Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #73

ah oke
doe ik !

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 21:14 schreef prinseszondererwt het volgende:
Winterstorm, het is handig voor de moderators als je even een klein verhaaltje typt voor in de op. Dan kunnen ze dat erbij zetten.

Vanaf puberteit problemen rondom de voortplantingsorganen.
Operatie eileider cyste - eileider verwijderd.
Operatie verklevingen rondom verwijderd.
Diagnose PCOS.

Juli 2008 miskraam rond 8 weken.
Daarna onderzoeken na uitblijven menstruatie vanaf juli 2008 tot dec 2008/juli 2009 tot heden.
Diagnose versterkt PCOS.
Eind januari uitslagen onderzoeken en start medicatie waarschijnlijk clomid.
En dan duimen.
En hopenlijk een mini Winterstormpje/Charged.


dat is het verhaaltje

Mijsje; hoe heb jij het geregeld met het werk en al die ziekenhuisbezoeken? Kan ik me alvast voorbereiden hoe ik dat aan ga pakken met mijn werk aangezien ik wel verwacht dat dat nodig zal zijn als er zaadjes gevonden worden. Vind ik wel een lastig stuk...

ik heb aangegeven aan m'n directeur dat we met de gyn bezig waren om zwanger te worden. ik heb daarbij gezegd dat het eraan zat te komen dat we trajecten als IUI en IVF gingen volgen. dat daarbij ook veel echo's hoorden waarvoor ik naar het ziekenhuis moest. dat was ook in een tijd dat een collega veel naar het ziekenhuis ging voor onderzoeken en een andere collega (de echtgenoot van die eerste collega) steeds met haar meeging en dat kon ook zomaar. ik gaf dus aan dat het specialisten-bezoeken waren, en mijn directeur vond het jammer dat het nodig was, maar gaf aan dat die ruimte er gewoon moest zijn en dat we als collega's onder elkaar dit met elkaar op moesten kunnen lossen. nu geef ik een week voor de echo's weer beginnen aan wanneer de eerste echo weer is, en daarna wanneer de IUI zelf is. dan zijn er weer 3 weken dat ik alleen voor school ben.
ik moet zeggen dat ik het ook wel een lastig deel vond in het geheel, het aangeven wanneer ik vrij moest hebben in plaats van vragen of ik vrij kon hebben... ik voel me er nu niet meer zo vervelend onder. ik durf makkelijker te zeggen: ik ben die dag later omdat ik eerst naar het ziekenhuis moet... of: ik moet tussendoor even naar het ziekenhuis en ik ben zo snel mogelijk weer terug. daar voelde ik me eerst wel erg bezwaard over, maar omdat er bij mijn werk veel begrip voor is, voel ik me er minder vervelend onder.
ik hoop dat dat bij jou ook het geval zal zijn Poezebeest...

Dat gevoel om je bezwaard te voelen omdat je echt weg moet ipv in overleg heb ik ook wel. Ik vraag me ook af in hoeverre een werkgever mee moet werken hieraan of dat ze dit kunnen weigeren. Pff,vindt het allemaal maar niks. En mijsje,je werkt op een school,vind je het niet confronterend al die kinderen om je heen? Geloof dat ik momenteel wel behoefte heb aan lotgenotencontact,is toch wel heftig en weet niet wat er nog gaat komen.

PZE; ik ben geen juf, maar werk wel met kinderen. Als je precies wil weten wat ik doe moet je maar even pm-en, want dat zet ik liever niet hier.

ja, ik vind net als pze dat het erg confronterend op school. ik zit ook met de gedachte om uit het onderwijs te gaan als het niet lukt met een kindje...
en volgens mij kan je werkgever je niet weigeren om deze behandelingen te ondergaan. hij kan wel aangeven dat hij het vervelend vindt, en dat hij liever niet heeft dat je dat doet, maar hij kan je niks maken wat dat betreft. het is wel vervelend voor de werksfeer als dat het geval is...

en als je op een andere manier ook contact wil (mailen of een keer bij elkaar komen) mag je me ook altijd pmmen hoor, ik kan me dat wel voorstellen... ik heb dat gevoel ook wel eens... )

In principe hoef je ook niets te zeggen tegen je werkgever. Je kunt aangeven dat je om medische redenen naar het ziekenhuis moet. Eventueel in overleg met de bedrijfsarts.

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 12:57 schreef mijsje het volgende:
ja, ik vind net als pze dat het erg confronterend op school. ik zit ook met de gedachte om uit het onderwijs te gaan als het niet lukt met een kindje...

Voor mij heeft het een deel meegespeeld bij mijn keuze om te veranderen van job. Ik had het enorm moeilijk met het feit dat ik 60 vrouwelijke collega's had waarvan de helft nog aan kinderen moest beginnen en er dus eigenlijk altijd iemand zwanger was.

quote:

en volgens mij kan je werkgever je niet weigeren om deze behandelingen te ondergaan. hij kan wel aangeven dat hij het vervelend vindt, en dat hij liever niet heeft dat je dat doet, maar hij kan je niks maken wat dat betreft. het is wel vervelend voor de werksfeer als dat het geval is...

en als je op een andere manier ook contact wil (mailen of een keer bij elkaar komen) mag je me ook altijd pmmen hoor, ik kan me dat wel voorstellen... ik heb dat gevoel ook wel eens... )

Ik vond het wel 'fijn' om het te kunnen vertellen. Het was natuurlijk ook handig meegenomen dat men er geen problemen heeft van gemaakt. Maar het was voor mij wel een geruststelling dat ze wisten waar we mee bezig waren. Ze keken dan ook niet raar op als ik weer eens te laat toekwam of weer eens verlof nodig had. Anders zou ik altijd gevreesd hebben dat zij dachten dat ik mijn job niet meer graag deed ofzo.

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 12:57 schreef mijsje het volgende:
ja, ik vind net als pze dat het erg confronterend op school. ik zit ook met de gedachte om uit het onderwijs te gaan als het niet lukt met een kindje...
en volgens mij kan je werkgever je niet weigeren om deze behandelingen te ondergaan. hij kan wel aangeven dat hij het vervelend vindt, en dat hij liever niet heeft dat je dat doet, maar hij kan je niks maken wat dat betreft. het is wel vervelend voor de werksfeer als dat het geval is...

en als je op een andere manier ook contact wil (mailen of een keer bij elkaar komen) mag je me ook altijd pmmen hoor, ik kan me dat wel voorstellen... ik heb dat gevoel ook wel eens... )

Pssst; je pm-box is vol...

Op mijn werk weten ze wel dat we in de mmm zitten, maar hebben nog geen idee wat het inhoudt als we echt een traject in gaan. Er is wel eens de opmerking gemaakt dat ik afspraken op mijn vrije dag moet plannen omdat ik maar 4 dagen werk... Ben dus wel bang voor de reactie van mijn teamleider. Maar wellicht is een traject niet eens meer nodig, ik moet ook niet teveel op de zaken vooruit lopen.

Poezebeest, ik hoop zo dat jullie nog een traject in kunnen en dat er een methode blijkt om zaad te verkrijgen. Lijkt me echt heel moeilijk om zo'n uitslag te krijgen.

Wat betreft de ziekenhuisbezoeken is het idd gebruikelijk dat ze (in normale omstandigheden, als er een keuze is) je probeert je afspraken op een niet-werkdag te maken. Maar in een dergelijk traject heb je zo weinig keus. Een follikel groeit niet toevallig precies zo dat je op een vrije dag naar de gyn kunt. Zou wel handig zijn, maar helaas heb je daar weinig in te vertellen.

Ik kan me wel voorstellen dat werken met kinderen confronterend kan aanvoelen. Van de andere kant heb ik op een bepaald moment overwogen of ik neit een overstap wilde maken juist naar werken met (kleine) kinderen. Een leven waarin geen kinderen zouden zijn, leek me namelijk nog erger dan een leven met kinderen die niet van mezelf waren. Ik kan zo genieten van kinderen

dikke voor jullie.

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 14:36 schreef Poezebeest het volgende:

[..]

Pssst; je pm-box is vol...

nu niet meer

Miss, dat kan ik me ook wel voorstellen, dat je dan juist wilde gaan werken met kleine kinderen, maar ik heb daar nu op school al moeite mee. ik word veel emotioneel van wat kinderen doen, en bedenk me dan dat ik dat ook graag wil zien bij kinderen van mezelf... ik word er juist heel verdrietig van... en nu gaat het wel weer, het gaat met golven. toen ik net m'n miskraam had gehad, had ik het heel erg juist...(logisch, dat wel, maar toch...) en als ik straks te horen zou krijgen dat ik nooit kinderen van mezelf zou hebben, dan hoef ik ze ook niet iedere dag te zien... (klinkt heel hard, maar zo voel ik dat op dit moment... misschien later wel weer anders hoor...)

mijsje, dat is misschien ook wel zo, dat je er dan later weer anders over zou denken. Ik bedenk me nu dat ik al een tijdje bezig was met accepteren dat ze er niet zouden komen, en dat ik dat ook wel grotendeels verwerkt had (voor zover mogelijk dan he). In een eerder stadium had ik het waarschijnlijk ook niet gekund en gewild.

Ik hoop zo dat je lekker nog heeeeel lang met kindjes kunt werken, omdat je ook een kindje van zelf hebt

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 14:38 schreef Poezebeest het volgende:
Op mijn werk weten ze wel dat we in de mmm zitten, maar hebben nog geen idee wat het inhoudt als we echt een traject in gaan. Er is wel eens de opmerking gemaakt dat ik afspraken op mijn vrije dag moet plannen omdat ik maar 4 dagen werk... Ben dus wel bang voor de reactie van mijn teamleider. Maar wellicht is een traject niet eens meer nodig, ik moet ook niet teveel op de zaken vooruit lopen.

Ik plande wel zoveel mogelijk op mijn vrije dag, maar heb ook aangegeven dat ik nou eenmaal naar het ziekenhuis moet en dus niet altijd wat te zeggen heb over dag of tijdstip.

En gingen jullie naar een ziekenhuis in de buurt of moesten jullie verder reizen?

Miss, lief van je!

CP, dat heb ik wel gedaan met niet-cyclus-gerelateerde-zaken, maar nu met deze zooi kan ik niet anders. ik denk dat dat ook wel meegeholpen heeft op m'n werk, dat ik zo min mogelijk wilde verzuimen en steeds in m'n eigen tijd naar de dokter enzo ging...

Poezebeest, wij moeten een half uurtje rijden naar het ziekenhuis (als het meezit...) en vanaf m'n werk is dat ook ongeveer een half uurtje. (m'n werk is ook ongeveer een half uurtje van ons thuis, zit een beetje in een circeltje bij elkaar... )

Ik bedoel ook echt wanneer je voor cyclus gerelateerde zaken naar het ziekenhuis moet. Andere afspraken plan ik ook zoveel mogelijk buiten werktijd, maar dat lukt helaas niet altijd.

Als het niet gaat dan gaat het inderdaad niet. Mijn controles kunnen toevallig wel vaak op mijn vrije dag, maar anders was het ook pech geweest

En vanaf huis is het ziekenhuis 5 minuutjes met de auto, maar vanaf m'n werk vaak wel een uur of meer. Dus proberen zoveel mogelijk aan het begin of eind van de dag te plannen.

dat probeer ik ook altijd, aan het begin of einde van de dag, anders heb ik een dubbele rit terwijl ik anders een half uurtje naar het ziekenhuis ga en dan door naar werk of huis. dinsdag heb ik een keertje pech weer, dan moet ik om half 11 in het ziekenhuis zijn. maar dan ga ik op m'n vrije woensdag wel ook een ochtendje werken, om toch af te krijgen wat ik moet doen. (is niet een dag dat ik voor de klas sta, maar dat ik bezig ben met de zorg binnen de school, en dat moet toch af, anders doe je die kinderen te kort. anders was ik wel gewoon naar het ziekenhuis gegaan en had ik dat niet ingehaald)

ik merk wel dat ik er steeds meer aan ga denken, nu dinsdag weer dichterbij komt... ik vraag me gewoon heel erg af wat gonal-f doet in m'n lijf...

Dat is ook wel heel spannend mijsje. Ik hoop dat de hormonen net dat kleine duwtje in de goede richting is wat jullie nodig hebben om zwanger te worden...

dank je poezebeest... dat hoop ik ook zo...
men, ik ben er weer veel te veel mee bezig in m'n hoofd, maar hoe kan dat ook anders, als je dagelijks een injectie in je buik moet jassen...