R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Bedankt voor het delen van je verhaal EviL_AleX... Op dit moment doe ik het ook zo en dit is toch wel een teken dat ik het wel goed doe. Ik probeer namelijk niks weg te stoppen, als ik een rotgevoel heb en ik moet huilen, dan laat ik dat gewoon toe en huil ik gewoon. Er staat zoveel druk op je vind ik dat je allemaal afleiding zoekt en je ineens weer goed voelt, maar ik voel me veeeel liever nu heel erg kut dan over een aantal maanden ofzo. Natuurlijk zoek ik genoeg afleiding, maar het is ook erg fijn om eens goed te huilen en er heel diep over na te denken.
To be yourself in a world that is constantly trying to make you something else is the greatest accomplishment.
Afleiding is goed en ook zeker nodig van tijd tot tijd. Als het maar niet weglopen van de echte verwerking is.quote:Op donderdag 28 januari 2010 13:36 schreef Faerie het volgende:
Bedankt voor het delen van je verhaal EviL_AleX... Op dit moment doe ik het ook zo en dit is toch wel een teken dat ik het wel goed doe. Ik probeer namelijk niks weg te stoppen, als ik een rotgevoel heb en ik moet huilen, dan laat ik dat gewoon toe en huil ik gewoon. Er staat zoveel druk op je vind ik dat je allemaal afleiding zoekt en je ineens weer goed voelt, maar ik voel me veeeel liever nu heel erg kut dan over een aantal maanden ofzo. Natuurlijk zoek ik genoeg afleiding, maar het is ook erg fijn om eens goed te huilen en er heel diep over na te denken.
Maar die emotionele rustpauzes heb je wel degelijk nodig
Ik vind het 'geen contact houden' erg moeilijk.
Het is nu bijna 2 weken uit, en ik voel me nog zwaar beroerd en loop bijna de hele dag met een 'steek' in me lichaam rond.
Hij blijft ook contact zoeken, zo had ik vandaag weer ineens een foto van hem en mij samen waarop ik hem een kusje op zijn wang geef, met de tekst 'ik weet niet of je deze al had, maar hij is wel leuk'.
Ook zoals ik al eerder hier benoemd heb blijft hij zo doen.
En omdat hij met het uitmaken zei of hij niet wist of hij ooit wel klaar zou zijn met mij enz, blijf ik de hoop houden door deze dingen dat hij zich misschien nog bedenkt.
En door die gedachte durf ik het contact niet te verbreken, omdat ik dan bang ben die kans mis te lopen.
Fuck man, wat toch moeilijk dit.
Het is nu bijna 2 weken uit, en ik voel me nog zwaar beroerd en loop bijna de hele dag met een 'steek' in me lichaam rond.
Hij blijft ook contact zoeken, zo had ik vandaag weer ineens een foto van hem en mij samen waarop ik hem een kusje op zijn wang geef, met de tekst 'ik weet niet of je deze al had, maar hij is wel leuk'.
Ook zoals ik al eerder hier benoemd heb blijft hij zo doen.
En omdat hij met het uitmaken zei of hij niet wist of hij ooit wel klaar zou zijn met mij enz, blijf ik de hoop houden door deze dingen dat hij zich misschien nog bedenkt.
En door die gedachte durf ik het contact niet te verbreken, omdat ik dan bang ben die kans mis te lopen.
Fuck man, wat toch moeilijk dit.
B-b-b-bird, Bird, The Bird is the word.
@ Evil_Alex: goed verhaal Zijn inderdaad 3 belangrijke punten.
Jouw ex heeft hetzelfde als mijn ex...ik merkte een paar weken dat ze anders deed. Ik heb haar hier mee geconfronteerd, maar ze zij dat alles wel goed ging. 2 weken daarna maakt ze het opeens uit
Nooit ergens normaal over kunnen praten.
En ook zij geeft duidelijk aan dat er zeker geen ander is...
Je snapt het soms allemaal niet he En die waarom-vraag heb ik mezelf ook al zo vaak gesteld, maar je kunt toch slechts gissen en waarschijnlijk zit je dan nog zelfs verkeerd.
Zijn inderdaad 3 belangrijke punten. Jouw ex heeft hetzelfde als mijn ex...ik merkte een paar weken dat ze anders deed. Ik heb haar hier mee geconfronteerd, maar ze zij dat alles wel goed ging. 2 weken daarna maakt ze het opeens uit
Nooit ergens normaal over kunnen praten.
En ook zij geeft duidelijk aan dat er zeker geen ander is...
Je snapt het soms allemaal niet he
En die waarom-vraag heb ik mezelf ook al zo vaak gesteld, maar je kunt toch slechts gissen en waarschijnlijk zit je dan nog zelfs verkeerd.Hij houdt je aan het lijntje! Als hij straks wat anders heeft mag je ophoepelenquote:Op donderdag 28 januari 2010 16:02 schreef VeerEli het volgende:
Ik vind het 'geen contact houden' erg moeilijk.
Het is nu bijna 2 weken uit, en ik voel me nog zwaar beroerd en loop bijna de hele dag met een 'steek' in me lichaam rond.
Hij blijft ook contact zoeken, zo had ik vandaag weer ineens een foto van hem en mij samen waarop ik hem een kusje op zijn wang geef, met de tekst 'ik weet niet of je deze al had, maar hij is wel leuk'.
Ook zoals ik al eerder hier benoemd heb blijft hij zo doen.
En omdat hij met het uitmaken zei of hij niet wist of hij ooit wel klaar zou zijn met mij enz, blijf ik de hoop houden door deze dingen dat hij zich misschien nog bedenkt.
En door die gedachte durf ik het contact niet te verbreken, omdat ik dan bang ben die kans mis te lopen.
Fuck man, wat toch moeilijk dit.
als een gast zegt dat ie over je heeft gedroomd,maar niet wil zeggen wat en zegt dat het privé is..wat zou die gedroomd kunnen hebben? 
"Whatever I was looking for was always you."Rumi
Ik zou ook dat contact niet kunnen verbreken als het zo ging. Zeg tegen hem dat hij een beslissing moet maken. Of hij gaat kijken of er nog iets is qua gevoel wat eventueel weer tot een relatie kan leiden. Of er is niets meer en dan moet hij ook geen lieve mailtjes enzo sturen. Dan kan hij nog wel met je omgaan, maar alleen als vrienden. En dan kun je erbij zeggen dat je gewoon kapot gaat omdat je steeds niet weet wat hij bedoelt, wil hij gewoon aardig zijn, of is er nog iets is (wat hij zei dat hij ging uitzoeken), want je vind het moeilijk om hem af te kappen omdat jij zelf al wel hebt besloten dat je het nog niet kan afsluiten ofzo.quote:Op donderdag 28 januari 2010 16:02 schreef VeerEli het volgende:
Ik vind het 'geen contact houden' erg moeilijk.
Het is nu bijna 2 weken uit, en ik voel me nog zwaar beroerd en loop bijna de hele dag met een 'steek' in me lichaam rond.
Hij blijft ook contact zoeken, zo had ik vandaag weer ineens een foto van hem en mij samen waarop ik hem een kusje op zijn wang geef, met de tekst 'ik weet niet of je deze al had, maar hij is wel leuk'.
Ook zoals ik al eerder hier benoemd heb blijft hij zo doen.
En omdat hij met het uitmaken zei of hij niet wist of hij ooit wel klaar zou zijn met mij enz, blijf ik de hoop houden door deze dingen dat hij zich misschien nog bedenkt.
En door die gedachte durf ik het contact niet te verbreken, omdat ik dan bang ben die kans mis te lopen.
Fuck man, wat toch moeilijk dit.
Heeft geen zin om daar over na te denken.quote:Op donderdag 28 januari 2010 17:27 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
als een gast zegt dat ie over je heeft gedroomd,maar niet wil zeggen wat en zegt dat het privé is..wat zou die gedroomd kunnen hebben?
Die gast vindt het gewoon lekker makkelijk dat hij altijd ergens op terug kan vallen, vandaar die smsjes enz. Duh!quote:Op donderdag 28 januari 2010 17:27 schreef Tegan het volgende:
[..]
Ik zou ook dat contact niet kunnen verbreken als het zo ging. Zeg tegen hem dat hij een beslissing moet maken. Of hij gaat kijken of er nog iets is qua gevoel wat eventueel weer tot een relatie kan leiden. Of er is niets meer en dan moet hij ook geen lieve mailtjes enzo sturen. Dan kan hij nog wel met je omgaan, maar alleen als vrienden. En dan kun je erbij zeggen dat je gewoon kapot gaat omdat je steeds niet weet wat hij bedoelt, wil hij gewoon aardig zijn, of is er nog iets is (wat hij zei dat hij ging uitzoeken), want je vind het moeilijk om hem af te kappen omdat jij zelf al wel hebt besloten dat je het nog niet kan afsluiten ofzo.
Als hij straks niemand vindt dan komtie op hangende pootjes terug, totdat er wel een leuker iemand is.
Inderdaad de keuze stellen: óf je gaat het samen proberen op te lossen óf hij moet geen contact meer opnemen...simple as that!
Mooi topic mensen, ik geloof dat we wel wat aan elkaar hebben als zielsverwanten zijnde 
We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en dat geeft kracht (gedeelde smart is halve smart). Liefdesverdriet is iets wat bezit van je neemt en het volgt je overal, dag en nacht.
Ik heb met mijzelf de volgende dingen afgesproken om er eens en voor altijd een eind aan te maken (het loslaten van de ex dan )
- Goed voor mijzelf zijn
- Een wandeling maken van tijd tot tijd
- De stad in om een kop koffie te drinken en iets "leuks" te kopen
- Geen contact meer opnemen met mijn ex
- Geen foto's op Hyves/Facebook bekijken van mijn ex
Daarnaast heb ik mijzelf voorgehouden dat liefdesverdriet nu eenmaal hoort bij een relatie: it's all in the game. Ook put ik veel kracht uit dit topic en jullie verhalen, dank allemaal.
We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en dat geeft kracht (gedeelde smart is halve smart). Liefdesverdriet is iets wat bezit van je neemt en het volgt je overal, dag en nacht. Ik heb met mijzelf de volgende dingen afgesproken om er eens en voor altijd een eind aan te maken (het loslaten van de ex dan
)- Goed voor mijzelf zijn
- Een wandeling maken van tijd tot tijd
- De stad in om een kop koffie te drinken en iets "leuks" te kopen
- Geen contact meer opnemen met mijn ex
- Geen foto's op Hyves/Facebook bekijken van mijn ex
Daarnaast heb ik mijzelf voorgehouden dat liefdesverdriet nu eenmaal hoort bij een relatie: it's all in the game. Ook put ik veel kracht uit dit topic en jullie verhalen, dank allemaal.
Nee, ik snap dat je deze conclusie trekt hoor, maar geloof me, dit is echt niet het geval. Als je mijn andere posts in dit topic leest, zie je hoe en waarom het uit is gegaan. En dat het niet was omdat hij geen gevoelens meer voor mij had of omdat hij niet meer van mij hield. En nogmaals, zijn woorden 'ik weet niet of ik ooit wel klaar kán zijn met jou', en 'ik ben bang dat als ik geen contact meer met je hebt en jij doorgaat met je leven, ik er dan achter kom hoe zo'n fout ik gemaakt heb en je dan al verder bent gegaan'. Zijn woorden dus.quote:Op donderdag 28 januari 2010 17:30 schreef SuperFokker het volgende:
[..]
Die gast vindt het gewoon lekker makkelijk dat hij altijd ergens op terug kan vallen, vandaar die smsjes enz. Duh!
Als hij straks niemand vindt dan komtie op hangende pootjes terug, totdat er wel een leuker iemand is.
Inderdaad de keuze stellen: óf je gaat het samen proberen op te lossen óf hij moet geen contact meer opnemen...simple as that!
Daarom geeft hij mij hier ook hoop mee, omdat ik dus ga denken dat hij twijfelt, want anders, waarom die dingen smsen en een foto van ons samen mailen?
B-b-b-bird, Bird, The Bird is the word.
Dit ga ik onthouden. Heel erg goed verwoord, ik denk dat ik het even een paar weekjes aankijk en dan inderdaad dit ga zeggen. Thanksquote:Op donderdag 28 januari 2010 17:27 schreef Tegan het volgende:
[..]
Ik zou ook dat contact niet kunnen verbreken als het zo ging. Zeg tegen hem dat hij een beslissing moet maken. Of hij gaat kijken of er nog iets is qua gevoel wat eventueel weer tot een relatie kan leiden. Of er is niets meer en dan moet hij ook geen lieve mailtjes enzo sturen. Dan kan hij nog wel met je omgaan, maar alleen als vrienden. En dan kun je erbij zeggen dat je gewoon kapot gaat omdat je steeds niet weet wat hij bedoelt, wil hij gewoon aardig zijn, of is er nog iets is (wat hij zei dat hij ging uitzoeken), want je vind het moeilijk om hem af te kappen omdat jij zelf al wel hebt besloten dat je het nog niet kan afsluiten ofzo.
B-b-b-bird, Bird, The Bird is the word.
Dankjewel Alex en respect voor de manier hoe je het hebt aangepakt.quote:Op donderdag 28 januari 2010 12:40 schreef EviL_AleX het volgende:
[..]
Bij deze mijn verhaal:
[Aanloop]
Het is februari 2009, en ik ben 3 jaar samen met mijn vriendin. Onze relatie bestaat vooral uit weekenden samen, omdat zij in België woont en ik in Nederland. Absoluut geen vuiltje aan de lucht, van haar krijg ik een boekwerkje met foto's van ons samen en verklaart ze haar eeuwige liefde aan mij in haar eigen woorden en met andermans gedichten. Maart en april gaan voorbij zonder iets noemenswaardigs negatiefs. Ergens halverwege mei merk ik dat er iets scheelt bij haar. Omdat ik het type ben dat eerst een patroon in gedrag wil zien voor hij het de moeite waard vindt om aan te spreken kijk ik het even aan. Halverwege juni, net wanneer ik haar wil aanspreken op haar gedrag, geeft ze zelf aan dat het niet goed gaat tussen haar en mij. Ik bevestig die indruk. Ze laat merken dat ze overweegt een punt achter de relatie te zetten. Ik slaag erin haar te overtuigen het nog een kans te geven, en we praten over dingen die we onprettig vinden in elkaars gedrag. Er wordt een doorstart gemaakt nadat we elkaar een paar weken besluiten niet te zien. In die tijd schrijf ik haar een brief van 2 A4tjes waarin ik uitleg hoe ik de situatie zie en hoe ik me erbij voel. Het is nu juni.
Dingen lijken aan de beterende hand te zijn. Ik geef haar alle ruimte die ze wenste, we zorgen ervoor dat we leuke dingen samen doen. Ik merk nog steeds wel twijfel van haar kant, maar die lijkt af te nemen. Het is nu augustus en ik merk een afname in affectie van haar kant. Gedurende de gehele doorstart kan ik alleen maar concluderen dat het is alsof alleen ik me moet bewijzen, en zij vrij passief is. Het begint me enorm te irriteren, en ik stel voor eens goed te praten. Het is nu eind september en ze komt naar mij toe. Gebasseerd op haar gedrag verwacht ik enkele weken al heel sterk dat het uit zal gaan. En zo geschiedde. Ze zegt dat ze in de war is, en ongelukkig. Ze weet niet of ze ongelukkig is omdat de relatie slecht gaat, of dat ze anderzijds ongelukkig is en dat dit de relatie verziekt. Ze geeft aan dat het niet aan mij ligt, dat ik altijd goed voor haar ben geweest, en ook dat er geen ander in het spel is. Ze kan slecht liegen, zeker over belangrijke zaken, dus ik geloof haar in de afwezigheid van aanwijzingen dat ze liegt. Ik geef haar dezelfde dag haar spullen terug die ik de dag daarvoor al verzameld had. Ze bekijkt wat ik allemaal teruggeef en wordt weer emotioneel, en zegt nu al spijt te hebben. Ik blijf de hele dag relatief rustig en respectvol naar buiten toe en vertel haar dat ik het niet zie zitten om nog een doorstart te maken. De manier waarmee ze met me omgaat is veel minder dan ik verdien, en daar is ze het mee eens. Ze geeft aan toch heel graag vrienden te willen blijven omdat ze met mij echt over alles kan praten. Ik vertel haar dat ik niet meteen vrienden kan zijn en raadt haar dan ook aan om minstens 3 maanden geen contact met me op te nemen.
[Verwerking]
Ik ben kapot. Dezelfde dag nog drink ik in totaal een halve liter van diverse whiskeys. Ik krijg nog een bericht van haar dat ze veilig thuis is aangekomen en dat ze het gevoel heeft de grootste vergissing van haar leven gemaakt te hebben. Ik kan hier niks op zeggen en vertel haar alleen dat ik blij ben dat ze veilig thuis is aangekomen en dat na het weekend de contactstop van mijn kant in zal gaan. Geobsedeerd met menselijk gedrag als ik ben vraag ik me lange tijd af waarom het nu precies is uitgegaan. Het is als een splinter in mijn hoofd. Buiten deze vragen richt ik bewust tijden in waarop ik me emotioneel helemaal kan laten gaan wanneer mijn gevoelens hiertoe een behoefte aangeven. Op die tijden sluit ik me op in mijn kamer, neem een ontspannen positie in en laat de tranen rijkelijk vloeien, terwijl ik me het "waarom" blijf afvragen. Ik confronteer mezelf bewust met het verlies om maar zo veel mogelijk pijn in een zo kort mogelijke tijd te hebben en sta mezelf niet toe mezelf romantische leugens te laten geloven. Voorbeeld van zo'n leugen is:"Maar we zijn perfect als koppel". Nee, voor zover perfect bestaat gaat een dergelijk koppel niet uit elkaar. Ik ervaar heel veel pijn en enorm veel woede. Ik onderhoud op geen enkele manier contact met haar en zij ook niet met mij. Na 1 maand voel ik me beduidend beter, en neem me voor mijn vooruitgang te testen door haar eens op MSN aan te spreken. Ik voelde me toch nog behoorlijk klote tijdens dit gesprek, en merk ook dat zij enigzins gevoelig is. Ze claimt in ieder geval weer gelukkig te zijn. Ik voel geen verdere behoefte vanaf dit moment aan contact met haar. De opvolgende 2 maanden blijf ik hetzelfde doen: mezelf confronteren met de pijn, en de relatie verder ontleden. De dipjes worden steeds minder erg totdat ze zo goed als helemaal weg zijn. Ik heb mogelijke antwoorden op de "waarom" vraag en in mijn leven pak ik alles weer op als voorheen. Het is nu bijna 3 maanden uit en zij spreekt me net voor kerst aan op MSN. Ze wilde me nog even spreken voor ze een maand op vakantie zou zijn. Het gesprek verloopt prettig, met nog enige onwennigheid aan beide kanten. Beide geven we aan dat we het jammer vinden zoals het heeft moeten lopen maar dat het nu is wat het is.
En nu is het dus 4 maanden uit. Er is geen contact en weiger dat ook op te nemen. De wens van vriendschap komt meer van haar kant, dus ik laat dat ook aan haar over. Ik erken dat ze me vreselijk pijn heeft gedaan zonder dat ik het verdient heb, maar ook dat ze vrij is haar leven zo te leven als ze zelf wil.
Dat was het hele verhaal. De verwerking kwam voor mij dus neer op 3 dingen:
1. Geen contact
2. Zelf-confrontatie
3. De wilskracht 1 en 2 te blijven doen.
Hopelijk heeft iemand anders hier ook nog wat aan. Sterkte, iedereen!
Ik herken heel veel dingen, maar volgens mij mis ik de wilskracht een beetje en wentel ik mezelf te veel in zelfmedelijden
zo zie je maar, al weer geleerdNou hopen dat je snel een leuke meid tegen komt, die jou wel verdient!
Heel bemoedigendquote:Op donderdag 28 januari 2010 13:19 schreef 78rt21 het volgende:
Heeft iemand praktische tips om liefdesverdriet te verwerken? Kamp nu al 3 jaar ermee zonder enige vooruitgang.
maar moest wel glimlachen eigenlijk
quote:Op donderdag 28 januari 2010 18:13 schreef gekkie_ het volgende:
[..]
Heel bemoedigend
maar moest wel glimlachen eigenlijk
quote:Op donderdag 28 januari 2010 17:48 schreef 78rt21 het volgende:
Mooi topic mensen, ik geloof dat we wel wat aan elkaar hebben als zielsverwanten zijnde
Ik heb met mijzelf de volgende dingen afgesproken om er eens en voor altijd een eind aan te maken (het loslaten van de ex dan
- Goed voor mijzelf zijn
- Een wandeling maken van tijd tot tijd
- De stad in om een kop koffie te drinken en iets "leuks" te kopen
- Geen contact meer opnemen met mijn ex
- Geen foto's op Hyves/Facebook bekijken van mijn ex
Daarnaast heb ik mijzelf voorgehouden dat liefdesverdriet nu eenmaal hoort bij een relatie: it's all in the game. Ook put ik veel kracht uit dit topic en jullie verhalen, dank allemaal.
Maar dat doe ik ook allemaal, meteen het contact verbroken ( van zijn kant dat welquote:
)Ik heb alles al geprobeerd, maar ik wil hem gewoon niet vergeten
Wat een groepsgevoel en liefde hier eigenlijk 
We hebben toch allemaal niemand nodig...we hebben elkaar!!
We hebben toch allemaal niemand nodig...we hebben elkaar!!
Misschien heb je het al eerder gezegd hier, maar hoe lang is dan geleden voor je?quote:Op donderdag 28 januari 2010 19:06 schreef gekkie_ het volgende:
[..]
Maar dat doe ik ook allemaal, meteen het contact verbroken ( van zijn kant dat wel
Ik heb alles al geprobeerd, maar ik wil hem gewoon niet vergeten
Voor mij is 't nu 1,5 mnd geleden en ik kan hem ook niet vergeten. Ik heb nu besloten om mezelf geen druk op te leggen. Je hoeft er echt niet meteen overheen te zijn hoor. Als jij dat nodig hebt, dan moet je het jezelf vooral niet opdringen om het sneller te doen. Ik heb het geprobeerd, maar ik werd er helemaal gek van. Ik probeer het niet meer zo ontzettend te vergeten, maar probeer het daarnaast wel zo weinig mogelijk invloed te laten hebben op mijn leven!
To be yourself in a world that is constantly trying to make you something else is the greatest accomplishment.
@EviL_AleX: Respect dat je zo 'makkelijk' geen contact kon houden. Ik (en mijn ex) houden dat allebei niet lang vol.
Bij mij is het al bijna een jaar geledenquote:Op donderdag 28 januari 2010 19:15 schreef Faerie het volgende:
[..]
Misschien heb je het al eerder gezegd hier, maar hoe lang is dan geleden voor je?
Voor mij is 't nu 1,5 mnd geleden en ik kan hem ook niet vergeten. Ik heb nu besloten om mezelf geen druk op te leggen. Je hoeft er echt niet meteen overheen te zijn hoor. Als jij dat nodig hebt, dan moet je het jezelf vooral niet opdringen om het sneller te doen. Ik heb het geprobeerd, maar ik werd er helemaal gek van. Ik probeer het niet meer zo ontzettend te vergeten, maar probeer het daarnaast wel zo weinig mogelijk invloed te laten hebben op mijn leven!
Ik had dat in het begin ook heel erg en heb het besef hoeveel ik hem miste dus ook pas laat gekregen.
Ik had het echt zo graag zo veel anders willen doen..
Die schaamte-smiley is nergens voor nodig! Dit betekent dat je gewoon heel veel van je ex hebt gehouden. Er is geen regel voor hoe lang het duurt voor je over je ex heen bent... Als het maar niet zo is dat je dit ook heel erg bij vrienden en nieuwe contacten laat merken, want dan verpest je heel veel.quote:Op donderdag 28 januari 2010 19:32 schreef gekkie_ het volgende:
[..]
Bij mij is het al bijna een jaar geleden
Ik had dat in het begin ook heel erg en heb het besef hoeveel ik hem miste dus ook pas laat gekregen.
Ik had het echt zo graag zo veel anders willen doen..
Wat zou je dan anders willen doen?
To be yourself in a world that is constantly trying to make you something else is the greatest accomplishment.
Bedankt voor de reacties mensen. Een belangrijke toevoeging is misschien wel dat ik op zich makkelijk alleen kan zijn. En dat gemis dat je voelt is inderdaad het gevoel, niet het persoon. Het is echt totale waanzin te denken dat ALLEEN hij/zij je dat gevoel kan geven. Gevoel is iets waar je heel erg van kan genieten, maar algemeen genomen moet het niet de hoofdadviseur zijn voor je gedrag en keuzes...
Ik heb volgens mij wel eerder gepost, maar heb toch de behoefte even mijn (beetje) ellende weg te schrijven.
Sinds afgelopen september ben ik weer vrijgezel na een relatie van 6 jr.
We hebben heel veel meegemaakt, maar helaas vooral veel negatieve zaken, hierbij doel ik op overlijden van vele mensen (gemiddeld 2 p/j).
Het meest ingrijpende was voor ons mijn vader (hart aanval en haar lievelings opa).
Ook ben ik in de tussentijd ben ernstig ziek geweest en waren we op elkaar aangewezen (we woonden in het westen en familie in het oosten).
In den beginnen groeiden we snel naar elkaar toe, maar heel langzaam merkte je dat het richting een broer/zus verhouding ging, tot we dan afgelopen september besloten er een eind aan te maken (de relatie).
Nu zul je denken, ok ... standaard verhaal.
Nee toch niet.
Bijkomend is dat mijn ex haar hele leven eigenlijk al kampt met psychische klachten welke ook onze relatie bemoeilijkt heeft.
Daarbij kwam voor haar dat een 3 jaar geleden haar moeder kanker kreeg en nu de strijd verloren heeft.
Mijn ex heeft besloten zich actief te laten behandelen waar ik heel blij van wordt, omdat ik gewoon nog veel van haar houd en haar echt het beste gun voor nu en de toekomst.
Maar nu komt het eigenlijk.
Hoe langer het uit is, hoe meer kloten ik mij begin te voelen.
Een gevoel dat ik hun allemaal in de steek heb gelaten, terwijl het besluit meer van haar kwam dan van mij.
Ik het gevoel heb haar nog veel te willen steunen, terwijl iedereen om mij heen roept "laat gaan".
Ook staat er een vakantie gepland voor over een week of 3 a 4 (tickets al in huis) echter ligt haar moeder op het randje van de hemelpoort, maar ze houd het bewonderingswaardig lang vol.
Het is een echte vechter die de doktoren al tijden versteld doet staan.
Nu heb ik besloten dat ik alles laat vallen om maar bij de uitvaart te kunnen zijn.
Mocht ze dus niet overleden zijn voordat ik op vakantie ga, dan ga ik niet.
Maar iedereen om mij heen bemoeid zich ermee.
Ik voel me kut ....
Ik voel me kloten ...
Mijn gevoel zegt dat ik haar zo weer terugnemen als ze tegen mij zou zeggen dat ze zich vergist heeft.
Maar mijn verstand ...
Ook krijg ik steeds meer en meer het gevoel dat ze zich de laatste periode zich anders gedroeg omdat ze altijd riep dat ze mij niet verdiende ... haar klachten mij tot last waren .... etc.
Ik voel me echt als een wrak.
Kan me slecht zetten tot dingen ...
Helaas moet ik concluderen dat ik er aardig alleen voor sta.
Mijn vertrek naar het westen in het verleden zorgde ervoor dat mijn 2 grote vriendschappen verwatert zijn.
De mensen waar ik goed me kan wonen in het westen (die ik als mijn vriend zie), maar ik zit nu weer in hhet oosten (wel weer bij familie).
Nu is mijn vraag of iemand zich hier een beetje in herkend en hoe hij/zij hiermee om is gegaan?
Sorry voor de onsamenhangende tekst, maar zo kwam het in mij op.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
Sinds afgelopen september ben ik weer vrijgezel na een relatie van 6 jr.
We hebben heel veel meegemaakt, maar helaas vooral veel negatieve zaken, hierbij doel ik op overlijden van vele mensen (gemiddeld 2 p/j).
Het meest ingrijpende was voor ons mijn vader (hart aanval en haar lievelings opa).
Ook ben ik in de tussentijd ben ernstig ziek geweest en waren we op elkaar aangewezen (we woonden in het westen en familie in het oosten).
In den beginnen groeiden we snel naar elkaar toe, maar heel langzaam merkte je dat het richting een broer/zus verhouding ging, tot we dan afgelopen september besloten er een eind aan te maken (de relatie).
Nu zul je denken, ok ... standaard verhaal.
Nee toch niet.
Bijkomend is dat mijn ex haar hele leven eigenlijk al kampt met psychische klachten welke ook onze relatie bemoeilijkt heeft.
Daarbij kwam voor haar dat een 3 jaar geleden haar moeder kanker kreeg en nu de strijd verloren heeft.
Mijn ex heeft besloten zich actief te laten behandelen waar ik heel blij van wordt, omdat ik gewoon nog veel van haar houd en haar echt het beste gun voor nu en de toekomst.
Maar nu komt het eigenlijk.
Hoe langer het uit is, hoe meer kloten ik mij begin te voelen.
Een gevoel dat ik hun allemaal in de steek heb gelaten, terwijl het besluit meer van haar kwam dan van mij.
Ik het gevoel heb haar nog veel te willen steunen, terwijl iedereen om mij heen roept "laat gaan".
Ook staat er een vakantie gepland voor over een week of 3 a 4 (tickets al in huis) echter ligt haar moeder op het randje van de hemelpoort, maar ze houd het bewonderingswaardig lang vol.
Het is een echte vechter die de doktoren al tijden versteld doet staan.
Nu heb ik besloten dat ik alles laat vallen om maar bij de uitvaart te kunnen zijn.
Mocht ze dus niet overleden zijn voordat ik op vakantie ga, dan ga ik niet.
Maar iedereen om mij heen bemoeid zich ermee.
Ik voel me kut ....
Ik voel me kloten ...
Mijn gevoel zegt dat ik haar zo weer terugnemen als ze tegen mij zou zeggen dat ze zich vergist heeft.
Maar mijn verstand ...
Ook krijg ik steeds meer en meer het gevoel dat ze zich de laatste periode zich anders gedroeg omdat ze altijd riep dat ze mij niet verdiende ... haar klachten mij tot last waren .... etc.
Ik voel me echt als een wrak.
Kan me slecht zetten tot dingen ...
Helaas moet ik concluderen dat ik er aardig alleen voor sta.
Mijn vertrek naar het westen in het verleden zorgde ervoor dat mijn 2 grote vriendschappen verwatert zijn.
De mensen waar ik goed me kan wonen in het westen (die ik als mijn vriend zie), maar ik zit nu weer in hhet oosten (wel weer bij familie).
Nu is mijn vraag of iemand zich hier een beetje in herkend en hoe hij/zij hiermee om is gegaan?
Sorry voor de onsamenhangende tekst, maar zo kwam het in mij op.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
Je hoeft de wereld niet te snappen, je hoeft er alleen maar je weg in te vinden
Als jij je voelt dat je daar moet zijn bij de uitvaart moet je gewoon gaan! Je hebt blijkbaar een sterke band nog met haar moeder (puur bloed delen betekent imo niets, het gaat om hoeveel je om elkaar geeft, en dat kan bij vrienden/schoonfamilie veel sterker zijn dan bij je eigen familie).
Deze hele kwestie staat volgens mij los van je ex. Dus gewoon gaan, en laat je vooral niet leiden door wat andere mensen 'vinden wat normaal is'. In dit soort kwesties moet je wel op gevoel afgaan, want het ergste is om over zoiets spijt te krijgen. Sterkte .
Deze hele kwestie staat volgens mij los van je ex. Dus gewoon gaan, en laat je vooral niet leiden door wat andere mensen 'vinden wat normaal is'. In dit soort kwesties moet je wel op gevoel afgaan, want het ergste is om over zoiets spijt te krijgen. Sterkte
.
Sorry dat ik hier weer binnen kom vallen, maar wat een leuke avond weer. En nog een leuk meisje ontmoet en mee gezoend.
2 weken vrijgezel en heb het gevoel of ik het zo wel goed vindt en dat ik mijn ex achter me heb gelaten. Klinkt allemaal zo snel terwijl ze het plotseling uitmaakte.
Zou er nog wat gaan komen of kan het werkelijk zo snel gaan?
2 weken vrijgezel en heb het gevoel of ik het zo wel goed vindt en dat ik mijn ex achter me heb gelaten. Klinkt allemaal zo snel terwijl ze het plotseling uitmaakte.
Zou er nog wat gaan komen of kan het werkelijk zo snel gaan?
Ligt aan de situatie. toch?
denk dat je er heel snel over heen kunt zijn als je geen vragen meer hebt. niet het idee hebt dat er niet-afgesloten dingen zijn. als je het begrijpt en beseft dat het misschien inderdaad beter zo is. denk dat de aandacht van andere meisjes er ook wel mee te maken heeft.
dus ik hoop voor je dat het inderdaad zo is, dat je er snel overheen komt,
maar misschien komt er nog een dipje. je ne sais pas?
as for me, ik wil hem uit m'n hoofd. ik wil dat het me niks meer kan schelen. ik wil aan andere dingen denken. tevreden zijn. gelukkig zijn. beseffen dat er meer is. en dat er heus wel iets nieuws op mn pad komt. en dat ik meer verdien dan dit.
denk dat je er heel snel over heen kunt zijn als je geen vragen meer hebt. niet het idee hebt dat er niet-afgesloten dingen zijn. als je het begrijpt en beseft dat het misschien inderdaad beter zo is. denk dat de aandacht van andere meisjes er ook wel mee te maken heeft.
dus ik hoop voor je dat het inderdaad zo is, dat je er snel overheen komt,
maar misschien komt er nog een dipje. je ne sais pas?
as for me, ik wil hem uit m'n hoofd. ik wil dat het me niks meer kan schelen. ik wil aan andere dingen denken. tevreden zijn. gelukkig zijn. beseffen dat er meer is. en dat er heus wel iets nieuws op mn pad komt. en dat ik meer verdien dan dit.
Hé meid, hé gozer, dat jij een minderwaardigheidscomplex hebt betekent nog niet dat je niet dom en lelijk bent.
