Waarom filosoferen?

Ik vind nadenken ook leuk, maar gebruik daar nooit de filosofische theorie bij. Toch ben ik van plan me daar nog wel eens in te gaan verdiepen, mocht het de moeite waard blijken. Derhalve wil ik dit topic wel even volgen.

,

Gilead

Een beginneling (zonder mijzelf als ervaren te willen betitelen)?
Filosofie = wijsbegeerte. Een 'filosoof' streeft dus naar wijsheid. Centrale vraag is dus: wat is wijsheid?
De eerste filosofen filosofeerden (dachten na) over de natuur. Hoe komen al die bomen, dieren en rivieren hier? Inmiddels is men daar wel achter. Sterker nog: de biologie, de fysica, scheikunde en tal van andere studies zijn tegenwoordig het terrein van de wetenschap welke volgens vaste methodiek werkt (nl het toetsen van hypotheses aan de werkelijkheid).

Maar er resteren nog steeds vragen, nl de 'levensvragen'. Vragen als: waarom ben ik hier? Hoe moet ik leven? Wat is goed en kwaad, is er wel zo'n onderscheid? Zulke vragen stellen ook de filosofen van nu zich. Ze gaan dus meestal niet meer zozeer over het 'zijn', dus over de fysiek waarneembare werkelijkheid. Ze gaan over het 'zullen'. Vragen over politiek, ethiek, mens en maatschappij.
Filosofen hebben wat dat betreft iets gemeen met de religie: ook de religie houdt zich met nu juist deze vraagstukken bezig. Het verschil is echter dat het de filosoof vrij staat te twijfelen, door te vragen en denken, kortom nooit klaar te zijn met zijn werk. De religie gebiedt ons daarentegen vast te houden aan één leer en deze verder uit te diepen.

Welkom

Ikzelf doe gymnasium, en toevallig het ik vandaag nog een verslag moeten inleveren over het nut van filosofie en wat het voor mij betekent.

Een van de hoofdpunten van mijn verslag was dat je bij de filosofie door middel van kritisch denken jezelf wilt verrijken, en meer kennis wilt vergaren. Je moet eerst dingen begrijpen voordat je ze kan leren. Filosofie is voor mij het streven naar zelfverrijking en meer te leren, want Socrates zij ook eens: 'Ik heb de wijsheid niet in pacht, en niemand heeft dit'. Maar toch het streven naar wijsheid vind ik uitzonderlijk. Als je tijdens het filosofisch nadenken ook beweringen vormt, moet je deze onderbouwen met argumenten. Je kunt niet onbeargumenteerd een bewering doen. Daarom leer je bij filosofie goede beweringen te filteren uit die zooi van foutieve beweringen zonder enkele onderbouwing. Als filosoof denk je na over algemene als zowel fundamentele problemen in het leven.

Zo, eigenlijk een beetje een samenvatting van mijn verslag ;p

fi·lo·so·fe·ren -feerde, h gefilosofeerd bespiegelingen houden

be·spie·ge·ling de; v -en beschouwing, overpeinzing

Oftewel, als je niet filosofeert, ben je geen mens. Iedereen denkt wel eens na over wie of wat we zijn, en wat ons doel is in het leven. Daarom is filosoferen voor mij het positief omgaan met dit verhaal. Uiteindelijk leef je om te leren mijns inziens.

Daarom hoef je geen dik boek te lezen van een bepaalde filosoof, of een les filosofie gevolgd hebben om hiermee bezig te zijn. Filosofie en ideeënkunde liggen dan ook niet ver van elkaar.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 23:02 schreef sneakypete het volgende:
Een beginneling (zonder mijzelf als ervaren te willen betitelen)?
Filosofie = wijsbegeerte. Een 'filosoof' streeft dus naar wijsheid. Centrale vraag is dus: wat is wijsheid?
De eerste filosofen filosofeerden (dachten na) over de natuur. Hoe komen al die bomen, dieren en rivieren hier? Inmiddels is men daar wel achter. Sterker nog: de biologie, de fysica, scheikunde en tal van andere studies zijn tegenwoordig het terrein van de wetenschap welke volgens vaste methodiek werkt (nl het toetsen van hypotheses aan de werkelijkheid).

Maar er resteren nog steeds vragen, nl de 'levensvragen'. Vragen als: waarom ben ik hier? Hoe moet ik leven? Wat is goed en kwaad, is er wel zo'n onderscheid? Zulke vragen stellen ook de filosofen van nu zich. Ze gaan dus meestal niet meer zozeer over het 'zijn', dus over de fysiek waarneembare werkelijkheid. Ze gaan over het 'zullen'. Vragen over politiek, ethiek, mens en maatschappij.
Filosofen hebben wat dat betreft iets gemeen met de religie: ook de religie houdt zich met nu juist deze vraagstukken bezig. Het verschil is echter dat het de filosoof vrij staat te twijfelen, door te vragen en denken, kortom nooit klaar te zijn met zijn werk. De religie gebiedt ons daarentegen vast te houden aan één leer en deze verder uit te diepen.

Welkom

Religie is een filosofie. Misschien zou je kunnen zeggen dat filosoferen geloven is.

Het draagt weliswaar de naam filosofie & levensbeschouwing maar wat hier gepost word is alles behalve wijsbegeerte eerder elkaar lastig vallen met pseudo intelligente vraagstukken.

Maar het filosoferen houdt ook op waar de religiositeit begint. Dat is nl het moment waarop men niet, als een Socrates, er van uit gaat dat men eigenlijk weinig weet en dus eindeloos moet doorgaan met bezinnen en doorvragen. Dat is ook de reden dat ik religie op zich een nuttig instrument acht voor velen, maar niet kan zien als brenger van eeuwige waarheden (iets wat de filosoof overigens ook niet helemaal kan natuurlijk).

Maar we zouden een grote stap voorwaards maken, denk ik, als we ons religieuze erfgoed filosofisch aanschouwen. Dwz, dat we dus niet het christendom (bijv.) verwerpen omdat we de schepping niet kunnen bewijzen, maar dat we de bijbel lezen als een soort 'dichtbundel' vol levenswijsheid, en daar vervolgens over door gaan denken. Welke lessen gelden nog steeds, welke niet? Ik denk dat velen nog steeds gelden, ondanks dat ik de bijbel niet zie als het letterlijke woord van een 'God'.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 23:10 schreef zwartemarktplaats het volgende:
Het draagt weliswaar de naam filosofie & levensbeschouwing maar wat hier gepost word is alles behalve wijsbegeerte eerder elkaar lastig vallen met pseudo intelligente vraagstukken.

Dergelijke conclusies hebben hier dan ook weinig mee te maken.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 23:10 schreef zwartemarktplaats het volgende:
Het draagt weliswaar de naam filosofie & levensbeschouwing maar wat hier gepost word is alles behalve wijsbegeerte eerder elkaar lastig vallen met pseudo intelligente vraagstukken.

Open een van wijsheid getuigend topic zou ik zeggen...

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 23:12 schreef sneakypete het volgende:
Maar het filosoferen houdt ook op waar de religiositeit begint. Dat is nl het moment waarop men niet, als een Socrates, er van uit gaat dat men eigenlijk weinig weet en dus eindeloos moet doorgaan met bezinnen en doorvragen. Dat is ook de reden dat ik religie op zich een nuttig instrument acht voor velen, maar niet kan zien als brenger van eeuwige waarheden (iets wat de filosoof overigens ook niet helemaal kan natuurlijk).

Maar we zouden een grote stap voorwaards maken, denk ik, als we ons religieuze erfgoed filosofisch aanschouwen. Dwz, dat we dus niet het christendom (bijv.) verwerpen omdat we de schepping niet kunnen bewijzen, maar dat we de bijbel lezen als een soort 'dichtbundel' vol levenswijsheid, en daar vervolgens over door gaan denken. Welke lessen gelden nog steeds, welke niet? Ik denk dat velen nog steeds gelden, ondanks dat ik de bijbel niet zie als het letterlijke woord van een 'God'.

Inderdaad. De bijbel is 1 van de vele interpretaties, gelijk aan het gemiddelde wiskundeboek, roman, film, toneelstuk, muziekstuk, zelfs een voetbalwedstrijd heeft zo zijn geloof. Ieder heeft dan ook zijn/haar smaak, en van elk verhaal kun je wat leren. Uiteindelijk is het zaak je ogen open te houden en je niet af te laten leiden van je doel. Dan begeer je de wijsheid en wordt je bewust.

[ Bericht 0% gewijzigd door mediaconsument op 05-10-2009 23:28:00 ]

Een heel belangrijk verschil dat nog niet genoemd is, is het volgende.
Men kan spreken over de 'filosofie van de PVV'. Daarmee worden idealen bedoeld en de daarbij behorende gronden.
Wanneer iemand zichzelf Filosoof noemt of de Filosofie bedrijft, is sprake van een geheel andere betekenis. De etymologische betekenis is reeds genoemd, nl. 'liefde voor wijsheid'. Goed, Filosofen zijn in vele dingen geïnteresseerd en je mag dat wijsheid noemen -- hoewel een dergelijke positie van de dag moeilijk serieus te nemen is. Natuurlijk is de benaming niet geheel misplaatst, maar het voert te ver dit hier uit te werken.
De bezigheid van de Filosofie is in principio de vraag naar de identiteit der dingen. "Wat maakt dingen hetzelfde?" Voorbeeld: hoe kan het dat als ik een X zie, nog een X, nog een X, ik dan ineens een boom zie? M.a.w. wat maakt de X'en tot een boom? Ome Plato's antwoord: de idea -- de aanblikken.
Deze vraag naar de identiteit der dingen is cruciaal in de bezigheid van de Filosofie. Tenzij je natuurlijk een gewone filosofie hebt net als o.a. de PVV, dat moet je zelf weten.

Off topic: wie lang genoeg Filosofie studeert ziet dat het identiteitsbeginsel A = A allerlei problemen met zich meebrengt. Want de twee A's zijn helemaal niet identiek.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 23:02 schreef sneakypete het volgende:
[...] Centrale vraag is dus: wat is wijsheid? [...]

Neen. Centrale vraag is de vraag naar de identiteit der dingen.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 00:26 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Neen. Centrale vraag is de vraag naar de identiteit der dingen.

Waarom?
Bovendien is de 'identiteit' van een mens meer dan zijn fysieke eigenschappen natuurlijk. We kunnen niets anders dan er ook een beeld over vormen, een mening over hebben, hoe subjectief die ook moge zijn.
Dat jij dat ontkent is leuk voor je, maar het leidt tot een erg armzalige kijk op de wereld om je heen. Eén die zakelijk, kil en lelijk is.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 00:22 schreef jan_billeman het volgende:
weten.

Off topic: wie lang genoeg Filosofie studeert ziet dat het identiteitsbeginsel A = A allerlei problemen met zich meebrengt. Want de twee A's zijn helemaal niet identiek.

Maak 'm nou, dat 'probleem'is allang opgelost.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 00:22 schreef jan_billeman het volgende:
Een heel belangrijk verschil dat nog niet genoemd is, is het volgende.
Men kan spreken over de 'filosofie van de PVV'. Daarmee worden idealen bedoeld en de daarbij behorende gronden.
Wanneer iemand zichzelf Filosoof noemt of de Filosofie bedrijft, is sprake van een geheel andere betekenis. De etymologische betekenis is reeds genoemd, nl. 'liefde voor wijsheid'. Goed, Filosofen zijn in vele dingen geïnteresseerd en je mag dat wijsheid noemen -- hoewel een dergelijke positie van de dag moeilijk serieus te nemen is. Natuurlijk is de benaming niet geheel misplaatst, maar het voert te ver dit hier uit te werken.
De bezigheid van de Filosofie is in principio de vraag naar de identiteit der dingen. "Wat maakt dingen hetzelfde?" Voorbeeld: hoe kan het dat als ik een X zie, nog een X, nog een X, ik dan ineens een boom zie? M.a.w. wat maakt de X'en tot een boom? Ome Plato's antwoord: de idea -- de aanblikken.
Deze vraag naar de identiteit der dingen is cruciaal in de bezigheid van de Filosofie. Tenzij je natuurlijk een gewone filosofie hebt net als o.a. de PVV, dat moet je zelf weten.

Off topic: wie lang genoeg Filosofie studeert ziet dat het identiteitsbeginsel A = A allerlei problemen met zich meebrengt. Want de twee A's zijn helemaal niet identiek.

Is het dan niet zo dat wijsheid ook afhankelijk is van de context?

Studies zoals bijvoorbeeld economie, natuurkunde, psychologie,... bestuderen vooral een specifiek deel van de werkelijkheid, terwijl de filosoof nu juist in de samenhang van al die vormen van "weten" is geïnteresseerd. Het werkterrein is dus heel breed. Je bent als filosoof geen typische alfa (talen), beta (exacte wetenschappen) of gamma (sociale wetenschappen en economie), maar onderkent het belang van elk van de drie domeinen. Als filosoof stel je veeleer dit onderscheid zelf ter discussie en analyseer je problemen die voor alle drie relevant zijn.

Als filosoof treed je in discussie met bijvoorbeeld de natuurkundige, de theoloog, de psycholoog, de letterkundige, politicoloog, de socioloog,.... Als filosoof stel je bijvoorbeeld vragen en analyseer je problemen die in al die vakken nog niet of niet meer aan de orde zijn óf die nog steeds actueel zijn, maar waarvan niet duidelijk is of zij wel een universele, voor alle tijden en culturen geldige oplossing toelaten.

De brede oriëntatie van de filosoof is geen arrogantie of overmoed. Liever dan de psycholoog, de natuurkundige, letterkundige,.... voor de voeten te lopen, richt je je op de samenhang tussen al die vormen van weten, analyseer je kritisch de vooronderstellingen van standpunten en posities, ontleed je de gevolgde redeneringen en onderzoekt de grenzen van de kennis. Je tracht de problemen kritisch en onbevangen vanuit een steeds wisselend perspectief te benaderen om zo eerst tot een beter begrip en daarna indien mogelijk tot een oplossing te komen.

Ik ben blij dat er nog gymnasiasten bestaan.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 00:42 schreef mediaconsument het volgende:

[..]

Is het dan niet zo dat wijsheid ook afhankelijk is van de context?

Jep, dat is zo

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 12:35 schreef vaarsuvius het volgende:
Ik ben blij dat er nog gymnasiasten bestaan.

Gymnasiasten, zijn moeilijke mensen, want die hebben leren nadenken.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 17:13 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Jep, dat is zo

Schaken is dan een erg goed voorbeeld. Als je dit spel beheerst, en er goed over na gaat denken. Kom je op ideeën uit dit te maken hebben met je eigen leven. Dit vooral omdat schaken geen geluk met zich meebrengt, anders dan de kleur waarmee je begint. Om deze reden zal een getrainede schaker naar alle waarschijnlijkheid ook goed kunnen filosoferen.

Om deze reden denk ik dan ook dat boeken lezen over filosofie, of studeren hierover, ondergeschikt is aan het nadenken en praten hierover. Dan leer je namelijk het beste. Uiteindelijk is de bewustwording in dit verhaal dan ook erg belangrijk, en is dit niet de taak van een studie of iets dergelijks. De techniek zul je helemaal zelf moeten leren, het mooie is dan ook dat hier genoeg mogelijkheden voor zijn.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 00:35 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Waarom?
Bovendien is de 'identiteit' van een mens meer dan zijn fysieke eigenschappen natuurlijk. We kunnen niets anders dan er ook een beeld over vormen, een mening over hebben, hoe subjectief die ook moge zijn.
Dat jij dat ontkent is leuk voor je, maar het leidt tot een erg armzalige kijk op de wereld om je heen. Eén die zakelijk, kil en lelijk is.

De waarom-vraag is onbeantwoordbaar.
Ik heb het niet over 'identiteit van een mens' maar over 'identiteit'. Ik vind dat de mens een 'replicatieve identiteit' heeft, geen 'identiteit'. De 'identiteit van een mens' is dus 'replicatieve identiteit'. Dit betekent simpelweg dat de 'identiteit van een mens' een product is van een herhaling (replicatie).
Wat maakt de dingen 'identiek'? Het feit dat hetzelfde woord gebruikt wordt voor hetzelfde ding. Dit ding is geen ontologisch ding -- het bestaat dus niet op zichzelf --, maar het bestaat als woord van het ding: het bestaat als herhaling. Hoe kan dit? Door herhaling krijgt een woord betekenis. Iets blijft achter door het gebruik van het woord.
Zoals Wittgenstein zegt in zijn Philosophische Untersuchungen par. 2: "[Bauenden] A ruft sie aus; -- [Gehilfen] B bringt den Stein, den er gelernt hat, auf diesen Ruf zu bringen." De aanlevering van de steen op de roep van bouwer A, geeft het woord 'steen' zijn betekenis. De betekenis blijft bestaan door herhaling -- dat iedere keer de 'steen' wordt aangeleverd bij het roepen daarvan.
Om die reden is Latijn een dode taal te noemen: het wordt niet meer herhaald -- behalve in de krochten van het Vaticaan, daar het een verzonnen taal is.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 00:37 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Maak 'm nou, dat 'probleem'is allang opgelost.

vertel...

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 17:38 schreef mediaconsument het volgende:

[..]

Schaken is dan een erg goed voorbeeld. Als je dit spel beheerst, en er goed over na gaat denken. Kom je op ideeën uit dit te maken hebben met je eigen leven. Dit vooral omdat schaken geen geluk met zich meebrengt, anders dan de kleur waarmee je begint. Om deze reden zal een getrainede schaker naar alle waarschijnlijkheid ook goed kunnen filosoferen.

Om deze reden denk ik dan ook dat boeken lezen over filosofie, of studeren hierover, ondergeschikt is aan het nadenken en praten hierover. Dan leer je namelijk het beste. Uiteindelijk is de bewustwording in dit verhaal dan ook erg belangrijk, en is dit niet de taak van een studie of iets dergelijks. De techniek zul je helemaal zelf moeten leren, het mooie is dan ook dat hier genoeg mogelijkheden voor zijn.

Het grote verschil zit natuurlijk in de taal, waarmee je als Filosoof onlosmakelijk te maken hebt. Om iets te zeggen heb ik woorden nodig. Bij schaken kan ik me rustig onttrekken van het spel als ik iets anders ga zitten doen. Ook heb ik weet van de spelregels van het schaken. Dit is bij taal niet het geval, omdat de woorden zich begeven rondom mij: de woorden in de taal zijn bepalend voor mijn woordgebruik. Ik kan mij dus niet onttrekken hiervan, zoals bij schaken.
Natuurlijk zijn er nog veel meer (minder belangrijke) verschillen aan te duiden.

PS. Ik ben wel fervent schaker maar niet goed in filosoferen. Aïe!

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 17:47 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

vertel...

Je bent me voor!

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 17:53 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Het grote verschil zit natuurlijk in de taal, waarmee je als Filosoof onlosmakelijk te maken hebt. Om iets te zeggen heb ik woorden nodig. Bij schaken kan ik me rustig onttrekken van het spel als ik iets anders ga zitten doen. Ook heb ik weet van de spelregels van het schaken. Dit is bij taal niet het geval, omdat de woorden zich begeven rondom mij: de woorden in de taal zijn bepalend voor mijn woordgebruik. Ik kan mij dus niet onttrekken hiervan, zoals bij schaken.
Natuurlijk zijn er nog veel meer (minder belangrijke) verschillen aan te duiden.

Ik zie schaken als taal, net zoals bijvoorbeeld wiskunde en scheikunde of vormen van lichaamsbeweging. Een taal is mijns inziens een smaak, het feit dat als er in een bepaalde taal word gesproken, kan op zichzelf al veel vertellen. Daarom dat ik filosofie als ideeënkunde zie, lessen in het bewust en positief omgaan met ideeën.

quote:

PS. Ik ben wel fervent schaker maar niet goed in filosoferen. Aïe!

De eerlijkheid siert je. Dat is volgens mij dan ook de basis van filosofie.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 17:41 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

De waarom-vraag is onbeantwoordbaar.
Ik heb het niet over 'identiteit van een mens' maar over 'identiteit'. Ik vind dat de mens een 'replicatieve identiteit' heeft, geen 'identiteit'. De 'identiteit van een mens' is dus 'replicatieve identiteit'. Dit betekent simpelweg dat de 'identiteit van een mens' een product is van een herhaling (replicatie).
Wat maakt de dingen 'identiek'? Het feit dat hetzelfde woord gebruikt wordt voor hetzelfde ding. Dit ding is geen ontologisch ding -- het bestaat dus niet op zichzelf --, maar het bestaat als woord van het ding: het bestaat als herhaling. Hoe kan dit? Door herhaling krijgt een woord betekenis. Iets blijft achter door het gebruik van het woord.

Het ding op zichzelf, dat er dus wel degelijk 'is', bestaat voordat wij het een naam geven, dus benoemen en voordat wij er eigenschappen van weten te ontdekken. Een tafel was er al, gewoon als dezelfde tafel, voordat wij het 'tafel' noemde. Natuurlijk bestaat er geen 'idee tafel', althans niet anders dan in abstracto nadat wij zelf een aantal tafels hebben gezien. Vervolgens ontdekken we dat er gemeenschappelijke kenmerken of eigenschappen aan zijn. De term die we er vervolgens voor gebruiken, zegt nu juist wel iets over de identiteit er van, want de eigenschappen er van zijn dan dus ingesloten in het begrip dat we er voor gebruiken.

quote:

Zoals Wittgenstein zegt in zijn Philosophische Untersuchungen par. 2: "[Bauenden] A ruft sie aus; -- [Gehilfen] B bringt den Stein, den er gelernt hat, auf diesen Ruf zu bringen." De aanlevering van de steen op de roep van bouwer A, geeft het woord 'steen' zijn betekenis. De betekenis blijft bestaan door herhaling -- dat iedere keer de 'steen' wordt aangeleverd bij het roepen daarvan.
Om die reden is Latijn een dode taal te noemen: het wordt niet meer herhaald -- behalve in de krochten van het Vaticaan, daar het een verzonnen taal is.

Maar de stenen zelf blijven wel bestaan natuurlijk, en ook blijven er dus 'dingen' bestaan die we een steen zouden kunnen noemen. Welke naam we het nu geven (en of we dat uberhaupt doen) is voor de steen irrelevant, enkel voor ons eigen begrip er van.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 21:56 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Het ding op zichzelf, dat er dus wel degelijk 'is', bestaat voordat wij het een naam geven, dus benoemen en voordat wij er eigenschappen van weten te ontdekken. Een tafel was er al, gewoon als dezelfde tafel, voordat wij het 'tafel' noemde. Natuurlijk bestaat er geen 'idee tafel', althans niet anders dan in abstracto nadat wij zelf een aantal tafels hebben gezien. Vervolgens ontdekken we dat er gemeenschappelijke kenmerken of eigenschappen aan zijn. De term die we er vervolgens voor gebruiken, zegt nu juist wel iets over de identiteit er van, want de eigenschappen er van zijn dan dus ingesloten in het begrip dat we er voor gebruiken.

Wanneer je beweert dat 'het ding' er al was voordat wij het woord 'tafel' gebruikten, kom je terecht in allerlei onoplosbare problemen. Eigenlijk dezelfde problemen die te vinden zijn vanaf pakweg Plato tot en met Kant. Je postuleert namelijk een scheiding tussen het 'subject' en het 'object'. Zo van: dit ben ik, en dat is het ding, en nu ga ik even een naam verzinnen daarvoor. Ik raad je aan niet dezelfde fout te maken -- tenzij dat voor jou geen probleem is. In al mijn naïviteit zal ik je toch wijzen op in ieder geval één groot probleem: je mag namelijk niet vergeten dat jij een subject bent en daarmee volledig gebonden bent aan jouw (zintuiglijke) waarneming, verstand en vooral woorden. Dit geldt natuurlijk voor heel de aardse meute; wij zijn allemaal subjecten. Een ander groot probleem is dat van de verwijzing.

quote:

Maar de stenen zelf blijven wel bestaan natuurlijk, en ook blijven er dus 'dingen' bestaan die we een steen zouden kunnen noemen. Welke naam we het nu geven (en of we dat uberhaupt doen) is voor de steen irrelevant, enkel voor ons eigen begrip er van.

Naamgeving bepaalt onze waarneming, omdat alles in het licht van woorden wordt gezien. Immers, door middel van woorden krijgen 'dingen' betekenis -- dat heb ik je de vorige keer verteld. Zonder het woord 'tafel' zie ik de tafel niet. Net zoals ik de dingen niet zie, waar ik de woorden -- c.q. naamgeving -- niet voor heb. Heb jij ooit een 'kwokkel' gezien?

[ Bericht 0% gewijzigd door jan_billeman op 07-10-2009 17:15:52 ]

Nadat ik kennis heb genomen van de grootste wijsheid van Sokrates ben ik gestopt.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 23:28 schreef Sachertorte het volgende:
Nadat ik kennis heb genomen van de grootste wijsheid van Sokrates ben ik gestopt.

Dat noem ik nou wijsheid!
Jammer genoeg ben ik weer zo'n drug-addict. Filosofie is een ziekte. Helemaal als je de touwtjes niet meer in handen hebt, waar moet dat heen?

quote:

Op woensdag 7 oktober 2009 00:08 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Dat noem ik nou wijsheid!
Jammer genoeg ben ik weer zo'n drug-addict. Filosofie is een ziekte. Helemaal als je de touwtjes niet meer in handen hebt, waar moet dat heen?

Moet het wel ergens heen?
Waarom moet dat daar heen?

Voor mij is de verdieping in de filosofie een methode om een balans te kunnen vinden voor mij als individu en mijn blik op de wereld om mij heen te vergroten.

Het is één van de weinige vormen van zelfverrijking wat men tot zich kan nemen zonder schadelijke aspecten. Van het opdoen van kennis en wijsheid wordt men enkel een beter, meer ontwikkeld persoon.

Het maakt de reis wat aangenamer.

[ Bericht 5% gewijzigd door Picchia op 07-10-2009 02:14:15 ]

quote:

Op woensdag 7 oktober 2009 01:27 schreef Picchia het volgende:
Voor mij is de verdieping in de filosofie een methode om een balans te kunnen vinden voor mij als individu en mijn blik op de wereld om mij heen te vergroten.

Het is één van de weinige vormen van zelfverrijking wat men tot zich kan nemen zonder schadelijke aspecten. Van het opdoen van kennis en wijsheid wordt men enkel een beter, meer ontwikkeld persoon.

Het maakt de reis wat aangenamer.

Voor mij is het behoorlijk schadelijk, ik lig er nachten wakker van en loop vervreemd door de straten. Hoe meer ik Filosofeer hoe minder ontwikkeld ik mezelf acht.

Ik filosofeer alleen zodat mijn discours zich op den duur met zoveel non-normatief lexicon vult dat niemand me nog begrijpt.

ah filosoferen, m'n hoofd doet nu al pijn.

quote:

Op woensdag 7 oktober 2009 14:39 schreef speknek het volgende:
Ik filosofeer alleen zodat mijn discours zich op den duur met zoveel non-normatief lexicon vult dat niemand me nog begrijpt.

En discussier je op i'net?
Alhier valt het nog redelijk te overzien...

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 23:24 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Wanneer je beweert dat 'het ding' er al was voordat wij het woord 'tafel' gebruikten, kom je terecht in allerlei onoplosbare problemen. Eigenlijk dezelfde problemen die te vinden zijn vanaf pakweg Plato tot en met Kant. Je postuleert namelijk een scheiding tussen het 'subject' en het 'object'. Zo van: dit ben ik, en dat is het ding, en nu ga ik even een naam verzinnen daarvoor. Ik raad je aan niet dezelfde fout te maken -- tenzij dat voor jou geen probleem is. In al mijn naïviteit zal ik je toch wijzen op in ieder geval één groot probleem: je mag namelijk niet vergeten dat jij een subject bent en daarmee volledig gebonden bent aan jouw (zintuiglijke) waarneming, verstand en vooral woorden. Dit geldt natuurlijk voor heel de aardse meute; wij zijn allemaal subjecten. Een ander groot probleem is dat van de verwijzing.

Maar Kant wees er ook op (anders dan Plato) dat het 'object' in dezen (das Ding an sich) niet kenbaar is voor ons als subject. Dat komt natuurlijk doordat onze redelijke en cognitieve vermogens (voor zover je dat dan weer mag scheiden überhaupt) beperkt zijn. Maar dat wil niet zeggen dat de wereld om ons heen niet bestaat natuurlijk, of dat we er helemaal niet over moeten nadenken. Het wil enkel zeggen dat we niet te vroeg mogen juichen als we denken dat we het wel begrepen hebben.
Nietzsche ging zelfs zover dat hij stelde dat het benoemen van iets al inherent een pervertering (versimpeling) is van de realiteit; geen enkel woord kan de volledige lading van het complexe 'iets' dat we willen beschrijven volledig dekken. Derhalve creeërt onze taal en ons denken een schijnwerkelijkheid. Al lijkt het er dan op dat we weer uit komen bij Plato die ook stelde dat wij (en dus ons denken) een inferieure afspiegeling is van de 'waarheid'. Alleen Plato was nog zo rationalistisch en optimistisch dat hij dacht dat we er vroeg of laat wel helemaal uit konden komen.

quote:

Naamgeving bepaalt onze waarneming, omdat alles in het licht van woorden wordt gezien. Immers, door middel van woorden krijgen 'dingen' betekenis -- dat heb ik je de vorige keer verteld. Zonder het woord 'tafel' zie ik de tafel niet. Net zoals ik de dingen niet zie, waar ik de woorden -- c.q. naamgeving -- niet voor heb. Heb jij ooit een 'kwokkel' gezien?

Misschien begrijp ik je onvolledig, maar zoals ik het nu opvat ben ik het niet met je eens. Wij zien een tafel weldegelijk, ook als we er geen naam voor hebben. De waarneming gaat juist vooraf aan het woord dat we er voor kiezen (tenzij iemand ons een nieuw begrip leert natuurlijk, aangaande iets dat we zelf nog niet waargenomen hebben). Zoals jij het nu stelt, moet ik concluderen dat mijn hond geen tafel ziet. Dat geloof ik niet. Hij heeft er echter geen naam voor, misschien zelfs geen gedachten bij. Maar wel gevoelens. En woorden, gedachten zijn uiteindelijk ook een afspiegeling van gevoelens en associaties die ook mijn hond heeft (zij het natuurlijk op een andere manier).
Heb je het niet op zijn kop gezet? Is het niet zo dat de waarneming onze naamgeving bepaalt? Dat blijkt o.a. ook uit het feit dat men vaak woorden gebruikt die de klank van het object imiteren.
Daarnaast lijkt het erop dat je erg lang hebt nagedacht over dit alles, maar dat je ergens op een punt bent gekomen dat je een soort ‘plafond’ bereikte; daarna kwam je er niet meer uit. Maar wil dat zeggen dat het zinloos is om na te denken? Ik vind van niet. Ondanks dat we ooit sterven, doen we van alles om in leven te blijven (soms vertonen we ook zelfdestructief gedrag, maar dat laat ik nu even ter zijde verder). Maar dan is het toch ook niet gezegd dat we er net zo goed mee kunnen stoppen, omdat we toch wel dood gaan? Net zo goed kan men stellen dat het misschien onmogelijk is om de algehele ‘waarheid’ (als die al bestaat!) te kennen, maar dat bewijst niet voldoende de zinloosheid van het nadenken.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 00:00 schreef sneakypete het volgende:

Misschien begrijp ik je onvolledig, maar zoals ik het nu opvat ben ik het niet met je eens. Wij zien een tafel weldegelijk, ook als we er geen naam voor hebben. De waarneming gaat juist vooraf aan het woord dat we er voor kiezen (tenzij iemand ons een nieuw begrip leert natuurlijk, aangaande iets dat we zelf nog niet waargenomen hebben).

(beetje slordig, heb alleen een touchpad)

Slordig of niet, wat is je bedoeling precies?

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 00:00 schreef sneakypete het volgende:

Maar Kant wees er ook op (anders dan Plato) dat het 'object' in dezen (das Ding an sich) niet kenbaar is voor ons als subject. Dat komt natuurlijk doordat onze redelijke en cognitieve vermogens (voor zover je dat dan weer mag scheiden überhaupt) beperkt zijn. Maar dat wil niet zeggen dat de wereld om ons heen niet bestaat natuurlijk, of dat we er helemaal niet over moeten nadenken. Het wil enkel zeggen dat we niet te vroeg mogen juichen als we denken dat we het wel begrepen hebben.
Nietzsche ging zelfs zover dat hij stelde dat het benoemen van iets al inherent een pervertering (versimpeling) is van de realiteit; geen enkel woord kan de volledige lading van het complexe 'iets' dat we willen beschrijven volledig dekken. Derhalve creeërt onze taal en ons denken een schijnwerkelijkheid. Al lijkt het er dan op dat we weer uit komen bij Plato die ook stelde dat wij (en dus ons denken) een inferieure afspiegeling is van de 'waarheid'. Alleen Plato was nog zo rationalistisch en optimistisch dat hij dacht dat we er vroeg of laat wel helemaal uit konden komen.

Zo te zien kun je de problemen die blijven liggen niet oplossen, net als Kant en Nietzsche dit niet konden. Het grote probleem blijft dat je taal nodig hebt om uitspraken over de Noumena te kunnen doen. (Om nog maar te zwijgen over de beproeving van dergelijke uitspraken.) Ik zeg dan: dat levert problemen op bij het spreken over abstracte entiteiten (bijv. intelligibele werkelijkheid), zoals Plato en Kant deden. Abstracte entiteiten kunnen worden gereduceerd tot semantiek. Kijk, dan is het probleem opgelost! Snappie?

quote:

Misschien begrijp ik je onvolledig, maar zoals ik het nu opvat ben ik het niet met je eens. Wij zien een tafel weldegelijk, ook als we er geen naam voor hebben. De waarneming gaat juist vooraf aan het woord dat we er voor kiezen (tenzij iemand ons een nieuw begrip leert natuurlijk, aangaande iets dat we zelf nog niet waargenomen hebben). Zoals jij het nu stelt, moet ik concluderen dat mijn hond geen tafel ziet. Dat geloof ik niet. Hij heeft er echter geen naam voor, misschien zelfs geen gedachten bij. Maar wel gevoelens. En woorden, gedachten zijn uiteindelijk ook een afspiegeling van gevoelens en associaties die ook mijn hond heeft (zij het natuurlijk op een andere manier).
Heb je het niet op zijn kop gezet? Is het niet zo dat de waarneming onze naamgeving bepaalt? Dat blijkt o.a. ook uit het feit dat men vaak woorden gebruikt die de klank van het object imiteren.
Daarnaast lijkt het erop dat je erg lang hebt nagedacht over dit alles, maar dat je ergens op een punt bent gekomen dat je een soort ‘plafond’ bereikte; daarna kwam je er niet meer uit. Maar wil dat zeggen dat het zinloos is om na te denken? Ik vind van niet. Ondanks dat we ooit sterven, doen we van alles om in leven te blijven (soms vertonen we ook zelfdestructief gedrag, maar dat laat ik nu even ter zijde verder). Maar dan is het toch ook niet gezegd dat we er net zo goed mee kunnen stoppen, omdat we toch wel dood gaan? Net zo goed kan men stellen dat het misschien onmogelijk is om de algehele ‘waarheid’ (als die al bestaat!) te kennen, maar dat bewijst niet voldoende de zinloosheid van het nadenken.

Je begrijpt me onvolledig. Als je mijn woorden tot je door laat dringen -- wat niet gemakkelijk is -- realiseer je misschien dat wanneer jij het woord 'tafel' gebruikt, deze betekenis ontleent is van de iteratie (herhaling) van de 'Ruf' (om bij Wittgenstein te blijven) en de daaropvolgende aanlevering van 'het ding'. Hiermee vervalt de intentionele betekenis van het woord 'tafel' die jij aanhoudt, namelijk dat het woord 'tafel' ergens naar verwijst. Nogmaals, dan heb je grote problemen op je dak, want dat kun je niet waarmaken! Wanneer ik zeg dat ik ergens naar verwijs, heb ik het over abstracte entiteiten. En daar komt Carnap om de hoek.
Het is niet voor niets dat de huidige status van de academische Wijsbegeerte kan worden betiteld als 'zinloos'. De wetenschappen hebben allang gezien dat Filosofie geen wetenschap is; ze kan niks waarmaken -- ze kan niks zinnigs uiten zonder in de problemen te komen. Ik zeg dan, wil Filosofie nog enige relevantie -- c.q. nut -- hebben dan moeten we het over een andere boeg gooien.

NB. denk nu niet dat ik dit even in mijn eentje heb uitgedacht. Grote Filosofen voor mij zijn zo vriendelijk geweest. Ik volg alleen maar wat college.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 00:37 schreef sneakypete het volgende:
Slordig of niet, wat is je bedoeling precies?

Je leest het gat maar het teken voor de h is hetzelfde als voor de a. Een kleine illustratie dat woorden / taal wel regelmatig bepalen wat je ziet. Niet de sensatie maar wel de perceptie.

ik zou trouwens nog graag een reactie zien op mijn post van een aantal paginas terug billenman (klinkt misschien wat agressief maar dat is niet de bedoeling, ben oprecht nieuwsgierig naar je reactie erop)

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 00:54 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Zo te zien kun je de problemen die blijven liggen niet oplossen, net als Kant en Nietzsche dit niet konden. Het grote probleem blijft dat je taal nodig hebt om uitspraken over de Noumena te kunnen doen. (Om nog maar te zwijgen over de beproeving van dergelijke uitspraken.) Ik zeg dan: dat levert problemen op bij het spreken over abstracte entiteiten (bijv. intelligibele werkelijkheid), zoals Plato en Kant deden. Abstracte entiteiten kunnen worden gereduceerd tot semantiek. Kijk, dan is het probleem opgelost! Snappie?

Maar de semantiek is toch ook een voortvloeisel uit, zoniet een onderdeel van de filosofie? Was Wittgenstein geen filosoof? Overigens idd een filosoof die meende met zijn werk het boekje daarna te kunnen sluiten. O, was hij maar de enige geweest! Maar je hebt me wel aangespoord me iets meer daarin te verdiepen. Zelf kun je even kauwen op dit citaat van Nietzsche, die er volgens er hier volgens mij ook wat aardigs over zegt:

quote:

24. O sancta simplicitiatas! In what strange simplification and falsification man lives! One can never cease wondering when once one has got eyes for beholding this marvel! How we have made everything around us clear and free and easy and simple! how we have been able to give our senses a passport to everything superficial, our thoughts a godlike desire for wanton pranks and wrong inferences!--how from the beginning, we have contrived to retain our ignorance in order to enjoy an almost inconceivable freedom, thoughtlessness, imprudence, heartiness, and gaiety--in order to enjoy life! And only on this solidified, granitelike foundation of ignorance could knowledge rear itself hitherto, the will to knowledge on the foundation of a far more powerful will, the will to ignorance, to the uncertain, to the untrue! Not as its opposite, but--as its refinement! It is to be hoped, indeed, that LANGUAGE, here as elsewhere, will not get over its awkwardness, and that it will continue to talk of opposites where there are only degrees and many refinements of gradation; it is equally to be hoped that the incarnated Tartuffery of morals, which now belongs to our unconquerable "flesh and blood," will turn the words round in the mouths of us discerning ones. Here and there we understand it, and laugh at the way in which precisely the best knowledge seeks most to retain us in this SIMPLIFIED, thoroughly artificial, suitably imagined, and suitably falsified world: at the way in which, whether it will or not, it loves error, because, as living itself, it loves life!

Wat Nietzsche dus bedoelt is dat we woorden, begrippen gebruiken om de werkelijkheid voor ons simpele zielen begrijpelijk te maken, niet dat de woorden de werkelijkheid zelf volledig in kaart brengen. Dat lijkt best veel op Wittgensteins opvatting dat woorden slechts een gebruiksvoorwerp zijn.

quote:

Je begrijpt me onvolledig. Als je mijn woorden tot je door laat dringen -- wat niet gemakkelijk is -- realiseer je misschien dat wanneer jij het woord 'tafel' gebruikt, deze betekenis ontleent is van de iteratie (herhaling) van de 'Ruf' (om bij Wittgenstein te blijven) en de daaropvolgende aanlevering van 'het ding'. Hiermee vervalt de intentionele betekenis van het woord 'tafel' die jij aanhoudt, namelijk dat het woord 'tafel' ergens naar verwijst. Nogmaals, dan heb je grote problemen op je dak, want dat kun je niet waarmaken! Wanneer ik zeg dat ik ergens naar verwijs, heb ik het over abstracte entiteiten. En daar komt Carnap om de hoek.

Wanneer ik in een gesprek met het begrip aankom zetten, verwijs ik natuurlijk naar de ‘tafel’ die voor je staat, niet naar de ‘idee’ tafel in een of andere schijnwereld. Wat is je probleem daarmee? Als ik even heel kort neus in wat er op internet te vinden is over de semantiek, valt mij de gelijkenis op met Aristoteles. Hij was natuurlijk nog niet zover als de mens nu is, maar ook hij ontdekte dat we een begrip verder kunnen ontleden en ontrafelen. En zo wordt opeens duidelijk wat we bedoelen.

quote:

Het is niet voor niets dat de huidige status van de academische Wijsbegeerte kan worden betiteld als 'zinloos'. De wetenschappen hebben allang gezien dat Filosofie geen wetenschap is; ze kan niks waarmaken -- ze kan niks zinnigs uiten zonder in de problemen te komen. Ik zeg dan, wil Filosofie nog enige relevantie -- c.q. nut -- hebben dan moeten we het over een andere boeg gooien.

NB. denk nu niet dat ik dit even in mijn eentje heb uitgedacht. Grote Filosofen voor mij zijn zo vriendelijk geweest. Ik volg alleen maar wat college.

Volgens mij heb ik niet beweerd dat filosofie hetzelfde is als wetenschap. Is het je soms ontgaan dat het forum WFL onlangs juist opgesplitst is? Ik heb je zelf al eerder verteld over het ‘zijn’ en het ‘zullen’. Met ‘zijn’ bedoel ik de fysieke wereld en hoe we die het beste kunnen kennen, ontdekken, omschrijven. Op dit punt ben ik het met je eens dat de ‘methode’ zoals die van rationalisten (Descartes lijkt me noemenswaardig) achterhaald is. De empirische wetenschap heeft enorme sprongen voorwaards gemaakt, er bestaat zowaar empirisch bewijs voor het nut van empirie!
Maar er resteren, zelfs als we de stoffelijke wereld kennen, nog steeds vragen. Vragen over het ‘zullen’. Morele vragen dus. En nee, ik geloof niet dat we dat op een zuiver wetenschappelijke manier kunnen oplossen. Daarvoor kun je toch beter de filosofie er ‘ns bijpakken. Wat dat betreft heeft de filosofie veel gemeen met andere kunstvormen. Ook schilderijen, muziekstukken en literatuur geven ons een indruk van de tijdsgeest, inclusief waardeoordelen. Dat doet de filosoof ook, maar dan door niet een enkel zintuig aan te spreken, maar direct door te dringen tot het brein.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 01:17 schreef sneakypete het volgende:
Morele vragen dus. En nee, ik geloof niet dat we dat op een zuiver wetenschappelijke manier kunnen oplossen. Daarvoor kun je toch beter de filosofie er ‘ns bijpakken. Wat dat betreft heeft de filosofie veel gemeen met andere kunstvormen. Ook schilderijen, muziekstukken en literatuur geven ons een indruk van de tijdsgeest, inclusief waardeoordelen. Dat doet de filosoof ook, maar dan door niet een enkel zintuig aan te spreken, maar direct door te dringen tot het brein.

Maaaaaaar, valt bijv. ethiek ook niet wetenschappelijk te verklaren?
Ik meen te denken dat jij daarop ja zegt... en dat jullie discussie hiervan afhangt..
namelijk: kan alles verklaard worden door de wetenschap... dus ook de weg die wij zullen gaan,
ik denk dat wanneer je dit uit wilt vogelen je wel enige kennis moet hebben over hetgeen wetenschappelijk verklaard kan worden.

Het is de meest nutteloze bezigheid die ik me kan bedenken, alleen dat lijkt me al een uitstekende reden.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 01:17 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Maar de semantiek is toch ook een voortvloeisel uit, zoniet een onderdeel van de filosofie? Was Wittgenstein geen filosoof? Overigens idd een filosoof die meende met zijn werk het boekje daarna te kunnen sluiten. O, was hij maar de enige geweest! Maar je hebt me wel aangespoord me iets meer daarin te verdiepen. Zelf kun je even kauwen op dit citaat van Nietzsche, die er volgens er hier volgens mij ook wat aardigs over zegt:

Semantiek behoort tot de taal, naamgeving. Je moet overigens niet 'mijn Filosofie' met die van Wittgenstein verwarren. Wittgenstein had wat ik hier zeg helemaal niet in de gaten, maar dat is mijn mening.

quote:

Wat Nietzsche dus bedoelt is dat we woorden, begrippen gebruiken om de werkelijkheid voor ons simpele zielen begrijpelijk te maken, niet dat de woorden de werkelijkheid zelf volledig in kaart brengen. Dat lijkt best veel op Wittgensteins opvatting dat woorden slechts een gebruiksvoorwerp zijn.

Nietzsche was niet Engels, maar Duits. Je gebruikt dus geen citaat van Nietzsche. Wittgenstein is incorrect door te zeggen dat woorden slechts een gebruiksvoorwerp zijn. Een instrument -- zoals een hamer -- kan ik uit een gereedschapskistje halen. Bij de taal ligt dat anders, zij was er namelijk voordat ik er was. Het woord dat je gebruikt reikt verder dan je ermee kunt bedoelen. Om Heidegger aan te halen, je put uit een omgeving van woorden die jou onbekend is -- een horizon van woorden (een semantisch kader).

quote:

Wanneer ik in een gesprek met het begrip aankom zetten, verwijs ik natuurlijk naar de ‘tafel’ die voor je staat, niet naar de ‘idee’ tafel in een of andere schijnwereld. Wat is je probleem daarmee? Als ik even heel kort neus in wat er op internet te vinden is over de semantiek, valt mij de gelijkenis op met Aristoteles. Hij was natuurlijk nog niet zover als de mens nu is, maar ook hij ontdekte dat we een begrip verder kunnen ontleden en ontrafelen. En zo wordt opeens duidelijk wat we bedoelen.

Mijn probleem heb ik reeds verteld, het roept allerlei onoplosbare problemen op (waarvan reeds 2 genoemd). Aristoteles heeft diezelfde problemen. Je moet natuurlijk zelf weten of die onoplosbare problemen jou aangaan. Je kan ze ontkennen natuurlijk -- zoals het merendeel van de bevolking (c.q. de bevolking die wijzer is dan ik ben).

quote:

Volgens mij heb ik niet beweerd dat filosofie hetzelfde is als wetenschap. Is het je soms ontgaan dat het forum WFL onlangs juist opgesplitst is? Ik heb je zelf al eerder verteld over het ‘zijn’ en het ‘zullen’. Met ‘zijn’ bedoel ik de fysieke wereld en hoe we die het beste kunnen kennen, ontdekken, omschrijven. Op dit punt ben ik het met je eens dat de ‘methode’ zoals die van rationalisten (Descartes lijkt me noemenswaardig) achterhaald is. De empirische wetenschap heeft enorme sprongen voorwaards gemaakt, er bestaat zowaar empirisch bewijs voor het nut van empirie!
Maar er resteren, zelfs als we de stoffelijke wereld kennen, nog steeds vragen. Vragen over het ‘zullen’. Morele vragen dus. En nee, ik geloof niet dat we dat op een zuiver wetenschappelijke manier kunnen oplossen. Daarvoor kun je toch beter de filosofie er ‘ns bijpakken. Wat dat betreft heeft de filosofie veel gemeen met andere kunstvormen. Ook schilderijen, muziekstukken en literatuur geven ons een indruk van de tijdsgeest, inclusief waardeoordelen. Dat doet de filosoof ook, maar dan door niet een enkel zintuig aan te spreken, maar direct door te dringen tot het brein.

Voor morele vragen moet je niet bij de Filosofie zijn. Die kan je daar geen antwoord op geven. Of denk jij nou echt dat ieder mens onder de wetten van de Categorisch Imperatief handelt? Mocht de goeierd nog leven, denk je dan echt dat je even met Kant in gesprek kon gaan om na te gaan of deze morele wet nu bestaat of niet? Kijk, als je een eigen filosofie hebt is dat prima maar je moet niet denken dat je daar anderen mee kan overtuigen. Net als ik nimmer de pretentie heb gehad jou te overtuigen. Daar is de Filosoof (aannemende dat ik dat in dit geval eventjes ben) simpelweg niet toe in staat, want het ontbreekt hem de middelen daarvoor. Zoals gezegd, er is een uitweg voor de Filosofie. Maar die is ook voor mij uiterst moeilijk te begrijpen. Dat vergt nog zo'n 20 jaar, en dan heb je nog maar weinig bereikt. Mja, je bent drug-addict of je bent het niet.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 01:00 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Je leest het gat maar het teken voor de h is hetzelfde als voor de a. Een kleine illustratie dat woorden / taal wel regelmatig bepalen wat je ziet. Niet de sensatie maar wel de perceptie.

ik zou trouwens nog graag een reactie zien op mijn post van een aantal paginas terug billenman (klinkt misschien wat agressief maar dat is niet de bedoeling, ben oprecht nieuwsgierig naar je reactie erop)

Je post is mij ontgaan, wat wil je vragen?

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 15:21 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Je post is mij ontgaan, wat wil je vragen?

woops was verward met die andere thread sorry!

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 15:18 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Semantiek behoort tot de taal, naamgeving.

Semantiek is een begrip dat ook op taal toegepast kan worden.

Semantisch is er in onze samenleving dan ook heel wat mis.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2009 08:50 schreef hardromacore het volgende:

[..]

Maaaaaaar, valt bijv. ethiek ook niet wetenschappelijk te verklaren?
Ik meen te denken dat jij daarop ja zegt... en dat jullie discussie hiervan afhangt..
namelijk: kan alles verklaard worden door de wetenschap... dus ook de weg die wij zullen gaan,
ik denk dat wanneer je dit uit wilt vogelen je wel enige kennis moet hebben over hetgeen wetenschappelijk verklaard kan worden.

Ethiek gaat over gevoelskwesties. Gevoelens kun je niet tonen, enkel meten. We kunnen wel waarnemen dat iemand iets voelt (zo het schijnt althans) maar we kunnen niet zijn gevoel zelf letterlijk ervaren. Wel kunnen we er ons een voorstelling van maken. Dat heet inlevingsvermogen. Daar is een eerste aanknopingspunt.
Maar wetenschap zoals we die bij de fysica bedrijven? Nee. Dat niet. Maar daarmee is niet aangetoond dat het onzinnig is om te filosoferen over morele zaken.