OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vervolg op Depressief door de hormonen, deel 8
Enkele van de laatste posts:
Enkele van de laatste posts:
quote:Op donderdag 10 december 2009 20:17 schreef Nijna het volgende:
Ik geef maar eens een schopje omhoog, gaat niet zo lekker.
Laatst al bij de huisarts geweest en toen wat opties gekregen en afspraak om nog een keer langs te komen, toen net een wat betere dag dus ik zat weer gezellig. Nieuwe afspraak voor het nieuwe jaar gemaakt, maar vanmorgen gebeld of ik niet eerder kan, want ik denk dat we toch maar wat moeten gaan doen nu. Mag volgende week, moest even een momentje zoeken dat ik kinders even thuis kan laten. Ik vermoed dat ik toch gewoon beter functioneer met medicatie... dit was al de 3e stoppoging geloof ik.
De vermoeidheid op het moment werkt in elk geval niet mee, misschien die hormonen die nog niet weer op hun plek gevallen zijn ook wel en ik denk ook, gewoon hoe ik ben.
quote:Op donderdag 10 december 2009 20:20 schreef miss_sly het volgende:
He Nijn, wat jammer toch. Wel goed dat je al bij de huisarts bent geweest en nu ook weer snel gaat. Als je met medicatie nou toch een fijnere, blijere moeder bent, dan is dat natuurlijk jammer voor je dat dat zo is, maar niet verkeerd om dat dan ook te gebruiken, toch?
Dikke
quote:Op donderdag 10 december 2009 20:28 schreef YPPY het volgende:
Nijna, medicijnen zijn niet erg als ze maken dat je je beter voelt (hahahaha, hoor wie het zegt, echt, ik heb zelfs al in mijn hoofd zitten dat het ms voor altijd is).
Ik vind het echt heel erg superstoer dat je hebt gebeld om eerder te gaan, echt! Dat is zo erg, toegeven dat het niet goed gaat.
quote:Op donderdag 10 december 2009 20:32 schreef AncientSound het volgende:
Wat jammer dat het weer niet zo goed gaat, Nijna. Goed dat je aan de bel trekt. Medicatie is natuurlijk ook niet alles, maar als dat voor jou werkt dan is dat alleen maar heel fijn. Als je maar van 't leven en je dochters kunt genieten, toch? Sterkte, en hopelijk ben je er snel weer bovenop
quote:Op donderdag 10 december 2009 21:33 schreef Nijna het volgende:
Dank jullie. Ik vind het niet erg hoor om weer aan de medicatie te gaan en dan maar misschien ook niet meer afbouwen... (* Nijna is een eigenwijze drol)
quote:Op donderdag 10 december 2009 21:36 schreef YPPY het volgende:
Of ga pas afbouwen over langere tijd. Over twee jaar ofzo, zodat je je eerst in kunt stellen op een langere periode medicijnen. Ik mag op z'n vroegst in januari af gaan bouwen, maar ik wacht ermee. Die nieuwe baan nu en alles stress en spanning erbij is niet handig. Misschien als Anna naar school gaat.
quote:Op zaterdag 12 december 2009 13:02 schreef Moonah het volgende:
Hé Nijna, wat rot voor je dat het niet zo lekker gaat.
Goed dat je zo adequaat gehandeld hebt. Ik hoop van harte dat je je snel beter zult voelen met je medicatie en dat je heerlijk kunt gaan genieten van je twee meiskes.
Gisteren kwam het met een vriendin nog ter sprake, mijn PPD. Bah, wat voelde ik me afgrijselijk, onmachtig, waardeloos en beroerd. Zó onvoorstelbaar eigenlijk. Je bent eigenlijk een ander mens. Ik tenminste. Ik ben zó blij met mijn pillen. En tja, als het levenslang is, dan maar levenslang.
Mijn reactie waarmee ik het topic sloot:
't is wat ik al eens eerder gezegd heb: sommige mensen hebben gewoon medicijnen nodig. Een suikerpatiënt kan ook niet zonder insuline, mensen met een schildklierstoornis niet zonder thyrax en sommige mensen hebben AD nodig om goed te kunnen functioneren. Helemaal geen schande hoor...
voor alle dappere en moedige moeders hier
't is wat ik al eens eerder gezegd heb: sommige mensen hebben gewoon medicijnen nodig. Een suikerpatiënt kan ook niet zonder insuline, mensen met een schildklierstoornis niet zonder thyrax en sommige mensen hebben AD nodig om goed te kunnen functioneren. Helemaal geen schande hoor...
voor alle dappere en moedige moeders hier
Dat is waar Asy.
Yppy, ik heb het afbouwen steeds na langere tijd gedaan, ik zie het wel. Eerst van de week maar naar de huisarts.
Moonah, dank je.
Yppy, ik heb het afbouwen steeds na langere tijd gedaan, ik zie het wel. Eerst van de week maar naar de huisarts.
Moonah, dank je.
Fake it till you make it...
Wat is langere tijd Nijna? Ik moet minimaal een jaar 'goed' zijn voor ik mag gaan afbouwen.
Omdat het topic omhoog is geschopt, kan ik het hier wel vertellen.
Vorige week had ik een etentje en natuurlijk kreeg ik de vraag of er een tweede komt. Voor het eerst kon ik nu echt, naar waarheid, (weet ik volgende week 100% zeker) zeggen dat het niet kan. En heel rustig. Wat was dat fijn, er werd niet doorgevraagd, gepushed helemaal niks. Het was mijn antwoord en het was klaar. Echt heel erg goed zo. Volgende week de echo, als de arts dan zegt dat het gelukt is, ga ik vast janken.
Omdat het topic omhoog is geschopt, kan ik het hier wel vertellen.
Vorige week had ik een etentje en natuurlijk kreeg ik de vraag of er een tweede komt. Voor het eerst kon ik nu echt, naar waarheid, (weet ik volgende week 100% zeker) zeggen dat het niet kan. En heel rustig. Wat was dat fijn, er werd niet doorgevraagd, gepushed helemaal niks. Het was mijn antwoord en het was klaar. Echt heel erg goed zo. Volgende week de echo, als de arts dan zegt dat het gelukt is, ga ik vast janken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik weet het. Ik heb tussen Mirte en Iris in denk ik anderhalf jaar medicatie gehad, toen ook afgebouwd omdat het einde van de zwangerschap naderde en ik bv wilde geven. Maar het ging ook eigenlijk best wel ok (maar wellicht niet het ideale moment). Keren daarvoor langer geslikt en ook dat het langer goed ging.
Oh wat fijn Yppy!
Oh wat fijn Yppy!
Fake it till you make it...
In overleg met de huisarts maar weer aan de medicatie. Over 2 weken weer even langskomen.
En nu hebben we de kleine uit logeren gedaan, heeft peuter haar billen kapot en is elke verschoning 1 drama en jank ik gezellig mee. En ik was nog wel van plan om wat leuks met haar te gaan doen...
En nu hebben we de kleine uit logeren gedaan, heeft peuter haar billen kapot en is elke verschoning 1 drama en jank ik gezellig mee
. En ik was nog wel van plan om wat leuks met haar te gaan doen...
Fake it till you make it...
Yppy, wat goed! En duim voor je dat de echo positief is.
Nijna, goed dat je de stap genomen hebt. En het is ook niet makkelijk met een zieke kleine.
Hoe is het hier met de rest van de 'vechters'?
Nijna, goed dat je de stap genomen hebt. En het is ook niet makkelijk met een zieke kleine.
Hoe is het hier met de rest van de 'vechters'?
Nijna, zie je het zelf zitten om weer aan de medicijnen te gaan? En iets leuks doen kan alsnog he? Ook al merk je niet direct dat je het leuk vindt, het is wel goed.
De controle is geweest. Eerst een student die de rontgenfoto moest maken. Of er een vergruizing was geweest?
Blijkbaar had de arts nogal slordig geschreven. Hij drie keer z'n excuses aanbieden. 
Wel zachte handen hoor.
Bij het inwendig gebeuren kon de stagiair (ja joh, nog 1) de veertjes niet vinden. Haha, was echt grappig om dat te volgen en de arts stond te kijken. Ze heeft geen punten gescoord. Gelukkig zat het wel allemaal goed. Het is klaar nu dus. Het dringt nog niet echt door, maar het is wel geweldig.
De controle is geweest. Eerst een student die de rontgenfoto moest maken. Of er een vergruizing was geweest?
Blijkbaar had de arts nogal slordig geschreven. Hij drie keer z'n excuses aanbieden. Wel zachte handen hoor. Bij het inwendig gebeuren kon de stagiair (ja joh, nog 1) de veertjes niet vinden. Haha, was echt grappig om dat te volgen en de arts stond te kijken. Ze heeft geen punten gescoord. Gelukkig zat het wel allemaal goed. Het is klaar nu dus. Het dringt nog niet echt door, maar het is wel geweldig.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, ja het was mijn eigen voorstel om weer medicatie te gaan slikken en daar kon ze zich in vinden,
Iets leuks doen kan wel, maar door die kapotte billen is zitten naar, lopen wil ook niet lekker, kind is gewoon niet lekker. Dus wat leuks doen, doen we wel als het weer beter gaat.
Je trof het wel zeg in het ziekenhuis met al die studenten!
Maar fijn joh dat het allemaal goed zit en klaar is
Iets leuks doen kan wel, maar door die kapotte billen is zitten naar, lopen wil ook niet lekker, kind is gewoon niet lekker. Dus wat leuks doen, doen we wel als het weer beter gaat.
Je trof het wel zeg in het ziekenhuis met al die studenten!
Maar fijn joh dat het allemaal goed zit en klaar is
Fake it till you make it...
Nijna, hoe is het bij jou nu? Ben je gestart met de medicijnen?
Omdat ik niet zo goed weet waar ik het kan vragen, maar even hier. Omdat er hier ook niet-ervaringsdeskundigen komen. Op zich gaat het nu allemaal best wel goed, maar ik ben gisteren wel even ergens tegenaan gelopen (figuurlijk dan, mijn bril werkt prima) en ik denk dat het verstandig is aan iemand uit te leggen wat ik nu heb gehad. Maar hoe leg ik dat uit? Ik kan wel romans aanbevelen die hierover gaan, of een linkje geven naar een uitleg, maar wat is nu helder? Wel duidelijk, maar omdat het nu best ok gaat, niet te dramatisch? Nou was het wel dramatisch en wie weet wordt het dat weer zonder medicijnen, maar dat vind ik zelf zo confronterend. Maar misschien is dat wel beter, dat het wel echt eerlijk is, dan maar wat heftiger. Alleen hoe leg ik zoiets uit?
Omdat ik niet zo goed weet waar ik het kan vragen, maar even hier. Omdat er hier ook niet-ervaringsdeskundigen komen. Op zich gaat het nu allemaal best wel goed, maar ik ben gisteren wel even ergens tegenaan gelopen (figuurlijk dan, mijn bril werkt prima) en ik denk dat het verstandig is aan iemand uit te leggen wat ik nu heb gehad. Maar hoe leg ik dat uit? Ik kan wel romans aanbevelen die hierover gaan, of een linkje geven naar een uitleg, maar wat is nu helder? Wel duidelijk, maar omdat het nu best ok gaat, niet te dramatisch? Nou was het wel dramatisch en wie weet wordt het dat weer zonder medicijnen, maar dat vind ik zelf zo confronterend. Maar misschien is dat wel beter, dat het wel echt eerlijk is, dan maar wat heftiger. Alleen hoe leg ik zoiets uit?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, ik moet je post echt even een paar keer lezen. Probeer het mij eens uit te leggen (in een PM?) en dan kan ik beoordelen of het "aankomt"? Is dat wat je graag wilt?
Cavia's zijn geen varkentjes en ze komen niet uit Guinea. Waarom cavia's dan toch als 'biggetjes' werden betiteld is onzeker maar dit heeft waarschijnlijk te maken met de piepende en knorrende geluiden die ze frequent maken.
Ik denk dat wat "kale info" (d.m.v. een link) in combinatie met je ervaringen het meest duidelijk is. En als je het moeilijk vindt jouw ervaringen te delen, dan d.m.v. andermans ervaringen (boek ofzo).quote:Op donderdag 27 mei 2010 12:36 schreef YPPY het volgende:
Nijna, hoe is het bij jou nu? Ben je gestart met de medicijnen?
Omdat ik niet zo goed weet waar ik het kan vragen, maar even hier. Omdat er hier ook niet-ervaringsdeskundigen komen. Op zich gaat het nu allemaal best wel goed, maar ik ben gisteren wel even ergens tegenaan gelopen (figuurlijk dan, mijn bril werkt prima) en ik denk dat het verstandig is aan iemand uit te leggen wat ik nu heb gehad. Maar hoe leg ik dat uit? Ik kan wel romans aanbevelen die hierover gaan, of een linkje geven naar een uitleg, maar wat is nu helder? Wel duidelijk, maar omdat het nu best ok gaat, niet te dramatisch? Nou was het wel dramatisch en wie weet wordt het dat weer zonder medicijnen, maar dat vind ik zelf zo confronterend. Maar misschien is dat wel beter, dat het wel echt eerlijk is, dan maar wat heftiger. Alleen hoe leg ik zoiets uit?
Ik zou het niet verzachten, een depressie is een van de meest afschuwelijke dingen die je mee kunt maken, dus neem jezelf serieus en doe niet of het wel meeviel, want dat deed het vast niet. Verder is mijn eigen ervaring dat het éigenlijk niet volledig over te brengen is wat je mee hebt gemaakt. Een depressie is (gelukkig) nauwelijks invoelbaar voor wie het niet kent. Verwacht dus maar niet teveel, dan kan het altijd positief uitpakken.
Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik wil.quote:Op donderdag 27 mei 2010 12:52 schreef Memmel het volgende:
Yppy, ik moet je post echt even een paar keer lezen. Probeer het mij eens uit te leggen (in een PM?) en dan kan ik beoordelen of het "aankomt"? Is dat wat je graag wilt?
Meestal is het zo, dat als ik vertel dat ik een ppd heb gehad, dat mensen het wel begrijpen. Nou ja, niet echt begrijpen natuurlijk (gelukkig!) maar wel snappen dat het vervelend was en dat ik daardoor niet alles kan en alles doe wat een ander wel kan. Ik krijg dan de vraag of ik medicijnen had of therapie en dat het knap is dat het nu beter gaat enzo. Dat is allemaal prima.
Nu heb ik een situatie dat het noemen van een depressie niet genoeg is, dat ik het gevoel heb me te moeten verantwoorden om dat ik voor mezelf kies als ik iets niet doe. Ik weet, als ik dat wel doe, dan val ik 10 stappen terug. En ik kies dus voor mezelf. Maar dat uitleggen, waarom ik voor mezelf kies (en mijn gezin), hoe doe ik dat dan?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Is zo uitleggen zoals het hier staat niet voldoende? Ik vind het heel duidelijk juist.quote:Op donderdag 27 mei 2010 13:10 schreef YPPY het volgende:
Nu heb ik een situatie dat het noemen van een depressie niet genoeg is, dat ik het gevoel heb me te moeten verantwoorden om dat ik voor mezelf kies als ik iets niet doe. Ik weet, als ik dat wel doe, dan val ik 10 stappen terug. En ik kies dus voor mezelf. Maar dat uitleggen, waarom ik voor mezelf kies (en mijn gezin), hoe doe ik dat dan?
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ik ook hoor. 
Het lijkt mij ook moeilijk, want het klinkt als 'opkomen voor jezelf' en dat is nou eenmaal niet altijd makkelijk.
Maar ik zou ook proberen aan te geven, en ik kom dan uit bij mss wel heel defensieve woorden maar 'ik ben xx jaar oud en dit is mijn achtergrond en inmiddels zijn we xx jaar verder en weet ik prima wat mijn grenzen zijn en ik ben niet bereid daar overheen te gaan'.
Zoiets.
Maar goed, zoals gezegd, makkelijker gezegd dan gedaan.
Het lijkt mij ook moeilijk, want het klinkt als 'opkomen voor jezelf' en dat is nou eenmaal niet altijd makkelijk.
Maar ik zou ook proberen aan te geven, en ik kom dan uit bij mss wel heel defensieve woorden maar 'ik ben xx jaar oud en dit is mijn achtergrond en inmiddels zijn we xx jaar verder en weet ik prima wat mijn grenzen zijn en ik ben niet bereid daar overheen te gaan'.
Zoiets.
Maar goed, zoals gezegd, makkelijker gezegd dan gedaan.
***
Oh lastig Yppy. Maar ik vind dat je het duidelijk uitlegt. Het voor jezelf kiezen omdat je weet dat je anders 10 stappen terug valt. Het ligt er ook maar net aan aan wie je iets moet uitleggen.
Maar het is wel lastig.
Ik slik alweer een tijdje medicatie, gaat wel beter, maar er zitten echt nog van die gaten in de weg zo nu en dan. Als alles loopt zoals ik het het liefst zie dan red ik het wel, maar dat gaat natuurlijk niet altijd zo... Of ik echt wat aan mn gesprekken heb weet ik niet zo goed...
Maar het is wel lastig.
Ik slik alweer een tijdje medicatie, gaat wel beter, maar er zitten echt nog van die gaten in de weg zo nu en dan. Als alles loopt zoals ik het het liefst zie dan red ik het wel, maar dat gaat natuurlijk niet altijd zo... Of ik echt wat aan mn gesprekken heb weet ik niet zo goed...
Fake it till you make it...
Yppy, ik vermoed dat de persoon aan wie je het gevoel hebt dit te moeten uitleggen, dus eigenlijk niet begrijpt wat voor impact dit heeft (gehad).
Misschien kun je het, ook om het voor jezelf makkelijker te maken, zeggen dat je weet dat het voor anderen moeilijk te begrijpen is wat voor impact een PPD heeft en dat het daarom niet uit te leggen is waarom je de keuzes maakt die je maakt en dat dus liever ook niet doet.
Misschien kun je het, ook om het voor jezelf makkelijker te maken, zeggen dat je weet dat het voor anderen moeilijk te begrijpen is wat voor impact een PPD heeft en dat het daarom niet uit te leggen is waarom je de keuzes maakt die je maakt en dat dus liever ook niet doet.
Cavia's zijn geen varkentjes en ze komen niet uit Guinea. Waarom cavia's dan toch als 'biggetjes' werden betiteld is onzeker maar dit heeft waarschijnlijk te maken met de piepende en knorrende geluiden die ze frequent maken.
Ik begrijp heel goed dat je het gevoel hebt dat je je moet verantwoorden, maar moet je dat ook echt? Is het niet voldoende dat je zegt dat je iets niet doet omdat jij dat niet wilt/kunt? De ander hoeft het niet per se te begrijpen of er begrip voor te hebben, toch?quote:Op donderdag 27 mei 2010 13:10 schreef YPPY het volgende:
[..]
Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik wil.
Meestal is het zo, dat als ik vertel dat ik een ppd heb gehad, dat mensen het wel begrijpen. Nou ja, niet echt begrijpen natuurlijk (gelukkig!) maar wel snappen dat het vervelend was en dat ik daardoor niet alles kan en alles doe wat een ander wel kan. Ik krijg dan de vraag of ik medicijnen had of therapie en dat het knap is dat het nu beter gaat enzo. Dat is allemaal prima.
Nu heb ik een situatie dat het noemen van een depressie niet genoeg is, dat ik het gevoel heb me te moeten verantwoorden om dat ik voor mezelf kies als ik iets niet doe. Ik weet, als ik dat wel doe, dan val ik 10 stappen terug. En ik kies dus voor mezelf. Maar dat uitleggen, waarom ik voor mezelf kies (en mijn gezin), hoe doe ik dat dan?
Misschien geldt dit helemaal niet voor jouw situatie maar het doet met denken aan iets waar ik zelf geregeld tegen aan loop/liep. Ik ben/was namelijk vaak bezig om te zorgen dat de begrijpt waarom ik iets doe of juist niet doe, alsof ik dan pas voor mezelf mág kiezen, alsof de ander me daar toestemming voor moet geven.
Maar dat is natuurlijk niet juist en het kan niet anders dan dat er altijd mensen zullen zijn die het nîet begrijpen en het ook niet begrijpen (of willen begrijpen). Jij hoeft er niet altijd voor te zorgen dat de ander het begrijpt. Jij hoeft alleen voor jezelf te zorgen. De ander mag denken wat hij/zij wil. Dat verandert niets aan wat jij wel of niet kunt en wilt doen.
Misschien gaat dat in deze situatie ook op? Dat je geen verdere uitleg hoeft te geven. Je geeft je grens aan en zegt zelfs waarom. Is wat de ander daarmee doet of daarvan vindt echt belangrijk?
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
Nijna, goed dat je weer met kleine stapjes doorvecht. En het is al zo vaak gezegd medicijnen zijn soms noodzakelijk om te leven.
Yppy, ik heb net 'de gelukkige huisvrouw' uit. Niet dat ik jouw gevoel of situatie zou kunnen of durven te verglijken met wat er allemaal in dat verhaal gebeurd, maar toen ik het gelezen had, snapte ik een heel klein beetje meer van wat pdd met een vrouw kan doen. Ik zou bijna zeggen.... laat de persoon in kwestie het boek lezen en/of naar de film gaan met de opmerking erbij dat je dat dus probeert te voorkomen. Dat je gelukkig tijdig aan de bel hebt getrokken en dat je geen zin hebt om weer door de wringer gehaald te worden alleen maar omdat het niet genoeg is om te begrijpen dat jij voor jezelf en je gezin kiest.
Yppy, ik heb net 'de gelukkige huisvrouw' uit. Niet dat ik jouw gevoel of situatie zou kunnen of durven te verglijken met wat er allemaal in dat verhaal gebeurd, maar toen ik het gelezen had, snapte ik een heel klein beetje meer van wat pdd met een vrouw kan doen. Ik zou bijna zeggen.... laat de persoon in kwestie het boek lezen en/of naar de film gaan met de opmerking erbij dat je dat dus probeert te voorkomen. Dat je gelukkig tijdig aan de bel hebt getrokken en dat je geen zin hebt om weer door de wringer gehaald te worden alleen maar omdat het niet genoeg is om te begrijpen dat jij voor jezelf en je gezin kiest.
Zat ik ook nog aan te denken. Schijnt best rauw en realistisch te zijn. Eigenlijk vind ik het best goed dat dit onderwerp daardoor (weer) eens in de schijnwerpers komt te staan. Er zijn zoveel vrouwen die er in meer of mindere mate mee te maken krijgen...quote:Op donderdag 27 mei 2010 19:56 schreef chacama het volgende:
Yppy, ik heb net 'de gelukkige huisvrouw' uit.
Even daarop doorgaand over mezelf: meerdere mensen hebben me aangeraden vooral _niet_ naar 'De gelukkige huisvrouw' (film) te gaan. Ik heb vorig jaar een depressie gehad en ik ben best wel eens bang dat ik er na de geboorte ook last van ga krijgen. Natuurlijk hoeft het helemaal niet, maar ik wil zoiets echt niet nog een keer meemaken, en zeker niet met een kind in huis.
Cantare, het feit alleen al dat jij je bedenkt dat het een mogelijkheid is dat je na de bevalling depresief zou kunnen worden, geeft je al een voorsprong. Je kunt het wrs. herkennen of in elk geval bij je kraam aangeven dat ze er alert op moet zijn.
Voor wat betreft de film. Ik zou hem persoonlijk ook niet gaan kijken in jouw geval. Zelf ben ik nieuwsgierig naar hoe ze alles verfilmd hebben, maar voorlopig ga ik hem ook niet zien. Ik heb zelf zitten janken bij het boek, heb me misselijk gevoeld van de schrijfwijze, dus om dit verfilmd te zien worden, neuh voorlopig hoef ik dat niet te zien.
Als iemand me zou vragen is het een goed boek. Dan zou ik eerlijk zeggen dat ik het verschrikkelijk vond. Als je wilt weten waar iemand met een zware vorm van ppd toe in staat kan zijn, dan moet je het vooral lezen. En ik zeg zware vorm, omdat ik diep in mijn hart gewoon hoop dat degene die hier posten of gepost hebben, zich nooit in een positie hebben gevonden waarbij ze hun eigen kind weg deden om vervolgens opgesloten te worden in een gesloten inrichting voor een maand. Mocht dit wel zo zijn weet dan dat ik je niet veroordeel, maar nu na het lezen van het boek iets meer begrijp.
Voor wat betreft de film. Ik zou hem persoonlijk ook niet gaan kijken in jouw geval. Zelf ben ik nieuwsgierig naar hoe ze alles verfilmd hebben, maar voorlopig ga ik hem ook niet zien. Ik heb zelf zitten janken bij het boek, heb me misselijk gevoeld van de schrijfwijze, dus om dit verfilmd te zien worden, neuh voorlopig hoef ik dat niet te zien.
Als iemand me zou vragen is het een goed boek. Dan zou ik eerlijk zeggen dat ik het verschrikkelijk vond. Als je wilt weten waar iemand met een zware vorm van ppd toe in staat kan zijn, dan moet je het vooral lezen. En ik zeg zware vorm, omdat ik diep in mijn hart gewoon hoop dat degene die hier posten of gepost hebben, zich nooit in een positie hebben gevonden waarbij ze hun eigen kind weg deden om vervolgens opgesloten te worden in een gesloten inrichting voor een maand. Mocht dit wel zo zijn weet dan dat ik je niet veroordeel, maar nu na het lezen van het boek iets meer begrijp.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Boek onlangs gelezen en ik vond het heftig. Maar wel goed denk ik dat er meer aandacht is door de film nu.
Fake it till you make it...
Nijna, je schrijft dat je niet zo goed weet of je wat aan de gesprekken hebt. Wat voor gesprekken heb je? Zelf heb ik er namelijk ontzettend veel aan gehad. Ik gebruik nog steeds wat ik heb geleerd en dat zorgt er zeker voor dat ik functioneer zoals ik nu functioneer. Het is jammer als je veel energie steekt in gesprekken en je er geen nieuwe energie voor terug krijgt.
Bedankt voor jullie reacties Ik heb er zeker veel aan, maar moet over 'dit soort onderwerpen' altijd even goed nadenken. Nadenken wat ik zelf vind, wat mijn eerste ingeving is en wat iets meer doordacht en wat ik hier in het openbaar neer wil zetten.
Ik heb besloten het te noemen, maar het verder niet uit te leggen. Dat heb ik genoeg gedaan. Vragen beantwoorden doe ik natuurlijk wel, maar omdat het voor mij te dicht kwam bij 'mezelf verantwoorden', heb ik besloten hier zelf verder niet het initiatief toe te nemen.
De gelukkige huisvrouw heb ik niet gelezen of gezien. Niet echt bewust. Het boek van Brooke Shields gaat ook over een PPD, dat heb ik wel gelezen. Dat vond ik gedeeltelijk geruststellend, omdat ik er heel veel van herkende, van de andere kant ook moeilijk. Ik schoot juist naar de andere kant. Heb juist wel het zorgen altijd gedaan, ik durf zelfs te zeggen dat ik meer heb gezorgd, dan een gemiddelde moeder. Wat ik ook alleen 'dankzij' de depressie volhield. Anders was het me niet gelukt, maandenlang zo weinig slaap en daarnaast gewoon zorgen en werken. De meeste verhalen vertellen dus juist niet mijn kant, waardoor ik niet zomaar durf te zeggen van 'lees dit en je weet wat ik heb meegemaakt', terwijl ik de gevoelens wel herken. Nou ja, ik weet zelf niet eens meer hoe ik wat uit wil leggen.
O ja, sinds gisteren is mijn dosis medicijnen omlaag gegaan, met de kleinst mogelijke afbouwhoeveelheid. Nu kijken hoe dit gaat lopen. Of het echt 'alleen maar' een paar jaar was of levenslang.
Bedankt voor jullie reacties Ik heb er zeker veel aan, maar moet over 'dit soort onderwerpen' altijd even goed nadenken. Nadenken wat ik zelf vind, wat mijn eerste ingeving is en wat iets meer doordacht en wat ik hier in het openbaar neer wil zetten.
Ik heb besloten het te noemen, maar het verder niet uit te leggen. Dat heb ik genoeg gedaan. Vragen beantwoorden doe ik natuurlijk wel, maar omdat het voor mij te dicht kwam bij 'mezelf verantwoorden', heb ik besloten hier zelf verder niet het initiatief toe te nemen.
De gelukkige huisvrouw heb ik niet gelezen of gezien. Niet echt bewust. Het boek van Brooke Shields gaat ook over een PPD, dat heb ik wel gelezen. Dat vond ik gedeeltelijk geruststellend, omdat ik er heel veel van herkende, van de andere kant ook moeilijk. Ik schoot juist naar de andere kant. Heb juist wel het zorgen altijd gedaan, ik durf zelfs te zeggen dat ik meer heb gezorgd, dan een gemiddelde moeder. Wat ik ook alleen 'dankzij' de depressie volhield. Anders was het me niet gelukt, maandenlang zo weinig slaap en daarnaast gewoon zorgen en werken. De meeste verhalen vertellen dus juist niet mijn kant, waardoor ik niet zomaar durf te zeggen van 'lees dit en je weet wat ik heb meegemaakt', terwijl ik de gevoelens wel herken. Nou ja, ik weet zelf niet eens meer hoe ik wat uit wil leggen.
O ja, sinds gisteren is mijn dosis medicijnen omlaag gegaan, met de kleinst mogelijke afbouwhoeveelheid. Nu kijken hoe dit gaat lopen. Of het echt 'alleen maar' een paar jaar was of levenslang.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, tijdens het lezen van het boek van Brooke Shields heb ik nog aan je gedacht. Ze legde zo goed uit waarom ze perse borstvoeding wilde geven. Misschien is dat niet de herkenning die jij had, maar ik dacht op dat moment wel aan je.
Succes met de medicatie, wat de uitkomst ook zal zijn! Neem je tijd en thumbs up!
Succes met de medicatie, wat de uitkomst ook zal zijn! Neem je tijd en thumbs up!
Opinions are like assholes, everybody's got one.
Yppy, spannend dat afbouwen van de medicijnen.
Ik geloof niet dat ik snap wat je probleem is, maar als ik zo lees over die tien stappen terug denk ik dat het misschien wel goed is om tegenover de persoon in kwestie niet alleen de ppd te noemen maar ook de moeite en tijd die het je gekost heeft om van daar uit te komen waar je nu bent.
Dat maakt het misschien wat begrijpelijker dat je niet tien stappen terug wilt vallen (en hoe groot die stappen zijn).
Ik geloof niet dat ik snap wat je probleem is, maar als ik zo lees over die tien stappen terug denk ik dat het misschien wel goed is om tegenover de persoon in kwestie niet alleen de ppd te noemen maar ook de moeite en tijd die het je gekost heeft om van daar uit te komen waar je nu bent.
Dat maakt het misschien wat begrijpelijker dat je niet tien stappen terug wilt vallen (en hoe groot die stappen zijn).
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Heel verstandig. Je hoeft niet altijd het achterste van je tong te laten zien. Je bent alleen verantwoording aan jezelf schuldig. Wat 'die ander' ook beweert (en wellicht manipuleert).quote:Op zondag 6 juni 2010 20:45 schreef YPPY het volgende:
Ik heb besloten het te noemen, maar het verder niet uit te leggen. Dat heb ik genoeg gedaan. Vragen beantwoorden doe ik natuurlijk wel, maar omdat het voor mij te dicht kwam bij 'mezelf verantwoorden', heb ik besloten hier zelf verder niet het initiatief toe te nemen.
Succes met afbouwen. Wat is je reden?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Smikke, bij dat stuk over de borstvoeding moest ik huilen. Juist omdat ik tegen alles en iedereen (voor mijn gevoel dan, ik weet niet of het echt zo was) heb moeten vechten om door te 'mogen' gaan. Het was zo fijn te lezen, dat een ander het ook zo voelde.
Macka, dat noemen van de moeite en de tijd is niet verstandig. Ik wil je via pm wel uitleggen waarom, maar het is niet handig dat hier neer te zetten.
Moonah, de eerst keer afbouwen heb ik te vroeg gedaan, ik was toen nog geen jaar 'goed', maar het ging echt niet meer toen ik in de auto in slaap viel. En die 20kg en 4 maanden tijd vond ik ook wel heftig. Na het afbouwen ben ik weer achteruit gegaan, maar ik weet niet of dat is omdat ik 'levenslang' heb, of omdat ik te vroeg gestopt ben. Daarom ben ik met andere medicijnen begonnen, met andere bijwerkingen (mochten eerst niet ivm bv) en daarmee gaat het nu al een hele tijd goed.
Van de psychiater mocht ik op zo'n vroegst in januari naar de huisarts om het afbouwen te bespreken. Ik heb nu dus die stap gezet en morgen ga ik weer. (fijne, aardige, huisarts gelukkig) Ik wil de zekerheid of het zonder medicijnen goed gaat of dat ik ze nodig blijfthebben. Statistisch gezien is de kans 75% dat het zonder kan. Bij mij iets lager, maar ik wil het wel heel graag weten.
Stel dat ik ze 'levenslang' nodig heb, dan ben ik nu zover dat ik dat accepteer. Maar dan wil ik wel zeker weten dat het echt nodig is, dat ik ze niet voor niks slik. Want de bijwerkingen zijn redelijk vervelend, die wil ik niet onnodig langer hebben.
Macka, dat noemen van de moeite en de tijd is niet verstandig. Ik wil je via pm wel uitleggen waarom, maar het is niet handig dat hier neer te zetten.
Moonah, de eerst keer afbouwen heb ik te vroeg gedaan, ik was toen nog geen jaar 'goed', maar het ging echt niet meer toen ik in de auto in slaap viel. En die 20kg en 4 maanden tijd vond ik ook wel heftig. Na het afbouwen ben ik weer achteruit gegaan, maar ik weet niet of dat is omdat ik 'levenslang' heb, of omdat ik te vroeg gestopt ben. Daarom ben ik met andere medicijnen begonnen, met andere bijwerkingen (mochten eerst niet ivm bv) en daarmee gaat het nu al een hele tijd goed.
Van de psychiater mocht ik op zo'n vroegst in januari naar de huisarts om het afbouwen te bespreken. Ik heb nu dus die stap gezet en morgen ga ik weer. (fijne, aardige, huisarts gelukkig) Ik wil de zekerheid of het zonder medicijnen goed gaat of dat ik ze nodig blijfthebben. Statistisch gezien is de kans 75% dat het zonder kan. Bij mij iets lager, maar ik wil het wel heel graag weten.
Stel dat ik ze 'levenslang' nodig heb, dan ben ik nu zover dat ik dat accepteer. Maar dan wil ik wel zeker weten dat het echt nodig is, dat ik ze niet voor niks slik. Want de bijwerkingen zijn redelijk vervelend, die wil ik niet onnodig langer hebben.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ja, is ook wel logisch dat je weer wil kijken of je ook zonder kunt.quote:Op zondag 6 juni 2010 22:47 schreef YPPY het volgende:
Stel dat ik ze 'levenslang' nodig heb, dan ben ik nu zover dat ik dat accepteer. Maar dan wil ik wel zeker weten dat het echt nodig is, dat ik ze niet voor niks slik. Want de bijwerkingen zijn redelijk vervelend, die wil ik niet onnodig langer hebben.
Wat rot dat jij chronisch bijwerkingen hebt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Yppy, naar zeg die bijwerkingen. Goed om te kijken of het zonder ook kan. Kleine stapjes!
De gesprekken, eigenlijk heb ik al best veel gesprekken enzo gehad en nu lijkt het een beetje neer te komen op "het is zoals het is, je moet het er maar mee doen" en daar ben ik niet zo goed in, want ik vind het niet ok zoals het is en ik wil het daar niet mee doen. Maar ik weet ook niet zo goed wat me dan wel zou helpen... iemand die kan toveren in de buurt misschien?
De gesprekken, eigenlijk heb ik al best veel gesprekken enzo gehad en nu lijkt het een beetje neer te komen op "het is zoals het is, je moet het er maar mee doen" en daar ben ik niet zo goed in, want ik vind het niet ok zoals het is en ik wil het daar niet mee doen. Maar ik weet ook niet zo goed wat me dan wel zou helpen... iemand die kan toveren in de buurt misschien?
Fake it till you make it...
Nijna, ik zou willen dat ik kon toveren dan toverde ik ook meteen voor YPPY!
Ik heb toevallig de gelukkige huisvrouw hier liggen, van de bieb. Ben er nog niet in begonnen, weet eigenlijk neit waarom. Het boek van Brooke Shields ken ik niet.
Yps succes met afbouwen.
dan toverde ik ook meteen voor YPPY!Ik heb toevallig de gelukkige huisvrouw hier liggen, van de bieb. Ben er nog niet in begonnen, weet eigenlijk neit waarom. Het boek van Brooke Shields ken ik niet.
Yps succes met afbouwen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nou ja, feitelijk gezien is de realiteit een gegeven en die kun je niet veranderen Nijna. Ik heb daar ook lang mee geworsteld. Ik wilde het anders, maar nu accepteer ik dat bepaalde zaken gaan zoals ze gaan, dat het buiten mijn macht ligt om het te veranderen. Wat echter wel binnen mijn macht ligt, is hoe ik daar mee om ga. Hoeveel invloed ik het geef in mijn leven. Die omslag was lastig (en nu soms nog steeds), maar ik ben zo blij dat ik dit geleerd heb. Het bespaart me veel irritaties, toestanden, paniekbuien, zakdoekjes en J. een hoop gezeur.
Het boek van Brookee Shiels lag voor 4 euro bij de AH, dus dat kon ik niet laten liggen.
Ik heb daar ook lang mee geworsteld. Ik wilde het anders, maar nu accepteer ik dat bepaalde zaken gaan zoals ze gaan, dat het buiten mijn macht ligt om het te veranderen. Wat echter wel binnen mijn macht ligt, is hoe ik daar mee om ga. Hoeveel invloed ik het geef in mijn leven. Die omslag was lastig (en nu soms nog steeds), maar ik ben zo blij dat ik dit geleerd heb. Het bespaart me veel irritaties, toestanden, paniekbuien, zakdoekjes en J. een hoop gezeur. Het boek van Brookee Shiels lag voor 4 euro bij de AH, dus dat kon ik niet laten liggen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppy, als jij het gevoel hebt dat je iemand iets 'moet' uitleggen, kun je dit het beste in je eigen woorden doen. Er is geen voorbeeldboekje die jouw situatie exact uitlegt (gelukkig). Als iemand het dan nog niet begrijpt, is de kans groot dat desbetreffende persoon het gewoon niet begrijpen wil
Nijna voor jou geldt eigenlijk het zelfde, alleen is voor jou het onderwerp meer wat verwacht je er van, i.p.v. wat is het. gebruik zoveel mogelijk je eigen woorden en illustratie's en vergeet ook zeer zeker niet de frustratie's die je kunt tegen komen door onbegrip.
Een ieder die het nodig heeft, een hele dikke knuf.
Afgezien van een nerveus en angstig gevoel hier alles nog redelijk onder controle, moet ook eerlijk toegeven dat ik me volledig op mijn werk stort om maar niet met mezelf bezig te zijn zolang t gaat. Vrees dus nog wel een trugslag medio mijn verlof Maar t gaat goed komen! ooit...
Nijna voor jou geldt eigenlijk het zelfde, alleen is voor jou het onderwerp meer wat verwacht je er van, i.p.v. wat is het. gebruik zoveel mogelijk je eigen woorden en illustratie's en vergeet ook zeer zeker niet de frustratie's die je kunt tegen komen door onbegrip.
Een ieder die het nodig heeft, een hele dikke knuf.
Afgezien van een nerveus en angstig gevoel hier alles nog redelijk onder controle, moet ook eerlijk toegeven dat ik me volledig op mijn werk stort om maar niet met mezelf bezig te zijn zolang t gaat. Vrees dus nog wel een trugslag medio mijn verlof
Maar t gaat goed komen! ooit...
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Precies! Is voor mij een van de belangrijkste lessen die ik uit mijn depressie heb getrokken. Voor mij was dat inzicht misschien zelfs wel noodzakelijk om er helemaal bovenop te komen.quote:Op maandag 7 juni 2010 21:01 schreef YPPY het volgende:
Ik heb daar ook lang mee geworsteld. Ik wilde het anders, maar nu accepteer ik dat bepaalde zaken gaan zoals ze gaan, dat het buiten mijn macht ligt om het te veranderen. Wat echter wel binnen mijn macht ligt, is hoe ik daar mee om ga.
Spannend, dat je af gaat bouwen! Hopelijk blijkt dat je weer zonder kunt, dat zou toch wel super zijn. Succes in elk geval!
Ik heb trouwens 'De gelukkige huisvrouw' voor mijn verjaardag gehad en in één ruk uitgelezen.
Ik vond het erg meevallen met de heftigheid, doordat het vooral humoristisch is geschreven. En doordat het weinig herkenbaar is voor mezelf, want een psychose kun je je eigenlijk niet voorstellen, denk ik.Ben wel van plan om binnenkort eens naar de huisarts te gaan om te vragen wat ik kan doen om een PPD te voorkomen. Misschien krijg ik het helemaal niet, dat weet ik wel, maar ik heb nu eenmaal een "verhoogd risico" en het geeft toch wat gevoel van controle.
Verstandig Cantare, je weet nooit of het jou overkomt, maar zeker als je meer kans hebt, kun je je wel voorbereiden. Zelf, maar ook je omgeving. Dat je die nu al instrueert (nu je zeker weet dat het goed gaat met je) dat ze echt heel goed op moeten passen en eerlijk moeten zijn. ik vond tenslotte ook dat er niks met me aan de hand was in eerste instantie. 
Was ook in shock dat ik binnen een 2 dagen bij de psychiater zat.
Was ook in shock dat ik binnen een 2 dagen bij de psychiater zat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoelang na de bevalling kan een ppd eigenlijk optreden? En kan die ook een tijd door allerlei zaken onderdrukt worden? Dit gaat niet over mij, hoor, maar over mijn zusje. Het gaat helemaal niet goed met haar, door allerlei zaken (ook de naam van Senna speelt daarbij een grote rol), maar het woord depressie is inmiddels wel gevallen, geloof ik.
Met mij gaat het eigenlijk heel goed, en daar ben ik nog steeds heel blij mee. Ik ben me ervan bewust dat een ppd heel best had kunnen optreden na de prenatale depressie die ik toch heb gehad.
Misschien moet schaap binnenkort echter weer 10 dagen naar de VS en dat vind ik wel een lastig, confronterend iets. Mijn zwangerschapsdip begon toen de dag nadat hij naar dezelfde conferentie vertrokken was als waar hij nu eventueel heen moet. Ik weet niet of het de termijn van de zwangerschap was, of dat het getriggerd werd door zijn vertrek, maar het idee dat hij dadelijk weer 10 dagen daarheen is, vind ik best eng. Maar aangezien ik nergens last van heb en nu een klein meisje heb om mijn dagen mee te vullen, alsmede lieve ouders die het prima vinden als we een paar dagen komen logeren, maakt dat het eigenlijk niet iets zou moeten zijn om tegenop te zien. Komt vast goed!
Met mij gaat het eigenlijk heel goed, en daar ben ik nog steeds heel blij mee. Ik ben me ervan bewust dat een ppd heel best had kunnen optreden na de prenatale depressie die ik toch heb gehad.
Misschien moet schaap binnenkort echter weer 10 dagen naar de VS en dat vind ik wel een lastig, confronterend iets. Mijn zwangerschapsdip begon toen de dag nadat hij naar dezelfde conferentie vertrokken was als waar hij nu eventueel heen moet. Ik weet niet of het de termijn van de zwangerschap was, of dat het getriggerd werd door zijn vertrek, maar het idee dat hij dadelijk weer 10 dagen daarheen is, vind ik best eng. Maar aangezien ik nergens last van heb en nu een klein meisje heb om mijn dagen mee te vullen, alsmede lieve ouders die het prima vinden als we een paar dagen komen logeren, maakt dat het eigenlijk niet iets zou moeten zijn om tegenop te zien. Komt vast goed!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss, fijn dat het met jou goed gaat. 10 dagen lijkt mij ook lang, zou er zelf ook de kriebels van krijgen. Maar gelukkig zit je nu in een positievere situatie dan vorig jaar..
Ik geloof dat de pieken van een ppd doorsnee rond de 4-6 maanden na de bevalling liggen. Ik weet niet hoelang geleden je zusje bevallen is?
Ik geloof dat de pieken van een ppd doorsnee rond de 4-6 maanden na de bevalling liggen. Ik weet niet hoelang geleden je zusje bevallen is?
13 maanden geleden. We hebben echter wel een heel heftig jaar achter de rug met dus oa twee moeilijke zwangerschappen (zij en ik allebei pre-dep), problemen met de naam van ons meisje en heel veel problemen met mijn broer. Dat het dus niet zo lekker liep hier en daar, leek alleen maar logisch. De laatste tijd gaat het echter ineens weer heel slecht, vandaar mijn vraag eigenlijk of dit nog een ppd kan zijn, of 'gewoon' een depressie.
Ja, gelukkig gaat het met mij echt veel beter, maar vorig jaar toen hij wegging ging het ook goed. Ik heb hem vrolijk en blij weggebracht op vrijdagochtend en op zaterdag is het bij mij begonnen. Zo duidelijk als ik me dat nog herinner, die omslag van de ene dag op de andere.
Ja, gelukkig gaat het met mij echt veel beter, maar vorig jaar toen hij wegging ging het ook goed. Ik heb hem vrolijk en blij weggebracht op vrijdagochtend en op zaterdag is het bij mij begonnen. Zo duidelijk als ik me dat nog herinner, die omslag van de ene dag op de andere.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Heeft ze lang borstvoeding gegeven? Dan kan de hormoon verandering bij het stoppen ook nog meespelen. Maar als je zoveel meemaakt, dan houd het natuurlijk ook gewoon eens op. Zou het nog een burn-out/overspannenheid kunnen zijn, dat de grens gewoon bereikt is?
Misschien kun je dat 1e dagje iets leuks inplannen? Dat je niet thuis kunt gaan zitten sippen? Ergens koffiedrinken, ochtendje park.. En gewoon lekker de hele dag genieten van je meisje
Misschien kun je dat 1e dagje iets leuks inplannen? Dat je niet thuis kunt gaan zitten sippen? Ergens koffiedrinken, ochtendje park.. En gewoon lekker de hele dag genieten van je meisje
BV is ze al een tijdje geleden mee gestopt, ook mede door omstandigheden, geen helemaal vrije keus. Maar idd, al met al kan het ook een 'gewone' burn out/depressie zijn. Ik vroeg het me gewoon af, omdat het ook tijdens de zwangerschap zo vreselijk fout gegaan is.
Ik ga zeker leuke dingen doen, en logeren bij mijn ouders. En ik moet een paar dagen werken en al met al zal het zeker wel goed komen, denk ik. En het is nog niet eens zeker dat hij gaat, maar ik kreeg gisteravond echt even heel erg de kriebels en eennaar gevoel toen hij vertelde dat hij misschien weer weg moet. Ik wist wel dat hij in februari weer zou moeten, maar daar kon ik me dan veel langer op voorbereiden. Dit is over een maand, een paar dagen na Senna's eerste verjaardag!
Nou ja, komt vast goed, en deze vervuiling hoort hier dan ook verder niet. het wierp me gewoon even erg terug in de tijd.
En het verlossende woord: het gaat in juli niet door! Rustig dus de tijd om me voor te bereiden op februari
[ Bericht 10% gewijzigd door miss_sly op 16-06-2010 11:16:52 ]
Ik ga zeker leuke dingen doen, en logeren bij mijn ouders. En ik moet een paar dagen werken en al met al zal het zeker wel goed komen, denk ik. En het is nog niet eens zeker dat hij gaat, maar ik kreeg gisteravond echt even heel erg de kriebels en eennaar gevoel toen hij vertelde dat hij misschien weer weg moet. Ik wist wel dat hij in februari weer zou moeten, maar daar kon ik me dan veel langer op voorbereiden. Dit is over een maand, een paar dagen na Senna's eerste verjaardag!
Nou ja, komt vast goed, en deze vervuiling hoort hier dan ook verder niet. het wierp me gewoon even erg terug in de tijd.
En het verlossende woord: het gaat in juli niet door! Rustig dus de tijd om me voor te bereiden op februari
[ Bericht 10% gewijzigd door miss_sly op 16-06-2010 11:16:52 ]
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Oh wat fijn Miss! dan heb je nu toch je voorbereidingstijd in iedergeval
En vwb je zusje, heeft ze al eens met de huisarts gesproken? ppd lijkt het niet op het eerste gezicht, maar natuurlijk is het niet uit te sluiten. Als in: misschien heeft ze constant wel vervelende gevoelens gehad, maar valt het nu op voor jou en de omgeving.
En vwb je zusje, heeft ze al eens met de huisarts gesproken? ppd lijkt het niet op het eerste gezicht, maar natuurlijk is het niet uit te sluiten. Als in: misschien heeft ze constant wel vervelende gevoelens gehad, maar valt het nu op voor jou en de omgeving.
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Slybeeb, gelukkig niet al volgende maand. Maar ik denk dat het al veel kan schelen als je op eea bent voorbereid en je omgeving om steun kunt vragen. plus dat ze je in de gaten kunnen houden wat betreft symptomen. En wat naar voor je zus. Tja, die naam, dat herinner ik me nog wel. En je broer ja, dat heb ik zijdelings in de SC meegekregen (is dat goed afgelopen??). Maar weet je, eigenlijk doet het er toch niet zo heel veel toe of het een PPD of een andere depressie is? Qua gevoel is het even kut, en qua behandeling gelijk. Toch?
Yppeke, hoe gaatie met afbouwen??
Yppeke, hoe gaatie met afbouwen??
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Speelt dat met de naam van Senna nog steeds miss_sly? Vervelend lijkt me dat, voor jullie allebei
Fijn dat het met jou weer goed gaat!
Fijn dat het met jou weer goed gaat!
Moonah, je hebt gelijk, met je hele post eigenlijk wel. Mijn broer zit voorlopig een kleine 4 jaar vast, wellicht begin volgend jaar overgeplaatst naar Nederland. Het grootste punt bij mijn zus is toch kennelijk nog steeds de naam. Zoals ik het begrijp, is dat een van de belangrijkste factoren nu. En misschien dat ik juist daarom ook wel nog denk aan een hormonale oorzaak voor de depressie, maar wellicht is dat helemaal niet relevant en hebben hormonen er weinig mee te maken. En idd, lood om oud ijzer: het is kut en er moet gehandeld/behandeld worden.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Artikel over hulp bij PPD
http://www.psy.nl/meer-ni(...)-is-een-groot-taboe/
http://www.psy.nl/meer-ni(...)-is-een-groot-taboe/
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Wat fijn dat schaap nu toch niet weg hoeft miss_sly!
Het afbouwen gaat goed Moonah. Het valt me echt zo ontzettend mee. Ik heb wat last gehad van duizeligheid en 'licht in mijn hoofd' en trillende handen, maar zeker niet dramatisch. Het kan nog komen, maar dat verwacht ik niet. Echt heel fijn. Op zich mag ik nu een afspraak maken met de huisarts, maar ik denk ik dat ik nog twee weken wacht, voor de zekerheid. Ben echt zo blij, dat het niet ging als de vorige keer.
Bedankt voor dat artikeltje oxy. Goed dat er aandacht voor is. Eerlijk gezegd ben ik wel verbaasd dat veel vrouwen schijnbaar na drie gesprekken al genoeg hulp hebben gehad. Als ik dan mijn hele traject bekijk.
Het afbouwen gaat goed Moonah. Het valt me echt zo ontzettend mee. Ik heb wat last gehad van duizeligheid en 'licht in mijn hoofd' en trillende handen, maar zeker niet dramatisch. Het kan nog komen, maar dat verwacht ik niet. Echt heel fijn. Op zich mag ik nu een afspraak maken met de huisarts, maar ik denk ik dat ik nog twee weken wacht, voor de zekerheid. Ben echt zo blij, dat het niet ging als de vorige keer.
Bedankt voor dat artikeltje oxy. Goed dat er aandacht voor is. Eerlijk gezegd ben ik wel verbaasd dat veel vrouwen schijnbaar na drie gesprekken al genoeg hulp hebben gehad. Als ik dan mijn hele traject bekijk.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yps, wat fijn dat het afbouwen zo meevalt en goed gaat!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Yppy, omdat het zo goed gaat 
, zet ik hier mijn lievelingsliedje (van Acda & de Munnik) neer.
Inclusief de tekst, want daar gaat het om!
Ik hoop, dat het ook voor jou een symbool (of hoe zeg je dat, voor mij betekent het nummer heel veel ) zal worden. Loop!!! 
Vandaag ben ik gaan lopen
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik was het maanden al van plan
Maar pas toen iedereen gezegd had, dat het niet kon,
Ging ik lopen
Kijk me lopen toch
Hier loop ik dan
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik heb de meningen geteld
En heb bedacht dat het niets uitmaakt
Ook als men niks vind, wordt zelfs dat nog als een mening je verteld
Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop
Is van nu af aan een weg
Vandaag ben ik gaan lopen
Maak me klein bij elk geluid
Ben veel banger dan ik was,
Toen ik nog stil stond
Mag zo wezen
Maar ik kom eindelijk, ik kom eindelijk vooruit
Vandaag ben ik gaan lopen
Waar ik loop, is van nu af aan een weg
Kijk me lopen, zeven sloten
Hoogste bergen, andersom
Ik ben hoe dan ook gaan lopen
Ik zie wel waar ik kom
Diepe dalen, mooie paden
Ik glim bij wat ik zachtjes haast onhoorbaar fluisterend zeg
Waar ik gelopen heb, is van nu af aan een weg
Vandaag ben ik gaan lopen
Omdat dat is wat ik wou
Ik heb geen idee waarom men zei dat het niet kon
Zeg liever ga maar, dat is leuk,
En moet je doen
Want kijk me lachen, man
Hier loop ik nou
, zet ik hier mijn lievelingsliedje (van Acda & de Munnik) neer.Inclusief de tekst, want daar gaat het om!
Ik hoop, dat het ook voor jou een symbool (of hoe zeg je dat, voor mij betekent het nummer heel veel
) zal worden. Loop!!! Vandaag ben ik gaan lopen
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik was het maanden al van plan
Maar pas toen iedereen gezegd had, dat het niet kon,
Ging ik lopen
Kijk me lopen toch
Hier loop ik dan
Vandaag ben ik gaan lopen
Ik heb de meningen geteld
En heb bedacht dat het niets uitmaakt
Ook als men niks vind, wordt zelfs dat nog als een mening je verteld
Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop
Is van nu af aan een weg
Vandaag ben ik gaan lopen
Maak me klein bij elk geluid
Ben veel banger dan ik was,
Toen ik nog stil stond
Mag zo wezen
Maar ik kom eindelijk, ik kom eindelijk vooruit
Vandaag ben ik gaan lopen
Waar ik loop, is van nu af aan een weg
Kijk me lopen, zeven sloten
Hoogste bergen, andersom
Ik ben hoe dan ook gaan lopen
Ik zie wel waar ik kom
Diepe dalen, mooie paden
Ik glim bij wat ik zachtjes haast onhoorbaar fluisterend zeg
Waar ik gelopen heb, is van nu af aan een weg
Vandaag ben ik gaan lopen
Omdat dat is wat ik wou
Ik heb geen idee waarom men zei dat het niet kon
Zeg liever ga maar, dat is leuk,
En moet je doen
Want kijk me lachen, man
Hier loop ik nou
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Tsja, laten we dit topic maar eens een goede schop geven.
Aan de ene kant heb ik best zin om een heel verhaal neer te kalken, aan de andere kant, toch ook weer niet.
Naja, gewoon de basics dan maar:
ik ben een paar weken geleden door een psychiater gediagnosticeerd met een matig tot ernstige PPD (met manische trekken). Das fijn, hè, als een officieel persoon zegt dat je ernstig depressief bent.
ik was eerst bij een 'gewone' GGZinstelling, maar dat duurde maar en dat duurde maar, dus ben ik naar een poli psychiatrie van een academisch zkh gegaan, zodat ik sneller geholpen kon worden.
eerlijk: dit is eigenlijk niet te harden.
ik wilde eerst mss onder een kloon hier posten, zodat ik enige controle zou hebben over wie het zag / las, maar mijn gevoel zegt ook wel dat juist de illusie van controle een onderdeel van het probleem is.
maar ja, als ik de controle over mijn stemming los laat, wordt de wereld helemaal grijs en zwart en zijn de cognitieve filters helemaal weg, en heb ik helemaal geen ruimte meer om te reageren op mijn kinderen.
Dus dan hou je eea maar weer vast. En krop je het maar weer op. En komt het er via alle andere kanten weer knetterhard uit
naja, ik weet ook niet wat ik hier nu mee wil bereiken eigenlijk. ik weet dat ik niet de enige ben met dit probleem (1 op 10 of 20 versbakken moeders krijgt het in min of meerdere mate, geloof ik?), maar hoe zijn de 'ervaringsdeskundigen' er mee omgegaan?
hoe ga je om met je kinderen als je eigenlijk naar je bed wil met de dekens over je heen en jammerend wil wachten tot het weggaat? (is niet altijd zo, maar de laatste tijd wel meer. masker gaat er steeds meer en blijvender vanaf. en dan voel je echt wat je voelt. en dat is zwaar k*t met peren. dan liever weer vechten en het masker op. maar dat heeft geen zin en verlies je toch...)
hebben jullie het verborgen gehouden voor de kinders? voor zover mogelijk? Eli ziet het wel. En ik probeer het hem ook uit te leggen (niet altijd, paar keer gedaan), dat mama au in haar hoofd heeft, maar dat eli nog steeds lief is en het niet zijn schuld is en zo. dat helpt dat wel. Maar dan nog, ik ben niet de mama / persoon die ik wil zijn.
Aviva ontwikkelt zich supersnel (vandaag eerste tandje, zat weer te janken ) en ik heb het gevoel van alles te missen. Omdat het niet binnenkomt of zo. Het is zó naar. Ik heb dit zó niet gewild. Ik heb ieder keer als in dit topic gepost werd, mezelf gelukkig geprezen dat ik daar geen last van had...
en in de tussentijd besef ik prima dat de tijd doorgaat. ik blijf mijn best doen om sociale contacten te behouden, om gezellige dingen te doen. hoort erbij. we zijn net terug van vakantie, heb me zelden zo beroerd gevoeld als de afgelopen week, maar toch naar buiten met de kinders. gezellig spelen met ze. en dat blijf ik ook voor mezelf doen. het kan niet anders....
oké, toch een heel verhaal geworden. en een beetje warrig, maar ik heb geen zin om te gaan schaven, dan ben ik om half 1 s nachts nog steeds bezig.
Aan de ene kant heb ik best zin om een heel verhaal neer te kalken, aan de andere kant, toch ook weer niet.
Naja, gewoon de basics dan maar:
ik ben een paar weken geleden door een psychiater gediagnosticeerd met een matig tot ernstige PPD (met manische trekken). Das fijn, hè, als een officieel persoon zegt dat je ernstig depressief bent.
ik was eerst bij een 'gewone' GGZinstelling, maar dat duurde maar en dat duurde maar, dus ben ik naar een poli psychiatrie van een academisch zkh gegaan, zodat ik sneller geholpen kon worden.
eerlijk: dit is eigenlijk niet te harden.
ik wilde eerst mss onder een kloon hier posten, zodat ik enige controle zou hebben over wie het zag / las, maar mijn gevoel zegt ook wel dat juist de illusie van controle een onderdeel van het probleem is.
maar ja, als ik de controle over mijn stemming los laat, wordt de wereld helemaal grijs en zwart en zijn de cognitieve filters helemaal weg, en heb ik helemaal geen ruimte meer om te reageren op mijn kinderen.
Dus dan hou je eea maar weer vast. En krop je het maar weer op. En komt het er via alle andere kanten weer knetterhard uit naja, ik weet ook niet wat ik hier nu mee wil bereiken eigenlijk. ik weet dat ik niet de enige ben met dit probleem (1 op 10 of 20 versbakken moeders krijgt het in min of meerdere mate, geloof ik?), maar hoe zijn de 'ervaringsdeskundigen' er mee omgegaan?
hoe ga je om met je kinderen als je eigenlijk naar je bed wil met de dekens over je heen en jammerend wil wachten tot het weggaat? (is niet altijd zo, maar de laatste tijd wel meer. masker gaat er steeds meer en blijvender vanaf. en dan voel je echt wat je voelt. en dat is zwaar k*t met peren. dan liever weer vechten en het masker op. maar dat heeft geen zin en verlies je toch...)
hebben jullie het verborgen gehouden voor de kinders? voor zover mogelijk? Eli ziet het wel. En ik probeer het hem ook uit te leggen (niet altijd, paar keer gedaan), dat mama au in haar hoofd heeft, maar dat eli nog steeds lief is en het niet zijn schuld is en zo. dat helpt dat wel. Maar dan nog, ik ben niet de mama / persoon die ik wil zijn.
Aviva ontwikkelt zich supersnel (vandaag eerste tandje, zat weer te janken
) en ik heb het gevoel van alles te missen. Omdat het niet binnenkomt of zo. Het is zó naar. Ik heb dit zó niet gewild. Ik heb ieder keer als in dit topic gepost werd, mezelf gelukkig geprezen dat ik daar geen last van had...en in de tussentijd besef ik prima dat de tijd doorgaat. ik blijf mijn best doen om sociale contacten te behouden, om gezellige dingen te doen. hoort erbij. we zijn net terug van vakantie, heb me zelden zo beroerd gevoeld als de afgelopen week, maar toch naar buiten met de kinders. gezellig spelen met ze. en dat blijf ik ook voor mezelf doen. het kan niet anders....
oké, toch een heel verhaal geworden. en een beetje warrig, maar ik heb geen zin om te gaan schaven, dan ben ik om half 1 s nachts nog steeds bezig.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Je bent stoer en dapper.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
quote:
heuj, nou heb ik het toch niet droog gehouden! 
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
En toch is het zo, ik weet hoeveel moeite het je kost om dit te vertellen. Niet zozeer tegen anderen, maar om het zo in de openbaarheid tegen jezelf te vertellen. Die drempel is gigantisch! Dus het is knap en stoer en dapper en nog veel meer. Echt!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Davinia ik vind het echt heel knap dat je dit hier neerzet Het is tenslotte niet niks om zoiets persoonlijks even op te schrijven. Ik schrik er wel van moet ik zeggen. Ik zag toevallig vanmiddag je andere berichtjes over dit onderwerp toen ik iets zocht voor iemand anders (je weet wie). Ik wil eigenlijk gewoon zeggen dat je bij me terecht kunt als je wilt praten, maar dat komt beroerd mijn toetsenbord uit omdat het toch wel herkenbaar is.
[ Bericht 50% gewijzigd door Stiemie op 09-08-2010 22:21:57 (toch wel erg moeilijk om zo neer te zetten...) ]
Het is tenslotte niet niks om zoiets persoonlijks even op te schrijven. Ik schrik er wel van moet ik zeggen. Ik zag toevallig vanmiddag je andere berichtjes over dit onderwerp toen ik iets zocht voor iemand anders (je weet wie). Ik wil eigenlijk gewoon zeggen dat je bij me terecht kunt als je wilt praten, maar dat komt beroerd mijn toetsenbord uit omdat het toch wel herkenbaar is. [ Bericht 50% gewijzigd door Stiemie op 09-08-2010 22:21:57 (toch wel erg moeilijk om zo neer te zetten...) ]
Helemaal met Yppy eens. Wat dapper dat je het opschrijft en het op die manier weer verder voor jezelf onderkent. Heel veel sterkte de komende tijd, ik wens dat je snel jouw eigen manier zult vinden om hiermee om te gaan
Lekker douchen!
Oh Davinia, wat naar.
Knap en goed dat je hulp hebt gezocht. En rot dat er zo'n lange wachttijden zijn. Hopelijk kun je snel terecht.
Dat masker, ja, dat is zó kenmerkend voor depressief zijn. Je zó groot houden. En zeker tov. je kinderen. Eli zal het idd vast al wel merken. Wat dat betreft heb ik geen ervaring. Ik wil je wel heel veel sterkte wensen.
En schrijf vooral hier van je af.
Knap en goed dat je hulp hebt gezocht. En rot dat er zo'n lange wachttijden zijn. Hopelijk kun je snel terecht.
Dat masker, ja, dat is zó kenmerkend voor depressief zijn. Je zó groot houden. En zeker tov. je kinderen. Eli zal het idd vast al wel merken. Wat dat betreft heb ik geen ervaring. Ik wil je wel heel veel sterkte wensen.
En schrijf vooral hier van je af.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Davinia
Dapper dat je het open gooit, erkent voor jezelf, hulp zoekt. Moeilijk en stoer!
Heel veel sterkte! En als je eens wilt meeten ofzo, praten, dan weet je me te vinden
Dapper dat je het open gooit, erkent voor jezelf, hulp zoekt. Moeilijk en stoer!
Heel veel sterkte! En als je eens wilt meeten ofzo, praten, dan weet je me te vinden
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Oh Davina.
Wat heftig allemaal, en wat dapper ben je. Poeh.
Heel veel sterkte. En wat miss Sly zegt, als je eens wil praten of even afleiding wil zoeken, je bent welkom.
Wat heftig allemaal, en wat dapper ben je. Poeh.
Heel veel sterkte. En wat miss Sly zegt, als je eens wil praten of even afleiding wil zoeken, je bent welkom.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
ik heb geen ervaring met ppd, wel met sterke emoties binnen het gezin, maar daarin is alles nog wel vers. tot nu toe kiezen wij ervoor om heel open te zijn. tot nu toe lijkt dat heel goed uit te pakken voor iedereen. we waken ervoor dat emotie zich nooit (al dan niet verbaal) agressief uit tegen de kinderen. dus het is wel ok om ontroerd (dus tranen) te zijn als ravi en selene iets schattigs doen. en het is ook ok om eens tegen elkaar uit te vallen (zonder schelden of gedoetjes, dat wel), ook al is het niet gewenst (beter om dingen úit te vechten op een ander tijdstip dan!), het is wel ok dan en het is ook ok om overstuur te zijn zonder reden. wel praten we dingen altijd uit en gaan we gewoon door met wat we deden. dus het 'schema' van de kinderen gaat altijd door, wat er ook gebeurt, hoe dan ook!quote:naja, ik weet ook niet wat ik hier nu mee wil bereiken eigenlijk. ik weet dat ik niet de enige ben met dit probleem (1 op 10 of 20 versbakken moeders krijgt het in min of meerdere mate, geloof ik?), maar hoe zijn de 'ervaringsdeskundigen' er mee omgegaan?
hoe ga je om met je kinderen als je eigenlijk naar je bed wil met de dekens over je heen en jammerend wil wachten tot het weggaat? (is niet altijd zo, maar de laatste tijd wel meer. masker gaat er steeds meer en blijvender vanaf. en dan voel je echt wat je voelt. en dat is zwaar k*t met peren. dan liever weer vechten en het masker op. maar dat heeft geen zin en verlies je toch...)
hebben jullie het verborgen gehouden voor de kinders? voor zover mogelijk? Eli ziet het wel. En ik probeer het hem ook uit te leggen (niet altijd, paar keer gedaan), dat mama au in haar hoofd heeft, maar dat eli nog steeds lief is en het niet zijn schuld is en zo. dat helpt dat wel. Maar dan nog, ik ben niet de mama / persoon die ik wil zijn.
en wat de anderen al zeggen: heel knap en dapper dat je zo open bent
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Davinia , dapper dat je het post en goed dat je hulp hebt gezocht.
Ik vind het lastig om verder wat te schrijven, maar misschien ga ik je nog wel een PM sturen...
, dapper dat je het post en goed dat je hulp hebt gezocht.Ik vind het lastig om verder wat te schrijven, maar misschien ga ik je nog wel een PM sturen...
Fake it till you make it...
Davinia, de eerste stappen heb je gezet, bekennen dat er iets niet goed gaat, het "vertellen" aan je 'omgeving' als je zo sterk blijft zoals je nu deze stappen hebt gezet ga je het echt redden!
Zorg er voor dat je hulp krijgt waar nodig, en dit hoeft niet alleen medicatie te zijn, maar kan ook lotgenotencontact, kinderoppas en schoonmaakhulp krijgen zodat je af en toe ook even de kans krijgt je batterij op te laden.
Dikke knuf en kus
Zorg er voor dat je hulp krijgt waar nodig, en dit hoeft niet alleen medicatie te zijn, maar kan ook lotgenotencontact, kinderoppas en schoonmaakhulp krijgen zodat je af en toe ook even de kans krijgt je batterij op te laden.
Dikke knuf en kus
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Davina. Wat ontzettend stoer van je dat je deze stap gezet hebt. De 'ervaringsdeskundigen' hebben het al gezegd. Het leven van je kinderen draait door en jij speelt daarin een rol. Nu is het belangrijk dat jij weer een lekker gevoel gaat krijgen zodat je niet meer hoeft te spelen, maar gewoon jezelf kun zijn. Heel veel suuces bij het doorgaan van dit zware proces. En weet wat ze hier zeggen..... iets met een put, een bodem en afzetten...
Jullie zijn lief! Dank!
Ik weet niet precies wat ik nou 'wil' met dit topic. Het is toch openbaar, het is toch internet...
Ik ben nog een beetje aan het zoeken wat goed voelt. Maar de start was iig fijn!
@chaca, weet je, ik ben een beetje bang dat de bodem nog niet eens bereikt is...
Dank!Ik weet niet precies wat ik nou 'wil' met dit topic. Het is toch openbaar, het is toch internet...
Ik ben nog een beetje aan het zoeken wat goed voelt. Maar de start was iig fijn!
@chaca, weet je, ik ben een beetje bang dat de bodem nog niet eens bereikt is...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Weet je Davinia, als je zo diep zit, dan zal de psych vast de optie van medicatie opperen. Heb je daar al over nagedacht? Hoe je daar tegenover staat? Ik weet nog wel dat ik het indertijd ontzettend heftig vond, en ernstig twijfelde. Immers, ik vond dat ik het allemaal maar zelf moest doen. Tot ik werkelijk helemaal óp was, toen was de keuze snel gemaakt. En binnen een week scheen de zon weer voor me. Op die manier was ik ook veel ontvankelijker voor therapie.
Denk er maar vast eens over na. Als het aanslaat (als je pech hebt is het even zoeken naar de juiste medicatie) is het een wereld van verschil en kun je van daaruit gesprekken aangaan om 'aan jezelf te werken'.
Denk er maar vast eens over na. Als het aanslaat (als je pech hebt is het even zoeken naar de juiste medicatie) is het een wereld van verschil en kun je van daaruit gesprekken aangaan om 'aan jezelf te werken'.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ook dat geeft niets. Je beseft dat dit misschien wel het geval zou kunnen zijn. Prima. Zodra jij die bodem onder je voeten voelt, weet je dat je af kunt gaan zetten en de weg weer naar boven zult vinden. Nee, niet makkelijk. Absoluut niet, maar zo ontzettend belonend als je eenmaal boven bent.
Ooit heeft iemand die heel bijzonder voor me was, me uitgelgd wat je allemaal kunt doen als je in de problemen zit. Ik (en wrs. velen met mij) lieten de bekende emmer overstromen. Die lieve persoon gaf mij toen de uitleg dat dat slechts één manier was. Maar er waren meerdere manieren. Bijvoorbeeld het vroegtijdig leegkiepen van de emmer. Maar dat gaat meestal met een kleine overstoming (van gevoelens) gepaard. Een andere manier was (en daar kreeg ik letterlijk een boor voor aangerijkt) Het boren van kleine gaatjes in die emmer.
een gaatje voor elke dag een kopje thee en 5 minuten even wegdromen in het niets.
een gaatje voor gewoon lekker op de bank met een boek.
een gaatje voor even lekker uitwaaien op het strand.
en ga zo maar door....
Soms maak ik de fout dat ik vuil water (te veel negatieve dingen) in mijn emmer laat stromen en de gaatjes verstopt raken. Dan moet ik mezelf tot de orde roepen en die gaatjes doorprikken. Maar de lessen die ik de afgelopen jaren geleerd heb, zijn me dierbaar.
Ik hoop dat je er iets mee kunt.
Ooit heeft iemand die heel bijzonder voor me was, me uitgelgd wat je allemaal kunt doen als je in de problemen zit. Ik (en wrs. velen met mij) lieten de bekende emmer overstromen. Die lieve persoon gaf mij toen de uitleg dat dat slechts één manier was. Maar er waren meerdere manieren. Bijvoorbeeld het vroegtijdig leegkiepen van de emmer. Maar dat gaat meestal met een kleine overstoming (van gevoelens) gepaard. Een andere manier was (en daar kreeg ik letterlijk een boor voor aangerijkt) Het boren van kleine gaatjes in die emmer.
een gaatje voor elke dag een kopje thee en 5 minuten even wegdromen in het niets.
een gaatje voor gewoon lekker op de bank met een boek.
een gaatje voor even lekker uitwaaien op het strand.
en ga zo maar door....
Soms maak ik de fout dat ik vuil water (te veel negatieve dingen) in mijn emmer laat stromen en de gaatjes verstopt raken. Dan moet ik mezelf tot de orde roepen en die gaatjes doorprikken. Maar de lessen die ik de afgelopen jaren geleerd heb, zijn me dierbaar.
Ik hoop dat je er iets mee kunt.
Weetje Davinia, soms hoef je ook niks te willen bereiken, en kan van je afschrijven (bijvoorbeeld hier) al een steuntje in de rug geven, en de adviezen die je er voor niks bijkrijgt kun je bekijken en als het je aanspreekt toepassen in je leven, en wat niet bij jou aansluit leg je lekker naast je neerquote:Op dinsdag 10 augustus 2010 11:26 schreef DaviniaHR het volgende:
Jullie zijn lief!
Ik weet niet precies wat ik nou 'wil' met dit topic. Het is toch openbaar, het is toch internet...
Ik ben nog een beetje aan het zoeken wat goed voelt. Maar de start was iig fijn!
@chaca, weet je, ik ben een beetje bang dat de bodem nog niet eens bereikt is...
misschien moet je dit berichtje vaker lezen dan een keer om het te snappen, kan het iig niet duidelijker uitleggen sorry
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
moonah, de optie medicatie is al genoemd, ja. AD wil ik pertinent niet. persoonlijke redenen en zo. Stemmingsstabilisatoren is zeker een optie. (en er zijn minimaal 2 types die prima samen gaan met bv, dus dat is weer een probleem minder.)
chaca, ik moest ff een paar keer lezen tot ik het snapte, maar het spreekt me wel aan ja!
ik probeer nu wel al alles wat me enigszins dwars zit of in mijn hoofd zit, zo snel mogelijk eruit te krijgen, want er is dus echt helemaal niets nodig om weer die put in te lazeren... en dat lijkt te helpen (ik zit dus nog steeds in pyjama, maar ja, ik wilde eerst andere dingen doen)
chaca, ik moest ff een paar keer lezen tot ik het snapte, maar het spreekt me wel aan ja!
ik probeer nu wel al alles wat me enigszins dwars zit of in mijn hoofd zit, zo snel mogelijk eruit te krijgen, want er is dus echt helemaal niets nodig om weer die put in te lazeren... en dat lijkt te helpen (ik zit dus nog steeds in pyjama,
maar ja, ik wilde eerst andere dingen doen)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Wat een mooie metafoor, Chaca! Ik ben dol op metaforen, die maken vaak zo goed duidelijk hoe een situatie in elkaar steekt.
En Davinia, goed dat je je al hebt georienteerd. Fijn ook, dat er medicatie is die met BV samen gaat, dat vergemakkelijkt de evt keuze lijkt me.
En Davinia, goed dat je je al hebt georienteerd. Fijn ook, dat er medicatie is die met BV samen gaat, dat vergemakkelijkt de evt keuze lijkt me.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Davinia, ondanks het negatieve, lijk je wel duidelijk te weten wat je wil: je zoekt zelf de goede hulp, denkt na over de beste medicatie. Dat je in actie komt is al een goed teken!
En ik vind het dapper dat je hier zo open durft te zijn. Ook al een hele stap om te zetten.
Ik herken het wel deels van toen Chris klein was, maar niet zoals heftig als sommige andere OUD-mama's denk ik
Chaca, dat klinkt erg mooi.
En ik vind het dapper dat je hier zo open durft te zijn. Ook al een hele stap om te zetten.
Ik herken het wel deels van toen Chris klein was, maar niet zoals heftig als sommige andere OUD-mama's denk ik
Chaca, dat klinkt erg mooi.
Waarom is alles toch zo ingewikkeld?
Ik vind het zó moeilijk om dat masker af te zetten, af te laten. Het is zo fijn met masker. Dan hoef ik tenminste niet te voelen. Gewoon negeren, mss gaat het dan wel weg. Wat je niet ziet, bestaat niet, enzo.
En wanneer moet je dan je masker aflaten? Op je werk? Geen optie. Thuis? Dan zijn de kinderen er, en dat wil ik ze ook niet aandoen. Dan gaat Eli muiten, en zit PR met een mokkende vrouw die niks kan hebben qua prikkels, en een gillende peuter die het niet snapt. En dan is Aviva er ook nog. Maar die is meestal wel lief, dus dat scheelt dan weer.
Maar ja, wanneer laat je eea dan toe? Ik weet het niet meer. Ik werk halve dagen, dus ’s middags heb ik wel even tijd, maar dan heb ik ook geen zin om uitgebreid me k*t te gaan zitten voelen, dan moet er van alles gedaan worden. En dingen op de to-do-lijst zijn weer stressoren, dus dat moet weg. Maar als je dan steeds bezig bent, gaat het gevoel weer op de negeermodus. Fijn, hè, vrouwenlogica :’)
Maar ja, als ik het masker op houd, alles (mezelf) onder controle houd, komt er ook geen vooruitgang. Hoe is het toch mogelijk dat een mens zich continue met alles steeds blijft tegenwerken? Dat is toch irritant?
Om maar te zwijgen over mijn angsten voor de hechting tussen mij en Aviva…
Naja, ik ga maar werken of zo. Moet ook gebeuren.
en ik begin em steeds meer te ergeren aan de TI van dit topic het is helemaal niet
Ik vind het zó moeilijk om dat masker af te zetten, af te laten. Het is zo fijn met masker. Dan hoef ik tenminste niet te voelen. Gewoon negeren, mss gaat het dan wel weg. Wat je niet ziet, bestaat niet, enzo.
En wanneer moet je dan je masker aflaten? Op je werk? Geen optie. Thuis? Dan zijn de kinderen er, en dat wil ik ze ook niet aandoen. Dan gaat Eli muiten, en zit PR met een mokkende vrouw die niks kan hebben qua prikkels, en een gillende peuter die het niet snapt. En dan is Aviva er ook nog. Maar die is meestal wel lief, dus dat scheelt dan weer.
Maar ja, wanneer laat je eea dan toe? Ik weet het niet meer. Ik werk halve dagen, dus ’s middags heb ik wel even tijd, maar dan heb ik ook geen zin om uitgebreid me k*t te gaan zitten voelen, dan moet er van alles gedaan worden. En dingen op de to-do-lijst zijn weer stressoren, dus dat moet weg. Maar als je dan steeds bezig bent, gaat het gevoel weer op de negeermodus. Fijn, hè, vrouwenlogica :’)Maar ja, als ik het masker op houd, alles (mezelf) onder controle houd, komt er ook geen vooruitgang. Hoe is het toch mogelijk dat een mens zich continue met alles steeds blijft tegenwerken? Dat is toch irritant?
Om maar te zwijgen over mijn angsten voor de hechting tussen mij en Aviva…
Naja, ik ga maar werken of zo. Moet ook gebeuren.
en ik begin em steeds meer te ergeren aan de
TI van dit topic het is helemaal niet
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Moet je dat masker zo vaak af doen dan? Hoezo krijg je dan geen vooruitgang?
Het toelasten kostte mij ook veel energie, meer dan het 'er niet zijn'. Dus deed ik dat maar weinig. Bij mij is het meer langzaam vervaagd dan dat het op en af en op en af en op en af ging. En als het masker af ging, was het vaak onverwachts, als ik alleen was.
Het toelasten kostte mij ook veel energie, meer dan het 'er niet zijn'. Dus deed ik dat maar weinig. Bij mij is het meer langzaam vervaagd dan dat het op en af en op en af en op en af ging. En als het masker af ging, was het vaak onverwachts, als ik alleen was.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
omdat ik het idee heb dat daar een groot deel van het probleem ook zit.
het helpt ook niet dat ik bij alles dan ga denken 'ik voel dit wel, maar is dat wel echt wat ik voel, of is een masker dat ik voor mezelf ophoud?'
leuk, manische trekken dan kan je helemaal nergens meer van op aan. want tja, wat is nou de 'manische trekken', wat is nou echt 'ikke' zoals ik normaal ben? is het masker wellicht een uiting van de manische trekken? ik weet het niet meer, en das best irritant (understatement ). dat je niet eens meer zeker kunt zijn van je eigen gevoel(ens)
het helpt ook niet dat ik bij alles dan ga denken 'ik voel dit wel, maar is dat wel echt wat ik voel, of is een masker dat ik voor mezelf ophoud?'
leuk, manische trekken
dan kan je helemaal nergens meer van op aan. want tja, wat is nou de 'manische trekken', wat is nou echt 'ikke' zoals ik normaal ben? is het masker wellicht een uiting van de manische trekken? ik weet het niet meer, en das best irritant (understatement ). dat je niet eens meer zeker kunt zijn van je eigen gevoel(ens)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
oh davinia, dat klinkt flink ellendig zeg... veel sterkte ermee. gevoelens zijn ook rare dingen, en de bijbehorende gedachten al helemaal. ik zou me niet teveel afvragen welke gevoelens nou echter zijn dan andere, je kunt ze ook allemaal tegelijk/door elkaar voelen natuurlijk, ze hebben vast elk hun eigen waarheid/nut. waaruit leidde de psychiater trouwens die manische trekken af?
veel sterkte ermee. gevoelens zijn ook rare dingen, en de bijbehorende gedachten al helemaal. ik zou me niet teveel afvragen welke gevoelens nou echter zijn dan andere, je kunt ze ook allemaal tegelijk/door elkaar voelen natuurlijk, ze hebben vast elk hun eigen waarheid/nut. waaruit leidde de psychiater trouwens die manische trekken af?
in de haak.
Lastig om in woorden te vangen..
Misschien is het een kwestie van tijd, dat je dat masker steeds vaker kunt laten gaan. Maar dat je eerst meer "rust" moet hebben in wat erachter zit?
Ik weet nog van mijn (lichte) periode dat ik in het begin maar in een paar situaties dat masker afdeed. Bij mijn man als we 's avonds rustig konden praten, bij de psych, bij mijn zusje, of als de bom echt barste..
Door de verschillende gespreken ging ik me steeds beter voelen, kreeg meer rust&licht in mijn hoofd, en had ik het masker minder nodig. Dat ging vanzelf.
Zoiets
Misschien is het een kwestie van tijd, dat je dat masker steeds vaker kunt laten gaan. Maar dat je eerst meer "rust" moet hebben in wat erachter zit?
Ik weet nog van mijn (lichte) periode dat ik in het begin maar in een paar situaties dat masker afdeed. Bij mijn man als we 's avonds rustig konden praten, bij de psych, bij mijn zusje, of als de bom echt barste..
Door de verschillende gespreken ging ik me steeds beter voelen, kreeg meer rust&licht in mijn hoofd, en had ik het masker minder nodig. Dat ging vanzelf.
Zoiets
daarvoor had hij drie redenen:
- positieve familieanamnese (verder geen details op internet)
- PPD heeft meestal biploaire component
- dat ik toch onrustig en gejaagd blijf, ondanks de stevige depressieve klachten. meestal word je daar ook helemaal 'sloom' van, schijnt. heb ik dus niet. behalve als het echt-echt-echt niet gaat, maar das du niet zo vaak (omdat ik het tegenhoud? niet helemaal zoals het hoort. ik probeer wel de analogie van chaca's emmer te volgen, maar das niet makkelijk. ik gun mezelf die tijd niet, lijkt het wel.)
EDIT: dat ik dus kan werken en F5'en tegelijk, zal vast ook wel een symptoom zijn. of niet, en betrek ik er weer teveel bij.
voilà, het cirkeltje is weer rond...
- positieve familieanamnese (verder geen details op internet)
- PPD heeft meestal biploaire component
- dat ik toch onrustig en gejaagd blijf, ondanks de stevige depressieve klachten. meestal word je daar ook helemaal 'sloom' van, schijnt. heb ik dus niet. behalve als het echt-echt-echt niet gaat, maar das du niet zo vaak (omdat ik het tegenhoud? niet helemaal zoals het hoort. ik probeer wel de analogie van chaca's emmer te volgen, maar das niet makkelijk. ik gun mezelf die tijd niet, lijkt het wel.)
EDIT: dat ik dus kan werken en F5'en tegelijk, zal vast ook wel een symptoom zijn. of niet, en betrek ik er weer teveel bij.
voilà, het cirkeltje is weer rond...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
omdat de bekkenklachten weer hard de verkeerde kant op gaanquote:Op maandag 16 augustus 2010 09:51 schreef YPPY het volgende:
Moet je dat masker zo vaak af doen dan? Hoezo krijg je dan geen vooruitgang?
...
omdat de raynauds steeds sterker terug komt (wordt ook beïnvloed door emoties en kennelijk ook stemming)
dus tja, er zit energie die eruit moet. en dan het liefst op de minst pijnlijke manier.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Davinia Ik lees het nu pas joh.
Energie die je kwijt moet... Het hielp bij mij om gewoon te gaan hardlopen... niet bij een PPD, maar bij een 'gewone' depressie. Misschien idee? Misschien ook helemaal niet, kijk maar
Ik lees het nu pas joh. Energie die je kwijt moet... Het hielp bij mij om gewoon te gaan hardlopen... niet bij een PPD, maar bij een 'gewone' depressie. Misschien idee? Misschien ook helemaal niet, kijk maar
o lieve Davinia; wat vind ik het ontzettend knap van je dat je je zo blootgeeft en eerlijk durft te vertellen hoe je je voelt. Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen met het omgaan met deze moeilijke gevoelens en het ontdekken van de beste manier om weer positiever in het leven te staan...
Ik had dit topic nog nooit gezien Ik ben ook depressiegevoelig... heb een jaar of 5 geleden een burn out gehad, werkgerelateerd. Was heftig, inclusief paniekaanvallen, hyperventileren etc. Oftewel; al veel te lang met dat masker rondgelopen waar jij het over hebt Davinia. Inmiddels voel ik me goed, geen medicatie gehad; alleen rust, andere baan, en mezelf beter leren kennen.
het enige wat ik eraan heb overgehouden is claustrofobische neigingen...
ik hoop echt dat jij je ook snel beter voelt...
Ik had dit topic nog nooit gezien
Ik ben ook depressiegevoelig... heb een jaar of 5 geleden een burn out gehad, werkgerelateerd. Was heftig, inclusief paniekaanvallen, hyperventileren etc. Oftewel; al veel te lang met dat masker rondgelopen waar jij het over hebt Davinia. Inmiddels voel ik me goed, geen medicatie gehad; alleen rust, andere baan, en mezelf beter leren kennen. het enige wat ik eraan heb overgehouden is claustrofobische neigingen...
ik hoop echt dat jij je ook snel beter voelt...
05-12-2009 is ons lieve meisje geboren! Evie (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
Even een voor jou Davina. Omdat je bezig bent jezelf weer terug te vinden. Omdat je niet meer weet waar je kunt beginnen, maar ook weet dat je ermee moet beginnen. Omdat je de vraag stelt die iedereen stelt in deze situatie, wanneer en hoe en waarom. Maar niet weet waar je het antwoord kunt zoeken. Omdat je bang bent voor de toekomst, maar die toekomst ook niet wilt zoals je je nu voelt. Lieve meid....... stel kleine eisen aan jezelf, leg de lat op de grond en vooral en bovenal, probeer (en ja dat is moeilijk) probeer te stoppen met anderen tevreden te houden. Hoe moeilijk het ook is... zet het masker in elk geval bij PR af. Overleg met hem, geef hem aan dat hij juist de persoon zou moeten zijn, waarbij het masker af mag. En geef ook aan dat hij niet constant hoeft te reageren op jouw gevoel, maar dat jullie een wachtwoord afspreken, waarbij jij kunt aangeven dat je hem nu wel even nodig hebt. Jij mag dan gewoon huilen, mopperen, brullen, schelden, dingen kapot gooien enz. enz. Maar als jij dat ene woordje zegt, dan moet hij er voor je zijn en anders.... dan mag hij er voor je zijn.... nog een keer een
voor jou Davina. Omdat je bezig bent jezelf weer terug te vinden. Omdat je niet meer weet waar je kunt beginnen, maar ook weet dat je ermee moet beginnen. Omdat je de vraag stelt die iedereen stelt in deze situatie, wanneer en hoe en waarom. Maar niet weet waar je het antwoord kunt zoeken. Omdat je bang bent voor de toekomst, maar die toekomst ook niet wilt zoals je je nu voelt. Lieve meid....... stel kleine eisen aan jezelf, leg de lat op de grond en vooral en bovenal, probeer (en ja dat is moeilijk) probeer te stoppen met anderen tevreden te houden. Hoe moeilijk het ook is... zet het masker in elk geval bij PR af. Overleg met hem, geef hem aan dat hij juist de persoon zou moeten zijn, waarbij het masker af mag. En geef ook aan dat hij niet constant hoeft te reageren op jouw gevoel, maar dat jullie een wachtwoord afspreken, waarbij jij kunt aangeven dat je hem nu wel even nodig hebt. Jij mag dan gewoon huilen, mopperen, brullen, schelden, dingen kapot gooien enz. enz. Maar als jij dat ene woordje zegt, dan moet hij er voor je zijn en anders.... dan mag hij er voor je zijn.... nog een keer een
free, hardlopen met mijn bekken is geen strak plan. zwemmen ook niet. gister gefietst, ook geen bijster goed idee geweest dus qua sport ben je dan erg snel klaar, eigenlijk
chacama, wat je schrijft over PR, ik heb wel echt het gevoel dat we het 'samen' doen. voor zover dat mogelijk is, natuurlijk
kheb tegen mn baas gezegd dat ik wellicht vakantie wil een paar weken. werken gaat eigenlijk ook niet meer... dinsdag esprek met psych, dan gaan we het even goed bespreken. woensdag de bedrijfsarts, en dan heb je dikke kans dat een grote angst uitkomt: wederom volledig arbeidsongeschikt.
maar ja, ik heb geen keuze. moet mijn gevoel volgen. moet opnieuw leren te voelen wat ik voel, en daar direct en volledig naar handelen. alleen als dat masker volledig af kan (of onder zeer gecontroleerde condities op en dan zs weer af) kom ik vooruit. met halve dagen werken heb ik daar nog steeds geen tijd voor.
ben het wel een beetje beu dat al mijn angsten achter elkaar uitkomen maar ja, mss betekent dat ook wel dat ik mn lijf stiekem toch wel goed ken.
maar ja, en als ik dan weer volledig eruit ga, zal iedereen dus weten wat er aan de hand is, maar dan snappen ze ook meteen wel dat het ernstig is. dat scheelt dan. hoop ik. en dan mss alleen therapeutisch werken, maar niet meer de druk voelen om echt wat te moeten doen. ik krijg mijn hoofd er gewoon niet omheen. en dat kost zoveel energie. en dat is zo frustrerend. zit je daar: 'ik wil nu DIT doen.' en dan ga je zitten staren naar je scherm, komt er geen gedachte, haal je nog een kop koffie, check je maar weer eens je mail, druk je wat op F5, nog steeds geen gedachtes. is het al tijd om te kolven? top! kolven klaar, een nwe poging om iets te produceren, lukt niet. gelukkig bijna lunchtijd. en dan na de lunch wil het een klein beetje lukken, maar toch niet helemaal. en dan is het gewoon helemaal klaar. wat heb je dan gedaan op zo'n dag? helmaal geen ene fl*kker.
en ik wil zo graag! maar het gaat niet.
accepteren, accepteren, accepteren...
zoals nick en simon dat dan zeggen...
"En je hoofd vol zorgen
Houd je lichaam in zn macht
Er komt altijd een morgen
Ook naar de langste nacht
kijk omhoog, naar de zon
zoek niet naar een antwoord
laat het los, hou je vast aan mij!
deze weg wijst zichzelf
hij leidt je naar de toekomst
deze wolk drijft snel voorbij"
dus qua sport ben je dan erg snel klaar, eigenlijk chacama, wat je schrijft over PR, ik heb wel echt het gevoel dat we het 'samen' doen. voor zover dat mogelijk is, natuurlijk
kheb tegen mn baas gezegd dat ik wellicht vakantie wil een paar weken. werken gaat eigenlijk ook niet meer... dinsdag esprek met psych, dan gaan we het even goed bespreken. woensdag de bedrijfsarts, en dan heb je dikke kans dat een grote angst uitkomt: wederom volledig arbeidsongeschikt.
maar ja, ik heb geen keuze. moet mijn gevoel volgen. moet opnieuw leren te voelen wat ik voel, en daar direct en volledig naar handelen. alleen als dat masker volledig af kan (of onder zeer gecontroleerde condities op en dan zs weer af) kom ik vooruit. met halve dagen werken heb ik daar nog steeds geen tijd voor.
ben het wel een beetje beu dat al mijn angsten achter elkaar uitkomen
maar ja, mss betekent dat ook wel dat ik mn lijf stiekem toch wel goed ken.maar ja, en als ik dan weer volledig eruit ga, zal iedereen dus weten wat er aan de hand is, maar dan snappen ze ook meteen wel dat het ernstig is. dat scheelt dan. hoop ik. en dan mss alleen therapeutisch werken, maar niet meer de druk voelen om echt wat te moeten doen. ik krijg mijn hoofd er gewoon niet omheen. en dat kost zoveel energie. en dat is zo frustrerend. zit je daar: 'ik wil nu DIT doen.' en dan ga je zitten staren naar je scherm, komt er geen gedachte, haal je nog een kop koffie, check je maar weer eens je mail, druk je wat op F5, nog steeds geen gedachtes. is het al tijd om te kolven? top! kolven klaar, een nwe poging om iets te produceren, lukt niet. gelukkig bijna lunchtijd. en dan na de lunch wil het een klein beetje lukken, maar toch niet helemaal. en dan is het gewoon helemaal klaar. wat heb je dan gedaan op zo'n dag? helmaal geen ene fl*kker.
en ik wil zo graag! maar het gaat niet.accepteren, accepteren, accepteren...
zoals nick en simon dat dan zeggen...
"En je hoofd vol zorgen
Houd je lichaam in zn macht
Er komt altijd een morgen
Ook naar de langste nacht
kijk omhoog, naar de zon
zoek niet naar een antwoord
laat het los, hou je vast aan mij!
deze weg wijst zichzelf
hij leidt je naar de toekomst
deze wolk drijft snel voorbij"
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
och davinia, ik kan je enkel maar toewensen dat je je snel beter voelt. ik heb geen kant en klare oplossing, hoe graag ik die ook zou willen voor je.
vind je het echt zo erg als mensen zien dat het ff niet meer gaat?
vind je het echt zo erg als mensen zien dat het ff niet meer gaat?
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
thx!
en ja, eigenlijk wel. het gaat de mensen niks aan hoe ik me echt voel. de mensen zijn irl in de regel toch niet oprecht geïnteresseerd, behalve je echte vrienden, dan. en als je eigenlijk toch niet wil weten dat het niet gaat, hoef je het ook niet te weten.
klinkt hard, maar ik heb in het ziektejaar van mn moeder iets te vaak quasi-net-niet-meelevende reacties gehad van mensen met wie ik helemaal niets heb. die vonden dat ze wat moesten zeggen, maar ze waren eigenlijk niet geïnteresseerd. zeg dan niets
nee, dat kan ook niet, want dat mag niet van de sociale regels 
dus neuh, tgaat ze niks aan.
zet ze op een openbar forum
en ja, eigenlijk wel. het gaat de mensen niks aan hoe ik me echt voel. de mensen zijn irl in de regel toch niet oprecht geïnteresseerd, behalve je echte vrienden, dan. en als je eigenlijk toch niet wil weten dat het niet gaat, hoef je het ook niet te weten.
klinkt hard, maar ik heb in het ziektejaar van mn moeder iets te vaak quasi-net-niet-meelevende reacties gehad van mensen met wie ik helemaal niets heb. die vonden dat ze wat moesten zeggen, maar ze waren eigenlijk niet geïnteresseerd. zeg dan niets
nee, dat kan ook niet, want dat mag niet van de sociale regels dus neuh, tgaat ze niks aan.
zet ze op een openbar forum
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
quote:Op vrijdag 20 augustus 2010 22:21 schreef DaviniaHR het volgende:
thx!
en ja, eigenlijk wel. het gaat de mensen niks aan hoe ik me echt voel. de mensen zijn irl in de regel toch niet oprecht geïnteresseerd, behalve je echte vrienden, dan. en als je eigenlijk toch niet wil weten dat het niet gaat, hoef je het ook niet te weten.
klinkt hard, maar ik heb in het ziektejaar van mn moeder iets te vaak quasi-net-niet-meelevende reacties gehad van mensen met wie ik helemaal niets heb. die vonden dat ze wat moesten zeggen, maar ze waren eigenlijk niet geïnteresseerd. zeg dan niets
dus neuh, tgaat ze niks aan.
zet ze op een openbar forum
mooi is dat he.... je kan het hier zetten, juist omdat het een openbaar forum is. IRL zie je die mensen elke dag. Zie je elke dag dat ze naar je kijken en twijfelen of ze nu wel of niet wat moeten zeggen, wel of niet vragen hoe het gaat. Terwijl jij zoiets hebt van: doe maar niet. Het hoeft niet. Je weet het, maar je hoeft er niets mee te doen. Je echte vrienden die zijn eerlijk tegen je, die menen wat ze zeggen. Dus al dat halfslachtige gedoe, is niet nodig. Dat kost alleen maar energie.Ik hoop van harte dat de gesprekken met de psych en bedrijfsarts goed verlopen. Dat je de druk van het werken weg kan laten en kan doen wat Nick en Simon zingen.
en toen waren we een eerste dag thuis.
weer thuis.
"papa naar zijn werk!" ja, papa wel. mama kan weer niet.
en dan zit je lekker achter je computertje en zo, en dan denk je "het valt allemaal wel mee". en dan moet ik toch iets doen voor mn werk en dan komt er weer niets.
gaat dus echt niet.
maar dat betekent dat de mensen dus zullen gaan weten wat er echt aan de hand is. en dat wil ik eigenlijk helemaal niet. ik wil het zelf niet weten, en als anderen het weten, wordt het weer zo echt, of zo. tis echt best wel heel irritant.
vroeger dacht ik altijd 'wat slap dat je niet kan werken om zo'n butreden (wat dan ook)' als je geen koorts hebt, gewoon werken. tsja... of niet dus. zit je thuis. weer.
valt het op dat ik een slechte dag heb?
en dan probeer ik me voor te houden dat dit een prachtige kans is om mezelf psychisch even goed schoon te maken. alle bagger en troep wat in de jaren heeft opgebouwd, eruit te laten gaan. word je beter van. maar ja, wie word ik dan? en wat voor impact heeft dat op mijn ongeving?
en waarom kan het niet op een simpeler, 'vriendelijker', manier dan deze noodstop? naja, oostindisch doofheid mijnerzijds zal ook niet geholpen hebben
morgen naar de psych. zou hij het weg kunnen toveren? vast niet.
zucht.
weer thuis.
"papa naar zijn werk!" ja, papa wel. mama kan weer niet.
en dan zit je lekker achter je computertje en zo, en dan denk je "het valt allemaal wel mee". en dan moet ik toch iets doen voor mn werk en dan komt er weer niets.
gaat dus echt niet.
maar dat betekent dat de mensen dus zullen gaan weten wat er echt aan de hand is. en dat wil ik eigenlijk helemaal niet. ik wil het zelf niet weten, en als anderen het weten, wordt het weer zo echt, of zo. tis echt best wel heel irritant.
vroeger dacht ik altijd 'wat slap dat je niet kan werken om zo'n butreden (wat dan ook)' als je geen koorts hebt, gewoon werken. tsja... of niet dus. zit je thuis. weer.
valt het op dat ik een slechte dag heb?
en dan probeer ik me voor te houden dat dit een prachtige kans is om mezelf psychisch even goed schoon te maken. alle bagger en troep wat in de jaren heeft opgebouwd, eruit te laten gaan. word je beter van. maar ja, wie word ik dan? en wat voor impact heeft dat op mijn ongeving?
en waarom kan het niet op een simpeler, 'vriendelijker', manier dan deze noodstop? naja, oostindisch doofheid mijnerzijds zal ook niet geholpen hebben
morgen naar de psych. zou hij het weg kunnen toveren? vast niet.
zucht.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ach Davinia, dat klinkt rot..
iets wat mijn laatste psych zei:
Probeer ook af en toe leuke dingen te doen. Niet op zo'n baaldag maar de hele dag naar de computer staren tot er iets uit je vinger komt, maar ga lekker wandelen, een hobby uitoefenen, een achterstallig klusje (ruimt je hoofd ook op) of om mijn part het huis soppen. Probeer, als het op de computer/met werk niet wil, er niet te lang aan te besteden. Doe gewoon even wat anders, en probeer het later nog eens. Of dat later nou een uur of een dag is, dat hangt gewoon van je humeur af, niet van je baas.
iets wat mijn laatste psych zei:
Probeer ook af en toe leuke dingen te doen. Niet op zo'n baaldag maar de hele dag naar de computer staren tot er iets uit je vinger komt, maar ga lekker wandelen, een hobby uitoefenen, een achterstallig klusje (ruimt je hoofd ook op) of om mijn part het huis soppen. Probeer, als het op de computer/met werk niet wil, er niet te lang aan te besteden. Doe gewoon even wat anders, en probeer het later nog eens. Of dat later nou een uur of een dag is, dat hangt gewoon van je humeur af, niet van je baas.
En daar ga je de mist in denk ik lieve davinia.quote:Op maandag 23 augustus 2010 17:51 schreef DaviniaHR het volgende:
en toen waren we een eerste dag thuis.
weer thuis.
"papa naar zijn werk!" ja, papa wel. mama kan weer niet.
en dan zit je lekker achter je computertje en zo, en dan denk je "het valt allemaal wel mee". en dan moet ik toch iets doen voor mn werk en dan komt er weer niets.
gaat dus echt niet.
maar dat betekent dat de mensen dus zullen gaan weten wat er echt aan de hand is. en dat wil ik eigenlijk helemaal niet. ik wil het zelf niet weten, en als anderen het weten, wordt het weer zo echt, of zo. tis echt best wel heel irritant.
Dit komt me zo bekend voor, ik wou er ook niks van weten, dat ik me kut voelde, niet genoot van het moederschap, alles eigelijk....
En toch, als je het op een gegeven moment echt toegeeft aan jezelf, het gaat niet, dan ben je alweer een stapje verder in het genezingsproces, hoe raar dat misschien ook klinkt
Ik wens je veel sterkte
"I'm not expecting to grow flowers in a desert, but i can live and breathe and see the sun in wintertime"
https://www.youtube.com/watch?v=jbhtJh1LXHQRoll
https://www.youtube.com/watch?v=jbhtJh1LXHQRoll
Ik denk op basis van wat je geschreven hebt (en wat ervaring) dat een goede dag opvallender zou zijnquote:Op maandag 23 augustus 2010 17:51 schreef DaviniaHR het volgende:
valt het op dat ik een slechte dag heb?
Heb je je al ziek gemeld? Dat geeft iedereen meer duidelijkheid en verlost jou van de plicht (niet het gevoel) tot werken, bovendien geeft het je de tijd die je nodig hebt voor herstel. Want ook van hormonaal bepaalde depressies kun je niet parttime herstellen.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Goed punt!quote:Op maandag 23 augustus 2010 19:12 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Ik denk op basis van wat je geschreven hebt (en wat ervaring) dat een goede dag opvallender zou zijn
Heb je je al ziek gemeld? Dat geeft iedereen meer duidelijkheid en verlost jou van de plicht (niet het gevoel) tot werken, bovendien geeft het je de tijd die je nodig hebt voor herstel. Want ook van hormonaal bepaalde depressies kun je niet parttime herstellen.
En ik vind het heel dapperdat je er uberhaupt mee naar buiten bent gekomen
Ik denk het niet dat hij kan toveren... althans ik ben er nog steeds geen tegen gekomen die dat kanquote:Op maandag 23 augustus 2010 17:51 schreef DaviniaHR het volgende:
morgen naar de psych. zou hij het weg kunnen toveren? vast niet.
zucht.
Ik vind dat je hard bent voor jezelf, je zit niet lekker achter je computertje volgens mij, je probeert je uit alle macht overeind te houden, dingen weg te proppen... misschien kost dat je nog wel meer energie dan die zooi laten gaan, maar dat is wel eng
Fake it till you make it...
Davina, ik heb helaas niks zinvols te zeggen
Ik heb papieren ontvangen van de afdeling prenatale depressie. Hoop vragenlijsten die ingevuld moeten worden. Ik moet 23 september dus tot die tijd steek ik nog maar even mijn kop in het zand
Ik heb papieren ontvangen van de afdeling prenatale depressie. Hoop vragenlijsten die ingevuld moeten worden. Ik moet 23 september dus tot die tijd steek ik nog maar even mijn kop in het zand
"accio ongemakken" of anders "reparo hersenen" ? Wellicht dat "Balsemio" wonderen doet? En tot slot raad ik "Vulnera Sanentur" aan...quote:Op maandag 23 augustus 2010 17:51 schreef DaviniaHR het volgende:
morgen naar de psych. zou hij het weg kunnen toveren?
en sterkte, meis je weet me te vinden als je wil praten
Davina hoe is het gegaan? Of moet je straks pas?
Dizzy, succes. Ik vond die lijsten altijd zo confronterend. "Heeft u er ooit al eens aan gedacht om uit het leven te stappen?" Uhm..... gedacht.....ja, gedacht.....maar ook weer weg geredeneerd.....telt het dan wel...of niet?
Dizzy, succes. Ik vond die lijsten altijd zo confronterend. "Heeft u er ooit al eens aan gedacht om uit het leven te stappen?" Uhm..... gedacht.....ja, gedacht.....maar ook weer weg geredeneerd.....telt het dan wel...of niet?
Davinia heel veel sterkte. De eerste goede stap, die veel moed zal hebben vereist, namelijk hulp te zoeken heb je al genomen.
Ik hoop heel erg voor je dat je snel weer van de kleine dingen in het leven kunt genieten. Als je je wilt afleiden, weet je me te bereiken.
Ik hoop heel erg voor je dat je snel weer van de kleine dingen in het leven kunt genieten. Als je je wilt afleiden, weet je me te bereiken.
Carpe Diem- Pluk de Dag
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
Jeuj, gezelschap! Het wordt nog leuk hier
nah, das niet lief
DML, wat naar dat je een prenatale depressie hebt! Oei, en je bent pas 16 wk heen! Heb je ervaring met stemmingsstoornissen dat je eea al zo snel weet te duiden? Of gaat het bij jou net zo subtiel als bij mij?
"reparo hersenen" is wel een goede, ja! (ik heb helemaal geen geduld meer voor dat topic in TV. Steeds spoilers en stills en zo. ... wacht gewoon ff tot de film uit is, dan zie je alles! maar offtopic en zo... )
tinu, thx! mss bel ik vanavond wel ff. als ik tijd heb
ik zal morgen wel wat meer reageren op de reacties. ik vind het echt heel lief dat jullie de moeite nemen om in dit moeilijke topic te reageren. maar heb nu ff geen ruimte in mijn kop.
gesprek met de psych was nogal heftig, zullen we maar zeggen. het is nog allemaal heel vers, en ik weet nog niet helemaal wat ik hierover wel en niet zo op internet wil pleuren, mss morgen een uitgebreider verslag.
de psych zocht het iig enkel in de medicamenteuze hoek en ik twijfel. wellicht dat ik een second opinion ga vragen.
op een gegeven moment zei hij ".... maar dat is niet het ideale pad"
toen dacht ik "ik ben toch al van het padje af, dus dat past dan wel"
galgenhumor FTW
Het wordt nog leuk hier nah, das niet lief
DML, wat naar dat je een prenatale depressie hebt! Oei, en je bent pas 16 wk heen! Heb je ervaring met stemmingsstoornissen dat je eea al zo snel weet te duiden? Of gaat het bij jou net zo subtiel als bij mij?
"reparo hersenen" is wel een goede, ja!
(ik heb helemaal geen geduld meer voor dat topic in TV. Steeds spoilers en stills en zo. ... wacht gewoon ff tot de film uit is, dan zie je alles! maar offtopic en zo... )tinu, thx!
mss bel ik vanavond wel ff. als ik tijd heb ik zal morgen wel wat meer reageren op de reacties. ik vind het echt heel lief dat jullie de moeite nemen om in dit moeilijke topic te reageren. maar heb nu ff geen ruimte in mijn kop.
gesprek met de psych was nogal heftig, zullen we maar zeggen. het is nog allemaal heel vers, en ik weet nog niet helemaal wat ik hierover wel en niet zo op internet wil pleuren, mss morgen een uitgebreider verslag.
de psych zocht het iig enkel in de medicamenteuze hoek en ik twijfel. wellicht dat ik een second opinion ga vragen.
op een gegeven moment zei hij ".... maar dat is niet het ideale pad"
toen dacht ik "ik ben toch al van het padje af, dus dat past dan wel"
galgenhumor FTW
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
galgenhumor is soms best grappig 
[ Bericht 2% gewijzigd door Nijna op 24-08-2010 21:04:44 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door Nijna op 24-08-2010 21:04:44 ]
Fake it till you make it...
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |