Het grote 'rammelaars-topic', deel 24

Zo wij zijn dinsdag op kraambezoek geweest!
Wat klein en schattig en zacht!
Ook vriendje heeft haar vastgehouden, super cute natuurlijk!

Maar daarna gingen we bij vrienden (die meewaren) op bezoek, tot laat, dus we hebben toen niet echt samen bij kunnen praten over de ervaring

Maar misschien stel ik het zelf (onbewust) ook wel een beetje uit..
Ik merk echt dat nu de keuze misschien wel aanbod kan komen, van het echt 'ervoor gaan', dat ik het ook best lastig vind... Het is zoiets voor de rest van je leven, een hele grote verantwoordelijkheid! Een heus echt mensje! Ben ik daar wel klaar voor? Of ga ik dan mijn leven vergooien (zoals een andere vriend van ons vindt)? Moet ik dan niet eerst nog heel veel andere dingen doen enzo?! Of kun je dat net zo goed ook met een kindje doen?

Ik las hier laatst nog iets over per ongeluk zwanger raken, dat zou inderdaad echt een uitkomst zijn, ik geloof echt in het lot. Dus dan 'hoef' ik niet zelf te beslissen, dan hoort het gewoon zo. En het kindje is altijd hoe dan ook, natuurlijk super gewenst!

Ik denk dat je het niet uit moeten laten komen op 'per ongeluk' zwanger worden. Je wilt toch het liefst verstandig aan je zwangerschap beginnen lijkt me, dus voor die tijd geen alcohol enzo? (maar ik snap je wel hoor, je kunt immers altijd dingen bedenken waardoor het NU krijgen van een kindje niet handig is)

Als je het gevoel hebt dat je eerst nog dingen wilt doen die met kindje erbij niet kunnen, dan moet je dat vooral gaan doen! Ik merk bij mezelf dat ik een heleboel dingen makkelijk aan de kant schuif voor een paar jaar, want ik wil echt liever een kind.

De verantwoordelijkheid is wel groot ja maar als ik zie hoe geweldig ontspannen mijn vrienden daarmee omgaan, en bedenk hoe ik er zelf in sta, dan durf ik het wel aan!

Er zijn mensen die vinden dat als je kinderen hebt, je niets meer kunt of zelfs je vrijheid kwijt bent. Dat is natuurlijk niet zo. dat heb je deels zelf in de hand. Ik heb het in ieder geval nooit zo ervaren. Het is wel zo dat je meer rekening moet houden en dat niet altijd alles meer spontaan kan en dingen meer moet plannen. Maar bijv. even op terrasje zitten... dat kan prima met een kind. En wij gaan ook nog wel naar een concert of een festival. Je moet het alleen regelen waar je voorheen gewoon onbevangen kon gaan.

Lieve reacties

LadyBlack: Ik bedoel inderdaad meer van dat de keuze best lastig is. Natuurlijk wil ik het beste voor een eventueel kindje en dus inderdaad ook iets verantwoordelijker met mezelf omgaan als ik echt zwanger ga proberen te worden
Ik vind het ook moeilijk in te schatten wat wel of niet met een kindje kan, m.i. kun je namelijk best veel met een kindje. Zelfs op wereldreis als je dat zou willen denk ik (zag ik eens bij het jeugdjournaal). Zomaar spontaan 's avonds besluiten dat je uit wilt gaan, dat is dan wel lastiger inderdaad, maar meeste van de tijd wordt dat tegenwoordig ook al wel van te voren besproken met vrienden en zo.

Diaan: Ja, ik merk heel erg bij die vriend dat hij serieus van mening is dat je helemaal geen vrijheid meer hebt als je een kindje hebt. Toen ik jonger was (puberteit) dacht ik dat ook wel eens, maar na mijn 20ste ben ik daar ook wel op terug gekomen. Zoals ik hierboven ook al zei, volgens mij kun je best veel met een kindje (ligt ook aan je kindje zelf natuurlijk en nog meer dingen) inderdaad misschien bij sommige dingen iets meer regelwerk, of vooral iets verder van te voren regelwerk Wel goed om te horen dat jullie ook nog steeds naar festivals en dat soort dingen toe gaan. In mijn hoofd kan dat ook allemaal, maar ja, als dan opeens weer iemand begint over 'weg vrijheid' en 'je leven vergooien'... Ik heb daarbij zelfs nog veel familie (papa, mama, jong zusje, broertjes) in de buurt en schoonfamilie, die heus wel dolgraag gaan willen oppassen! Als ik dan eens uit wil gaan of naar een festival, dan zal dat echt geen problemen gaan vormen. Het is ook maar wat je er zelf van maakt! Sommige mensen denken dat hun leven dan 'voorbij' is en gaan zich ook zo gedragen, dat lijkt mij nou niks. Voor zoals ik het nu in mijn hoofd kan bedenken zie ik een kindje echt als een verrijking van mijn leven. Ik ga er zo een hoop van kunnen leren, van een eigen kindje, en zo'n kindje kan je zo'n hoop laten 'zien'. (Ik denk aan hoe ik vroeger toen ik net kon lopen bij elk voortuintje op mijn hurken ging zitten en de sneeuwklokjes ging bewonderen die net hun kopjes boven de grond uitstaken. Zulke kleine mooie dingen.)

In mijn hoofd ziet het er allemaal geweldig uit
Een lief klein kindje dat gaat leren lopen en praten en waarmee ik dan samen ga schommelen en waarmee ik elk zandkorreltje op het strand uitgebreid kan bestuderen En dan als het iets groter is, neem ik hem/haar mee naar mooie verre landen waar alles weer helemaal nieuw en bijzonder is.
En een beetje filosoferen over levensvragen waar zo'n kleintje dan weer een hele nieuwe kijk op heeft!
En als ik dan allemaal daar aan denk, dan ben ik er helemaal klaar voor!
Zo'n klein kindje gaat mijn leven toch niet vergooien? Daar is het veel te onschuldig voor!

He wat een heerlijke post

En dat het kindje een verrijking is, en geen beperking, dat is ook mijn overtuiging En dat zal ook iedere ouder beamen denk ik

Ik kom ook gezellig meerammelen!!

M'n vriend en ik hebben al een zoontje van bijna 3 en alhoewel hij altijd heeft geroepen pertinent geen tweede te willen, is hij sinds een paar dagen om . Het zal nog wel even duren voor we er voor gaan, eerst moeten namelijk de financiële kant op orde zijn en zal mijn suikerziekte perfect gereguleerd moeten gaan worden, maar daarna gaan we er voor!

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 21:40 schreef Bamba het volgende:
Ik kom ook gezellig meerammelen!!

M'n vriend en ik hebben al een zoontje van bijna 3 en alhoewel hij altijd heeft geroepen pertinent geen tweede te willen, is hij sinds een paar dagen om . Het zal nog wel even duren voor we er voor gaan, eerst moeten namelijk de financiële kant op orde zijn en zal mijn suikerziekte perfect gereguleerd moeten gaan worden, maar daarna gaan we er voor!

Welkom Bamba!
Wat gaaf dat je vriend ook een tweede wil! Nu eerst maar genieten van het feit dat ie om is En dan rustig aan kijken wanneer het een mooi moment gaat zijn om ervoor te gaan!
Ook leuk voor je zoontje, een broertje of zusje

quote:

Op vrijdag 26 februari 2010 18:13 schreef LadyBlack het volgende:
He wat een heerlijke post

En dat het kindje een verrijking is, en geen beperking, dat is ook mijn overtuiging En dat zal ook iedere ouder beamen denk ik

Ohh ja, en ik hoop ook echt dat ik zo'n lieve mama (net als mijn mama) zal gaan worden later, als ik een kindje krijg

Bamba!
Wat gaaf!

Bamba, welkom!!

Wmb is het wel duidelijk nu, ik wil er wel weer voor gaan, moet het alleen nog even tegen peaceman zeggen en afspraak maken bij de huisarts!!

Natuurlijk is het niet zo dat je leven stopt en je vrijheid weg is met kind..
Maar er zijn wel kinderen die er toch voor kunnen zorgen dat die mogelijkheid minder is.
Je moet er denk ik altijd wel op 'inleveren' (al is dat niet het juiste woord)
het is maar aan jezelf hoe erg je daar mee gaat zitten..

Ik zag mezelf al hele zomers op het strand zitten.. Laat mijn dochter nou helemaal in paniek raken van zand..
Dat vind ik geen probleem, dan geen zand.. maar stel je voor dat je in je relatie uren over het strand liep dol bent op het zand en je hebt dan een kind die zo reageert tjahh dan mis je die 'vrijheid' om te doen wat je altijd deed meer denk ik.. Ik vind dat er bij horen.. maar ik snap wel hoe sommige aan dat idee kunnen komen zeker als je te vroeg aan kinderen begint. En nog van alles niet kan missen.

Ik ga zelden stappen of weg zonder gezin ik heb die behoefte totaal niet meer maar als iemand me belt om wat leuks te doen dan hadden ze dat vaak een week eerder moeten doen i.v.m. mijn planning..
En ik zelf kan er dan totaal niet mee zitten ik blijf netzolief thuis maar mijn vrienden die balen dus wel.
Zeker omdat niemand al aan kinderen is begonnen..

Bedankt allemaal!! Ik rammel op dit moment onwijs de pan uit, maar we moeten toch nog even een half jaartje wachten .

Morretje dank je!!

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 10:20 schreef Pvoesss het volgende:
Natuurlijk is het niet zo dat je leven stopt en je vrijheid weg is met kind..
Maar er zijn wel kinderen die er toch voor kunnen zorgen dat die mogelijkheid minder is.
Je moet er denk ik altijd wel op 'inleveren' (al is dat niet het juiste woord)
het is maar aan jezelf hoe erg je daar mee gaat zitten..

Ik zag mezelf al hele zomers op het strand zitten.. Laat mijn dochter nou helemaal in paniek raken van zand..
Dat vind ik geen probleem, dan geen zand.. maar stel je voor dat je in je relatie uren over het strand liep dol bent op het zand en je hebt dan een kind die zo reageert tjahh dan mis je die 'vrijheid' om te doen wat je altijd deed meer denk ik.. Ik vind dat er bij horen.. maar ik snap wel hoe sommige aan dat idee kunnen komen zeker als je te vroeg aan kinderen begint. En nog van alles niet kan missen.

Ik ga zelden stappen of weg zonder gezin ik heb die behoefte totaal niet meer maar als iemand me belt om wat leuks te doen dan hadden ze dat vaak een week eerder moeten doen i.v.m. mijn planning..
En ik zelf kan er dan totaal niet mee zitten ik blijf netzolief thuis maar mijn vrienden die balen dus wel.
Zeker omdat niemand al aan kinderen is begonnen..

Hihi, agossie je dochtertje en zand! Ja, dat kan ook altijd gebeuren inderdaad, dat je kindje ergens helemaal niet van houdt waar je zelf juist wel van houdt!

Net zat ik ook nog even in het namentopic te spieken, daar hou ik ook van om alvast allerlei namen te gaan bedenken enzo

En bijna ben ik jarig.. ik word alweer 26... Toen mijn papa en mama 26 waren kregen ze al hun tweede baby
Als ik daar aan denk, dan voel ik me opeens best oud!

Ik word bijna 27

Wel raar, kinderen krijgen is nu dichterbij dan ooit, maar ik had altijd gehoopt op mn 26e kinderen te krijgen en dat gaat dus niet lukken

Wel leuk om reacties van mensen te horen als ik zeg dat ik het komend jaar graag wil beginnen met proberen! De meesten zijn erg enthousiast

Net terug van wintersport. Toen ik zei dat ik het zo leuk vond en volgend jaar weer wil, zei hij: 'Misschien ben je volgend jaar wel niet in staat om te skieen'.

Verder heeft hij nu ook echt uitgesproken dat hij het wil en ook wanneer, namelijk na/in de zomer beginnen.
Dat lijkt me prima, want dan kan ik alle festiviteiten die aankomen nog even lekker genieten!
(Koninginnedag, boottochtjes, concerten, verjaardagen, vakantie, het is allemaal toch net iets leuker met drank!!!).

wat leuk van die wintersport!!!!!

En dat na de zomer beginnen, zo zijn wij ook een beetje aan het plannen inderdaad Nog lekker met zn tweetjes onze verjaardagen vieren en op vakantie, en dan eind van de zomer (als ik hopelijk ook weer een cyclus heb na verwijderen van mn spiraaltje!) beginnen

leuk he!!!

Ja he, het klinkt wel een beetje oppervlakkig, maar je bepaalt nog altijd zelf wanneer je wilt beginnen.
(Dat deel kun je tenminste plannen!). En ik heb gewoon zin in een onbezorgde zomer waarin ik lekker kan doen wat ik wil!

Wat niet wegneemt dat ik altijd nog het allerliefste NU zwanger zou willen zijn, maar that's the ovaries talking

quote:

Op dinsdag 16 maart 2010 14:39 schreef _aurum_ het volgende:
wat leuk dat er al een paar zijn die een datum geprikt hebben

Bij ons duurt het nog 27 maanden

(always look on the bright side of life )

Haha, dat is wel heel specifiek, hoedatzo??

Kom hier ook me even melden,
had ik al een tijd terug gedaan maar toen ben ik dit topic uit het oog verloren!

Het lijkt wel of in onze omgeving iedereen zwanger is of pas bevallen
Ik heb altijd gezegd dat ik al jong kinderen wilde nu ben ik 24 volgende maand 25 en mijn vriend (waar ik nu 3 jaar een relatie mee heb en daarvoor al 12 jaar kende was mn beste maatje) word deze maand 27.
we hebben allebei een goede vaste baan en een leuk huisje .
ik ben er helemaal klaar voor maar mijn vriend nog niet helemaal voor de volle 100%
dit komt naar mijn idee vooral omdat zijn zus vorig jaar bevallen is van een doodgeboren kindje en hij daardoor toch zoiets heeft van ; van mij hoeft het niet zo nodig meer.

deste meer rammelen mijn eierstokken wanneer ik mijn zwangere collega's en de kinderen van mijn vriendinnen zie !

dus tot de tijd dat we de knoop echt doorhakken kom ik hier maar van me af schrijven

Oef, Ereshkigal, ik kan me voorstellen dat een doodgeboren neefje/nichtje wel even de verkeerde impact maakt ja!

Wel fijn om te beseffen dat je er klaar voor bent lijkt me?

quote:

Op woensdag 17 maart 2010 09:29 schreef LadyBlack het volgende:
Oef, Ereshkigal, ik kan me voorstellen dat een doodgeboren neefje/nichtje wel even de verkeerde impact maakt ja!

Wel fijn om te beseffen dat je er klaar voor bent lijkt me?

Klopt heeft binnen de hele familie veel indruk gemaakt wat dat betreft
vooral omdat het echt enorm onverwachts was .
Gelukkig is zijn zus dus inmiddels alweer 34 weken zwanger en gaat alles tot nu toe goed, over 3 tot 4 weken zijn we oom en tante iniedergeval.

Ik vind het wel fijn om te weten dat ik er echt klaar voor ben
schijnbaar ben ik er onbewust ook heel erg mee bezig
vorige week droomde ik dat ik zwanger was
een tijd terug droomde ik al dat we een kindje hadden
een oud collega had aan een andere collega van mij gevraagd; of het bij mij nog niet zo ver was dat ik zwanger was (dus zelfs mijn omgeving houd het al bezig terwijl ik het tegen de buitenwereld eigenlijk nooit over heb en anders is het "onze tijd komt nog wel ")

we wachten maar af...komende maandag ga ik met mijn schoonzusje mee naar het ziekenhuis, naar het hartje luisteren...dus ik ga alvast weer zwijmelen

<sub>Lady, wat leuk dat jullie een datum hebben waarop jullie gaan beginnen! .

[/lurkmodus uit]</sub>