Weski had in haar ervaring nog wel een aantal goede punten te berde kunnen brengen m.b.t. tappen, namelijk de recente grote strafzaken die kapot zijn gelopen omdat vertrouwelijke gesprekken met advocaten zijn getapt en niet vernietigd zijn, de meld misdaad anoniem die getapt is en niet vernietigd is, de
Mercedes die opeens XTC werd in het verslag: zo zijn er echt tal van voorbeelden waar het tappen gewoon niet goed loopt.
Alleen het aantal taps geeft al aan hoe verschrikkelijk veel tijd dit kost om na te lopen, uit te werken en te verwerken, men tapt zichzelf een ongeluk en laat daardoor steken vallen. Het zijn advocaten van aangeklaagden die vervolgens de grootst mogelijke moeite moeten doen om de banden te krijgen, want ja, zo’n verslag wordt door een agent gemaakt onder ede en het was min of meer toeval dat de ruwe band nog beluisterd werd.
Dus dat systeem kent zo weinig controlemogelijkheden en weinig openheid, en het vertrouwen is zo groot in de correcte werking ervan, dat is simpelweg eng.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.