De kunst van het loslaten van je ex.. deeltje 79

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 10:36 schreef littledrummergirl het volgende:
even korte samenvatting van mij :

6 jaar samen, vriend voelt zich niet helemaal optimaal meer in onze relatie. Komt een ander meisje tegen, meisje dumpt vriend, en mijn vriend dumpt mij. Daarbovenop neem het ook nog even het koophuis mee waar we over twee weken de sleutel van zouden krijgen en waar we samen eigenaar van zouden worden....

gedumpt en huisloos dus... of nou ja, kan wel in ons huurhuis blijven, maar toch, had tien keer liever ons droomhuis natuurlijk

maar waar ik nou een beetje mee zit, is de balans tussen het leuke dingen doen en er niet aan denken, of het urenlang jankend in bed liggen. Zo heb ik gisteren voor het eerst weer een leuke dag gehad met vrienden en tjdens die dag heb ik amper aan hem gedacht. Maar is dat wel goed....? Dat is ook je gevoelens wegstoppen en dat kan ook niet goed zijn.. Moet ik proberen tijdelijk te vergeten, of moet ik ermee aan de slag?

lastig, en kut.... heel kut

Auw. Dat is wel heel wreed om zo als oud vuil aan de kant gezet te worden, terwijl je fijne dingen samen in het vooruitzicht had. Ieder zijn verhaal is erg en soms hartverscheurend (die van mij ook), maar soms lijkt het net even erger. Sterkte!

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 11:37 schreef JohnDorian het volgende:

[..]

oeh dat is klote, dit herken ik uit 1000den.. (mijn ex heeft het toen ook uitgemaakt omdat we precies het tegenovergestelde waren.. dat is aan het begin leuk maar later ging het niet meer goed)

dat je vriendin nu zo aan het feesten is moet echt vreselijk zijn om aan te zien! laat staan de verhalen hoe goed het met haar gaat.. je gunt haar vast alle geluk in de wereld, maar diep van binnen wil je eigenlijk dat ze ook een beetje ongelukkig is of het er in ieder geval moeilijk mee heeft en dat laat merken!
zit je zelf te kniezen en is zij ondertussen zonder problemen en of tegenslagen verder aan het gaan. dat is echt pijnlijk, i know the feeling!

ik heb er toen voor gekozen om met mijn ex te praten erover, en te vertellen dat ik het er moeilijk mee had. dat was uiteindelijk te goede beslissinging want toen vertelde ze me dat ze er ook echt moeite mee had maar dat niet wilde laten zien. de weken daarna begon ik het juist wel aan haar te merken.

sterkte!

Gister een verjaardag gehad. Zij was er ook. Op de verjaardag ff gepraat niet over ons maar over normale dingen.

Toen vroeg ik nog of ze mijn fiets nog had en die had ze nog en ze ging om half 10 weg van de verjaardag en ik vroeg of ik mee mocht om de fiets op te halen en kon ik gelijk onze katten zien (die zij mee genomen heeft)

Plaats van de verjaardag is 100 meter van mij vandaan en 200 meter van haar vandaan dus ben meteen meegelopen.

Onderweg niet geprobeerd mijn verhaal te doen etc.

Daar aangekomen bood ze me wat te drinken aan. En toen begonnen we ineens te praten over ons. Was niet mijn intentie maar ik vond het wel goed. (De keren dat ik haar zag was ze in een feest stemming met andere mensen dus 1 op 1 gesprek kon gewoon niet)

Ze is er helemaal klaar mee ( dat wist ik al wel) Ze is zo hard tegen mij (puur om mij geen hoop te geven etc)

Ik heb daar een potje staan janken > emoties geuit dat zij nog in mijn hart zit en moeite heb om te handelen.

Ze zegt: Bas het is klaar over niks aan doen. Wees een vent zet die knop om etc. Nou das makkelikjker gezegd dan gedaan.

Heb ook dus verteld dat het mij pijn deed haar zo te zien feesten etc. Ja ze was voor onze relatie flexibel en party en tijdens onze relatie niet meer. Dus ze is nu weer de oude die ze was ( in mijn ogen wel overdreven maar goed)

Ze zei ook: Hoe softer jij word hoe harder ik word. Ik moet me dus niet als een pussy gaan gedragen maar das moeilijk moet zo veel gevoel.

Heb haar in totaal (in 5 maanden) maar 4 of 5 mailtjes gestuurd. Bellen niet want ik heb haar meteen gewist want ik weet dat ik haar op emotionele momenten kan bellen smsen waar zij dus geen boodschap aan heeft etc.

De 1e was over hoe ik me voelde (net nadat het uit was gegaan) daar heeft ze heel netjes op gereageerd en me verteld dat het voor haar de juiste beslissing was etc.
2 mailtjes met negatieve toon omdat zij imo wat aan het doen was (in mijn bijzijn) wat ik niet correct vond.
Vrijdag een mailtje gestuurd dat het mij speet dat ik mijn (haat) emoties aan haar liet blijken via mail.
Dat vond ze tof en was er opzich wel blij mee.

Nou vroeg ze waarom ik haar mailtjes stuur terwijl ze vanaf het begin af aan me geen hoop meer gaf.
Ik zei dat ik mijn emoties aan haar wilde laten zien om te laten blijken hoe veel ik nog om haar geef en miss ze daardoor miss realiseerde wat ze weggooide etc (dus ik gaf mezelf alleen maar hoop terwijl ik al wel wist dat ze niks meer wilde.)

Ik moet gewoon wat harder zijn. accepteren dat ze een nieuw vriendje kan krijgen, dat ze in dezelfde plaats woont, dat ik haar overal tegen kan komen en het belangrijkste, dat ze mijn vriendinnetje nooit meer kan zijn.

Snap wel waarom het uit is alleen ik vind het nog steeds zo jammer! Maar het gesprek die ik dus onbewust wel wilde (1 op 1) heeft me goed gedaan denk ik.

Ik zit nu wel met een vaag gevoel en niet met een gevoel dat ik aan haar denk met wie ze zal zijn etc etc.

Moet het ff een plaatsje geven ofzo...

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 11:02 schreef Barbusse het volgende:
Ik vind de actie van je ex, met z'n nieuwe vriendin in jullie nieuwe huis trekken, niet echt gepast btw.

Sterkte verder meid!

het meisje heeft zelf ook een eigen koophuis dus of ze samen in "ons" huis belanden weet ik niet, hoop ik niet , mja heb ik niks over te zeggen natuurlijk

en thnx

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 11:24 schreef Barbusse het volgende:
Redelijk herkenbaar dit. Zij is al vele malen verder en gaat ervan uit dat jij ook verder gaat. En dat wil je wel, maar gaat natuurlijk niet zo makkelijk. Ze kan wel verwachten dat jij een knop om gaat zetten, maar er is geen knop....

Ze is in ieder geval wel eerlijk tegenover je, en verklaart haar manier van omgaan tegen je. Dat siert haar wel vind ik. De meesten laten je gewoon in je sop gaar koken.

Sterkte verder kerel...

Inderdaad heel herkenbaar, jij hebt nog het geluk gehad dat ze tegen je vertelde waarom ze zo tegen je deed. Mijn ex deed dus ook zo, maar weigerde enige uitleg te geven waarom. Diep van binnen begreep ik ook wel dat ze zo deed om mij geen hoop te geven, maar als je verliefd bent kan je raar gaan denken...

Gisteren moeite met in slaap komen, maar uiteindelijk wel erg goed geslapen. Voel me energiek en ik heb besloten om vandaag maar eens wat te ondernemen

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 11:06 schreef Max_Aue het volgende:

[..]

Auw. Dat is wel heel wreed om zo als oud vuil aan de kant gezet te worden, terwijl je fijne dingen samen in het vooruitzicht had. Ieder zijn verhaal is erg en soms hartverscheurend (die van mij ook), maar soms lijkt het net even erger. Sterkte!

aah lief van je thnx

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 11:07 schreef Kletz het volgende:

[..]

Ze is er helemaal klaar mee ( dat wist ik al wel) Ze is zo hard tegen mij (puur om mij geen hoop te geven etc)

Ik heb daar een potje staan janken > emoties geuit dat zij nog in mijn hart zit en moeite heb om te handelen.

Ze zegt: Bas het is klaar over niks aan doen. Wees een vent zet die knop om etc. Nou das makkelikjker gezegd dan gedaan.

soms.. als je al weet dat het gewoon definitief uit is, ga je jezelf hoop aanpraten. dat gaat vanzelf en is (bij mij) soms lastig om niet te doen.
dus het hoeft niet altijd van haar te komen of ze je hoopt geeft of niet.

dat ze eerlijk en toch hard tegen je is kan je van 2 kanten bekijken..
1. het is lullig dat ze zo hard tegen je doet terwijl je het er juist zo moeilijk mee hebt!
2. het is juist goed dat ze zo hard tegen je doet want zo laat ze zien dat er gewoon geen hoop meer is en je je erover heen moet zetten..

dat het gesprek je ondanks een naar gevoel toch goed heeft gedaan kan ik me zeker voorstellen.
je hebt nu immers weer wat meer duidelijkheid. (oa over haar party-attitude)

soms is het nodig dat er hard tegen je gedaan wordt om er zelf overheen te komen. ik hoop serieus voor je dat dat bij jou zo is en je aan het gesprek dus echt wat zal hebben!

ja ik heb een vaag gevoel nu.

Weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven.

Ik denk dat ik dat gesprek van gister nodig had/heb voor echt closure.

Ik wilde haar denk ik onbewust nog ff 1 op 1 vertellen hoe ik me voel. Ze heeft daar waarschijnlijk (ik weet denk ik wel zeker) geen boodschap aan.

Maar ik kan wel tegen mijn vrienden vertellen hoe ik me voel. Maar het liefst wil ik dat tegen haar zeggen zodat zij echt kan zien hoe ik me voel over de situatie.

Nog geen ex hier, maar voel wel alle emoties aangezien mijn vriend twijfelt. Verschrikkelijk om zo heen en weer geslingerd te worden tussen verschillende gevoelens.

We zijn (vooralsnog) bijna 5 jaar samen en vooral door mijn jaloersiteit (even vooropstellen dat ik er zelf ook een pl.....hekel aan heb) en van muggen olifanten maken is het voor hem wel genoeg. Daarbij heeft hij een zeer goede vriendschap met mijn buurmeisje (vriendschap hadden we eerst samen, ik op vakantie geweest, hij nog wat beter contact met haar gekregen) en ze hebben erg veel met elkaar gemeen.
Op een gegeven moment voelde ik me er super onzeker door en kwam mijn jaloerse gevoel weer helemaal boven.. verschrikkelijk.. want door dat gevoel geef ik gemene opmerkingen, zeur ik en beklem ik hem terwijl hij al veel contacten voor mij heb laten zitten.
Daarbij nog een ruzie met mijn ouders die zich teveel ermee gingen bemoeien (hij woonde bij mij en mijn ouders in al veel te vroeg) en dat was de druppel. Nu woont hij weer thuis. (op zich niet heel verkeerd vanwege de ruimte, maar de manier waarop met mijn ouders is heel vervelend.)

Ik vind het heel moeilijk om hierin te veranderen, maar zie nu pas in dat ik alles op mijn manier wil. Zeg ik wat en krijg ik een andere reactie terug dan ik had gehoopt? Dan ben ik geirriteerd.
Weet nu pas hoeveel hij me eigenlijk heeft gegeven en voor mij heeft opgegeven, ik genoot niet meer van de dingen die hij wél deed.. maar focusde me op de dingen die hij niet deed.

Nu is er een afstand waar soms wel wat groei in zit, maar om te laten merken dat ik echt wil veranderen en mezelf veel inhouden en mijn gevoelens even op de achtergrond laten staan.. pff erg vermoeiend en moeilijk.
Of het goed komt, geen idee..


sorry als het een beetje een vaag verhaal is, maar wou het graag even kwijt en ik post het hier omdat ik heel veel gevoelens herken in dit topic.

Franneh, waar anderen alleen maar de voormalige partner beklagen zoek jij het meer bij jezelf. Schiet je niet een beetje te ver door hierin? Jaloers worden als je partner wel erg amicaal aanpapt met iemand anders is volkomen logisch.

Overigens, dat bij je ouders inwonen van je vriend?

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 16:14 schreef Max_Aue het volgende:
Franneh, waar anderen alleen maar de voormalige partner beklagen zoek jij het meer bij jezelf. Schiet je niet een beetje te ver door hierin? Jaloers worden als je partner wel erg amicaal aanpapt met iemand anders is volkomen logisch.

Overigens, dat bij je ouders inwonen van je vriend?

Ja mijn ouders zijn erg vrij, het was makkelijk voor zijn werk en hadden het heel erg leuk samen.. nooit een probleem geweest verder hoor, ging ook heel erg goed.. maar uiteindelijk is dat veel te snel gegaan allemaal dat we op elkaars lip zaten..

Ik zoek inderdaad veel bij mijzelf, maar ik weet ook alleen wat ik kan en wil veranderen.
Hij heeft nu wel iets minder contact met haar, maar alsnog vind ik het erg moeilijk. Echt aanpappen of wat dan ook heeft hij nooit gedaan (waar ik bij was), maar ik wil eigenlijk gewoon de enige zijn waar hij zich echt rustig en goed bij voelt.
Hij heeft voorheen al heel veel contacten verbroken en is weinig
gaan doen met vrienden/vriendinnen, omdat ik daarna altijd zeurde en gemeen ging doen.. en nu heeft hij weer eens een vriendin met wie hij goed kan praten en vind hij het wel genoeg geweest met zijn aanpassingen aan mij.
Hij heeft mij ook een week op vakantie laten gaan met een vriendin naar Kreta, omdat hij mij een leuke tijd wou gunnen ook al had hij er moeite mee.
Ik zou hem daarentegen nooit laten gaan. Laat staan een nacht..

Ik heb ook wel een hele waslijst voor hem wat hij moet veranderen hoor trouwens.. maar het probleem is dat hij nu een ontzettende binnenvetter is en veel wat ik zeg als 'zeuren' opvat.
Heb hem ook gezegd dat ik niet alles leuk hoef te vinden en dat ik het niet overal eens mee ben.
Wil nu eigenlijk meer laten zien aan hem dat ik wel kan veranderen in positieve zin (want die jaloersiteit is vooral killing voor mezelf .. maar hij zal ook de nodige dingen moeten veranderen.
Voor mij kan het alleen niet snel genoeg gaan en het liefste heb ik het na een uur alweer goed.

Misschien hulp gaan zoeken, een gesprek met een psycholoog? Het klinkt allemaal een beetje zorgwekkend, hoewel je het misschien erger beschrijft dan het is.

[ Bericht 0% gewijzigd door Max_Aue op 19-08-2009 17:21:41 ]

qua jaloezie bedoel je?

Franneh, dat klinkt wel bekend zeg.

Mijn huidige vriendin is destijds ook na een maand of 2 al bij mij en mijn ouders gaan wonen, simpelweg omdat het makkelijker was qua studie/werk en het ook financieel nog wat opleverde (hehe) via de IBG, hoe dan ook, dan merk je ineens hoeveel privacy en gewoontes je opzij moet zetten en hoe weinig eigen plek je nog hebt om op terug te vallen.

Mijn vriendin is ook nogal jaloers aangelegd en dat terwijl ik nogal flirterig kan zijn, makkelijk contact maak met meiden en het contact ook onderhoud indien het klikt, allemaal bedreigingen van buitenaf natuurlijk.
Mijn beste vriendin is tevens een kortdurige ex van mij geweest en dan gaat ze zich echt vergelijken met haar en vraagt zich dan af wat haar zo speciaal maakt en of die ander niet leuker, mooier, slimmer whatever is.
Anyway, die weet dus ook van zichzelf dat ze het mij soms te moeilijk maakt, jaloers als ik met vrienden op stap ga, hobbiematig wat zaken buiten de deur doe enz. en die gaf mij in het begin nogal een schuldgevoel waardoor je bijna zou gaan afwijken van de dingen die je leuk vind, dat is natuurlijk al helemaal niet de bedoeling.

Zelf ben ik vrij standvastig en zou dus zeker geen contacten verbreken omdat zij het er moeilijk mee heeft, simpelweg omdat ik zelf wel weet hoe de dingen liggen en vertrouwen vind ik een belangrijke basis, staat voor komend jaar ook een half jaar backpacken op het programma waarbij ik de laatste 2 maanden single verder zal reizen omdat haar interesses niet liggen op dezelfde golflengte qua cultuur, sightseeing en musea en daar hikt ze nu al tegenaan, niet zozeer de periode dat we van elkaar gescheiden zijn, eerder de mogelijkheid dat ik iemand anders tref.
Dat is nogal eens vermoeiend en ze weet het en probeert er minder de nadruk op te leggen, al zit het bij iedere beslissing toch al in je achterhoofd.

Ik herken het 'zeuren' ook wel, juist omdat ik veel dingen van haar niet 'mocht' die ik altijd al deed worden de kleinste dingetjes dan al snel gezeur terwijl het bij een ander gewoon een opmerking of een suggestie zou zijn, simpelweg omdat het het zoveelste is wat er dan weer bij komt.
En zeker als je dan weer bij bepaalde vrienden komt en hun samen ziet met partners of gewoon vriendinnen spreekt waarbij je nooit dit soort issues hebt - al is het maar omdat je op een ander niveau zit - krijg je weleens het gevoel, klopt het wel, moet ik zo wel verder gaan en kan het nou niet beter.
Uiteindelijk kom je dan toch tot de conclusie dat al die kleine dingetjes zo erg niet zijn en zeker niet zwaarder wegen dan alle pluspunten en alle geweldige momenten en dan is het snel vergeten, tot het zoveelste kleine gezeikstraal over iets onbelangrijks, voor mij dan.

Ja, qua jaloezie. Als het ziekelijk jaloers is, dan moet je er wat aan doen. Maar je kapot ergeren als je kerel met andere "vriendinnen" is, lijkt mij verder gezond hoor.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 13:20 schreef Kletz het volgende:
ja ik heb een vaag gevoel nu.

Ik denk dat ik dat gesprek van gister nodig had/heb voor echt closure.

Ik wilde haar denk ik onbewust nog ff 1 op 1 vertellen hoe ik me voel. Ze heeft daar waarschijnlijk (ik weet denk ik wel zeker) geen boodschap aan.

Maar ik kan wel tegen mijn vrienden vertellen hoe ik me voel. Maar het liefst wil ik dat tegen haar zeggen zodat zij echt kan zien hoe ik me voel over de situatie.

ik heb inderdaad het gevoel dat dit gesprek voor jou postieve invloed heeft op het krijgen van closure..
nu je een serieus gesprek met haar gehad hebt over je gevoelens weet ze hoe het zit. dat is belangrijk.
verder kan je nu niet veel dan proberen het van je af te zetten..
wederom; makkelijker gezegt dan gedaan, i know!
gelukkig heb je vrienden waar je mee kan praten, dan hoef je haar niet lastig te vallen.
ookal zegt ze misschien; ik ben er voor je als je het moeilijk hebt. maak daar alsjeblieft geen gebruik van! (spreek uit ervaring!) dan wordt het gezeur alleen maar erger omdat je haar weer gaat confronteren met het feit dat je haar mist enzo.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 17:27 schreef Max_Aue het volgende:
Ja, qua jaloezie. Als het ziekelijk jaloers is, dan moet je er wat aan doen. Maar je kapot ergeren als je kerel met andere "vriendinnen" is, lijkt mij verder gezond hoor.

inderdaad, jaloezie is echt normaal. (al merk ik soms dat mensen er écht geen last van hebben...:{)
ik was vroeger echt ontzettend jaloers en daar heb ik ook weleens een vriendinnetje aan kwijt geraakt.
later had ik een vriendin dit er last van had maar er met me aan wilde werken! (dit omdat ze zelf ook wel een beetje jaloers was)
het begon met kleine dingen als toch gaan stappen met vrienden, en dan gewoon een smsje uit jezelf sturen op de avond met of het leuk is en dat soort dingen.. het is dan toch fijn om wat te horen!
dat is iets wat ik nog steeds wel fijn vind, maar ik zal niet uit mezelf smsen; hoe is het? wat ben je aan het doen? wie is er allemaal? ben je al versierd? etc... (ja, ik ken mensen die dat echt allemaal smsen!)
als je er samen wat aan werkt maak je het jezelf zo veel makkelijker!
Franneh, misschien heb je daar wat aan! probeer het samen. je lost zo in ieder geval één van je problemen op! en dit is ook nog eens een probleem waar je echt veel gezeik mee krijgt! (en waar je zelf ook last van hebt! want je voelt je echt klote als je zo jaloers bent.)

@max-aue: Ik probeer er iig heel veel over te praten met anderen en dat werkt voor mij al behoorlijk relativerend.. die hulp heb ik idd nodig en zoek ik dan ook zeker op. Wanneer het echt de spuigaten uit gaat lopen dan trek ik nog wel eens aan de bel.. vooral omdat jaloezie gewoon voor jezelf al zoveel verpest.

@JohnDorian:
Hij stuurde vaak positieve smsjes terug als ik hem vroeg of het leuk was.. maar daarna ging het net zo goed weer fout. Maar probeer me nu ook met sms in te houden, ipv smsen stuur ik iemand anders een sms of bel ik even zodat ik daarna weer kan relativeren.
Samen kom je idd een heel eind en merk wel dat hij ook wat meer zijn best doet.
En ja je voelt je idd klote als je jaloers bent, het gaat alleen zo onbewust!

Oja sorry als het nogal drama-achtig klinkt, ook een leerpunt.

Over jaloezie gesproken. Het gekke is dat ik best jaloers kan zijn en dat in eerdere relaties ook ben geweest, maar bij deze ex had ik daar helemaal geen last van.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 17:24 schreef Lastpost het volgende:

Dat klinkt inderdaad heel bekend ook jouw kant van het verhaal.
Vooral het zeuren en dat het in je achterhoofd blijft zitten, wel knap dat ze het probeert en ook knap van jou dat je je richt op de pluspunten en mooie momenten.
Bij mij wegen de mooie momenten ook heel zwaar en vergeet/vergeef ik nare dingen ook snel.. alleen jammer dat mijn vriend het altijd erg lang vast blijft houden.

Maar goed, hopelijk komt alles goed.. ik vind een relatie de moeite waard om voor te vechten aangezien mensen tegenwoordig al zo snel uit elkaar gaan. Je hebt niet voor niets voor elkaar gekozen. (Ook al zeggen ze dat je ook niet voor niks uit elkaar gaat maar dat terzijde )

quote:

Op donderdag 20 augustus 2009 00:17 schreef SuperrrTuxxx het volgende:
Over jaloezie gesproken. Het gekke is dat ik best jaloers kan zijn en dat in eerdere relaties ook ben geweest, maar bij deze ex had ik daar helemaal geen last van.

Dat is idd best apart.. misschien ben je er overheen? Of maakte het je niet zoveel uit?

quote:

Op donderdag 20 augustus 2009 00:23 schreef Franneh het volgende:

[..]

Dat is idd best apart.. misschien ben je er overheen? Of maakte het je niet zoveel uit?

Er overheen denk ik niet. En ook niet dat het me niet zoveel uitmaakte. Ik denk zelf dat het te maken heeft met hoe hij deed en praatte over een toekomst samen, dat dat ervoor zorgde dat ik hem compleet vertrouwde in alles wat hij deed. Het klinkt heel gek, maar zo voelt het wel.

Ik zag mijzelf oud worden met hem.

En alle mooie verhalen van toen, dat we bij elkaar horen en over onze toekomst samen, hebben nu plaats gemaakt voor het gegeven van zijn kant dat ik niks voor hem heb betekend, dat hij gewoon een neukertje wou, dat hij me uitlacht dat ik geen vrienden en geen werk heb. Dat zijn de trappen na waar ik het eerder over had. Toen ik dat las voelde het alsof ik kapot ging vanbinnen en de dagen erna ook nog. Soms denk ik daar weer aan en dan komt datzelfde gevoel weer.

En daarna op MSN een gesprek beginnen over koetjes en kalfjes alsof er niks gebeurd is.

En het is nog een FOK!ker ook dus ik kom 'm nog weleens tegen.

Ik word opgevreten door het feit dat ik als oud vuil aan de kant ben gezet (zonder communicatie vooraf en met een zatte kop) wat ik niet heb verdiend, want ik deed alles voor hem en accepteerde toen tegen beter weten in ook nog dat ik er weinig voor terug kreeg. En dan dit ook nog.

[ Bericht 12% gewijzigd door SuperrrTuxxx op 20-08-2009 01:15:13 ]