Ik zal maar hier even vertellen hoe het gegaan is
Maandag kwam ik binnen en moest gelijk naar de longfunctie afdeling voor een fiks aantal inspanningstesten....das niet moeilijk, pijnlijk of vervelend dus de eerste dag viel redelijk mee...wel werd er gelijk een infuus ( nee geen drain

) ingejast want dat was makkelijk vanwege oa bloedafname...
Dinsdag was eigenlijk de dag waar ik het meest tegen op zag. De rechts hartcatheterisatie. die was om 11 uur. Affijn lig ik daar heel Zen te wezen...echt ik was zelf ook verbaasd, lukt het die Cardiologe niet om goed aan te prikken. Dus de stemming in die operatiezaal werd ietwat nerveus...Maar mijn hartslag bleef laag en ik bleef rustig...Al deed het wel pijn, maar ik kon moeilijk wegrennen met een verdoofd rechterbeen
Andere Cardioloog was onderweg en toen lukte het wel...dus hup catheter in mn lies, Drain ( jawel daar is tie dan

) door mn ader naar mn hart en toen zat ie op zn plek....ik nog denken van nou das nog best meegevallen...roepen ze ineens jaaaa, de hechtingen kunnen erin....ik echt van waaaaaaaaat

hechting??? ja dus....want vl gingen ze allemaal testen nog extra doen en anders zou dat hele ding uit mn rechterhartkamer zakken blablabla....Zegt die muts nou het kan zijn dat je nu ietwat voelt want je reageert slecht op verdoving....zoooooooooooo dan ....echt dat was niet prettig
Toen al die testen gedaan, onderwijl erg gelachen met die gasten en toen wist ik al gelijk dat ze heel erg tevreden waren....in de avond kreeg ik een MRI en ook daar waren ze al gelijk jubelend over...heb zelfs ook bewegende beelden van mn MRI scan meegekregen
Woensdagavond kwam mn Specialist langs en die was echt lyrisch hoe goed het met mij gaat...mn hart, en dan met name mn rechterhartkamer, heeft zich boven verwachting tot bijna normale proporties teruggevormd en ook de pompfunctie is eigenlijk op normaal niveau....

Dat hadden ze nooit verwacht maar ik ben heel blij dat wat ik dus aangaf, dat ik me zo goed voel, ook nu officieel gemeten is en bewezen is...
Woensdag heel de dag in de PETscan met 2 extra infusen...waarvan 1 niet zo feestelijk was met plaatsen want die moest in een slagader dus ondanks verdoving erg pijnlijk....
Donderdag laatste scan + hartecho en weer kreeg ik te horen dat ze dit bijna niet zagen met patienten die mijn ziekte hebben en zo goed door de medicatie terugkomen....
En nu thuisssssssssssssssssssss

de eerst komende 5 jaar ga ik niet meer in een ziekenhuis liggen echt niet wat een depresief gebeuren is dat toch altijd....en ipv van op fok en Inet zitten heb ik gewoon heel veel geslapen
Dank jullie wel voor het meeleven.....ben dr echt stil van en ook wel van onder de indruk