Onze eerste, nu bijna 4 jaar, was een huilbaby. Door begeleiding van de kinderfysiotherapeut, kinderpsycholoog en de kinderarts zijn wij door de periode heengekomen. Behoorlijke heftige periode waarin je je aan een strak ritme van eten, spelen en slaap moet houden om het huilen zoveel mogelijk "tegen" te gaan. De oudste bleek ook nog eens reflux en koemelkallergie te hebben en heeft ruim een week in het ziekenhuis gelegen.
Gelukkig is het met de oudste helemaal goed gekomen... echter herhaalt de geschiedenis zich.
Gisteren hebben we ons kleinste meisje naar het ziekenhuis gebracht voor een geplande opname.
Het huilen van Tess was niet meer te troosten, soms huilde ze wel 4 uur achter elkaar.
Ze krimpt soms in elkaar van de pijn, is heel gespannen, balt haar vuistjes en kromt haar teentjes... ergens zit er iets niet lekker.
We hebben alles geprobeerd wat binnen onze macht lag om het Tess zo behagelijk mogelijk te maken maar het einde is zoek.. het emmertje is meer dan vol.
Tess ligt nu dus voorlopig in het ziekenhuis zodat ze geobserveerd kan worden om te kijken of er een reden is waarom ze huilt. Daarnaast zullen ze gaan proberen Tess in een ritme te krijgen. Nu doet ze steeds hazeslaapjes en is ze te moe om haar flessen te drinken. Halverwege valt ze in slaap maar als we haar dan in bed leggen is ze meteen weer wakker.
Gisteren hebben we gesprekken gehad met de verpleging, kinderarts en pedagogisch medewerker. We hebben 3x ons verhaal moeten doen. De pedagogisch medewerker heeft de grote lijnen uitgelegd.
Het is een hele moeilijke/zware beslissing geweest, het is zwaar, maar we weten waar we het voor doen.
Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest. Tess had 2x een uur gehuild. Ze had geslapen van 22.00 tot 1.00 en van 2.00 tot 6.00 ongeveer. Drinken doet ze verder goed. Gistermiddag hadden ze nog een plaszakje opgeplakt om haar urine te kunnen controleren op ontstekingen, maar haar urine was gelukkig schoon. De verpleging had al gezegd dat de 1e 2 dagen een vertekenend beeld zouden kunnen geven m.b.t het huilen omdat het voor Tess een andere omgeving is.
In principe moet Tess een week in het ziekenhuis blijven. Gaat het goed, dan mag ze eerder naar huis, gaat het minder, dan blijft ze langer.
Wederom zullen we weer rust en regelmaat in moeten gaan voeren thuis. Prikkels moeten we zoveel mogelijk wegnemen, 1 of 2 speeltjes in de box, geluid van tv/radio op laag niveau..
Ik heb van een van de FOKsters al een PM gehad met haar ervaring tot een geplande opname.
Zijn er nog meer ouders met ervaringen??
[ Bericht 0% gewijzigd door Vicky op 07-08-2009 11:33:54 ]
Het is natuurlijk niet echt te hopen dat ze iets vinden, dat er iets mis is, maar dit moet wel doorbroken worden voor jullie allemaal.
) maar ik ben door omstandigheden weggelopen toen zij rond de acht maanden was. ik heb dus geen ervaringen verder, maar ik leef zo ontzettend met jullie mee. het moet ook lastig te realiseren zijn om het zo prikkelarm mogelijk te maken voor tess, omdat amber daar echt niet altijd rekening mee zal willen/kunnen houden. als ik ook maar iets voor je kan doen vicky, laat het me weten. heel veel sterkte voor jou, m. amber en tess. jullie weten idd waar het voor is, en het is voor ons nauwelijks voor te stellen hoe jullie je moeten voelen
Ik kan je alleen maar succes wensen en laat je (of jullie) niet gek maken, en laat je niet van kastje naar de muur sturen, bij ons zeiden ze , tsja je weet dat kindjes kunnen huilen.
Sterkte...
quote:deze opmerking heb ik ook al te vaak gehoord.. maar dan vooral van mensen ZONDER kinderen..Op donderdag 6 augustus 2009 20:42 schreef method21 het volgende:
De jongste en de middelste (van 3) waren huil babys waarvan de jongste (nu bijna 2) ook reflux en een koemelk allergie heeft gehad, ook diverse keren mee naar ziekenhuis geweest, maar bij ons heeft niets geholpen.... totdat hij na een maand of 10 ineens niet meer huilde en tot nu toe een voorbeeld kindje is, de middelste was een ander verhaal die heeft tot haar 2de jaar gehuild, ze sliep 5 uur per dag en de rest was huilen, ook dit ging ineens(weliswaar na 2 jaar) over en tot nu toe doen ze het alle 3 uitstekend ....De oudste was ook een heerlijk kindje, die heeft echt nooit zomaar gehuild, alleen als ze honger had ofzo (dies nu 9)
Ik kan je alleen maar succes wensen en laat je (of jullie) niet gek maken, en laat je niet van kastje naar de muur sturen, bij ons zeiden ze , tsja je weet dat kindjes kunnen huilen. Sterkte...
Maar we laten ons echt niet gek maken
Hebben met de 1e meer dan genoeg problemen gehad waarbij we niet serieus genomen werden. Ik weet er weinig van maar een kennis van ons is met hun tweede kindje uiteindelijk bij de huilpoli in Arnhem terecht gekomen. Ik weet niet wat ze gedaan hebben maar wel dat het daarna over was. Misschien de moeite van uitzoeken waard: http://www.nu.nl/wetensch(...)-weken-opgelost.html
Mijn ouders hebben ook van verschillende artsen te horen gekregen dat baby's nou eenmaal huilen.
Jaren later (op de basisschool) hij getest en is gebleken dat mijn broertje een vorm van ADHD en PDD-NOS had. Zodra mijn moeder hem uit zijn 'vaste' omgeving haalde (waar hij net gewent was), was het brullen geblazen. Ook slapen was een ramp (alhoewel hij dat nu in de pubertijd ruimschoots goedmaakt
)Hij kan moeilijk prikkels filteren en hij wordt letterlijk gek van zichzelf omdat hij alle prikkels die hij krijgt na moet gaan. Laatst zei hij tegen mijn moeder: 'mama, ik word echt gek van mijzelf, gek in mijn hoofd van alle drukte'. Dat was het punt dat hij gestart is met medicijnen, en sindsdien is hij veel rustiger en geconcentreerder. Ook kan hij zich meer ontspannen en weer (bij wijze van) ademhalen.
Ik weet verder niet echt wat je met deze info moet, maar ik vond het nodig om je dit verhaal te vertellen.
En om je even een hart onder de riem te steken, want de keuze die jullie hebben gemaakt lijkt mij geen makkelijke. (maar wel de goede!)
Succes!
werd mijn zoontje geboren en vanaf het begin was hij al een gespannen baby.
Altijd huilen, veel darmkrampjes, paniekerig en gestressed. Ik gaf borstvoeding en soms wel elk
uur. Ik dacht in het begin dat hij honger had en steeds wilde drinken...
Ook deed hij hazeslaapjes en begon hij vaak weer te krijsen als je hem neerlegde. Er is zelfs een periode geweest. dat we hem lieten huilen (soms wel 30 min), want dat was de enige manier dat
hij voor een langere periode in slaap viel.
Na 3 tot 4 maanden ben ik met hem naar een osteopaat geweest en heeft hij een paar behandelingen gehad.
Door de razendsnelle bevalling was zijn nek geblesseerd en had hij altijd hoofdpijn.
Het ging langzaam beter, maar hij is nog steeds snel geprikkeld. Hij heeft nog steeds een strak schema en hij kan moeilijk omgaan met bijv een half uurtje later naar bed.
Omdat hij een huilbaby was en ik constant met hem heb rondgelopen heeft hij heel erg aan me
gehangen en komt hij nu pas (!) een beetje los.
Van een opname is nooit sprake geweest, maar ik hem me wel ingelezen in koemelkallergie enzo.
Het is ontzettend zwaar en ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om je kleine dan ook nog op te laten nemen. Heel veel sterkte ermee en "gelukkig" heb je al wat ervaring met huilbaby's. Het is een heftige periode waar je soms bijna vergeet te genieten.
Hopelijk komt ze snel weer naar huis!
Ik vind jullie beslissing heel dapper en ik hoop dat de opname voor Tess en voor jullie een goed resultaat heeft.
Hoe is de eerste dag gisteren gegaan, zowel voor Tess als voor jullie?
Amber ontwikkelt zich gelukkig heel erg goed. Ik zie bij haar geen spoortje van ADHD, ja ze is aanwezig, maar dat zijn volgens mij alle bijna-kleuters. Daarnaast heeft ze gelukkig geen last van overprikkelingen.
Gisterochtend zijn we met z'n allen naar Tess gegaan. Amber vroeg maar steeds of we Tess nu weer mee naar huis gingen nemen want ze vond het helemala niet leuk dat Tess in het ziekenhuis ligt.. en dat doet wel ff pijn. Uitgelegd waarom Tess in het ziekenhuis is..
M. heeft gister een fles gegeven en die ging er goed in. Op een gegeven moment kwam er een flinke poepluier en die stonk verschrikkelijk, zo erg dat ik er misselijk van werd. Thuis hebben we dat nooit gehad. Daarnaast was het weer niet mooi van kleur en structuur. Doorgegeven aan de verpleging en ze zouden het in de gaten houden.
's Nachts had ze op zich wel goed geslapen, wel ff wakker geweest maar daarna weer in slaap gevallen. Tja, tis daar een hele andere omgeving he. Ze heeft een kamertje voor zich alleen en er lopen geen gillende/stampende kindren voorbij.
Gisteravond ben ik weer naar het zh gegaan om Tess in badje te doen en een fles te geven. De verpleging zei al dat ze verschrikkelijk aan het winden is. Ik merkte het ook en wederom was de geur niet te harden. De verpleeging had het ook geroken en vond het ook verschrikkelijk stinken
Na het flesje nog ff geknuffeld en d;r weer in bed gelegd.
Ze wordt heel strak ingebakerd en blijkbaar werdt dat goed inhet zh.
Vanmorgen weer gebeld en ze had wederom een rustige nacht gehad, wel weer ff wakker geweest maar met een speentej weer gaan slapen.. Volgens de verpleging is ze een voorbeeldige baby. Fijn natuurlijk maar ik zou toch ook wel graag willen dat Tess in het ziekenhuis doet wat ze thuis ook doet.. HUILEN!
De verpleegkundige zei vanmorgen wel dat ze toch de ontlasting van Tess op kweek laten zetten vanwege de kleur/geur/stuctuur. Uitslag is op zijn vroegst maandag.
Vandaag komt ook de kinderfysio even langs om te kijken. Ik heb al aangegeven dat ik vind dat Tess alleen maar naar links kijkt, zowel in bed als op schoot. Dat ws de verpleging ook al opgevallen.
Om 13.30 uur moet ik weer in het ziekenhuis zijn voor een flesje enzo.
Ik vind het nog steeds vreemd dat Tess er niet is, het is ineens zo stil in huis. M. was ook wakker geworden omdat ie dacht dat ze lag te huilen.
Een ding is wel zeker, zodra Tess thuis komt gaat ze slapen in haar eigen kamertje. Daar is het rustiger.
Als hij slaapt doet hij dat altijd in zijn eigen kamertje. In de huiskamer word hij te sne lweer wakker. En hoe minder hij slaapt hoe meer hij huilt.
Meenemen op visite is onmogelijk, hij blijft hoogstens een half uur stil en daarna is hij boos. Heel boos.
Maar dat wil je niet horen.
Ik zat te denken: Is ze misschien allergisch voor het een of ander? Poes of hond? Omdat ze het niet heeft in het ziekenhuis....
[ Bericht 28% gewijzigd door #ANONIEM op 07-08-2009 12:11:10 ]
Sjak, bedankt voor de link, ik ga daar eens kijken.
Wat me opvalt is dat je nu zegt dat Tess als ze thuiskomt in haar eigen kamertje gaat slapen, was dat tot nu toe niet het geval dan?
quote:nee ze sliep nog in een wiegje naast ons bed.Op vrijdag 7 augustus 2009 12:13 schreef Rewimo het volgende:
Vicky, ik wil je eerst sterkte wensen, wat een moeilijke beslissing joh.
Wat me opvalt is dat je nu zegt dat Tess als ze thuiskomt in haar eigen kamertje gaat slapen, was dat tot nu toe niet het geval dan?
Hopelijk ontdekken ze snel iets wat het vele huilen verklaart. Ik denk zeker dat het heel goed is dat ze op haar eigen kamertje gaan slapen als ze thuis is. Vanmiddag weer bij Tess geweest. Ze was wat onrustig geweest, maar nog niet zoals thuis.
De kinderfysio is ook geweest en die had van de verpleging ook doorgekregen dat Tess eenlichte voorkeurshouding heeft. Ze houdt het in de gaten. Dinsdag komt ze weer langs om te kijken hoe het gaat. Mocht Tess bij ontslag uit het zh nog steeds veel spanning in d'r lijfje hebben, dan krijgen we fysio aan huis.
Vanmiddag weer gesprek gehad met de pedagogisch medewerker en de kinderarts is vanmiddag ook nog langs geweest.
Vanmorgen hebben 3 kinderartsen naar d'r billetjes gekeken omdat ze er nou niet zeker van waren of ze luieruitslag heeft of een schimmelinfectie. Gelukkig is het luieruitslag.
Vandaag is ze ook nog gewogen, in het zh. weegt ze 5045, maandag bij het cb was het 5050.
Ze wordt iig ook goed in de gaten gehouden door de kinderartsen...
Tinuviel, de ped. med. had het er vanmiddag ook al over dat er in het zh. nog geen praatgroepen zijn. Zou best wel eens kunnen dat dit gaat komen.
OP internet heb ik nog niet gekeken.
Er is mij vertelt dat er soms gewoon geen verklaring voor is.Ze hebben bij mijn oudste nooit een oorzaak kunnen vinden.
En van de jongste denk ik dat haar obstipatie ook een grote rol speelt.
Maargoed,het schijnt dus zo te zijn dat het bij de meeste gevallen van huilbaby's de oorzaak bij de ouders te vinden is.
Ouders raken door het huilen gestresst(ik iig wel) en dat geef je dus weer door aan je kindje.En dan kom je dus in de vicieuze cirkel terecht.
Ik hoop dat het ziekenhuis helpt! Groetjes Vanes
Nog even en dan komt ze weer naar huis. Sterkte nog!
Kun je het vinden met de verpleging? Fijn een eigen kamer, had Tyler in WZA ook. UMCG juist weer met 3 of 4 anderen op een kamer.
ik ben vroeger een "huilbaby" geweest ik huilde de hele dag door, er was toen echter nog geen sprake van allergieën oid. kindjes hadden darmkrampen en dat was dat.
Ik ben 1 week opgenomen geweest en toen bleek ik een darmontsteking te hebben.
Jaren later blijk ik CU te hebben, maar heel mijn jeugd heb ik last van mijn darmen gehad vrijwel wekelijks was ik aan de diarree. De potten norrit waren niet aan te slepen ik liep vaker met een zwarte als roze tong
Ons eerste kindje Isa huilde ook veel overdag, was gespannen overstrekte zichzelf, kromme tenen gebalde vuisten, reflux noem het maar op, het rare was ze sliep 's nachts perfect echt de klok rond en met rust veranderde er niets aan het huilen van overdag, het rare was hoe meer ik met haar op stap was en ze afleiding had des te beter het overdag ging. Ik was die eerste maanden dus bijna niet thuis te vinden Isa ging als het mogelijk was overal mee naartoe!
Van osteopathie had ik nog geen kennis en koemelkallergie is nooit ter sprake gekomen, ze groeide namelijk prima en ach ik trok het nog wel.
Ons tweede kindje onze Ties is ietsjes ouder als jullie Tess, en was de eerste weken al erg onrustig het begon al in de kraamtijd, te moe om de fles te drinken, viel meer als 10% van zijn geboorte gewicht af en sliep kort en werd dan enorm gespannen wakker, spuugde behoorlijk echt 2x erger als Isa het deed.
Wederom gespannen tot in de vingertoppen en tenen en springt bijna uit je armen als hij zich spant.
En huilen en krijsen en wederom net als Isa alleen tevreden te krijgen als je met hem onderweg bent, op een ander lijkt het dus vaak koek en ei.
Ik ben inmiddels met hem 6x bij de huisarts geweest, medicatie tegen de reflux gehad, naar de fysio, op eigen initiatief 5x naar de osteopathie, de kinderarts heeft hem grondig onderzocht, ik ben bij de magnetiseur geweest en vrijwel niets hielp of maar heel erg kort.
Bijna 2 weken terug ben ik met hem bij het CB geweest en heb aan de noodbel getrokken, ik trok het niet meer en Ties duidelijk ook niet die zat totaal niet lekker in zijn vel.
Isa raakte er door gefrustreerd want die kreeg weinig aandacht en als ze aandacht kreeg dan was ik of moe of gespannen, de bom stond dus op barsten.
Ik durf gerust te zeggen dat ik bijna een hekel aan hem kreeg
en ja over die gevoelens voel ik me heel erg schuldig maar ze waren er wel en omdat ik er 200% eerlijk over ben geweest heeft het CB meteen ingegrepen ze zagen dat ik er echt doorheen zat. Je schijnt als moeder (of vader) dus diep te moeten gaan. Bij de huisarts heb ik me niet durven uiten en ik denk dat ik (en Ties) daarom steeds maar door gesukkeld zijn.Inbakeren werd meteen genoemd maar bij Isa hielp dat toen ook niet en net als bij Isa moest Ties nog een echo van zijn heupen krijgen, van inbakeren was dus voorlopig nog geen sprake.
Toen werd er meteen koemelkallergie genoemd en moesten we meteen over naar speciale voeding, dus op naar de apotheek en nu bijna 2 weken verder hebben we een ander kind in huis, hij is minder gespannen, zijn tenen staan eens recht ipv gekromd. Hij lacht en brabbelt en slaapt overdag af en toe eens een uurtje. En het fijnste van alles, dat als hij huilt dan kan ik hem troosten, dat vond ik namelijk het moeilijkste ik als moeder kon hem niet troosten en de geborgenheid geven die hij zocht.
Als hij nu huilt weet ik dat er iets is, honger, een schone luier, slaap, aandacht, de normale dingen en een normale bijhorende babyhuil, geen gekrijs dat door merg en been gaat.
Vandaag nog bij de huisarts geweest en ook daar mijn verhaal op tafel gelegd, wederom Ties onderzocht en we hoeven de provocatie niet meer te doorstaan, we hebben een verklaring meegekregen voor de komende 12 maanden dieetvoeding.
Vicky ik hoop echt uit het diepste van mijn hart dat ze ook voor jullie en vooral voor Tess de vinger op de zere plek kunnen leggen en het kunnen verhelpen of de klachten kunnen verminderen.
Al heb je maar vast een diagnose dan weet je iig waar het aan ligt.
De machteloosheid, vermoeidheid en schuldgevoelens, brrr.....
Maar uiteindelijk... met de juiste hulp en soms simpelweg tijd die er overheen gaat... komt het allemaal weer goed en groeien ook huilbaby's uit tot vrolijk lachende en gelukkige kleintjes
Ties is een mooie succesverhaal geworden, hopelijk kunnen Tess en andere baby's die het momenteel zo moeilijk hebben gauw aansluiten in dat rijtje!
Vicky, heel veel sterkte met alles, je bent volgens mij een geweldige mama
Heb je al eens een chiropractor overwogen? Het komt vaak voor dat een baby door de bevalling een kanuw heeft gekregen in de ruggewervel en dat kan heel veel problemen geven, vaak brengt een bezoekje aan een chiropractor enorme verlichting.
Sara huilde veel als baby, maar was niet wat je noemt een 'huilbaby', met inbakeren was het bij haar over.
Merel huilde voor mijn gevoel altijd, het ging maar door, alleen 's nachts ging goed. Maar 's morgens als ze wakker werd begon het en het hield 's avonds pas weer op.
Bij ons ging het voorbij nadat we een aantal maal bij de osteopaat zijn geweest (het had hier een enorm effect) en Merel bleek een koemelkallergie te hebben.
Al met al was het rond 9 weken voorbij.
Ik hoop dat het voor jullie meiske ook snel beter wordt, het is gewoon vreselijk, ook voor de ouders (en Amber, want ik weet nog goed hoe Sara op een gegeven moment bijna huilend riep: Mijn Merelzusje moet alweer huilen!).
quote:ah ok, heb ik ws jouw posts niet gelezen dusOp zaterdag 8 augustus 2009 10:00 schreef Vicky het volgende:
Belaan, we zijn met Tess 4x bij de osteo geweest. Er zat idd in haar nekje iets niet goed.
chiro is wel weer anders dan ostheo he.
ik vind het wel heel sneu en hoop op snelle verbetering voor jullie!
Fijn om te lezen dat het geen schimmel infectie is. 
en ze haar goed in de gaten houden.Werkelijk alles geprobeerd, echt extreem prikkelarm en regelmatig leven maar het bleef baggerbaggerbagger. Het ging ook niet weg na een paar maanden. Uiteindelijk sliep hij voor de eerste keer door toen hij 14 maand was, en dat was alleen omdat ik de week ervoor al zijn gebrul 's nachts wel moest negeren omdat ik met een dubbele oorontsteking met 40 graden koorts in bed lag. Vanaf dat moment ging het op en af. Soms een paar weken "maar" 3 keer per nacht kort huilen, soms weer wekenlang kermis de hele nacht, dan ineens wel doorslapen (terwijl ik ook dan niet kon slapen omdat ik gespannen aan het wachten was op de eerste krijs).
Uiteindelijk bleek dat er niks aan te doen was: hij is zwaar autistisch en hyperactief. Hij kan niet anders dan overal op reageren en heeft vooral moeite met het uitschakelen van contact. Hij probeert dan 's avonds het contact vanuit zijn kamer toch te laten voortduren door te blijven zingen, schreeuwen en huilen.
Toen zijn broertje geboren werd wist ik niet wat me overkwam. Een kind dat zomaar uit zichzelf lekker indommelde en 's nachts weleens huilde, maar dan getroost kon worden (bij de oudste resulteerde troosten juist in meer geschreeuw, want dan was er opnieuw sprake van contact en dat kon hij dus juist niet afsluiten).
Zijn niet-slapen (ook overdag) is de grootste factor geweest dat hij nu niet meer thuis woont. Het hele huis kwam niet aan zijn slaap toe en dat is echt slopend.
TS, ik hoop dat de opname van Tess goed verloopt en dat het een herhaling wordt van je oudste en dat het helemaal goed komt!
Vandaag was ze wederom heel lief zeiden ze, niet echt heel hard huilen, beetje jammeren/jengelen.
En als je dan bij haar bent,is ze dan naar jou gevoel anders dan als ze thuis is?
Ze is niet echt anders dan thuis, nog net zo gespannen maar misschien wel ietsje rustiger....
Misschien was het ook wel goed voor mijn oudste toen der tijd.
Zijn jullie zelf op het idee gekomen om haar op te laten nemen?
Krijg je morgen weer een gesprek met de arts?
Vanmorgen weer geweest, fles gegeven en "gespeeld". De verpleegkundige zei dat Tess dr ontlasting nog steeds heel erg stinkt en dat ze toch ook best last van krampen heeft. Verder had ze goed geslapen.
Het viel ons wel weer op dat ze heel erg gespannen was; tenen gekruld en handjes in vuisten.
M. gaat vanavond weer.
Af en toe hb ik echt idee dat ze ons flink in de maling aan het nemen is hoor.. In het zh is ze nog steeds heel lief en alle verpl. vinden Tess heel erg leuk
maar ze is er nog niet zoals thuis geweest...We hebben eigenlijk geen gesprekken met artsen omdat er (nog) niets medisch aan de hand is...
Zijn jullie wel al een beetje bijgeslapen?
quote:ik wel redelijk, M. niet.. nu is Amber al 3 nachten aanhet rotzooien..Op zondag 9 augustus 2009 13:47 schreef Rewimo het volgende:
Fijn voor Tess dat ze nu niet zoveel huilt, maar eigenlijk is dat best lastig hè. Beetje dubbel zo.
Zijn jullie wel al een beetje bijgeslapen?
Sterkte voor jullie!
en een voor onder de riem.Ik vind het echt een moedige beslissing van jullie...
quote:Op zondag 9 augustus 2009 13:52 schreef Vicky het volgende:
[..]
ik wel redelijk, M. niet.. nu is Amber al 3 nachten aanhet rotzooien..
Gossie, is die nu de aandacht aan t opeisen? Hmm... niet zo leuk voor jullie, maar ik snap t ergens wel. Komen jullie een beetje aan je rust toe of is t reizen van en naar het zkh erg vermoeiend? Heeft Tess zich al 'laten zien' in het zkh?
Amber is heel erg aan het dromen en schiet daar steeds wakker van...
Tess heeft zich helaas wat klinkt dat eigenlijk erg nog niet laten horen, hoop eigenlijk dat dat wel gaat gebeuren..
M. is er nu heen voor een flesje en om te knuffelen natuurlijk.
Hoe is het eigenlijk met haar ontlasting? Ze gingen het toch op kweek zetten, is daar al iets uit gekomen? Toch wel raar dat het zo stinkt, of niet?
Arme Amber, zo naar dromen. Hopelijk is alles snel in een rustiger vaarwater bij jullie.
M. is er nu en Tess was al wel weer wakker. Niet huilerig ofzo maar wel weer heel druk met haar handen en voeten...
Het lijkt me idd ook rot als ze in het zkh een heel andere geschiedenis met haar hebben dan dat jullie dat thuis hebben. Dan krijg je het gevoel dat ze je straks helemaal niet meer serieus nemen..
Ik ben ook benieuwd hoeveel verschil het idd zal maken, wanneer ze weer thuis is en dan voor de verandering in haar eigen kamertje ligt.
En als dit nou helemaal niet werkt, is thuis observeren dan nog een optie? Ofwel er komt iemand bij jullie kijken, ofwel er wordt thuis gefilmd, zoals bij schatjes. Wie weet kunnen ze jullie dan nog extra tips en aanwijzingen geven.
In ieder geval: ik duim voor jullie!
Afhankelijk van de uitslag mag ze misschien donderdag mee naar huis. Dat betekent ook dat ik dan woensdag 24uur in het zh moet zij .
Misschien dat ze een nog beter evrteerbare voeding moet zoals de nutramigen oid?
Vanescha, Tess huilt in het zh idd minder als thuis.
hopenlijk komt er uit de onderzoeken iets naar voren en krijgen jullie in elk geval een Tess mee naar huis die een stuk minder huilt
Ik hoop het heel erg voor jullie. En ben ook benieuwd naar de uitslag van de kweek.
En Amber, tja... Het is voor haar natuurlijk ook niet makkelijk geweest allemaal. Een zusje erbij is al stressvol genoeg, maar als die dan ook nog eens zoveel huilt steeds, extra aandacht nodig heeft van een steeds gestresster rakende papa en mama, en dan ineens is ze "zomaar" niet meer thuis....
Geen wonder dat ze zoveel te verwerken heeft 's nachts!
Sterkte voor jullie allemaal
quote:Ik heb wel een keertje iets gelezen over een babycoach of zoiets heette dat. Die komt thuis kijken naar de baby in zijn eigen omgeving, de omgang van de ouders met het kind en het dagrhythme en geeft dan tips aan de hand daarvan. Dat stond in een oudere "Wij jonge ouders".Op maandag 10 augustus 2009 12:16 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
En als dit nou helemaal niet werkt, is thuis observeren dan nog een optie? Ofwel er komt iemand bij jullie kijken.
In ieder geval: ik duim voor jullie!
Eigenlijk een normaal buikgriepvirus waar ze niets aan kunnen doen, moet dmv uitzieken over gaan.
Verder weinig te melden. Vandaag komt als het goed is de fysio weer langs om te kijken hoe het nu met de spanning in het lijfje van Tess is. Ik vind dat ze nog steeds heel gespannen is. De verpleging zou iig kijken of babymassage een uitkomst bied en zo ja, dan krijg ik een spoedcursusje in het ziekenhuis. Mocht Tess dus nog steeds spanning in haar lijfje hebben dan krijgen we fysio thuis.
Gisteravond weer in het zh geweest en Tess in badje gedaan. Toen zag ik een potje miconazol staan en Tess blijkt dus toch een schimmelinfectie te hebben ipv luieruitslag.
Straks ga ik weer naar het ziekenhuis.
hoop dat de massages gaan helpen
Ik hoop van harte dat de fysio een goed advies kan geven en babymasage de verllichting geeft die Tess nodig heeft.
Vind je het een eng idee dat ze weer naar huis komt. Ik bedoel ben je bang dat ze weer terug valt in haar eigen patroon van huilen?
Tess mag morgen naar huis wat fijn!!! Fijn Vicky! Goed om te horen! Hopelijk zijn jullie allemaal even lekker tot rust gekomen op deze manier en gaat het van nu af aan alleen maar beter.
lekker vicky Je kleine meisje is snel weer thuis!Adenovirus is heel naar. Linde heeft het ook gehad en die heeft zo'n 7 weken lang diarree gehad. Kon die billen daarna echt even niet meer zien.
We hebben toen eens soort ors gekregen van de huisarts om uitdrogen te voorkomen. Hopelijk raakt ze snel verlost van het virus en de schimmel. Die arme meid heeft het ook niet getroffen zeg...
Krijg je nou ook nog tips mee van het ziekenhuis? Hebben ze bijvoorbeeld veel aanpassingen gedaan in haar ritme of is dat eigenlijk grotendeels hetzelfde gebleven?
Tess naar huis. Hebben ze nou eigenlijk iets gevonden?
Hebben jullie een plan de campagne?
Maar ergens eigenlijk wel 'jammer' dat ze daar de geweldige baby uithing...
Hoop dat de rust nu dan echt terug keert.
Wat fijn dat Tess naar huis mag en hopelijk gaat het thuis nu ook beter of nog liever gewoon goed!!hopelijk gaat het een stuk beter en kunnen jullie nu als gezinnetje van elkaar genieten
Ik meen tussen de regels door te hebben gelezen dat ze die stinkende poep pas in het zkh had. Heel goed mogelijk dat ze het virus dus in het zkh heeft opgelopen... Hoort natuurlijk niet, maar het gebeurt wel eens.
Ik hoop dat het thuis ook beter gaat, meid!
vandaag wordt het gezinnetje weer compleet!quote:Op donderdag 13 augustus 2009 13:36 schreef chacama het volgende:
Vicky, Hoe is het nu ze weer thuis is?
Gistermiddag was het weer ff foute boel, ze wilde niet slapen en was helemaal over de zeik. Gisteravond is ze lief gaan slapen en om half 10 hebben we haar in bad gedaan. Toen om 22.00 een fles en om 22.30 lag ze in bed tot 6.00!
Vanmorgen weer flesje en om 7.00 was het weer richting bed, toen heeft ze geslapen tot half 9 geloofik. Half 10 een flesje, toen spelen en slapen in de mc want we gingen even weg. 14.10 uur weer een fles en ze ligt nu net in bedje.
Super Vicky. Klinkt als een goed begin! Ga zo door kleine Tess!Zelf heb ik er directe geen ervaring mee, beide meiden huilen/huilden zelfs erg weinig en slapen prima, maar heb het wel van dichtbij meegemaakt met een vriendin van me.
Ik heb het dan ook regelmatig van haar overgenomen omdat ze er echt stapelgek van werd, later bleek dat haar kleintje KISS-syndroom heeft, gelukkig ging het met behandelingen bij de osteopaat al heel snel beter.
Lekker weer compleet ook!
Het gaat eigenlijk harstikke goed thuis. Ze slaapt in haar eigen bedje en 's nachts slaaptz e door. Alleen tussen 4 en 6 maakt ze er een potje van, dan slaapt ze maar heel ff en is daarna jengelig...
In zijn bedje leggen resulteert in volledig overstuur zijn
Maar hoeveel slaapt ze nu dan Vicky? Jesse slaapt snachts wel van 2200 tot 6 a 7 ongeveer. Maar overdag.... Op bezoek kan niet, want hij begint te huilen en hard. Het enige wat hij wil is bij je zitten en rondgelopen worden. Stil zitten is geen optie.
Komt vanzelf goed is de meest gehoorde reactie.
[ Bericht 41% gewijzigd door #ANONIEM op 14-08-2009 18:06:28 ]
TheFrankey, klinkt alsof Jesse gewoon oververmoeid en overprikkeld is en daardoor niet kan slapen. Misschien wat meer regelmaat proberen in te bouwen in de dagindeling? En bij de eerste signalen van vermoeidheid toch proberen in bed te leggen, hoe langer je dat uistelt hoe vermoeider hij wordt en hoe moeilijker hij in slaap komt. Die vicieuze cirkel moet doorbroken worden en dat kost eerst best wat bloed zweet en tranen, maar al gauw zal blijken dat het zijn vruchten afwerpt.
Succes!
Sorry, ben wat warrig en kan het niet zo goed omschrijven als ik zou willen
Alleen hij wil soms echt niet in bed. Schreeuwen of zijn leven er vanaf hangt. En dat houd ie uren vol! Komende donderdag even aangeven bij het CB / Arts als hij voor zijn prikjes komt
Over regelmaat:
Dit is bij ons best lastig. Soms komt hij al na 3 uur weer voor een voeding en soms heeft hij na 4uur nog geen honger.
4u is wel de deadline, daarna krijgt hij zowieso. Maar laat dan gerust 60 staan van de 200. En een andere keer lijkt hij wel meer te willen dan 200.
Het gaat wel beter dan pakweg 4 weken geleden. Hij is ook nog maar 8 weken
[ Bericht 30% gewijzigd door #ANONIEM op 14-08-2009 22:48:27 ]
quote:Nee ook niet. In een draagzak wel. Maar dat doe je ook geen 3uur. Als we met hem gaan wandelen zakt hij wel af, maar zo snel hij merkt dat we stilstaan of hij weer thuis is is hij wakker.Op vrijdag 14 augustus 2009 22:46 schreef livelink het volgende:
Moeilijk, TheFrankey. Ik hoop dat het CB je een beetje goede tips kan geven. Valt hij wel in slaap als je hem dicht bij je houdt?
Evengoed zijn er ook momenten dat hij een half uurtje lekker met ons kan spelen of even in de wipper zitten. Erg onvoorspelbaar. En nou is een baby ook niet voorspelbaar maar bij ons is elke dag weer een verassing hoe hij zal zijn.
Het is evengoed wel een schat hoor!
Ook kun je een vast ritueel inbrengen voor het naar bed gaan. Hierdoor weet ie op DEN duur wat ie kan verwachten en zal ie zich hopelijk makkelijker overgeven aan de slaap.
Sterkte ermee, lijkt me niet makkelijk allemaal.
TF, kijk even wat het CB over inbakeren zegt. Dit zou kunnen helpen om rust te brengen. En wat tex zegt. Het hoeft geen regelmaat van klok te zijn, maar wel regelmaat van ritme. Over het algemeen wordt op deze leeftijd toch 2 uur op 2 uur slaap gehanteerd - als ik me niet vergis -. Maud sliep overdag erg veel in de draagdoek, maar kon 's nachts wel goed in d'r eigen bed slapen.
In elk geval erg veel sterkte. Vermoeidheid bij kinderen, kost ook bij jou ernergie.
Heeft hij een eigen kamertje waar hij slaapt? Een omgeving met zo weinig mogelijk prikkels (1 knuffeltje in bed) kan misschien ook helpen. Christan heeft de eerste 4 maanden overdag in de box geslapen maar daarna werd het te onrustig voor hem en legde ik hem ook overdag in zijn bedje.
Ze vermoeden verborgen reflux en derhalve moeten we de voeding nu indikken met johannesbroodpitmeel van nutriton. Maar daar krijgt hij dus weer dikke kramp van...pffffff
Hoe is het bij jullie Vicky
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 21-08-2009 13:57:20 ]
quote:Yep, helemaal weg.Op vrijdag 21 augustus 2009 17:30 schreef Ca.ra het volgende:
Wel heel mooi dat dat dan doorbroken is Vicky. Ik denk dat dat het laatste restje schuldgevoel over de opname ook wel weggenomen zal hebben, of niet?
Tis niet zo dat ze helemaal niet meer huilt hoor. Afgelipen zaterdaf was het weer ff helemaal mis maar toen had ze krampjes.
Ik merk ook heel duidelijk dat als ik van het 'strakke' schema
afwijk, ze daar heel duidelijk op reageert.
Ik ga morgen met mijn moeder en de kids op vakantie en ik ben heel benieuwd hoe Tess reageert op weer een andere omgeving.
fijn.En nooit meer huilen... nee dat zou ook niet normaal zijn he. Zeker als je weet dat ze gewoon gevoelig is voor rust, ritme en regelmaat enzo.
Veel plezier op vakantie!!!
Fijne vakantie
Ik zie aan mijn lief hoe heftig het kan zijn als je kind veel huilt en niet slaapt... Dat wens je niemand toe.
Ik hoop dat het stilletjes aan steeds beter zal gaan!
TF, sterkte!
We houden het concept Eten -> Spelen -> En bij de eerste tekenen van moeheid in bed. En dan ook alleen zijn eigen bed. Niet in de box slapen etc.
Hij heeft vandaag alleen tot nu toe al 7uur geslapen. Normaal slaapt hij maar met moeite 2uur overdag.
Ben wel benieuwd hoe hij het snachts gaat doen. Hij sliep normaal van 10 tot 7 smorgens maar nu hij zoveel geslapen heeft vandaag ben ik erg benieuwd.......
quote:Hij heeft evengoed de hele nacht geslapen. Tot 7 uur toen hebben we hem wakker gemaakt voor de fles. Daarna wou hij niet meer slapen. Smiddags ook niet meer dan drie kwartier. Maar hij kan het wel heeft hij bewezen dus we houden vol.Op zaterdag 29 augustus 2009 15:44 schreef chacama het volgende:
Klinkt goed TF. Hoe is het gegaan vannacht? En is ie ook minder prikkelbaar? Is het al te merken? Succes in elk geval!
1 ding hebben we wel direct weer veranderd: Volgens het boek moeten we smorgens fles geven, spelen en dan weer naar bed. Dit werkt vroeg in de ochtend niet en daarom hebben we hem vanmorgen op zijn kamertje een fles gegeven en daarna direct weer in bed gelegd. Hij heeft geslapen daarna tot 20 over 10.
Elke dag is nog anders. maar hij huilt in elk geval een heel stuk minder. En eigenlijk alleen nog maar als hij honger heeft of te moe is geworden.
Als hij schrikt, bijvoorbeeld de buren die angstaanjagend hard met de deuren van hun huis omgaan, dan begint hij wel wat harder re huilen. Helaas.
Maar het gaat de goede kant op. We zijn nog geen week bezig met de medicijnen en de R R R maar toch hebben we al een heel andere baby
Ook wij zijn hier zaterdag mee begonnen en ook hier lijkt het zijn vruchten af te werpen!
We hebben onze jongens ook ieder een eigen kamer gegeven, zodat ze elkaar niet meer wakker huilen en we ook het ritme van ieder goed in de gaten kunnen houden. Anders moet je toch weer het kamertje in omdat je 1 van 2 naar bed wilt brengen als die later verschijnselen van moeheid vertoont.quote:Goed omschreven kersjes! Wij zijn ook begonnen (zaterdag) en het lijkt echt zijn vruchten af te werpen (zie vorige post)Op vrijdag 14 augustus 2009 20:28 schreef Kersjes het volgende:
Vicky, dat klinkt goed allemaal!
TheFrankey, klinkt alsof Jesse gewoon oververmoeid en overprikkeld is en daardoor niet kan slapen. Misschien wat meer regelmaat proberen in te bouwen in de dagindeling? En bij de eerste signalen van vermoeidheid toch proberen in bed te leggen, hoe langer je dat uistelt hoe vermoeider hij wordt en hoe moeilijker hij in slaap komt. Die vicieuze cirkel moet doorbroken worden en dat kost eerst best wat bloed zweet en tranen, maar al gauw zal blijken dat het zijn vruchten afwerpt.
Succes!
Sorry, ben wat warrig en kan het niet zo goed omschrijven als ik zou willen
quote:Ja we gaan door! Het werkt vrij goed. Alhoewel het 30 minuten laten huilen wij niet helemaal volgen. We hanteren het volgende:Op maandag 31 augustus 2009 21:35 schreef mikoxx het volgende:
Wat goed TheFrankey! Doorzetten doorzetten doorzetten...!!!
Ook wij zijn hier zaterdag mee begonnen en ook hier lijkt het zijn vruchten af te werpen!
- Eerst even laten huilen. Minuut of 10. Als er pauzes in de huiltjes komen van een paar seconde dan gaan we erheen.
- Vervolgens sussen we hem door onze hand op zijn buikje te leggen
- Als hij zijn ogen sluit halen we voorzichtig de hand weg en gaan stilletjes weg
Die laatste stap herhalen we tot hij slaapt. Meestal 2 a 3 keer.
Als hij echter bij het neerleggen en na 10 minuten overstuur dreigt te raken, dan halen we hem uit bedje en gaan met hem zitten in de stoel op zijn kamer. Als hij wat tot rust gekomen is leggen we hem weer neer.
Indien het echt niet gaat, gaat hij weer mee naar beneden en proberen we het na zijn volgende fles weer.
Op deze manier werkt het voor ons het beste. Wel vermoeiend maar ook hier lijkt het zijn vruchten af te gaan werpen. Hij huilt steeds korter en slaapt eerder in. Alhoewel er ook momenten zijn dat hij daar anders over denkt.
Voorop staat: De aanhouder wint (nu maar ervanauit gaan dat wij dat zijn haha)
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 31-08-2009 22:07:50 ]
Voorspelbaarheid en regelmaat maken het allemaal een stuk "makkelijker"
Hier gaat het ook weer beter dan vorige week toen we op vakantie waren.
Ze slaapt iig weer een stuk beter in d'r bedje. Het lastige is alleen dat ik nu Amber moet brengen en halen van en naar de psz op de tijden dat Tess slaapt. Moet eens gaan kijken hoe ik dat allemaal moet gaan doen...
Misschien merk je er strakjes niks meer van.
Hier is het wel zo dat het nog steeds aan mijn zoontje (hij is nu 22 maanden) te merken is.
Hij is nog steeds snel overprikkeld en sneller van slag. Het gaat steeds iets beter, maar hij is pas sinds een maand of 4 niet meer eenkennig. Volgens het CB kwam dit dan ook waarschijnlijk omdat hij zoveel gehuild heeft. Hij had meer tijd nodig om van mij "los te raken".
En omdat ik hem 4 maanden lang heb rondgedragen omdat hij alleen maar huilde. Bij mijn eerste leerde ik haar soorten huiltjes kennen, maar bij mijn zoontje kwam dat pas veel later. Ik kon dus ook geen onderscheid maken tussen huilen van de pijn en huilen om te manipuleren.
Met een beetje mazzel groeit jouw kleintje er wat makkelijker overheen.
[ Bericht 31% gewijzigd door mikoxx op 01-09-2009 16:09:58 ]
Vandaag geen prikkels, lekker thuis en dat gaat direct wat beter. Nog maar even wachten dus met drukke uitstapjes.
BTW echt van een huilbaby wil ik absoluut niet spreken. Zo erg is het lang niet (meer). Ik weet niet hoe dat voor de rest geld maar allicht kunnen we de topictitel (in overleg met Vicky) wijzigen in iets vriendelijkers....bijv. Moeilijke baby's :-)
[ Bericht 23% gewijzigd door #ANONIEM op 01-09-2009 19:02:33 ]
Hoe zijn de afgelopen 2 nachten verlopen?
6uur savonds een fles. Dan spelen en wakker zijn. Tegen 8 is hij moe en gaat hij direct plat. Dan slaapt hij meestal na 10 minuten huilen / speentje erin.
Dan rond 10 uur wakker maken voor de nachtsfles en vervolgens maak ik hem rond 7u smorgens weer wakker.
Hopen dat dit aanhoud!!!
En inderdaad, hopen dat het doorzet!
De definitie is (volgens de boekjes)
- meer dan 3 uur per dag huilen
- meer dan 3 dgn in de week
- meer dan 3 weken.
Dat haalde Isa makkelijk. Ze is geboren in het ziekenhuis na een gecompliceerde zwangerschap (placenta preavia)
Na de bevalling is ze gelijk opgenomen omdat ze een enorm bloedverlies had (HB van 3.0) en dus kreeg ze een bloedtransfusie en zuurstof... Ze heeft in totaal een dag of 8 in het zh gelegen.
Toen we thuis kwamen was ze dus ruim een week en die week (week 2 en 3) gingen nog wel redelijk maar aan het einde van week 3 begon het huilen. Eerst waren het krampjes tegen de avond maar al snel kwam het huilen ook op andere momenten en voordat de vierde week voorbij was huilde ze al 3-5 uur per dag. Dit is uiteindelijk gegroeid naar 6-8 uur huilen per dag tussen week 6 en 9... die waren echt het ergst...
8 uur huilen voelt namelijk als 16 uur huilen... er zaten dagen bij dat je het kon hebben maar er zaten ook dagen bij dat je hara om 10.00 uur sochtends al achter het behang kon plakken.
Flessen geven was (en is ook nog steeds) een drama. Na 25% rustig drinken werd er geworsteld, gewurmd gedraaid, gewrongen alles behalve drinken. Stopte je dan met de fles dan kon je de klok er op gelijkz etten dat je na 1 uur weer kon beginnen.
In week 7-8 waren we het beu. We zagen haar ook steeds iets wegslikken ((verborgen)reflux) en zijn we bij een Osteopaat geweest, in totaal 4 x geweest maar nou niet echt een gevoel gehad dat het hielp.. in die 4 wkn zitten ook 28 dgn misschien hebben die ook wel wat goed gedaan.
We liepen vw de complexe bevalling ook nog bij een KA 2-wekelijks dus gelukkig konden we daar ook veel kwijt... echter die was van mening dat het allemaal erg is maar dat als er geen medische oorzaak is (slechte gewichts ontwikkeling) je gewoon het even moet aankijken en je niet gelijk reflux medicijnen (zantrac/losec) moet gaan voorschrijven of anders ingrijpen. Volgens hem was er geen echte noodzaka tot medsich handelen dus hij wilde de magische leeftijdsgrens van 3 maanden afwachten (mits haar situatie niet verslechterde).
Dat was week 8 toen we dat hoorde en viel ons heel erg zwaar... nog meer huilen ?!?!?!!
Dit waren samen met die 2 weken daarvoor en week 8-9-10-11-12 de zwaarste weken.
Maar nu het goede nieuws ondanks dat ik die KA een aantal keren heb vervloekt had hij wel gelijk... na week 12 ging het ineens een klein beetje makkelijker (zeg 10%) en de week er op was het huilen weer wat minder en zo ging het vanaf week 12 langzaam beter. Ze is nu week 15 en in die 3-4 laatste wkn is het ene compleet andere baby geworden.
Dus misschien een opsteker voor diegene die er nog mee zitten het kan beter worden als je geluk hebt al na een maand of 3-4
quote:Exact hetzelfde verhaal hier. Ik begrijp je gevoel ook helemaal. Mijn zoon is nu 5 maanden en zit al sinds maand 2,5 aan de Zantac, dit werkt voor ons gevoel erg goed. Je merkt nml dat als hij een dosis niet gehad heeft (lees direct uitgespuugd of later ) dat hij meteen kribbiger word. Het blijft een moeilijke baby,Op donderdag 26 november 2009 15:34 schreef tinny het volgende:
knip