Tijd om dit topic eens een trap te geven.
Goed, ik denk dat het begon in 2001. Toen was ik 8 en raakte ik voor het eerst in aanraking met popmuziek. Een hele ontdekking natuurlijk, maar je komt als jongere niet echt verder dan de muziek van je ouders en de TV. Toch was er al een afscheiding merkbaar, want ik kan me herinneren dat ik No One Knows van de 'oubollig klinkende' Queens of the Stone Age het goed deed bij mij. Tot aan 2005 waren het vooral hitjes van artiesten die het goed deden. Artiesten die wat mij betreft verder goede hitjes hadden waren Muse, Guns 'n Roses, Within Temptation maar ook Anouk, Gigi d'Agostino, DJ Tiesto, Kylie Minogue enz. Maar ach, daar was ik jong voor.
Maar in 2005 werd alles anders. Ik hoorde van mensen dat metal cool en hip was, ik was toen een jaar of 12 en niet heel erg actief met muziek bezig. Dat veranderde alleen met een nummer wat ik hoorde op TMF. Street Spirit van Radiohead. Wat een legendarisch mooi liedje vond ik dat, zeker met die clip. Het veranderde mijn hele beeld en ik was compleet om. Ik ging wat onderzoek doen en allereerst stuitte ik op Britpop, met dank aan MTV, anno 2006. Mijn favorieten werden toen Radiohead, Muse, The Cure, The Smiths, Arctic Monkeys en Snow Patrol. Maar de laatste 3 verdwenen snel toen ik daar op uitgekeken was.
Vervolgens liet ik mezelf toch meezuigen in de metalhype die er in mijn klas was. Slipknot vond ik vreselijk maar Metallica en Guns 'n Roses prima, dus ik ging zoeken. De eerste bands waar ik op kwam waren Dream Theater en Blind Guardian, maar later vooral heel veel Nightwish, Epica, dat soort bandjes met zangeressen. Dat hield ik vol tot aan mijn 14e. Favoriete bands: Nightwish, Muse, Blind Guardian, Epica, After Forever, Radiohead, Metallica, The Cure
Op mijn 14e, April-Juli 2007 herontdekte ik MTV en daarmee ook een aantal oude bands die ik eerder tof vond, zoals Queens of the Stone Age en Snow Patrol. Ook leerde ik kennis maken met de britpopgolf en postpunkrevival, in de vorm van bands als Interpol, Bloc Party, Editors, Athlete, Babyshambles en Air Traffic. Muse, Radiohead en Nightwish bleven echter onverslaanbaar. Electronische muziek en rap werd nog altijd niet gewaardeerd...
Maar dat werd anders in oktober 2007. Ik vond het nieuwe liedje van de Chemical Brothers wel lollig, dat was The Salmon Dance. Een nummer wat ik wel gimmicky vond, maar na een aantal keer begon ik ook andere electronische muziek beter te vinden. Te beginnen met Daft Punk ging het langzaam door naar Faithless, Björk en Fischerspooner. Dat werd snel opgevolgd met het leren kennen van 3voor12 digitaal, waarop ook alleraardigste plaatjes werden gedraaid. De hitjes van The Raveonettes en Asobi Seksu werden zeer gewaardeerd. In december waren mijn favoriete bands opeens helemaal anders buiten de eerste 2: Muse, Radiohead, Editors, Blind Guardian, Björk, Feist, Maxïmo Park, The Raveonettes, Blood Red Shoes, The Cure
En de verandering bleef eigenlijk een jaar doorgaan zonder mijn echte eigen geluid gevonden te hebben. Het was een tijd van veel proberen, en door Opgezwolle ging ik ook rapmuziek weer meer waarderen. Het was een kwestie van tijd voordat de Beastie Boys het bij mij erg goed deden. Ook Interpol, wat voor mij het zwakkere broertje van Editors was, steeg langzaam in achting. Daarnaast ging ik voor het eerst naar Rock Werchter, waar Sigur Ros indruk op me maakte. Dat dat zo goed was merkte ik eigenlijk pas toen ik hun lowlands-optreden terughoorde. Metal maakte voor het eerst een kleine comeback, maar ook popmuziek als van Katy Perry deed het op dat moment ineens weer goed bij mij. Ook leerde ik voor het eerst wat oudere dingen terugluisteren, en dan ook van voor de 80's. Dit alles door Let's Dance to Joy Division van The Wombats.
Maar ook triphop begon te komen, Machine Gun was geen binnenkomer voor Portishead maar door The Rip kwam het genre aardig goed aan en begon ik het meer te luisteren.:
September 2008: Muse, Radiohead, Sigur Rós, The Dillinger Escape Plan, Editors, MGMT, Opgezwolle, The Ting Tings, Katy Perry, Arctic Monkeys, Joy Division, The Kills, Nirvana, Portishead
Maar pas na die periode ging ik echt langzaam in de richting van wat ik nu luister. Pas rond die jaarwisseling greep ik voor het eerst naar nieuwe namen die ik zocht als dEUS, Pixies en The Arcade Fire. Maar het was toen nog het hardere werk dat me greep. Placebo werd een enorme hit, en die stonden later dat jaar op Pinkpop. Ook kwam ik door Joy Division steeds meer in de 80's gothic. VH1 stond ook steeds meer aan om oudere muziek te leren kennen. De naam My Bloody Valentine wekte ook voor het eerst interesse, maar ik kwam nog niet verder dan het repeaten van When You Sleep
April 2009: Placebo, Muse, The Cure, Joy Division, The Kills, Nirvana, Pixies, Queens of the Stone Age, Pearl Jam, Alice in Chains, Sigur Rós, Mogwai, Portishead, TV on the Radio...
Intussen had ik steeds meer media om muziek te ontdekken. Op school deed ik eindexamen muziek en in het boek stonden wat leuke oude bands. Ik luisterde voor het eerst redelijk de top 2000 mee, waarmee ik ook wat leuke oude dingen leerde kennen. Het duurde weliswaar nog een jaar voordat ik echt deze oude muziek ging luisteren. Wel werd de dream pop voor het eerst bekend voor me en vond ik ook een terugkeer naar de (vooral progressieve) metal.
Eind 2009: Muse, Placebo, Pixies, The Cure, Portishead, Sigur Rós, Textures, Dream Theater, Opeth, De Jeugd van Tegenwoordig, Daft Punk, This Mortal Coil, Queens of the Stone Age, Editors
In 2010 was het pas voor het eerst dat ik ook de openere maar toch noisy rock uitvond. Dingen als Arcade Fire, The National en dEUS sloot ik definitief in mijn armen nadat ik ze nooit echt makkelijk vond. Ik had ook voor het eerst wel eens een zender op UPC radio op staan die veel dingen van The Smiths, Blur, enz. draaiden. En dan was er nog de top 2000, die me vooral Pink Floyd lieten ontdekken in het eerste jaar, en natuurlijk de Beatles.
Eind 2010: Pixies, Placebo, Muse, The Cure, Portishead, Sigur Rós, Queens of the Stone Age, Arcade Fire, Kyuss, Blur, The Beatles, Nirvana, Joy Division, The Velvet Underground
Door de UPC radio leerde ik ook meer van My Bloody Valentine kennen, en ook dingen als Tool, Nine Inch Nails, enz. Het was voor mij wel de definitieve omslag van de recente rock naar de rock van eind jaren 80-begin jaren 90. Interpols Turn on the Bright Lights was ook niet meer weg te denken.
Eind 2011: Pixies, Interpol, Tool, Blur, Muse, Portishead, The Cure, Sigur Rós, Kyuss, My Bloody Valentine
En dan de tijd dat er misschien wel het minst veranderde: de laatste 2 jaar. Al deze bands luister ik namelijk nog steeds. Ik luister alleen veel meer shoegaze (Slowdive, maar ook The Raveonettes en Asobi Seksu die ik eerder noemde), harde metal (bijv. Ulver, ISIS) noise-achtige dingen als Sonic Youth en Boris, en ambient (Boards of Canada, Dead Can Dance). Daarnaast nog meer oudere dingen, mijn muzieksmaak is wel veel meer verouderd.
Nu: My Bloody Valentine, Interpol, Sonic Youth, Slowdive, ISIS, Boards of Canada, Tool, Kyuss, Portishead, Sigur Rós, Muse, Blur
En dat is het, denk ik.
											
			
						[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you 
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]