R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn vader belde me anderhalf uur geleden op. Hij wilde eigenlijk langskomen vandaag maar dat lukte toch niet dus moest het maar via de telefoon: mijn moeder wil scheiden.
Ze voelt zich beklemd, kan zich niet ten volste ontwikkelen en is gewoon niet gelukkig. Dat laatste is duidelijk, ik kan me ook niet anders herinneren. Toen ik nog thuis woonde was het altijd mijn schuld (ik was ook een lastige puber) dat ze ongelukkig was, niet sliep, weer afviel enzo, dus het zou allemaal beter worden als ik het huis uit zou zijn. Dat is nu twee jaar geleden. Ik zie haar erg weinig, heb nauwelijks een band met haar en van haar kant is er ook erg weinig liefde. Okay, geen probleem, mijn vader is wel tof.
Ze zijn 22 jaar geleden ook voor de kerk getrouwd en zij gaat nog steeds bijna elke dag ernaartoe. (Of ging, weet ik veel). Een kerkelijk huwelijk is nogal bindend voor de rest van je leven en dat was ook de reden waarom ik nooit maar dan ook echt nooit had verwacht dat zij uit elkaar zouden gaan. Ze hadden niet de geweldigste relatie, weinig intimiteit en ook doen (deden) ze bijna niks samen maar omdat het voor de kerk was bleven ze het proberen en zouden ze voor zover ik wist nooit uit elkaar gaan. Wat ik soms ook wel jammer vond omdat mijn moeder nogal eens mijn vader in zijn doen en laten beperkt.
Hij maakt haar niet gelukkig zegt ze... Terwijl hij al die jaren zo zijn best doet. Ze heeft twee jaar in bed gelegen en hij deed naast zijn voltijd baan alles in huis, zorgde voor haar, bracht bloemen... Hij steunt haar in alle dingen die ze doet (wisselen van creatieve hobby elk jaar met allemaal nieuwe spullen), geeft haar complimenten. En dat is me al veel eerder opgevallen, dat ze die niet ziet of voelt. Ze zegt (zei) haast nooit dankjewel, van haar kant komt er weinig terug en nog steeds is ze de hele dag ongelukkig... Terwijl ze de hele dag doet wat ze wil (haar hobbies, ze werkt soms in de avonduren als koordirigen), ze heeft een tweede hond gekocht). Ik begreep het niet, en nu nog steeds niet.
Nu heeft ze afgelopen vrijdag, de dag nadat mijn jongere zusje (18, we hebben ook nog een broertje van 17) uit huis is verhuisd, tijdens het avondeten haar bord van zich afgeschoven met 'ik wil scheiden'. Mijn vader had speciaal nog bloemen gehaald omdat het zonder mijn zusje misschien wat rustiger in huis zou zijn en meer tijd voor elkaar. Zouden ze ook weer wat meer samen kunnen doen enzo, dat waren zijn gedachten. Niets bleek minder waar!
Ik voel me zo raar, zo wazig. Mijn ouders, van alle ouders op de hele wereld, van hen had ik het nooit verwacht! En mijn moeder is ontzettend definitief: ze wil geen therapie, niet met de pastoor praten; ze is er klaar mee...
WTF echt.
Ze voelt zich beklemd, kan zich niet ten volste ontwikkelen en is gewoon niet gelukkig. Dat laatste is duidelijk, ik kan me ook niet anders herinneren. Toen ik nog thuis woonde was het altijd mijn schuld (ik was ook een lastige puber) dat ze ongelukkig was, niet sliep, weer afviel enzo, dus het zou allemaal beter worden als ik het huis uit zou zijn. Dat is nu twee jaar geleden. Ik zie haar erg weinig, heb nauwelijks een band met haar en van haar kant is er ook erg weinig liefde. Okay, geen probleem, mijn vader is wel tof.
Ze zijn 22 jaar geleden ook voor de kerk getrouwd en zij gaat nog steeds bijna elke dag ernaartoe. (Of ging, weet ik veel). Een kerkelijk huwelijk is nogal bindend voor de rest van je leven en dat was ook de reden waarom ik nooit maar dan ook echt nooit had verwacht dat zij uit elkaar zouden gaan. Ze hadden niet de geweldigste relatie, weinig intimiteit en ook doen (deden) ze bijna niks samen maar omdat het voor de kerk was bleven ze het proberen en zouden ze voor zover ik wist nooit uit elkaar gaan. Wat ik soms ook wel jammer vond omdat mijn moeder nogal eens mijn vader in zijn doen en laten beperkt.
Hij maakt haar niet gelukkig zegt ze... Terwijl hij al die jaren zo zijn best doet. Ze heeft twee jaar in bed gelegen en hij deed naast zijn voltijd baan alles in huis, zorgde voor haar, bracht bloemen... Hij steunt haar in alle dingen die ze doet (wisselen van creatieve hobby elk jaar met allemaal nieuwe spullen), geeft haar complimenten. En dat is me al veel eerder opgevallen, dat ze die niet ziet of voelt. Ze zegt (zei) haast nooit dankjewel, van haar kant komt er weinig terug en nog steeds is ze de hele dag ongelukkig... Terwijl ze de hele dag doet wat ze wil (haar hobbies, ze werkt soms in de avonduren als koordirigen), ze heeft een tweede hond gekocht). Ik begreep het niet, en nu nog steeds niet.
Nu heeft ze afgelopen vrijdag, de dag nadat mijn jongere zusje (18, we hebben ook nog een broertje van 17) uit huis is verhuisd, tijdens het avondeten haar bord van zich afgeschoven met 'ik wil scheiden'. Mijn vader had speciaal nog bloemen gehaald omdat het zonder mijn zusje misschien wat rustiger in huis zou zijn en meer tijd voor elkaar. Zouden ze ook weer wat meer samen kunnen doen enzo, dat waren zijn gedachten. Niets bleek minder waar!
Ik voel me zo raar, zo wazig. Mijn ouders, van alle ouders op de hele wereld, van hen had ik het nooit verwacht! En mijn moeder is ontzettend definitief: ze wil geen therapie, niet met de pastoor praten; ze is er klaar mee...
WTF echt.
-edit- + note
[ Bericht 89% gewijzigd door Re op 24-08-2009 13:39:14 ]
[ Bericht 89% gewijzigd door Re op 24-08-2009 13:39:14 ]
Het is geel en staat in mijn ondertitel!
3DS friend code: 2191-7623-9035
3DS friend code: 2191-7623-9035
Tsja, zoals je het omschrijft is het niet echt een huwelijk waarin beide partijen veel plezier aan elkaar beleven. Waarom ben je dan toch zo verbaasd dat ze uit elkaar gaan?
Dit gaat natuurlijk nooit makkelijk worden, maar ik ben bang dat je er verder weinig invloed op kunt uitoefenen, wel?
Dit gaat natuurlijk nooit makkelijk worden, maar ik ben bang dat je er verder weinig invloed op kunt uitoefenen, wel?
Coincidence
Makes sense
Only with you
Makes sense
Only with you
omdat ze voor de kerk getrouwd zijn! bindend voor de god die zo belangrijk voor hun allebei is. Maar kennelijk is het voor mijn moeder niet meer belangrijk; ze zei ook tegen mijn vader dat ze dan maar geen kerk had...quote:Op maandag 24 augustus 2009 12:56 schreef ioko het volgende:
Tsja, zoals je het omschrijft is het niet echt een huwelijk waarin beide partijen veel plezier aan elkaar beleven. Waarom ben je dan toch zo verbaasd dat ze uit elkaar gaan?
Dit gaat natuurlijk nooit makkelijk worden, maar ik ben bang dat je er verder weinig invloed op kunt uitoefenen, wel?
misschien leven ze allebij wel erg op als ze niet meer over de ander hoeven te piekeren
Draakjuh (L) Keiichi
16-06-2012 (L) Michelle
16-06-2012 (L) Michelle
Je gaat een relatie aan om te leren, niet om gelukkig te worden.quote:Op maandag 24 augustus 2009 12:51 schreef aardbeiaardbei het volgende:
Hij maakt haar niet gelukkig zegt ze...
Het is allemaal nog rijp nu, maar ik denk als ik het zo lees dat dit het beste is wat je pa kan overkomen.
Vrijheid, rust, wellicht een andere vrouw die wel heel dankbaar is met hem.
Vrijheid, rust, wellicht een andere vrouw die wel heel dankbaar is met hem.
Im hung like Einstein
And Smart as a Horse
And Smart as a Horse
Ik vind het wel "sneu" voor je vader. Hij deed zo zijn best. Maar het lijkt mij dat het beter is als ze uit elkaar zijn. Misschien bloeien ze dan beiden wel weer op.
Verder kan je er niks aan doen..
Verder kan je er niks aan doen..
Je moeder is wellicht gewoon depressief, en geeft telkens anderen daarvan de schuld, terwijl het dan toch echt HAAR ziekte is...
Blijkbaar waren ze elkaar dus al jaren zat?
En zijn ze getrouwd voor de kerk om zo hun relatie te redden?
Blijkbaar heeft dit niet geholpen, het is voor jou je zusje en broertje natuurlijk erg rot dat je ouders uit elkaar gaan.
Misschien vinden ze beide wel een persoon die bij hen past en worden ze veel gelukkiger dan ze nu zijn.
En zijn ze getrouwd voor de kerk om zo hun relatie te redden?
Blijkbaar heeft dit niet geholpen, het is voor jou je zusje en broertje natuurlijk erg rot dat je ouders uit elkaar gaan.
Misschien vinden ze beide wel een persoon die bij hen past en worden ze veel gelukkiger dan ze nu zijn.
nee nee, ze zijn meteen al voor de kerk getrouwd.quote:
Blijkbaar waren ze elkaar dus al jaren zat?
En zijn ze getrouwd voor de kerk om zo hun relatie te redden?
Blijkbaar heeft dit niet geholpen, het is voor jou je zusje en broertje natuurlijk erg rot dat je ouders uit elkaar gaan.
Misschien vinden ze beide wel een persoon die bij hen past en worden ze veel gelukkiger dan ze nu zijn.
En mijn vader is mijn moeder helemaal niet zat, hij houdt van haar en doet het ook allemaal uit liefde. Voor hem vind ik het ook het ergste want hij zag het ook echt niet aankomen...
ik hoop ook dat hij hierdoor gelukkiger wordt, uiteindelijk. Ik weet niet of hij nog een andere vrouw vindt maar ik hoop in ieder geval dat hij nou lekker gaat leven! Het is zo'n topvent en dan zit hij met haar...
Wat mijn moeder betreft vrees ik dat het contact nu helemaal minimaal gaat worden. Ik hoef haar echt niet meer te zien en zal het ook niet missen...
Wat mijn moeder betreft vrees ik dat het contact nu helemaal minimaal gaat worden. Ik hoef haar echt niet meer te zien en zal het ook niet missen...
Hmm... om dezelfde reden zijn mijn ouders 2 jaar geleden ook uit elkaar gegaan... Het heeft mijn vader gelukkigergemaakt... van mijn ma heb ik al 2 jaar niets gehoord. Ik heb er uiteindelijk zelf een psychose aan overgehouden, dus als dit een indicatie is van wat je te wachten staat wens ik je veel sterkte...
Besef Regulier!
Trouble spelling diarrhoea? There's always the Ronseal standby of 'dire-rear'.
Trouble spelling diarrhoea? There's always the Ronseal standby of 'dire-rear'.
-edit- + note
[ Bericht 86% gewijzigd door Re op 24-08-2009 13:41:30 ]
[ Bericht 86% gewijzigd door Re op 24-08-2009 13:41:30 ]
http://www.last.fm/user/psych02k
Yes, it is perfectly reasonable that Kirk had the know-how to make the gunpowder and put together the bazooka to defeat the Gorn. That\'s why he\'s the goddamn Captain.
Yes, it is perfectly reasonable that Kirk had the know-how to make the gunpowder and put together the bazooka to defeat the Gorn. That\'s why he\'s the goddamn Captain.
-edit- op edit
OP, sterkte.
[ Bericht 85% gewijzigd door Re op 24-08-2009 13:42:31 ]
OP, sterkte.
[ Bericht 85% gewijzigd door Re op 24-08-2009 13:42:31 ]
Als je te stom bent om inhoudelijk te reageren, kan je natuurlijk altijd nog de spelling/gramatica gaan lopen afzeiken om toch nog te kunnen doen alsof je meedoet.
Je kunt het ook zo zien: Ondanks die dingen die voor haar zo belangrijk zijn, heeft ze besloten dat ze dit huwelijk niet meer volhoudt. Dat geeft wel aan hoe ongelukkig ze nu in deze situatie is, als ze zelfs het risico wil lopen om haar kerk kwijt te raken. Dit zal voor je moeder ook echt geen makkelijke beslissing zijn.quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:00 schreef aardbeiaardbei het volgende:
Maar kennelijk is het voor mijn moeder niet meer belangrijk
"I have learned now that while those who speak about one's miseries usually hurt , those who keep silent hurt more." - C.S. Lewis
Het lijkt erop dat je naar je vader toetrekt en het is voor hem ook erg naar allemaal natuurlijk, maar ik denk dat er bij je ma wel wat meer speelt dan dat ze een "moeilijk mens" is o.i.d.
Zonder respectloos te willen zijn: ze lijkt me een psychiatrisch geval, het komt op mij over alsof ze hulp nodig heeft. Internetdiagnoses zijn niet zinnig natuurlijk, maar tijden in bed liggen, manisch van interesse wisselen, niet goed met emoties of sociaal contact om kunnen gaan, en ook na lange tijd geen verbetering daarin, het is allemaal nogal bizar.
Verder lijkt scheiden mij op zich nog niet zo'n slecht idee, rationeel gezien. Je vader heeft hier ook weinig aan. De zorgrol is leuk en aardig natuurlijk maar nu heeft hij een betere kans op geluk.
Sterkte en zo!
Zonder respectloos te willen zijn: ze lijkt me een psychiatrisch geval, het komt op mij over alsof ze hulp nodig heeft. Internetdiagnoses zijn niet zinnig natuurlijk, maar tijden in bed liggen, manisch van interesse wisselen, niet goed met emoties of sociaal contact om kunnen gaan, en ook na lange tijd geen verbetering daarin, het is allemaal nogal bizar.
Verder lijkt scheiden mij op zich nog niet zo'n slecht idee, rationeel gezien. Je vader heeft hier ook weinig aan. De zorgrol is leuk en aardig natuurlijk maar nu heeft hij een betere kans op geluk.
Sterkte en zo!
Ik in een aantal worden omschreven: Ondernemend | Moedig | Stout | Lief | Positief | Intuïtief | Communicatief | Humor | Creatief | Spontaan | Open | Sociaal | Vrolijk | Organisator | Pro-actief | Meedenkend | Levensgenieter | Spiritueel
Volgens mij zit je moeder in een depressieve bui en moet ze gewoon praten met een psycholoog met een pastoor praten lijkt mij voor geen flikker te helpen.quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:17 schreef aardbeiaardbei het volgende:
[..]
nee nee, ze zijn meteen al voor de kerk getrouwd.
En mijn vader is mijn moeder helemaal niet zat, hij houdt van haar en doet het ook allemaal uit liefde. Voor hem vind ik het ook het ergste want hij zag het ook echt niet aankomen...
Wat ze tegen mijn vader zei is dat de sacramenten van de katholieke kerk haar geen geluk brengen. En één van die sacramenten is het huwelijk, en alle andere zijn ook basissen voor hun relatie, die gebouwd is op de kerk!quote:
[..]
Je kunt het ook zo zien: Ondanks die dingen die voor haar zo belangrijk zijn, heeft ze besloten dat ze dit huwelijk niet meer volhoudt. Dat geeft wel aan hoe ongelukkig ze nu in deze situatie is, als ze zelfs het risico wil lopen om haar kerk kwijt te raken. Dit zal voor je moeder ook echt geen makkelijke beslissing zijn.
En als mijn moeder een stoornis heeft, is het borderline. Ik heb zelf in voltijd therapie gezeten afgelopen jaar vanwege een gemengde persoonlijkheidsstoornis en daar ook veel borderliners tegengekomen. Het was allemaal erg herkenbaar...
Het in bed liggen was omdat ze reumatische klachten had, niet gediagnostiseerd.
Ik herinner me haar ook niet anders dan depressief en naar mij toe afstandelijk. Ik hoop dat het uiteindelijk allemaal beter wordt... Voor nu is het ongelooflijk schrikken.
Dus ze is eigenlijk een persoon die vooraan rent naar de kerk, maar de Bijbels belofte in het gezin niet kan brengen. Een ongelovige selfish bitch dus. Je mag je eigen kind(eren) nooit de schuld geven dat je een verrot leven hebt. Het komt over dat ze jullie nog liever kwijt is. Dan had ze niet moeten trouwen en haar benen bij elkaar moeten houden. Ze heeft dus geen enkele excuus. Daarbij denk ik dat je moeder ook niet gelukkig zal zijn als ze gescheiden is want zo te lezen is het nooit goed genoeg voor haar. Vreemd overig dat ze wel een kerkganger is/was, want voor een gelovig is het gezin haar luxe, geluk en is de rest maar bijzaak. En beter kun je niet krijgen dan in het Hemelse Koninkrijk.
Idd, zo te lezen is het niet zijn schuld. Moge hij een lieve vrouw vinden die wel eerlijk van hem houd en hem dankbaar is.quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:07 schreef Spooky4u het volgende:
Het is allemaal nog rijp nu, maar ik denk als ik het zo lees dat dit het beste is wat je pa kan overkomen.
Vrijheid, rust, wellicht een andere vrouw die wel heel dankbaar is met hem.
Heb net een half uur met haar aan de telefoon gezeten, ze belde zelf op. Wel fijn om de vragen te stellen aan haar maar de antwoorden die ze gaf wist ik eigenlijk wel. Ze vertelde dat het al tien jaar niet lekker ging en ze er nu twee jaar over nadacht om te gaan scheiden... En volgens haar trok zij de kar in de familie, stopte ze er heel veel in en kwam er van mijn vaders kant weinig uit, ze kon niet meer enzovoort.
Ze klonk heel stellig, had al helemaal een plan met de scheidingsmakelaar en dat als ze daar dan één keer waren geweest ze een eigen woning ging zoeken, om te voorkomen dat mijn vader niet zo instemmen met de scheiding en dan rechtzaken en weet ik veel wat nog meer.
Ik ga vanavond naar mijn opa en oma waar mijn vader ook straks heengaat, kan ik met hem over alles praten enzo...
Het is nog erg onwerkelijk allemaal!
Ze klonk heel stellig, had al helemaal een plan met de scheidingsmakelaar en dat als ze daar dan één keer waren geweest ze een eigen woning ging zoeken, om te voorkomen dat mijn vader niet zo instemmen met de scheiding en dan rechtzaken en weet ik veel wat nog meer.
Ik ga vanavond naar mijn opa en oma waar mijn vader ook straks heengaat, kan ik met hem over alles praten enzo...
Het is nog erg onwerkelijk allemaal!
absolutely true!quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:07 schreef Disorder het volgende:
[..]
Je gaat een relatie aan om te leren, niet om gelukkig te worden.
Ik moest aan deze film denken.
Hier ontdekt madelief dat opa&oma eigenlijk wel van elkaar hielden maar oma haar dromen had opgegeven om te kiezen voor het simpele leven, en daarbij ineens heel saggerijnig was geworden. De kinderen hadden dit dus ook naar ervaren maar later snapte ze dat ze bleef om te zorgen dat de kinderen nog opgroeide met pap&mam.
Hier ontdekt madelief dat opa&oma eigenlijk wel van elkaar hielden maar oma haar dromen had opgegeven om te kiezen voor het simpele leven, en daarbij ineens heel saggerijnig was geworden. De kinderen hadden dit dus ook naar ervaren maar later snapte ze dat ze bleef om te zorgen dat de kinderen nog opgroeide met pap&mam.
Je leeft maar één keer...
Wat?quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:07 schreef Disorder het volgende:
[..]
Je gaat een relatie aan om te leren, niet om gelukkig te worden.
Het is geel en staat in mijn ondertitel!
3DS friend code: 2191-7623-9035
3DS friend code: 2191-7623-9035
gezien het verhaal denk ik dat dat wel eens heel erg kan kloppen ... die vrouw heeft misschien wel geen begrijpende, alles accepterende man nodig, maar iemand die haar al veel eerder een schop onder d'r kont gegeven had en wat weerwoord geboden had.quote:Op maandag 24 augustus 2009 12:51 schreef aardbeiaardbei het volgende:
Hij maakt haar niet gelukkig zegt ze... Terwijl hij al die jaren zo zijn best doet.
Een scheiding lijkt me uiteindelijk het beste wat die man kon gebeuren en mogelijk ook iets waar hij zelf kennelijk de ballen niet voor had... gewoon, als het niet functioneert er ook een punt achter zetten.
Ik hoop eigenlijk dat je ook verder geen poging gaat doen hierop verder druk te zetten 'vooral bij elkaar te blijven, omdat dat zou moeten'...
soms moet dat namelijk helemaal niet, maar zijn mensen gelukkiger als ze niet bij elkaar zijn.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
In het kort: Freud. In het lang: Kijk eens in je eigen omgeving. Ik ken niemand, maar dan ook niemand die op lange termijn gelukkig is geworden van een partner. Al die mensen hebben wel een hoop zelfreflectie meegekregen door een relatie. Dat wil niet zeggen dat relaties alleen kommer en kwel zijn, maar mensen gaan onbewust op zoek naar conflict-situaties om er iets van te leren. Aard van het beestje.quote:
je trekt duidelijk meer naar je vader toe gezien je eigen band met je moeder, maar je weet nooit wat er precies tussen twee mensen speelt, zelfs niet als het je ouders zijn.
En misschien is er psychisch iets aan de hand met je moeder, misschien is ze ook gewoon al heel veel jaren ongelukkig omdat ze leeft met iemand waar ze niet van houdt. Daar kan je ook aardig depressief van worden.
Wie weet bloeit ze op als ze weg is bij je vader. Wie weet verbetert jouw relatie met haar dan uiteindelijk ook wel. Probeer er maar het beste van te hopen en je er niet teveel mee te bemoeien.
Veel sterkte in ieder geval
En misschien is er psychisch iets aan de hand met je moeder, misschien is ze ook gewoon al heel veel jaren ongelukkig omdat ze leeft met iemand waar ze niet van houdt. Daar kan je ook aardig depressief van worden.
Wie weet bloeit ze op als ze weg is bij je vader. Wie weet verbetert jouw relatie met haar dan uiteindelijk ook wel. Probeer er maar het beste van te hopen en je er niet teveel mee te bemoeien.
Veel sterkte in ieder geval
Je weet dat Freud een lutser is hè?quote:
[..]
In het kort: Freud. In het lang: Kijk eens in je eigen omgeving. Ik ken niemand, maar dan ook niemand die op lange termijn gelukkig is geworden van een partner. Al die mensen hebben wel een hoop zelfreflectie meegekregen door een relatie. Dat wil niet zeggen dat relaties alleen kommer en kwel zijn, maar mensen gaan onbewust op zoek naar conflict-situaties om er iets van te leren. Aard van het beestje.
Het is geel en staat in mijn ondertitel!
3DS friend code: 2191-7623-9035
3DS friend code: 2191-7623-9035
Goede onderbouwing. Bravo.quote:Op maandag 24 augustus 2009 18:57 schreef Jesse_ het volgende:
[..]
Je weet dat Freud een lutser is hè?
Kijk maar eens naar het voorbeeld in dit topic. Een vrouw loopt al ruim 10 jaar lang achter de feiten aan, maar blijft hangen in een verbitterde situatie die haar geen geluk geeft. Toch blijft ze, zoals zovelen in doodgebloedde huwelijken. Daar is een reden voor. Dat doen mensen niet zomaar.
Hmmm respect voor je vader dat hij zo trouw is geweest.
Maar het is ws het beste wat hem kan overkomen.. klinkt raar, maar hij kan haar vertrek nu zonder schuldgevoel accepteren..
Ik ben zelf ook met een borderliner getrouwd geweest, en heel trouw gebleven. Toen zij een scheiding aanvroeg wist ik eigenlijk gelijk al dat dat de beste keus was die zij voor mij kon maken. Niet dat het dan makkelijker is. Maar uiteindelijk wel beter.
Maar het is ws het beste wat hem kan overkomen.. klinkt raar, maar hij kan haar vertrek nu zonder schuldgevoel accepteren..
Ik ben zelf ook met een borderliner getrouwd geweest, en heel trouw gebleven. Toen zij een scheiding aanvroeg wist ik eigenlijk gelijk al dat dat de beste keus was die zij voor mij kon maken. Niet dat het dan makkelijker is. Maar uiteindelijk wel beter.
Ah...dat was het...
De kerk stelt hooguit richtlijnen op.. ze mogen nog steeds geen boetes uitdelen of mensen hun leven regeren hoor...quote:Op maandag 24 augustus 2009 16:30 schreef aardbeiaardbei het volgende:
Over de kerk zei ze trouwens dat ze 'dacht' dat je wel mocht scheiden maar niet mocht hertrouwen..
En als de kerk je daarin denkt te kunnen beperken moet er misschien eens nagedacht worden over een andere kerk. Ik neem aan dat het geloof wel een rol blijft spelen... mag, kan, en als je er blijer van wordt doen.. maar laat het alsjeblieft geen opgelegd iets zijn.. iedereen heeft ook zelf verstand gekregen...
En ik wil niet geloven in een God die zegt dat je maar doodongelukkig bij elkaar moet blijven, omdat je elkaar dat een keer belooft hebt. Niemand heeft een glazen bol.. soms is gewoon de koek op...
Ah...dat was het...
Geweldige post!quote:Op maandag 24 augustus 2009 18:55 schreef Zeven7 het volgende:
je trekt duidelijk meer naar je vader toe gezien je eigen band met je moeder, maar je weet nooit wat er precies tussen twee mensen speelt, zelfs niet als het je ouders zijn.
En misschien is er psychisch iets aan de hand met je moeder, misschien is ze ook gewoon al heel veel jaren ongelukkig omdat ze leeft met iemand waar ze niet van houdt. Daar kan je ook aardig depressief van worden.
Wie weet bloeit ze op als ze weg is bij je vader. Wie weet verbetert jouw relatie met haar dan uiteindelijk ook wel. Probeer er maar het beste van te hopen en je er niet teveel mee te bemoeien.
Veel sterkte in ieder geval
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik vind het heel goed van haar dat ze deze keus heeft durven maken. Zij kan zelf het beste oordelen over haar relatie en als zij zich er in ongelukkig voelt is het haar goed recht om die te beëindigen.
Naar voor je vader als hij er anders over denkt, maar ik zou haar toch in deze niet zomaar de zwarte piet toeschuiven. Je kunt namelijk onmogelijk oordelen over de relatie van je ouders. Je kijkt er immers alleen maar tegenaan en kunt niet * erin * kijken.
Dingen kunnen best heel anders zijn dan ze zo oppervlakkig gezien lijken.
Bloemen meebrengen is heel leuk maar niet bepaald doorslaggevend voor een fijne relatie.
Naar voor je vader als hij er anders over denkt, maar ik zou haar toch in deze niet zomaar de zwarte piet toeschuiven. Je kunt namelijk onmogelijk oordelen over de relatie van je ouders. Je kijkt er immers alleen maar tegenaan en kunt niet * erin * kijken.
Dingen kunnen best heel anders zijn dan ze zo oppervlakkig gezien lijken.
Bloemen meebrengen is heel leuk maar niet bepaald doorslaggevend voor een fijne relatie.
Ga fietsen jij !! ikke niet hoor..
Right.. Het huwelijk en relaties zijn er inderdaad alleen maar ter lering ende vermaeck. Om jezelf beter te kunnen ontplooien. Te groeien en een beter mens te worden. Ik wens jouw (aankomende) partner veel sterkte en wijsheid toe...quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:07 schreef Disorder het volgende:
[..]
Je gaat een relatie aan om te leren, niet om gelukkig te worden.
Lang leve mij! *O*
Zo zwart/wit is het niet. Mensen herleven eerdere ervaringen met name in relaties. Dat wil niet zeggen dat dat niet leuk kan zijn. Geluk hoort daar ook bij.quote:Op maandag 24 augustus 2009 19:54 schreef Echo99 het volgende:
[..]
Right.. Het huwelijk en relaties zijn er inderdaad alleen maar ter lering ende vermaeck. Om jezelf beter te kunnen ontplooien. Te groeien en een beter mens te worden. Ik wens jouw (aankomende) partner veel sterkte en wijsheid toe...
Back ontopic dan nu? Het gaat over TS' mama die wil scheiden.
Wat een grote bullshit...quote:Op maandag 24 augustus 2009 13:07 schreef Disorder het volgende:
[..]
Je gaat een relatie aan om te leren, niet om gelukkig te worden.
Dus als je heel je leven ongelukkig bent en heel veel geleerd heb (soort van einstein op relatie gebied) alles gedaan wat niet moest. Daar word jij vrolijk van wil je zeggen??
nee want wanneer je bijna dood gaat en je je leven overdenkt dan is het zo van: maar ik heb wel veel geleerd... Gaat het gast!!!
Je moet juist gelukkig worden in het leven, voor mijn part ben je zo dom als het achter end van een varken als je maar gelukkig bent!!
Maar goed dat denk ik.
Hoop dat jij HEEL VEEL mag 'LEREN' in je relatie..
Nee... heel verhaal getypt is het weg!
Nou, dan nog maar een keer...
Mijn vader is (nu) vooral heel kwaad op haar. Doet me goed om dat te zien, ik was bang dat hij wanhopig achter haar aan zou rennen en proberen haar weer terug te krijgen. Hetgeen wat hem het meest kwaad maakt is dat ze dit nu flikt: op het moment dat wij alledrie zo'n beetje aan het studeren zijn (mijn broertje volgend jaar), de periode waar hij vijftien jaar voor spaart. En dan gaat zij er vandoor met de helft van het geld...
Het komt op mij steeds meer over dat ze een nieuwe manier heeft bedacht om gelukkig te worden (wat ook een dappere keuze is). Het lijkt net alsof ze besefte toen ik twee jaar geleden uit huis ging, dat ik niet degene was die haar ongelukkig maakte, terwijl ze nog steeds ongelukkig was. Dus toen moest het mijn vader wel zijn, daar heeft ze dan twee jaar bewijzen voor gezocht en gevonden en nu wil ze dus een nieuw leven beginnen en zo gelukkig worden...
Ze heeft ook een heel plan, een erg dun paadje uitgestippeld, dat ze een huisje wil gaan huren en daar gaan wonen en weet ik veel allemaal, terwijl ze nog nergens staat ingeschreven enzo. Volgens mij heeft ze geen idee wat haar te wachten staat. Ze wilde wel wat meer werken om de huur te betalen enzo terwijl ze nu zoveel vrije tijd heeft en dat ook niet anders gewend is.
Wat hij ook zei is dat ze vrijdag dus een rijtje heeft opgedreund, vergelijkbaar met het telefoongesprek dat ik gisteren met 'r had. Pasklare antwoorden waar ze al maanden op broedt...
Ik had net nog veel meer getypt maar weet niet meer wat, misschien kom ik er nog op. Voor mijn vader is nu dus de vraag of hij de scheiding moet accepteren of niet. In het laatste geval moet zij het gaan aanvechten en daar heeft hij weer baad bij met de waarde van het huis en dat hij kan sparen enzo. Een andere optie is dat zij drie maanden ofzo het huis uit gaat en dan daarna verder kijken. Alleen dan ben ik bang dat ze met hangende pootjes terug komt en het weer van voor af aan begint... Hij weet het nog allemaal niet.
Ik vind het nog steeds zo vreemd maar aan de andere kant is het misschien ook gewoon goed. Ik hoop dat mama beseft hoe dom ze bezig is en dat mijn vader de vrijheid ervaart die hij zo verdient.
wordt vervolgd...
Nou, dan nog maar een keer...
Mijn vader is (nu) vooral heel kwaad op haar. Doet me goed om dat te zien, ik was bang dat hij wanhopig achter haar aan zou rennen en proberen haar weer terug te krijgen. Hetgeen wat hem het meest kwaad maakt is dat ze dit nu flikt: op het moment dat wij alledrie zo'n beetje aan het studeren zijn (mijn broertje volgend jaar), de periode waar hij vijftien jaar voor spaart. En dan gaat zij er vandoor met de helft van het geld...
Het komt op mij steeds meer over dat ze een nieuwe manier heeft bedacht om gelukkig te worden (wat ook een dappere keuze is). Het lijkt net alsof ze besefte toen ik twee jaar geleden uit huis ging, dat ik niet degene was die haar ongelukkig maakte, terwijl ze nog steeds ongelukkig was. Dus toen moest het mijn vader wel zijn, daar heeft ze dan twee jaar bewijzen voor gezocht en gevonden en nu wil ze dus een nieuw leven beginnen en zo gelukkig worden...
Ze heeft ook een heel plan, een erg dun paadje uitgestippeld, dat ze een huisje wil gaan huren en daar gaan wonen en weet ik veel allemaal, terwijl ze nog nergens staat ingeschreven enzo. Volgens mij heeft ze geen idee wat haar te wachten staat. Ze wilde wel wat meer werken om de huur te betalen enzo terwijl ze nu zoveel vrije tijd heeft en dat ook niet anders gewend is.
Wat hij ook zei is dat ze vrijdag dus een rijtje heeft opgedreund, vergelijkbaar met het telefoongesprek dat ik gisteren met 'r had. Pasklare antwoorden waar ze al maanden op broedt...
Ik had net nog veel meer getypt maar weet niet meer wat, misschien kom ik er nog op. Voor mijn vader is nu dus de vraag of hij de scheiding moet accepteren of niet. In het laatste geval moet zij het gaan aanvechten en daar heeft hij weer baad bij met de waarde van het huis en dat hij kan sparen enzo. Een andere optie is dat zij drie maanden ofzo het huis uit gaat en dan daarna verder kijken. Alleen dan ben ik bang dat ze met hangende pootjes terug komt en het weer van voor af aan begint... Hij weet het nog allemaal niet.
Ik vind het nog steeds zo vreemd maar aan de andere kant is het misschien ook gewoon goed. Ik hoop dat mama beseft hoe dom ze bezig is en dat mijn vader de vrijheid ervaart die hij zo verdient.
wordt vervolgd...
Ik vind 't maar een tragisch verhaal voor je vader... 
Maar volgens mij is het voor jou en je broer en zus wel beter.
Maar volgens mij is het voor jou en je broer en zus wel beter.
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
om je toch even een hart onder de ruim te steken,
mijn moeder wou opeen gegeven moment ook scheiden, mijn vader wou het niet.
Uiteindelijk toch gescheiden en ze zijn beide veel gelukkiger geworden
en als ik jouw verhaal lees, denk ik dat bij jouw ouders ook zou gebeuren
overigens pas op om een van de twee een zondebok te maken.. Ik heb die neiging ook en het is onzin, ze hebben beide zaken verkeerd gedaan (ookal weet je die niet). Je moet niet je moeder een minder goed mens vinden, dat is gewoon zonde.
mijn moeder wou opeen gegeven moment ook scheiden, mijn vader wou het niet.
Uiteindelijk toch gescheiden en ze zijn beide veel gelukkiger geworden
en als ik jouw verhaal lees, denk ik dat bij jouw ouders ook zou gebeuren
overigens pas op om een van de twee een zondebok te maken.. Ik heb die neiging ook en het is onzin, ze hebben beide zaken verkeerd gedaan (ookal weet je die niet). Je moet niet je moeder een minder goed mens vinden, dat is gewoon zonde.
In theorie vind ik iedereen aardig!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
<a href="http://img170.exs.cx/img170/7325/img90181an.jpg" rel="nofollow" target="_blank">check mijn schilderij!</a>
Jagermaster alleen als ie bloed en bloedheet is!
jammer dat je dat zo ervaart, ik ervaar het totaal niet zo!quote:Op maandag 24 augustus 2009 18:53 schreef Disorder het volgende:
[..]
In het kort: Freud. In het lang: Kijk eens in je eigen omgeving. Ik ken niemand, maar dan ook niemand die op lange termijn gelukkig is geworden van een partner.
Mijn opa en oma zijn 53 jaar getrouwd en echt nog gelukkig, dat zie je aan hun gedrag, dat zie je aan hoe ze met elkaar omgaan.
Vorige week gingen we op visite, ik kijk door het raam en zie ze hand in hand aan tafel zitten met een kopje thee, heerlijk content met de situatie zoals hij is.
Mijn man en ik zijn 11 jaar samen en we zijn ook nog steeds gelukkig, zou ik niet gelukkig zijn dan zou ik niet met hem samenzijn.
Mijn schoonouders zijn overigens ook alweer 28 jaar getrouwd en ook heel gelukkig samen, uiteraard is er af en toe ene dipje, zoals in ieder huwelijk, maar ze zijn wel ook gelukkig samen.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik bedoelde te zeggen dat mensen, onbewust, op zoek gaan naar allerlei conflicten. Dat is met name in relaties het eenvoudigst te doen, omdat je dan alle tijd en ruimte krijgt om dat te doen. Je ziet iemand erg vaak. Ik heb het uiteraard niet over de verliefdheids-fase. Maar alles wat daarna komt, en daarmee bedoel ik dus die 'dipjes'.quote:Op dinsdag 25 augustus 2009 14:50 schreef snakelady het volgende:
[..]
jammer dat je dat zo ervaart, ik ervaar het totaal niet zo!
Mijn opa en oma zijn 53 jaar getrouwd en echt nog gelukkig, dat zie je aan hun gedrag, dat zie je aan hoe ze met elkaar omgaan.
Vorige week gingen we op visite, ik kijk door het raam en zie ze hand in hand aan tafel zitten met een kopje thee, heerlijk content met de situatie zoals hij is.
Mijn man en ik zijn 11 jaar samen en we zijn ook nog steeds gelukkig, zou ik niet gelukkig zijn dan zou ik niet met hem samenzijn.
Mijn schoonouders zijn overigens ook alweer 28 jaar getrouwd en ook heel gelukkig samen, uiteraard is er af en toe ene dipje, zoals in ieder huwelijk, maar ze zijn wel ook gelukkig samen.
Dit is wat ik eigenlijk wilde schrijven, maar 77 heeft het al mooi verwoord.quote:
je trekt duidelijk meer naar je vader toe gezien je eigen band met je moeder, maar je weet nooit wat er precies tussen twee mensen speelt, zelfs niet als het je ouders zijn.
En misschien is er psychisch iets aan de hand met je moeder, misschien is ze ook gewoon al heel veel jaren ongelukkig omdat ze leeft met iemand waar ze niet van houdt. Daar kan je ook aardig depressief van worden.
Wie weet bloeit ze op als ze weg is bij je vader. Wie weet verbetert jouw relatie met haar dan uiteindelijk ook wel. Probeer er maar het beste van te hopen en je er niet teveel mee te bemoeien.
Veel sterkte in ieder geval
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Bwegh, ik word er echt gewoon ziek van. Vind het zo moeilijk voor mijn vader vooral... En ook ontzettend moeilijk te begrijpen, onwerkelijk...
Ik kan ook nergens op internet ofzo verhalen vinden en/of tips van anderen. Ben er erg naar op zoek maar het enige dat ik vind is dat papa en mama niet meer van elkaar houden en ook over hoe slecht het is als je gaat scheiden als de kinderen net uit huis zijn. Ik wil eigenlijk gewoon precies weten wat er gebeurt, gaat gebeuren ook met financien enzo, maar daarnaast ook tips voor wat ik kan doen of juist moet laten...
Ik kan ook nergens op internet ofzo verhalen vinden en/of tips van anderen. Ben er erg naar op zoek maar het enige dat ik vind is dat papa en mama niet meer van elkaar houden en ook over hoe slecht het is als je gaat scheiden als de kinderen net uit huis zijn. Ik wil eigenlijk gewoon precies weten wat er gebeurt, gaat gebeuren ook met financien enzo, maar daarnaast ook tips voor wat ik kan doen of juist moet laten...
het is ook moeilijk, denk dat het enige wat je kan doen is je vader 9 en toch ook je moeder) steunen in deze moeilijke periode.
en meteen duidelijk maken dat je niet wil dat ze kwaadspreken over elkaar waar jij en je broertje en zusje bijzijn.
en meteen duidelijk maken dat je niet wil dat ze kwaadspreken over elkaar waar jij en je broertje en zusje bijzijn.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Een echtscheidingsmakelaar is echt veel beter dan meteen naar een advocaat gaan.
Je vader kan voorstellen, dat je moeder drie maanden op zichzelf gaat wonen en géén (!) contact onderhoudt.
Maar mocht ze willen doorzetten, dan is dat haar keuze. In Nederland kan de wederpartij de scheiding niet tegenhouden. Een scheiding is ook alleen maar juridisch van aard; het gaat over geld en de rechten op dat geld. Het gaat dus over de erfenis en over alimentatie eventueel.
Het proces van scheiding is heel erg vervelend, vooral omdat dit in Nederland belabberd geregeld is.
Vooral het volgende. Het moment van de feitelijke scheiding en het moment van inschrijving van de scheiding in de burgerlijke stand, staan ver uit elkaar. Het vervelende is, dat in deze tussentijd de echtelieden juridisch gezien gewoon gehuwd zijn, maar psychologisch geen huwelijksband hebben. Dat uit zich vaak in destructief gedrag als schulden maken ten koste van de ander, of het opnemen van alle spaartegoeden ten koste van de ander. Dit is in Nederland dus knudde geregeld. Behalve voor de dames en heren advocaten, die raden dit juist aan. En van dit soort opgeworpen conflicten leven zij.
Het beste is dus dat vader en moeder zoveel mogelijk zelf afspreken, en dan pas naar een advocaat gaan. Gaan zij inderdaad naar een echtscheidingsbemiddelaar, dan zal die de advocaat pas inroepen als dat echt nodig is. Daarom is dat een heel goede optie.
Je vader kan voorstellen, dat je moeder drie maanden op zichzelf gaat wonen en géén (!) contact onderhoudt.
Maar mocht ze willen doorzetten, dan is dat haar keuze. In Nederland kan de wederpartij de scheiding niet tegenhouden. Een scheiding is ook alleen maar juridisch van aard; het gaat over geld en de rechten op dat geld. Het gaat dus over de erfenis en over alimentatie eventueel.
Het proces van scheiding is heel erg vervelend, vooral omdat dit in Nederland belabberd geregeld is.
Vooral het volgende. Het moment van de feitelijke scheiding en het moment van inschrijving van de scheiding in de burgerlijke stand, staan ver uit elkaar. Het vervelende is, dat in deze tussentijd de echtelieden juridisch gezien gewoon gehuwd zijn, maar psychologisch geen huwelijksband hebben. Dat uit zich vaak in destructief gedrag als schulden maken ten koste van de ander, of het opnemen van alle spaartegoeden ten koste van de ander. Dit is in Nederland dus knudde geregeld. Behalve voor de dames en heren advocaten, die raden dit juist aan. En van dit soort opgeworpen conflicten leven zij.
Het beste is dus dat vader en moeder zoveel mogelijk zelf afspreken, en dan pas naar een advocaat gaan. Gaan zij inderdaad naar een echtscheidingsbemiddelaar, dan zal die de advocaat pas inroepen als dat echt nodig is. Daarom is dat een heel goede optie.
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Dat was exact wat ik ook dachtquote:Op maandag 24 augustus 2009 13:10 schreef verleiding het volgende:
Ik vind het wel "sneu" voor je vader. Hij deed zo zijn best. Maar het lijkt mij dat het beter is als ze uit elkaar zijn. Misschien bloeien ze dan beiden wel weer op.
Verder kan je er niks aan doen..
Zoals TS verteld deed haar PA echt z'n best en dan zo poef paf pief, is het weg
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
|
|
