Mama wil scheiden

quote:

Op maandag 28 september 2009 22:28 schreef Twinky het volgende:
Hmmm.. om de één of andere reden lukt het me niet om in te loggen op aardbeiaardbei, dan maar via mijn gewone account en niet mijn kloontje. Ik ben dus de TS... Als mensen een link leggen met mij in het dagelijks leven, graag even achter de schermen en niet in het topic.

Waarschijnlijk door het resetten van alle ww.'s na de hack van laatst (maar het maakt nu natuurlijk niet veel meer uit).

quote:

...rest van het verhaal...

Pff, dat is natuurlijk een laffe streek van je moeder, icm wat je eerder schreef over het opofferingsvermorgen van je vader wint hij ieg de sympathy vote . Ik kan me voorstellen dat dit wel eens heel erg akelig kan gaan worden, met een moeder die niet terugdeinst voor de nodige manipulatieve trucjes om de aandacht en zorg af te dwingen die ze zo nodig heeft (/afhankelijk van is), en zometeen ongetwijfeld haar gezin behoorlijk gaat missen... Misschien is het een idee voor jullie (broer, vader en jijzelf) om met elkaar af te spreken dat jullie goed en eerlijk met elkaar blijven praten en beschuldigingen van je moeder richting een ander gezinslid eerst goed te controleren, om te voorkomen dat ze jullie tegen elkaar gaat uitspelen mocht ze losgaan op dat gebied...

quote:

Op maandag 24 augustus 2009 13:17 schreef aardbeiaardbei het volgende:

[..]

nee nee, ze zijn meteen al voor de kerk getrouwd.
En mijn vader is mijn moeder helemaal niet zat, hij houdt van haar en doet het ook allemaal uit liefde. Voor hem vind ik het ook het ergste want hij zag het ook echt niet aankomen...

o god dit is herkenbaar!
Mijn ouders zijn ook pas gescheiden en mijn pa is er goed kapot van. Ook ik had niet verwacht dat juist mijn ouders, die altijd iedereen bij elkaar proberen te houden uit elkaar zouden gaan.
Het enige advies dat ik je kan geven is: houd je zoveel mogelijk afzijdig, verwerk dit eerst voor je zelf en vooral: wees duidelijk! Je vader zal je steun hard nodig hebben maar geef heel duidelijk aan wanneer jij het niet meer trekt. Niets is zo erg als het gevoel hebben dat je partij moet trekken of tussen je ouders in te zitten.
Je kent nooit de ins en outs van de relatie van je ouders dus oordeel niet te snel...

Heel veel sterkte!

edit: ik had dus duidelijk nog niet alles gelezen....

Klote zeg , maar onthoud dat dit dus NIET JOU schuld is.


Sterkte.

quote:

Op maandag 24 augustus 2009 18:53 schreef Disorder het volgende:
In het kort: Freud.

Je weet hopelijk dat hoewel Freud de basis heeft gelegd voor veel zaken in de Psychologie, een hoop van z'n opvattingen compleet achterhaald zijn?

@Twinky: heftig verhaal zeg. Ik blijf het ff volgen. Sterkte!

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2009 15:20 schreef aardbeiaardbei het volgende:
Vraagt ze of ik morgen wat eerder kom om gezellig samen te lunchen!
Dus ik heb even mijn moeder gebeld om te vragen of ze het aan hen kan vertellen maar dat wilde ze nog allemaal niet enzo. En ik mocht het vooral niet vertellen want het was niet mijn probleem.

Jij hebt wel een probleem; je ouders gaan scheiden. Dat is wel degelijk jouw probleem.

Ik krijg wel een dubbel gevoel bij het hele verhaal. Het wordt redelijk éénzijdig gebracht. Typerend is wel dat de moeder geen oog heeft voor wat haar man doet. Dat is een klassieker. (Zelf)opoffering wordt zelden gezien en nooit gewaardeerd door degene waarvoor er geofferd wordt.
Wel valt heel snel de term 'borderline'. Een borderliner die wil scheiden? Een borderliner zou volgens mij eerder het gezin emotioneel terroriseren totdat een ander gezinslid breekt, dan zelf op te stappen.
Wel kun je uit de OP halen dat je moeder niet gelukkig is zoals andere mensen dat zijn; maar dat klinkt eerder naar een depressie.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 10:24 schreef Catbert het volgende:

[..]

Je weet hopelijk dat hoewel Freud de basis heeft gelegd voor veel zaken in de Psychologie, een hoop van z'n opvattingen compleet achterhaald zijn?

@Twinky: heftig verhaal zeg. Ik blijf het ff volgen. Sterkte!

Dat vinden sommigen. En al ben ik het niet met al van Freud's opvattingen eens, ik denk dat veel van zijn inzichten nog steeds opgaan.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 18:43 schreef Disorder het volgende:

[..]

Dat vinden sommigen. En al ben ik het niet met al van Freud's opvattingen eens, ik denk dat veel van zijn inzichten nog steeds opgaan.

Maak even een eigen topic ofzo, als je zo interessant wilt doen

Sorry voor de topic schop. Ik zou het je moeder wel heel kwalijk nemen. Nou heb ik ook niet zo'n sterke band met mijn moeder dus nou is dat bij mij snel gebeurd :p Je moeder heeft er heel bewust - waarschijnlijk niet gewild, maar wel bewust - voor gekozen het gezin op te breken door vreemd te gaan en ondanks dat sommige mensen gezegd hebben dat in een relatie er altijd twee mensen bij betrokken zijn (of zelfs schuld hebben) valt je vader hier niet zoveel te verwijten. Als hij haar niet gelukkig kon maken, ga dan uit elkaar. Ben je verliefd op een ander en wil je daar een relatie mee? Ga dan uit elkaar. Vreemdgaan is heel egoistisch (als de lol er van af is heb je altijd je echtgenoot nog) en van wat ik hoorde waren de andere dingen die je moeder deed ook behoorlijk egoistisch.

Ik zou in dit geval gewoon onbeschaamd boos worden op je moeder. Laat haar de dingen die ze fout gedaan heeft maar horen. Gooi het er uit. Of je daarna ooit nog een stukje familierelatie op kunt bouwen zie je daarna wel. Eigenlijk verdient ze het niet eens (maar daar denken veel mensen m.b.t. familie anders over). Ik zou zelf niet contact houden "omdat het nou eenmaal je moeder is" of "om haar kant van het verhaal te horen". Dat vind ik zo hypocriet en onterecht, dan nog liever geen contact meer. Maar goed dat ben ik dan he

Het topic is al even oud. Hoe staan de zaken nu?

Hoe het nu gaat... De rust is wel zo'n beetje wedergekeerd. Mijn vader en broertje hebben het best wel naar hun zin met z'n tweeen! Mijn zusje spreek ik weinig en zeker niet hierover en mijn moeder helemaal niet.

Ik was begonnen met een brief naar haar te schrivjen maar heb het eigenlijk weer opgegeven. Het heeft gewoon geen zin... Aan de andere kant zei mijn vader ook dat nog niemand écht tegen haar heeft gezegd wat hij/zij ervan denkt, en dat maakt het misschien wel interessant en zinvol. Want dan is het van mijn kant juist makkelijker omdat die band er niet is.

Verder ben ik er bij de psycholoog wel achter gekomen dat het niet zozeer de scheiding is die me zo raakt maar meer het idee van 'ze is echt zo' en dat ik ook gewoon geljik had en het kut heb gehad de afgelopen jaren...

Ik heb je topic gisteren doorgelezen, goed om vanmorgen weer wat van je te horen.

maar wat vinden jullie? brief schrijven?

quote:

Op zondag 1 november 2009 20:34 schreef Twinky het volgende:
maar wat vinden jullie? brief schrijven?

Nee een boek is beter!!

hmm. Wel typisch, stuurt ze echt net een e-mail...

quote:

Hoi *Twinky*
Hoe gaat het met je?
Heb je ook al tentamenweek of zoiets?
Ik ben benieuwd hoe het op je stage-school gaat. Moet je ook rekenles ed. doen, of vooral dingen die jij goed kan, met toneel en muziek enzo?
Fijn trouwens dat je een appartement krijgt. Wel weer verhuizen, maar dan ben je daar hopenlijk voor heel lang van af.

Ik zou je wel graag weer een keer zien! Ben je nog in A binnenkort? Anders kan ik ook wel een keer naar Utrecht komen, maar ik zit wel de meeste avonden vol de komende weken, dat zou dan overdag moeten. Doe je svp een voorstel?

Groetjes, mama

ik ga gewoon niet antwoorden...

quote:

Op zondag 1 november 2009 21:08 schreef Twinky het volgende:
hmm. Wel typisch, stuurt ze echt net een e-mail...
[..]

ik ga gewoon niet antwoorden...

Mijn God... wat een mooi weer e-mailtje, alsof er niets gebeurd is de afgelopen tijd en ze gewoon zin heeft om gezellig met je te gaan shoppen. Ik kan me voorstellen dat je dat niet trekt en daar ook even geen zin in hebt.

Zonde dat het zo gelopen is, het is heel vervelend om er achter te komen dat normen en waarden die jij wel belangrijk vindt, niet door je moeder gedeeld worden. Haar acties zijn echt onbegrijpelijk. Soms is de waarheid wel erg bitter. Sterkte ermee.

Nou, even een update. Ze zijn sinds maandag officieel gescheiden nu. De boedelscheiding is nog in volle gang en dat is niet zomaar klaar.

Eerder schreef ik over de brief die mijn moeder had geschreven, daarin praatte ze alles goed wat ze had gedaan. Ze schreef hoe vreselijk het was met mijn vader, hoe weinig hij voor haar deed en hoeveel ze haar best had gedaan om alles op te lossen (zelfs naar een psycholoog 1x). Die man zou haar helpen en ze kon haar verhaal bij haar doen (arm om haar schouder). maar dat allemaal op dat mijn vader zo gemeen was. En toen is het even buiten de grenzen van een huwelijk gelopen maaaaar nu was alles weer goed. Om te kotsen.

Ik ben toen mijn moeder het nieuwe huisje had daar nog een keer langs geweest met mijn broertje (die vroeg of ik meeging). Toen met mijn moeder over koetjes en kalfjes gebabbeld. Dat was de laatste keer dat ik haar zag.

Sindsdien heb ik niet meer de telefoon opgenomen (3x ofzo, daarna belde ze niet meer), en zeker geen contact meer gezocht. Even later de keuze gemaakt om gewoon helemaal geen contact meer met haar te hebben. Ik kreeg toe via veel slinkse wegen (broertje, zusje, vader, oma) te horen hoe erg ze leed onder dat ik 'zo tegen haar deed'. Tegen al die mensen heb ik teruggezegd dat ik het raar vond dat ze tegen hen zo klaagde en dat het leek alsof ze hun gebruikte. Dat deed bij elk van hen kwartjes vallen.

Eind februari kreeg ik toen een kaart in de bus waarin ze eindelijk zelf zei hoe erg ze het vond dat ze niks van mij hoorde. Het werd toen echt tijd voor een brief of mail terug en die heb ik ook geschreven. In de mail (pas een maand later verstuurd zie ik nu) schreef ik dat ik het allemaal erg moeilijk vond maar dat elk contact met haar teleurstellend was en me veel energie kost, omdat het elke keer toch niet is zoals ik hoop en wil. Ik schreef ook dat ik het raar vond dat ze zo graag contact met me wilde omdat ze in het verleden ook had laten weten dat ik teveel voor haar was. Daarnaast dat ik gewoon heel boos was.
Eigenlijk komt het erop neer dat ik geen relatie met haar heb en haar niet ken (behalve dat jezus haar beste vriend was) en mijn leven ook al niet zo soepel loopt en dat het me dan teveel zou kosten om een relatie op te bouwen en haar te leren kennen. En dan hebben we ook nog een verleden met erg veel ruzie en gedoe. Waar ik ook een groot aandeel in heb gehad, maar het is er wel.

Onder de mail schreef ik dat ze niet hoefde te reageren maar dat deed ze toch. Daarin schreef ze dat ze het zo moeilijk heeft gehad de laatste jaren maar dat ze wel graag een goede relatie met mij wil. Dat was eind april.
Daar heb ik niet meer op gerageerd. Ik vond het heel moeilijk dat ze dat schreef omdat het op mij als niet echt overkomt... Ik geloof het niet dat ik welkom ben.

Maargoed, dat is nu ook alweer ruim 2 maanden geleden en ik vind het heerlijk rustig zo. Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt en wie weet hoe het ooit in de toekomst loopt. Word er wel weer een beetje verdrietig van nu ik dit typ...

Nouja, bij mijn vader thuis kristalliseren dingen zich langzamerhand steeds meer. Dingen lopen steeds soepeler en ik denk ook beter. Er zijn betere gesprekken over dingen, zeker ook diepgaander en zo nu en dan een fatsoenlijk meningsverschil dat niet wordt afgekapt door een gillende moeder. Ik heb het gemist! En naast het gedoe bloeit hij ook ergens op. Hij belt zo nu en dan dat ze heerlijk hebben gegeten en dan heeft hij weer wat uitgeprobeerd/bij elkaar gesmeten. Het liefst zo goedkoop mogelijk! En hij heeft veel meer en intensiever contact met vrienden in plaats van elke avond thuis te zitten. Dat doet hem ook goed. Al is het nog wel een gedoe, ook financieel met het huis en de rest van de boedelscheiding...

Maar ook voor mijn broertje en zusje is het nog niet makkelijk. Mijn broertje probeert het allemaal goed te houden maar ze praten weinig en mama sluit zich erg af. Toch is ze hem ontzettend aan het verwennen de laatste tijd; ze doen leuke dingen en ze haalt & brengt hem wanneer nodig. Mijn zusje woont op zichzelf nu bijna een jaar en hangt erg aan haar vriendje. Ik heb laatst een goed gesprek met haar gehad en ze loopt nu ook bij een psycholoog. Het werd voor mij duidelijk hoe erg het voor haar moet zijn dat haar grote voorbeeld van het voetstuk valt. Ik probeer er voor haar te zijn maar het is lastig want ze leeft erg in de wereld met haar vriendje.

Wel beetje gek dat het nu officieel is, al maakt het emotioneel niet zoveel uit merk ik. Een groot stuk is in ieder geval nu gewoon klaar

quote:

Op maandag 24 augustus 2009 13:07 schreef Disorder het volgende:

[..]

Je gaat een relatie aan om te leren, niet om gelukkig te worden.

Uhh nee hoor. Als je er niet gelukkig van wordt, dan maar geen relatie.

quote:

Op maandag 24 augustus 2009 18:59 schreef Disorder het volgende:
Kijk maar eens naar het voorbeeld in dit topic. Een vrouw loopt al ruim 10 jaar lang achter de feiten aan, maar blijft hangen in een verbitterde situatie die haar geen geluk geeft. Toch blijft ze, zoals zovelen in doodgebloedde huwelijken. Daar is een reden voor. Dat doen mensen niet zomaar.

Denk eens na, man. Wat denk je waarom ze één dag nadat haar kind uit huis gaat, wil scheiden? De reden dat ze nog zo lang bij elkaar gebleven zijn, was om de kinderen een stabiele thuissituatie te geven, en niet omdat het zo'n goede leerschool was om bij haar man te blijven.

quote:

Op zaterdag 24 juli 2010 16:54 schreef DEMAAR het volgende:

[..]

Denk eens na, man. Wat denk je waarom ze één dag nadat haar kind uit huis gaat, wil scheiden? De reden dat ze nog zo lang bij elkaar gebleven zijn, was om de kinderen een stabiele thuissituatie te geven, en niet omdat het zo'n goede leerschool was om bij haar man te blijven.

Nou, en wat een stabiele thuissituatie is dat gebleken.

terecht dat ze gaan scheiden, uiteindelijk zullen ze er allebei alleen maar beter van worden . TS, je moet blij zijn dat je ouders deze nieuwe kans gaan krijgen op een gelukkig leven!