De kunst van het loslaten van je ex. - deel 100

quote:

Op maandag 7 december 2009 00:38 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Die terugvallen heb ik soms ook nog eens. Maar ze zijn wel minder en ook veel minder intensief. Helaas kan ik je geen vaststaand tijdschema overhandigen. Ik zit ook in een huis waar ik eigenlijk niet meer wil zitten. Verhuizen is de enige optie dan. Gelukkig ben ik uiterlijk dit voorjaar weg.

En top dat je een goed weekend hebt gehad!

Blij om te horen dat het minder wordt. Dat kan ik me ook wel voorstellen.. maar het blijft vast nog wel een tijdje kut.

Ik wil het nog een tijdje aankijken hoe het in dit huis gaat. Ik laat me ook niet zomaar 'wegjagen' doordat ik mezelf hier tegenkom. Ik zal het interieur eens veranderen, misschien helpt dat

tvp

Het loslaten betreft niet alleen je ex maar ook gelijk de hele familie blijkbaar. Mijn ex-schoonouders passen altijd op maandag op, maar nu doen zij dat niet meer.
Kreeg gisterenavond een smsje breng eerst de oudste naar school en daarna de kleine naar jou. Ik reageerde dat ik moest werken en dat was dan mijn probleem was hun antwoord.
Ze begrijpen geloof ik niet dat hun kleinkinderen hier de dupe van zijn. Ontzettend kinderachtig, maar ze krijgen mij niet stuk hoor.
Ik word hier alleen sterker door.

quote:

Op maandag 7 december 2009 09:08 schreef Kwartje7 het volgende:
Het loslaten betreft niet alleen je ex maar ook gelijk de hele familie blijkbaar. Mijn ex-schoonouders passen altijd op maandag op, maar nu doen zij dat niet meer.
Kreeg gisterenavond een smsje breng eerst de oudste naar school en daarna de kleine naar jou. Ik reageerde dat ik moest werken en dat was dan mijn probleem was hun antwoord.
Ze begrijpen geloof ik niet dat hun kleinkinderen hier de dupe van zijn. Ontzettend kinderachtig, maar ze krijgen mij niet stuk hoor.
Ik word hier alleen sterker door.

Dat is de goede instelling. Zo word je alleen maar zelfstandiger, en dus sterker! Goed bezig!

quote:

Op zondag 6 december 2009 23:03 schreef Barbusse het volgende:
@Snikch: ik wil je niet beledigen hoor, maar je klinkt een beetje als m'n ex. Chronisch ontevreden over jezelf zijn terwijl daar eigenlijk geen reden voor is.
_{Oh, shit. De vergelijking is eigenlijk best wel beledigend. Mijn excuus}

Zet je favoriete muziek op, trek 'n biertje open en accepteer dat je alleen bent. Vrienden, een nieuwe liefde...dat zijn toevoegingen, geen verplichtingen voor geluk.

Haha, nou ik zal maar tussen de beledigingen doorlezen dan . Maar ik weet dat je gelijk hebt, het was ook mijn doel om met mezelf gelukkig te worden maar ik moet zeggen dat een beetje een sociaal leven daar wel behoorlijk bij zou helpen . Gelukkig heb ik me de afgelopen maand redelijk kunnen vinden bij mijn vrienden. Maar dat is wel alleen op zaterdagavond meestal, tussendoor hoor ik er niet altijd evenveel van bij de meeste, is wel jammer vind ik maar goed.


Eerste deel daarvan heb ik vanochtend in de trein geprobeerd. Gewoon geen zorgen maken om al die mensen om me heen maar in mijn hoofd bedenken wat ik zou KUNNEN zeggen. En ik moet zeggen dat het wel een fijn gevoel geeft, geen druk van mezelf om daadwerkelijk iets te zeggen maar toch voor mezelf een beetje oefnen hoe je een gesprekje zou kunnen beginnen in mijn hoofd.
Klinkt waarschijnlijk erg stom maar goed . Daarmee zit ik in ieder geval niet mezelf te pushen . Stap 2 kan ik me ook nog wel in vinden deels, als je iemand langsloopt en die kijkt je aan kun je best vriendelijk 'hey' zeggen, of als iemand niest gewoon 'gezondheid' zeg maar. Maar goed, is een kleine hulp in ieder geval, verder volg ik dat 'stappenplan' niet ofzo hoor .

quote:

Op maandag 7 december 2009 00:34 schreef rijsttafel het volgende:
En Snick, je weet het al, maar je moet je er niet zo op focussen. Probeer te genieten van de sociale momenten die je wél hebt, dan gaan de eenzame momenten ook een stuk beter. Op de manier dat je er nu tegenaan kijkt, kan je er volgens mij niet echt van genieten. Het is lastig, dat weet ik.. maar je kan het wel En begin bij jezelf.

En je hebt wederom gelijk. Ben ook erg blij dat ik nu voor aanstaande zaterdag al weer wat gepland heb met wat vrienden. Wat ik al zeg, vind het jammer dat ik alleen verder weinig hoor van de maten maar goed, dat zal misschien ook wel weer komen als ik op de zaterdag avonden wat gezelliger doe . Kijk alleen echt op tegen de kerstvakantie, veeeel te veel vrije dagen en veeeel te weinig om te doen.

@ Kwartje7: Vind het goed om te horen dat je al zo ver gekomen bent !! Wel klote inderdaad dat de kinderen er onder moeten leiden want dat is vast niet goed voor ze dat hun opa en oma zo doen nee. Maar dat je er zelf beter mee om kan gaan en er sterker van wordt is ook heel belangrijk voor je kinderen hoor dus dat komt wel goed !

Zaterdag is m'n ex bij me geweest. hij kwam nog ff de laatste spullen terugbrengen.
Ik heb er heel erg over zitten denken om het contact (tijdelijk) te verbreken om zo het loslaten minder lastig te maken, maar ik kwam er niet uit. Dus besloot ik eerst maar zijn bezoekje af te wachten.
En het was dus echt gezellig...
Ik weet dat ik het me misschien moeilijker maak zo, maar ik wil het contact met hem niet kwijt. Het is wel duidelijk zo, ik weet dat het over is en dat het niks meer wordt, maar het contact wat we nu hebben is te leuk om weg te gooien.

Zaterdagavond wezen stappen. Was erg gezellig en erg goed voor m'n ego
Ik had ook een beetje een ik-ben-oud-en-niemand-vind-mij-leuk-dipje, en ik heb gemerkt dat dat allemaal best mee valt. Ik ben helemaal niet te oud om te gaan stappen en uit m'n plaat te gaan!

quote:

Op maandag 7 december 2009 09:42 schreef EviL_AleX het volgende:

[..]

Dat is de goede instelling. Zo word je alleen maar zelfstandiger, en dus sterker! Goed bezig!

Maar het doet wel pijn hoor. En niet zo'n klein beetje ook. Ik zie ze toch als mijn ouders. Ik besprak alles met ze. Ik wist wel dat het contact anders zou worden, maar zo, nee dat had ik niet verwacht.

Zoals ik had gezegd, ik word hier alleen maar sterker (en harder) van. En ze komen zichzelf nog wel tegen. Het contact met hun kleinkinderen wordt nu ook alleen maar minder. En zoals bij elke scheiding zijn de kinderen de dupe.

quote:

Op maandag 7 december 2009 10:35 schreef Kwartje7 het volgende:

[..]

Maar het doet wel pijn hoor. En niet zo'n klein beetje ook. Ik zie ze toch als mijn ouders. Ik besprak alles met ze. Ik wist wel dat het contact anders zou worden, maar zo, nee dat had ik niet verwacht.

Zoals ik had gezegd, ik word hier alleen maar sterker (en harder) van. En ze komen zichzelf nog wel tegen. Het contact met hun kleinkinderen wordt nu ook alleen maar minder. En zoals bij elke scheiding zijn de kinderen de dupe.

Zorg er vooral voor dat ze zichzelf niet de schuld geven van de scheiding. Daar zijn kinderen buitengewoon goed in. Ik kan het weten, ik kom zelf uit een gezin waar de ouders gescheiden zijn.

En pijn zal het sowieso doen, maar we hebben onze hersenen om ons niet daardoor te laten overheersen.

quote:

Op maandag 7 december 2009 10:35 schreef Kwartje7 het volgende:

[..]

Maar het doet wel pijn hoor. En niet zo'n klein beetje ook. Ik zie ze toch als mijn ouders. Ik besprak alles met ze. Ik wist wel dat het contact anders zou worden, maar zo, nee dat had ik niet verwacht.

Zoals ik had gezegd, ik word hier alleen maar sterker (en harder) van. En ze komen zichzelf nog wel tegen. Het contact met hun kleinkinderen wordt nu ook alleen maar minder. En zoals bij elke scheiding zijn de kinderen de dupe.

ik bracht gisteravond m'n zoontrje weer naar z'n moeder, en het viel me weer op hoe hij (2,5j) met een vreemd gezicht vanaf een afstandje naar ons stond te kijken... man, wat zou ik graag weten wat er in zijn hoofdje omgaat

En dat contact met schoonfamilie herken ik. Ben 1x bij ze langs geweest sinds de breuk maar ze verder niet gezien of gesproken. Alleen m'n zwager (vriend van zus van ex) spreek ik nog regelmatig, de rest hult zich in stilzwijgen.
Aan de andere kant: mijn familie laat ook niks van zich horen richting m'n ex, op m'n schoonzusje na.
Ik denk dat dat redelijk normaal is, maar niet meer op je kleinkinderen op willen passen vind ik dan wel weer sneu.

quote:

Op maandag 7 december 2009 10:51 schreef Barbusse het volgende:
@Snikch: als je in de kroeg gaat lullen zoals je hier post zul je aan sociaal contact geen gebrek hebben btw. Ik zou zeggen; overdonder de andere sexe met je verbale hersenspinsels plus a winning smile natuurlijk!

Snikch als je maar niet over je ex begint. Daar zit niemand op te wachten. Ze denken dat je nog niet klaar bent voor een nieuwe relatie. En dat verkleint je kansen.

quote:

Op maandag 7 december 2009 11:04 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ik zeg toch ook niet dat hij het over hetzelfde onderwerp moet hebben?

Sorry, had het verkeerd gelezen. Niet boos worden jij . Heb mijn bericht al gewijzigd. Ben vandaag niet op mijn best, hè.

quote:

Op maandag 7 december 2009 10:42 schreef Barbusse het volgende:
En hoeveel chocolade heeft evil_alex in huis om de liefde te compenseren? Gezien z'n Devils' Advocate-sig...

Ik ben vooral van de 1e regel + eerste woord 2e regel...

quote:

Op maandag 7 december 2009 11:10 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ik word niet zo snel boos hoor. Maar ik ben echt van mening dat hij gewoon moet beginnen met een gesprek aangaan, volgens mij kan hij best goed een geanimeerd gesprek aangaan met een leuke meid.
En wie is wel op z'n best op maandag?

Ik had anders graag weer naar mijn werk gegaan vandaag sinds 3 weken. Was er wel aan toe. Lekker een niieuwe campagne gaan leiden.
Klote EX (incl. familie) . Ze verzieken mijn leven op dit moment (voor een klein beetje dan)

Ben zo ongelukkig in de liefde, dat ik alle spelletjes van mijn kleine jongen wint.

quote:

Op maandag 7 december 2009 11:10 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ik word niet zo snel boos hoor. Maar ik ben echt van mening dat hij gewoon moet beginnen met een gesprek aangaan, volgens mij kan hij best goed een geanimeerd gesprek aangaan met een leuke meid.
En wie is wel op z'n best op maandag?

Haha, thanks voor de tips. En ik weet het kwartje7, meeste dames zullen dat niet waarderen nee , gelukkig praat ik ook niet graag over mijn ex als ik beetje sociaal bezig ben, liever afleiding zoeke.
Maar als ik me op me gemak voel zijn leuke gesprekken ook compleet geen probleem. Wat ik al zeg, met mijn ex kon ik de hele dag gewoon in bed blijve liggen en over van alles en nog wat prate en grappe maken. Maar goed dat zal wel niet zomaar weer gebeuren, met andere lukt dat alleen neit zomaar (bij haar in het begin ook niet hoor, heeft serieus een paar maanden geduurt voordat ik echt open werd tegen haar, dat ik mezelf was).

Maar goed ik maak er het beste van, wat ik al zeg zit me er nu minder op te focusse en gewoon in mijn hoofd te 'oefenen' zegmaar. Klinkt echt hele triest misschien maar als het er al voor zorgt dat ik me er minder op focus zal die stap om ook echt het gesprek aan te gaan makkelijker en ook spontaner gaan denk ik (of hoop ik , maar ik ovel me er kalmer door in ieder geval).

@kwartje7, je wordt wel weer gelukkig in de liefde hoor , maar inderdaad nu lekker op je kinderen focussen en op de afleiding die je hebt. Alles met je ex en zijn familie is nou eenmaal gigantisch kut maar je merkt zelf ook heel goed hoe sterker je ondertussen al geworden bent, en dat gevoel blijft alleen maar groeien dus komt helemaal goed .

quote:

Op maandag 7 december 2009 11:36 schreef Snikch het volgende:

[..]

Haha, thanks voor de tips. En ik weet het kwartje7, meeste dames zullen dat niet waarderen nee , gelukkig praat ik ook niet graag over mijn ex als ik beetje sociaal bezig ben, liever afleiding zoeke.
Maar als ik me op me gemak voel zijn leuke gesprekken ook compleet geen probleem. Wat ik al zeg, met mijn ex kon ik de hele dag gewoon in bed blijve liggen en over van alles en nog wat prate en grappe maken. Maar goed dat zal wel niet zomaar weer gebeuren, met andere lukt dat alleen neit zomaar (bij haar in het begin ook niet hoor, heeft serieus een paar maanden geduurt voordat ik echt open werd tegen haar, dat ik mezelf was).

Maar goed ik maak er het beste van, wat ik al zeg zit me er nu minder op te focusse en gewoon in mijn hoofd te 'oefenen' zegmaar. Klinkt echt hele triest misschien maar als het er al voor zorgt dat ik me er minder op focus zal die stap om ook echt het gesprek aan te gaan makkelijker en ook spontaner gaan denk ik (of hoop ik , maar ik ovel me er kalmer door in ieder geval).

@kwartje7, je wordt wel weer gelukkig in de liefde hoor , maar inderdaad nu lekker op je kinderen focussen en op de afleiding die je hebt. Alles met je ex en zijn familie is nou eenmaal gigantisch kut maar je merkt zelf ook heel goed hoe sterker je ondertussen al geworden bent, en dat gevoel blijft alleen maar groeien dus komt helemaal goed .

Gelukkig heb ik dat probleem niet in het contact met mannen. (Wat wel steekt bij vrouwen, merkte ik afgelopen zaterdag ). Weet je gewoon een beetje onzin uithalen, lachen en een knipoog doet al de helft van het werk.

En je bent niet triest. Je bent alleen maar goed bezig. Iedereen doet dit op zijn eigen manier. En zoals Barbusse al zegt, als je zo praat als je hier typt, zal dat geen probleem zijn.

Ik weet wel dat ik weer gelukkig in de liefde word. Idd weet ik dat ik al heel sterk ben geworden en dat frustreert mijn ex (incl. familie). Ze denken mij hiermee te pakken, maar dat gaat ze weer niet lukken. Bedankt voor je steun.

quote:

Op maandag 7 december 2009 10:47 schreef JoeBravo het volgende:

[..]

ik bracht gisteravond m'n zoontrje weer naar z'n moeder, en het viel me weer op hoe hij (2,5j) met een vreemd gezicht vanaf een afstandje naar ons stond te kijken... man, wat zou ik graag weten wat er in zijn hoofdje omgaat

En dat contact met schoonfamilie herken ik. Ben 1x bij ze langs geweest sinds de breuk maar ze verder niet gezien of gesproken. Alleen m'n zwager (vriend van zus van ex) spreek ik nog regelmatig, de rest hult zich in stilzwijgen.
Aan de andere kant: mijn familie laat ook niks van zich horen richting m'n ex, op m'n schoonzusje na.
Ik denk dat dat redelijk normaal is, maar niet meer op je kleinkinderen op willen passen vind ik dan wel weer sneu.

Mijn oudste zoon (5,5) vertelt ook niks. Ik zou ook willen weten wat hij denkt. Echt een binnenvetter. Mijn jongste (3,5) vertelt wel het een en ander en gaat ondertussen gewoon verder waar hij mee bezig is. Ze zijn redelijk hunzelf dus denk wel dat het goed gaat.

Ik hoef ook geen contact meer met mijn schoonfamilie, maar dat ze niet meer oppassen vind ik erg en nog erger voor de kids. Toen ik mijn oudste uit school ging halen was het eerste wat hij vroeg waar zijn opa en oma waren. Ze missen ze gewoon, maar daar zullen (moeten) ze ook wel weer aan wennen.

quote:

Op maandag 7 december 2009 00:44 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ach, zolang je accepteert dat het tijd kost is het direct minder zwaar natuurlijk. En je inrichting veranderen schijnt inderdaad te werken, dus schroom niet om stoelen/banken de deur uit te trappen!

Ik laat me door geen ene ex wegjagen uit m'n huis!
De meubels e.d. vervangen en alles weer opschilderen, zit er ivm. geldnood niet in voorlopig
toch zou ik af en toe het liefst letterlijk alles het huis uit trappen!

Gelukkig kan ik wel heel goed tegen alleen zijn, heerlijk soms, zelfs met de feestdagen!
Maar ik kan mezelf weer heel erg opfokken over andere dingen

quote:

Op maandag 7 december 2009 16:14 schreef gekkie_ het volgende:

[..]

Gelukkig kan ik wel heel goed tegen alleen zijn, heerlijk soms, zelfs met de feestdagen!
Maar ik kan mezelf weer heel erg opfokken over andere dingen

Jee, wat ben ik hier jaloers op. Ik kan echt niet goed alleen zijn, vind het vreselijk. Al gaat het mij wel een heel klein beetje beter af. Maar nu ben ik weer 's avonds aan huis gebonden tot en met volgende week donderdag op één avond dan. Als ik al aan denk, word ik gek. Maar snel mensen gaan bellen om een bakkie te komen doen.