Oke, samenvatting:
Sinds maandag ademde ze nogal vaag, nogal hard uit. Niet iets om ons echt zorgen over te maken dachten we.
Sinds vandaag(woensdag) ging het dus hard achteruit, 's ochtends werd ik wakker van haar gehijg en zat ze constant te kwijlen.Haar tong was helemaal blauw en kon amper op d'r poten staan Drinken, eten en plassen deed ze niet meer en besloten we om de dierenarts te bellen voor een afspraak. Afspraak gemaakt, ging ik naar school voor 2 uur college, maar vroeger weggegaan om vroeger naar de dierenarts te kunnen.
Eenmaal thuis aangekomen gingen we naar de dierenarts met d'r, eerst werd bloed afgenomen en toen mochten we even wachten, buiten gingen we wachten en heb ik een klein stukje met haar gelopen, ze had geplast (positief natuurlijk). Toen we de uitslag kregen ging ze weer drinken (natuurlijk ook positief).
De uitslag sloot dingen uit, maar ze konden niet bevestigen wat het wel was dus besloten ze om röntgenfoto's te maken. Op de foto's was niet echt veel te zien vanwege de vocht dat ze bij haar buik en borst had. Wel kon ze zien dat ze een grote tumor had.
Ze besloten daarop te prikken en echo te doen(ze keek me met een enorm bange blik aan toen

) om te bevestigen dat er inderdaad vocht was, werd bevestigd. Ze was toen al bang dat ze vrij weinig kans had omdat als het in haar borst en buik zat het sowieso hopeloos was.
Ze stuurde de foto's door naar een radioloog die het moest bevestigen of het uit moest sluiten en daar konden we dan eventueel heen voor meer duidelijkheid. We kregen de optie om daar te blijven wachten of met de hond naar huis te gaan en dan de uitslag per telefoon te ontvangen. We besloten om naar huis te gaan maar net toen we weg wouden gaan en op het punt stonden om de wachtkamer uit te lopen stortte ze daar in, bek wijd open, tong uit d'r bek en snakkend naar adem, daar besloot de dierenarts om haar gelijk in te laten slapen.
Einde.