Mama wil scheiden

Mijn vader belde me anderhalf uur geleden op. Hij wilde eigenlijk langskomen vandaag maar dat lukte toch niet dus moest het maar via de telefoon: mijn moeder wil scheiden.

Ze voelt zich beklemd, kan zich niet ten volste ontwikkelen en is gewoon niet gelukkig. Dat laatste is duidelijk, ik kan me ook niet anders herinneren. Toen ik nog thuis woonde was het altijd mijn schuld (ik was ook een lastige puber) dat ze ongelukkig was, niet sliep, weer afviel enzo, dus het zou allemaal beter worden als ik het huis uit zou zijn. Dat is nu twee jaar geleden. Ik zie haar erg weinig, heb nauwelijks een band met haar en van haar kant is er ook erg weinig liefde. Okay, geen probleem, mijn vader is wel tof.

Ze zijn 22 jaar geleden ook voor de kerk getrouwd en zij gaat nog steeds bijna elke dag ernaartoe. (Of ging, weet ik veel). Een kerkelijk huwelijk is nogal bindend voor de rest van je leven en dat was ook de reden waarom ik nooit maar dan ook echt nooit had verwacht dat zij uit elkaar zouden gaan. Ze hadden niet de geweldigste relatie, weinig intimiteit en ook doen (deden) ze bijna niks samen maar omdat het voor de kerk was bleven ze het proberen en zouden ze voor zover ik wist nooit uit elkaar gaan. Wat ik soms ook wel jammer vond omdat mijn moeder nogal eens mijn vader in zijn doen en laten beperkt.

Hij maakt haar niet gelukkig zegt ze... Terwijl hij al die jaren zo zijn best doet. Ze heeft twee jaar in bed gelegen en hij deed naast zijn voltijd baan alles in huis, zorgde voor haar, bracht bloemen... Hij steunt haar in alle dingen die ze doet (wisselen van creatieve hobby elk jaar met allemaal nieuwe spullen), geeft haar complimenten. En dat is me al veel eerder opgevallen, dat ze die niet ziet of voelt. Ze zegt (zei) haast nooit dankjewel, van haar kant komt er weinig terug en nog steeds is ze de hele dag ongelukkig... Terwijl ze de hele dag doet wat ze wil (haar hobbies, ze werkt soms in de avonduren als koordirigen), ze heeft een tweede hond gekocht). Ik begreep het niet, en nu nog steeds niet.

Nu heeft ze afgelopen vrijdag, de dag nadat mijn jongere zusje (18, we hebben ook nog een broertje van 17) uit huis is verhuisd, tijdens het avondeten haar bord van zich afgeschoven met 'ik wil scheiden'. Mijn vader had speciaal nog bloemen gehaald omdat het zonder mijn zusje misschien wat rustiger in huis zou zijn en meer tijd voor elkaar. Zouden ze ook weer wat meer samen kunnen doen enzo, dat waren zijn gedachten. Niets bleek minder waar!

Ik voel me zo raar, zo wazig. Mijn ouders, van alle ouders op de hele wereld, van hen had ik het nooit verwacht! En mijn moeder is ontzettend definitief: ze wil geen therapie, niet met de pastoor praten; ze is er klaar mee...

WTF echt.

quote:

Op maandag 24 augustus 2009 12:56 schreef ioko het volgende:
Tsja, zoals je het omschrijft is het niet echt een huwelijk waarin beide partijen veel plezier aan elkaar beleven. Waarom ben je dan toch zo verbaasd dat ze uit elkaar gaan?

Dit gaat natuurlijk nooit makkelijk worden, maar ik ben bang dat je er verder weinig invloed op kunt uitoefenen, wel?

omdat ze voor de kerk getrouwd zijn! bindend voor de god die zo belangrijk voor hun allebei is. Maar kennelijk is het voor mijn moeder niet meer belangrijk; ze zei ook tegen mijn vader dat ze dan maar geen kerk had...

quote:

Op maandag 24 augustus 2009 13:12 schreef maickeltje het volgende:
Blijkbaar waren ze elkaar dus al jaren zat?
En zijn ze getrouwd voor de kerk om zo hun relatie te redden?
Blijkbaar heeft dit niet geholpen, het is voor jou je zusje en broertje natuurlijk erg rot dat je ouders uit elkaar gaan.
Misschien vinden ze beide wel een persoon die bij hen past en worden ze veel gelukkiger dan ze nu zijn.

nee nee, ze zijn meteen al voor de kerk getrouwd.
En mijn vader is mijn moeder helemaal niet zat, hij houdt van haar en doet het ook allemaal uit liefde. Voor hem vind ik het ook het ergste want hij zag het ook echt niet aankomen...

ik hoop ook dat hij hierdoor gelukkiger wordt, uiteindelijk. Ik weet niet of hij nog een andere vrouw vindt maar ik hoop in ieder geval dat hij nou lekker gaat leven! Het is zo'n topvent en dan zit hij met haar...

Wat mijn moeder betreft vrees ik dat het contact nu helemaal minimaal gaat worden. Ik hoef haar echt niet meer te zien en zal het ook niet missen...

quote:

Op maandag 24 augustus 2009 13:24 schreef Merel het volgende:

[..]

Je kunt het ook zo zien: Ondanks die dingen die voor haar zo belangrijk zijn, heeft ze besloten dat ze dit huwelijk niet meer volhoudt. Dat geeft wel aan hoe ongelukkig ze nu in deze situatie is, als ze zelfs het risico wil lopen om haar kerk kwijt te raken. Dit zal voor je moeder ook echt geen makkelijke beslissing zijn.

Wat ze tegen mijn vader zei is dat de sacramenten van de katholieke kerk haar geen geluk brengen. En één van die sacramenten is het huwelijk, en alle andere zijn ook basissen voor hun relatie, die gebouwd is op de kerk!

En als mijn moeder een stoornis heeft, is het borderline. Ik heb zelf in voltijd therapie gezeten afgelopen jaar vanwege een gemengde persoonlijkheidsstoornis en daar ook veel borderliners tegengekomen. Het was allemaal erg herkenbaar...
Het in bed liggen was omdat ze reumatische klachten had, niet gediagnostiseerd.

Ik herinner me haar ook niet anders dan depressief en naar mij toe afstandelijk. Ik hoop dat het uiteindelijk allemaal beter wordt... Voor nu is het ongelooflijk schrikken.

Heb net een half uur met haar aan de telefoon gezeten, ze belde zelf op. Wel fijn om de vragen te stellen aan haar maar de antwoorden die ze gaf wist ik eigenlijk wel. Ze vertelde dat het al tien jaar niet lekker ging en ze er nu twee jaar over nadacht om te gaan scheiden... En volgens haar trok zij de kar in de familie, stopte ze er heel veel in en kwam er van mijn vaders kant weinig uit, ze kon niet meer enzovoort.
Ze klonk heel stellig, had al helemaal een plan met de scheidingsmakelaar en dat als ze daar dan één keer waren geweest ze een eigen woning ging zoeken, om te voorkomen dat mijn vader niet zo instemmen met de scheiding en dan rechtzaken en weet ik veel wat nog meer.

Ik ga vanavond naar mijn opa en oma waar mijn vader ook straks heengaat, kan ik met hem over alles praten enzo...

Het is nog erg onwerkelijk allemaal!

Over de kerk zei ze trouwens dat ze 'dacht' dat je wel mocht scheiden maar niet mocht hertrouwen..