Troost je de moeite, wat dit onderwerp betreft wil of kan hij het echt niet. Ik heb nog wel één of twee topics die kunnen fungeren als bewijsvoering.quote:Op woensdag 30 december 2009 06:31 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
We kunnen er lang of kort over lullen, maar als je zo ongevoelig bent voor argumenten, dan ben je gewoon dom.
Hmmm. Daar heb je misschien wel een punt. Maar het proces blijft wederkerig met uiteindelijk hetzelfde netto resultaat: je spreekt mensen aan op hun gedrag. En de normen en waarden die voor dat gedrag 'gelden' zijn in de basis niet heel anders dan 20 of 40 jaar geleden. De seksuele revolutie even daargelaten.quote:Op dinsdag 29 december 2009 18:11 schreef De_Ruyter het volgende:
[..]
Conservatiever wellicht, maar wel met een liberaal sausje. Ik ben het niet met je eens dat de sociale controle weer verder door komt of dat er een sociale cohesie aan het ontstaan is. Als ik zelf enige lijn moet trekken dus de ontwikkelingen dan is dat dat inter-sociale spanningen toenemen juist omdat mensen zelfstandiger worden en de sociale cohesie van zich werpen.
Mensen gaan wat mij betreft niet (wat jij zegt) uit onvrede dichter bij elkaar leven, maar die onvrede is juist een kenmerk van een immer individualistischer wordende samenleving. Ik denk dat de grenzen die opnieuw gecreëerd worden eerder voortkomen uit een nimby gedachte dan uit daadwerkelijk altruïsme en sociaal denken.
Vanuit dat perspectief had ik zelf niet gekeken. Ik weet ook niet of dit helemaal waar is. Hier zit toch misschien de scheiding tussen 'de elite' en het 'volk'; de kosmopolieten versus de provincialen. De gemiddelde Amerikaan zal zo denken, de gemiddelde Amerikaanse hogeropgeleide weet echt wel beter. Zo werkt het denk ik ook in Nederland.quote:Uiteraard heb je die mensen ook, maar wat mij betreft is het individualistische beleid niet gekrompen, maar vooral gegroeid.
In het buitenland beleid echter ben ik het wél volkomen met je eens, het "wij/zij" denken stijgt naar steeds grotere hoogtes, en ik denk dat dit uiteindelijk zal leiden tot nog grotere spanningen tussen wat grote groepen van elkaar onderscheid, met niet in de minste mate religie.
Wat er nu aan de gang is, is een individualistische samenleving, die bij elkaar komen om een collectieve "vijand" tegenwicht te bieden. En sinds 9/11 is dit alleen maar sterker geworden, vraag een gemiddelde Amerikaan waar hij aan denkt bij een Arabier en hij zegt "enemy".
Ik heb niet zo'n hoge pet op van Hollanders, maar dit lijkt me sterk. Je wilt zeggen dat er onder Hollanders relatief meer veelplegers zijn dan onder mensen uit andere delen van Nederland?quote:Op woensdag 30 december 2009 19:33 schreef bendk het volgende:
Suggereren, dat het grootste percentage veelpleger de eigen autochtone Hollandse bevolking is.
Mevrouw Jessica van Mantgem ! U misbruikt statistiek door ten onterechte appels met rotte peren te vergelijken, om de Nederlandse bevolking in het diskrediet te brengen !
Ik ben toch benieuwd hoe je bij deze aanduiding van de tijdperken komt. Hoor je ook tot de school die de mei 68 generatie alles de schuld geeft? Mijns inziens horen de jaren 70 en vroege jaren 80 daar niet bij. Dat tijdperk stond bekend om de 'wij-generatie'. Langzamerhand veranderden bepaalde waarden, ook in interpersoonlijk opzicht, en dus was het contrast snel gevonden de 'ik-generatie'.quote:Op dinsdag 29 december 2009 10:42 schreef AgLarrr het volgende:
Om - uit de losse pols- even mijn steentje bij te dragen:
Ik meen langzaam een kentering te zien in normen, waarden en levensstijl. De jaren 70,80 en misschien 90, waarin alles kon, alles moest, en waarin het -egocentrische- individu zegevierde zijn langzaam aan het veranderen. In plaats van dat alles maar moet kunnen en mogen, ergeren mensen zich steeds vaker aan elkaar, agressie neemt toe; mijns inziens allemaal botsingen tussen te ruim geïnterpreteerde vrijheid en niet genomen verantwoordelijkheid.
Steeds vaker trekken mensen grenzen, steeds vaker wordt sociaal ongewenst gedrag niet meer getolereerd. Niet alleen de overheid grijpt hier in, ook burgers zelf worden naar elkaar steeds mondiger. Sociale controle lijkt terug te komen in het publieke domein.
Daarnaast lijken de komende generaties conservatiever in het leven te staan dan hun ouders. Men hecht meer waarde aan structuur, vastigheid, en een herkenbaar sociaal-cultureel referentiekader.
Hmmnee, ik behoor niet tot hen die die generatie de schuld geeft. Die jaren noem ik omdat daar de vruchten van de welvaart voor't eerst echt geproefd werden, de sociaal-culturele ontwikkeling(en) die daar mee gepaard gingen en die uiteindelijk leidden tot de status-quo.quote:Op donderdag 31 december 2009 10:11 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Ik ben toch benieuwd hoe je bij deze aanduiding van de tijdperken komt. Hoor je ook tot de school die de mei 68 generatie alles de schuld geeft? Mijns inziens horen de jaren 70 en vroege jaren 80 daar niet bij. Dat tijdperk stond bekend om de 'wij-generatie'. Langzamerhand veranderden bepaalde waarden, ook in interpersoonlijk opzicht, en dus was het contrast snel gevonden de 'ik-generatie'.
Nee dat klopt. Wel heb ik islamitische buren, en ben daarzelfs mee bevriend.quote:Op dinsdag 29 december 2009 19:04 schreef SeventhWave het volgende:
[..]
Jij hebt duidelijk nooit in een islamitische wijk gewoond, die culturele oorlog was begonnen door de moslims lang voordat Fortuyn in beeld kwam.
[..]
Hoe bedoel je dat? Ik zie daar weinig lijn in. Je ziet het ook in alle landen. In de VS zijn de veertigers van nu dé achterban van de Republikeinen. Die waren rond 1990 twinitig jaar. Terwijl de generatie voor hen weer wat meer naar de Democraten leunt. Wat Nederland extra uniek maakt is dat de jeugd hier inderdaad wat conservatiever en rechtser lijkt geworden, in tegenstelling tot een paar andere landen waar de jeugd juist weer iets idealistischer is dan de dertigers en veertigers na hen.quote:Op donderdag 31 december 2009 10:43 schreef AgLarrr het volgende:
[..]
Hmmnee, ik behoor niet tot hen die die generatie de schuld geeft. Die jaren noem ik omdat daar de vruchten van de welvaart voor't eerst echt geproefd werden, de sociaal-culturele ontwikkeling(en) die daar mee gepaard gingen en die uiteindelijk leidden tot de status-quo.
Misschien heb je gelijk dat de jaren 70 en 80 voornamelijk een "wij" generatie is/was, maar zij hebben wel de basis gelegd voor de generaties uit de jaren 90 en 10. Het een vloeit voort uit het ander.
Een lijn niet echt, meer een pendule die van links naar rechts slingert. Zoals je zelf al zegt, de jaren 70 en 80 waren van het "wij". Dit wij is de laatste 20 jaar steeds meer ik geworden, en dat "ik" stuit nu op zijn natuurlijke grenzen. Steeds meer mensen die hun eigen grenzen afbakenen en anderen aanspreken, omdat men vindt dat er persoonlijke grenzen overschreden worden. Dit zie je imo ook terug in de maatschappelijke moraal. Het lijkt een beetje gedaan met alles moet mogen, en het tolereren van alles onder het mom "iedereen in zijn waarde".quote:Op donderdag 31 december 2009 11:03 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Hoe bedoel je dat? Ik zie daar weinig lijn in. Je ziet het ook in alle landen. In de VS zijn de veertigers van nu dé achterban van de Republikeinen. Die waren rond 1990 twinitig jaar. Terwijl de generatie voor hen weer wat meer naar de Democraten leunt. Wat Nederland extra uniek maakt is dat de jeugd hier inderdaad wat conservatiever en rechtser lijkt geworden, in tegenstelling tot een paar andere landen waar de jeugd juist weer iets idealistischer is dan de dertigers en veertigers na hen.
Het één sluit het ander toch niet uit? Je kunt heel goed bepaalde verworvenheden behouden, je democratische rechten koesteren maar je wel negatief uitlaten over dingen die jij persoonlijk beschouwd als uitwassen? Dat laatste is heel lang niet gebeurd onder de noemer, "iedereen gelijkwaardig, dus elke keuze is een juiste, zolang die maar in overtuiging gemaakt wordt". Moreel oordelen over levenstijl, gedrag, etc leidde steevast tot een "bemoei je met je eigen zaken".quote:Ik vraag me ook af waar dat vandaan komt. In de NRC was laatst zo'n rechts trutje die zei 'geen wonder dat de jeugd rechts is, hun babyboomouders zijn links'. Pardon? De 15 tot 24 jarigen, waar dat onderzoek over ging, zijn denk ik niet allemaal door babyboomouders opgevoed. Het is een makkelijke stelling; de babyboomers zetten zich tegen hun ouders af en de kinderen van nu zetten zich tegen de babyboomers af, maar ik vind hem ongeloofwaardig. De babyboomgeneratie, in de meest ruime defenitie is tussen 1945 en 1960 geboren (wat betekent dat tijdens die befaamde en symbolische maagdenhuisbezetting nog een groot gedeelte gewoon op school zat! dat dit even gemeld mag worden). Er vanuit gaande dat de meesten wel rond hun 30ste een kind krijgen... dan is het onwaarschijnlijk dat de 15 tot 24 jarigen van nu door babyboomouders zijn opgevoed.
Dus ik worstel een beetje met het antwoord. Te meer omdat er wat paradoxen in zitten. Enerzijds geeft de jeugd van tegenwoordig aan dat we onze verworvenheden en democratische rechten moeten koesteren en heeft de jeugd veel angst voor de islam. Anderzijds is de jeugd ook weer traditioneler: een duidelijke man-vrouw rolverdeling, homofober, autoritairder en weer wat geloviger. Het zal ons toch niet gebeuren dat over 30 jaar de vrouwen weer met hoofdbedeksel over straat moeten denk ik dan.
http://www.joop.nl/opinie(...)een_nieuw_decennium/quote:Het gezonde egoïsme van een nieuw decennium
In zijn kerstcolumn in de Volkskrant vat Pieter Hilhorst de tijdgeest per decennium samen in een filosofie. Het laatste decennium omschrijft hij als ‘mistroostig’.
Om zich vervolgens af te vragen wat de jaren 10 zullen brengen. Een voorzet.
In 1999 danste Nederland op de toppen van de vrijheid-blijheid cultuur. Ik noem dat een zomerse tijdgeest: alles groeit en bloeit en koestert zijn plek onder de zon. Nog vóór acht uur ’s avonds demonstreerde Betty Paërl op Nederland 1 haar neukfiets; ze trapte zich binnen een minuut naar een orgasme. In 2008 schrijft filosofe Marjolijn Februari in een column: “Van een land waar de Kijkshop dildo’s aanprijst voor Moederdag zijn we binnen een paar jaar tijd veranderd in een land waar de gemeente Huizen een schilderij verwijdert omdat er naakte vrouwentorso’s op zijn te zien.”
Wat is er gebeurd? Rond 2000 ontstaat er in Nederland maatschappelijk ruimtegebrek. Wanneer iedereen zijn persoonlijke ruimte blijft uitbreiden, staan we uiteindelijk allemaal op elkaars gevoelige tenen. In mijn termen belanden we in een herfsttijdgeest: iedereen eist respect op maar deelt het niet uit. Men wil optimale vrijheid voor zichzelf en maximale bescherming tegen die van anderen. Het stormt en de maatschappij kraakt in haar voegen. Hilhorst: “Er valt niks meer te onderhandelen. Het is slikken of stikken. Het spel van geven en nemen is ingeruild voor ultimata. Dit is de grens. En als het je niet bevalt dan donder je maar op.”
De angst voor alles wat afwijkt van de eigen voorkeur, in combinatie met de vrees dat anderen meer misbruik maken van het systeem dan ik, leidt tot een roep om begrenzing. Terug naar normen en waarden! Winter in de tijdgeest. “Het voorkomen van misbruik is belangrijker dan het bieden van een helpende hand. Inschikkelijkheid wordt verward met capitulatie,” stelt Hilhorst. Dat riekt inderdaad naar een mistroostig decennium. Toch gloort er hoop. Het kan geen kwaad om een paar jaar lang grenzen te stellen. Begrenzing biedt rust, toomt al te assertieve en opportunistische geesten in. En een crisis helpt ook. Als de kredietcrisis ons één ding leert, dan is het wel dat egoïsme (‘ikke ikke en de rest kan stikken’) de oplossing niet is. Daarin wordt de gemiddelde Nederlander volledig overklast door de eerste de beste bankier. Net zoals de volledige zelfbeschikking, het paradigma van de jaren negentig, tot een zure illusie verwordt wanneer ik als werknemer van de HEMA tot de ontdekking kom dat mijn pensioengeld wordt belegd in een opkoopfonds, dat vervolgens de HEMA overmeestert en dwingt om mijn pensioenregeling uit te kleden. Tijd om elkaar, maar ook onszelf te begrenzen. Wanneer iedereen louter bezig is om de persoonlijke winst te maximaliseren, valt het systeem uit elkaar en voelen we allemaal de gevolgen. Dat leerpunt leidt op dit moment tot kritische reflectie op ons economische systeem, dat fragiele netwerk van onderling verbonden ketens, die niet zonder elkaar kunnen overleven.
Het toenemende besef van onderlinge afhankelijkheid betekent dat een paradigmawijziging in de lucht hangt. Wouter Bos hint op nieuwe solidariteit, juist vanuit gezond egoïsme. Moraal alleen is volgens Bos een te smal draagvlak: “Een notie van welbegrepen eigenbelang is onontbeerlijk: you scratch my back, and I scratch yours.” Solidariteit kan iedereen vooruit helpen: “Een samenleving die uiteenvalt, kan minder verzetten. Daarentegen zijn mensen die zich dankzij gedeelde waarden en belangen met elkaar verbonden voelen, weerbaarder tegenover de grote fenomenen op wereldschaal die zij als bedreigend ervaren, zoals terrorisme, migratie, de mondialiserende economie.” Ik denk dat Bos gelijk heeft en dat de filosofie van de jaren '10 zal draaien om het stoppen met wijzen naar anderen en het opzoeken van de gezamenlijke verantwoordelijkheid binnen die ketens waar we onlosmakelijk deel van uitmaken. Alleen door ons effectief aan anderen te verbinden komen we - gezamenlijk - vooruit.
Pieter Hilhorst zoekt een nieuw en kansrijk maatschappelijk paradigma voor het komende decennium. Ik nomineer dit van het Afrikaanse Ubuntu afgeleide principe: het besef dat men als individu een unieke schakel vormt in een complexe keten, dat die keten waarde toevoegt aan het individuele leven en daarom onderhouden en ondersteund moet worden. De eigen unieke aangeboren talenten en aangeleerde krachten kunnen niet alleen worden ingezet voor persoonlijke groei, maar ook om de keten te versterken; daar wordt men zelf ook weer beter van. Ketendenken als impliciete sociale norm voor een nieuwe tijdgeestcyclus. Ik vind het een mooie gedachte om het restant van de huidige kille - mistroostige - winter mee door te komen.
quote:Naast de zegeningen van internet als bron van makkelijk toegankelijke wereldwijde informatie en als mogelijkheid tot snelle communicatie met vrienden, bekenden en vreemden, is een van de grote nadelen ervan dat grenzen worden overschreden in de omgangsvormen en bij het schenden van privacy en waarheid. Daar wordt door de scribenten die de toespraak van de koningin afdoen als een verzameling platitudes van iemand die terugverlangt naar de jaren vijftig te makkelijk over gedaan.
Volkskrant-redacteur Geert Jan Bogaerts deed dat in de krant van dinsdag jongstleden toen hij schreef: ‘In sommige kringen moest respect ook vroeger al met een lantaarntje gezocht worden en lagen emoties net zo voor op de tong als nu. Het verschil is dat internet die kringen toegang geeft tot een groot publiek; vroeger moest je de achterbuurt in om iemand dood te horen wensen, tegenwoordig volstaat een verblijf van vijf minuten op GeenStijl.’ (Forum, 29 december)
Controle
Ik denk dat Bogaerts zich vergist in de sociale controle van een ouderwetse achterbuurt. In ieder geval vergist hij zich in de kwalitatieve gevolgen van een uitbraak van wat hij als een achterbuurt ziet via internet. Zijn oprukkende achterbuurt werd na verloop van tijd zo gewoon, ja zelfs zo vernieuwend geacht, dat de minister van cultuur als dienaar van Hare Majesteit een zendvergunning voor de publieke omroep regelde zodat het doodwensen gesubsidieerd zeker wordt gesteld.
Interessante artikelen komen daar vandaan joh, Joop.nlquote:Op donderdag 31 december 2009 13:34 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
http://www.joop.nl/opinie(...)een_nieuw_decennium/
quote:Op donderdag 31 december 2009 15:44 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Interessante artikelen komen daar vandaan joh, Joop.nl
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |