De kunst van het loslaten van je ex. - deel 107

Pfff. Hier nog 1! Maar de mijne woont op 3 uur reizen afstand met trein! Dus dan zit ik alleen maar te denken aan: wat zou die nu aan het doen zijn? Zou die met die ander nu zijn? Wat doet ie nu met haar?

Gister ging ik ff in mijn eentje de stad in. Bleef me herinneren aan plaatsen. Daar aten we voor het eerst samen, daar kocht hij zijn jas, hier haalden we toen een loempia, etc.
Traantjes zijn op, maar de herinneringen nog overal!

tvp even snel

4 maand geleden maakt ze uit... 4 weken geleden belt ze me huilend op dat ze me terug wil. Ik zeg nee. Nu blijkt dat ze alweer een ander heeft (bijna). Morgen naar een feestje wat ik niet kan afzeggen waar ze allebei komen. Baal er toch een beetje van en ik kan het denk ik niet aanzien. Wordt een korte verjaardag...

quote:

Op zondag 7 februari 2010 20:23 schreef Sabientjee het volgende:
Pfff. Hier nog 1! Maar de mijne woont op 3 uur reizen afstand met trein! Dus dan zit ik alleen maar te denken aan: wat zou die nu aan het doen zijn? Zou die met die ander nu zijn? Wat doet ie nu met haar?

Gister ging ik ff in mijn eentje de stad in. Bleef me herinneren aan plaatsen. Daar aten we voor het eerst samen, daar kocht hij zijn jas, hier haalden we toen een loempia, etc.
Traantjes zijn op, maar de herinneringen nog overal!

Dat lijkt me erg vervelend, sterkte!

quote:

Op zondag 7 februari 2010 20:56 schreef Everlong het volgende:

[..]

Tot vanmiddag was ik dus ook op ruim 3uur afstand, ik vond het geloof ik makkelijker..
Dat van die herinneringen herken ik ook heel erg, volgens mij is dat echt iets wat vrouwen doen.

Niet alleen vrouwen hoor.
Ik herken het (helaas) ook.

Over spullen die herinneringen oproepen: verzamel ze allemaal en stop ze weg. Ik heb alle spullen van mijn ex in een kartonnen doos gedaan en heel goed dicht geplakt. Dan heb je ze nog om te bekijken wanneer je je er beter bij voelt en kun je ze ook niet meer tegenkomen terwijl het nog zwaar kut is.

quote:

Op zondag 7 februari 2010 22:00 schreef EviL_AleX het volgende:
Over spullen die herinneringen oproepen: verzamel ze allemaal en stop ze weg. Ik heb alle spullen van mijn ex in een kartonnen doos gedaan en heel goed dicht geplakt. Dan heb je ze nog om te bekijken wanneer je je er beter bij voelt en kun je ze ook niet meer tegenkomen terwijl het nog zwaar kut is.

Ik heb in opslag (bij wijze van spreke) de halve inboedel staan.
Ooit, als ik een plek voor mezelf weer heb, komt dat eruit.
Het is helaas teveel waarde om allemaal weg te doen.
Dus ......

quote:

Op zondag 7 februari 2010 22:00 schreef EviL_AleX het volgende:
Over spullen die herinneringen oproepen: verzamel ze allemaal en stop ze weg. Ik heb alle spullen van mijn ex in een kartonnen doos gedaan en heel goed dicht geplakt. Dan heb je ze nog om te bekijken wanneer je je er beter bij voelt en kun je ze ook niet meer tegenkomen terwijl het nog zwaar kut is.

Tja dat kan je wel met spullen doen, maar helaas gaat dat niet op voor plaatsen waar je samen heen bent geweest, en plaatsen/gebouwen in de stad waar je woont.
Er zijn nog steeds veel dingen in de stad, of routes die ik fiets die me aan haar herinneren, en ik fiets ongeveer 100 m langs haar huis als ik de stad in ga. Soms vraag ik me wel af van hoe ik het beste daar mee om kan gaan met zulke dingen.( behalve ogen dicht oren dicht en hard neuriën)

Ik heb meteen alles van m'n ex weggeflikkerd in een kast waar ik nooit in kijk
haar hyves en msn weg....
Als je een smsert bent, ook telefoonnummer gewoon weggooien.
Alles, maar dan ook ALLES waardoor je wordt herinnerd aan je ex....WEG!!!

Verder niet afspreken....:) Als je elkaar noodgedwongen moet zien...dan is het niet anders, maar dan gewoon afstand proberen te houden.

En niet toegeven als je zwakke momenten hebt....als het nog maar een week of 2 uit is mag je nog best wel janken enz...maar daarna op zwakke momenten meteen afleiding zoeken. En vooral niet al het bovenstaande gaan doen

Als je een sterke wil hebt om je ex te doen vergeten....houdt je aan bovenstaande

Wanneer dat echt niet gaat met die spullen dan is het klote, ja. Maar dan kan je nog de hoeveelheid proberen terug te dringen. Een andere optie, en die heeft mijn persoonlijke voorkeur, is juist in die herinneringen duiken en beseffen dat die tijden niet meer zijn. Complete overgave aan de pijn. Dat moet je wel kunnen, maar het versnelt de verwerking vaak wel.

quote:

Op zondag 7 februari 2010 22:46 schreef EviL_AleX het volgende:
Wanneer dat echt niet gaat met die spullen dan is het klote, ja. Maar dan kan je nog de hoeveelheid proberen terug te dringen. Een andere optie, en die heeft mijn persoonlijke voorkeur, is juist in die herinneringen duiken en beseffen dat die tijden niet meer zijn. Complete overgave aan de pijn. Dat moet je wel kunnen, maar het versnelt de verwerking vaak wel.

Inderdaad wat jij ook zegt...je moet toewerken naar de juiste instelling om naar de situatie te kijken.
Het is over....je past niet bij elkaar...je moet degene dus ook niet terug willen...er lopen zoveel andere leuke mensen rond.

Maar het kan best lastig zijn om zo te gaan denken...het is geen knop die je meteen om kan zetten.

tvp'tje

quote:

Op maandag 8 februari 2010 06:27 schreef Everlong het volgende:
Net weer wakker geworden in de veronderstelling dat alles nog goed is..nog geen half minuutje later komt het besef dat het niet zo is. Het opstaan is zo rot en het is geen goede start van de dag. Nu voor het eerst weer naar m'n werk. Zo geen zin, maar ik hoop dat het afleiding geeft.

Pfft... zo herkenbaar.. Je wordt wakker en de eerste paar seconden is er geen besef van wat er aan de hand is of dat er uberhaupt iets aan de hand is en in eens wordt je geheugen opgestart en is het zo van "ohnee..." en voel je je weer kut. En eigenlijk zijn die eerste paar seconden gewoon lekker.

Heeft iemand dit ook trouwens.. Je bent aan het rationaliseren in je hoofd over de situatie, je denkt in stappen over "hoe nu verder" (als in samenvatten -> waarnemen -> toegeven -> woede -> verlangen ->accepteren -> ontkennen etc.)

Dat alles gebuurt in cycli van een stuk of 10 keer per dag tijdens elk willekeurig moment met verschillende gemoedstoestanden. De gevoelens zijn telkens anders, maar het patroon blijft ongeveer het zelfde tot dat er nieuwe informatie wordt aangevoerd.

Een beetje zoals dit

1 - 2 - 3 - 4
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6
2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7
4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9

Elk cijfer representeert een stap in de progressie in je hoofd over "hoe nu verder"

voorbeeld:

12:00uur
1) wat was het leuk toen
2) het is niet meer ze moet me niet meer
3) ik mis haar
4) ik ben verschikkelijk boos op me zelf

13:00uur
2) het is niet meer ze moet me niet meer
3) ik mis haar
4) ik ben verschrikkelijk boos op me zelf
5) wat maakt het allemaal nog uit

14:00uur
3) ik mis haar niet meer zo
4) ze kan de tering krijgen
5) het maakt niet uit, het leven gaat door
6) wat is ze nu aan het doen

----

Dit is zomaar een voorbeeldje van een dag en bij iedereen anders
Maar het patroon herhaalt zich ook in grotere omvang maar is min of meer het zelfde als je kijkt naar hoe het per maand verloopt zegmaar.
Dat je per dag een conclusie trekt uit het laatste rondje piekeren, mee neemt naar de dag er na en daar weer een conclusie uit trekt. zo heb je na een week weer zeven punten waar je op terug valt net als die kleine punten per uur.


Het is misschien heel systematisch uitgedacht en niet te volgen, maar ik herken een dergelijk patroon bij mij zelf. Je werkt in principe naar een bepaald punt toe, min of meer met tegenzin, maar je doet het automatisch..

Naja, als iemand dit herkent hoor ik het wel

quote:

Op maandag 8 februari 2010 06:52 schreef MOD het volgende:

[..]

Pfft... zo herkenbaar.. Je wordt wakker en de eerste paar seconden is er geen besef van wat er aan de hand is of dat er uberhaupt iets aan de hand is en in eens wordt je geheugen opgestart en is het zo van "ohnee..." en voel je je weer kut. En eigenlijk zijn die eerste paar seconden gewoon lekker.

Heeft iemand dit ook trouwens.. Je bent aan het rationaliseren in je hoofd over de situatie, je denkt in stappen over "hoe nu verder" (als in samenvatten -> waarnemen -> toegeven -> woede -> verlangen ->accepteren -> ontkennen etc.)

Dat alles gebuurt in cycli van een stuk of 10 keer per dag tijdens elk willekeurig moment met verschillende gemoedstoestanden. De gevoelens zijn telkens anders, maar het patroon blijft ongeveer het zelfde tot dat er nieuwe informatie wordt aangevoerd.

Een beetje zoals dit

1 - 2 - 3 - 4
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6
2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7
4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9

Elk cijfer representeert een stap in de progressie in je hoofd over "hoe nu verder"

voorbeeld:

12:00uur
1) wat was het leuk toen
2) het is niet meer ze moet me niet meer
3) ik mis haar
4) ik ben verschikkelijk boos op me zelf

13:00uur
2) het is niet meer ze moet me niet meer
3) ik mis haar
4) ik ben verschrikkelijk boos op me zelf
5) wat maakt het allemaal nog uit

14:00uur
3) ik mis haar niet meer zo
4) ze kan de tering krijgen
5) het maakt niet uit, het leven gaat door
6) wat is ze nu aan het doen

----

Dit is zomaar een voorbeeldje van een dag en bij iedereen anders
Maar het patroon herhaalt zich ook in grotere omvang maar is min of meer het zelfde als je kijkt naar hoe het per maand verloopt zegmaar.
Dat je per dag een conclusie trekt uit het laatste rondje piekeren, mee neemt naar de dag er na en daar weer een conclusie uit trekt. zo heb je na een week weer zeven punten waar je op terug valt net als die kleine punten per uur.


Het is misschien heel systematisch uitgedacht en niet te volgen, maar ik herken een dergelijk patroon bij mij zelf. Je werkt in principe naar een bepaald punt toe, min of meer met tegenzin, maar je doet het automatisch..

Naja, als iemand dit herkent hoor ik het wel

Yes dat heb ik ook zo...is eigenlijk hetzelfde als wat ik in mijn vorige post zei, dat je toewerkt naar dat je je ex niet meer terug wilt en uiteindelijk geen rot gevoel meer hebt. Alleen jij zegt het wat gedetailleerder.
Het is geen knop die je zomaar om kan zetten, maar zoals jij zegt, een cyclus die tijd nodig heeft.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 08:35 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Yes dat heb ik ook zo...is eigenlijk hetzelfde als wat ik in mijn vorige post zei, dat je toewerkt naar dat je je ex niet meer terug wilt en uiteindelijk geen rot gevoel meer hebt. Alleen jij zegt het wat gedetailleerder.
Het is geen knop die je zomaar om kan zetten, maar zoals jij zegt, een cyclus die tijd nodig heeft.

Tsja, hoe cliché het ook mag klinken; tijd heelt écht alle wonden!
Zo weer lekker werken!

quote:

Op zondag 7 februari 2010 19:09 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Ongelovelijk klote situatie!
Ik maak af en toe ook zoiets mee.
Dan stuurt me ex in ene mailtjes, terwijl er juist de afspraak was even geen contact.
Ik voel me daardoor dan inderdaad ook extreem slecht.

Overigens lijkt het me wel heerlijk om zoals jij in het buitenland te zitten.
Je hebt een hele andere omgeving en je kunt gewoon lekker je gang gaan.
Kon ik zoiets maar doen .....

Ja, dat is echt heel moeilijk. En het is zeker heerlijk om nu lekker in het buitenland te zitten. In de plaats waar ik normaal in Nederland woon heb ik zoveel meer herinneringen, en hier bouw ik gewoon mijn eigen leven op. Helemaal van mij alleen. Maar ik ben hier dus met mijn ex geweest, en de Fernsehturm (Tv-tower) zie je hier overal, en daar ben ik dus ook met mijn ex geweest. Dus ik word zelfs hier helaas nog aan hem herinnert. Waarom zou je niet gewoon lekker naar het buitenland gaan? Mijn ex gaat misschien ook 2 of 3 weken backpacken in Japan, en dat vind ik echt goed voor hem. Zoiets kun jij ook doen! Ook al is het misschien eng, je moet juist dingen doen die je eng vindt en uitdagingen opzoeken. Dat helpt me zoveel nu.

Nou mensen, mijn ex twijfelt dus. Ik heb gister een heel lang gesprek gehad met hem op MSN, waaruit bleek dat hij vaak in de war is en zich heel erg bezorgd maakt om mij. Hij voelt zich vaak alleen en het is zo saai. Uiteindelijk is al dat uitgaan en die feestjes helemaal niet zo geweldig zei hij.

Naast dat ik zijn vriendin was, was ik ook zijn beste vriendin. Wij kennen elkaar echt zei hij. En juist dat vind hij zo ongelooflijk klote. Ik vroeg aan hem: denk je nog steeds dat je de goede keuze hebt gemaakt? Toen zei hij: ik denk het wel, maar dat weet ik nu eigenlijk nog niet.

Hij komt er denk ik nu pas écht achter wat hij heeft weggegooid. En hij verdient het om zich zo kut te voelen. Ik ben echt door een hel gegaan gewoon, en het is op een of andere manier goed om te horen dat het hem ook zoveel doet...

Al met al kwam dus heel erg naar voren dat hij erover twijfelt en zich heel kut voelt nu. Maar ik denk niet dat hij gaat zeggen dat ie me terug wil, zo is hij niet, alhoewel het nu wel even die kant op lijkt te gaan. Maar ik hoop voor mezelf dat hij dat niet gaat zeggen nu, want ik ben nu gewoon nog te zwak om nee tegen hem te zeggen, want ik geef nog steeds vreselijk veel om hem... Hij is gewoon in de war nu en weet niet goed wat hij wil. Hij gaat in mei misschien alleen 2 of 3 weken backpacken in Japan en dat vind ik echt heel goed voor hem. Misschien dat dan alles meer duidelijk wordt voor hem. Maargoed, nu zit ik hier dus wel weer mee. Had hij deze gevoelens niet al meteen in het begin kunnen hebben? Sukkel...

quote:

Op zondag 7 februari 2010 10:57 schreef maartjeh het volgende:

[..]


[..]

Ik weet niet. Ik hoor mensen altijd zeggen dat je gewoon helemaal geen contact met elkaar moet hebben de eerste periode, maar ik ben er nog niet over uit of ik dat met ze eens ben, en of wél contact hebben echt geen optie is. Ik denk dat dat best kan werken soms. Als je beide contact WILT houden, dan moet het gaan, toch? Ik denk alleen dat gevoelens voor de ander het wel kunnen dwarsbomen. Misschien is contact langzaam afbouwen een idee, maar ik denk niet dat je je daar teveel (bewust) mee bezig moet houden. Geen of minder contact kan een mens goed doen hoor, maar als het zo moet zijn dat jullie geen contact meer moeten hebben dan ebt dat vanzelf wel langzaam weg?

Dit zie ik ook zo. Mijn ex en ik hebben de afgelopen 5 maanden wel veel contact gehouden en dat zegt mij gewoon ergens dat er nog genoeg liefde aanwezig is. Als ze er helemaal klaar mee was dan zou ze toch het contact wel verbreken en zo snel mogelijk verder gaan met dr leven? Dan zou ze toch het huis te koop willen zetten?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 11:08 schreef Faerie het volgende:
Nou mensen, mijn ex twijfelt dus. Ik heb gister een heel lang gesprek gehad met hem op MSN, waaruit bleek dat hij vaak in de war is en zich heel erg bezorgd maakt om mij. Hij voelt zich vaak alleen en het is zo saai. Uiteindelijk is al dat uitgaan en die feestjes helemaal niet zo geweldig zei hij.

Naast dat ik zijn vriendin was, was ik ook zijn beste vriendin. Wij kennen elkaar echt zei hij. En juist dat vind hij zo ongelooflijk klote. Ik vroeg aan hem: denk je nog steeds dat je de goede keuze hebt gemaakt? Toen zei hij: ik denk het wel, maar dat weet ik nu eigenlijk nog niet.

Hij komt er denk ik nu pas écht achter wat hij heeft weggegooid. En hij verdient het om zich zo kut te voelen. Ik ben echt door een hel gegaan gewoon, en het is op een of andere manier goed om te horen dat het hem ook zoveel doet...

Al met al kwam dus heel erg naar voren dat hij erover twijfelt en zich heel kut voelt nu. Maar ik denk niet dat hij gaat zeggen dat ie me terug wil, zo is hij niet, alhoewel het nu wel even die kant op lijkt te gaan. Maar ik hoop voor mezelf dat hij dat niet gaat zeggen nu, want ik ben nu gewoon nog te zwak om nee tegen hem te zeggen, want ik geef nog steeds vreselijk veel om hem... Hij is gewoon in de war nu en weet niet goed wat hij wil. Hij gaat in mei misschien alleen 2 of 3 weken backpacken in Japan en dat vind ik echt heel goed voor hem. Misschien dat dan alles meer duidelijk wordt voor hem. Maargoed, nu zit ik hier dus wel weer mee. Had hij deze gevoelens niet al meteen in het begin kunnen hebben? Sukkel...

Mijn ex had dit al na 3 weken en uiteindelijk zijn we nu meer dan 5 maanden verder en is de breuk nog steeds niet helemaal definitief. Dus wat dat betreft maakt het weinig uit of de twijfel in het begin komt of pas later. Feit is dat er twijfel is en de vraag is hoe sta jij hier tegenover?
Hoe lang zijn jullie officieel uit elkaar? Hoe lang hadden jullie een relatie eigenlijk?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 11:48 schreef CoendeW het volgende:

Mijn ex had dit al na 3 weken en uiteindelijk zijn we nu meer dan 5 maanden verder en is de breuk nog steeds niet helemaal definitief. Dus wat dat betreft maakt het weinig uit of de twijfel in het begin komt of pas later. Feit is dat er twijfel is en de vraag is hoe sta jij hier tegenover?
Hoe lang zijn jullie officieel uit elkaar? Hoe lang hadden jullie een relatie eigenlijk?

Ja dat zou ook best kunnen. Maar ik denk niet dat het verstandig is om weer een relatie te beginnen met iemand die je zoveel verdriet heeft gebracht. Ik heb me echt ontzettend klote gevoeld, alsof ik door een hel ging. En eigenlijk moet je toch niet een relatie met iemand willen die je niet 100% wil?

Het is uitgegaan op 17 december 2009 en we hadden 2,5 jaar een relatie. Dus het is bijna twee maanden uit. Ik voel me heel raar nu, want ik weet niet wat ik hiervan moet denken, of hij misschien denkt dat hij het wil terugdraaien.. ik heb namelijk altijd het gevoel gehad dat we echt bij elkaar hoorden en dat we op een of andere manier aan elkaar "vastzaten". En daar wil ik nog steeds graag in wil geloven, omdat dat gevoel anders helemaal niet klopte, en bij volgende relaties zou ik dat gevoel daarom misschien niet meer kunnen hebben of erin geloven.

Hoe komt het dat het bij jullie nog niet definitief over is? Is dat niet slopend?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 12:06 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ja dat zou ook best kunnen. Maar ik denk niet dat het verstandig is om weer een relatie te beginnen met iemand die je zoveel verdriet heeft gebracht. Ik heb me echt ontzettend klote gevoeld, alsof ik door een hel ging. En eigenlijk moet je toch niet een relatie met iemand willen die je niet 100% wil?

Het is uitgegaan op 17 december 2009 en we hadden 2,5 jaar een relatie. Dus het is bijna twee maanden uit. Ik voel me heel raar nu, want ik weet niet wat ik hiervan moet denken, of hij misschien denkt dat hij het wil terugdraaien.. ik heb namelijk altijd het gevoel gehad dat we echt bij elkaar hoorden en dat we op een of andere manier aan elkaar "vastzaten". En daar wil ik nog steeds graag in wil geloven, omdat dat gevoel anders helemaal niet klopte, en bij volgende relaties zou ik dat gevoel daarom misschien niet meer kunnen hebben of erin geloven.

Hoe komt het dat het bij jullie nog niet definitief over is? Is dat niet slopend?

Nee alleen als het 100% zeker is dan kan het goed gaan. En daar is ze op dit moment niet achter. Ze is erg gekwetst en zit met veel pijn en woede binnenin. Op dit moment kan ze niet voor ons kiezen maar moet ze eerst proberen om de pijn en woede een plaatsje te geven. Misschien dat ze daarna weer voor onze relatie kan vechten.

Je gevoel ken ik. Ook ik dacht dat het voor altijd zou zijn, en ergens denk ik dit nog steeds. Dat we hier samen uit komen en dat we daarna sterker zijn dan ooit.

In het kort: ik heb mn ex een jaar lang het gevoel gegeven dat ik niet meer van haar hield. Door mijn gesloten karakter had ik moeite met het uiten van emoties en gevoelens. De eerste drie jaar was dit voor haar geen probleem, maar daarna ging dat aan haar vreten. Ze kreeg zeg maar weinig tot geen bevestiging van mijn kant. Ik gaf haar nooit geen complimentjes dat ze er leuk uit zag, de sex en intimiteit werden minder, gaf haar het gevoel dat ik op haar uitgekeken was. Heb toen in die tijd gezegd dat ik nou eenmaal zo in elkaar zat en dat ik daar niks aan kon veranderen. Ze heeft dat meerdere malen aangegeven dat ze ongelukkig was maar nog deed ik niks. Ik dacht, het komt allemaal vanzelf wel goed, zonder erin te investeren. Toen heeft ze na lang twijfelen en lang verdrietig te zijn geweest de knoop doorgehakt en is een tijdje naar haar ouders gegaan. Toen gingen bij mij pas de alarmbellen rinkelen en zag ik pas de ernst van de zaak in. Ik was dus eigenlijk gewoon een enorme klootzak dat ik eerder nisk had gedaan.

Vanaf dat moment ben ik aan mezelf gaan werken, psycholoog, veel praten, etc.... Maar helaas had zij haar keuze al gemaakt, wat ik ook deed het hielp niet meer, het was al te laat. Ze verbrak eind augustus de relatie. Echter na 3 weken begon ze te twijfelen of het toch wel de juiste keuze was geweest. Ze zag in dat ik wel degelijk anders kon zijn en zo enorm me best deed. Ze kreeg nu wel die bevestiging die ze zolang gemist had.

Alleen geeft ze nu nog steeds aan dat er vanbinnen bij haar zoveel kapot is gemaakt dat ze op dit moment niet terug samen kan komen. Het gekwetste gevoel, die pijn en die woede zullen moeten slijten. Dit zal ze een plaatsje moeten kunnen geven voordat ze weer aan ons kan denken.

Ik kan haar goed begrijpen en wil haar dan ook alle tijd en ruimte geven om dit voor elkaar te krijgen. De onzekerheid of dit ooit gaat lukken is enorm slopend. Maar goed, ik wil er graag op wachten.

We hebben hebben samen een koophuis wat geen van beide in zn eentje kan betalen. We zullen het huis dus uiteindelijk moeten verkopen, mocht het toch niet goedkomen. Maar zoals al aangegeven staat het huis nog niet te koop. We wonen er nu om de beurt een paar weken in. Niet ideaal natuurlijjk, maar we moeten wat.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 12:36 schreef CoendeW het volgende:

[..]
-

Hmm ok... moeilijke situatie. Maar ik kan het zelf niet helemaal begrijpen dat je daar op kunt wachten. Eigenlijk is het graag of niet, en anders werkt het gewoon niet. Ik zou zo absoluut niet met mijn leven verder kunnen, en uiteindelijk is je eigen leven het belangrijkst, niet je mogelijke leven samen met je ex. Dat is dan even heel rationeel bekeken. Volgens mij ga jij hier heel emotioneel mee om, je houdt ontzettend veel van haar en het is dus logisch dat je dan op haar blijft wachten. Maar eigenlijk, is het niet voor niks uitgegaan... en ze gaat nu niet 100% voor jou. Dus waarom kies je dan niet voor jezelf? Houden van is niet het belangrijkste in een relatie...