De kunst van het loslaten van je ex. - deel 106

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 14:33 schreef Everlong het volgende:

[..]

Heftig..tja, het lijkt er wel op dat ze met rust gelaten wil worden. Moeilijk hoor. Hoe vind je het dan om in jullie huis te wonen zonder haar?

Erg moeilijk. Midden tussen de herinneringen. We hebben ook de afspraak gemaakt dat we om en om in het huis gaan. Het is nou eenmaal van ons samen en staat nog niet te koop. geen van beide kan het alleen opbrengen.
Vanaf dit weekend zal zij weer in ons huis gaan en ga ik weer een tijdje naar mijn ouders.

Ps. waar kan ik jouw verhaal teruglezen? Ben al even niet geweest hier en weet niet hoelang jij hier inmiddels zit....
Ben benieuwd naar jouw verhaal.

[ Bericht 10% gewijzigd door CoendeW op 04-02-2010 15:44:22 ]

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 14:25 schreef SuperFokker het volgende:
Jujj...leuke date gehad

Vraag me eigenlijk af of ik hier nog wel thuishoor Volgens mij ben ik veel te positief ingesteld op dit moment.

Het is nu 3 weken uit (wat gaat dat snel zeg)...ik denk nog maar een paar keer per dag aan haar....en dan nog eens niet het gevoel dat ik haar mis Heb het gevoel of ik veel meer overal voor deed en aan werkte.

Volgens mij heeft zij door de beslissing te nemen dat het over is meteen ook de goede beslissing voor mij gemaakt
Op dit moment hoop ik eigenlijk dat ik nooit meer iets van haar hoor Misschien over een paar jaar om te kijken wat er van terecht is gekomen

Whoehoe

altijd fijn om te beseffen dat er ook nog andere dingen zijn. dat is zo fijn! ik kan dan ook niks anders zeggen tegen iedereen hier dan: het komt goed, echt waar. hoewel het nu fucking klote is, komt het goed. this too shall pass, enzo

ik heb morgen mn date. ooohjee..

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 15:38 schreef CoendeW het volgende:

[..]

Erg moeilijk. Midden tussen de herinneringen. We hebben ook de afspraak gemaakt dat we om en om in het huis gaan. Het is nou eenmaal van ons samen en staat nog niet te koop. geen van beide kan het alleen opbrengen.
Vanaf dit weekend zal zij weer in ons huis gaan en ga ik weer een tijdje naar mijn ouders.

Ps. waar kan ik jouw verhaal teruglezen? Ben al even niet geweest hier en weet niet hoelang jij hier inmiddels zit....
Ben benieuwd naar jouw verhaal.

Mijn verhaal...na ruim 5 jaar samen geweest te zijn, waarvan we 4 jaar samen gewoond hebben, is m'n vriend een half jaar in het buitenland gaan studeren. Daar kwam hij erachter dat hij me niet heel erg miste en ik vond het alleen wonen ook niet heel erg. Daarom ben ik een kamer gaan zoeken en heeft hij bij terugkomst een maand de tijd genomen om na te denken over wat hij wilde. Al vrij snel kwam hij tot de conclusie dat hij niet zonder mij verder wilde. We zijn beide veranderd in het afgelopen jaar en het ging eigenlijk buiten gewoon goed. Afgelopen zomer vroeg hij of ik weer 'thuis' wilde komen wonen. Ik heb ja gezegd en eind februari zou dat gaan gebeuren. We hebben de afgelopen tijd veel in de toekomst gepraat en allerlei plannen gemaakt. We waren beide erg enthousiast en ook hij had er erg veel zin in. Tot eergisteren, toen gaf hij aan te twijfelen en hij weet niet meer zeker of dit is wat hij wil. Na 7 jaar is het dus over..Compleet onverwachts en dolgelukkig dat we weer zouden gaan samenwonen.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 15:53 schreef Everlong het volgende:

[..]

Mijn verhaal...na ruim 5 jaar samen geweest te zijn, waarvan we 4 jaar samen gewoond hebben, is m'n vriend een half jaar in het buitenland gaan studeren. Daar kwam hij erachter dat hij me niet heel erg miste en ik vond het alleen wonen ook niet heel erg. Daarom ben ik een kamer gaan zoeken en heeft hij bij terugkomst een maand de tijd genomen om na te denken over wat hij wilde. Al vrij snel kwam hij tot de conclusie dat hij niet zonder mij verder wilde. We zijn beide veranderd in het afgelopen jaar en het ging eigenlijk buiten gewoon goed. Afgelopen zomer vroeg hij of ik weer 'thuis' wilde komen wonen. Ik heb ja gezegd en eind februari zou dat gaan gebeuren. We hebben de afgelopen tijd veel in de toekomst gepraat en allerlei plannen gemaakt. We waren beide erg enthousiast en ook hij had er erg veel zin in. Tot eergisteren, toen gaf hij aan te twijfelen en hij weet niet meer zeker of dit is wat hij wil. Na 7 jaar is het dus over..Compleet onverwachts en dolgelukkig dat we weer zouden gaan samenwonen.

Jeetje heftig. En hoe kijk je nu aan tegen de situatie? Zie jij nog kans dat het goed komt? Wil je dat het goed komt?

Ik vind het een onwerkelijke situatie. Dinsdagochtend hadden we het nog over het samenwonen en hoe leuk dat zou gaan worden en dinsdagmiddag is dat over. Voor mij nog te bizar om in te zien. Het is tegenstrijdig, dubbel en raar. Toch ben ik totaal niet boos op hem, hij meende alles wat hij gezegd heeft en dat geloof ik ook. Hij geeft aan dat hij het ook allemaal zei om er zelf in te blijven geloven. Eigenlijk wilde hij weer gaan samenwonen zonder iets te zeggen in de veronderstelling dat het allemaal wel weer goed zou komen. Op dit moment kan het niet goed komen denk ik. Ik zou niets liever willen, maar het is geen realistische gedachten. Ik ben natuurlijk enorm gekwetst en ik denk dat het een vrij onleefbare situatie zou worden omdat ik in alles extreem veel bevestiging zal zoeken. Ik zie intens op tegen de komende tijd. We gaan samen mijn spullen verhuizen naar 'ons' huis en hij zal een kamer zoeken voor zolang als ik de tijd nodig heb. Vrienden gaan we sowieso blijven, maar dat zal pas kunnen als ik het een beetje los gelaten heb. We hebben zoveel overeenkomsten en zoveel gezamenlijke interesses dat is zonde om over te laten gaan.

Zo, foto's gegeven. Belt 'ie me net op, 'Ik begrijp er niets van. Je geeft me foto's van ons samen'

'Ja, dat klopt. Wat begrijp je er niet aan?'
hij; 'Ja gewoon wat moet ik met die foto's?'
'Die vraag stelde ik mezelf ook, en ik hoef ze niet meer.'
hij; 'O.. is goed.'
'Waarom bel je me daarvoor?'
hij; 'Ja ik vroeg me dat af.'
'Tsja je reageerde niet op m'n smsje en helemaal niet op dat ik zei dat het over was tussen ons.'
hij; 'Oh.. ja.. nouja is goed.'


en toen heb ik opgehangen.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 17:30 schreef maartjeh het volgende:
Zo, foto's gegeven. Belt 'ie me net op, 'Ik begrijp er niets van. Je geeft me foto's van ons samen'

'Ja, dat klopt. Wat begrijp je er niet aan?'
hij; 'Ja gewoon wat moet ik met die foto's?'
'Die vraag stelde ik mezelf ook, en ik hoef ze niet meer.'
hij; 'O.. is goed.'
'Waarom bel je me daarvoor?'
hij; 'Ja ik vroeg me dat af.'
'Tsja je reageerde niet op m'n smsje en helemaal niet op dat ik zei dat het over was tussen ons.'
hij; 'Oh.. ja.. nouja is goed.'


en toen heb ik opgehangen.

Hij komt wel op mij over als een ongelofelijk ongeïnteresseerde eikel Hoe gaat het nu met je na dit gesprek?

Ik ben even creatief geweest
Normaal schrijf ik nooit in het Engels, dus kunnen fouten inzitten

Forgetting you was easy,
With all my friends near me
And the new people I met.

Go out every day
Everything I do goes my way
So now…3 weeks later I can say:
I love this, not you!

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 17:30 schreef maartjeh het volgende:
Zo, foto's gegeven. Belt 'ie me net op, 'Ik begrijp er niets van. Je geeft me foto's van ons samen'

'Ja, dat klopt. Wat begrijp je er niet aan?'
hij; 'Ja gewoon wat moet ik met die foto's?'
'Die vraag stelde ik mezelf ook, en ik hoef ze niet meer.'
hij; 'O.. is goed.'
'Waarom bel je me daarvoor?'
hij; 'Ja ik vroeg me dat af.'
'Tsja je reageerde niet op m'n smsje en helemaal niet op dat ik zei dat het over was tussen ons.'
hij; 'Oh.. ja.. nouja is goed.'


en toen heb ik opgehangen.

Pff, wat extreem onaardig! Hoe voel je je nu? Blij dat je de foto's gegeven hebt?

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 17:54 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Hij komt wel op mij over als een ongelofelijk ongeïnteresseerde eikel Hoe gaat het nu met je na dit gesprek?

Ik ben even creatief geweest
Normaal schrijf ik nooit in het Engels, dus kunnen fouten inzitten

Forgetting you was easy,
With all my friends near me
And the new people I met.

Go out every day
Everything I do goes my way
So now…3 weeks later I can say:
I love this, not you!

Klote. Ik ben er echt KAPOT van en dat heb ik hem net ook gezegd via SMS. 'Waarom bel je me voor zoiets onbenulligs? Je begrijpt echt wel waarom ik je die foto's geef. Ik wil niet meer herinnerd worden aan jou en mij, ik ben er echt KAPOT van -naam-'.


Haha goed geschreven!

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 18:05 schreef Everlong het volgende:

[..]

Pff, wat extreem onaardig! Hoe voel je je nu? Blij dat je de foto's gegeven hebt?

Ben er echt kapot van dus. Heb geen spijt dat ik de foto's gegeven heb, nee. Ben blij ze zelf niet meer tegen te hoeven komen als ik er niet op zit te wachten. Eigenlijk is elke keer dat hij zich zo gedraagt alleen maar een eye-opener, maar echt.. ik ben wel een beetje gebroken nu ja.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 18:31 schreef maartjeh het volgende:

Ben er echt kapot van dus. Heb geen spijt dat ik de foto's gegeven heb, nee. Ben blij ze zelf niet meer tegen te hoeven komen als ik er niet op zit te wachten. Eigenlijk is elke keer dat hij zich zo gedraagt alleen maar een eye-opener, maar echt.. ik ben wel een beetje gebroken nu ja.

Sterkte dan maar.. Je bent in ieder geval niet de enige..Ik heb hem net toch weer even gebeld en toen zei hij dat we beter maar niet meer zoveel kunnen bellen (max 1 keer per dag en dat afbouwen). Ik weet dat hij gelijk heeft, maar het is zo hard Ik wil dat niet horen, ik wil dat hij me 10 keer per dag belt.. Het is gewoon over en dat terwijl het begin deze week nog volop aan was. Vreemd..maar ja, misschien maak ik met bellen juist meer kapot dan ik wil.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 20:27 schreef Everlong het volgende:

[..]

Sterkte dan maar.. Je bent in ieder geval niet de enige..Ik heb hem net toch weer even gebeld en toen zei hij dat we beter maar niet meer zoveel kunnen bellen (max 1 keer per dag en dat afbouwen). Ik weet dat hij gelijk heeft, maar het is zo hard Ik wil dat niet horen, ik wil dat hij me 10 keer per dag belt.. Het is gewoon over en dat terwijl het begin deze week nog volop aan was. Vreemd..maar ja, misschien maak ik met bellen juist meer kapot dan ik wil.

Dat doet echt pijn hè? Je wéét gewoon dat hij gelijk heeft en dat 't beter is om minder met elkaar te bellen, maar dat is niet wat je hart wil..

Bij mij is het sinds echt september (vorig jaar uit).
2 dagen voordat we 6 jr verkering zouden hebben gehad.
Waarvan een dikke 5,5 jaar samenwonend.

In het begin kon ik er vrede mee hebben, was het ook wel makkelijk.
Maar ik merk dat het op een of andere manier lastiger wordt.
Dat nu echt het gevoel komt dat ze weg is, terwijl ze al maanden weg is.
Ook hadden we in het begin nauwlijks tot geen contact.

Nu is het moeder terminaal (was al ernstig ziek) en over dat contact zijn afspraken gemaakt.
Echt intensiveerd zij momenteel het contact.
En dan doet me ergens goed, maar ergens frustreerd het ook gigantisch.

Ergens zou ik met haar best overnieuw willen beginnen.
Maar ik weet dat wij nooit een "normale" relatie zouden kunnen hebben gezien alle problemen uit her verleden en welke nog gaan komen.

Arghh het gevecht tussen gevoel en verstand, verstand en gevoel.
En nog erger, je wordt er eeuwig aan herrinderd ........

Ging het maar over ....
Kwam ik maar een leuk meisje tegen .....
*sugt*

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 20:35 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dat doet echt pijn hè? Je wéét gewoon dat hij gelijk heeft en dat 't beter is om minder met elkaar te bellen, maar dat is niet wat je hart wil..

Heel veel pijn..Net een vriendinnetje gesproken die in New York studeert en daar ga ik binnenkort een weekje heen. Ik wil hem zo graag bellen om dat te vertellen. Maar ja, dat moet ik niet doen..

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 21:08 schreef Sjechov het volgende:
Bij mij is het sinds echt september (vorig jaar uit).
2 dagen voordat we 6 jr verkering zouden hebben gehad.
Waarvan een dikke 5,5 jaar samenwonend.

In het begin kon ik er vrede mee hebben, was het ook wel makkelijk.
Maar ik merk dat het op een of andere manier lastiger wordt.
Dat nu echt het gevoel komt dat ze weg is, terwijl ze al maanden weg is.
Ook hadden we in het begin nauwlijks tot geen contact.

Nu is het moeder terminaal (was al ernstig ziek) en over dat contact zijn afspraken gemaakt.
Echt intensiveerd zij momenteel het contact.
En dan doet me ergens goed, maar ergens frustreerd het ook gigantisch.

Ergens zou ik met haar best overnieuw willen beginnen.
Maar ik weet dat wij nooit een "normale" relatie zouden kunnen hebben gezien alle problemen uit her verleden en welke nog gaan komen.

Arghh het gevecht tussen gevoel en verstand, verstand en gevoel.
En nog erger, je wordt er eeuwig aan herrinderd ........

Ging het maar over ....
Kwam ik maar een leuk meisje tegen .....
*sugt*

Lastig..op zich is het niet gek dat het nu pas doordringt dat het echt over is denk ik? Ik besef het nu nog helemaal niet, althans, met vlagen wel, maar ergens val ik nog terug op het idee dat we in de zomer gewoon samen zullen zijn. Langzamerhand zal ik wel gaan beseffen/voelen dat dat niet meer zo zal zijn.
Het maakt het wel complex met haar moeder, had je een goede band met haar familie?

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 23:06 schreef Everlong het volgende:

[..]

Lastig..op zich is het niet gek dat het nu pas doordringt dat het echt over is denk ik? Ik besef het nu nog helemaal niet, althans, met vlagen wel, maar ergens val ik nog terug op het idee dat we in de zomer gewoon samen zullen zijn. Langzamerhand zal ik wel gaan beseffen/voelen dat dat niet meer zo zal zijn.
Het maakt het wel complex met haar moeder, had je een goede band met haar familie?

Nog altijd.
Haar vader en moeder bellen mij nog weleens.
Om te vertellen hoe het is enzow.
Aan de ene kant geeft dat een goed gevoel, maar anderzijds .....

Hoe zou het met VeerEli zijn?

Tot nu toe is 2010 echt een kutjaar. Vriendinloos en binnenkort ook werkloos.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 23:03 schreef Everlong het volgende:

[..]

Heel veel pijn..Net een vriendinnetje gesproken die in New York studeert en daar ga ik binnenkort een weekje heen. Ik wil hem zo graag bellen om dat te vertellen. Maar ja, dat moet ik niet doen..

Wat heerlijk dat je daar een week heen gaat! Misschien kijk je er nu (nog) niet naar uit, maar echt, het zal je goed doen. En misschien is het alleen maar oké dat hij niet weet dat je er een weekje tussenuit bent, toch?

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 23:03 schreef Everlong het volgende:

[..]

Heel veel pijn..Net een vriendinnetje gesproken die in New York studeert en daar ga ik binnenkort een weekje heen. Ik wil hem zo graag bellen om dat te vertellen. Maar ja, dat moet ik niet doen..

Even weg zijn kan echt enorm helpen. Heeft voor mij destijds ook geholpen. Even weg uit de omgeving vol herinneringen.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 16:53 schreef Everlong het volgende:
Ik vind het een onwerkelijke situatie. Dinsdagochtend hadden we het nog over het samenwonen en hoe leuk dat zou gaan worden en dinsdagmiddag is dat over. Voor mij nog te bizar om in te zien. Het is tegenstrijdig, dubbel en raar. Toch ben ik totaal niet boos op hem, hij meende alles wat hij gezegd heeft en dat geloof ik ook. Hij geeft aan dat hij het ook allemaal zei om er zelf in te blijven geloven. Eigenlijk wilde hij weer gaan samenwonen zonder iets te zeggen in de veronderstelling dat het allemaal wel weer goed zou komen. Op dit moment kan het niet goed komen denk ik. Ik zou niets liever willen, maar het is geen realistische gedachten. Ik ben natuurlijk enorm gekwetst en ik denk dat het een vrij onleefbare situatie zou worden omdat ik in alles extreem veel bevestiging zal zoeken. Ik zie intens op tegen de komende tijd. We gaan samen mijn spullen verhuizen naar 'ons' huis en hij zal een kamer zoeken voor zolang als ik de tijd nodig heb. Vrienden gaan we sowieso blijven, maar dat zal pas kunnen als ik het een beetje los gelaten heb. We hebben zoveel overeenkomsten en zoveel gezamenlijke interesses dat is zonde om over te laten gaan.

Denk je niet dat wanneer jullie een tijdje geen contact hebben, misschien het een en ander duidelijk wordt bij beiden en jullie er misschien toch nog een keer voor kunnen gaan?

Dat is namelijk de illusie die ik bij mezelf nog steeds heb. Ik denk nog steeds dat mijn relatie een tweede kans zou moeten krijgen en dat het dan goed zou kunnen komen. De tijd zal het leren, maar is wel een hele zware tijd zo. Die onzekerheid vreet enorm aan me. Maar goed zolang er geen sprake van is om het huis te koop te zetten, is er in mijn ogen nog hoop.
Ook geeft ze elke keer aan wanneer we contact hebben dat ze van me houdt. Ik heb haar erop gewezen dat ze niet met mn gevoelens moet spelen en het alleen moet zeggen als ze het echt meent. Telkens bevestigt ze dat ze dat weet en het alleen zegt omdat ze het ook echt meent. Zo tegenstrijdig allemaal. Ze houdt van me, kan me niet loslaten, maar ze kan op dit moment ook niet samen zijn...

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 23:03 schreef Everlong het volgende:

[..]

Heel veel pijn..Net een vriendinnetje gesproken die in New York studeert en daar ga ik binnenkort een weekje heen. Ik wil hem zo graag bellen om dat te vertellen. Maar ja, dat moet ik niet doen..

Ik zou ook over 2 weken naar Spanje gaan voor een vakantie van 2 wkn.
Ook daar zag ik erg naar uit.
Echter, door het feit dat haar moeder terminaal is en elk moment kan overlijden ga ik gewoon niet.
Ik vind (en voel) dat ik bij de uitvaart aanwezig moet zijn.
Haar moeder is al tijden slecht, maar ze houd het nog zo sterk vol, werkelijk ongelovelijk.
Aankomende dinsdag heb ik een afspraak met mijn teamleider of er mogelijk iets aan mijn vakantiedagen gedaan kan worden.
Ik zit er natuurlijk niet op te wachten om 2 wkn alleen in een koud huis te zitten in mijn uppie.
Dat voelt echt niet goed.

quote:

Op vrijdag 5 februari 2010 08:47 schreef EviL_AleX het volgende:

[..]

Even weg zijn kan echt enorm helpen. Heeft voor mij destijds ook geholpen. Even weg uit de omgeving vol herinneringen.

Ik hoop echt dat het helpt ja.. Ik zie nu al op tegen zo'n lange vlucht alleen en dat we niet samen de stad gaan bekijken..Hij hoort nog wel dat ik er heen ga hoor, maar ik denk dat ik ga wachten tot hij belt

quote:

Op vrijdag 5 februari 2010 09:47 schreef CoendeW het volgende:

[..]

Denk je niet dat wanneer jullie een tijdje geen contact hebben, misschien het een en ander duidelijk wordt bij beiden en jullie er misschien toch nog een keer voor kunnen gaan?

Dat is namelijk de illusie die ik bij mezelf nog steeds heb. Ik denk nog steeds dat mijn relatie een tweede kans zou moeten krijgen en dat het dan goed zou kunnen komen. De tijd zal het leren, maar is wel een hele zware tijd zo. Die onzekerheid vreet enorm aan me. Maar goed zolang er geen sprake van is om het huis te koop te zetten, is er in mijn ogen nog hoop.
Ook geeft ze elke keer aan wanneer we contact hebben dat ze van me houdt. Ik heb haar erop gewezen dat ze niet met mn gevoelens moet spelen en het alleen moet zeggen als ze het echt meent. Telkens bevestigt ze dat ze dat weet en het alleen zegt omdat ze het ook echt meent. Zo tegenstrijdig allemaal. Ze houdt van me, kan me niet loslaten, maar ze kan op dit moment ook niet samen zijn...

Ik weet het niet, ik hoop het natuurlijk van harte. Maar ik weet niet hoe ik er zelf over een tijdje insta. Ik probeer me nu te focussen op het feit dat het over is, hoop houden is nu niet gezond voor me, ik kies voor mezelf. Ook al is dat makkelijker te typen dan te voelen...ik wil namelijk niets liever dan dat het goed komt.
Van jouw ex is het wel heel dubbel dat ze het huis nog niet wil verkopen en dat ze blijft zeggen dat ze van je houdt. Het is denk ik beter om niet op haar te wachten, want anders wordt de klap nog veel harder als ze toch ineens besluit om het huis te verkopen etc. Maar goed, ook dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De mijne zei ook dat hij prima zou kunnen samenwonen en dat het heel leuk zou worden, maar dat hij weet dat de twijfels toch ooit weer terug zullen komen.

quote:

Op vrijdag 5 februari 2010 10:04 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Ik zou ook over 2 weken naar Spanje gaan voor een vakantie van 2 wkn.
Ook daar zag ik erg naar uit.
Echter, door het feit dat haar moeder terminaal is en elk moment kan overlijden ga ik gewoon niet.
Ik vind (en voel) dat ik bij de uitvaart aanwezig moet zijn.
Haar moeder is al tijden slecht, maar ze houd het nog zo sterk vol, werkelijk ongelovelijk.
Aankomende dinsdag heb ik een afspraak met mijn teamleider of er mogelijk iets aan mijn vakantiedagen gedaan kan worden.
Ik zit er natuurlijk niet op te wachten om 2 wkn alleen in een koud huis te zitten in mijn uppie.
Dat voelt echt niet goed.

Dat haar moeder zo ziek is maakt de situatie zo complex..tuurlijk wil je bij de uitvaart aanwezig zijn en als je dat zo voelt, moet je dat ook zeker doen. Dan maar naar Spanje als het nog iets warmer is

_{Stomme vraag, maar hoe quote ik meerdere mensen in 1 post?}