Pluis Romance Part Deux

De hele dag was balen geweest! Opdrachten werden eerder af- dan goedgekeurd, een bepaalde irritante collega die plotseling veranderd was in een overdreven narcist maakte misbruik van zijn positie die al niet erg hoog was en last but not least het duurde allemaal veel te lang tot het eindelijk half 6 zou zijn. Pluis gooide de voordeur van haar stagebedrijf met een knal achter zich dicht. De dag zat erop, dikke doei voor de hele meute daarzo.
Buiten was het frisjes, weer een kille gure wind die opstak en de avond kwam al aanzetten met donkere paarse wolken in de lucht. Snel stapte Pluis richting de tramhalte waar ofcourse net haar tram wegreed..
Dan maar wachten op de volgende.
"Mevrouw kunt u dit lezen? Ik heb mijn leesbril niet bij me."zei een vrouwtje plotseling die haar aanstootte.
Pluis draaide zich om en keek naar het bord waar de tijden van de trams op hingen.
"Uhm ja.. over 10 minuten komt er weer een." zei ze terwijl de vrouw haar knikkebollend aankeek.
"Zou ik dan de trein nog halen?"
"Nouja ik moet ook de trein halen, rond dit tijdstip is het een verassing hea.."zei Pluis vriendelijk.
Het vrouwtje bleef knikkenbollen, draaide zich om en liep weer weg.
Pluis staarde naar de overkant van de weg. Het was hier bomvol rond dit tijdstip. Spits was een ramp middenin de stad en vooral rond deze tijd

.
Na niet al te lang te hoeven wachten kwam de tram aansjokken. Met een vaart waarvan Pluis al begreep dat ze de trein of net wel.. of gewoon net niet zou halen. Ze stapte in, glimlachte vriendelijk naar de meneer in het tramhokjes ding en liet haar studentenkaart zien (whaha! Pluis is een student

. Ze liep door en ging zitten.
Het leek alsof er geen eind aan kwam met die klotetram. Mensen stapten in, mensen in rolstoelen rolden naar binnen, moeders met drie kinderen en kinderwagens. Nu had Pluis daar normaal geen problemen mee, maar nu wel. Ze moest de trein halen. En dit ging natuurlijk nooit lukken in een kwartiertje.
De haltes gingen voorbij, mensen stapten in en uit, de lucht werd donkerder en de straatlantaarns gingen aan. De stad had wel wat rond deze tijd van de dag. De mensen die naar huis gaan en sowieso het licht dat de sta hult in een bijna mystieke gloed.
"PLUISMOETERUITHALTE!! NIET VERGETEN UIT TE CHIPPEN! DO NOT FORGET TO CHECK OUT WITH YOUR PUBLIC TRANSPORT CHIPCAAARRRDDD!" schreeuwde de tramhokjesmeneer door de microfoon. Pluis stond al bij de tramdeuren voordat uberhaupt de halte bereikt was en wist niet hoe gauw ze die tram uit moest toen deze eenmaal stil stond.
Ze rende als een speer naar het station in de hoop op tijd te zijn. Het was al 17:54 en de trein kwam 17:56.
Een auto reed achteruit op de parkeerplaats waar ze langsstoof en bijna aangereden werd, ze sprintte over het fietspad, door de OVpoortjes die nog open stonden van het eerste perron, langs de gigaaaaantische fietsenstalling naar het perron waar ze moest zijn.
De trap op, weer door de OVpoortjes.. geen trein, maar ze had het wel gehaald.
Niet veel later kwam de trein al aanrijden en keek Pluis weer hoopvol door de ramen, ze voelde gewoon ergens dat Treinkonijn in de trein moest zitten, of het waren de zenuwen.. De trein stopte en de deuren gingen open. Hij moest hier ergens inzitten.
Plotseling hoorde ze een fluitgeluid en kwam hij uit de trein lopen, een deur verderop. Treinkonijn zwaaide, lachte en Pluis viel, terwijl ze stil stond, bijna over haar eigen voeten. Ze hervond haar evenwicht en zwaaide terug, met een kop als een boei.. zoals altijd.
"Ik moet even wat ophalen, als je wilt kun je nog met de trein gaan, maar je kunt ook meelopen als je wilt." zei Treinkonijn terwijl hij Pluis een knuffel gaf

.
"Ik ga mee!"zei Pluis iets te enthousiast.
"Zoiets hoopte ik al. Vind je het niet erg? Het is een aardig stukje lopen."
"Ik zit al de hele dag op m'n kont, wat lichaamsbeweging kan geen kwaad."zei Pluis stoer. Ze gaf zichzelf een schouderklopje.

(I know heel slecht.. je doet soms rare dingen als je nerveus bent)
"Mooi, let's go!"
De twee liepen de trap van het station af en waren het er beiden overeens dat de dag te lang had geduurd. De tramhalte waar Pluis normaal altijd de tram nam richting het stagebedrijf liepen ze voorbij.
"Waar moet je heen?"vroeg Pluis terwijl ze overstaken.
"Moet even wat naar een vriend brengen." zei hij vriendelijk.
"Pakketjes?"vroeg Pluis lachend op een sinistere toon.
"Ja pakketjes met groen gras."
"Wiet!"
"Joh.."
Ze lachten en liepen verder.
Het was nog best wel een eindje lopen, maar het boeide niet. Dit was een half uur extra Treinkonijn tijd! Pluis kon zich op dat moment het gelukkigste Pluis_Konijn op de wereld noemen! Hij was zo vriendelijk en had humor en hij voldeed eigenlijk in zijn geheel wel aan Pluis's eisenpakket.
"Wel lief van mij dat ik gisteren mijn bus voorbij liet rijden omdat ik op jou ging wachten hea

?"zei Pluis trots terwijl ze de hoek van een straat omliepen.
"Ja zeer zeker, dat had ik eigenlijk niet verwacht. Vond dat echt wel lief van je." Ze zag hoe hij naar haar glimlachte en knikte.
"Verdien ik nu wel een aai over mijn bolletje." giechelde ze en ze legde haar eigen hand op haar hoofd

.
Ineens voelde ze nog een hand, die was van hem.. en hij aaide haar inderdaad over den bol.

Nadat Treinkonijn zijn 'pakketje' had bezorgd liepen beiden weer terug naar het treinstation. Onderweg hadden de twee het over hedendaags tuig, eten, werk, uitgaan en andere leuke dingen. Aangekomen bij het station zei Pluis:
"Weetje.. ik bewaar jou briefjes, dan ben je altijd een beetje bij mij."
Treinkonijn stopte een hand in z'n jaszak en haalde daar Pluis's briefjes uit.
"Ik ook, op een of andere manier ben je ook echt bij me. Ik vind je briefjes leuk, je bent tenminste creatief enzo." hij keek naar Pluis en glimlachte.
"Kut.." zei hij."Nu raak ik verlegen.. "

Samen liepen ze de trap op en meteen kwam de trein aanrijden. Zelfs nu nog puilden de wagons uit van de mensen dus stond Pluis tegen Treinkonijn aangedrukt. Ze keek hem aan, maar durfde niet te lang te kijken. Ze keek weer weg en bloosde. Steeds als hij wegkeek durfde ze weer een blik te werpen. Sjongejonge waarom was ze nu elke keer zo zenuwachtig, een watje! Vlinders gierden door haar buik en ze wiebelde een beetje heen en weer.
De trein begon langzaam te rijden en algauw stond deze stil bij het station waar Treinkonijn en Pluis eruit moesten.
"Moet je lang wachten op de bus?" vroeg hij terwijl ze richting de bushalte liepen.
"Mwah... minuut of vijf.."
Eigenlijk was het dik een kwartier wachten in die klotekou, maar goed ze was een grote meid!
"Ik wacht wel even met je tot ie er is dan." zei Treinkonijn terwijl hij bleef staan.
"Nee joh! Ga lekker naar huis, het is al later dan normaal."zei Pluis half starend naar de weg in de hoop dat er nu gauw een bus kwam, zodat ze toch niet hoefde te wachten.
"You sure?"
"YARRPP!!"
Pluis had plotseling een knuffelingeving en omhelsde Treinkonijn. Legde hij zo zijn pootjes op Pluis d'r billen!

en toen omhelsde hij wel stevig terug en gaf hij een kusje op haar wang.
"Fijne avond, ik zie je morgen weer!" riep hij vrolijk en hij verliet Pluis' zijde..
VLINDERRRSSSSS

Hij liep verder.. en keek om, bleef kijken.. en verdween, maar Pluis... was ernstig gelukkig.