In Memoriam #2

quote:

Op maandag 3 januari 2011 10:30 schreef DJMO het volgende:
hij is nu nog onder narcose, en eer dat ik daar aan kom is het al gebeurd. Ik laat het beestje niet jojo-en tussen in narcose gebracht worden, er weer uit komen en dan opnieuw om in te moeten slapen.

Ik zit al ruim drie kwartier te huilen, en Jan probeert me te troosten, kind snapt er geen moer van waarom mama zo overstuur is ..

Ach, arme Gizmo

en de plannen om kleine Jan vandaag naar de PSZ te brengen zijn zeker ook van de baan?

Tja zoiets als dit brengt de boel natuurlijk ook helemaal in de war

Ik hoop dat Gizmo vredig in zal slapen, het arme beestje heeft al genoeg geleden.

Arme Gizmo, maar het is wel beter voor hem nu hij zoveel blijkt te mankeren. Sterkte, DJMO!

Heel veel sterkte wijffie!

Het spijt me, maar zullen we dit wel als In Memoriam topic houden zoals het bedoeld is?
Dus niet met peuterschoolplannen?

Sterkte, DJMO.

Ah nee! Toch meer verwondingen dan gedacht.
Voor Gizmo is het dan beter om meteen ingeslapen te worden, en hem nog een keer uit de narcose halen zodat jij erbij kunt zijn is alleen maar wreed voor het beestje. Nu is zijn lijden voorbij. Heel veel sterkte!

Arme Gizmo. Arme Jan.

wat een naar nieuws op de maandag morgen, terwijl het zo goed leek te gaan met Gizmo.
en begraven in je tuin lijkt me niet zo een goed plan gezien jou band met Gizmo, want dan kijk je steeds naar buiten wetende dat hij daar ligt dat brengt alleen maar meer verdriet mee.
En als je toch besluit het wel te doen, begraaf Gizmo dan diep dat andere beesten hem niet kunnen opgraven want die ruiken zoiets. Arme Gizmo.

quote:

Op maandag 3 januari 2011 10:24 schreef oh-oh het volgende:
Je bent er zelf niet eens bij?

Ik behoud me wijselijk van verder commentaar daarover ja.

Arme Gizmo

Wat zielig voor Gizmo Maar het lijden is na 3,5 dag voorbij

Ah arm beestje. rip Gizmo

Rust zacht Gizmo
(en alle andere dieren uit dit topic natuurlijk )

quote:

Op maandag 3 januari 2011 11:04 schreef Copycat het volgende:
Arme Gizmo. Arme Jan.

Dit.

Och arme Gizmo En arme Jan idd...

quote:

Op maandag 3 januari 2011 11:04 schreef Copycat het volgende:
Arme Gizmo. Arme Jan.

Dit dus.

Wat een raar verhaal, ziet die dierenarts dit nu pas.
Toen mijn hondje aangereden was zagen ze dit gelijk.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 11:39 schreef erodome het volgende:
Afgelopen jaar is een erg zwaar jaar geweest op het gebied van dit soort verlies.
Het begon eigenlijk net iets voor vorig jaar toen de buurvrouw aan de deur stond dat Moppie in het achtersteegje lag en niet kon bewegen.
Aangereden was onze eerste gedachte toen bleek dat hij zijn achterhand niet kon gebruiken, maar dat was het niet, het was een bloedprop die vast was komen te zitten in de vervorking van de achterhand, die dus geen bloed meer kreeg.
Op advies van de dierenarts hebben we hem toen in moeten laten slapen.

dit verhaal ken ik!
onze chucky! dit is vorig jaar zomer gebeurd. het was ook mijn kat maar ik woonde niet meer thuis. toevallig ging ik + lief en mijn ouders voor het eerst tegelijk op vakantie, dus mijn broertje van toen 18 jaar was voor het eerst echt alleen thuis. chucky de kat was pas 5 jaar. heb hem nog tot ziens gewenst de laatste dag dat ik hem zag, toen hij nog vrolijk rondhuppelde.
enfin, nog geen week nadat iedereen weg was kwam de buurvrouw aan de deur bij mn broertje dat onze kat ook op de oprit lag en ook de achterhand niet meer kon bewegen, ze dachten dus ook dat hij aangereden was.
dierenarts snapte er niks van wat het was (echt een heeeel stomme d ierenarts waar mn ouders met de nieuwe kat nu ook niet meer heen gaan). zijn kussentjes bleken achteraf zelfs blauw te zijn aan de achterhand wat duidt op een bloedprop inderdaad.
DA wilde hem nog niet laten inslapen, wat pijnstilling gegeven ed. broertje heeft kat thuis gekregen, hele nacht bij gezeten, leek redelijk te gaan, is heel even gaan slapen, kwam terug en foetsie was de kat (dood dus).
balen, want bij navraag bij een andere DA bleek dat als je er vroeg bij bent de kat bloedverdunners kan krijgen waardoor hij mogelijk weer stabiel wordt, weer kan lopen enmisschien nog een paar jaar leeft. dat hadden we best over gehad voor deze lieve lieve schat

wordt er nog emotioneel van, omdat ik dus ook geen afscheid heb kunnen nemen, zat in zuid frankrijk.. mijn broertje heeft het er ook echt heel moeilijk mee nog steeds, ondanks dat ze een nieuwe kat hebben. deze lieverd was gewoon echt heel anders dan andere katten, is niet uit te leggen. het was echt ons maatje

dat heb ik ook meegemaakt met een kat van mij, wimpy.
die lag op een gegeven moment toen ik thuiskwam op de overloop, kon nauwelijks meer bewegen en deed heel raar met zijn ogen (kon ze niet stilhouden).
meteen naar de dierenarts geweest, die een herseninfarct vaststelde. ik kon kiezen: in laten slapen of alles uit de kast halen qua medicatie.

we kozen voor het laatste. een week lang naar de dierenarts, tallozen injecties met ik weet allemaal niet wat en een kat die voor zijn eigen veiligheid in de box van mijn kind lag.
we hielpen hem met eten en drinken (hij wou wel, maar kon het niet) en hij probeerde zelfs, zo verlamd als hij was op teiltje dat we als kattenbak hadden neergezet, zijn behoefte te doen.
uiteindelijk heeft hij het gered, zij het dat hij volledig doof was geworden en alleen nog kon lopen alsof hij een zwaar gedronken had, maar hij was er nog. om nog maar niet te spreken over het luide geschreeuw dat hij deed als hij even niemand zag

talloze annekdotes kan ik vertellen over hem. de keren dat we ons het leplazerus naar hem konden zoeken, want meneer hield ervan om in kasten te kruipen om daar uuuuuren te gaan liggen pitten. en wij maar roepen en zoeken (handig zo'n kat die niks hoort ) waarna meneer na een paar uur doodleuk rekkend en strekkend uit een of andere kast kwam.

of die keer dat het hek open stond en we ontdekten dat hij nu ECHT weg was . waarna een buurvrouw doodleuk vroeg of we een kat kwijt waren. ze bleek de dierenambulance gebeld te hebben om hem op te laten halen. die dachten dat hij aangereden was omdat hij zo raar liep en zo schreeuwend mauwde.
toen ik de dierenambulance belde, bleken die hem naar de dierenarts gebracht te hebben om te onderzoeken wat er met hem mis was.
toen ik vervolgens de dierenarts belde om te vragen of wimpy bij hem was, hoorde ik op de achtergrond al zijn geschreeuw . ik legde uit wat er met hem aan de hand was en hij altijd zo raar liep en dat hij niks hoorde, en ik mocht hem meteen op komen halen.
dat hij echt bij mij hoorde was vervolgens overduidelijk: hij zo blij me te zien dat hij zich helemaal tegen me aan drukte.

mijn gekke wimpy.

helaas heb ik zijn laatste jaren niet mee mogen maken. mijn relatie liep stuk en mijn ex wou hem niet aan me teruggeven (ik had m gekregen van mijn ouders, dus hij was gewoon van mij) en hij heeft hem uiteindelijk een spuitje laten geven, nadat hij een aantal keer bij hem van de trap gevallen was.
ik heb zelfs geen foto om bij dit verhaal te plaatsen.

gelukkig heb ik geen foto's nodig om met een glimlach en een traan aan mijn lieve gekke wimpy terug te denken

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 21:29 schreef lady-wrb het volgende:
dat heb ik ook meegemaakt met een kat van mij, wimpy.
-knip-

Wat een mooi verhaal! Wimpy

Wat een mooi verhaal lady-wrb!

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 21:29 schreef lady-wrb het volgende:
dat heb ik ook meegemaakt met een kat van mij, wimpy.
die lag op een gegeven moment toen ik thuiskwam op de overloop, kon nauwelijks meer bewegen en deed heel raar met zijn ogen (kon ze niet stilhouden).
meteen naar de dierenarts geweest, die een herseninfarct vaststelde. ik kon kiezen: in laten slapen of alles uit de kast halen qua medicatie.

wat een verhaal vooral dat je kat niet terugkreeg van ex en dat die vervolgens hem heeft laten inslapen vraag dan of je hem terug wil!

stom dat katten zulke dingen overkomt

Slaap lekker lieve Bor.

Sterkte Boem-Dikkie Mooie hond. Hoe oud is Bor geworden? Was ie ziek?

quote:

Op maandag 10 januari 2011 15:40 schreef Oognip het volgende:
Sterkte Boem-Dikkie Mooie hond. Hoe oud is Bor geworden? Was ie ziek?

Nee, hij was niet ziek gelukkig. Hij had een erg sterk hart. 15 jaar geworden, best wel oud aangezien de meeste Borders van die grootte maar iets van 10-11 worden. Zelfs op het laatst was hij nog aan het volhouden. Gewoon oudheid, we wouden liever dat hij rustig zou inslapen thuis omdat hij altijd zo bangig was voor de dierenarts en dachten dat dit ook wel zou gaan gebeuren. Hij bleef echter sinds donderdag maar volhouden. Hij keek echter sinds vanochtend zo zielig en bang uit zijn ogen dat we maar bedacht hebben dat het zo alleen maar minder zou worden voor hem.

Ik denk niet dat hij bewust is geweest van de reis naar de dierenarts, toen was het al een zielig hoopje hond.. Bor heeft een mooi leven gehad denk ik. Altijd wat bang geweest voor alles maar desondanks lekker veel gerend en lange fietstochten gehad. Op het laatst nog een beetje rustig lopen en lekker liggen. Zelfs op zijn oude leeftijd niet toegeven dat hij moe is (om de meter even snuffelen om uit te rusten). Zo van: "Ik ben gewoon aan het snuffelen hoor, ik ben helemaal niet aan het uitrusten, ik kan prima doorlopen maar ik wil hier gewoon even snuffelen."

Hij is vredig en rustig in slaap gevallen. We laten hem cremeren en met zijn as gaat mijn mama nog een laatste keer fietsen (hij hield zo van lange fietstochten en lekker rennen in het bos). We strooien zijn as dan uit in het bos.

Bor heeft bij jullie een rijk leven gehad, zo te lezen.
Heel veel sterkte bij het gemis, de herinneringen zijn talrijk en prachtig.