Kinderen na je 35e...

quote:

Op zondag 3 januari 2010 12:24 schreef mgerben het volgende:
Het gaat over vroeg of laat kinderen en het énige argument is wanneer de kinderen de ouders moeten begraven.

Ik vond mijn redevoering anders behoorlijk sterk.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 12:54 schreef FireFox1 het volgende:
Ik ben op mijn 23e vader geworden. In principe een bewuste keuze. Vanaf jongs af aan wilde ik al vroeg vader worden. Vooral om het feit dat als mijn kinderen 15/16 zijn, ik nog vitaal genoeg ben (hoop ik dan) om leuke dingen met ze te blijven doen zonder fysieke ongemakken te maken te hebben.

Misschien ook omdat ik zelf een vader type thuis heb gemist (hij was er wel, maar hij was er nooit zeg maar) en ik 100% zeker wist dat ik beter zal dan als mijn eigen vader. En daar slaag ik tot nu toe (naar eigen zeggen) met vlag en wimpel in Vind het heerlijk om lekker met ze te ravotten en met ze op stap te gaan. Als ik met mijn kinderen over straat loop staat er alleen een smile op mijn face en echt gevoel van "jaaaaah, die zijn van mij"

Maar (opnieuw) vader worden na mijn 35e? Zie ik eigenlijk niet zo zitten

Ik dacht dat jij 18 was of zo!

quote:

Op zondag 3 januari 2010 14:09 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik dacht dat jij 18 was of zo!

Ik dacht dat jij lesbisch was!

quote:

Op zondag 3 januari 2010 14:15 schreef FireFox1 het volgende:

[..]

Ik dacht dat jij lesbisch was!

Dat dacht ik ook.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 14:16 schreef Seven. het volgende:

[..]

Dat dacht ik ook.

Voel je je nog wel een beetje feminist? Of beginnen je eitjes al een beetje koken?

quote:

Op zondag 3 januari 2010 14:22 schreef FireFox1 het volgende:

[..]



Voel je je nog wel een beetje feminist? Of beginnen je eitjes al een beetje koken?

Alsof mijn denkbeelden veranderen doordat ik een crush heb op een jongen . Maar offtopic enzo.

Mijn ouders waren allebei 39 toen ze mij kregen. Het enige wat ik ervan heb meegekregen is dat ik het als kind niet altijd leuk vond om klasgenootjes te vertellen hoe oud mijn ouders waren, omdat ze toch meestal wel bij de oudste behoorden. Maar ze zien er nog best jong uit dus heb er verder helemaal niks van gemerkt. Heb ook niet het idee dat ze 'anders' zijn dan jongere ouders, misschien ietsje stabieler.
Mijn grootouders heb ik ook allemaal bewust meegemaakt, nu is er helaas nog maar eentje over. Maar ik ga echt niet moeilijk doen over oudere ouders omdat ze dan eerder doodgaan hoor, wat een onzin. Iedereen gaat toch wel een keer dood. Ze zijn nu bijna 59 en ik gok dat ze met een beetje geluk na hun 80ste overlijden (dat is in de hele familie ongeveer zo), dus dan ben ik de 40 al gepasseerd.
Kinderen krijgen na je 40ste vind ik toch iets om goed over na te denken. Het is niet voor niks dat de meeste vrouwen dan in de overgang gaan, de natuur vindt het dan ook allemaal wel best geweest. Ik misgun het vrouwen niet, vooral niet met de huidige technologie. Maar het is wel iets wat je goed moet overwegen.

Nuff said. Veel ziekten die dan toch wel procentueel veel vaker voorkomen.

Ja, straks kom je morgen onder een bus, ben je ook dood. Vind dat zo'n kul-argument. Natuurlijk moet je op een bepaalde leeftijd gaan nadenken over de kans dat er wat mis gaat, en ik zou zelf ook niet al te lang wachten, maar ja, soms loopt het nu eenmaal anders dan je gepland had, en vind je pas later je ware liefde, bijvoorbeeld. Geen reden om dan ineens te gaan haasten imo, dat kan nooit goed zijn.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2010 23:58 schreef Hechter het volgende:
Iemand van 30 is waarschijnlijk net getrouwd, net een paar jaar aan het werk en het lijkt me dat zo iemand ook nog gewoon steun wil van ouders.

En dat kun je je volwassen kind niet meer geven als je 70 bent? Sowieso is de oudere van nu een totaal ander typoe dan die van pakweg 30 jaar terug.

40 vind ik toch wel de grens. Boven de 50 vind ik het ronduit zielig worden voor de kinderen. Mannen van 60+ zou je het bijna moeten verbieden, dan is het bijna een misdrijf imo.

Tot een jaar of 40 vind ik het geen probleem eigenlijk.
Zijn zat vrouwen die door omstandigheden niet eerder een kind konden krijgen, soms is het langdurig proberen etc etc.. en dat daardoor een zwangerschap op zich laat wachten. Maar jij vind dan blijkbaar dat die vrouwen maar helemaal geen kinderen moeten krijgen omdat ze ietsjes ouder zijn dat jou standaard normen? Onzin! Zolang het kind gewenst is, een goede basis mee krijgt is het wat mij betreft geen enkel probleem om op een iets latere leeftijd een kind te krijgen.

Mijn moeder werd 40 de week na mijn geboorte. Ik ben 22 en heb een 2 jaar oudere broer en daarvoor heeft ze een aantal miskramen gehad.
Ik heb er [tot nu toe] nooit last van gehad dat mn moeder 'oud' is. Mn vader is 3 jaar jonger en het zijn een beetje oude hippies [gebleven ook trouwens].

Vind het juist wel fijn dat ze net met pensioen zijn en tijd hebben om leuke dingen te doen.
Maargoed ik vind ze dan ook echt niet oud voor hun leeftijd. Ze hebben een uitgebreid sociaal leven, vermaken zich prima met elkaar en hun hobbies en reizen zich een versuffing.

Enige is dat ik de komende 10 jaar niet van plan ben aan kinderen te beginnen en die dan wel een wat oudere oma hebben.

Mijn moeder was 42 toen ze zwanger werd/was van mij, en ik ben nu 20. Zij is ondertussen vroeg met de vut gegaan en mijn vader was sowieso al jaren gestopt met werken. Terwijl ik nu dus nog studeer zijn hun al met pensioen. Ik ben er ook niet blij mee, ik heb jarenlang thuis gewoond onder (in mijn ogen) ouderwetse standaarden).

Mijn ouders zijn bijna net zo lang getrouwd geweest zónder kinderen als mét kinderen (ruim 37 jaar), en mijn inziens is dat de oorzaak dat ze hun kinderen met ouderwetse standaard opgevoed hebben. Toen ik 15 was, was mijn vader 60, toen realiseerde ik dat mijn vader driekwart van zijn leven zonder kinderen leefde en er 'toen pas' aan begonnen is. Die verhouding klopt gewoon niet, kinderen horen een groter deel van je leven uit te maken als je er aan begint.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 14:42 schreef Christiaan het volgende:
[ afbeelding ]
Nuff said. Veel ziekten die dan toch wel procentueel veel vaker voorkomen.

Daarom krijg je al jaren gratis een chromosomaal onderzoek als je zwanger wordt na x leeftijd, volgens mij na 35 of in ieder geval 40 jaar. Mijn moeder heeft dat namelijk ook gehad toen ze zwanger was van mij.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 14:06 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik vond mijn redevoering anders behoorlijk sterk.

Hehe, inderdaad. My thoughts exactly.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 17:33 schreef nVincible het volgende:
Mijn moeder was 42 toen ze zwanger werd/was van mij, en ik ben nu 20. Zij is ondertussen vroeg met de vut gegaan en mijn vader was sowieso al jaren gestopt met werken. Terwijl ik nu dus nog studeer zijn hun al met pensioen. Ik ben er ook niet blij mee, ik heb jarenlang thuis gewoond onder (in mijn ogen) ouderwetse standaarden).

Mijn ouders zijn bijna net zo lang getrouwd geweest zónder kinderen als mét kinderen (ruim 37 jaar), en mijn inziens is dat de oorzaak dat ze hun kinderen met ouderwetse standaard opgevoed hebben. Toen ik 15 was, was mijn vader 60, toen realiseerde ik dat mijn vader driekwart van zijn leven zonder kinderen leefde en er 'toen pas' aan begonnen is. Die verhouding klopt gewoon niet, kinderen horen een groter deel van je leven uit te maken als je er aan begint.[..]

Daarom krijg je al jaren gratis een chromosomaal onderzoek als je zwanger wordt na x leeftijd, volgens mij na 35 of in ieder geval 40 jaar. Mijn moeder heeft dat namelijk ook gehad toen ze zwanger was van mij.

Klinkt gek, maar: dat bepaal jij niet.

Eén van mijn schoonzussen is nu net zo'n 10 week in verwachting van haar eerste. Ze is net 37 geworden. Haar man wordt deze maand 28. Het is inderdaad maar afwachten of alles compleet is (chromosomen en zo), maar ze zijn wel heel snel zwanger geworden toen ze ervoor gingen.

Je neemt inderdaad een risico, maar goed ze worden nog ongesteld op die leeftijd dus is het wel natuurlijk. Of je het daarom ook maar moet doen is een ander verhaal, maar echt egoïstisch kan ik het niet noemen: er wordt namelijk niet gesjoemeld met draagmoeders, ingevroren eicellen en wat nog.

Mijn ouders leerden elkaar pas kennen toen ze 36 en 33 waren. Verder geen nadelen aan bevonden als kind zijnde, een heel stabiel leven gehad .

Zelf wil ik na mijn opleiding gaan denken aan het feit om kinderen te krijgen. Beetje financiële zekerheid voor het kind etc.

Voor mezelf vind ik 11 wel de maximale leeftijd, en die leeftijd ben ik reeds gepasseerd. Dus dan maar geen kinderen, wat erg.

Dit is een discussie die oeverloos door kan gaan, of mensen nu kinderen hopen te krijgen als ze begin twintig zijn of achter in de dertig..., je gaat er toch van uit dat ze het beste met hun kinderen voor hebben en ze zullen opvoeden zoals zij denken dat het beste is.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2010 23:52 schreef Hechter het volgende:
Vind dat ergens gewoon zo egoistisch.

Kinderen nemen is per definitie egoistisch. Of neem jij aan dat de maatschappij vooral heel erg om jouw gebroed zit te springen, zolang je nog maar geen 35 bent?

Het lijkt mij zelf heerlijk om jong moeder te worden, zo rond m'n 26e/27e ongv. Mijn moeder was 38 toen ze van mijn zusje beviel en ik merk wel dat het tussen hun vaak botst, simpelweg omdat de generatiekloof eigenlijk te groot is. Dit verschilt natuurlijk ook per persoon.
Bij mij speelt ook nog eens mee dat ik een verstandelijk gehandicapt broertje heb, waardoor ik statistisch gezien al een iets grotere kans heb op een gehandicapt kind en ik zou dan niet ook nog eens de proef op de som willen nemen door laat aan kinderen te beginnen. Overigens zijn mijn eierstokken al heel vroeg aan het rammelen dus zolang kan ik toch niet wachten .

Als je een kindje wilt dan moet je dat gewoon doen mits je zelf weet wat je doet, financiele zekerheid hebt en de tijd en liefde kunt geven om een kind op te voeden. Een vruchtwaterpunctie kan uitsluiting geven van bepaalde dingen zoals syndroom van down. Mijn moeder kreeg mijn broer toen ze 37 was, ze is wel sneller moe, maar het is allemaal goed gegaan. Hij is echt een schat en ondertussen zijn we 8 jaar verder