Het Attachment Parenting-topic #3

borstvoeding langer dan 9 maanden bijvoorbeeld
zie oa http://www.ouders.nl/lacta/bv0295.htm & http://www.ouders.nl/lacta/bv0096.htm

Eentje die ik toevallig weet en kort door de bocht geformuleerd: in de antroposofie is 'men' niet zo'n voorstander van langvoeden. Waar de grens precies ligt weet ik niet.

De grens ligt, althans volgens mij die-hard antro CB arts, bij het zelfstandig staan en lopen van het kind. Zo ongeveer rond de negen maanden.

Daarnaast zijn samen slapen, veel dragen en je kind zo veel mogelijk bij je hebben ook vaak niet verenigbaar met de "oude antroposofie". Binnen de antroposofie gaat men wel uit van zo veel mogelijk omhulling en warmte voor het (kleine) kind maar het zou dan juist eerder vanuit externe factoren moeten komen. Een wieghemeltje, wollen ondergoed, warme kleuren in de kamer, halve gordijntjes, noem maar op. En liever niet vanuit de moeder zelf.

Maar goed, dat is wel een beetje de mening van de wat oudere garde. Het staat zelfs nergens gemeld in de boeken en voordrachten van Steiner, het is eerder de in de jaren 50 gevormde interpretatie van teksten uit de jaren 20 en 30.

Hoog tijd voor vernieuwing dus en die is er ook wel aan het komen, mede doordat bijvoorbeeld de vrijescholen en de consultatiebureau's steeds meer niet-antroposofische leerlingen en patienten krijgen (waaronder dus aardig wat AP'ers).

quote:

Op zondag 8 november 2009 09:44 schreef owlet het volgende:
De grens ligt, althans volgens mij die-hard antro CB arts, bij het zelfstandig staan en lopen van het kind. Zo ongeveer rond de negen maanden.

Daarnaast zijn samen slapen, veel dragen en je kind zo veel mogelijk bij je hebben ook vaak niet verenigbaar met de "oude antroposofie". Binnen de antroposofie gaat men wel uit van zo veel mogelijk omhulling en warmte voor het (kleine) kind maar het zou dan juist eerder vanuit externe factoren moeten komen. Een wieghemeltje, wollen ondergoed, warme kleuren in de kamer, halve gordijntjes, noem maar op. En liever niet vanuit de moeder zelf.

Maar goed, dat is wel een beetje de mening van de wat oudere garde. Het staat zelfs nergens gemeld in de boeken en voordrachten van Steiner, het is eerder de in de jaren 50 gevormde interpretatie van teksten uit de jaren 20 en 30.

Hoog tijd voor vernieuwing dus en die is er ook wel aan het komen, mede doordat bijvoorbeeld de vrijescholen en de consultatiebureau's steeds meer niet-antroposofische leerlingen en patienten krijgen (waaronder dus aardig wat AP'ers).

en het mutsje op het eerste jaar zodat er niet teveel invloeden binnenkomen oid. Ik werd er laatst op gewezen door een wat oudere dame.

quote:

Op zondag 8 november 2009 09:59 schreef Kleurdoos het volgende:

[..]

en het mutsje op het eerste jaar zodat er niet teveel invloeden binnenkomen oid. Ik werd er laatst op gewezen door een wat oudere dame.

Idd, maar dat heeft weer niet zo veel met wel of niet AP zijn te maken denk ik

antroposofisch is dat

ja dat weet ik, maar ik bedoelde dat het niet AP is om wel of geen mutsje op te doen dus dat het weinig te maken heeft met de tegenstelling AP-antroposofie

Ahzo.. ik bedoelde ook meer dat het iets is dat echt bij Antroposofie hoort.. niet zozeer met een link naar AP ofzo

Ik moest gisteravond nog aan dit topic denken, en hoe blij ik ben dat het gestart is, ondanks de initiele narigheid.

We gingen naar bed, Senna werd wakker en die had ik dus nog even gevoed. En zoals vaker de laatste week, wil ze daarna niet in haar wiegje slapen. Ineens is dat veranderd en is ze klaarwakker, lukt het slapen niet. En dus nam ik haar bij ons in bed, zoals ook al een aantal keer de afgelopen week. En ik bedacht me dat ik me lekker niet afvroeg of dat nou wel of niet goed zou zijn. Wij vinden het goed, het is goed voor Senna en we slapen alledrie!

Bedankt, voor de antwoorden op mijn, vraag.
Mijn interesse ligt bij de Antroposofie, namelijk, ook omdat ik deels zo ben opgevoed, mijn ouders, namen het beste uit de werelden van AP, Antroposofie, Montessori etc.

Maar nog een vraag: in hoeverre is het bij jullie een optie, om de AP te ''laten varen'' als je kind, een handicap heeft? Of staat dat elkaar, niet in de weg?
Ik denk juist, dat AP-ers, het AP-schap, juist laten varen, als dat goed is voor het kind. En dat er dan wel ''een andere manier'' komt, op jullie weg. ?!

Fijn Miss_sly, dat is ook zo belangrijk, dat je kunt vertrouwen op je gevoel daarbij!

Ik heb nog niet eerder gereageerd in dit topic, maar wel actief meegelezen. Ik herken veel dingen, en het helpt ook om me bewuster te maken van hoe we bepaalde dingen in de opvoeding aanpakken. Dat doen we vooral op gevoel, door goed te kijken wat lijkt te passen bij de kinderen, maar toch hou je je eigen valkuilen. Ik wil bijvoorbeeld niet steeds zeggen tegen de oudste (2 jaar) dat iets niet mag, maar hem juist dingen uitleggen of afleiden met iets anders, maar soms is dat moeilijk als je zelf moe bent en een kort lontje hebt. Tegelijkertijd weet je dat alleen maar nee zeggen niet het gewenste effect gaat hebben
Nou goed, jullie uitleg en ervaringen in dit topic zijn fijn om te lezen dus gewoon even een bedankt daarvoor

quote:

Op zondag 8 november 2009 10:55 schreef Oxymoron het volgende:
Bedankt, voor de antwoorden op mijn, vraag.
Mijn interesse ligt bij de Antroposofie, namelijk, ook omdat ik deels zo ben opgevoed, mijn ouders, namen het beste uit de werelden van AP, Antroposofie, Montessori etc.

Maar nog een vraag: in hoeverre is het bij jullie een optie, om de AP te ''laten varen'' als je kind, een handicap heeft? Of staat dat elkaar, niet in de weg?
Ik denk juist, dat AP-ers, het AP-schap, juist laten varen, als dat goed is voor het kind. En dat er dan wel ''een andere manier'' komt, op jullie weg. ?!

Ik denk dat ook wel Oxy, ik zelf ben denk ik iemand die tussen AP en antroposofisch in sta, maar ook gewoon een stuk vrije opvoeding.
Niet echt in een hokje te plaatsen.
Maar wel van sommigen een stukje.
Je groeit in je opvoeding naarmate je kind opgroeit, en kijk je naar wat goed voor het kind is.
Ik denk het verschil wel of geen handicap er toe doet.
In mijn optiek kijk je bij allebei naar het belang van het kind.

quote:

Op zondag 8 november 2009 10:55 schreef Oxymoron het volgende:

Ik denk juist, dat AP-ers, het AP-schap, juist laten varen, als dat goed is voor het kind. En dat er dan wel ''een andere manier'' komt, op jullie weg. ?!

dit lijkt mij nou ook

Ik ben niet zo bezig met opvoedingsstijlen e.d. Ik volg mijn eigen weg. Daar zal vanalles wat in zitten. Ik vind het logisch dat je kijkt naar wat je kind nodig heeft. het kan mij niet zo veel schelen wat anderen denken.
als het goed is voor jouw kind, dan is het in orde lijkt me.

Ik ben er nog steeds niet uit of we de kleinste man naar een andere school zullen doen eigenlijk.

quote:

Op zondag 8 november 2009 15:17 schreef kezz het volgende:

[..]

dit lijkt mij nou ook

Ik ben niet zo bezig met opvoedingsstijlen e.d. Ik volg mijn eigen weg. Daar zal vanalles wat in zitten. Ik vind het logisch dat je kijkt naar wat je kind nodig heeft. het kan mij niet zo veel schelen wat anderen denken.
als het goed is voor jouw kind, dan is het in orde lijkt me.

Ik ben er nog steeds niet uit of we de kleinste man naar een andere school zullen doen eigenlijk.

Zo doe ik het ook hoor, ik " betrapte" mezelf erop dat ik mezelf met argusogen bekeek na het prijzen van een tekening vol hanepoten vliegtuigen, en eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet leuk, om mezelf daarin te (moeten) begrenzen. Ik neem Dean ook bijna elke nacht bij ons in bed als ie wakker wordt, maar ik heb gewoon heulemaal geen zin om mezelf in een hokje te duwen qua opvoedingsstijl. ik doe het allemaal op gevoel, en als ik het gevoel heb dat ik vast loop op iets, dan lees ik er wat over her en der en daar pik in dan uit wat me lijkt te werken voor mijn kuiken. En volgens mij is het een hartstikke gelukkig ventje .

Bestaat er geen stroming "Intuitief Ouderschap" ?

[ Bericht 0% gewijzigd door Vivi op 08-11-2009 19:54:31 ]

Hahaha, als ik dan perse in een hokje moet dan ga ik wel voor Vivi's "Intuitief Ouderschap"

Als ik aan het wandelen ben moet ik ook vaak aan dit topic denken en waarom ik bv. graag de Gordon methode wil leren kennen is omdat dat blijkbaar heel erg stoelt op het erkennen/benoemen van je kinds gevoelens.
Waarom ik zo gespitst ben op Gordon komt door ervaring. Op mijn 14de was ik een introverte puber, ik voelde me best eenzaam. Maar mijn moeder zag dat niet, ze zei altijd, wat zit je nou te chagerijnen, je zus is veel gezelliger dan jij. Ik wilde op dat moment eigenlijk alleen een erkenning van mijn verdriet.
Ik hoop dat het me lukt om dat bij mijn kind wel goed te zien.

Ik zal geen enkele stroming/methode/theorie aanhangen maar er uithalen wat me het meest aanspreekt. Wat dat betreft sluit ik me graag aan bij Vivi's "Intuitief Ouderschap". Maar ik heb wel de behoefte om veel te horen/lezen/zien aan ideeen over opvoeden. Hoe anders het straks in de praktijk ook zal gaan, ik wil er wel nu over nadenken en een ruime horizon krijgen.

Ik kan me dat heel goed voorstellen maar ik heb dat totaal niet.
Maar misschien moet ik dat toch ook eens meer gaan doen, dommer zal ik er niet van worden.

Tot nu toe is haast altijd alles wel op gevoel gegaan, maar volgens mijn ( vrij moderne) huisarts ben ik hooggevoelig ( dachten eerst aan ADHD) en kan dat ook meespelen.

Hihi, als ik ergens naar toe ga, haal ik ook een rits reisboeken die ik allemaal (oppervlakkig) doorspit.
Mijn vriend kijkt er zelfs ter plekke liever niet in. Dus dat verschilt gewoon van persoon tot persoon.

dat is het ook, ik ben niet zo uitzoekerig Maar er is niks mis met raad vragen bij gelijk gestemden, dat snap ik ook wel Ik heb hier in OUD ook gerust mijn vragen wel gehad, zeker toen de heren nog baby waren!
Ik vind het ook wel leuk om soms een beetje mee te lezen evengoed trouwens, maar zoals Sugar het ooit zei in een oud topic over hetzelfde onderwerp, ik ben meer een DO, een "doodgewone ouder"
Mensen zijn gelukkig verschillend

Weet je wat het voor mij ook gewoon is? Ik ervaar het moederschap zo heel anders dan ik had gedacht.
Ik had gedacht dat ik een heel nuchtere, rationele moeder zou zijn, die het heel fijn zou vinden om weer te gaan werken, en wel streng zou zijn bijvoorbeeld als het om slapen gaat, graag bij haar kind zou zijn, maar ook zeker graag eens even weg zou zijn.

En het is zo anders, het voelt zo anders. Ik ben juist heel intuitief (goede term, Vief!) en op gevoel bezig, en alleen dat is al wennen. Ik moet dus ook ervaren dat ik er met mijn intuitie ook niet vaak naast zit als het om mijn dochter gaat. En daaorp leren vertrouwen. En ik vind het op dit moment nog echt naar om gescheiden te zijn van Senna. Ik wil graag bij haar zijn en voor haar zorgen, en niets is me daarbij te veel.

Ow ja, en dus over dat opzoeken en met gelijkgestemden erover hebben: omdat het allemaal nieuw is en zo anders dan ik had gedacht, ben ik eigenlijk nog wel regelmatig op zoek naar info, ervaringen, om toch even (jaja, komtie weer, mijn onzekerheid) te kijken of ik het wel goed doe of heel erg afwijk.

niks mis met je gevoel volgen miss, doe ik ook, heb ik ook altijd gedaan. Maar dat zo'n kindje je kan veranderen, dat is waar ja. de 1 meer dan de ander denk ik. Ik ben wel nuchter gebleven, jij wat minder, nou en? lekker doen waar je je goed bij voelt en als dat lezen over dingen en hier vragen stellen inhoudt, nou, prima toch

quote:

Op zondag 8 november 2009 21:01 schreef miss_sly het volgende:
En het is zo anders, het voelt zo anders.

Ja, jij leek me idd heel anders voor de geboorte van je dochter.
Gek wat dat met je kan doen he. Ik wist ook totaal niet hoe het allemaal ging zijn...

Heel erg afwijken is niet per se slecht, miss_sly

Wat is goed?

Goed is toch gewoon datgene waar iedereen in jullie gezinnetje zich lekker bij voelt . Dat is voor mij denk ik onbewust altijd de maatstaf geweest. S en ik voelen ons er goed/gelukkig/tevreden/rustig bij en dus is het goed zo.

Overigens heb ik altijd erg veel met de drie R-en, worden die in AP ook genoemd?

En hoewel ik me erg in de achterliggende gedachte kan vinden van AP (opvoeden met aandacht/ zorg voor de gevoelens van het kind), heb ik ook wel keuzes gemaakt die niet passen bij de handvatten die ze geven.

Interessant topic, zeker voor ouders met heel kleine kindjes. Ik denk wel dat een aantal aspecten van attachment parenting sowieso verandert naarmate kinderen ouder worden (hoewel het basisprincipe misschien hetzelfde zal blijven). Ze zullen op een gegeven moment niet meer bij je in bed slapen, geen borstvoeding meer krijgen, af en toe bij vriendjes willen logeren en zich anderszins op een natuurlijke manier van je los willen maken (en jij van hen ). Dat is nu eenmaal inherent aan het opgroeien van kinderen.

Ik merk dat ik, nu mijn zoon (4,5) in een moeilijke (lees: terror) fase zit, automatisch terug grijp naar een aantal basisprincipes van attachment parenting (hoewel ik eigenlijk niet zo van de hokjes en gekaderde methodes ben).
Geloof me als ik zeg dat een dwarse kleuter kan het bloed onder je nagels vandaan halen. Soms moet je een ijzeren wil hebben om niet terug te gaan schreeuwen. Die van mij is daarbij ook nog eens een rammetje pur sang (ofwel; koppig in het kwadraat! ), en kan zichzelf zo dwars zitten, dat hij zich (letterlijk) geen raad meer met zichzelf weet. Heel sneu, want hij maakt zichzelf compleet gek op dat soort momenten. Ik liet me voorheen best vaak 'verleiden' om de strijd met hem aan te gaan, maar daarmee maak je het jong ZO overstuur, dat hij er helemaal niet meer uit kan komen. Nu gooi ik het finaal over de andere boeg, intuïtief, omdat ik voel dat hij dat echt nodig heeft op dit moment. Afleiden, rustig uitleggen, een knuffel geven.... Ik laat hem zien dat ik aan ZIJN kant sta. Heel belangrijk, dat laatste, omdat hij van zichzelf al zo'n strijdvaardig mannetje kan zijn.
Zo hebben we nu bijvoorbeeld een 'codewoord' afgesproken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat mag ik in zijn oor fluisteren als hij door het lint gaat. Als het goed is ^{we hebben het nog niet in tijden van crisis hoeven gebruiken, wel bij kleine akkefietjes, en het werkte!} wordt hij dan rustig. Soms geef ik hem ook gewoon een duidelijke NEE hoor. Die begrenzing heeft hij absoluut nodig. Maar als ik zie dat hij zichzelf dol maakt, dan werkt dat alleen maar averechts.

Goed om hier eens wat meer over dat specifieke aspect van het opvoeden te lezen! Ik ben ook wel benieuwd naar ervaringen op dit gebied van mensen met iets oudere kinderen dan baby's of peuters. Want een nieuwe fase vergt meestal ook weer een net iets andere aanpak.

[ Bericht 0% gewijzigd door renzell op 09-11-2009 13:52:30 ]

Wat dat betreft hè Renzell, ben ik echt benieuwd naar de peuterpuberteit en naar die terrorfases van de kleutertijd .

Bij S zijn hangerige periodes nog altijd zo direct terug te brengen tot doorkomende tandjes, luieruitslag en oorontstekingen. Waardoor het nooit een uitdaging was om me in te leven in haar gevoel en ik altijd juist alleen maar extra goed voor haar wil zorgen, extra mijn best doe om de last zo draaglijk mogelijk te maken voor haar.

Ja, dat herken ik heel erg Groof. Precies dat wat jij schrijft. Maar geloof me, het verandert.

quote:

Op maandag 9 november 2009 09:44 schreef renzell het volgende:
Ja, dat herken ik heel erg Groof. Precies dat wat jij schrijft. Maar geloof me, het verandert.

I believe you. En ik kijk er naar uit in spanning .

Wat ze wel soms doet is mij meppen in mijn hals met haar vlakke handjes en dan heel hard zelf au-au-au roepen. Om vervolgens helemaal in een scheur te liggen . Dat is het begin hè? Ik wist het wel.

[ Bericht 9% gewijzigd door Groofsken op 09-11-2009 10:06:03 ]

quote:

Op maandag 9 november 2009 09:59 schreef Groofsken het volgende:

[..]

I believe you. En ik kijk er naar uit in spanning .

Wat ze wel soms doet is mij meppen in mijn hals met haar vlakke handjes en dan heel hard zelf au-au-au roepen. Om vervolgens helemaal in een scheur te liggen . Dat is het begin hè? Ik wist het wel.

Die dat doen, worden de ergsten.

*flinke schop naar boven*

Ik zou graag wat advies willen van de AP ouders. _{Hopelijk mag het rel-loos.}
Thomas kruipt in de keuken steeds naar de voer- en waterbakjes van onze kat. 'Nee' betekent momenteel alleen maar even naar mama kijken, lief lachen, en dan vrolijk doorgaan met wat je aan het doen bent.
Als ik aan het koken ben zit Thomas meestal te spelen in de aanbouw naast de keuken, waar zijn speelhoek is. Maar de laatste dagen is hij 90% van de tijd onderweg naar het waterbakje van de kat dat ik in de keuken heb staan. Ik zet hem meestal terug in zijn speelhoek en probeer hem af te leiden met een speeltje, maar dat werkt steeds minder goed.
Vanavond heb ik tijdens het snijden van de kipfilet wel vijf keer mijn handen snel gewassen en Thomas weer weggeplukt. En even later heb ik zelfs de saus laten aanbranden omdat ik zo met Thomas bezig was.
Thomas in de box zetten resulteert in een gigantisch gebrul. En ik wil de box niet als strafplek inzetten, maar heb het vanavond toch maar even kort gedaan. Die kipfilet moest toch gesneden worden he...

Educate me! Hoe zouden jullie dit aanpakken?

Kun je het waterbakje tijdens het koken niet even wegzetten?

Afleiden blijft inderdaad niet werken nee.

Waterbakje op een andere plaats zetten werkt voor de hond ook, dus zal voor een dreumes ook prima werken

Kan hij in de kinderstoel meekijken? Misschien vindt 'ie dat leuk. Heeft hij eigen bakjes waar hij wel aan mag komen/mee mag spelen (alternatieven aanbieden dus) in de keuken? Kun je eventueel de keukeningang/bakjes barricaderen of tijdelijk wegzetten als je je aandacht bij het eten nodig hebt? Dan kun je de opvoeding voortzetten op momenten dat je je aandacht volledig op Thomas kan richten

Edit: lichtelijk spuit elf, zie ik

En volgens de juf op de crèche helpt het ook een reden te geven. Dus alleen 'nee' werkt niet. Maar 'nee, want anders word je nat' schijnt dus wel te werken. Hier niet, maar mss bij anderen wel.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:02 schreef Memmel het volgende:
En volgens de juf op de crèche helpt het ook een reden te geven. Dus alleen 'nee' werkt niet. Maar 'nee, want anders word je nat' schijnt dus wel te werken. Hier niet, maar mss bij anderen wel.

hè ik zat gister met onze juf te praten en die kwam met precies hetzelfde. Ik ben nogal van "omdat ik het zeg". Maar zij vind dat de woedeaanvallen van jen echt flink minder heftig zijn als er wordt uitgelegd waarom.

Mwah, ik zeg wel altijd waarom ik het niet wil maar Julian is 1 en zal er toch niks van snappen. Komt wel.

Ik vind het trouwens wel vervelend dat ie nu alle keukenkastjes opentrekt. We hebben net een nieuwe keuken, ga hier geen zelfgemaakte sloten op zetten.
Onveilige spullen staan hoger, maar het is toch balen als ie de kattenbrokken weer over de keukenvloer uitgestrooid heeft. En de hond ze opvreet.

Onze nieuwe keuken heeft toch mooi haakjes, ik word er schijtziek van om de strijd steeds maar aan te moeten gaan en zo kan ze de kastjes niet meer leegtrekken. Katteneten staat hier hoog, omdat de hond het anders opvreet en daar is het voer me te duur voor.

Pick your battles. Als je er energie in wilt steken om hem van het waterbakje af te houden, dan zeg je bijvoorbeeld een keer nee en daarna pak je hem als hij door blijft gaan op, zeg je nee, geef je een reden en bied je een alternatief.

Ik zou zelf het waterbakje gewoon wegzetten. En preventief in de box zetten vind ik geen straf, hoor. Het moet inderdaad geen gebrul worden. Misschien kun je op andere momenten oefenen met zelf in de box spelen zodat hij eraan gewend raakt? En ik vind de kinderstoeltip ook best aardig.

Ik zet Julian maar af en toe in de box tijdens het koken, en dan is ie even aan het gillen en om zich heen aan het slaan van woede en zit ie een minuut later alweer met z'n speelgoed te spelen.

Maar het moet inderdaad niet een alternatief zijn dat je altijd biedt.

Kinderstoel heb ik geprobeerd, en dat gaat ook wel (redelijk) tijdens het koken, maar dan is hij de kinderstoel halverwege het eten zo zat dat hij dwars wordt en veel minder eet dan normaal. Daar ben ik dus ook niet zo gelukkig mee. De doorgang blokkeren is niet echt makkelijk, situatieschets: (hele slechte telefoonfoto, maar dit was t snelste)


Tijdelijk de bakjes wegzetten klinkt inderdaad nog als de beste optie.

Mijn vermoeden is trouwens dat het geven van een reden ook werkt omdat het je dwingt iets minder boos/nors/kortaf te zeggen.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:09 schreef Ticootje het volgende:
Onze nieuwe keuken heeft toch mooi haakjes, ik word er schijtziek van om de strijd steeds maar aan te moeten gaan en zo kan ze de kastjes niet meer leegtrekken. Katteneten staat hier hoog, omdat de hond het anders opvreet en daar is het voer me te duur voor.

Wij doen niet aan duur kattenvoer.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:14 schreef Claudia_x het volgende:
Mijn vermoeden is trouwens dat het geven van een reden ook werkt omdat het je dwingt iets minder boos/nors/kortaf te zeggen.

je kan ook best boos iets uitleggen hoor. Been there.

Hier werkt het geweldig als ik zeg waarom..
En ze heeft steeds minder de waarom nodig.
Ze doet gewoon vaak de dingen die ik vraag omdat ze weet dat ik er een rede voor heb.
En soms moet ik het wat vaker vragen maar dan doet ze het toch wel.

Ik zou uitleggen dat het water van de kat is. En dat als hij er mee speelt de kat dan niet kan drinken.
En dat het niet fijn is als je met handen in het drinken zit van de poes. (daar zou mijn dame heel gevoelig voor zijn) En eventueel een eigen water bakje geven.. is het veel minder leuk

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:16 schreef Ticootje het volgende:

[..]

je kan ook best boos iets uitleggen hoor. Been there.

Ik merk aan mezelf dat als ik alleen "nee" zeg het vaak echt nors en kortaf klinkt. Als ik zeg "Nee, daar mag Ivan niet aankomen want dat zijn mama's boeken en die mogen niet stuk. Dit is Ivans boekje, ga daar maar mee spelen." ik al gauw kalmeer en mijn stem rustiger wordt. Zelfs mijn gemoed wordt er rustiger door.

IDD pick you battles, en dan niet alleen het onderwerp, maar ook het tijdstip weghalen bij het waterbakje en uitleggen waarom het niet mag en afleiden kan ook op andere momenten van de dag. Tijdens het koken is niet echt een fijn moment, dus dan is het handiger om te zorgen dat de aanleding er niet is.

Ik ben zelf in principe van het eindeloos herhalen, maar als het even niet gaat (zoals tijdens het koken) dan moet het maar even anders.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:15 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Wij doen niet aan duur kattenvoer.

anders gaat m'n kat dood, dieetmeuk. Leuk is anders.

Maar goed, ik heb gewoon niet altijd zin of het geduld om uit te leggen waarom niet. Ook gewoon logische dingen die ik al tig keer heb uitgelegd blijf ik niet uitleggen. Soms is het gewoon klaar en heeft de dame te luisteren. Zo simpel is het. In de echte wereld wordt je ook niet altijd met zijde handschoentjes behandelt en mijn werkgever gaat me ook niet keer op keer iets uitleggen.

quote:

Op dinsdag 3 augustus 2010 22:22 schreef Ticootje het volgende:

[..]

anders gaat m'n kat dood, dieetmeuk. Leuk is anders.

Maar goed, ik heb gewoon niet altijd zin of het geduld om uit te leggen waarom niet. Ook gewoon logische dingen die ik al tig keer heb uitgelegd blijf ik niet uitleggen. Soms is het gewoon klaar en heeft de dame te luisteren. Zo simpel is het. In de echte wereld wordt je ook niet altijd met zijde handschoentjes behandelt en mijn werkgever gaat me ook niet keer op keer iets uitleggen.

Misschien heeft dat er gedeeltelijk wel mee te maken dat je volwassen bent en de oorzaken en gevolgen van je acties wat beter kan beoordelen dan je dochter van twee. Plus dat je geweten is ontwikkeld en je de fase van egocentrisme hopelijk al achter je gelaten hebt