afvragen hoe hij het vond met zijn buurmeisje? Of de sex beter was? Of hij misschien nog steeds iets voor haar voelt? Of hij haar nog zal spreken als jij er niet bent, of dat hij de smaak te pakken heeft en dit nu ook bij andere meiden zal proberen? Dat hij nu denkt dat jij toch makkelijk te overtuigen bent en hem alles vergeeft..? Pas maar goed op.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 23:35 schreef AlphaQ het volgende:

Ik heb steeds in mijn hoofd dat ik hem eigenlijk toestemming gegeven heb, dat ik tegen hem gezegd heb dat hij tijdens onze pauze vooral anderen moest 'uitproberen', dat ik dat ook zou doen als ik er de kans voor kreeg. En dat we dan wel zouden zien wat we beter vinden.

Hmm. Alleen daar uit zou blijken dat hij niet voor jou kiest. Maar oordeel niet te snel. Voor de rest kan je hem niks kwalijk nemen. Het is aan jou om te kiezen als blijkt dat hij echt echt echt voor jou wilt gaan zodra hij met hangende pootjes terug komt. Als ik jou was zou ik tot die tijd niet wachten maar door gaan met je leven. Laat hem maar naar jou komen.

Ik heb het zelfde gehad. Toen ik met hangende pootjes terug kwam om te vertellen dat ik spijt had, hebben we een flink gesprek gehad. Ze gaf aan niet klaar voor mij te zijn en dat ik "met iedereen kon doen wat ik wilde"..
Een paar weken later belde ze me op om af te spreken om te kijken of het wat zou worden omdat ze me nog een kans gaf. Toen ik opbiechtte dat ik inderdaad, nog voor dat gesprek, het met een ander had gedaan, werd ze kwaad en moest ze weer huilen. Dit was uiteindelijk de druppel voor haar.

Ze kan me niks kwalijk nemen, maar geeft haar wel het gevoel dat ze "makkelijk te vervangen is" of zo iets.

Nja, dit is mijn ervaring en ik kan mij - sad but true - op dit moment plaatsen in je ex..

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 23:42 schreef Mint_Clansell het volgende:
Ga je jezelf niet afvragen hoe hij het vond met zijn buurmeisje? Of de sex beter was? Of hij misschien nog steeds iets voor haar voelt? Of hij haar nog zal spreken als jij er niet bent, of dat hij de smaak te pakken heeft en dit nu ook bij andere meiden zal proberen? Dat hij nu denkt dat jij toch makkelijk te overtuigen bent en hem alles vergeeft..? Pas maar goed op.

Dat dus, mag je hem ook wel vragen. Zelfrespect in acht nemen en niet smelten voor zijn lieve woordjes. Laat maar zien wat hij heeft aangericht. Ik denk niet dat het bestaat dat hij na zo een lange relatie hier geen gevoelens aan overhoud.

Net terug van m'n eerste avonddienst bij mijn nieuwe werk. En nu zit ik dus alleen in ons huis en kan ik alleen aan de muur vertellen hoe het was. Ik wil zo graag bellen, maar ik doe het niet. Het kost zoveel moeite maar ik moet sterk zijn van mezelf Gelukkig is dit topic er nog!

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 19:06 schreef Tumtumm het volgende:

[..]

Ik blijf dit een lastige vraag vinden. Het gaat wel, in het begn was ik boos en verdrietig. Nu zijn we een paar weken verder en heb ik (gelukkig!) ook weer redelijk goed met hem kunnen praten, en sindsdien voel ik me voornamelijk leeg. Ik krijg er geen paniekgevoel of boos gevoel meer bij, het is gewoon leeg en verdrietig.
Ik doe m´n best om er wat van te maken, en ik vermaak me eigenlijk ook wel, ik heb genoeg dingen te doen, ben druk met m'n studie.. Maar toch overheerst een soort van "het is over-gevoel".
Waar ik trouwens ook echt niet aan durf te denken is de toekomst, bijvoorbeeld de zomervakantie, eerst was het logisch om met hem op vakantie te gaan maar nu? Ik heb het gevoel dat niets meer zo vanzelfsprekend is als het eerst was, en ik moet iedere dag zelf nadenken over hoe ik m'n dag wil en ga invullen. Dat is vrijheid, maar ook kut... En ik mis hem gewoon enorm. Dat zal ook nog wel even blijven..
1 ding is zeker: als ik hier uit kom en m'n studie gaat ook nog steeds goed, dan ga ik gewoon verschrikkelijk trots zijn op mezelf!

Heeel herkenbaar, die ongelofelijke leegte in je leven. Het is zeurderig gevoel wat soms even naar de achtergrond gaat, maar dan volgt er direct weer een confrontatie waardoor het weer het middelpunt van de dag is. Het 'het is over' gevoel is zo confronterend en naar en daardoor bestaat mijn leven nu uit dalen in plaats van pieken.

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 23:54 schreef Everlong het volgende:
Net terug van m'n eerste avonddienst bij mijn nieuwe werk. En nu zit ik dus alleen in ons huis en kan ik alleen aan de muur vertellen hoe het was. Ik wil zo graag bellen, maar ik doe het niet. Het kost zoveel moeite maar ik moet sterk zijn van mezelf Gelukkig is dit topic er nog!
[..]

Heeel herkenbaar, die ongelofelijke leegte in je leven. Het is zeurderig gevoel wat soms even naar de achtergrond gaat, maar dan volgt er direct weer een confrontatie waardoor het weer het middelpunt van de dag is. Het 'het is over' gevoel is zo confronterend en naar en daardoor bestaat mijn leven nu uit dalen in plaats van pieken.

Hoe was het op je nieuwe werk?
Kon je al een beetje je draai vinden?
Wat is je gevoel en wat doe je?