Geen band meer met mijn familie

Subtiel werkt niet. Gewoon doen.

Rekenen ze nog dingen voor je af of ben je echt 100% zelfstandig?

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 22:19 schreef RoelandB het volgende:
Mijn zus is een lieve meid, maar qua karakter zo verschillend (doet er niet toe hoe, ook niet negatief persé, maar we passen gewoon niet goed bij elkaar).

.

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 22:19 schreef RoelandB het volgende:
Hallo,

Sinds ik ben gaan studeren en op kamers ben gaan wonen, is de band met mijn ouders en mijn zus steeds slechter geworden. Vroeger had ik eigenlijk al niet heel goed contact met ze, overal had ik ruzie om vooral met mijn moeder, en mijn vader heb ik altijd een raar figuur gevonden. Mijn zus is een lieve meid, maar qua karakter zo verschillend (doet er niet toe hoe, ook niet negatief persé, maar we passen gewoon niet goed bij elkaar).

Nu wil het geval dat mijn ouders dit altijd al hebben aangevoeld denk ik. Toen ik uit huis ging moest ik het eerste jaar persé vaak thuiskomen (ieder weekend) en deden we altijd heel geforceerd dingen samen. Ik zat hier echt niet op te wachten en na veel ruzies is het nog niet duidelijk dat ik liever mijn eigen gang ga.

Hoe ga ik mijn familie subtiel duidelijk maken dat ik het genoeg vind om ze misschien een keer in de paar maanden te zien, en niet zoals nu iedere paar weken.

Groet,
Roeland

ik denk dat jij eerder de grote weirdo bent in deze picture..

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 22:51 schreef RoelandB het volgende:
Ik krijg iedere maand nog geld, maar ben van plan om dat niet meer aan te nemen en een bijbaantje te nemen + lenen.

Dat klinkt niet zo verstandig.

quote:

Als ik zeg dat ik erbij ga lenen (heb geen tijd en zin om veel uur per week te werken) vinden ze dat weer zonde voor later.

Daar hebben ze best wel punt.

quote:

Het probleem is dat mijn karakter gigantisch botst met die van mijn familie (assertief/ruimdenkend vs. lief en aardig/redelijk nauwe view).

Heb je een hekel aan ze?
Zou je liever helemaal niet meer naar ze toe gaan?

quote:

Ik snap daarom niet waarom ze zo angstvallig proberen een "goede band" met mij te behouden.

Mjah, nu je het zegt.
Best vreemd dat ouders een band met hun kind willen.

Waarom is het zo moeilijk om te zeggen dat je het razend druk hebt met je studie/studentenleven/bimbo's/bijbaan en dat een tweewekelijks bezoek teveel van het goede is?

-edit-

[ Bericht 95% gewijzigd door Mordreth op 04-09-2009 23:31:51 (ga ergens anders grappig doen) ]

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 22:55 schreef marcusa het volgende:

[..]

ik denk dat jij eerder de grote weirdo bent in deze picture..

Ja echt wel!
Je ouders zijn niet interessant, je zusje ook niet...jezus hoe egocentrisch kun je zijn!!!!!!

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 23:05 schreef zhe-devilll het volgende:

[..]

Ja echt wel!
Je ouders zijn niet interessant, je zusje ook niet...jezus hoe egocentrisch kun je zijn!!!!!!

Alsof je er iets aan kunt doen als je andere interesses en wereldbeeld hebt, je familie kies je niet zelf uit
Uiteindelijk moet je je eigen leven opbouwen, niet geforceerd je ouders volgen alleen maar omdat het je ouders zijn.

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 23:17 schreef RoelandB het volgende:
Nee geen hekel, maar gewoon niet echt een hele goede klik.

En als er geen 'hele goede klik' is dan maar niets?
Een relatie die 'in orde' is is voor jou geen optie?
Ik schat je begin 20 en dan hoort het te schuren met je ouders, maar denk nog eens goed na over het verbreken van (financiële) banden en probeer gewoon de visites te beperken.

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 22:19 schreef RoelandB het volgende:

Hoe ga ik mijn familie subtiel duidelijk maken dat ik het genoeg vind om ze misschien een keer in de paar maanden te zien, en niet zoals nu iedere paar weken.

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 23:28 schreef Xenomaniac het volgende:

..denk nog eens goed na over het verbreken van (financiële) banden en probeer gewoon de visites te beperken.

.

ik zou als ik jou was mijn familiebanden juist versterken.. blood is thicker than water.. familie is belangrijker dan je vrienden.. je ouders hebben je immers jarenlang opgevoed, weet je wel hoeveel tijd, energie en liefde ze dat gekost heeft.. je familie zal ongeacht alles altijd voor je opkomen of je bijstaan.. vrienden daarentegen komen en gaan en je kan niet altijd op ze rekenen (in hele slechte perioden zullen ze je misschien laten vallen), krijgen op een gegeven moment een gezin, en dan zul je minder tot bijna nooit op ze kunnen terugvallen..

misschien is dit trouwens iets voor EO familie diner.

Zou jij het niet raar vinden als je later kinderen krijgt, en een van je zoons zegt familie bye bye, ik wil jullie nooit zien.. stay away from me..

Blood is alleen thicker than water als alle betrokkenen daarin geloven en zich daarnaar gedragen .

Zat voorbeelden te vinden van totaal ontwrichte families waarin individuen beter af zijn zonder elkaar.
Zat voorbeelden te vinden van familieleden die elkaar alleen maar verdragen omdat dat zo zou horen, en ondertussen zich zitten op te vreten van frustratie tijdens de verplichte familiebezoekjes en kerstetentjes.

quote:

Op zaterdag 5 september 2009 00:26 schreef DennisMoore het volgende:
Blood is alleen thicker than water als alle betrokkenen daarin geloven en zich daarnaar gedragen .

Zat voorbeelden te vinden van totaal ontwrichte families waarin individuen beter af zijn zonder elkaar.
Zat voorbeelden te vinden van familieleden die elkaar alleen maar verdragen omdat dat zo zou horen, en ondertussen zich zitten op te vreten van frustratie tijdens de verplichte familiebezoekjes en kerstetentjes.

dit heeft niets met totaal ontwrichte families te maken.. TS is de enige die zich vreemd gedraagt naar mijn mening. Hij denkt dat het aan zijn familie ligt, maar hij moet toch echt eerst naar zichzelf kijken..

quote:

Op zaterdag 5 september 2009 00:30 schreef marcusa het volgende:

dit heeft niets met totaal ontwrichte families te maken.. TS is de enige die zich vreemd gedraagd naar mijn mening. Hij denkt dat het aan zijn familie ligt, maar hij moet toch echt eerst naar zichzelf kijken..

Het waren slechts voorbeelden om aan te geven dat jouw "Blood is thicker than water" helemaal niet altijd hoeft op te gaan.

En TS moet helemaal niets als hij daar geen zin in heeft.

ik kende vroeger trouwens ook iemand die op TS leek.. Die gast kon eigenlijk ieder moment ontploffen op een verkeerde reactie van zijn pa of ma.. Zijn ouders konden het voor hem eigenlijk nooit goed doen..

Ik denk dat je niet moet doen alsof je TS zo goed kent op basis van die paar posts.

quote:

Op zaterdag 5 september 2009 00:35 schreef DennisMoore het volgende:
Ik denk dat je niet moet doen alsof je TS zo goed kent op basis van die paar posts.

wtf is jou probleem dude...
laat me raden de band van jou met je familie is ook net zo sterk als een fietsband..

quote:

Op zaterdag 5 september 2009 00:39 schreef marcusa het volgende:

wtf is jou probleem dude...

Ik heb 'een probleem', dude, met figuren die denken na een paar posts een oordeel over onbekenden te kunnen vellen en hun Libelle-psychologie op hen los te kunnen laten en hun moraal en normen ("Gij zult uw ouders eren") en tegeltjeswijsheden aan ze op te leggen.

Ik vind het inderdaad een beetje belachelijk dat je elk weekend thuis moet komen. Als student wil je ook wel eens een weekendje stappen en niet naar je ouders, zo gek is dat niet.

Is je moeder een erg zorgzaam type? Misschien heeft ze er wel veel moeite mee dat je nu weg bent (beetje lege-nestsyndroom)

Je moet één ding goed onthouden: Familie is méér dan alleen een bloedband. Als jij je bij je familie ongemakkelijk voelt en jezelf afvraagt "Wie zijn deze mensen?" , dan moet je het contact zo minimaal mogelijk houden. De afgelopen maanden heb ik precies hetzelfde doorgemaakt. Ik ben 5 maanden in het buitenland geweest en kwam er daar achter dat ik mijn familie totaal niet miste. Er is geen band tussen ons en we communiceren niet. Is dat bij jou misschien ook zo?

Hoelang woon je nu al op jezelf? Als de band tussen jou en je familie zo slecht is dat je al na een paar maanden van ze kan vervreemden, dan was er kennelijk altijd al iets mis. Heel rattioneel gezien heeft het dan geen enkele zin om aan een band te werken die er nooit is geweest. Iets wat er niet is kan je immers niet verbeteren Heeft je familie je ooit iets misdaan? Mijn familie mij wel, dat maakte de beslissing wel iets makkelijker. Maar in feite komt jou probleem op hetzelfde neer. Je hebt geen band met ze, ongeacht of dat nu de schuld van hen is of die van jou (of iemand anders)..het is er gewoon niet.

Ik denk dat je dit goed moet uitleggen aan je ouders. Als jij namelijk opeens uit hun leven verdwijnt, zullen ze zichzelf enorm de schuld gaan geven en mislukte ouders voelen. Ik kan me heel goed voorstellen dat zoiets een hel moet zijn voor ouders.Leg ze duidelijk uit dat je ze niets verwijt, maar dat de band nou eenmaal ontbreekt en dat jullie dat het beste gewoon kunnen kan accepteren.

Het hele moeilijke van geen band hebben met je familie is wel dat je dus in feite alleen ervoor staat. Ik weet niet of je goeie vrienden hebt of andere familie leden met wie je wel een hechte band deelt? Focus je dan daarop. Toen ik besefte dat ik met eigenlijk niemand een goede band heb, voelde ik me erg alleen. En ja, dan voel je je soms eenzaam en het idee dat er niemand dichtbij je staat kan zelfs angstaanjagend zijn: want wie heb jij dan om je op te vangen als je problemen hebt? Iemand die je begrijpt en een échte steun voor je is? Betekent niet dat je dan alsnog je familie nodig hebt, want zij zijn dus geen echte steun voor je. Je kunt dan beter alleen zijn en proberen een paar hechte vriendschappen op te bouwen, dan dat je een familie hebt die je niet begrijpen. Het klinkt misschien raar, maar je voelt je veel eenzamer als je met een groep mensen in de kamer zit die totaal anders zijn dan jij, dan wanneer je gewoon alleen bent.

Praat met ze, schrijf ze desnoods een brief (ik heb aan mijn moeder een heel boek geschreven over mn jeugd) maar als je het ze duidelijk maakt zullen jullie niet met haat uit elkaar gaan, en wie weet willen ze je dan nog gewoon financieel blijven steunen zonder dat jij je daar schuldig om hoeft te voelen. Tenslotte ben jij de laatste die hier iets aan kan doen

Succes

quote:

Op vrijdag 4 september 2009 23:17 schreef RoelandB het volgende:
Ze zijn wel interessant ik heb alleen het gevoel dat ze mij niet accepteren zoals ik ben. Maar dat ze proberen mij hun manier van denken en hun kijk op de wereld mee te geven. En daar gaat het mis.

Heb je dat gevoel ook wel eens uitgesproken of beeld je jezelf dingen in. Dat ze jou iets willen meegeven doen ze toch zeker omdat ze om je geven, waarom denk je anders? Dat ze zichzelf beter vinden dan jou en het nodig vinden jou hun waarheden op te leggen? Wat zijn de gevolgen als je het met hun oneens bent, wordt je dan het zwarte schaap van de familie?

Dat je veel van je ouders verschilt en je het niet ziet zitten elk weekend over de vloer te komen kan ik me voorstellen, maar waarom zou je je zodanig willen distantiëren van ze dat je alleen nog maar bij een verjaardag/feestdag over de vloer komt? Alleen omdat jullie niet overal dezelfde kijk op hebben? Je hebt toch ook niet alleen vrienden die net zo denken als jij? Ik vind het persoonlijk zonde een nog grotere afstand te creëren omdat ze een ander karakter hebben en er andere visies op nahouden. Ga eerst eens goed met ze praten over dingen voordat je ze min of meer de rug toe keert.

Mischien ben je als baby wel verwisselt in het ziekenhuis en zijn ze dus jouw ouders helemaal niet.

quote:

Op zaterdag 5 september 2009 00:22 schreef marcusa het volgende:
ik zou als ik jou was mijn familiebanden juist versterken.. blood is thicker than water.. familie is belangrijker dan je vrienden.. je ouders hebben je immers jarenlang opgevoed, weet je wel hoeveel tijd, energie en liefde ze dat gekost heeft.. je familie zal ongeacht alles altijd voor je opkomen of je bijstaan.. vrienden daarentegen komen en gaan en je kan niet altijd op ze rekenen (in hele slechte perioden zullen ze je misschien laten vallen), krijgen op een gegeven moment een gezin, en dan zul je minder tot bijna nooit op ze kunnen terugvallen..

misschien is dit trouwens iets voor EO familie diner.

Zou jij het niet raar vinden als je later kinderen krijgt, en een van je zoons zegt familie bye bye, ik wil jullie nooit zien.. stay away from me..

Praat voor jezelf. Mijn ouders hebben zich dan wel over me ontfermd maar een band met mijn vader heb ik absoluut niet (mijn broer ook niet) aangezien hij volgens mij het woord emotie niet kent en mijn moeder is een egoïstisch wijf. je bent dan wel bloedverwanten maar ik zie ze al geruime tijd niet meer en mis er weinig aan en zo ken ik nog wel veel meer mensen met een vergelijkbare situatie. Ik ben met je eens dat in de regel familie belangrijker is dan vrienden maar die vlieger gaat echt niet altijd op.

Als ik ts zo hoor, zou ik gewoon zorgen dat je financieel onafhankelijk wordt en net zo vaak komen als je zelf wilt. Dat irritante opgelegde zou mij ook de strot uitkomen.