PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 21

quote:

Op woensdag 9 september 2009 20:04 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Mensen met autisme worden voortdurend met zichzelf geconfronteerd door overprikkeling. Een kennis van mij heeft precies, maar dan ook precies hetzelfde. Hij hoort geluiden ook als eerst, en kan niet veel verdragen. We hebben het moeilijk, maar helaas zullen we het er ons leven lang mee moeten doen.

inderdaad
Op mijn werk zit ik met mijn rug naar de gang toe, maar omdat ik haast alles hoor draai ik mij constant om. Sinds een jaar heeft een collega een spiegel gekocht zodat ik mij niet meer hoef om draaien, daar werd ie nog al gek van...

quote:

Op woensdag 9 september 2009 21:36 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

inderdaad
Op mijn werk zit ik met mijn rug naar de gang toe, maar omdat ik haast alles hoor draai ik mij constant om. Sinds een jaar heeft een collega een spiegel gekocht zodat ik mij niet meer hoef om draaien, daar werd ie nog al gek van...

ik zit lekker in een hoek

kon naar een groter bureau enzo verhuizen, maarja vind mn plekje wel fijn

quote:

Op woensdag 9 september 2009 19:07 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik ben van overtuigd, dat ik mensen veel meer kan laten doen, als je ze goed bejegend. Je kan dat echt sturen.

Maar ik het het gevoel dat in onze calvinistische cultuur het not done lijkt.

Je kunt inderdaad dingen sturen door je manier van bejegening. Het boek 'Mens erger je niet' geschreven door Eric Berne heeft me daarover veel geleerd. Hij onderscheidt drie rollen die mensen kunnen aannemen in hun omgang met anderen: de rol van het kind, die van de volwassene en die van de ouder. De rol die de ene persoon aanneemt kan gevolgen hebben voor de reactie van de ander. Een voorbeeld is een simpel conflict waarbij de een de ouderrol aanneemt en zegt: "jij moet dit doen", waarop de ander opstandig reageert en daarmee in de kindrol kruipt. Het analyseren van interacties van mensen op deze manier heet transactionele analyse.

Naast uitleg over wat transactionele analyse is, worden er in het boek ook een hoop interacties (spelen noemt Berne ze) beschreven en geanalyseerd. Een erg leerzaam boek!

quote:

Op woensdag 9 september 2009 19:15 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Klopt helemaal. Ik herken dit helemaal....

Ik blijf van mening dat de maatschappij , met het bedrijfsleven voorop, vlostrekt stompzinnig met het fenomeen omspringen. Of liever gezegd enorm talent laten liggen....

Volstrekt onbegrijpelijk in een maatschappij waarin automatisering/informatisering/kennis een steeds belangrijke rol gaat spelen.

Een achterlijke/achterlopende cultuur van het zuiverste water wat mij betreft...

Je ziet wel dat werkgevers meer openstaan voor mensen met een arbeidsbeperking (Wajong).
Ik ben benieuwd wat dit gaat opleveren voor mensen met autisme. Een feit blijft dat wij bepaalde competenties missen die in een werkomgeving van belang zijn. Omdat een lichamelijke beperking en normale begaafdheid veel minder invloed op je persoonlijkheid heeft, denk ik dat die groep gemakkelijker aan het werk komt.

Op mijn werk op het ministerie gaat het nog steeds meer dan prima, maar ik zal nooit vergeten dat mensen met autisme voortdurend aan het strijden zijn.

Maar dit heb ik al zo vaak genoemd

quote:

Op woensdag 9 september 2009 22:22 schreef tijnbrein het volgende:
Dat klinkt interresant.
En ik herken er dingen van een cursus(opkomen voor jezelf) die ik heb gevolgt.

Ik probeer het zelf ook toe te passen in mijn werk. Een vraag als: "Wil je dit even doen?" heeft veel sneller een positieve uitkomst dan "Ga jij dit eens even doen! " Veel conflicten waar mijn collega's mee kampen vinden hun oorsprong in dit verschil.

quote:

Op woensdag 9 september 2009 22:38 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Inderdaad, maar zelfs al vraag je het vriendelijk kan dat nog verkeerd vallen.

Hoe indirecter, hoe beter. Ik pas het zelf ook vaak toe. Op mijn werk is het wel gebruikelijk om duidelijk te zeggen als iets niet gaat lukken binnen de gestelde tijd.

De NT-gedragscode schrijft voor dat je moet zeggen: ik ga mijn best doen. Van de opdrachtgever wordt verwacht dat hij tussen de regels doorleest en incalculeert dat de opdracht misschien niet af komt. Mensen teleurstellen wordt als een faux-pas gezien.

quote:

Op woensdag 9 september 2009 22:38 schreef tijnbrein het volgende:
Inderdaad, maar zelfs al vraag je het vriendelijk kan dat nog verkeerd vallen.

Dat ligt aan het feit dat de vraagstelling op zich niet het enige is wat de uitkomst beïnvloedt. Iemand kan net een slecht humeur hebben, er kan zich iets vervelends hebben voorgedaan, er komt bij iemand een vervelende herinnering boven; zomaar een paar dingen die de uitkomst van je vraag kunnen beïnvloeden. Je houding en vraagstelling bieden dus geen 100% kans op succes, maar ze kunnen die wel flink vergroten.

Ik vind dat "ik zal kijken", met het idee dat het toch niet lukt nogal nep, en ik krijg het niet voor elkaar om dat mensen te zeggen. Nee is gewoon nee, maar dan wel op een nette manier verpakt

quote:

Op woensdag 9 september 2009 22:28 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Je ziet wel dat werkgevers meer openstaan voor mensen met een arbeidsbeperking (Wajong).
Ik ben benieuwd wat dit gaat opleveren voor mensen met autisme. Een feit blijft dat wij bepaalde competenties missen die in een werkomgeving van belang zijn. Omdat een lichamelijke beperking en normale begaafdheid veel minder invloed op je persoonlijkheid heeft, denk ik dat die groep gemakkelijker aan het werk komt.

Op mijn werk op het ministerie gaat het nog steeds meer dan prima, maar ik zal nooit vergeten dat mensen met autisme voortdurend aan het strijden zijn.

Maar dit heb ik al zo vaak genoemd

Ken ook mensen met psychische klachten die in de Wajong zitten in plaats van alleen maar lichamelijk, of doelde je daar niet op?

quote:

Op woensdag 9 september 2009 23:00 schreef Jotcha het volgende:
Ik vind dat "ik zal kijken", met het idee dat het toch niet lukt nogal nep, en ik krijg het niet voor elkaar om dat mensen te zeggen. Nee is gewoon nee, maar dan wel op een nette manier verpakt

Als ik ja zou moeten zeggen terwijl ik weet dat het waarschijnlijk nee zal worden, ga ik aparte constructies bedenken om maar geen ja te hoeven zeggen...

quote:

Op woensdag 9 september 2009 23:11 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Ken ook mensen met psychische klachten die in de Wajong zitten in plaats van alleen maar lichamelijk, of doelde je daar niet op?

Ik ken er een (autisme met bijkomende klacht: krijgt veel prikkels binnen). Zelf heb ik ook Wajong, maar werk nu regulier (zonder loondispensatie) dus mijn uitkering is een slapend recht.

Is er trouwens niet ergens een filter te koop, zodat je minder prikkels binnenkrijgt?

quote:

Op donderdag 10 september 2009 23:16 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Ik ken er een (autisme met bijkomende klacht: krijgt veel prikkels binnen). Zelf heb ik ook Wajong, maar werk nu regulier (zonder loondispensatie) dus mijn uitkering is een slapend recht.

Is er trouwens niet ergens een filter te koop, zodat je minder prikkels binnenkrijgt?

Oordoppen en oogkleppen

Vandaag weer naar mijn stage waar ik werk met......mensen met autisme. Eigenlijk zou ik werken met meervoudig gehandicapten maar daar zat het vol. Dus nu werk ik met autisten mijn eerste week was relaxt omdat de twee drukste mensen op vakantie waren maar vandaag zijn ze terug en ik ben een beetje bang. Ik ben namelijk een verandering in hun omgeving en straks worden ze boos op me. Vorige week kon ik het met 5 van de 6 goed vinden maar 1 kon gewoon niet tegen mij, elke keer als hij mijn stem hoorde keek hij meteen kwaad. Ben echt benieuwd hoe ik het zo met die twee voor mij nieuwelingen ga doen. Hele leuke doelgroep trouwens, al met al viel het wel mee mijn eerste week

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 13:16 schreef sweetlady-o het volgende:
Vandaag weer naar mijn stage waar ik werk met......mensen met autisme. Eigenlijk zou ik werken met meervoudig gehandicapten maar daar zat het vol. Dus nu werk ik met autisten mijn eerste week was relaxt omdat de twee drukste mensen op vakantie waren maar vandaag zijn ze terug en ik ben een beetje bang. Ik ben namelijk een verandering in hun omgeving en straks worden ze boos op me. Vorige week kon ik het met 5 van de 6 goed vinden maar 1 kon gewoon niet tegen mij, elke keer als hij mijn stem hoorde keek hij meteen kwaad. Ben echt benieuwd hoe ik het zo met die twee voor mij nieuwelingen ga doen. Hele leuke doelgroep trouwens, al met al viel het wel mee mijn eerste week

Ik ben niet echt op de hoogte van wat je precies doet, maar het kan waarschijnlijk helpen als je duidelijk laat merken dat je er niet bent om hen dwars te zitten, maar om ze te begeleiden/helpen/whatever.

Neem trouwens aan dat je met klassieke autisten werkt als ik het zo hoor, niet echt met ASS/PDD lui die nog aardig kunnen functioneren met hun beperking.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 13:16 schreef sweetlady-o het volgende:
maar vandaag zijn ze terug en ik ben een beetje bang. Ik ben namelijk een verandering in hun omgeving en straks worden ze boos op me. Vorige week kon ik het met 5 van de 6 goed vinden maar 1 kon gewoon niet tegen mij, elke keer als hij mijn stem hoorde keek hij meteen kwaad.

Ik woon in een instelling, en wij hebben ook soms invallers of stagaires. Daar ben ik, in het begin ook heel boos tegen, inderdaad vanwege de verandering.
Het is gewoon moeilijk voor mensen die niet in een instelling wonen, om te begrijpen hoe dat voor ''ons'' is. Dat er steeds vreemde mensen je veilige (of wat veilig moet zijn) wereld binnenkomen.
En dan sneuvelt er soms wat. (Kun je ook symbolisch opvatten).

Moeilijk, moeilijk... dat lijkt me onnoemelijk zwaar als je zo’n verandering (aanvankelijk) niet goed kunt verdragen.

Het idee van veilige en niet-veilige wereld herken ik wel. Wat nieuwe mensen betreft, mocht er op mijn werk nog eens een nieuw afdelingshoofd komen (die niet van mijn problematiek af weet), dan zal ik geen moeite met die verandering hebben. Verandering hoort bij het leven.

quote:

Op vrijdag 11 september 2009 15:53 schreef sempron2400 het volgende:
Moeilijk, moeilijk... dat lijkt me onnoemelijk zwaar als je zo’n verandering (aanvankelijk) niet goed kunt verdragen.

Het idee van veilige en niet-veilige wereld herken ik wel. Wat nieuwe mensen betreft, mocht er op mijn werk nog eens een nieuw afdelingshoofd komen (die niet van mijn problematiek af weet), dan zal ik geen moeite met die verandering hebben. Verandering hoort bij het leven.

Dat klopt, maar jij zit net als velen hier in de groep 'normaal-functionerende ass'ers'.

Ja en nee, zo hoeven ze zelf die stoelen niet meer recht te houden omdat ik het al doe en ruim ik net zo graag als zij zo snel mogelijk de keuken weer op ( thuis heb ik dat niet daar ben ik gewend aan troep maar daar begon de keukenbank leeg dus zal het leeg blijven. ) Maar zij hebben alles veel extremer, zo heeft de booskijker het idee dat een pen naast een computer hoort en heeft hij weleens iemand gebeten die naast hem met een pen zat te schrijven omdat een pen dus naast de computer hoort en niet in je hand. En als iets stuk gaat is iedereen onrustig en kun je er vergif op innemen dat er iemand uit zijn dak gaat. Vandaag ontdekte ik trouwens dat ze allemaal ongeveer het ontwikkeling niveau hebben van een kind dat tussen de 2 en 4 jaar is. Je zou het echt niet denken, ze praten gewoon goed en lijken heel volwassen. De booskijker gaf me vandaag trouwens een hand daar was ik wel blij mee En de nieuwkomer zie ik pas vanaf morgen ze was namelijk te moe om wakker te blijven en de andere nieuwkomer komt na het weekend.

hi!

vraag: welke beroepen zijn nou "ideaal" voor autisten, en welke niet?

nog een: het schijnt dat visolie helpt, je wordt dan rustiger en kan beter relativeren dacht ik. iemand hier ervaring mee?