Depressie & Angst #1

Laatst onderworpen aan een ADHD onderzoek. Mijn PB-er van het RIBW raadde mij en aantal maanden geleden al aan weer eens te gaan praten met de psychiater met betrekking tot de medicatie. Dat gesprek is er gekomen, zij is daar zelf ook bij geweest, maar de psychiater wilde niets aan de medicatie veranderen voordat ik een zeer uitgebreide ADHD-vragenlijst had ingevuld. Ik heb die lijst ingevuld, en naar aanleiding daarvan wilde men toch verder onderzoek doen. Dat onderzoek is inmiddels afgerond, and guess what... niets aan de hand (ja, ik heb wat concentratieproblemen, maar er is niet genoeg om een diagnose ADD / ADHD te stellen). Ik had niet anders verwacht. Al dat gezeik weer om niets.
BInnenkort alsnog weer een gesprek met de psychiater dus over de medicatie. Ik ben benieuwd.

quote:

Op zaterdag 24 juli 2010 14:20 schreef Quickie_Butt het volgende:

Heeft iemand hier trouwens ervaring met iets als praatgroepen? Of groepstherapie. Ik merk dat ik een groeiende heb om met gelijkgestemden te praten.

Ja! Daar heb ik heel veel ervaring mee zelfs Maar het kan je echt goed helpen. Groepsgenoten staan vaak ook wat 'dichter bij je' dan bijvoorbeeld een psycholoog. Daarom kun je er veel steun aan hebben. Er worden tips en adviezen uitgewisseld vanuit eigen ervaringen, en ikzelf vind reacties van groepsgenoten op bijvoorbeeld je eigen verhaal of gedrag ook 'geloofwaardiger' dan die van een hulpverlener
Maar mijn ervaring is ook dat je niet te lang in zo'n therapieen moet blijven hangen.

AL heb ik hier al vaker gepost, wil ik het toch weer een keer van me afschrijven.

Halverwege februari/maart 2009 is er bij mij een depressie geconstateerd. Want ik lag de hele dag op bed (zonder te slapen) had nergens zin in, at slecht, voelde me bagger etcetera.

Toen dus medicatie gekregen, ging in eerste instantie ook niet goed, klachten bleven, dus over naar een andere Anti-depressiemiddel. Ging iets beter, kon weer iets meer doen overdag voelde me vaker vrolijk, maar toch gedurende de dag overheerste er een rotgevoel.

Maar om toch door te gaan, heb ik weer wat vrijwilligerswerk opgepakt om toch de nodige afleiding te zoeken. wat me redelijk afging. Omdat het me dus wel redelijk afging heb ik dit uitgebreid op verschillende plaatsen. Maar dit heeft een negatieve uitwerking gehad, want nu voel ik me vaak erg gestressed in zit snel aan mijn max. Maar dit kan ook aan mijn autisme liggen.

Ondertussen heb ik ook een cursus gevolgd om wat meer grip op mijn depressie te krijgen, maar dit heeft meer averechts gewerkt, dan dat het geholpen heeft.

Maar ik heb nu ook wat meer angsten. Zoals vorige week. 's avonds afgesproken om de volgende dag naar mijn vader te gaan, maar ik voelde me die ochtend zo angstig, dat ik afbelde. Een paar dagen later realiseerde ik me dat het de sterfdag van mijn moeder was, dus dat ik gewoon had moeten gaan, met een rotgevoel als gevolg. Ook een bezoek aan de supermarkt is soms erg moeilijk om me er toe te zetten.

Ook vraag ik me af, of het wel nog steeds een depressie is en niet iets anders...

Maar goed gisteren bij de psychiater geweest. Die adviseerde me om minder te gaan werken, als dit niet helpt kijken we verder (eventueel met medicatie) Voor nu dus nog geen verdere stappen en moet ik proberen de dagen door te zien komen..

quote:

Op zaterdag 24 juli 2010 17:14 schreef Quickie_Butt het volgende:

[..]

Wat een naar verhaal .

Het vervelende aan het hele begrip 'depressie' vind ik dat de klachten soms zo breed kunnen zijn en vaag. Dat je zelf vaak niet meer weet of het nu de depressie is of iets van angst, of dat iets bij je karakter hoort.

En de dag door zien te komen is inderdaad vreselijk. Ik herken dat. Ik ben ook elke keer weer blij als het bedtijd is, dan zit er weer een dag op. En de volgende ochtend wakker worden en weten dat je nog de hele dag "moet"

Slaap je wel goed dan?
Ik ben door het slechte slapen soms al enorm moe om 11 uur en ga dan naar bed.
Lig ik "een tijdje wakker" om vervolgens naar de wc te gaan en dan kijk je op de klok...4 uur.. en dan de volgende dag extreem moe zijn etc.
Maarja ik probeer ook gewoon positief te blijven denken, in kansen ed hoe moeilijk dat ook is

quote:

Op zaterdag 24 juli 2010 14:20 schreef Quickie_Butt het volgende:


Heeft iemand hier trouwens ervaring met iets als praatgroepen? Of groepstherapie. Ik merk dat ik een groeiende behoefte heb om met gelijkgestemden te praten.

Ja ik heb ervaring met een gespreksgroep voor jongeren met een depressie. Was erg fijn om elke week met gelijkgestemden te praten, tips uit te wisselen, steun te krijgen enzo Waren 2 therapeuten bij, maar het was voornamelijk een groep voor en door jongeren. Ik heb bijna 1.5 jaar in die groep gezeten, toen ging het wel weer redelijk met me en ben ik gestopt. Maar nu dus weer terug gezakt helaas.

quote:

Op zaterdag 24 juli 2010 17:14 schreef Quickie_Butt het volgende:

[..]

Wat een naar verhaal .

Het vervelende aan het hele begrip 'depressie' vind ik dat de klachten soms zo breed kunnen zijn en vaag. Dat je zelf vaak niet meer weet of het nu de depressie is of iets van angst, of dat iets bij je karakter hoort.

En de dag door zien te komen is inderdaad vreselijk. Ik herken dat. Ik ben ook elke keer weer blij als het bedtijd is, dan zit er weer een dag op. En de volgende ochtend wakker worden en weten dat je nog de hele dag "moet"

Okee, ja ik heb ooit wel een lijst gezien met symptomen, en veel er van heb ik, maar ook weer een aantal niet. En kunnen sommige inderdaad een angststoornis zijn of iets met mijn autisme te maken hebben. Al ik de meeste klachten pas heb vanaf eind/medio 2008/begin 2009. Daarvoor ging het best wel lekker met me.

En dat tegen de dagen op zien is inderdaad erg vervelend..

quote:

Op woensdag 14 juli 2010 11:19 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja, als ik een medische verklaring kan krijgen dat ik depressief ben dan kan er wel wat geregeld worden. Maar dan moet ik die dus eerst krijgen. En heb gisteren aan die vrouw van die training gevraagd of zij hem kan invullen, maar zij mag dat niet omdat ik niet in behandeling ben bij haar, maar gewoon een vrijblijvende training volg. Dus ik zal dan eerst onder behandeling moeten zijn van een psycholoog/psychiater voordat ik zo'n medische verklaring kan krijgen. En dan is het nog maar afwachten of DUO het goedkeurt. Want wat ik dan zou willen is een geheel nieuwe prestatiebeurs voor 4 jaar. Of dat ze mn schulden die ik tot nu toe al heb opgebouwd kwijtschelden, dat zou ook veel schelen. Maar dat is dus afwachten of dat allemaal gaat lukken.

Bij mij heeft DUO alles kwijtgescholden. Ben wel in behandeling, dus mijn psycholoog mocht dat wel invullen. Overigens hoef je een eventuele diagnose niet aan DUO op te geven!
Samen met een uittreksel van de huisarts waarin duidelijk stond dat ik al last had van de problematiek voor mijn stufi opraakte (en dat het met school samen hing), plus een verklaring van de decaan dat dit de juiste studie niet was ivm die problematiek. In mijn geval heeft dat dus wel voor gehele kwijtschelding gezorgd. Nieuwe stufi wil ik aan gaan vragen als ik me in heb geschreven voor een nieuwe studie.

Hoop dat het jou ook allemaal lukt

Daar ben ik ook weer even.

Sinds een week of 2 gaat het echt een stuk minder weer. Had een verhoging van de antidepressiva gehad, maar dat leek bijna averechts te werken. De afgelopen dagen had ik echt enorme huilbuien, alsof het gewoon niet meer leek te stoppen.

Ben toen afgelopen vrijdag maar weer naar de huisarts gegaan omdat ik eigenlijk gewoon ten einde raad was. Zij heeft mij nu doorverwezen naar een psychiater. Pfoe.. Dat voelt meteen zo heftig... alsof het echt helemaal mis is, en het nooit meer goed komt.

Merk dat ik nog erg aan het idee moet wennen. Eerst moest ik al toegeven aan het bezoeken van een psycholoog, toen moest ik toegeven aan het slikken van antidepressiva, en nu komt daar de psychiater bij.

Het voelt gewoon zo uitzichtloos... alsof het alleen maar erger wordt.

Ik ben overigens wel benieuwd of er mensen zijn hier met een depressie die eventueel ervaringen hebben met het onder behandeling zijn bij een psycholoog. Ik hoor graag ervaringen.

Bedankt alvast.

quote:

Op zondag 25 juli 2010 12:13 schreef sunmoonstar het volgende:
Daar ben ik ook weer even.

Sinds een week of 2 gaat het echt een stuk minder weer. Had een verhoging van de antidepressiva gehad, maar dat leek bijna averechts te werken. De afgelopen dagen had ik echt enorme huilbuien, alsof het gewoon niet meer leek te stoppen.

Ben toen afgelopen vrijdag maar weer naar de huisarts gegaan omdat ik eigenlijk gewoon ten einde raad was. Zij heeft mij nu doorverwezen naar een psychiater. Pfoe.. Dat voelt meteen zo heftig... alsof het echt helemaal mis is, en het nooit meer goed komt.

Merk dat ik nog erg aan het idee moet wennen. Eerst moest ik al toegeven aan het bezoeken van een psycholoog, toen moest ik toegeven aan het slikken van antidepressiva, en nu komt daar de psychiater bij.

Het voelt gewoon zo uitzichtloos... alsof het alleen maar erger wordt.

Ik ben overigens wel benieuwd of er mensen zijn hier met een depressie die eventueel ervaringen hebben met het onder behandeling zijn bij een psycholoog. Ik hoor graag ervaringen.

Bedankt alvast.

Ik ben pas net onder behandeling. Maar voel me niet echt serieus genomen. Ik ga snel op zoek naar een andere

quote:

Op zondag 25 juli 2010 12:45 schreef Givenchi3 het volgende:

[..]

Ik ben pas net onder behandeling. Maar voel me niet echt serieus genomen. Ik ga snel op zoek naar een andere

Dat gebeurt vaak.. ik sta al ruim eenj aar op de wachtlijst en ik hoor gewoon niks.. er was als het goed is spoed bij geschreven maar ik merk weinig spoed.

Ik heb ook contact met een psycholoog. Is ook een tijdje een psychiater geweest, dit bevalt me veel beter

Maar ik moet wel zeggen dat ik me soms ongelukkiger voel NA het gesprek dan ervoor, maar het is heel wisselend.