Meld hier je onverklaarbare gebeurtenissen

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 01:10 schreef eigendeegcookie het volgende:
ik ook al n hele poos geen geld meer gevonden ,
totdat ik onderweg naar t station me realiseerde ik geen treinkaartje kon kopen met mn gebroken pinpas.
en , inderdaad , geen cash bij me.
op dat moment zag ik n tientje liggen.

Sjah, ik had laatst op Oerol genoeg geld in mn portemonnee en ik vond ook een tientje dat ik dus eigenlijk helemaal niet nodig had. Misschien wel verloren door iemand die 't juist erg goed kon gebruiken.

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 09:24 schreef _Led_ het volgende:

[..]

Sjah, ik had laatst op Oerol genoeg geld in mn portemonnee en ik vond ook een tientje dat ik dus eigenlijk helemaal niet nodig had. Misschien wel verloren door iemand die 't juist erg goed kon gebruiken.

Waar slaat dat nou weer op ?
Als eigendeegcookie een tientje vind is 't prima en als ik een tientje vind ben ik een troll ?

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 14:24 schreef _Led_ het volgende:
Waar slaat dat nou weer op ?
Als eigendeegcookie een tientje vind is 't prima en als ik een tientje vind ben ik een troll ?

Ja. Je bagatelliseert het dusdanig dat het niet in het topic past. Gezien je geschiedenis vind ik het daarmee een trollpost.

Ik bagatelliseer niks, ik deel enkel een ervaring die net zo min te verklaren is.
Mijns inziens zou het je sieren je voortaan te onthouden van dergelijk commentaar.

Dit is nu ook al weer meer dan 2 jaar geleden .

Toentertijd werkte ik bij een benzinepomp/vakgarage toen een collega van mij die bij de vrijwillige brandweer zat een oproep kreeg, er was een brand uitgebroken bij een nabijgelegen scheepswerf.
Drie brandweermannen zijn die middag om het leven gekomen, een daarvan was mijn collega.

Een week later op de dag van zijn begrafenis welk tegelijk viel met mijn verjaardag ben ik 3 keer gebeld vanuit de garage (ik had 3 gemiste oproepen). Gezien ik die dag ook nog even moest werken heb ik teruggebeld, misschien was er iets veranderd in het rooster, maar niemand daar aanwezig had mij gebeld.
Een oudere college van mij vertelde later ook dat de lichten in de bedrijfskantine hysterisch zaten te knipperen op ongeveer hetzelfde tijdstip waarop ik gebeld was.
En nu zijn mijn andere collega's echt niet van die types om daar grapjes over te maken, en al helemaal niet zo snel na het overlijden.
Heel erg maf.

-dit heeft dan weer niks onverklaarbaarheid te maken-
Wat is het zwaar om zoiets van dichtbij mee te maken. Het volgen van de radio, horen dat er lijken naar buiten zijn gedragen, mijn baas die moest komen identificeren, klanten bij het benzinestation die nog niet eens wisten dat hun familielid was overleden, etc.

Nare dag moet dat geweest zijn inderdaad
Bijzonder van je gebeurtenis ook

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 14:50 schreef GrotePierFR het volgende:

[..]

Ja. Je bagatelliseert het dusdanig dat het niet in het topic past. Gezien je geschiedenis vind ik het daarmee een trollpost.

overdrijven is ook een vak imho...

quote:

Op donderdag 1 juli 2010 16:04 schreef DjinN het volgende:

[..]

overdrijven is ook een vak imho...

Je hebt gelijk, sorry.

quote:

Op donderdag 1 juli 2010 21:36 schreef GrotePierFR het volgende:

[..]

Je hebt gelijk, sorry.

np

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 15:18 schreef _Led_ het volgende:
Ik bagatelliseer niks, ik deel enkel een ervaring die net zo min te verklaren is.
Mijns inziens zou het je sieren je voortaan te onthouden van dergelijk commentaar.

Ik weet niet waarom je me telkens probeert te imiteren door typische dingen van mij te gebruiken in je overbodige posts, het raakt kant noch wal en het haalt je hele betoog onderuit. Dat slappe gedrag is toch te zielig voor woorden? Wat probeer je er eigenlijk mee te bereiken?

Okay, ik heb ook een verhaal.

Ongeveer 10 jaar geleden was ik op vakantie op een waddeneiland, en mijn jongere broertje had een soort masker gemaakt van zeepsteen. Hij was er enorm trots op, en had deze telkens bij zich.
Een dag of twee nadat hij die gemaakt had, gingen mijn moeder, mijn broertje en ik wandelen over het strand. Ongeveer na 10 minuten was mijn broertje dat ding steeds omhoog aan het gooien, en dan weer opvangen, in de branding, en toen zei ik: "je durft het niet hoger te gooien, hè?" En toen gooide hij het inderdaad hoger, en vervolgens kon hij hem niet meer opvangen, en viel die in de zee.
Nadat hij ongeveer 5 minuten had gezocht en hem niet meer terug kon vinden, was hij er ontzettend verdrietig over, en voelde ik me enorm schuldig.
We zijn toen met zijn drieën nog een half uur (dus ongeveer 2 km) doorgelopen tot de volgende strandtent, hebben daar wat gegeten, en zijn toen weer teruggelopen. Er was dus inmiddels méér dan een uur voorbij. Dus, meer dan een uur, in de branding van de Waddenzee.
Toebn heb ik omdat ik me zo enorm schuldig voelde, een soort van gebed gedaan tot "God, een geest, of wat me dan ook maar kan horen." Ik weet niet wat ik denkende was, eigenlijk.
Maar goed, ongeveer 2 minuten na dat "gebed" zat ik enorm naar het water te kijken, en opeen zag ik een soort witte flits onder het water, ik greep blindelings in de golven en opeens had ik dat maskertje in mijn hand.

Tot de dag van vandaag heb ik het gedeelte van dit verhaal waarin ik een soort van gebed deed nog nooit aan iemand durven vertellen omdat ik bang was voor gek uitgemaakt te worden, maar dit is nog steeds iets wat me echt fascineert. Bedenk dat ik in een familie ogpegroeid ben waarin god gewoon niet bestaat en alle geloof bijgeloof is. Na een uur lopen over een stuk van meer dan 2 kilometer strand, een wilde greep doen en een steen opeens weer in je hand hebben... Ik kan er echt met mijn hoofd niet bij.

quote:

Op donderdag 1 juli 2010 23:34 schreef SamEnMoos het volgende:
Okay, ik heb ook een verhaal.

Ongeveer 10 jaar geleden was ik op vakantie op een waddeneiland, en mijn jongere broertje had een soort masker gemaakt van zeepsteen. Hij was er enorm trots op, en had deze telkens bij zich.
Een dag of twee nadat hij die gemaakt had, gingen mijn moeder, mijn broertje en ik wandelen over het strand. Ongeveer na 10 minuten was mijn broertje dat ding steeds omhoog aan het gooien, en dan weer opvangen, in de branding, en toen zei ik: "je durft het niet hoger te gooien, hè?" En toen gooide hij het inderdaad hoger, en vervolgens kon hij hem niet meer opvangen, en viel die in de zee.
Nadat hij ongeveer 5 minuten had gezocht en hem niet meer terug kon vinden, was hij er ontzettend verdrietig over, en voelde ik me enorm schuldig.
We zijn toen met zijn drieën nog een half uur (dus ongeveer 2 km) doorgelopen tot de volgende strandtent, hebben daar wat gegeten, en zijn toen weer teruggelopen. Er was dus inmiddels méér dan een uur voorbij. Dus, meer dan een uur, in de branding van de Waddenzee.
Toebn heb ik omdat ik me zo enorm schuldig voelde, een soort van gebed gedaan tot "God, een geest, of wat me dan ook maar kan horen." Ik weet niet wat ik denkende was, eigenlijk.
Maar goed, ongeveer 2 minuten na dat "gebed" zat ik enorm naar het water te kijken, en opeen zag ik een soort witte flits onder het water, ik greep blindelings in de golven en opeens had ik dat maskertje in mijn hand.

Tot de dag van vandaag heb ik het gedeelte van dit verhaal waarin ik een soort van gebed deed nog nooit aan iemand durven vertellen omdat ik bang was voor gek uitgemaakt te worden, maar dit is nog steeds iets wat me echt fascineert. Bedenk dat ik in een familie ogpegroeid ben waarin god gewoon niet bestaat en alle geloof bijgeloof is. Na een uur lopen over een stuk van meer dan 2 kilometer strand, een wilde greep doen en een steen opeens weer in je hand hebben... Ik kan er echt met mijn hoofd niet bij.

mooi verhaal !! Ik geloof ook zeker dat je op zo'n manier iets kan bereiken mits je er genoeg moeite voor doet (in jou geval door een tijdje naar het maskertje te zoeken). Zelf heb ik ook zoiets gedaan. Ik heb net examen gedaan en ben cum laude geslaagd. Een paar weken voor mijn examens heb ik dus ook een soort ''gebedje'' gedaan. Ik weet natuurlijk niet zeker of het daardoor komt, misschien komt het gewoon omdat ik me op deze manier goed op mijn school kon focussen of zoiets. Al met al vind ik zoiets altijd wel fascinerend.

nah als mensen graag in dit soort zaken willen geloven en niet om het toeval willen denken,wie benik dan om het te bekritiseren.

quote:

Op dinsdag 15 juni 2010 22:25 schreef Manke het volgende:

[..]

Ik hoor de stem wat klinkt als van een oude vent, een vriend die ook ver heen is ziet 'm. Geen idee of 't een mens was.

Hé Manke! Nog steeds ver heen dus?
(Manke is schizodinges)

Ok, hier nog iets waar ik geen verklaring voor kan vinden (ben niet zo technisch)
Wij hebben in de woonkamer zo'n standaard IDEA lamp met dimmer die iedereen wel heeft of gehad heeft, met een hallogeenlamp erin. Die ging stuk ongeveer 3/4 jaar geleden, en stond eigenlijk alleen nog maar in de woonkamer voor de sier.

Nou laten we laatst TV te kijken, en de lamp sprong opeens aan

3-4 jaar geen enkel teken van leven, nu opeens uit het niets weer wel

Iemand die een uitleg kan geven why my lamp has risen from the dead?

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 12:47 schreef Son-Goku het volgende:
Ok, hier nog iets waar ik geen verklaring voor kan vinden (ben niet zo technisch)
Wij hebben in de woonkamer zo'n standaard IDEA lamp met dimmer die iedereen wel heeft of gehad heeft, met een hallogeenlamp erin. Die ging stuk ongeveer 3/4 jaar geleden, en stond eigenlijk alleen nog maar in de woonkamer voor de sier.

Nou laten we laatst TV te kijken, en de lamp sprong opeens aan

3-4 jaar geen enkel teken van leven, nu opeens uit het niets weer wel

Iemand die een uitleg kan geven why my lamp has risen from the dead?

Dat kan zoveel zijn.
Kan zijn dat er een haarbreukje in een spoor op de dimmer-printplaat zat die door de hoge temperaturen van de laatste tijd weer connectie maakt, of roep het maar.

Het begint wanneer ik en en mijn klas in het vliegtuig, naar parijs gaan per vliegtuig. Bij de aanloop van het opstijgen krijg ik een erg realistische droom waarin het vliegtuig waar ik zit explodeert. Zodra ik wakker werd, en realiseerde dat het een droom was besloot ik snel uit het vliegtuig te gaan. Door mijn opwinding en commotie neem ik (onbedoeld) een paar studenten en leraren mee uit het vliegtuig. Zodra we uit het vliegtuig zijn wordt er gezegd dat we niet meer terug in het vliegtuig mogen. Gelukkig mag er nog één leraar weer terug op het vliegtuig stappen. Ik, vijf andere studenten en een leraar blijven achter.

Als dan het vliegtuig na (de door mij veroorzaakte) kleine vertraging opstijgt explodeert het ook daadwerkelijk, waarbij alle inzittenden overlijden.
Kan iemand dit verklaren ?

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 14:46 schreef Kwaaisteniet het volgende:
Het begint wanneer ik en en mijn klas in het vliegtuig, naar parijs gaan per vliegtuig. Bij de aanloop van het opstijgen krijg ik een erg realistische droom waarin het vliegtuig waar ik zit explodeert. Zodra ik wakker werd, en realiseerde dat het een droom was besloot ik snel uit het vliegtuig te gaan. Door mijn opwinding en commotie neem ik (onbedoeld) een paar studenten en leraren mee uit het vliegtuig. Zodra we uit het vliegtuig zijn wordt er gezegd dat we niet meer terug in het vliegtuig mogen. Gelukkig mag er nog één leraar weer terug op het vliegtuig stappen. Ik, vijf andere studenten en een leraar blijven achter.

Als dan het vliegtuig na (de door mij veroorzaakte) kleine vertraging opstijgt explodeert het ook daadwerkelijk, waarbij alle inzittenden overlijden.
Kan iemand dit verklaren ?

Ja, je leest het script van Final Destination voor

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 15:04 schreef _Led_ het volgende:

[..]

Ja, je leest het script van Final Destination voor

lol

paar keer gehad dat ik PES10 aan het spelen was en dat als ik aan het einde van de wedstrijd kijk dat het 88:17 ofzoiets is.
Leuk toeval, maar ik kijk dan ook om de 10 sec naar de tijd.

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 01:10 schreef eigendeegcookie het volgende:
ik ook al n hele poos geen geld meer gevonden ,
totdat ik onderweg naar t station me realiseerde ik geen treinkaartje kon kopen met mn gebroken pinpas.
en , inderdaad , geen cash bij me.
op dat moment zag ik n tientje liggen.

Kijk das nog eens mazzel hebben zeg

gisteren ook nog 8 euro gevonden 4x 2 euro lag zo voor me neus in het zand

Hier is mijn verhaal

Toen ik 6 jaar was overleed me moeder thuis aan een hersentumor na 2 jaar ziek zijn(ongeveer 12 jaar geleden). Daarna gebeurde allemaal rare dingen thuis zoals lampen die opeens aan gaan of deuren die opeens opengaan of dichtklappen. Vooral met de deuren gebeurt nog regelmatig.

Het ziekste wat ik heb meegemaakt is toen ik 8 jaar was en niet kon slapen door de hitte dat ik mijn deken deels had dubbelgeslagen. Opeens uit het niets ging de deur open en viel mijn deken terug!

Ik denk zelf dat ik van mijn moeder moest slapen toen

quote:

Op maandag 1 februari 2010 21:08 schreef ArchibaldTheWise het volgende:
Ik zat eens een liedje te neuriën, doe de radio aan en HETZELFDE liedje, maar niet zomaar gewoon hetzelfde, ook echt waar ik gebleven was!! helaas heb ik het nooit meer na kunnen doen

dat gebeurd mij ook wel eens

quote:

Op dinsdag 20 april 2010 15:25 schreef Bastard het volgende:
22 jaar en al getrouwd

Schat, da's niet onverklaarbaar. dat is liefde