Hai,
Vandaag was het na een dag van absentie weer tijd om naar school te gaan. Na een paar presentaties gedaan te hebben, vond ik het weer worden om terug naar huis te gaan. Eerst een vriendin opgebeld of zij ook bijna vrij was en die was over een half uurtje klaar. Mooi dus.
Na buiten in de zon een half uurtje gewacht te hebben, zijn we samen richting het station gegaan. Eenmaal op het station meteen in de trein kunnen stappen en meteen een mooi plekje toegeëigend. Al snel liep de trein vol en moesten onze voeten van het bankje tegen over ons af. (wel met een krantje onder de schoenen) En kwam er een van het ICT soort tegen over ons zitten, deze jongen verbrak ook meteen het wereldrecord laptop openen. Jezus die jongen zat nog niet en hij had de laptop al uit zijn laptoptas gepakt en opengeklapt.
Anyway, deze jongen had nog al wat moeite om zijn ogen gewoon op het beeldscherm te houden. Hij zat constant naar ons te kijken, al snel viel ons dit op en zo goed als wij op elkaar ingespeeld waren zo goed reageerden wij hier ook op. Dus hebben wij hem de hele reis recht in zijn ogen gekeken, die arme jongen wist niet waar die moest kijken.

Binnen no-time begon de jongen te blozen en wist niet meer waar hij moest kijken, af en toe keek hij heel sneaky op vanuit zijn laptop om er achter te komen dat wij hem nog steeds aankeken. Uiteindelijk in Amersfoort uitgestapt en nog maar een keer naar de jongen gezwaaid, waarop hij snel de andere kant op keek. :’)
Dit soort dingen maken het treinreizen leuk.

O ja, was het toevallig iemand die hier ook zit?
Klacht: mensen die naar je kijken, maar dan helemaal dichtslaan wanneer je terug gaat kijken.