OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik wil beginnen met de boodschap dat ik iedereen met een geloof respecteer en dat het niet mijn bedoeling is om tegen iemand schenen te schoppen maar ik heb een vraagje aan de mensen die geloven in een God.
Er zijn een aantal mensen hier die een kindje hebben verloren. Ik ben zelf aanwezig geweest bij de begravenis van het kindje van Bar en Mar en ik vond het een hele mooie dienst in de kerk en kan me voorstellen dat je troost kan putten uit zo een dienst en ook het geloof dat er meer is tussen hemel en aarde en je kindje altijd over je zal waken. Dat elke stap die je in dit leven zet wordt gevolgd door hem of haar.
Maar je gelooft in God en God is goed en hij schenkt jouw jullie kindje. En dan komt er een dag dat hij het kindje weg neemt. In 1 klap is de grond onder je voeten weg geslagen. Kan je dan nog altijd geloven in de goedheid van die zelfde God? Is je geloof dan nog net zo sterk als voorheen of ga je dan juist twijfelen aan die zelfde God.
Mijn schoonouders zijn gelovig, vrienden van mij geloven in een God maar de mensen in mijn naaste omgeving die een kindje hebben verloren hangen geen geloof aan. Dus aan hen kan ik het niet vragen.
Als het te moeilijk is om antwoord te geven snap ik dat best.
Er is in mijn kennissen en vriendenkring weer een kindje overleden en op dit soort momenten vraag me ik af of als er daadwerkelijk een God bestaat waarom hij zo iets toe zou staan.
Er zijn een aantal mensen hier die een kindje hebben verloren. Ik ben zelf aanwezig geweest bij de begravenis van het kindje van Bar en Mar en ik vond het een hele mooie dienst in de kerk en kan me voorstellen dat je troost kan putten uit zo een dienst en ook het geloof dat er meer is tussen hemel en aarde en je kindje altijd over je zal waken. Dat elke stap die je in dit leven zet wordt gevolgd door hem of haar.
Maar je gelooft in God en God is goed en hij schenkt jouw jullie kindje. En dan komt er een dag dat hij het kindje weg neemt. In 1 klap is de grond onder je voeten weg geslagen. Kan je dan nog altijd geloven in de goedheid van die zelfde God? Is je geloof dan nog net zo sterk als voorheen of ga je dan juist twijfelen aan die zelfde God.
Mijn schoonouders zijn gelovig, vrienden van mij geloven in een God maar de mensen in mijn naaste omgeving die een kindje hebben verloren hangen geen geloof aan. Dus aan hen kan ik het niet vragen.
Als het te moeilijk is om antwoord te geven snap ik dat best.
Er is in mijn kennissen en vriendenkring weer een kindje overleden en op dit soort momenten vraag me ik af of als er daadwerkelijk een God bestaat waarom hij zo iets toe zou staan.
Gelovigen accepteren in principe alles als zijnde van God. Kortom, als God je kindje wegneemt zijn zijn wegen ondoorgrondelijk, is er ongetwijfeld een reden voor het heeft het kindje vrede in het hiernamaals. Het lijkt me allemaal tamelijk ondoenlijk om vol te houden, maar ik ben dan ook niet religieus.
Lang niet elke gelovige denkt zo... Ik ben katholiek opgevoed, en ik vind de rituelen die volgens de katholieke kerk horen prettig. Het doopsel, maar ook de kerkdienst bij een overlijden. Het hoort wat mij betreft bij het leven en ik vind voor mezelf een begrafenis zonder kerkmis niet compleet.quote:Op maandag 21 september 2009 15:41 schreef TNA het volgende:
Gelovigen accepteren in principe alles als zijnde van God. Kortom, als God je kindje wegneemt zijn zijn wegen ondoorgrondelijk, is er ongetwijfeld een reden voor het heeft het kindje vrede in het hiernamaals. Het lijkt me allemaal tamelijk ondoenlijk om vol te houden, maar ik ben dan ook niet religieus.
Maar god is wat mij betreft niet almachtig... Ik geloof niet in de beschikking en accepteer zaken niet klakkeloos 'omdat god het zo gewild heeft'...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik ben niet gelovig, wel redelijk gelovig opgevoed dus dit gaf nog wel eens een rot opmerking van mijn kant uit naar mijn moeder in de tijd dat onze middelste is overleden. Zij kwam eens met een versje en ik liep dan alleen maar te griepen wat voor een ongelovelijke kloothommel het wel niet moest zijn.. Mijn moeder kon mij wel 'begrijpen', ondanks dat zij het niet zo zag.
Ondanks alles vond ik het toch goed dat mijn ouders dit versje zouden opdragen tijdens de uitvaart, wij hebben duidelijk gewoon ieder ons eigen ding wat een god of wat ook betreft en kunnen dat respecteren van elkaar. Ik vond dat ik ook rekening met mijn ouders moest houden, omdat ook zij een verlies te verwerken hadden, het was toch een kleinkind.
Ondanks alles vond ik het toch goed dat mijn ouders dit versje zouden opdragen tijdens de uitvaart, wij hebben duidelijk gewoon ieder ons eigen ding wat een god of wat ook betreft en kunnen dat respecteren van elkaar. Ik vond dat ik ook rekening met mijn ouders moest houden, omdat ook zij een verlies te verwerken hadden, het was toch een kleinkind.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ja denk er ook zo over, al ben ik dan christelijk opgevoed..quote:Op maandag 21 september 2009 15:45 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Lang niet elke gelovige denkt zo... Ik ben katholiek opgevoed, en ik vind de rituelen die volgens de katholieke kerk horen prettig. Het doopsel, maar ook de kerkdienst bij een overlijden. Het hoort wat mij betreft bij het leven en ik vind voor mezelf een begrafenis zonder kerkmis niet compleet.
Maar god is wat mij betreft niet almachtig... Ik geloof niet in de beschikking en accepteer zaken niet klakkeloos 'omdat god het zo gewild heeft'...
Op maandag 23 november 2009 13:51 schreef longinus het volgende:
Masturberen is lekker maar je laten aftrekken is nog lekkerder, zie het als jezelf kietelen, dat werkt ook niet zo goed.
Masturberen is lekker maar je laten aftrekken is nog lekkerder, zie het als jezelf kietelen, dat werkt ook niet zo goed.
De vasthoudend gelovige zal geloven dat God een bedoeling had met het wegnemen van een kind.
Ik ben zelf behoorlijk Calvinistisch opgevoed en ik weet van een stel dat de heilige overtuiging heeft dat hun kind is weggenomen om het te bewaren voor het leed en de vernedering die het gezin jaren later ten deel viel. Zij zijn in de overtuiging dat God het kind daarvoor weggenomen heeft.
Zelf kende ik ook een jongen die op zijn 19de overleed, waarvan ik zelf wel eens het gevoel heeft dat hij te heilig (no pun intended, zo was hij gewoon) was voor deze verrotte maatschappij, terwijl ik er normaliter helemaal niet zo over denk. Maar in die jongen was niets, maar dan ook helemaal niets slechts. Onvoorstelbaar.
Als mensen de overtuiging hebben dat God dat soort dingen ook doet en ze putten daar hun troost uit, dan ben ik de laatste die ze een schop na wil geven door vage algemeenheden als 'er is geen God', of 'er is geen hemel'.
Hun verdriet is al immens genoeg zonder hufterigheden in hun omgeving.
Ik ben zelf behoorlijk Calvinistisch opgevoed en ik weet van een stel dat de heilige overtuiging heeft dat hun kind is weggenomen om het te bewaren voor het leed en de vernedering die het gezin jaren later ten deel viel. Zij zijn in de overtuiging dat God het kind daarvoor weggenomen heeft.
Zelf kende ik ook een jongen die op zijn 19de overleed, waarvan ik zelf wel eens het gevoel heeft dat hij te heilig (no pun intended, zo was hij gewoon) was voor deze verrotte maatschappij, terwijl ik er normaliter helemaal niet zo over denk. Maar in die jongen was niets, maar dan ook helemaal niets slechts. Onvoorstelbaar.
Als mensen de overtuiging hebben dat God dat soort dingen ook doet en ze putten daar hun troost uit, dan ben ik de laatste die ze een schop na wil geven door vage algemeenheden als 'er is geen God', of 'er is geen hemel'.
Hun verdriet is al immens genoeg zonder hufterigheden in hun omgeving.
Sic transit gloria mundi
--- --- --- --- --- --- ---
I drink, therefore I am!
--- --- --- --- --- --- ---
I drink, therefore I am!
Ik kan niet over mezelf praten maar weet wel dat voor mijn oma het zeer hoogstwaarschijnlijk de reden was om het geloof waarin ze was opgegroeid gedag te zeggen toen haar eerste kind na 14 dagen overleed (we spreken nu over 1933 en mijn oma was 18 jaar oud en in die tijd (weet ik van een veel jongere broer van haar) heeft ze het geloof ook de rug toegekeerd). Ze heeft zich blijkbaar nooit officieel uitgeschreven bij die kerk want zelfs op hoge leeftijd kreeg ze nog kerkblaadjes etc maar ze wilde er echt niets meer van weten.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Behoorlijke lul dan als ie bestaat die god. Je een kindje schenken en hem of haar dan meteen weer wegnemen.
god
god
Ik ben niet gelovig en zal dan ook zeker niet kunnen accepteren dat zo`n persoon zoiets zou doen 'voor des Heres wegen'.
Mijn moeder heeft haar zoon verloren (en ik mijn broertje) na een lang ziekbed. Daarbij komt ook dat hij veel geleden heeft. Meer dan een jaar.
De pastoor die na het overlijden bij ons langskwam begon te vertellen over het lijden van Jezus aan het kruis.
Mijn moeder werd toen zo boos, en heeft de pastoor verzocht haar huis onmiddelijk te verlaten.
Hoe haalt zo iemand het in zijn hoofd om over zoiets te beginnen? Zelfs als je gelovig bent: Jezus heeft maar een dag of zo geleden. En dat is niet te vergelijken met het lijden wat mijn broertje meegemaakt heeft. En wat wij hebben moeten aanzien bij hem.
Ook vraag ik me vaak af waar god was in Auswitsch.
Voor mij is de conslussie dat er dus geen god bestaat. In ieder geval geen persoonlijke god.
De pastoor die na het overlijden bij ons langskwam begon te vertellen over het lijden van Jezus aan het kruis.
Mijn moeder werd toen zo boos, en heeft de pastoor verzocht haar huis onmiddelijk te verlaten.
Hoe haalt zo iemand het in zijn hoofd om over zoiets te beginnen? Zelfs als je gelovig bent: Jezus heeft maar een dag of zo geleden. En dat is niet te vergelijken met het lijden wat mijn broertje meegemaakt heeft. En wat wij hebben moeten aanzien bij hem.
Ook vraag ik me vaak af waar god was in Auswitsch.
Voor mij is de conslussie dat er dus geen god bestaat. In ieder geval geen persoonlijke god.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Ik heb dan wel geen kindje verloren, maar bij het verlies van naasten is juist mijn geloof hetgeen wat mij sterker maakt 
Maar iedereen beleeft zijn geloof natuurlijk anders. Er zijn gelovigen die niet naar een arts zullen gaan omdat ze geloven dat God ze wel beter zal maken, ik ben juist weer iemand die gelooft dat God degene is die ervoor zorgt dat die arts me wellicht kan helpen En verder denk ik dat het stukje film van Bruce Almighty best een goede kijk geeft op hoe het werkt. God kan niet iedereen zijn zin geven Het is niet mogelijk iedereen te redden, maar waar Hij dat kan, zal Hij dat doen. (Overigens vond ik sommige stukken in die film echt veel te ver gaan, maar dat terzijde)
Maar iedereen beleeft zijn geloof natuurlijk anders. Er zijn gelovigen die niet naar een arts zullen gaan omdat ze geloven dat God ze wel beter zal maken, ik ben juist weer iemand die gelooft dat God degene is die ervoor zorgt dat die arts me wellicht kan helpen
En verder denk ik dat het stukje film van Bruce Almighty best een goede kijk geeft op hoe het werkt. God kan niet iedereen zijn zin geven Het is niet mogelijk iedereen te redden, maar waar Hij dat kan, zal Hij dat doen. (Overigens vond ik sommige stukken in die film echt veel te ver gaan, maar dat terzijde)
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Jezus heeft zijn hele leven geleden. Of denk je dat het prettig is om van te voren te weten hoe en wanneer je aan je einde komt? Hij is aan het kruis misschien snel gestorven, maar dat wil nog niet zeggen dat Hij niet geleden heeft!quote:Op maandag 21 september 2009 16:09 schreef capricia het volgende:
Zelfs als je gelovig bent: Jezus heeft maar een dag of zo geleden.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat is de boosheid in iemand die een dierbare veloren heeft. Hoe het nou wel of niet zit, dat zal je dan worst wezen.quote:Op maandag 21 september 2009 16:11 schreef Troel het volgende:
[..]
Jezus heeft zijn hele leven geleden. Of denk je dat het prettig is om van te voren te weten hoe en wanneer je aan je einde komt? Hij is aan het kruis misschien snel gestorven, maar dat wil nog niet zeggen dat Hij niet geleden heeft!
Je zou er haast een boek over schrijven!
Alsof god (altijd) persoonlijk is betrokken / de schuldige is met het overlijden van mensen.
Dan zou hij wel een heel druk baantje hebben.
Jezus hing per slot van rekening aan het kruis, god kwam hem ook niet even een handje helpen, is het wel?
Misschien is god niet zoveel anders dan wij (mocht hij bestaan), en net als wij proberen wij zo goed mogelijk het leven/bestaan te leiden, en door dingen die jij doet, zijn anderen soms de dupe, vaak onbedoeld, dingen gebeuren gewoon.
Verder niet echt een reden om niet te geloven.
Ik geloof wel maar geloof niet dat god als een oppas ''daarboven'' alle slechte dingen probeert te voorkomen, het hoort gewoon bij het leven, het leven is lachen en huilen.
Dan zou hij wel een heel druk baantje hebben.
Jezus hing per slot van rekening aan het kruis, god kwam hem ook niet even een handje helpen, is het wel?
Misschien is god niet zoveel anders dan wij (mocht hij bestaan), en net als wij proberen wij zo goed mogelijk het leven/bestaan te leiden, en door dingen die jij doet, zijn anderen soms de dupe, vaak onbedoeld, dingen gebeuren gewoon.
Verder niet echt een reden om niet te geloven.
Ik geloof wel maar geloof niet dat god als een oppas ''daarboven'' alle slechte dingen probeert te voorkomen, het hoort gewoon bij het leven, het leven is lachen en huilen.
Tsja, ik denk dat het heel menselijk is om een verklaring te willen voor het onrecht dat je overkomt. Het protestants geloof is nogal een verklarend geloof. Gelovigen hebben de afgelopen 2000 jaar toevallig héél veel geschreven in hun zoektocht naar verklaringen, dus is er een enorme hoop verklaringen waar je altijd iets uit kunt vissen wat toepasselijk is. Of die verklaringen waar zijn, dat is een tweede. Vaak voldoen ze helemaal niet meer op het moment dat jou werkelijk iets ergs overkomt. Dan zal de zogenaamde uitleg je aan je reet roesten want het doet verdomd veel pijn en dat is niet weg te redeneren.
Wat is het alternatief? Ik heb daar wel ideeën over, maar die zijn niet zo boeiend. Het is in praktijk namelijk helemaal niet zo rationeel. Misschien kun je jezelf simpelweg afvragen: wat kun je nog geloven nu je gezien hebt dat je veel krijgt, maar dat je ook veel ontnomen wordt? Kun je een geloof bedenken (los van wat je weet over het protestantse geloof) waar je in zo'n situatie nog houvast aan kunt hebben? Zo ja, hoe "vaag" ook, dan kun je aanvoelen waarom een ander nog in God blijft geloven ondanks alle ellende.
Wat is het alternatief? Ik heb daar wel ideeën over, maar die zijn niet zo boeiend. Het is in praktijk namelijk helemaal niet zo rationeel. Misschien kun je jezelf simpelweg afvragen: wat kun je nog geloven nu je gezien hebt dat je veel krijgt, maar dat je ook veel ontnomen wordt? Kun je een geloof bedenken (los van wat je weet over het protestantse geloof) waar je in zo'n situatie nog houvast aan kunt hebben? Zo ja, hoe "vaag" ook, dan kun je aanvoelen waarom een ander nog in God blijft geloven ondanks alle ellende.
En dus moet je daar maar troost uit halen als je je broertje / zoontje verloren hebtquote:Op maandag 21 september 2009 16:11 schreef Troel het volgende:
[..]
Jezus heeft zijn hele leven geleden. Of denk je dat het prettig is om van te voren te weten hoe en wanneer je aan je einde komt? Hij is aan het kruis misschien snel gestorven, maar dat wil nog niet zeggen dat Hij niet geleden heeft!
Vreemd...
BTW: Volgens mij is Jezus pas op zijn 30ste begonnen met prediken, daarvoor is er niet zoveel over hem bekend...dus waar haal jij het vandaan dat hij zijn HELE leven geleden heeft?
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Ja, wie weetquote:Op maandag 21 september 2009 16:15 schreef Billary het volgende:
Misschien is god niet zoveel anders dan wij (mocht hij bestaan), en net als wij proberen wij zo goed mogelijk het leven/bestaan te leiden, en door dingen die jij doet, zijn anderen soms de dupe, vaak onbedoeld, dingen gebeuren gewoon.
Staat er niet ergens in de Bijbel dat de mens geschapen is naar Gods beeld?
Nee, maar dat hoor je mij toch ook niet zeggen?quote:Op maandag 21 september 2009 16:28 schreef capricia het volgende:
[..]
En dus moet je daar maar troost uit halen als je je broertje / zoontje verloren hebt
Vreemd...
BTW: Volgens mij is Jezus pas op zijn 30ste begonnen met prediken, daarvoor is er niet zoveel over hem bekend...dus waar haal jij het vandaan dat hij zijn HELE leven geleden heeft?
Jezus was op zijn 12 op een dag al vermist omdat hij in gesprek was in de tempel met priesters en dergelijke. Da's ver voor zijn 30e
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ook als je niet gelooft, blijft er een redelijk 'normale' vraag bestaan over het 'waarom'.... zeker na het overlijden van een klein kindje.
Dat kan verdomd sterk gaan 'draaien' en volgens mij zal iedereen die het meemaakt de behoefte voelen iets of iemand daarvan de 'schuld' te geven, er een zekere 'oorzaak' achter te zoeken...
die emotie is overigens juist ook de basis voor het geloof in een 'god' an sich (en bv ook in het 'hiernamaals'.... de meest sterke overblijfselen van religieuze uitingen uit het verleden hebben meestal met een 'begrafenis-cultuur' te doen)...
Volgens mij is het moeilijkste bij zoiets te realiseren dat er géén duidelijke reden te bedenken is waarom juist jouw kind zoiets moest gebeuren....
toen bij een naaste van mij dat gebeurde vertelde de arts op een duidelijke manier dat als je het moeilijk hebt met de 'waarom-vraag' je het ook kunt vergelijken met een baksteen die uit de lucht op iemands kop valt en hem dood... ook dan bestaat er geen 'reden' voor, het gebeurt gewoon zonder een vooropgezet 'plan'...
ik denk dat zeker religieuzen die geloven in een 'vooropgezet' plan dat mensen voor heeft, een 'persoonlijke god' die als een soort van 'super-butler' alles voor hen regelt en warbij het geloven je een soort van 'voorrang' hebt op anderen... Of mensen die geloven in een God die 'straft'
die zullen het zeker extra moeilijk hebben bij de dood van een direkte naaste of een kind...
echter, lang niet iedereen gelooft op zulk een wijze....
Veel gelovigen hebben ook niet specifiek een idee van een bepaale 'persoon' bij god, eerder een vorm van abstract 'bestemming' of hun geloof kan zelfs slaan op dowmeg het gevoel dat dingen in hun omgeving een soort van 'onzichtbare band' hebben.
Voor zulke mensen zal juist hun geloof hen eerder helpen bij rouwprocessen, juist doordat het een bepaalde berusting of zekerheid kan geven juist datgene te accepteren waarvoor geen 'reden' te vinden is.
Dat kan verdomd sterk gaan 'draaien' en volgens mij zal iedereen die het meemaakt de behoefte voelen iets of iemand daarvan de 'schuld' te geven, er een zekere 'oorzaak' achter te zoeken...
die emotie is overigens juist ook de basis voor het geloof in een 'god' an sich (en bv ook in het 'hiernamaals'.... de meest sterke overblijfselen van religieuze uitingen uit het verleden hebben meestal met een 'begrafenis-cultuur' te doen)...
Volgens mij is het moeilijkste bij zoiets te realiseren dat er géén duidelijke reden te bedenken is waarom juist jouw kind zoiets moest gebeuren....
toen bij een naaste van mij dat gebeurde vertelde de arts op een duidelijke manier dat als je het moeilijk hebt met de 'waarom-vraag' je het ook kunt vergelijken met een baksteen die uit de lucht op iemands kop valt en hem dood... ook dan bestaat er geen 'reden' voor, het gebeurt gewoon zonder een vooropgezet 'plan'...
ik denk dat zeker religieuzen die geloven in een 'vooropgezet' plan dat mensen voor heeft, een 'persoonlijke god' die als een soort van 'super-butler' alles voor hen regelt en warbij het geloven je een soort van 'voorrang' hebt op anderen... Of mensen die geloven in een God die 'straft'
die zullen het zeker extra moeilijk hebben bij de dood van een direkte naaste of een kind...
echter, lang niet iedereen gelooft op zulk een wijze....
Veel gelovigen hebben ook niet specifiek een idee van een bepaale 'persoon' bij god, eerder een vorm van abstract 'bestemming' of hun geloof kan zelfs slaan op dowmeg het gevoel dat dingen in hun omgeving een soort van 'onzichtbare band' hebben.
Voor zulke mensen zal juist hun geloof hen eerder helpen bij rouwprocessen, juist doordat het een bepaalde berusting of zekerheid kan geven juist datgene te accepteren waarvoor geen 'reden' te vinden is.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Maar je leed wordt niet minder door het met het leed van een ander te vergelijken. Voor míj zegt het lijden van Jezus meer dit: wat ik ook lijd, Hij is mij voorgegaan. Ook al moet ik door het diepste dal, Hij staat me aan de overkant op te wachten. Dat maakt mijn lijdensweg niet minder pijnlijk, het maakt het ook niet begrijpelijker. Maar het geeft me de moed om door te gaan, het geloof dat mijn lijden gezien wordt en de hoop dat ik in de toekomst eens verlost ben van alle leed.quote:Op maandag 21 september 2009 16:11 schreef Troel het volgende:
Jezus heeft zijn hele leven geleden. Of denk je dat het prettig is om van te voren te weten hoe en wanneer je aan je einde komt? Hij is aan het kruis misschien snel gestorven, maar dat wil nog niet zeggen dat Hij niet geleden heeft!
Nee, dat zeker niet (zou het maar zo zijn toch?)quote:Op maandag 21 september 2009 16:36 schreef AncientSound het volgende:
[..]
Maar je leed wordt niet minder door het met het leed van een ander te vergelijken. Voor míj zegt het lijden van Jezus meer dit: wat ik ook lijd, Hij is mij voorgegaan. Ook al moet ik door het diepste dal, Hij staat me aan de overkant op te wachten. Dat maakt mijn lijdensweg niet minder pijnlijk, het maakt het ook niet begrijpelijker. Maar het geeft me de moed om door te gaan, het geloof dat mijn lijden gezien wordt en de hoop dat ik in de toekomst eens verlost ben van alle leed.
Mijn reactie had voornamelijk betrekking op het idee dat Jezus maar 1 dag geleden zou hebben. Dat doet niets af aan het leed wat iemand heeft als je je kind of je broer tijdenlang ziet lijden. Ik denk dat veel mensen niet op het verhaal van die pastor zitten te wachten bij zo'n gebeurtenis.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
En volgens jou is dat ook leiden? Want jij schrijft dat hij zijn HELE leven geleden heeft...quote:Op maandag 21 september 2009 16:31 schreef Troel het volgende:
[..]
Nee, maar dat hoor je mij toch ook niet zeggen?
Jezus was op zijn 12 op een dag al vermist omdat hij in gesprek was in de tempel met priesters en dergelijke. Da's ver voor zijn 30e
Ik ken de bijbel ook weet je.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Dit vat het wel een beetje samen voor mij ja. Ik weet niet wat voor een masochistische hufter er dan aan het stuur zit daarboven maar een stomp op z'n neus is wel het minste wat -ie kan verwachten.quote:Op maandag 21 september 2009 16:07 schreef Armageddon het volgende:
Behoorlijke lul dan als ie bestaat die god. Je een kindje schenken en hem of haar dan meteen weer wegnemen.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Hij heeft ook wel zijn hele leven geleid jaquote:Op maandag 21 september 2009 16:40 schreef capricia het volgende:
[..]
En volgens jou is dat ook leiden? Want jij schrijft dat hij zijn HELE leven geleden heeft...
Ik ken de bijbel ook weet je.
Net zoals jij en ik ons leven leiden 
Nee, maar even serieus:
Er wordt door de hele Bijbel heen al gesproken over hoe het met Jezus zal vergaan en dergelijke en hoewel niemand ooit in Jezus' hoofd heeft kunnen kijken (uiteraard), gaat men ervan uit dat Jezus het zijn hele leven al geweten heeft. Dit is denk ik niet het topic om uit te gaan leggen waarom dat wel (of niet) zo zou zijn, loop een willekeurige kerk binnen, spreek de voorganger aan en vraag het daar en je zult hetzelfde antwoord krijgen
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Maar dan heb ik nog steeds geen antwoord op mijn vraag. Je gelooft in God en vindt daar in het dagelijkse leven troost en liefde (neem ik aan). Wordt je geloof dan niet ontzettend op de proef gesteld bij het overlijden van je kind, het zelfde kind dat je door hem geschonken is? Het lijkt me zo wrang dat je eerst zo blij bent met het feit dat je leven hebt mogen schenken aan zo iets moois en dat een poosje hebt mogen lief hebben om het vervolgens als bliksem bij heldere hemel weer te moeten af staan? En kan je nadien ook nog net zo veel geloven in God of is God van zijn voetstuk gevallen?
Antwoord vanuit mijzelf en mijn moeder na het overlijden van haar kind en mijn broertje:quote:Op maandag 21 september 2009 16:59 schreef Faja-Lobi het volgende:
Maar dan heb ik nog steeds geen antwoord op mijn vraag. Je gelooft in God en vindt daar in het dagelijkse leven troost en liefde (neem ik aan). Wordt je geloof dan niet ontzettend op de proef gesteld bij het overlijden van je kind, het zelfde kind dat je door hem geschonken is? Het lijkt me zo wrang dat je eerst zo blij bent met het feit dat je leven hebt mogen schenken aan zo iets moois en dat een poosje hebt mogen lief hebben om het vervolgens als bliksem bij heldere hemel weer te moeten af staan? En kan je nadien ook nog net zo veel geloven in God of is God van zijn voetstuk gevallen?
God is een stuk minder belangrijk voor ons geworden.
Waren er eerst momenten waarop we nog twijfelden, nu niet meer.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Zoals jij het geloof beschrijft, zou je God zien als een mannetje op een wolk die alles regelt.
Nu ben ik niet echt religieus, maar ik heb wel zo mijn geloof en ik denk dat wat ik kracht en liefde en moed noem net zo goed God zou kunnen heten.
Voor veel mensen is god niet de persoon of de kracht die alles regelt, maar meer iets wat ervoor zorgt dat je genoeg kracht en steun hebt om door zulke moeilijke periodes heen te komen. Geloven is dan blijven geloven in de mooie dingen in het leven, ook op de momenten dat die even ver te zoeken zijn.
De oorspronkelijke vertaling van god uit het hebreeuws is eigenlijk "ik ben die ik ben" wat naar mijn idee wil zeggen dat god iets is wat je in jezelf en in je leven moet zoeken en niet in een kracht die compleet buiten en boven jezelf staat.
Nu ben ik niet echt religieus, maar ik heb wel zo mijn geloof en ik denk dat wat ik kracht en liefde en moed noem net zo goed God zou kunnen heten.
Voor veel mensen is god niet de persoon of de kracht die alles regelt, maar meer iets wat ervoor zorgt dat je genoeg kracht en steun hebt om door zulke moeilijke periodes heen te komen. Geloven is dan blijven geloven in de mooie dingen in het leven, ook op de momenten dat die even ver te zoeken zijn.
De oorspronkelijke vertaling van god uit het hebreeuws is eigenlijk "ik ben die ik ben" wat naar mijn idee wil zeggen dat god iets is wat je in jezelf en in je leven moet zoeken en niet in een kracht die compleet buiten en boven jezelf staat.
Begrijp ik het goed dat je god dus niet als een persoonlijke god ziet? Je kunt dus geen persoonlijke band met god hebben?quote:Op maandag 21 september 2009 17:05 schreef MarMar het volgende:
Zoals jij het geloof beschrijft, zou je God zien als een mannetje op een wolk die alles regelt.
Nu ben ik niet echt religieus, maar ik heb wel zo mijn geloof en ik denk dat wat ik kracht en liefde en moed noem net zo goed God zou kunnen heten.
Voor veel mensen is god niet de persoon of de kracht die alles regelt, maar meer iets wat ervoor zorgt dat je genoeg kracht en steun hebt om door zulke moeilijke periodes heen te komen. Geloven is dan blijven geloven in de mooie dingen in het leven, ook op de momenten dat die even ver te zoeken zijn.
De oorspronkelijke vertaling van god uit het hebreeuws is eigenlijk "ik ben die ik ben" wat naar mijn idee wil zeggen dat god iets is wat je in jezelf en in je leven moet zoeken en niet in een kracht die compleet buiten en boven jezelf staat.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Natuurlijk kan je wel een persoonlijke band hebben met de kracht die je in jezelf en in je omgeving kan vinden, ik zie het alleen inderdaad niet als een band met "iemand" maar meer als een band met jezelf en de kracht die je bijvoorbeeld in moeilijke tijden bij mensen om je heen naar boven ziet komen.quote:Op maandag 21 september 2009 17:08 schreef capricia het volgende:
[..]
Begrijp ik het goed dat je god dus niet als een persoonlijke god ziet? Je kunt dus geen persoonlijke band met god hebben?
Ik bedoel meer in de zin van een christelijk god waar je door middel van bidden e.d. een persoonlijk band mee kunt hebben. En dat god dan persoonlijk zich met jouw leven bezig houdt...quote:Op maandag 21 september 2009 17:11 schreef MarMar het volgende:
[..]
Natuurlijk kan je wel een persoonlijke band hebben met de kracht die je in jezelf en in je omgeving kan vinden, ik zie het alleen inderdaad niet als een band met "iemand" maar meer als een band met jezelf en de kracht die je bijvoorbeeld in moeilijke tijden bij mensen om je heen naar boven ziet komen.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
quote:Op maandag 21 september 2009 16:42 schreef Jarno het volgende:
[..]
Dit vat het wel een beetje samen voor mij ja. Ik weet niet wat voor een masochistische hufter er dan aan het stuur zit daarboven maar een stomp op z'n neus is wel het minste wat -ie kan verwachten.
ik vind de opmerking 'hij is in god's handen' echt zum kotzen. In gods handen dikke lul 3 bier, als as in een potje op mn kast en niets anders!
Je zou er haast een boek over schrijven!
Binnen het christendom zijn ook genoeg mensen die god niet zien als een persoon, maar muggenzifterij, ik snap wat je bedoelt en inderdaad, in zo'n god geloof ik niet.quote:Op maandag 21 september 2009 17:12 schreef capricia het volgende:
[..]
Ik bedoel meer in de zin van een christelijk god waar je door middel van bidden e.d. een persoonlijk band mee kunt hebben. En dat god dan persoonlijk zich met jouw leven bezig houdt...
Hier idem, dan dus...maar dat had je vast al door!quote:Op maandag 21 september 2009 17:16 schreef MarMar het volgende:
[..]
Binnen het christendom zijn ook genoeg mensen die god niet zien als een persoon, maar muggenzifterij, ik snap wat je bedoelt en inderdaad, in zo'n god geloof ik niet.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Het hangt heel erg af van hoe je in je geloof staat.quote:Op maandag 21 september 2009 16:59 schreef Faja-Lobi het volgende:
Maar dan heb ik nog steeds geen antwoord op mijn vraag. Je gelooft in God en vindt daar in het dagelijkse leven troost en liefde (neem ik aan). Wordt je geloof dan niet ontzettend op de proef gesteld bij het overlijden van je kind, het zelfde kind dat je door hem geschonken is? Het lijkt me zo wrang dat je eerst zo blij bent met het feit dat je leven hebt mogen schenken aan zo iets moois en dat een poosje hebt mogen lief hebben om het vervolgens als bliksem bij heldere hemel weer te moeten af staan? En kan je nadien ook nog net zo veel geloven in God of is God van zijn voetstuk gevallen?
Ik heb een verhaal gehoord van zeer religieuze mensen wie kind (zal geen 2 geworden zijn, hoogstwarschijnlijk minder) is gestikt in een stuk matze. Zij hebben toen troost gevonden in de gedachte dat het kind een oude ziel was die enkel was teruggekomen om nog een stuk matze te kunnen eten, zodat zijn ziel compleet was.
Of iets in die trant.
Dus voor deze mensen is de godsdienst de basis van hun troost, en zal hun geloof ik god enkel versterkt zijn, want ze hebben iets goeds kunnen doen (of zo).
In dezelfde gedachte heb je "ashes to ashes earth to earth, hij heeft gegeven, hij heeft genomen". Er zijn massa's mensen die daar troost in vinden. God zal deze persoon zelf wel nodig hebben gehad, daarom hebben we hem/haar terug moeten geven.
Voor mezelf, ik ben gelovig opgevoed, maar als ik hoor van kleine kinderen die overlijden, zie ik dat niet als een daad van god sec. Niet in de zin zoals ik hierboven schreef, maar ook niet in de zin van "wat een hufter dat hij die mensen zo'n leed aandoet".
Voor zover ik geloof in god, gaat het niet veel verder dan, hij zal eea vast gemaakt hebben, heeft de natuurwettten vastgesteld, en heeft zijn handen er verder vanaf getrokken. Anders kom je heel erg in de knoop met het hufter-gehalte van overlijden van kinderen, oorlogen, en ander ernstige trauma's...
Dus tsja, in hoeverre word je geloof op de proef gesteld? Ik zou meer denken dat je vertrouwen in een god die het beste met je voorheeft op de proef wordt gesteld. maar als je daar niet vanuit gaat, wordt er dus niks op de proef gesteld. toch?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
het lijkt me dat het mocht ik in een God geloven het mijn geloof in hem niet zou sterken als ik mijn kind zou verliezen. Nou geloof ik wel dat er meer is tussen hemel en aarde, als in dat ik geloof dat dierbaren altijd om je heen blijven hangen, maar ik kan me niet verenigen met het idee dat er een God is die besluit dat de tijd is gekomen om jouw kind tot zich te nemen, om wat voor reden dan ook. Ik snap dat als iemand, jong of oud vreselijke pijnen lijdt en de meest simpele dingen ondragelijk worden dat je een stuk sneller je bij het overlijden neer zou kunnen leggen omdat het niet meer dan menselijk is niet te willen lijden. Maar een kind, het ene moment nog lekker buiten spelend en de volgende ochtend niet meer wakker wordend, dat gaat mij echt mijn pet te boven.
@MarMar ik zie God niet als een mannetje dat op een wolk zit en alles regelt. Maar ik vraag me echt af hoe sterk je geloof is op zulke momenten. En of dat geloof uberhaupt in stand blijft. Ik zie geloof eerder als iets waar men troost in vindt en saamhorigheid door deel uit te maken van een gemeenschap. Maar dat is mijn defenitie van geloof.
@MarMar ik zie God niet als een mannetje dat op een wolk zit en alles regelt. Maar ik vraag me echt af hoe sterk je geloof is op zulke momenten. En of dat geloof uberhaupt in stand blijft. Ik zie geloof eerder als iets waar men troost in vindt en saamhorigheid door deel uit te maken van een gemeenschap. Maar dat is mijn defenitie van geloof.
Faja-Lobi, ik vind het een hele goede vraag die je stelt. Maar ik denk dat er eigenlijk theologisch gezien geen antwoord op is. Als ik me afvraag waar god was in bijv. Auswitsch, dan heb ik daar ook geen antwoord op. God was er gewoon niet, of geeft niets om mensen an sich. Hij bemoeit zich kennelijk niet met onnodig lijden op aarde. In ieder geval grijpt hij niet in.
Daarom is het natuurlijk wel mogelijk om in een god te geloven als een kracht die tussen hemel en aarde aanwezig is, maar niet om in een persoonlijke god te geloven. Eentje die het belangrijk vindt dat je een band met hem onderhoudt. Eentje die geeft om hoe je je leven leidt.
Dat lijkt mij gewoon onmogelijk gezien alle ellende op de wereld.
Daarom is het natuurlijk wel mogelijk om in een god te geloven als een kracht die tussen hemel en aarde aanwezig is, maar niet om in een persoonlijke god te geloven. Eentje die het belangrijk vindt dat je een band met hem onderhoudt. Eentje die geeft om hoe je je leven leidt.
Dat lijkt mij gewoon onmogelijk gezien alle ellende op de wereld.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
quote:
Dit vraag ik me ook altijd af
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
quote:Op maandag 21 september 2009 17:28 schreef Faja-Lobi het volgende:
@MarMar ik zie God niet als een mannetje dat op een wolk zit en alles regelt. Maar ik vraag me echt af hoe sterk je geloof is op zulke momenten. En of dat geloof uberhaupt in stand blijft. Ik zie geloof eerder als iets waar men troost in vindt en saamhorigheid door deel uit te maken van een gemeenschap. Maar dat is mijn defenitie van geloof.
Hoe iemand gelooft en of je daar wat aan hebt is eigenlijk gewoon heel persoonlijk. Ik denk wel dat juist als je het ziet als iets waar je troost in vindt en waarbij je het gevoel hebt nog bij andere mensen te horen, je er best veel uit kan halen voor jezelf in zulke moeilijke situaties, of dat nu wel of niet rationeel of "waar" is.
Misschien is geloven wel de kracht die mensen ervaren om juist door te gaan, door die vreselijke hel heen. Want ik kan me niet voorstellen dat je 's ochtends wakker wordt met frisse moed na zo iets vreselijks. Ik zou juist niet meer wakker willen worden om weer de dag vol met pijn te moeten door maken. Een vriendin van mij is laatst getrouwd in de kerk en wou de zegen van God voor het huwelijk. Beide vinden ze dat belangrijk. Straks als een kleintje komt dan zal hij of zij gedoopt worden en wederom zullen zij vol liefde en overtuiging die stap zetten. Maar zou je nog steeds een voet over de drempel van die zelfde kerk kunnen zetten, kunnen luisteren naar de preken van degene die daar voor gaat en denken God is goed?
Ik was een paar maanden terug in de kerk op verzoek van mijn schoonvader. Die werd 55 en vroeg ons de dienst bij te wonen ter ere van deze heugelijke gebeurtenis. Er waren daar een aantal jongeren die stukken bijbeltekst lazen en 1 er van sprak over een stuk genaamd voetstappen in het zand. Over dat hij in God vertrouwd en dat God altijd met hem mee zou lopen. Altijd zijn daar 2 paar voetafdrukken geweest en toen hij het zwaar had was daar slechts 1 paar voetafdrukken. Hij vroeg daarop aan God "waarom heb je mij verlaten
?" en God antwoorde dat hij hem juist droeg in deze zware tijd.
Kan je echt zo veel troost vinden in iets of iemand die je niet kent, die groter zou zijn dan jij zelf en zou de pijn dan ook daadwerkelijk minder scherp zijn?
Ik was een paar maanden terug in de kerk op verzoek van mijn schoonvader. Die werd 55 en vroeg ons de dienst bij te wonen ter ere van deze heugelijke gebeurtenis. Er waren daar een aantal jongeren die stukken bijbeltekst lazen en 1 er van sprak over een stuk genaamd voetstappen in het zand. Over dat hij in God vertrouwd en dat God altijd met hem mee zou lopen. Altijd zijn daar 2 paar voetafdrukken geweest en toen hij het zwaar had was daar slechts 1 paar voetafdrukken. Hij vroeg daarop aan God "waarom heb je mij verlaten
?" en God antwoorde dat hij hem juist droeg in deze zware tijd.
Kan je echt zo veel troost vinden in iets of iemand die je niet kent, die groter zou zijn dan jij zelf en zou de pijn dan ook daadwerkelijk minder scherp zijn?
Ik denk dat mensen vaker op zulke momenten aan het geloof vast klampen, om een oorzaak te zoeken, om het onrecht gevoelsmatig rechts proberen te maken.
Als iets een oorzaak heeft/reden, is het vaak voor mensen beter te accepteren.
Als iets een oorzaak heeft/reden, is het vaak voor mensen beter te accepteren.
Engaging Infinite Improbability Drive..
God de schuld geven, en mocht hij bestaan, hem dat gevoel geven, met jou grootste verlies/verdriet, hoe slecht is dat wel niet?
God is als je vader (het goede, althans geloven dat hij dat is), die legt je bepaalde regels op (zie tien geboden, behandel een ander zoals je jezelf zou behandelen etc etc). Opzich geen zware regels.
Dus met het verlies van jou zoon of dochter, zou je vader niet enkel jou verdriet delen?
Maar goed, het begrip van god is voor velen niet echt duidelijk dus ook wel weer te vergeven maar wel om 2x over na te denken voordat je de schuld bij god/je vader,(of wat voor naam je het ook wilt geven) legt.
[ Bericht 11% gewijzigd door Billary op 21-09-2009 18:00:37 ]
God is als je vader (het goede, althans geloven dat hij dat is), die legt je bepaalde regels op (zie tien geboden, behandel een ander zoals je jezelf zou behandelen etc etc). Opzich geen zware regels.
Dus met het verlies van jou zoon of dochter, zou je vader niet enkel jou verdriet delen?
Maar goed, het begrip van god is voor velen niet echt duidelijk dus ook wel weer te vergeven maar wel om 2x over na te denken voordat je de schuld bij god/je vader,(of wat voor naam je het ook wilt geven) legt.
[ Bericht 11% gewijzigd door Billary op 21-09-2009 18:00:37 ]
Leg eens uit. Begrijp je post niet.quote:Op maandag 21 september 2009 17:51 schreef Billary het volgende:
God de schuld geven, en mocht hij bestaan, hem dat gevoel geven, met jou grootste verlies/verdriet, hoe slecht is dat wel niet?
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
ik weet even niet hoe ik dit moet omschrijven. Maar ik probeer het.
Waarom kan je wel in het goede van God geloven en daarbij niet in het "slechte"? Goed hoort bij slecht als zwart bij wit. Dus als je zegen wilt over je huwelijk is het prima, je kinderen laat je dopen voor voorspoed, maar als er dan iets naars gebeurd is het ineens een beproeving van je geloof. Waarom geen twijfel over God toen alle goede dingen op je pad kwamen?
Toen mijn kind zo ontzettend ziek was en het er op leek dat we hem gingen verliezen vroegen mensen ook aan me: denk je niet waarom wij?? Het enige wat ik daarop kon antwoorden was: waarom wij niet? onheil is niet voorbestemd of een straf voor slechte daden. Onheil is iets wat gebeurd, net als voorspoed denk ik dan maar.
En for the record, neen, ik ben zelf niet religieus op wat voor manier dan ook.
Hmm, het staat er niet heel duidelijk geloof ik, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Waarom kan je wel in het goede van God geloven en daarbij niet in het "slechte"? Goed hoort bij slecht als zwart bij wit. Dus als je zegen wilt over je huwelijk is het prima, je kinderen laat je dopen voor voorspoed, maar als er dan iets naars gebeurd is het ineens een beproeving van je geloof. Waarom geen twijfel over God toen alle goede dingen op je pad kwamen?
Toen mijn kind zo ontzettend ziek was en het er op leek dat we hem gingen verliezen vroegen mensen ook aan me: denk je niet waarom wij?? Het enige wat ik daarop kon antwoorden was: waarom wij niet? onheil is niet voorbestemd of een straf voor slechte daden. Onheil is iets wat gebeurd, net als voorspoed denk ik dan maar.
En for the record, neen, ik ben zelf niet religieus op wat voor manier dan ook.
Hmm, het staat er niet heel duidelijk geloof ik, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
@ faja, zoals ik het voor mezelf definieer wel ja, dan is "god" juist die kracht die je erdoor sleept en waardoor je ook blijft geloven in de goede en mooie dingen van het leven.
Wat voor mij bijvoorbeeld een stukje "god" was in die tijd, waren de verpleegkundigen die niet meer zusters en broeders waren, maar mensen die na hun dienst nog bij me kwamen zitten om mijn hand vast te houden en de verloskundige die de hele nacht bij me bleef zitten terwijl mijn man naast me lag te slapen en ik de slaap niet kon vatten. Mensen die je niet kent die het onderste boven halen om je bij te staan en erdoor te slepen.
Wat voor mij bijvoorbeeld een stukje "god" was in die tijd, waren de verpleegkundigen die niet meer zusters en broeders waren, maar mensen die na hun dienst nog bij me kwamen zitten om mijn hand vast te houden en de verloskundige die de hele nacht bij me bleef zitten terwijl mijn man naast me lag te slapen en ik de slaap niet kon vatten. Mensen die je niet kent die het onderste boven halen om je bij te staan en erdoor te slepen.
Zie edit van mij.quote:Op maandag 21 september 2009 17:51 schreef capricia het volgende:
[..]
Leg eens uit. Begrijp je post niet.
Ik snap dat naast al het goede er ook het slechte bestaat. Net als dat er zwart en wit, recht en links bestaat. Wat ik niet kan begrijpen is iets dat zo puur en onschuldig is als een kind zonder enige aanleiding of reden weg valt en dat je dan nog kan geloven in zowel het goede als het kwade. En tuurlijk als men hun zegen over het huwelijk wenst en men gelooft in al het goede dat van hem afkomstig zou zijn zijn er misschien nog velen die zich kunnen neer leggen bij zo een groot verlies als dat van je kind. Maar zou er dan echt geen 1 haar op het hoofd zijn die zich af vraagt "waarom" en zou je dan ook niet, als het misschien slechts 1 seconde op een mensenleven, twijfelen aan zijn bestaan?
Waarom ik nog in God geloof ? Hoe het kan dat ik nog geloof nadat Hij mijn vriendin weg nam van haar paar uur oude dochter ? Of een van de kindjes van hier, die zo pats-boem overleden ?
Eigenlijk weet ik het niet, tuurlijk doet het pijn, raakt het me tot op het bot, maar vooral ook voel ik dat God er een reden voor heeft. Die reden weet ik niet, misschien maar goed ook.
Er mee omgaan is een ander ding, dat lukte mij niet zelf, daar heb ik hulp voor gehad, zowel van uit de Kerk als vanuit de medische wereld. De combinatie van beide soorten hulp heeft mij er bovenop gebracht, mijn geloof in God en Jezus versterkt en verdiept.Ik heb echt het gevoel dat God mij gedragen heeft die tijd. Ook besef ik nu dat de antwoorden die ik wil, onmogelijk zijn. Dat die niet komen.
De pijn is nu minder scherp, minder hard maar o zo duidelijk aanwezig.
Wanneer ik vooral de aanwezigheid van God voelde was de afgelopen keer op de EO-jongerendag. Mijn hart werd geraakt, ik werd als het ware opgetild en ik kan het niet anders omschrijven dan dat God tegen mij zei : Meid, samen komen we er...samen !!
Faja de tekst die je noemde is deze :
Voetstappen in het zand..
Ik droomde eens en zie
ik liep aan 't strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
de Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.
Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.
Ik zei toen "Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad..."
De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
"Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen..."
Het is een bekend gedicht, in vele varianten geschreven en te vinden overal op internet
Eigenlijk weet ik het niet, tuurlijk doet het pijn, raakt het me tot op het bot, maar vooral ook voel ik dat God er een reden voor heeft. Die reden weet ik niet, misschien maar goed ook.
Er mee omgaan is een ander ding, dat lukte mij niet zelf, daar heb ik hulp voor gehad, zowel van uit de Kerk als vanuit de medische wereld. De combinatie van beide soorten hulp heeft mij er bovenop gebracht, mijn geloof in God en Jezus versterkt en verdiept.Ik heb echt het gevoel dat God mij gedragen heeft die tijd. Ook besef ik nu dat de antwoorden die ik wil, onmogelijk zijn. Dat die niet komen.
De pijn is nu minder scherp, minder hard maar o zo duidelijk aanwezig.
Wanneer ik vooral de aanwezigheid van God voelde was de afgelopen keer op de EO-jongerendag. Mijn hart werd geraakt, ik werd als het ware opgetild en ik kan het niet anders omschrijven dan dat God tegen mij zei : Meid, samen komen we er...samen !!
Faja de tekst die je noemde is deze :
Voetstappen in het zand..
Ik droomde eens en zie
ik liep aan 't strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
de Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.
Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.
Ik zei toen "Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad..."
De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
"Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen..."
Het is een bekend gedicht, in vele varianten geschreven en te vinden overal op internet
Ik geloof absoluut niet in God. Ik heb daarvoor veels te veel vragen en veels te weinig antwoorden. Ik snap daarom ook nooit zo goed hoe mensen wel in dat sprookje kunnen geloven.. Ik geloof dan weer wel dat er meer is dan alleen leven op aarde. Maar dat komt omdat ik denk dat we nog lang niet alles hebben gevonden van wat er 'leeft' in dit universum.
Ik zou overigens een broer hebben gehad als hij niet plotseling was overleden. Een van mijn vragen is dus waarom hij kleine onschuldige kinderen wegneemt en de ouders ervan zoveel pijn en verdriet doet..
Ik zou overigens een broer hebben gehad als hij niet plotseling was overleden. Een van mijn vragen is dus waarom hij kleine onschuldige kinderen wegneemt en de ouders ervan zoveel pijn en verdriet doet..
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Ik had er nog nooit eerder van gehoord. Maar goed dat was ook tevens de 2e keer dat ik een reguliere kerkdienst mee maakte. Ik kan me best voorstellen dat je troost vindt in een geloof hoor. Ik ben er heilig van overtuigd dat ik de mensen die ik lief heb weer zal zien als mijn tijd gekomen is. Maar als moeder zijnde zou mijn hart nooit en te nimmer kunnen helen als ik 1 van hen zou verliezen. Ik geloof niet dat er iets zou zijn dat mij dan het gevoel zou kunnen geven dat het zo heeft moeten zijn.
Overigens vindt ik persoonlijk het nummer van Aretha Franklin "let it be" heel erg mooi.
Overigens vindt ik persoonlijk het nummer van Aretha Franklin "let it be" heel erg mooi.
Ik geloof ook niet dat je hart heelt van een dergelijk verlies, je hart blijft gebroken denk ik..
Maar ik vind wel troost in het geloof, ik hoop dan ook ooit naar God te mogen en daar de mensen te ontmoeten die ik nu zo mis
Maar ik vind wel troost in het geloof, ik hoop dan ook ooit naar God te mogen en daar de mensen te ontmoeten die ik nu zo mis
Mijn moeder zegt nu altijd dat haar hart is verdeeld in 6 vakjes, voor ons allemaal 1 en dat het vakje van mijn broer is afgestorven. En altijd pijn doet.quote:
Maar als moeder zijnde zou mijn hart nooit en te nimmer kunnen helen als ik 1 van hen zou verliezen. I
Het is nu 28 jaar geleden, maar de pijn is volgens mij nog net zo scherp als ik ze soms hoor
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
En waarom geeft hij zoveel blijdschap en vreugde met jou, voor jou ouders gezien?quote:Op maandag 21 september 2009 18:08 schreef Vlindur het volgende:
Ik geloof absoluut niet in God. Ik heb daarvoor veels te veel vragen en veels te weinig antwoorden. Ik snap daarom ook nooit zo goed hoe mensen wel in dat sprookje kunnen geloven.. Ik geloof dan weer wel dat er meer is dan alleen leven op aarde. Maar dat komt omdat ik denk dat we nog lang niet alles hebben gevonden van wat er 'leeft' in dit universum.
Ik zou overigens een broer hebben gehad als hij niet plotseling was overleden. Een van mijn vragen is dus waarom hij kleine onschuldige kinderen wegneemt en de ouders ervan zoveel pijn en verdriet doet..
Het leven is niet perfect, er gebeuren ongelukken, je wordt ouder en er zijn velen ziektes.
Ook veel gelukzalige momenten, that's life.
Geloof ook altijd in jezelf! Dat is net zo belangrijk en jij hebt ook veel aandeel in het leven, en misschien heb/krijg je kinderen. Dat kind zou tegen jou kunnen zeggen; waarom heb jij mij gemaakt (ik ben ongelukkig of juist heel gelukkig) Omdat jij het wilde.. Wij zijn als god.
Wat is dan het punt van doodgaan als je elkaar daarna toch weer ziet?quote:
Ik geloof ook niet dat je hart heelt van een dergelijk verlies, je hart blijft gebroken denk ik..
Maar ik vind wel troost in het geloof, ik hoop dan ook ooit naar God te mogen en daar de mensen te ontmoeten die ik nu zo mis
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Dan geloof je dus niet in het almachtige van god en dat is dus waar het om draait in het geloof.quote:Op maandag 21 september 2009 16:09 schreef Troel het volgende:
God kan niet iedereen zijn zin geven
Dit is dus echt een redenering die ik totaal niet snap en waar mijn hoofd niet bij kan. Je conclusie is dat hij je helpt, maar hij helpt je dus nadat ie je iets verschrikkelijks heeft aangedaan.quote:Op maandag 21 september 2009 18:04 schreef Stout het volgende:
Waarom ik nog in God geloof ? Hoe het kan dat ik nog geloof nadat Hij mijn vriendin weg nam van haar paar uur oude dochter ? Of een van de kindjes van hier, die zo pats-boem overleden ?
Eigenlijk weet ik het niet, tuurlijk doet het pijn, raakt het me tot op het bot, maar vooral ook voel ik dat God er een reden voor heeft. Die reden weet ik niet, misschien maar goed ook.
Er mee omgaan is een ander ding, dat lukte mij niet zelf, daar heb ik hulp voor gehad, zowel van uit de Kerk als vanuit de medische wereld. De combinatie van beide soorten hulp heeft mij er bovenop gebracht, mijn geloof in God en Jezus versterkt en verdiept.Ik heb echt het gevoel dat God mij gedragen heeft die tijd. Ook besef ik nu dat de antwoorden die ik wil, onmogelijk zijn. Dat die niet komen.
De pijn is nu minder scherp, minder hard maar o zo duidelijk aanwezig.
Wanneer ik vooral de aanwezigheid van God voelde was de afgelopen keer op de EO-jongerendag. Mijn hart werd geraakt, ik werd als het ware opgetild en ik kan het niet anders omschrijven dan dat God tegen mij zei : Meid, samen komen we er...samen !!
Dat is dezelfde logica als ik iemand tegen zijn schenen aantrap en dan een bakje koffie geef.
Je maakt je eigen leven. Je besluit zelf of je aan de drugs of drank gaat, afvalt en aankomt, links of rechtsaf gaat. Dat wordt niet geregeld door een man op een wolk.quote:
[..]
En waarom geeft hij zoveel blijdschap en vreugde met jou, voor jou ouders gezien?
Het leven is niet perfect, er gebeuren ongelukken, je wordt ouder en er zijn velen ziektes.
Ook veel gelukzalige momenten, that's life.
Geloof ook altijd in jezelf! Dat is net zo belangrijk en jij hebt ook veel aandeel in het leven, en misschien heb/krijg je kinderen. Dat kind zou tegen jou kunnen zeggen; waarom heb jij mij gemaakt (ik ben ongelukkig of juist heel gelukkig) Omdat jij het wilde..
Ik geloof prima in mijzelf. En ja, ons kindje komt omdat wij graag een kindje wilden. Dat het met medische hulp moest, is zeker ook de wil van God? Volgens mij is dat gewoon een foutje van de natuur.
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Waarschijnlijk zal God die reden wel weten, ik weet hem niet en ik denk ook niet dat er iemand is die het kan beanwoorden....quote:Op maandag 21 september 2009 18:17 schreef Vlindur het volgende:
[..]
Wat is dan het punt van doodgaan als je elkaar daarna toch weer ziet?
Beide kan dus niet?Een beetje van Maggi en een beetje van jezelfquote:Op maandag 21 september 2009 18:21 schreef Vlindur het volgende:
[..]
Je maakt je eigen leven. Je besluit zelf of je aan de drugs of drank gaat, afvalt en aankomt, links of rechtsaf gaat. Dat wordt niet geregeld door een man op een wolk.
Ik geloof prima in mijzelf. En ja, ons kindje komt omdat wij graag een kindje wilden. Dat het met medische hulp moest, is zeker ook de wil van God? Volgens mij is dat gewoon een foutje van de natuur.
Ik zal geen kots smileys gebruiken, maar dat is wel het eerste wat in mij opkwam, niet naar jou persoonlijk overigens, ik wíl helemaal geen reden waarom ik mijn kind weg heb moeten brengen, er is imho geen enkele reden dat ik hem weg heb moeten brengen, hij heeft gewoon lichamelijk pech gehad en dit niet overleefd.quote:Op maandag 21 september 2009 18:04 schreef Stout het volgende:
Waarom ik nog in God geloof ? Hoe het kan dat ik nog geloof nadat Hij mijn vriendin weg nam van haar paar uur oude dochter ? Of een van de kindjes van hier, die zo pats-boem overleden ?
Eigenlijk weet ik het niet, tuurlijk doet het pijn, raakt het me tot op het bot, maar vooral ook voel ik dat God er een reden voor heeft. Die reden weet ik niet, misschien maar goed ook.
Wat voor reden kan je nou toch bedenken om je ziel en zaligheid bij je weg te halen...
Een gelovig iemand zei mij ooit eens, ieder krijgt van god wat het dragen kan.. En wie bepaalde voor mij dat ik dit dragen moet! Want ik kán het helemaal niet dragen, ik moet...
Je zou er haast een boek over schrijven!
Nee. ik zou niet weten hoe ik dat in mijn straatje moet passen. Knap als jij dat wel kan, maar nee, ik kan het nietquote:
[..]
Beide kan dus niet?Een beetje van Maggi en een beetje van jezelf
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Ik vind dat zo'n kutgedicht he. Mij dragen, me hoela! Dit gedichtje heb ik ook gekregen van iemand, dat zou troost moeten bieden ofzo. Ik vind het haast een belediging van mijn gevoelens. Ik praat hier niet over mijn kind, maar over het als kind verliezen van beide ouders in een jaar tijd. Niet exact het onderwerp, maar toch. Hoe ik me nu voel, verlaten, eenzaam, intens verdrietig en hopeloos.., als ik me daarmee gedragen zou moeten voelen, dan mag die lieve here god wel eens wat spierballen gaan kweken, want het enige wat ik voel is diepe ellende. Ik kan me ook niet voorstellen hoe een miljoen maal herschreven boek een mens kan helpen in pijn die je het diepst raakt. Ik kan het niet begrijpen, maar wat zou ik het graag ervaren. Oh wat zou ik graag getroost worden door een sprookje. Wat zou ik graag niet kritisch willen zijn, wat zou ik graag blind zijn voor alle ongeloofwaardigheden van het geloof, en mijn troost kunnen zoeken in een geloof. Maar ik kan het niet. Alles wat gezegd kan worden is volledig zinloos als de grond zo loeihard onder je voeten vandaan wordt geramd.quote:Voetstappen in het zand..
De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
"Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen..."
En de opmerking: het moet zo zijn, de heer geeft, de heer neemt, kan wat mij betreft door de plee. Het had niet zo moeten zijn. Mijn pa en ma hadden gewoon lekker ouder moeten worden, opa en oma moeten worden, en de overleden kindjes waar hier over gesproken wordt, hadden lekker bij hun paps en mams moeten blijven en gelukkig groot moeten worden. Zó had het moeten zijn, en geen milimeter anders.
En nu ga ik een potje huilen
Dat is prima. Zeg ook niet dat het makkelijk is, en het blijft altijd een persoonlijke keuze.quote:Op maandag 21 september 2009 18:32 schreef Vlindur het volgende:
[..]
Nee. ik zou niet weten hoe ik dat in mijn straatje moet passen. Knap als jij dat wel kan, maar nee, ik kan het niet
Hou elkaar in elk geval in waarde, wat hij of zij ook gelooft (niet dat ik denk dat jij het hier niet mee eens bent).
Ik heb mijn kind 1,5 jaar zien lijden en het is uiteindelijk in mijn armen gestorven. Daarnaast geloof ik in God. Dus vind ik aan de ene kant dat ik in dit topic moet posten. Echter, mijn manier van geloven vind ik moeilijk om uit te leggen, zeker wanneer het niet face-to-face kan. Daarnaast hou ik eigenlijk niet zo van dit soort topics, bang dat het weer "just another topic" wordt waarin je uiteindelijk alleen kunt zeggen "lets agree to disagree", want geloof is een geloof, en geen wetenschap.
Bij het doorlezen van dit topic vielen me een aantal posts op, waar ik me in kan vinden dan wel die ik een mooie omschrijving vond hebben. Laat ik het er dan maar bij laten dat ik me daar –min of meer- bij aansluit.
Bij het doorlezen van dit topic vielen me een aantal posts op, waar ik me in kan vinden dan wel die ik een mooie omschrijving vond hebben. Laat ik het er dan maar bij laten dat ik me daar –min of meer- bij aansluit.
quote:Op maandag 21 september 2009 16:15 schreef Billary het volgende:
……
Misschien is god niet zoveel anders dan wij (mocht hij bestaan), en net als wij proberen wij zo goed mogelijk het leven/bestaan te leiden, en door dingen die jij doet, zijn anderen soms de dupe, vaak onbedoeld, dingen gebeuren gewoon.
Eigenlijk spreek je hiermee je eerste stukje in mijn quote tegen. Want juist het plan is de rechtvaardiging van een reden.quote:Op maandag 21 september 2009 16:34 schreef RM-rf het volgende:
…….
Volgens mij is het moeilijkste bij zoiets te realiseren dat er géén duidelijke reden te bedenken is waarom juist jouw kind zoiets moest gebeuren....
…
ik denk dat zeker religieuzen die geloven in een 'vooropgezet' plan dat mensen voor heeft, een 'persoonlijke god' die als een soort van 'super-butler' alles voor hen regelt en waarbij het geloven je een soort van 'voorrang' hebt op anderen... Of mensen die geloven in een God die 'straft'
die zullen het zeker extra moeilijk hebben bij de dood van een direkte naaste of een kind...
echter, lang niet iedereen gelooft op zulk een wijze....
Eens, alhoewel het bij mij een mix is van een “persoon” en een “bestemming”. Onzichtbaar is het in ieder geval wel. ;-)quote:Veel gelovigen hebben ook niet specifiek een idee van een bepaale 'persoon' bij god, eerder een vorm van abstract 'bestemming' of hun geloof kan zelfs slaan op dowmeg het gevoel dat dingen in hun omgeving een soort van 'onzichtbare band' hebben.
Voor zulke mensen zal juist hun geloof hen eerder helpen bij rouwprocessen, juist doordat het een bepaalde berusting of zekerheid kan geven juist datgene te accepteren waarvoor geen 'reden' te vinden is.
Ik weet niet goed waarom, maar je omschrijft het uiterst prettig. Met de laatste alinea sla je natuurlijk hoe dan ook de spijker op zijn kop.quote:Op maandag 21 september 2009 17:51 schreef Billary het volgende:
God de schuld geven, en mocht hij bestaan, hem dat gevoel geven, met jou grootste verlies/verdriet, hoe slecht is dat wel niet?
God is als je vader (het goede, althans geloven dat hij dat is), die legt je bepaalde regels op (zie tien geboden, behandel een ander zoals je jezelf zou behandelen etc etc). Opzich geen zware regels.
Dus met het verlies van jou zoon of dochter, zou je vader niet enkel jou verdriet delen?
Maar goed, het begrip van god is voor velen niet echt duidelijk dus ook wel weer te vergeven maar wel om 2x over na te denken voordat je de schuld bij god/je vader,(of wat voor naam je het ook wilt geven) legt.
... ♥ ik mis je ♥
Oh die uitspraak krijg ik ook wel eens van niet religieuze mensen idd, echt belachelijk, als dat zo was zou er nooit meer iemand een einde aan hun leven maken, want dan zou iedereen aankunnen wattie op zn bakkes kreeg.quote:Op maandag 21 september 2009 18:27 schreef moussy het volgende:
Een gelovig iemand zei mij ooit eens, ieder krijgt van god wat het dragen kan.. En wie bepaalde voor mij dat ik dit dragen moet! Want ik kán het helemaal niet dragen, ik moet...
Begrijp ik jou niet, of is dit gewoon een hele domme vraag?quote:Op maandag 21 september 2009 18:17 schreef Vlindur het volgende:
Wat is dan het punt van doodgaan als je elkaar daarna toch weer ziet?
... ♥ ik mis je ♥
Naar mijn weten is mijn vader zijn moeder Joods opgevoed, toen kwam de 2e wereld oorlog en is een groot deel van mijn familie ondergedoken of vermoord. Mijn oma is na de oorlog met mijn opa getrouwd, een Katholiek. Mijn vader en zijn broers zijn Katholiek gedoopt. Mijn oma is 3 van haar 6 zoons verloren, direct na de geboorte of nog ten tijde van de zwangerschap (het preciese verhaal weet ik niet). Ik weet wel dat ze nadien het geloof niet meer zo nauw aanhingen als voorheen. Mijn vader is nog misdienaar geweest en heeft helige communie gedaan (zo heet dat toch) maar ze zijn nooit meer naar een zondagsdienst geweest of met kerst naar de kerstmis. Ik wou dat ik het haar kon vragen, of zij ooit haar geloof in God is kwijt geraakt of dat zij met andere ogen naar het geloof keek, het anders ervaarde dan voor zij haar kinderen verloor. Helaas is dat al jaren niet meer mogelijk. Aan de andere kant hoop ik dat zij juist in die zware tijden ook troost vond bij iets wat haar sterkte, bijv het geloof.
Phluphy is God voor jou ooit veranderd na het overlijden dan Danyel? Ben je met andere ogen gaan kijken naar het geloof of heeft het jou juist gesterkt wanneer je het nodig had?
het is niet mijn bedoeling om weer een topic te openen om het met elkaar eens of oneens te zijn. Ik hoop dat je dat snapt.
het is niet mijn bedoeling om weer een topic te openen om het met elkaar eens of oneens te zijn. Ik hoop dat je dat snapt.
Nou, als je dood gaat en je bent christelijk, dan kom je elkaar in de Hemel weer tegen om daar oneindig door te leven right?quote:
[..]
Begrijp ik jou niet, of is dit gewoon een hele domme vraag?
Waarom is dat? Waarom is dat op aarde niet ingesteld? Waarom kunnen we hier niet gewoon oneindig worden? Waarom moeten we eerst mensen missen die we pas weer tegen komen als we zelf eens doodgaan?
En ik denk dat je er niet serieus op in hoeft te gaan. Maar sommige dingen snap ik dus niet helemaal
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Ik heb altijd in God geloofd, heb er nooit aan getwijfeld, ik heb het alleen nooit volgens een bepaalde religie invulling gegeven.quote:Op maandag 21 september 2009 18:54 schreef Faja-Lobi het volgende:
Phluphy is God voor jou ooit veranderd na het overlijden dan Danyel? Ben je met andere ogen gaan kijken naar het geloof of heeft het jou juist gesterkt wanneer je het nodig had?
het is niet mijn bedoeling om weer een topic te openen om het met elkaar eens of oneens te zijn. Ik hoop dat je dat snapt.
Tijdens Danyel's laatste (sterf)dagen en tijdens en na zijn overlijden, is er zo ontzettend veel gebeurd, waardoor dit gevoel alleen maar sterker is geworden. Het is onmogelijk om dit allemaal te gaan opschrijven en toelichten, maar mocht ik er ooit een boek over schrijven laat ik het je zeker weten.
... ♥ ik mis je ♥
Ja kijk, dat probeerde ik eerder dus uit te leggen. En dat is waarom ik dit soort topics altijd zo mijd.quote:Op maandag 21 september 2009 19:29 schreef Vlindur het volgende:
[..]
Nou, als je dood gaat en je bent christelijk, dan kom je elkaar in de Hemel weer tegen om daar oneindig door te leven right?
Waarom is dat? Waarom is dat op aarde niet ingesteld? Waarom kunnen we hier niet gewoon oneindig worden? Waarom moeten we eerst mensen missen die we pas weer tegen komen als we zelf eens doodgaan?
Als ik de antwoorden wist op deze vragen, wás ik God.
... ♥ ik mis je ♥
Dank je wel voor je antwoord. Als er ooit een boek of iets van jouw hand komt over dit dan wil ik het graag lezen.quote:Op maandag 21 september 2009 19:40 schreef phluphy het volgende:
[..]
Ik heb altijd in God geloofd, heb er nooit aan getwijfeld, ik heb het alleen nooit volgens een bepaalde religie invulling gegeven.
Tijdens Danyel's laatste (sterf)dagen en tijdens en na zijn overlijden, is er zo ontzettend veel gebeurd, waardoor dit gevoel alleen maar sterker is geworden. Het is onmogelijk om dit allemaal te gaan opschrijven en toelichten, maar mocht ik er ooit een boek over schrijven laat ik het je zeker weten.
ik kan eigenlijk niet zo goed onder woorden brengen wat ik bedoel te zeggen.
Hier ook wel gelovig, maar heb het nooit gezien als dat God ons Thijs gaf, of ons Thijs liet laten gaan.
Ik ben ervan overtuigd, dat Thijs bij ons gekomen is omdat wij dat als ouders aankonden,thijs heeft ons uitgekozen om voor hem te zorgen, hoe kort/lang dat ook heeft mogen zijn.
Dat Thijs helaas weer snel moest gaan, heeft niks met het werk van God te maken.
Ik geloof nog steeds, niet meer niet minder, maar kijk er anders naar toe (boedishme)
En daar put ik enorm veel kracht uit, en kan ik staan waar ik nu sta.
Hier ook wel gelovig, maar heb het nooit gezien als dat God ons Thijs gaf, of ons Thijs liet laten gaan.
Ik ben ervan overtuigd, dat Thijs bij ons gekomen is omdat wij dat als ouders aankonden,thijs heeft ons uitgekozen om voor hem te zorgen, hoe kort/lang dat ook heeft mogen zijn.
Dat Thijs helaas weer snel moest gaan, heeft niks met het werk van God te maken.
Ik geloof nog steeds, niet meer niet minder, maar kijk er anders naar toe (boedishme)
En daar put ik enorm veel kracht uit, en kan ik staan waar ik nu sta.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Dit!quote:Op maandag 21 september 2009 18:32 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Ik vind dat zo'n kutgedicht he. Mij dragen, me hoela! Dit gedichtje heb ik ook gekregen van iemand, dat zou troost moeten bieden ofzo. Ik vind het haast een belediging van mijn gevoelens. Ik praat hier niet over mijn kind, maar over het als kind verliezen van beide ouders in een jaar tijd. Niet exact het onderwerp, maar toch. Hoe ik me nu voel, verlaten, eenzaam, intens verdrietig en hopeloos.., als ik me daarmee gedragen zou moeten voelen, dan mag die lieve here god wel eens wat spierballen gaan kweken, want het enige wat ik voel is diepe ellende. Ik kan me ook niet voorstellen hoe een miljoen maal herschreven boek een mens kan helpen in pijn die je het diepst raakt. Ik kan het niet begrijpen, maar wat zou ik het graag ervaren. Oh wat zou ik graag getroost worden door een sprookje. Wat zou ik graag niet kritisch willen zijn, wat zou ik graag blind zijn voor alle ongeloofwaardigheden van het geloof, en mijn troost kunnen zoeken in een geloof. Maar ik kan het niet. Alles wat gezegd kan worden is volledig zinloos als de grond zo loeihard onder je voeten vandaan wordt geramd.
En de opmerking: het moet zo zijn, de heer geeft, de heer neemt, kan wat mij betreft door de plee. Het had niet zo moeten zijn. Mijn pa en ma hadden gewoon lekker ouder moeten worden, opa en oma moeten worden, en de overleden kindjes waar hier over gesproken wordt, hadden lekker bij hun paps en mams moeten blijven en gelukkig groot moeten worden. Zó had het moeten zijn, en geen milimeter anders.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Helemaal mee eens, echter, er zijn blijkbaar mensen die wel hun troost daaruit halen. ik kan het niet, heb het nooit gekund, en eerlijk gezegd ben ik wel eens jaloers op mensen die wel zo denken.quote:Op maandag 21 september 2009 18:32 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Ik vind dat zo'n kutgedicht he. Mij dragen, me hoela!
Wat zou ik graag niet kritisch willen zijn, wat zou ik graag blind zijn voor alle ongeloofwaardigheden van het geloof, en mijn troost kunnen zoeken in een geloof. Maar ik kan het niet.
Zó had het moeten zijn, en geen milimeter anders.
En nu ga ik een potje huilen
They say that all poets must have an unrequited love
As all lovers must have thought provoking fears
As all lovers must have thought provoking fears
Gelukkig hoef je niet die troost altijd maar te vinden in een geloof, een geloof is wat dat aangaat zo persoonlijk.quote:Oh wat zou ik graag getroost worden door een sprookje. Wat zou ik graag niet kritisch willen zijn, wat zou ik graag blind zijn voor alle ongeloofwaardigheden van het geloof, en mijn troost kunnen zoeken in een geloof. Maar ik kan het niet.
En waar je uren over kan discussieren.
Op dat moment, die tijd, klopt dat helemaal, maar soms kunnen ze blijven hangen, sommige woorden, waar je later als er al een hele tijd overheen is gegaan soms wel iets aan kan hebben.quote:Alles wat gezegd kan worden is volledig zinloos als de grond zo loeihard onder je voeten vandaan wordt geramd.
maar hoeft niet zo te zijn.
want nogmaals ieder doet het op zijn eigen persoonlijke mannier.
En hier krijg ik een brok van in mi'n keel, maar het is niet zo gegaan, en daar moeten de ouders en de fam dan doorheen.quote:En de opmerking: het moet zo zijn, de heer geeft, de heer neemt, kan wat mij betreft door de plee. Het had niet zo moeten zijn. Mijn pa en ma hadden gewoon lekker ouder moeten worden, opa en oma moeten worden, en de overleden kindjes waar hier over gesproken wordt, hadden lekker bij hun paps en mams moeten blijven en gelukkig groot moeten worden. Zó had het moeten zijn, en geen milimeter anders.
elk met een eigen mannier van verwerken er mee om gaan.
en bij de één via het geloof waaruit kracht uit geput word.
en bij de ander via muziek of wat dan ook.
maar je respecteerd het van elkaar, hoe moeilijk soms ook.
en sterkte
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik ben blij dat sommige mensen er wel troost aan hebben. En zoals ik al zei, ik wou dat ik het kon, geloven en daar mijn troost vinden. Het lukt alleen niet. Wat mij wel gaat helpen met verwerken weet ik nog niet. Heb het nog niet gevonden, helaas.
En wat hier eigenlijk gescheiden van staat, of toch niet misschien, weet ik niet, maar dat is de vraag of het volgens een geloof een 'doel' is in het overlijden van een geliefde. En daar heb ik persoonlijk iets minder respect voor. In elk geval als mensen zich dat aan je gaan opdringen. Mensen die ongevraagd zeggen: God heeft hier een reden voor, heeft et zo gewild... dat vind ik persoonlijk getuigen van geen respect naar de overledene. Alsof God voor diegene geen nut zag in het leven op aarde ofzo. Dat mag je van mij denken wat je wil, maar ik vind dat vrij respectloos om te zeggen tegen iemand.
En ja, rouwen is zo persoonlijk, evenals het al dan niet belijden van een geloof... laat staan een combinatie ervan
En wat hier eigenlijk gescheiden van staat, of toch niet misschien, weet ik niet, maar dat is de vraag of het volgens een geloof een 'doel' is in het overlijden van een geliefde. En daar heb ik persoonlijk iets minder respect voor. In elk geval als mensen zich dat aan je gaan opdringen. Mensen die ongevraagd zeggen: God heeft hier een reden voor, heeft et zo gewild... dat vind ik persoonlijk getuigen van geen respect naar de overledene. Alsof God voor diegene geen nut zag in het leven op aarde ofzo. Dat mag je van mij denken wat je wil, maar ik vind dat vrij respectloos om te zeggen tegen iemand.
En ja, rouwen is zo persoonlijk, evenals het al dan niet belijden van een geloof... laat staan een combinatie ervan
ik ben ook niet gelovig maar wel katholiek opgevoed en ik vind het wel een belediging voor gelovige mensen om aan te nemen dat zij alleen maar in zo'n 'persoonlijke god' zouden kunnen geloven, die de dingen voor hen wel even regelt. en dat ze dan 't geloof verliezen op 't moment dat hen zelf iets ergs overkomt. kom nou, dan zou je dat geloof toch al wel verliezen als je nadenkt over al het andere leed dat er al is op de wereld? god is er toch voor iedereen?quote:Op maandag 21 september 2009 18:08 schreef Vlindur het volgende:
Ik geloof absoluut niet in God. Ik heb daarvoor veels te veel vragen en veels te weinig antwoorden. Ik snap daarom ook nooit zo goed hoe mensen wel in dat sprookje kunnen geloven.. Ik geloof dan weer wel dat er meer is dan alleen leven op aarde. Maar dat komt omdat ik denk dat we nog lang niet alles hebben gevonden van wat er 'leeft' in dit universum.
Ik zou overigens een broer hebben gehad als hij niet plotseling was overleden. Een van mijn vragen is dus waarom hij kleine onschuldige kinderen wegneemt en de ouders ervan zoveel pijn en verdriet doet..
de enige god waar je m.i. als weldenkend mens in zou kunnen geloven is er een die zich juist NIET met zulke persoonlijke / specifieke zaken bemoeit, maar die ons de wereld 'geschonken' heeft, zodat wij er 't beste van kunnen proberen te maken. dus dat je daar zélf je best voor moet doen. de wereld, met al z'n mooie en ook gruwelijke kanten.
en dat die god dan toch ook troost kan bieden in tijden van groot verdriet, ja, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. juist het idee dat er meer is dan alleen het leven vóór de dood kan heel troostrijk zijn op zo'n moment denk ik.
pyttpytt zeggen dat god er vast een persoonlijke bedoeling mee had vind ik ook een tenenkrommende opmerking, hoe troostend mensen 't vast ook zullen bedoelen.
Mijn zus en haar man hebben 5 jaar geleden hun dochtertje van 4, na een korte maar hevige strijd met kanker en hersenvliesontsteking, verloren.
Een destijds bevriend persoon wat naast zijn gewone werk ook pastor. de vriend kwam in de dagen na het overlijden van hun dochtertje veel langs en mijn zus schreeuwde, overmand door intens verdriet...waar ben je nu met de k#@%^& god van je? deze man sprak toen de volgende woorden die me altijd bij zullen blijven..."de God die je dit heeft aangedaan woont heel ver bij ons vandaan".
Ik vond deze woorden zo mooi omdat hij niet de God afviel waarin hij zo sterk gelooft maar toch aangaf dat dit verlies iets "onmenselijk was" en iets troostend probeerde toe te voegen...
Ik beschouw mijzelf als een agnost vanwege het feit dat ik God "niet begrijp" (of nog niet begrijp) en ben wel eens "jaloers" op mensen die God wel begrijpen en daardoor enorm veel steun vinden in hun geloof
Een destijds bevriend persoon wat naast zijn gewone werk ook pastor. de vriend kwam in de dagen na het overlijden van hun dochtertje veel langs en mijn zus schreeuwde, overmand door intens verdriet...waar ben je nu met de k#@%^& god van je? deze man sprak toen de volgende woorden die me altijd bij zullen blijven..."de God die je dit heeft aangedaan woont heel ver bij ons vandaan".
Ik vond deze woorden zo mooi omdat hij niet de God afviel waarin hij zo sterk gelooft maar toch aangaf dat dit verlies iets "onmenselijk was" en iets troostend probeerde toe te voegen...
Ik beschouw mijzelf als een agnost vanwege het feit dat ik God "niet begrijp" (of nog niet begrijp) en ben wel eens "jaloers" op mensen die God wel begrijpen en daardoor enorm veel steun vinden in hun geloof
'Lopen is geen sport maar een manier van reizen'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
Pyttpytt, wat heb je dat ongelooflijk ( 
) krachtig geschreven. Ik kan het helemaal met je meevoelen.
) krachtig geschreven. Ik kan het helemaal met je meevoelen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Vooropgesteld dat ik vind dat eenieder daarin vrij zijn eigen keuze moet maken en daarin gerespecteerd dient te worden! Heel veel sterkte voor iedereen die dat nodig heeft!
Maar wat mij trof:
Ik ben (zoals waarschijnlijk al uit mijn post is op te maken) niet gelovig. Ik ben katholiek opgevoed maar heb er niets mee. Daarnaast (enigszins offtopic) geloof ik dat het gros van de conflicten op deze aarde niet door geloof worden opgelost maar veroorzaakt.
Verder, respect voor iedereen die kracht en steun uit het geloof haalt voor verwerken van dit soort verlies!
Ik zou het me niet kunnen voorstellen wat het met je doet en leef mee met iedereen die dit heeft moeten meemaken.
Maar wat mij trof:
Deze uitspraak vind ik dit op zo'n moment eigenlijk ongepast... in plaats van de steun te bieden die je zus en partner zo hard nodig hebben probeert hij (als ik het zo aanzie) zijn eigen hachje te redden. Dat is nou juist waarom voor mij geloven in een God niet mogelijk is. Het gaat voor alles, heeft prioriteit, en andere gebeurtenissen moet je daar onder schuiven.quote:mijn zus schreeuwde, overmand door intens verdriet...waar ben je nu met de k#@%^& god van je? deze man sprak toen de volgende woorden die me altijd bij zullen blijven..."de God die je dit heeft aangedaan woont heel ver bij ons vandaan".
Ik ben (zoals waarschijnlijk al uit mijn post is op te maken) niet gelovig. Ik ben katholiek opgevoed maar heb er niets mee. Daarnaast (enigszins offtopic) geloof ik dat het gros van de conflicten op deze aarde niet door geloof worden opgelost maar veroorzaakt.
Verder, respect voor iedereen die kracht en steun uit het geloof haalt voor verwerken van dit soort verlies!
Ik zou het me niet kunnen voorstellen wat het met je doet en leef mee met iedereen die dit heeft moeten meemaken.
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Ik kan me wel voorstellen dat je op het moment dat zoiets verschrikkelijks overkomt het wel heel moeilijk zou zijn om nog een pilaar van je bestaan weg te halen. Er zijn genoeg mensen die compleet in de geestelijke problemen door een geloofscrisis en dat nog zonder een kindje te verliezen.
Dus het lijkt mij wat je meemaakt in zo'n situatie een dubbelop is. Je kindje verliezen en tot realisatie komen dat die god er voor jou niet is. Ik kan me voorstellen dat je dan voor een behoorlijke leegte komt te staan.
Dus het lijkt mij wat je meemaakt in zo'n situatie een dubbelop is. Je kindje verliezen en tot realisatie komen dat die god er voor jou niet is. Ik kan me voorstellen dat je dan voor een behoorlijke leegte komt te staan.
|
|
