Als zwanger worden / blijven niet zo makkelijk gaat #77

Oh misschien dat ze het inderdaad inmiddels al in meer ziekenhuizen doen, zou zomaar kunnen. Mijn info is al wel weer van even geleden.

En verder kan ik me goed aansluiten bij wat je zegt. Ondanks dat ik het hele traject voorafgaande aan de ivf zelf niet heb hoeven doorgaan i.v.m. de hydrosalpinxen. Het was bij jou qua ivf ook wel heel erg natuurlijk met de overstimulatie dat zou bij mij ook een situatie zijn om zeker geen ivf meer te overwegen....

En wat Ahava zegt is ook waar, als het uiteindelijk resulteert in een kindje, dan is dat het dubbel en dwars waard. Ik denk mede daardoor dat ik het een plek kan geven. Als je met lege handen achterblijft, valt alles nog eens veel en veel zwaarder... en dat is nou net het stukje wat je vooraf niet zeker weet, of het ooit gaat lukken en dat is een onzekerheid die heel diep geworteld zit....

Helemaal mee eens Orea. Als er een ding is dat ik zou moeten noemen als zwaarste is het de steeds maar knagende onzekerheid. Ik denk ook nog regelmatig aan wilmadonna. Hoe het met haar gaat. Dat vond ik zo verdrietig

Ok, bedankt voor de info. Als het ooit zover komt kom ik er vanzelf achter of mijn ziekenhuis zonder hormonen wil behandelen.
CP, ik denk ook nog regelmatig aan wilmadonna. Het was een heel verdrietig verhaal inderdaad.

Trouwens, volgens mij kan basimah wel uit de OP, die is sinds april vorig jaar niet meer online geweest...

Bedankt voor de kussen, meiden.

Nou, die overstimulatie was wel heel heftig bij jou inderdaad, CP! Pijnlijk en heel eng, lijkt me.
Wat dat betreft, heb ik het relatief makkelijk. Mijn lijf doet geen echt rare dingen. Ik ben praktisch nooit overtijd, mijn menstruatie is niet echt zwaar of pijnlijk, ik heb niet bijzonder veel last van de hormonen, ik heb geen overstimulatie of andere problemen, mijn vriends sperma is altijd goed genoeg, we hebben bij elke IVF bevruchtingen. Verder hebben we over het algemeen geen klagen over de mensen in onze omgeving. Oke, soms worden er wat onhandige opmerkingen gemaakt maar echt heel rare dingen worden er niet gezegd. En onze werkgevers zijn heel coulant en meelevend. Last but not least, onze relatie is nog steeds heel goed, of eigenlijk: beter dan ooit.

Allemaal zaken die ik weleens anders lees. En ik realiseer me ook hoe fijn dat is. Maar toch vind ik het zwaar. Misschien wel omdat ik, naar mijn idee, niet aan het opkroppen ben. Alles komt er bij mij gelijk uit.
Die onzekerheid is inderdaad zo slopend. Zal ik ooit moeder worden?

Maar uiteindelijk heb ik het er wel voor over hoor. Ik kies er heel bewust voor om dit traject te volgen. Natuurlijk hopend op een kind uiteindelijk, maar ik realiseer me ook dat ongeveer de helft van de mensen die IVF doen, niet zwanger zal raken. (Tenminste, dat percentage stond geloof ik in onze voorlichtingspapieren van het ziekenhuis).

Het klinkt nu zo zwaar allemaal, maar het is niet zo dat ik alleen maar verdrietig en somber door het leven ga hoor. Ik heb zo veel dingen waar ik wel van kan genieten, gelukkig. Daardoor houd ik het waarschijnlijk ook vol. Het is wel fijn om mijn gevoel weer eens zo onomwonden te kunnen benoemen en dan hier herkenning en steun te vinden.

En wilmadonna, ik denk ook heel vaak aan haar. Ik hoop dat het haar lukt om het een plek te geven.

Basimah is inderdaad al heel lang niet meer geweest dus kan ze volgens mij ook wel uit de OP.

Ahava; het is even helemaal langs me heen gegaan dat je ook nog via ivf zwanger bent geraakt en dat ook dat niet vanzelf gaat, extra lastig en zuur allemaal. Ik ben vanaf het slechte nieuws inderdaad alleen maar door gegaan en heb mezelf begraven onder mijn werk en hard geroepen dat het weinig met me deed, tot de meneer met de hamer kwam en heel hard op mijn hoofd tikte waardoor ik besefte dat het veel meer met me doet dan ik dacht. Het toegeven dat het zoveel met me doet en er aan toegeven is ook niet mijn kwaliteit, maar even pas op de plaats en aan mezelf denken doet me erg goed. _{geld uitgeven aan leuke dingen trouwens ook}
Ik heb een afspraak bij een psycholoog, maar dat duurt nog best lang ivm wachtlijsten. Maar ik verwacht niet dat het dan allemaal opgelost is, dus ik ben wel van plan om trouw naar die afspraak te gaan, al is het maar om wat tips te krijgen hoe ik met deze situatie om moet gaan en wat als blijkt dat er biologisch geen kinderen komen van mij en mijn

Alle verhalen over het ondergaan van de ivf heb ik even aan me voorbij laten gaan, ik wil daar nu nog even niet aan denken...

Dankjullie voor alle lieve woorden en knuffels, doet wel goed om te horen dat ik niet de enige ben die hier doorheen gaat, al gun ik dit niemand, want het is gewoonweg klote...

nope nog steeds geen periode dus volgende week afspraak maken bij de fertiliteitskliniek.
voor iedereen een dikke knuffel en excuses dat ik niet zo vaak post.
heb even een drukke periode..

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 15:15 schreef Ahava het volgende:
--knip--
Mijsje, fijn dat deze stimulatieperiode weer achter de rug is. Ik denk dat het heel goed is dat je een even pas op de plaats maakt. Dat geeft je de tijd en de ruimte om de teleurstelling van de mislukte IUI’s te verwerken. En mocht deze laatste poging niet lukken (ik duim natuurlijk dat het wel lukt!) dan heb je nog even om je op te laden voor de volgende stap.

Maar eerst heel hard duimen dat de inseminatie van gisteren raak is!

O, en over dat je nu al moe bent van de IUI’s, dat is logisch, hoort erbij. Maar misschien scheelt het als je meer in het moment zou kunnen leven? Als ik je berichtjes lees, zie ik dat je vaak al bezig bent met dingen die nog in de toekomst liggen. Dan heb je het eigenlijk dubbel op je bord: én de IUI’s waar je mee bezig bent én de IVF’s die in de toekomst wellicht nodig zijn. Mij helpt het enorm om me te richten op het NU, dat is wat speelt, de rest komt later. Niet dat dat altijd perfect lukt hoor want het is toch moeiljk, maar het scheelt toch wel voor mij. Misschien heb je er iets aan? _{En anders mik je mijn tip gewoon aan de kant. Je moet doen wat voor jou werkt tenslotte.}
--knip--

ik moest even nadenken hoe ik me precies voel in deze. ik denk dat je wel goed zit met het nu en de toekomst samen... ik heb wel hoop gehad, vooral de eerste twee IUI's en ook de eerste twee met hormonen, maar over het algemeen heerste het gevoel: IUI is het niet voor mij... misschien dat het daarom ook niet werkt (de menselijke geest is een complex en vreemd iets...) maar misschien is het ook wel gewoon waar... ik heb het gevoel dat ik pas echt voor het moment kan gaan als ik het gevoel kan hebben dat dit voor mij dé behandeling is. ik heb het gevoel zelf dat dat met IVF moet zijn... mede door wat de gyn in het verleden wel eens heeft gezegd, maar ook door mijn eigen gevoel. de laatste IUI voelt ook daardoor als tijd uitzitten tot we eindelijk door mogen naar IVF. misschien dat het me ook daarom wel zo zwaar valt.

ik zou zelf in ieder geval niet kiezen voor IVF zonder extra hormonen. ondanks de extra vergoede pogingen wil ik zo veel mogelijk eitjes waar ze mee kunnen bevruchten. mijn man en ik willen ook 2 emmy's bij de terugplaatsingen (zover dat mogelijk is...) om de kansen wat groter te maken. dat de kans dan bestaat dat er een tweeling komt, dat is dan maar zo, en die is dan heel erg welkom. (en ons gezin meteen klaar) ik ben me daarnaast ook heel bewust van de kans dat het nooit zal lukken. (per terugplaatsing zou je 30% kans hebben dat het blijft plakken, heb ik me laten vertellen) en dat het nooit zal lukken, komt nu gewoon steeds dichterbij. dat is wel heel moeilijk en voelt (ook al is het dat niet, want ik kan er zelf niks aan veranderen) als falen...

voor nu ben ik in ieder geval nog hoopvol. ik heb ook nog een sprankje hoop zoals bij iedere IUI dat de IVF niet eens nodig is, maar ik ben er bang voor...

voor wie het even kan gebruiken. het is gewoon klote als het je zelf niet lukt. maar gelukkig is hier dan wel de plek om lekker van je af te schrijven...
bedankt voor alle lieve steunreacties en lieve woorden! doet me goed!

Mijsje, even over de 2 embryo's.. Ik weet niet hoe oud je bent maar onder de 35 doen ze dit niet. En zeker niet bij een eerste ivf.. Mijn eerste ivf wilde ik zelf al niet, 2e ook niet, maar de pogingen daarna (cryo als de laatste volledige ivf) wilde ik het wel. En daar stonden ze zelfs nog niet heel positief tegenover (ik word volgende week 29), maar als je eenmaal 1 of 2 ivf-en hebt gehad dan worden ze er wel wat losser in...

Geef het wel aan, maar hou er rekening mee dat je ziekenhuis dit zeker bij een eerste ivf niet doet....

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 10:45 schreef Orea het volgende:
Mijsje, even over de 2 embryo's.. Ik weet niet hoe oud je bent maar onder de 35 doen ze dit niet. En zeker niet bij een eerste ivf.. Mijn eerste ivf wilde ik zelf al niet, 2e ook niet, maar de pogingen daarna (cryo als de laatste volledige ivf) wilde ik het wel. En daar stonden ze zelfs nog niet heel positief tegenover (ik word volgende week 29), maar als je eenmaal 1 of 2 ivf-en hebt gehad dan worden ze er wel wat losser in...

Geef het wel aan, maar hou er rekening mee dat je ziekenhuis dit zeker bij een eerste ivf niet doet....

Bij het radboud doen ze daar niet zo moeilijk over. Ze geven een advies en een folder met de voor en nadelen. En je kan elke keer (verse poging of cryo poging) aangeven hoeveel je er terug wilt. Bij hele goede kwaliteit is het advies 1 terugplaatsen, bij de rest altijd 2. Maar je kan ook altijd 2 willen of altijd maar 1 als je bezwaar hebt tegen een tweeling (en ze dan per stuk laten invriezen, standaard gaan ze per 2).
Wij hebben gekozen voor 2 (het was er als we dit niet hadden aangegeven 1 geworden omdat de kwaliteit goed was). Puur en alleen maar omdat we zelf de kansen zo groot mogelijk willen houden en omdat we geen bezwaren zien in het krijgen van 2 kindjes in een keer.
*over 1,5 week weet ik of het goed zit en of er 1 of 2 zijn blijven plakken*

Mijsje: duim dat deze iui DE iui is voor jullie en dat het vervolgtraject jullie bespaard kan blijven

hier ook hoor! Mijn eerste ivf had ik toen ik 25 was, en mijn eileiders het enige probleem waren. Een tweeling was hier toen ook al welkom, maar liever niet, zeg maar (had toen nog de ijdele hoop dat het wel in 1 keer zou lukken..)

Bij de laatste poging wilde ik alle kansen benutten en een tweeling nog steeds liever niet (want het brengt nou eenmaal risico's met zich mee.. ander forum waar ik op meeschrijf zijn net iemand haar vliezen spontaan met 22 weken gebroken, ze was zwanger van een tweeling en dat kan dus zomaar gebeuren, verder was er niks aan de hand, en de kindjes hebben het niet gehaald ) maar was absoluut wel heel welkom geweest.

Achteraf ben ik natuurlijk blij dat ik heb doorgezet. Want er is er één blijven plakken, en wat nou als ik er 1 had laten terugplaatsen, en het was die andere geweest? Sjah... Dus ik begrijp het maar al te goed!!

Maar dan is het Radboud wel een van de weinige. Ik weet dat de ziekenhuizen in/rondom Amsterdam het echt niet zomaar doen. Heb liever dat Mijsje er rekening mee houdt en dat ze het wel toestaan, dan dat ze er vanuit gaat dat het gebeurd en ze nee zeggen (bijv. VU is daar echt heel stellig in, kan je op je kop gaan staan bij wijze van..)

En inderdaad vreselijk spannend voor jou Hobbes heb je zelf een voorgevoel?

De kans op een zwangerschap wordt er niet groter op of je er nu 1 of 2 laat terugplaatsen...

Dat zeggen ze, maar toch geloof ik daar niet in. Als dat zo zou zijn dat zou bij 2 terugplaatsen ze altijd alle 2 blijven zitten en dat is maar heel zelden het geval. Het is niet zo dat 2 terugplaatsen 2x zoveel kans geeft, maar het is wel een bepaald %

Orea, dat wist ik niet. het is inderdaad goed om daar rekening mee te houden en het daar over te hebben met de arts op 22 maart... dank je. ik moet voor de oogsting en tp's in ieder geval naar het AMC, dus dat wordt inderdaad Amsterdam... en aangezien ik "pas" 31 ben (en tegen de tijd dat het hele circus echt volop bezig is waarschijnlijk al 32) kan ik het er wel over hebben met de arts...
ik heb vaker gehoord dat 1 of 2 tp's de kans op zwangerschap niet vergroot, maar mijn gevoel zegt hetzelfde als Orea al aangeeft. verder weet ik geen percentages ofzo, maar mijn gevoel zegt dat.

De kansen zijn wel groter. In een keuzehulp (van het Radboud volgens mij) staat dat 2 pogingen met 1 embryo evenveel kans geeft als 1 pogingen met 2 embryo's.

waar lees je dat Ahava? (linkje?) dat zijn kansen die ik wil benutten... (die wil ik dan ook bespreken met de arts)

Hier nog een interessant onderzoek op de Freya-site. Het is natuurlijk maar 1 onderzoek en nog van 2001 ook, maar toch beter dan niets he
http://www.freya.nl/web_fm/eenembryo.php

dat is een interessant artikel, ondanks dat het al 9 jaar oud is dit jaar... ik heb het wel even opgeslagen... dank je!

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 11:50 schreef Ahava het volgende:
De kansen zijn wel groter. In een keuzehulp (van het Radboud volgens mij) staat dat 2 pogingen met 1 embryo evenveel kans geeft als 1 pogingen met 2 embryo's.

Inderdaad, daarom voor ons de keus voor 2 embryo's. Slechts 1 op de 5 stellen heeft cryo's en die ontdooien ook nog eens niet altijd goed (wat dus in onze ogen de kans verkleint).
http://www.umcn.nl/Zorg/A(...)cuments/ivfda-nl.pdf

Orea: nee, heb geen voorgevoel. Ben wel erg nieuwsgierig en ongeduldig nu...

Interessant artikel

en ook het jouwe heb ik opgeslagen Hobbesje! dank je! Hier staan weer hele andere cijfers in dan in het artikel van CP... maar inderdaad, als de keuze er is, willen wij er 2 bij een tp...

Deze van Hobbes is dan ook veel recenter Toch wel bijzonder dat er zulke verschillen nog per ziekenhuis zijn. (en ook nog eens per land.. oké, in sommige landen is het terugplaatsen van 3 of meer normaal en dat vind ik niet kunnen.... maar qua andere technieken verschilt het zo. Wordt tijd dat landen & ziekenhuizen eens wat meer kennis gaan overdragen. Ipv als het bij de één al is bewezen door onderzoek, dat het andere ziekenhuis zijn eigen onderzoeken eerst nog gaat doen en aangeeft dat ze er niet aan meewerken omdat het nog niet wetenschappelijk is bewezen....)

In het linkje van Hobbesje staat het artikel dat ik bedoelde, mijsje!

En verder EENSCH met Orea (wat verrassend!

Ik vind jou eng worden
_{ben jij écht écht écht niet mijn verloren tweelingzus, gescheiden bij geboorte?}

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 10:33 schreef mijsje het volgende:

[..]

ik moest even nadenken hoe ik me precies voel in deze. ik denk dat je wel goed zit met het nu en de toekomst samen... ik heb wel hoop gehad, vooral de eerste twee IUI's en ook de eerste twee met hormonen, maar over het algemeen heerste het gevoel: IUI is het niet voor mij... misschien dat het daarom ook niet werkt (de menselijke geest is een complex en vreemd iets...) maar misschien is het ook wel gewoon waar... ik heb het gevoel dat ik pas echt voor het moment kan gaan als ik het gevoel kan hebben dat dit voor mij dé behandeling is. ik heb het gevoel zelf dat dat met IVF moet zijn... mede door wat de gyn in het verleden wel eens heeft gezegd, maar ook door mijn eigen gevoel. de laatste IUI voelt ook daardoor als tijd uitzitten tot we eindelijk door mogen naar IVF. misschien dat het me ook daarom wel zo zwaar valt.

ik zou zelf in ieder geval niet kiezen voor IVF zonder extra hormonen. ondanks de extra vergoede pogingen wil ik zo veel mogelijk eitjes waar ze mee kunnen bevruchten. mijn man en ik willen ook 2 emmy's bij de terugplaatsingen (zover dat mogelijk is...) om de kansen wat groter te maken. dat de kans dan bestaat dat er een tweeling komt, dat is dan maar zo, en die is dan heel erg welkom. (en ons gezin meteen klaar) ik ben me daarnaast ook heel bewust van de kans dat het nooit zal lukken. (per terugplaatsing zou je 30% kans hebben dat het blijft plakken, heb ik me laten vertellen) en dat het nooit zal lukken, komt nu gewoon steeds dichterbij. dat is wel heel moeilijk en voelt (ook al is het dat niet, want ik kan er zelf niks aan veranderen) als falen...

voor nu ben ik in ieder geval nog hoopvol. ik heb ook nog een sprankje hoop zoals bij iedere IUI dat de IVF niet eens nodig is, maar ik ben er bang voor...

voor wie het even kan gebruiken. het is gewoon klote als het je zelf niet lukt. maar gelukkig is hier dan wel de plek om lekker van je af te schrijven...
bedankt voor alle lieve steunreacties en lieve woorden! doet me goed!

Het is ook moeilijk allemaal en aan je gevoel kun je vaak zo weinig veranderen. Ik hoop dat je sprankje hoop bewaarheid wordt. Zo heb ik hier iedere maand een sprankje hoop dat het toch spontaan is gelukt (we doen er genoeg ons best voor ).

Hier staat meer over IVM (IVF in eigen cyclus):
http://www.nvog-documenten.nl/index.php?pagina=/richtlijn/item/pagina.php&richtlijn_id=805

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 14:28 schreef Orea het volgende:
Ik vind jou eng worden
_{ben jij écht écht écht niet mijn verloren tweelingzus, gescheiden bij geboorte?}

Wij hebben het thuis inmiddels gehad over embryo donatie. We hebben er 8 in de vriezer, in 8 rietjes... Wij zijn klaar als deze er eenmaal is. Ze laten vernietigen kan ik niet.
De keus is dan doneren aan de wetenschap (wat misschien ook nuttig is voor veel onderzoeken) of donatie aan een stel. (Maar dan moeten we even aan het idee wennen dat het wel volle broertjes en/of zusjes van onze kinderen zijn)

Ik weet niet of ik dat zou kunnen... Embryo's doneren aan bijv. een stel. Juist omdat het echt van ons samen is. Als mijn man zelf zaad zou willen doneren, zou ik geen probleem mee hebben. Dat is van hem, en andersom wil ik in de toekomst zeker nog overwegen om eicellen te doneren.. Maar al een emmy, echt van ons samen... inderdaad straks vol broertje/zusje van mijn gup?... Zou het heel knap vinden als je dat kunt.

Aan de wetenschap is wel iets wat ik zou kunnen overwegen. Dan heeft het nog nut ook, anders worden ze vernietigt als we ze niet meer zouden gebruiken.

Wat een interessant artikel van het Radboud. Ik vroeg me alleen wel af waarom dit zo is:

quote:

Per ivf/icsi behandeling neemt de kans dat u uiteindelijk zwanger zult worden iets af.

Weet iemand dat?
Ik was trouwens altijd wel voor het plaatsen van 2 embryo's, maar dit artikel legt wel heel erg de nadruk op de nadelen van een tweelingzwangerschap...

Dat hebben ze inderdaad wel eens verteld, maar hoe het precies zat.. Zal eens kijken of ik er iets over kan vinden.

En de nadruk op nadelen van de tweelingzwangerschap, het gaat gewoon best vaak fout. Veel vroeggeboortes e.d. en het brengt veel extra risico's met zich mee, ze hebben het gewoon liever niet. Ik vind het dus wel goed dat ze goed aangeven wát voor consequenties het kán hebben. Desondanks heb ik er dus bij de 4e terugplaatsing wel heel bewust voor gekozen, voor die 2 terug.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 15:41 schreef prinseszondererwt het volgende:
Wat een interessant artikel van het Radboud. Ik vroeg me alleen wel af waarom dit zo is:
[..]

Weet iemand dat?
Ik was trouwens altijd wel voor het plaatsen van 2 embryo's, maar dit artikel legt wel heel erg de nadruk op de nadelen van een tweelingzwangerschap...

Volgens mij is dat de statistiek. Het blijkt dat de eerste keren de grootste kansen geven op een zwangerschap. Daarna worden de kansen per behandeling kleiner (omdat er blijkbaar toch iets niet lekker gaat: innestelingsproblemen, geen goede combinatie, slechte kwaliteit embryo's, etc.).

De nadelen van een tweelingzwangerschap worden idd heel erg benadrukt. Een deel van de dingen die ze daar benoemen kunnen ook bij een eenlingzwangerschap voorkomen. Vond het lastige stof.
Wat bij ons heeft meegespeeld in de overwegingen (d'r komt een heel stukje gefilosofeer van mijn kant nu): als je nog nooit zwanger bent geweest weet je uberhaupt niet hoe je lichaam reageert (ikzelf ben van de olifantendracht: bij mij wou K. er helemaal niet uit - maar als je al krap aan de 37 weken loopt van 1 kindje zou ik het niet hebben overwogen om uberhaupt 2 terug te plaatsen bijv.) Net als je bloeddruk: die is ook niet in te schatten (ik had hem continue aan de lage kant, maar ken ook voorbeelden genoeg van een constante hoge bloeddruk in de zwangerschap). Een lager geboortegewicht: 2 x ongeveer de helft van K. is nog steeds heel netjes voor een tweeling...
En een deel van de nadelen die ze opsommen is in mijn ogen overkoombaar door veel eerder veel meer rust te nemen.

En de kans op een kunstverlossing: die is bij mij zowiezo al vergroot aangezien de eerste er niet doorpaste...

Volgens mij ook Hobbesje, rust nemen is bij een tweelingzwangerschap natuurlijk onontbeerlijk.
Maar dat van die statistiek vind ik gek hoor, volgens mij heb je de eerste keer echt niet meer kans... Er zijn al dingen die niet lekker gaan, anders was je het traject niet in gegaan. Maarja, dit is natuurlijk een beetje gemiep van mij.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 15:41 schreef prinseszondererwt het volgende:
Wat een interessant artikel van het Radboud. Ik vroeg me alleen wel af waarom dit zo is:
[..]

Weet iemand dat?
Ik was trouwens altijd wel voor het plaatsen van 2 embryo's, maar dit artikel legt wel heel erg de nadruk op de nadelen van een tweelingzwangerschap...

Ik denk het volgende:
Stel je hebt 100 vrouwen die beginnen aan poging 1. Daarvan raakt 25% zwanger en 75% dus niet. Deze laatste groep zal gemiddeld minder 'vruchtbaar' zijn dan de eerste groep (anders waren ze wel zwanger geraakt). Bij een volgende ronde zal de gehele groep vrouwen (die overgebleven 75) dus gemiddeld minder 'vruchtbaar' zijn dan in de eerste ronde waardoor er minder zwangerschappen ontstaan.

Hou er rekening mee dat van de originele 100 vrouwen er maar 50 zwanger zullen raken. Als in de eerste ronde dus al 25 vrouwen zwanger zijn blijven er voor de andere twee rondes dus ook 25 in totaal over. Waarschijnlijk verdeeld als iets van ronde 1: 25, ronde 2: 15, ronde 3: 10.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 16:39 schreef CrazyPrincess het volgende:

[..]

Ik denk het volgende:
Stel je hebt 100 vrouwen die beginnen aan poging 1. Daarvan raakt 25% zwanger en 75% dus niet. Deze laatste groep zal gemiddeld minder 'vruchtbaar' zijn dan de eerste groep (anders waren ze wel zwanger geraakt). Bij een volgende ronde zal de gehele groep vrouwen (die overgebleven 75) dus gemiddeld minder 'vruchtbaar' zijn dan in de eerste ronde waardoor er minder zwangerschappen ontstaan.

Hou er rekening mee dat van de originele 100 vrouwen er maar 50 zwanger zullen raken. Als in de eerste ronde dus al 25 vrouwen zwanger zijn blijven er voor de andere twee rondes dus ook 25 in totaal over. Waarschijnlijk verdeeld als iets van ronde 1: 25, ronde 2: 15, ronde 3: 10.

Nee, het is zo dat de eerste 3 pogingen worden vergoed, maar als je geld hebt dan gaan gyneacologen mee tot 6 pogingen.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 16:45 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Nee, het is zo dat de eerste 3 pogingen worden vergoed, maar als je geld hebt dan gaan gyneacologen mee tot 6 pogingen.

Huh? Het vergoedingenverhaal staat helemaal los van het statistiekverhaal.
De cijfers verzin ik ter plekke he. Het gaat erom dat je per poging statistisch gezien steeds minder kans hebt zwanger te raken.

Dat is wat ik ook bedoel CP. In de eerste kansen zitten alle stellen, daarna de stellen die wat meer problemen blijken te hebben. Dat verlaagt de kans op zwangerschap na de eerste poging. Maar na alle pogingen is toch een groot deel wel zwanger: ook de groep waarbij het nog iets meer moeite kostte.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 16:47 schreef CrazyPrincess het volgende:

[..]

Huh? Het vergoedingenverhaal staat helemaal los van het statistiekverhaal.
De cijfers verzin ik ter plekke he. Het gaat erom dat je per poging statistisch gezien steeds minder kans hebt zwanger te raken.

Oh ja dat is ook zo.... Maar omdat je uitging van 3 pogingen...

Bij poging 6 heb je echt weinig kans dat het nog gaat lukken..... Maar de groep die 6 pogingen nodig heeft bevat relatief meer stellen die nooit zwanger zullen worden.

Hoeveel terugplaatspogingen heb ik ook alweer gehad voor Jen, ik dacht iets van 8... Dus het kan wel.

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 16:55 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Oh ja dat is ook zo.... Maar omdat je uitging van 3 pogingen...

Bij poging 6 heb je echt weinig kans dat het nog gaat lukken.....

Hoeveel terugplaatspogingen heb ik ook alweer gehad voor Jen, ik dacht iets van 8... Dus het kan wel.

8 IVF's of 8 terugplaatsingen?
Dat vind ik altijd zo verwarrend in die documentatie
Ik ben uitgegaan van drie IVF's (dus drie puncties en alle bijbehorende terugplaatsingen). Zo lees ik bijvoorbeeld dit artikel: http://www.azm.nl/5008/37(...)VF-behandeling_1.pdf (zie laatste pagina)

Het wordt zo wel heel zakelijk en steriel he? Laten we er hier gewoon vanuit gaan dat je altijd evenveel kans hebt: raak of niet

Ik dacht altijd per poging: 50% kans. Het lukt wel, óf het lukt niet (en dat is dan mijn eigen beredenering en heeft niks met statistieken te maken )

Tsja, zakelijk en steriel... zo voelt het sowieso sinds de hele mmm is begonnen. En dat is alweer ruim anderhalf jaar, maar we zijn nog geen steek verder. Dus ik wil nu wel weten waar ik aan toe ben qua percentages, romantisch is het allang niet meer.

Nee, romantisch is het zeker niet. Ik hield mezelf alleen graag voor de gek. Kop in het zand
Maar als jij behoefte hebt aan harde statistieken dan kan ik me dat ook wel voorstellen

Maar PZE, het probleem is dat je van te voren gewoon niet weet bij welke groep % je hoort. Dan kun je bijv. heel veel hoop gaan vestigen op 30% die onder de 30, de eerste ivf - iui zwanger wordt (ik roep maar wat hoor) maar wellicht behoor je niet bij dat %. Snap je wat ik bedoel?

Wel is het goed om je goed in te lezen over bijv. terugplaatsen van 1 of 2 embryo's enz. Maar verder, hoe vervelend ook, is het een kwestie van geluk hebben....

Het is iig wel opbeurend dat het jullie allemaal wel gelukt is.

En nog even, er wordt altijd gehamerd bij ivf op bijv. de beste kwaliteit emmy's terugplaatsen, best gedeeld, minste hoeveel fragmentaties etc. etc. En bij veel mensen lukt het dan toch niet. En dan zie je dat net de keer dat ze een 'matige' emmy hebben teruggekregen, die lang nog niet genoeg doorgedeeld was en waar fragmentaties te zien waren, dat nou net díe bleef plakken..

Het zijn kansberekeningen....

quote:

Op woensdag 10 maart 2010 17:18 schreef Orea het volgende:
En nog even, er wordt altijd gehamerd bij ivf op bijv. de beste kwaliteit emmy's terugplaatsen, best gedeeld, minste hoeveel fragmentaties etc. etc. En bij veel mensen lukt het dan toch niet. En dan zie je dat net de keer dat ze een 'matige' emmy hebben teruggekregen, die lang nog niet genoeg doorgedeeld was en waar fragmentaties te zien waren, dat nou net díe bleef plakken..

Het zijn kansberekeningen....

Dat vind ik inderdaad altijd zo apart. Ze weten gewoon nog zooooooo weinig van wat nu echt de succesfactoren zijn en wat de probleempunten zijn.

Ik weet overigens niet welke kwaliteit mijn cryo had. Alleen dat het een 7-cellige was. En dat ze er daarvoor een hadden ontdooid die het niet gered heeft, maar geen idee wat voor kwaliteit dat was.

Dat is ook apart. En natuurlijk de KANS dat een 8-cellige, A kwaliteit met zeer weinig fragmentaties blijft plakken is nu eenmaal groter. Maar dan nog.

Ik heb 2 'dezelfde' emmy's teruggekregen van bovenstaande kwaliteit en cellen. En toch is er maar 1 blijven plakken. Wát bepaald dan welke emmy blijft plakken en welke niet. En waarom niet allebei?

Net zoals met cryo's. In NL wordt maar een zeer beperkt aantal emmy's van een bepaalde kwaliteit ingevroren. Terwijl ze in Dusseldorf alle emmy's die overblijven invriezen.

Heb je wel een kans dat een terugplaatsing een keer gecancelled wordt, maar het blijkt wel dat hun kans van slagen groter is, ook omdat nu eenmaal ook 'slechtere' emmy's blijven plakken. En cryo pogingen horen nog altijd bij je ivf poging, dus hoe meer kansen, hoe beter..... Daarbij is een cryo poging lichamelijk nu eenmaal minder belastend dan een volledige ivf.

De geestelijke impact, vooral van de wachtweken is hetzelfde, maar het lichamelijke scheelt al zoveel.

Ook dat heb ik inderdaad nooit begrepen. Cryo's weggooien Je hebt als vrouw al genoeg te verduren denk ik dan. En weggooien kan altijd nog, maar nieuwe maken kost meer moeite. Ach ja, we kunnen er weinig aan doen helaas.

Overigens weet ik dat ze in het LUMC willen gaan onderzoeken of de terugplaatsing zelf nog invloed heeft op het slagingspercentage. Hoe ver het buisje in de baarmoeder wordt ingebracht enzo. Dus eigenlijk de locatie waar ze de cryo dumpen in je baarmoeder.

In het VU hebben ze daar een paar jaar geleden al onderzoek naar gedaan heb ik zelf nog aan meegedaan. Na de terugplaatsing moest je dan nog een half uur blijven liggen en dan keken ze opnieuw met een echo waar de emmy in je baarmoeder lag. Heb ik eigenlijk nooit de uitslagen van gehoord.

In het VU deden ze ook altijd een echo maken (terwijl dat bij mij al geen zin had, want mijn baarmoeder was met een gewone echo amper te vinden, zover lag ie achterover) en dan terugplaatsen, terwijl bij het MCK, waar ik mijn laatste terugplaatsing heb gehad, ze helemaal geen echo maken. Maar idd het slangetje een bepaald aantal cm's naar binnen steken. Heeft gewerkt voor mij, maarja of dat daar dan weer mee te maken had zullen we helaas nooit weten...

kun je dat al zien dan? met een echo waar de emmy zit? ze zeggen toch ook altijd dat het geen zin heeft om voor 8 weken een echo te krijgen, omdat je dan nog niks kan zien? of doen ze dan een ander soort echo?
ik vind het heel interessant om dit alles mee te lezen, hoe dingen gaan, hoe de kansverdeling is/kan zijn...

Bij mijn tp deden ze net een stuk voorbereiding van het onderzoek. Arts deed de tp zonder echo en assistente legde dan met echo vast hoe ver het slangetje van de baarmoederwand afbleef (ideaal is geloof ik een cm ofzo). Ze wilden bepalen hoe de artsen op dit moment zonder hulp van echo de tp doen.

Maar ik wist ook niet dat je na een half uur al iets kunt zien op een echo
Bij mij was de eerste interne echo bij 5 weken zwangerschap. Embryo is dan nog niet te zien, maar wel de vruchtzak. Bij 6 of 7 weken was al een kloppend hartje te zien.
Met een externe echo kun je pas veel later wat zien.