De kunst van het loslaten van je ex.. deeltje 79

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 16:00 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Nou, daar ga ik dan!

Succes!

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 15:16 schreef swarleybarney het volgende:

[..]

dat is natuurlijk helemaal erg.
en dan zijn de dingen die je samen bezocht hebt of deed natuurlijk altijd een herinnering aan je overleden vriendin.

maar stel voor dat jij gestorven was en je vriendin alleen achter zou blijven.
als je haar dan nog een brief kon sturen met je gevoelens, je raad en wat je zou willen wat ze zou doen...
wat zou er dan instaan?

Ik weet toevallig al wat er in zou staan, heb al die ongein al klaar staan in een map inclusief begravenis, songs en de bloemkeuzes.
Dat krijg je denk ik als je iemand zo jong vanuit het niets ziet overlijden, zoveel gedoe en gezeik geweest omtrent die begrafenis doordat er weinig vast stond, maar daar gaat het verder niet over natuurlijk.

En het is op papier allemaal simpel, genieten, met een lach terugdenken aan de mooie tijd, de energie omzetten naar iets positiefs en dat in mijn huidige vriendin steken (figuurlijk) en genieten van iedere dag, maar net zo goed als dat niet zo makkelijk gaat wanneer je bent gedumpt terwijl je nog verliefd bent op de ander gaat dat met dit soort zaken ook niet vanzelf.
Het gaat al een stuk beter, ben geen wrak meer als ik er vandaan kom en kan al lachen i.p.v huilen als ik aan haar denk en kan er ook al over praten zonder gestotter en geslik tussendoor, wat dat betreft merk je langzaam dat je weer de oude wordt, anderzijds zijn er zoveel dingen veranderd en de tijd zal uitwijzen of ze nog verbeteren.

Uiteindelijk is het verschil niet zo groot natuurlijk tussen het overlijden en een vriendin die je vanuit het niets nooit meer wil zien terwijl jij nog in de illusie was dat alles prima was en je samen oud zou worden, op die enkele nare ervaringen extra na dan.
Maar het verdriet is hooguit anders, wat heviger op momenten en pijnlijker op bepaalde plekken enzo, maar verder kun je het prima vergelijken met de gedumpten al kun je dan nog diegene opzoeken en je hart luchten, hier blijft het bij geouwehoer in de ruimte, letterlijk.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 16:01 schreef JohnDorian het volgende:

[..]

sterkte en succes!

let us know how it works out!

Hij deed heel normaal, bijna lief zelfs. Hij schijnt niet verloofd te zijn, maar de 'plannen' zijn er en de ouders van beide partijen weten dat ze gaan verloven in de toekomst. Ik heb hem gevraagd of hij gek op d'r was en toen zei hij; Nog niet. Maar dat kan ook niet want ik ken d'r een week.


i'm flabbergasted.

Volgens hem is 't misgegaan op mijn verjaardag (29 juli). Hij zat daar toen, en ik las op zijn Hyves dat hij single was. Dus ik smstte hem daarover, zo van; 'Goed dat ik weet dat ik weer single ben? Ciao!' en daar is hij door over de rooie gegaan, en 3 dagen later (2 augustus) is hij zogenaamd 'verloofd' met dat meisje.
Hij zei dat hij 't gehad had met me op dat moment. En toen ik net vroeg of hij me nu nog zat was, zei hij; nee, nu zie ik je weer.

Met andere woorden: ik ben nogsteeds wel een beetje gek op je??

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 18:35 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Hij deed heel normaal, bijna lief zelfs. Hij schijnt niet verloofd te zijn, maar de 'plannen' zijn er en de ouders van beide partijen weten dat ze gaan verloven in de toekomst. Ik heb hem gevraagd of hij gek op d'r was en toen zei hij; Nog niet. Maar dat kan ook niet want ik ken d'r een week.


i'm flabbergasted.

Volgens hem is 't misgegaan op mijn verjaardag (29 juli). Hij zat daar toen, en ik las op zijn Hyves dat hij single was. Dus ik smstte hem daarover, zo van; 'Goed dat ik weet dat ik weer single ben? Ciao!' en daar is hij door over de rooie gegaan, en 3 dagen later (2 augustus) is hij zogenaamd 'verloofd' met dat meisje.
Hij zei dat hij 't gehad had met me op dat moment. En toen ik net vroeg of hij me nu nog zat was, zei hij; nee, nu zie ik je weer.

Met andere woorden: ik ben nogsteeds wel een beetje gek op je??

Raar verhaal hoor.

Ja, in m'n hoofd was het allemaal zó simpel;
Hem feliciteren, z'n spullen teruggeven, zeggen dat ik hem nooit meer hoef te spreken.

Maar toen ik hem feliciteerde vroeg hij me waarmee?
En die spullen wilde hij al niet aannemen.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 18:35 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Hij deed heel normaal, bijna lief zelfs. Hij schijnt niet verloofd te zijn, maar de 'plannen' zijn er en de ouders van beide partijen weten dat ze gaan verloven in de toekomst. Ik heb hem gevraagd of hij gek op d'r was en toen zei hij; Nog niet. Maar dat kan ook niet want ik ken d'r een week.


i'm flabbergasted.

Volgens hem is 't misgegaan op mijn verjaardag (29 juli). Hij zat daar toen, en ik las op zijn Hyves dat hij single was. Dus ik smstte hem daarover, zo van; 'Goed dat ik weet dat ik weer single ben? Ciao!' en daar is hij door over de rooie gegaan, en 3 dagen later (2 augustus) is hij zogenaamd 'verloofd' met dat meisje.
Hij zei dat hij 't gehad had met me op dat moment. En toen ik net vroeg of hij me nu nog zat was, zei hij; nee, nu zie ik je weer.

Met andere woorden: ik ben nogsteeds wel een beetje gek op je??

dat is echt serieus te belachelijk voor woorden... wel dus plannen hebben om te verloven maar niet gek op iemand zijn (wat voor mij nog een stap lager ligt als 'houden van') en elkaar ook pas een week(?!) kennen...

beetje raar ook dat het om zo iets kleins als een smsje om die reden die je gaf uit gaat, en zo'n ontzettende ruzie ervan is gekomen. (maargoed, ik denk dat daarnaast nog wel andere issues waren?)

dat hij nog gek op je is zal echt wel zo zijn (lijkt me..) maar let op dat je je niet laat 'gebruiken'.. dat hij straks bij je terugkomt en ondertussen ook nog bij die andere 'snoept'.
(aangezien ik weet hoe lastig het is om er nu mee te kapen, ondanks je nog verliefd bent op hem kan ik dit volgende al wel zeggen: ...) mocht hij bij je terug willen komen laat hem dan alsjeblieft AL het contact met die andere dame verbreken! maar ik denk dat je dat dan zelf ook al zou zeggen;)

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 18:44 schreef JohnDorian het volgende:

[..]

dat is echt serieus te belachelijk voor woorden... wel dus plannen hebben om te verloven maar niet gek op iemand zijn (wat voor mij nog een stap lager ligt als 'houden van') en elkaar ook pas een week(?!) kennen...

beetje raar ook dat het om zo iets kleins als een smsje om die reden die je gaf uit gaat, en zo'n ontzettende ruzie ervan is gekomen. (maargoed, ik denk dat daarnaast nog wel andere issues waren?)

dat hij nog gek op je is zal echt wel zo zijn (lijkt me..) maar let op dat je je niet laat 'gebruiken'.. dat hij straks bij je terugkomt en ondertussen ook nog bij die andere 'snoept'.
(aangezien ik weet hoe lastig het is om er nu mee te kapen, ondanks je nog verliefd bent op hem kan ik dit volgende al wel zeggen: ...) mocht hij bij je terug willen komen laat hem dan alsjeblieft AL het contact met die andere dame verbreken! maar ik denk dat je dat dan zelf ook al zou zeggen;)

Je moet wel indenken dat hij Turks is hè, en dat dat dus wel anders ligt daar dan hier.
Er was inderdaad wel iets wat speelde, en dat was 't feit dat hij me niet goed behandelde. Daar heb ik wel eens iets van gezegd en ik denk dat dat hem dwars zat.

Zijn toekomstige verloofde woont in Turkije, overigens. Maar hij zei dat hij haar vertrouwde.

Ik ga niet meer terug naar hem, ook al is dat wel wat ik 't liefst zou doen. Ik mis hem écht heel erg en heb er veel verdriet van.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 18:56 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Je moet wel indenken dat hij Turks is hè, en dat dat dus wel anders ligt daar dan hier.
Er was inderdaad wel iets wat speelde, en dat was 't feit dat hij me niet goed behandelde. Daar heb ik wel eens iets van gezegd en ik denk dat dat hem dwars zat.

Zijn toekomstige verloofde woont in Turkije, overigens. Maar hij zei dat hij haar vertrouwde.

Ik ga niet meer terug naar hem, ook al is dat wel wat ik 't liefst zou doen. Ik mis hem écht heel erg en heb er veel verdriet van.

first things first: wat ik ook zeg nu... ik hou me er zelf niet aan! zelf ben ik te 'zwak' en heb ik ervoor gekozen om terug te gaan naar mijn ex, of in ieder geval, het te proberen.

ik heb even gemist dat hij turks was, sorry. dan ligt het iets anders inderdaad.

wat ik wel kwijt wil... is dat als hij je slecht behandelde.. je moet kappen!
als er iets is waar ik (onder vreemdgaan) niet tegen kan.. is het wel het niet goed behandelen van je vriendin! ik mag hopen dat hij je niet sloeg of wat dan ook maar het al dan niet verbaal bleef?
mocht hij je wel 'aanraken' dan hoop ik... uh, tja.. laat ik het zo zeggen; dat soort mensen verdienen het niet om een vriendin te hebben, laat staan gelukkig te zijn!

blijf uit zijn buurt.. ondanks dat je nog wat voor hem voelt!
ik heb echt respect voor je dat je die keuze voor jezelf al gemaakt hebt, want ik zou het moeilijk vinden!
sterkte met de zwakke momenten.. de momenten dat je contact met hem gaat zoeken en wilt vertellen dat je hem mist enzo. (je weet welke momenten..) probeer die tijden lekker hier door te brengen, we'll pull you through!
sterkte

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 18:56 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Je moet wel indenken dat hij Turks is hè, en dat dat dus wel anders ligt daar dan hier.
Er was inderdaad wel iets wat speelde, en dat was 't feit dat hij me niet goed behandelde. Daar heb ik wel eens iets van gezegd en ik denk dat dat hem dwars zat.

Zijn toekomstige verloofde woont in Turkije, overigens. Maar hij zei dat hij haar vertrouwde.

Ik ga niet meer terug naar hem, ook al is dat wel wat ik 't liefst zou doen. Ik mis hem écht heel erg en heb er veel verdriet van.

Jeetje, heftig verhaal joh.. Ik ken wel de spagaat waar je inzit.. Mijn ex behandelde me ook niet goed, om het zachtjes uit te drukken.. En toch, nu ruim een jaar later, ben ik nog steeds niet helemaal over haar heen.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 03:40 schreef dreamzk het volgende:
En ik zou eigenlijk ook wel graag naar de FOK! meet willen gaan met andere metgezellen (maar ik weet nog niet hoe ik het in kleine letters moet zetten). Dus als anderen gaan, zou ik ook wel gaan, het is toch naast mijn deur (ongeveer) .

Ik ga slapen, tot morgen iedereen

Als ik tijd zou hebben, zou ik zeer zeker gaan.. Volgende keer wellicht.
Het lijkt me ook leuk om de mensen hier eens in het echt te zien

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 17:27 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Ik weet toevallig al wat er in zou staan, heb al die ongein al klaar staan in een map inclusief begravenis, songs en de bloemkeuzes.
Dat krijg je denk ik als je iemand zo jong vanuit het niets ziet overlijden, zoveel gedoe en gezeik geweest omtrent die begrafenis doordat er weinig vast stond, maar daar gaat het verder niet over natuurlijk.

En het is op papier allemaal simpel, genieten, met een lach terugdenken aan de mooie tijd, de energie omzetten naar iets positiefs en dat in mijn huidige vriendin steken (figuurlijk) en genieten van iedere dag, maar net zo goed als dat niet zo makkelijk gaat wanneer je bent gedumpt terwijl je nog verliefd bent op de ander gaat dat met dit soort zaken ook niet vanzelf.
Het gaat al een stuk beter, ben geen wrak meer als ik er vandaan kom en kan al lachen i.p.v huilen als ik aan haar denk en kan er ook al over praten zonder gestotter en geslik tussendoor, wat dat betreft merk je langzaam dat je weer de oude wordt, anderzijds zijn er zoveel dingen veranderd en de tijd zal uitwijzen of ze nog verbeteren.

Uiteindelijk is het verschil niet zo groot natuurlijk tussen het overlijden en een vriendin die je vanuit het niets nooit meer wil zien terwijl jij nog in de illusie was dat alles prima was en je samen oud zou worden, op die enkele nare ervaringen extra na dan.
Maar het verdriet is hooguit anders, wat heviger op momenten en pijnlijker op bepaalde plekken enzo, maar verder kun je het prima vergelijken met de gedumpten al kun je dan nog diegene opzoeken en je hart luchten, hier blijft het bij geouwehoer in de ruimte, letterlijk.

ik heb mijn testament ook al klaar inclusief afscheidsbrieven

het gemis ken ik wel een beetje.
heb plotseling mijn moeder verloren en dan stort ook je wereld helemaal in.
dan kan ik later uitleggen aan mijn kids waarom oma er niet is of zal ze niet bij mijn bruiloft zijn of ff lekker samen een kop thee drinken.
de eerste weken lag ik ook te janken en compleet ingestort.
maar wat me bijbleef was dat mijn moeder altijd oprecht, eerlijk, lief en zorgzaam was en tot het einde heeft gevochten.
ga nog geregeld naar haar graf en dan klets ik weer ff bij of als er iets leuks gebeurd of iets slechts dan kijk ik ff naar boven

heb het nu goed verwerkt, ik kan ermee leven omdat mijn moeder fantastisch was tot het einde.
als je dat gevoel te pakken hebt komt het wel goed.
niemand kan een gestorven dierbare vervangen en je zult altijd van haar blijven houden als die ene en zal altijd in je hart blijven maar hoe hard het ook klinkt, die daarboven zijn willen ook niet dat we hier blijven treuren.

ik neem aan dat je relatie met haar tot het eind goed was en dat ze weet dat je zielsveel van haar houdt, dat is ook iets om te koesteren.

mijn ex was dan niet zo principieel, lief en trouw.
die trut heeft echt mijn hart kort daarna gebroken en mijn laatste herinneringen aan haar zijn niet zo prettig.

misschien moet je eens proberen om met een psycholoog te praten, dat kan ook helpen.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 19:12 schreef JohnDorian het volgende:

[..]

first things first: wat ik ook zeg nu... ik hou me er zelf niet aan! zelf ben ik te 'zwak' en heb ik ervoor gekozen om terug te gaan naar mijn ex, of in ieder geval, het te proberen.

ik heb even gemist dat hij turks was, sorry. dan ligt het iets anders inderdaad.

wat ik wel kwijt wil... is dat als hij je slecht behandelde.. je moet kappen!
als er iets is waar ik (onder vreemdgaan) niet tegen kan.. is het wel het niet goed behandelen van je vriendin! ik mag hopen dat hij je niet sloeg of wat dan ook maar het al dan niet verbaal bleef?
mocht hij je wel 'aanraken' dan hoop ik... uh, tja.. laat ik het zo zeggen; dat soort mensen verdienen het niet om een vriendin te hebben, laat staan gelukkig te zijn!

blijf uit zijn buurt.. ondanks dat je nog wat voor hem voelt!
ik heb echt respect voor je dat je die keuze voor jezelf al gemaakt hebt, want ik zou het moeilijk vinden!
sterkte met de zwakke momenten.. de momenten dat je contact met hem gaat zoeken en wilt vertellen dat je hem mist enzo. (je weet welke momenten..) probeer die tijden lekker hier door te brengen, we'll pull you through!
sterkte

Hij heeft me niet (hard) geslagen. Wel eens 'voor de grap' maar dan kreeg 'ie een hoek terug. Kan ik verder niet mee zitten.

Ik probeer wel uit zijn buurt te blijven, maar hij kent veel mensen die ik ken en andersom, dus wat dat betreft kunnen we niet helemáál om elkaar heen. Maar het is wel prettig dat we nu gewoon hallo kunnen zeggen. Hij wil meer, ik probeer uit alle macht om daar niet aan toe te geven.

Thanks!

____


Jullie een beetje een avond gehad die oké was?
Ik ben net terug van een parkconcert hier. Erg gezellig, mensen gezien die ik al een jaar niet meer gezien had. Steeds weer werd ik aangetikt van; HEEEE TAMARAAAA, dus was erg leuk. Nu m'n bedje in, morgen 06.00 op om te werken.

Ik hoop dat jullie komende nacht wat beter slapen dan afgelopen nacht!

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 22:52 schreef maartjeh het volgende:

[..]
Ik probeer wel uit zijn buurt te blijven, maar hij kent veel mensen die ik ken en andersom, dus wat dat betreft kunnen we niet helemáál om elkaar heen. Maar het is wel prettig dat we nu gewoon hallo kunnen zeggen. Hij wil meer, ik probeer uit alle macht om daar niet aan toe te geven.

knap hoor.. dat je hem kan blijven zien en toch jezelf van vanalles kan weerhouden!

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 22:52 schreef maartjeh het volgende:
Ik hoop dat jullie komende nacht wat beter slapen dan afgelopen nacht!

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 23:04 schreef Barbusse het volgende:

En nu ga ik slapen.

ik ben bang dat slapen er voorlopig (zoals gewoonlijk..) weer niet inzit.. vannacht was het 4 uur toen ik voor het laatst op de klok keek..
i'm on my own tonight, i guess...
hoop dat jullie wel een beetje in slaap kunnen komen!

heb trouwens net eens proberen hard te lopen...
hard ging het.. maar zodra ik thuis was en ging zitten voelde waren echt alle klote gevoelens terug!
dus je alleen onder het rennen voel je je een (heeeel) klein beetje beter..

Ik ben nog wakker. Ik zie er telkens zo tegenop om naar bed te gaan, maar ik doe het toch maar.

En ook heb ik vandaag niks gedaan als alleen boodschappen en ik was zo moe dat ik aan het begin van de avond op de bank heb liggen slapen.

[ Bericht 14% gewijzigd door SuperrrTuxxx op 19-08-2009 02:01:18 ]

Heel herkenbaar, maar als het dan eenmaal echt tijd is om naar bed te gaan, lig je weer paar uur te woelen. Heb wel geleerd dat 1 of 2 glaasjes alcohol nuttigen goed helpt om in slaap te vallen, en ja ik stimuleer alcoholisme

Slaap lekker iedereen!!

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2009 20:58 schreef swarleybarney het volgende:

[..]

ik heb mijn testament ook al klaar inclusief afscheidsbrieven

het gemis ken ik wel een beetje.
heb plotseling mijn moeder verloren en dan stort ook je wereld helemaal in.
dan kan ik later uitleggen aan mijn kids waarom oma er niet is of zal ze niet bij mijn bruiloft zijn of ff lekker samen een kop thee drinken.
de eerste weken lag ik ook te janken en compleet ingestort.
maar wat me bijbleef was dat mijn moeder altijd oprecht, eerlijk, lief en zorgzaam was en tot het einde heeft gevochten.
ga nog geregeld naar haar graf en dan klets ik weer ff bij of als er iets leuks gebeurd of iets slechts dan kijk ik ff naar boven

heb het nu goed verwerkt, ik kan ermee leven omdat mijn moeder fantastisch was tot het einde.
als je dat gevoel te pakken hebt komt het wel goed.
niemand kan een gestorven dierbare vervangen en je zult altijd van haar blijven houden als die ene en zal altijd in je hart blijven maar hoe hard het ook klinkt, die daarboven zijn willen ook niet dat we hier blijven treuren.

ik neem aan dat je relatie met haar tot het eind goed was en dat ze weet dat je zielsveel van haar houdt, dat is ook iets om te koesteren.

mijn ex was dan niet zo principieel, lief en trouw.
die trut heeft echt mijn hart kort daarna gebroken en mijn laatste herinneringen aan haar zijn niet zo prettig.

misschien moet je eens proberen om met een psycholoog te praten, dat kan ook helpen.

Herkenbaarheid +1.
Zoals ik in de eerdere posting ook al aangaf was het tot dat moment gewoon perfect, allerlei toekomstplannen samen, zou bij haar gaan intrekken na verloop van tijd en we zagen het helemaal zitten en ben de laatste uren (tot het mocht) ook gewoon bij haar gebleven op de IC afdeling waar ze lag, wel onwerkelijk maar anderzijds ben ik blij dat ik er bij kon en mocht zijn.
Al is het wel bijzonder pijnlijk om de deur achter je dicht te doen en te weten dat ze niet heel veel later overleden zal zijn, dat wist ik overigens bij het bezoek aan het ziekenhuis al van te voren.
Ergste was nog dat ze zelf op dat moment niet wist dat ze er zó erg aan toe was en dit ook niet mocht weten omdat ze haar relatief kunstmatig nog in leven wilde houden (voor afscheid familie), dan zit je daar helemaal met een dubbel gevoel, afgestompt qua emotie haast.

Gelukkig was ze nog wel voldoende bij bewustzijn om mij te herkennen, nog steeds te kunnen lachen al was ze praktisch blauw en overal vreemde bulten en uitslag en de woorden te zeggen die ik bij mijn huidige vriendin na zoveel tijd nog steeds niet verteld heb, ik hou van je.
Dat soort dingen maken het wel een stuk makkelijker om het een plekje te geven en na de eerste weken/maanden met een positief gevoel aan de periode, aan haar en haar omgeving terug te denken, al gaat het met vallen en opstaan, zelfs nu nog na 1,5 jaar en ik denk ook niet dat het ooit volledig 'oke' zal zijn qua gevoel.


Zelf zit ik ook in de medische molen (zij was hartpatiente) en dan leer je wel van iedere dag te genieten, het kan nou eenmaal zo voorbij zijn en je wordt je veel meer bewust van een hoop dingen en maakt je niet meer zo druk dat een carrière er niet in zit zolang ze niet weten wat je hebt en bij andere dingen wil je persé wel aanwezig zijn, verjaardagen van vrienden die ik gerust skipte voorheen bezoek ik nu wel, juist omdat je ineens die leegte voelt op haar en je eigen verjaardagen en andere speciale dagen.

Je veranderd echt op bijzonder veel punten en hecht ineens waarde aan dingen waar je je nooit druk om maakte en degradeert zaken tot iets kleins die voorheen heel wat waren.
Verder heb ik gewoon nog steeds veel aan de manier waarop zij in het leven stond, genietend, plezier uitstralend en een knokker tot het einde terwijl haar toekomst alles behalve zeker was en ze op veel gebieden al moest inbinden door haar ziekte, dat ze uiteindelijk de strijd moest staken door iets totaal anders is dan nogal pijnlijk na zoveel jaar vechten tegen je ziekte, maar het is niet anders.
Ook heb ik op momenten die lastig voor me zijn altijd iets van haar bij me, sowieso foto's maar op bepaalde momenten ook kettingen, ringen of bedeltjes van haar in de hoop dat ze dan toch nog net even iets meer bij me is.

Gek genoeg heeft haar overlijden ook gezorgd voor verzoening en vergeving bij een andere ex, eentje die mij echt, al dan niet onbewust, de vernieling in gewerkt heeft in die periode.
Ik had gewoon serieuze haat gevoelens naar haar toe en bedacht me toen ineens, hoe zou zij zich voelen als ze via via hoort dat ik er niet meer ben, waarschijnlijk een geweldig schuldgevoel en een hoop vraagtekens en andersom zou ik hetzelfde hebben, met ruzie afscheid nemen van iemand waar je veel om gegeven hebt en diep in je hart altijd nog doet is absoluut niet ideaal, soms de enige mogelijkheid op de korte termijn maar uiteindelijk komt bij beiden het besef wel denk ik als de sterke gevoelens wat zijn afgezwakt, mits de voorgekomen zaken niet té extreem zijn natuurlijk.
Dat bleek in dit geval ook, eerst maar met een brief naar haar ouderlijk huis gepolst of ze überhaupt met me wilde praten na ruim 3 jaar geen contact te hebben gehad en uiteindelijk zie ik haar nu maandelijks weer en ben ik blij dat ik het gedaan heb.

Excuus voor het lange verhaal.

even korte samenvatting van mij :

6 jaar samen, vriend voelt zich niet helemaal optimaal meer in onze relatie. Komt een ander meisje tegen, meisje dumpt vriend, en mijn vriend dumpt mij. Daarbovenop neem het ook nog even het koophuis mee waar we over twee weken de sleutel van zouden krijgen en waar we samen eigenaar van zouden worden....

gedumpt en huisloos dus... of nou ja, kan wel in ons huurhuis blijven, maar toch, had tien keer liever ons droomhuis natuurlijk

maar waar ik nou een beetje mee zit, is de balans tussen het leuke dingen doen en er niet aan denken, of het urenlang jankend in bed liggen. Zo heb ik gisteren voor het eerst weer een leuke dag gehad met vrienden en tjdens die dag heb ik amper aan hem gedacht. Maar is dat wel goed....? Dat is ook je gevoelens wegstoppen en dat kan ook niet goed zijn.. Moet ik proberen tijdelijk te vergeten, of moet ik ermee aan de slag?

lastig, en kut.... heel kut