R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Een kind kan nog geen volwassen beslissingen maken, dat is de reden waarom kinderen niet mogen stemmen, geen auto mogen rijden, niet mogen drinken, naar school moeten en zo nog veel meer.quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 22:37 schreef Isegrim het volgende:
[..]
De belangrijkste betrokkene lijkt mij het kind in kwestie.
Omdat kinderen niet in staat zijn om belangrijke keuzes in hun leven te maken.
Dus vind ik, je moet een kind niet voor sex kunnen laten kiezen, je moet dat kind beschermen tegen zichzelf en anderen.
Niks is zo beinvloedbaar als een kind....
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Hoe weet jouw kind dit?quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 19:52 schreef snakelady het volgende:
de oudste is 4 jaar en heeft soms al wat vragen, waarom ze zelf een plassertje heeft en jongens een piemeltje bv.
What lies in the shadow of the statue?
Zoals ieder kind van die leeftijd dat weet.quote:
Ten eerste ziet ze mij en mijn man ook wel eens naakt.
Ze ziet andere kindjes wel eens naakt, bv op de peuterspeelzaal en op school als ze naar de toilet gaan.
Als ik een baby van een vriendin die hier is ga verschonen of in bad doe.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik was 9~10, en het was een man.quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 23:25 schreef snakelady het volgende:
[..]
Dat kan, maar de meerderheid heeft er wel problemen mee op latere leeftijd, dus het is het risico niet waard lijkt me.
Nogmaals, een kind heeft geen sexuele contacten nodig om normaal te kunnen functioneren, in 99 van de 100 gevallen zal het kind juist niet normaal kunnen functioneren als het op jonge leeftijd sexuele contacten heeft gehad met een volwassenen.
Overigens ben jij een man, het is bewezen dat een jongen die ( meestal wel al boven de 10 jaar) sexuele contacten heeft gehad met een volwassen vrouw minder kans heeft er trauma's aan over te houden dan waneer een kind ( zowel jongens als meisjes) sexuele contacten hebben heeft met een volwassen man.
Mijn man was 12 jaar toen hij zijn maagdelijkheid verloor aan een vrouw van 18, ook geen gezonde relatie maar ook geen trauma's gelukkig.
Maar hij is er ook niet blij mee, puur omdat hij geen idee had waar hij mee bezig was en er daarom ook niet echt van kon genieten.
Ik vind trouwens dat je wel heel veel aannames doet en cijfers uit de lucht plukt om ze hier als feit weer te geven. En dat is nou juist het punt dat wordt gemaakt in de OP. Jij redeneert uit wat 'de maatschappij vind', telt daar je eigen mening/ervaring bij op en presenteert dat als de waarheid. Zo hoeft het dus niet te zijn.
Mogen kinderen wel seksspelletjes met elkaar doen?quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 23:27 schreef snakelady het volgende:
[..]
Een kind kan nog geen volwassen beslissingen maken, dat is de reden waarom kinderen niet mogen stemmen, geen auto mogen rijden, niet mogen drinken, naar school moeten en zo nog veel meer.
Omdat kinderen niet in staat zijn om belangrijke keuzes in hun leven te maken.
Dus vind ik, je moet een kind niet voor sex kunnen laten kiezen, je moet dat kind beschermen tegen zichzelf en anderen.
Niks is zo beinvloedbaar als een kind....
Ik vind dat wij kinderen schromelijk onderschatten.
Dat ben ik in zoverre met je eens dat er sprake zou kunnen zijn van consensuele seksuele handelingen; alleen, het onderscheid met non-consensuele seks lijkt me onmogelijk te handhaven, aangezien kinderen over het algemeen zelf dat onderscheid niet kunnen maken. Je hebt dan de keuze tussen tussen twee zienswijzes: ofwel dat seks tussen kinderen en volwassenen (onder de dertien, en boven de achttien) wordt beschouwd als per definitie consensueel, of wordt beschouwd als per definitie non-consensueel. De laatste zienswijze lijkt me een stuk minder schadelijk, ten eerste omdat het kinderen beschermt tegen misbruik waar ze zelf niet goed woorden aan kunnen geven, en ten tweede omdat het niet meer vraagt dan beheersing van de volwassen partij. Ik acht het dan ook in alle gevallen verwerpelijk als er seksuele handelingen tussen volwassenen en kinderen plaatsvinden, simpelweg omdat de gevolgen voor het kind niet zijn in te schatten, en omdat de volwassene zich dermate in een machtspositie bevindt dat diegene daar op een verantwoordelijke wijze mee om zouden moeten gaan.quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 22:59 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Veel kinderen zijn daartoe prima in staat, andere niet. Niet veel anders dan bij volwassenen. Daarom doe ik liever geen algemene uitspraken.
Dat lijkt me een wezenlijk andere situatie; ten eerste bestaat daarin niet automatisch de min of meer hiërarchische relatie die bestaat tussen een volwassene en een kind, en ten tweede valt zoiets geen van beide partijen echt aan te rekenen, omdat het kinderen zijn, en schade voor de wederpartij niet evident is.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 07:42 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Mogen kinderen wel seksspelletjes met elkaar doen?
Ik vind dat wij kinderen schromelijk onderschatten.
Er hoeft geen sprake te zijn van een hiërarchische relatie. Is vaak het geval, maar is geen wet van Meden en Perzen imo.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 07:57 schreef Reya het volgende:
[..]
Dat lijkt me een wezenlijk andere situatie; ten eerste bestaat daarin niet automatisch de min of meer hiërarchische relatie die bestaat tussen een volwassene en een kind, en ten tweede valt zoiets geen van beide partijen echt aan te rekenen, omdat het kinderen zijn, en schade voor de wederpartij niet evident is.
Jij hebt het over wetgeving en algemene stelregels. Ik niet. Ik weet niet of ik überhaupt een voorstander ben van wetgeving op dit gebied. Ik denk dat de strafbaarheid van verkrachting afdoende is. De afweging kan dan per geval worden gemaakt in plaats van alles over één kam te scheren.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 07:54 schreef Reya het volgende:
[..]
Dat ben ik in zoverre met je eens dat er sprake zou kunnen zijn van consensuele seksuele handelingen; alleen, het onderscheid met non-consensuele seks lijkt me onmogelijk te handhaven, aangezien kinderen over het algemeen zelf dat onderscheid niet kunnen maken. Je hebt dan de keuze tussen tussen twee zienswijzes: ofwel dat seks tussen kinderen en volwassenen (onder de dertien, en boven de achttien) wordt beschouwd als per definitie consensueel, of wordt beschouwd als per definitie non-consensueel. De laatste zienswijze lijkt me een stuk minder schadelijk, ten eerste omdat het kinderen beschermt tegen misbruik waar ze zelf niet goed woorden aan kunnen geven, en ten tweede omdat het niet meer vraagt dan beheersing van de volwassen partij. Ik acht het dan ook in alle gevallen verwerpelijk als er seksuele handelingen tussen volwassenen en kinderen plaatsvinden, simpelweg omdat de gevolgen voor het kind niet zijn in te schatten, en omdat de volwassene zich dermate in een machtspositie bevindt dat diegene daar op een verantwoordelijke wijze mee om zouden moeten gaan.
Ik kan me toch moeilijk voorstellen dat het niet het geval is; bij dergelijk jonge kinderen geldt dat hun vrijheid nog altijd beperkt wordt door de volwassene waar het kind aan is toevertrouwd, m.a.w.: er bestaat een hiërarchische relatie, aangezien het kind op zekere momenten de aanwijzingen van de volwassene zal moeten volgen.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 08:12 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Er hoeft geen sprake te zijn van een hiërarchische relatie. Is vaak het geval, maar is geen wet van Meden en Perzen imo.
Eerder heb ik al gemotiveerd dat een afweging per geval maken altijd het meest wenselijk is, maar dat dat in dat geval ook bijzonder lastig is, aangezien ik betwijfel of het onderscheid tussen consensuele en non-consensuele seks bij een relatie tussen een kind en een volwassene goed en wel te maken valt.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 08:16 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Jij hebt het over wetgeving en algemene stelregels. Ik niet. Ik weet niet of ik überhaupt een voorstander ben van wetgeving op dit gebied. Ik denk dat de strafbaarheid van verkrachting afdoende is. De afweging kan dan per geval worden gemaakt in plaats van alles over één kam te scheren.
De cijfers die ik geef zijn niet uit de lucht geplukt, daar is uitgebereid onderzoek naar gedaan door erkende mensen.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 03:34 schreef stbabylon het volgende:
[..]
Ik was 9~10, en het was een man.
Ik vind trouwens dat je wel heel veel aannames doet en cijfers uit de lucht plukt om ze hier als feit weer te geven. En dat is nou juist het punt dat wordt gemaakt in de OP. Jij redeneert uit wat 'de maatschappij vind', telt daar je eigen mening/ervaring bij op en presenteert dat als de waarheid. Zo hoeft het dus niet te zijn.
Ik vertel alleen mijn eigen ervaring en mijn eigen mening, wat de meerderheid van de maatschappij ervan vind doet er niet toe.
Toen bij mij het misbruik begon wist ik al dat het niet klopte, maar durfde niks te zeggen tegen iemand omdat ik toen dacht dat het bij ieder meisje gebeurde, maar toch voelde ik me er absoluut niet goed bij.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Als ik het goed begrijp heb je vroeger sex gehad met een man, en je zegt dat je het lekker vond er ervan genoot. Ik vind het niet heel raar dat dit wat wenkbrauwen doet fronsen.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 03:34 schreef stbabylon het volgende:
[..]
Ik was 9~10, en het was een man.
Ik vind trouwens dat je wel heel veel aannames doet en cijfers uit de lucht plukt om ze hier als feit weer te geven. En dat is nou juist het punt dat wordt gemaakt in de OP. Jij redeneert uit wat 'de maatschappij vind', telt daar je eigen mening/ervaring bij op en presenteert dat als de waarheid. Zo hoeft het dus niet te zijn.
Wat vond je fijn, het fysieke contact? Dat hij jouw bevredigde? Vond je het fijn om hem te bevredigen? In je profiel staat dat je hetero bent, maar als kunt wel genoten hebt van een sexuele relatie met een volwassen man. Dat maakt de situatie nog iets moeilijker te bevatten voor de buitenstaander.
Of vond je jullie relatie fijn, gaf hij je cadeaus of deed hij je beter voelen? En vertelde je dat dan ook in je omgeving (vriendjes, familie), en zo ja hoe reageerden die dan?
Ik wil je niet veroordelen, in tegendeel, ik gun iedereen een leuke tijd. Ik heb alleen wat moeite je in jouw situatie te verplaatsen, dus misschien dat deze vragen wat meer begrip kunnen kweken.
The Economist, vorige week:
quote:America's unjust sex laws
Aug 6th 2009
From The Economist print edition
An ever harsher approach is doing more harm than good, but it is being copied around the world
IT IS an oft-told story, but it does not get any less horrific on repetition. Fifteen years ago, a paedophile enticed seven-year-old Megan Kanka into his home in New Jersey by offering to show her a puppy. He then raped her, killed her and dumped her body in a nearby park. The murderer, who had recently moved into the house across the street from his victim, had twice before been convicted of sexually assaulting a child. Yet Megan’s parents had no idea of this. Had they known he was a sex offender, they would have told their daughter to stay away from him.
In their grief, the parents started a petition, demanding that families should be told if a sexual predator moves nearby. Hundreds of thousands signed it. In no time at all, lawmakers in New Jersey granted their wish. And before long, “Megan’s laws” had spread to every American state.
America’s sex-offender laws are the strictest of any rich democracy. Convicted rapists and child-molesters are given long prison sentences. When released, they are put on sex-offender registries. In most states this means that their names, photographs and addresses are published online, so that fearful parents can check whether a child-molester lives nearby. Under the Adam Walsh Act of 2006, another law named after a murdered child, all states will soon be obliged to make their sex-offender registries public. Such rules are extremely popular. Most parents will support any law that promises to keep their children safe. Other countries are following America’s example, either importing Megan’s laws or increasing penalties: after two little girls were murdered by a school caretaker, Britain has imposed multiple conditions on who can visit schools.
Which makes it all the more important to ask whether America’s approach is the right one. In fact its sex-offender laws have grown self-defeatingly harsh (see article). They have been driven by a ratchet effect. Individual American politicians have great latitude to propose new laws. Stricter curbs on paedophiles win votes. And to sound severe, such curbs must be stronger than the laws in place, which in turn were proposed by politicians who wished to appear tough themselves. Few politicians dare to vote against such laws, because if they do, the attack ads practically write themselves.
A whole Wyoming of offenders
In all, 674,000 Americans are on sex-offender registries—more than the population of Vermont, North Dakota or Wyoming. The number keeps growing partly because in several states registration is for life and partly because registries are not confined to the sort of murderer who ensnared Megan Kanka. According to Human Rights Watch, at least five states require registration for people who visit prostitutes, 29 require it for consensual sex between young teenagers and 32 require it for indecent exposure. Some prosecutors are now stretching the definition of “distributing child pornography” to include teens who text half-naked photos of themselves to their friends.
How dangerous are the people on the registries? A state review of one sample in Georgia found that two-thirds of them posed little risk. For example, Janet Allison was found guilty of being “party to the crime of child molestation” because she let her 15-year-old daughter have sex with a boyfriend. The young couple later married. But Ms Allison will spend the rest of her life publicly branded as a sex offender.
Several other countries have sex-offender registries, but these are typically held by the police and are hard to view. In America it takes only seconds to find out about a sex offender: some states have a “click to print” icon on their websites so that concerned citizens can put up posters with the offender’s mugshot on trees near his home. Small wonder most sex offenders report being harassed. A few have been murdered. Many are fired because someone at work has Googled them.
Registration is often just the start. Sometimes sex offenders are barred from living near places where children congregate. In Georgia no sex offender may live or work within 1,000 feet (300 metres) of a school, church, park, skating rink or swimming pool. In Miami an exclusion zone of 2,500 feet has helped create a camp of homeless offenders under a bridge.
Make the punishment fit the crime
There are three main arguments for reform. First, it is unfair to impose harsh penalties for small offences. Perhaps a third of American teenagers have sex before they are legally allowed to, and a staggering number have shared revealing photographs with each other. This is unwise, but hardly a reason for the law to ruin their lives. Second, America’s sex laws often punish not only the offender, but also his family. If a man who once slept with his 15-year-old girlfriend is barred for ever from taking his own children to a playground, those children suffer.
Third, harsh laws often do little to protect the innocent. The police complain that having so many petty sex offenders on registries makes it hard to keep track of the truly dangerous ones. Cash that might be spent on treating sex offenders—which sometimes works—is spent on huge indiscriminate registries. Public registers drive serious offenders underground, which makes them harder to track and more likely to reoffend. And registers give parents a false sense of security: most sex offenders are never even reported, let alone convicted.
It would not be hard to redesign America’s sex laws. Instead of lumping all sex offenders together on the same list for life, states should assess each person individually and include only real threats. Instead of posting everything on the internet, names could be held by the police, who would share them only with those, such as a school, who need to know. Laws that bar sex offenders from living in so many places should be repealed, because there is no evidence that they protect anyone: a predator can always travel. The money that a repeal saves could help pay for monitoring compulsive molesters more intrusively—through ankle bracelets and the like.
In America it may take years to unpick this. However practical and just the case for reform, it must overcome political cowardice, the tabloid media and parents’ understandable fears. Other countries, though, have no excuse for committing the same error. Sensible sex laws are better than vengeful ones.
Maar wat wil je hier nu mee zeggen? dat we niet door moeten slaan?
Tuurlijk moeten we niet doorslaan, maar we moeten toch ook onze kinderen beschermen.
Ik zou het ook graag willen weten als een pedofiel die echt iets heeft gedaan tegenover mij woont.
Maar ik ken ook de andere kant, mijn oom is vals beschuldigd dooreen meisje, hij woont in een dorp en het verhaaltje ging snel rond, zijn hele gezin werd getreiterd.
Zelfs na dat uitkwam dat het valse beschuldigingen waren.
Het is ook erg lastig om een middenweg te vinden, maar vind het wel erg vreemd dat niemand reageerd op het feit dat een kind geen sex nodig heeft om normaal te kunnen functioneren, dus waarom het risico nemen?
Heel simpel, omdat het alleen maar gaat om de pedofiel en zijn gevoelens, een pedofiel denkt niet, 'hmm, dat kind heeft zo'n behoefte aan sexuele contacten met een volwassene, laat ik het dan maar doen om hem/haar te helpen.'
Tuurlijk niet, een actieve pedofiel voelt zich sexueel aangestrokken tot kinderen en zoekt dus een kind waarmee hij een zogenaamde consensuele sexuele relatie mee kan aangaan.
We kunnen allerlei leuke smoesjes gaan verzinnen om het te rechtvaardigen, maar feit blijft, een kind hoeft geen sex te hebben om zich goed te kunnen ontwikkelen en goed te kunnen functioneren, de kans is wel heel groot dat als een kind wel sex heeft met een volwassene dat het zich niet goed ontwikkeld en dat het niet goed kan functioneren.
Dus waarom het risico nemen? puur en alleen voor de behoefte van de pedofiel?
Tuurlijk moeten we niet doorslaan, maar we moeten toch ook onze kinderen beschermen.
Ik zou het ook graag willen weten als een pedofiel die echt iets heeft gedaan tegenover mij woont.
Maar ik ken ook de andere kant, mijn oom is vals beschuldigd dooreen meisje, hij woont in een dorp en het verhaaltje ging snel rond, zijn hele gezin werd getreiterd.
Zelfs na dat uitkwam dat het valse beschuldigingen waren.
Het is ook erg lastig om een middenweg te vinden, maar vind het wel erg vreemd dat niemand reageerd op het feit dat een kind geen sex nodig heeft om normaal te kunnen functioneren, dus waarom het risico nemen?
Heel simpel, omdat het alleen maar gaat om de pedofiel en zijn gevoelens, een pedofiel denkt niet, 'hmm, dat kind heeft zo'n behoefte aan sexuele contacten met een volwassene, laat ik het dan maar doen om hem/haar te helpen.'
Tuurlijk niet, een actieve pedofiel voelt zich sexueel aangestrokken tot kinderen en zoekt dus een kind waarmee hij een zogenaamde consensuele sexuele relatie mee kan aangaan.
We kunnen allerlei leuke smoesjes gaan verzinnen om het te rechtvaardigen, maar feit blijft, een kind hoeft geen sex te hebben om zich goed te kunnen ontwikkelen en goed te kunnen functioneren, de kans is wel heel groot dat als een kind wel sex heeft met een volwassene dat het zich niet goed ontwikkeld en dat het niet goed kan functioneren.
Dus waarom het risico nemen? puur en alleen voor de behoefte van de pedofiel?
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Omdat de vraag of (het ten uitvoering brengen van) pedofilie acceptabel is (in mijn ogen a priori niet, zie ook mijn discussie met Isegrim) slechts een bescheiden deelvraag vormt binnen het gehele maatschappelijke vraagstuk pedofilie.
Heb jij het idee dat je buurt veiliger wordt doordat bekend wordt of, en zoja waar, er veroordeelde pedofielen wonen? Pedofielen hoeven heus niet in eigen buurt toe te slaan, als ze willen toeslaan laten ze zich vast niet tegenhouden door luttele kilometers reisafstand. Het enige directe gevolg is dat mensen die ooit een keer voor pedofilie veroordeeld zijn - ongeacht hun verdere persoonlijke achtergrond, of hun ingeschatte kans op recidive - hun gehele verdere leven praktisch geen menswaardig bestaan meer hebben, omdat ze overal waar ze gaan zullen worden lastig gevallen vanwege het vermeende gevaar dat ze vormen, en evenmin een normale carriere zullen kunnen opbouwen, omdat werkgevers gemakkelijk bekend raken met hun achtergrond. Daarmee veroordeel je pedofielen nogmaals; tot een leven dat niet veel verschilt van dat van een middeleeuwse melaats. Het lijkt me allerminst evident dat dit hun verdere behoefte aan herhaald seksueel contact met kinderen zal indammen; en dat is toch waar het initieel om draaide.
Voorts geldt er in mijn ogen ook nog iets als redemptie; mensen vergeven om hun wandaden, zoals wij voor onze zonden zijn vergeven. Mensen voor een enkele misstap levenslang een stigma meegeven acht ik een barbaarse praktijk; als er dan toch al een aanmerkelijke kans op recidive is, stel ze dan onder verscherpt toezicht, of stel ze desnoods onder levenslange dwangverpleging, maar laat ze niet een dergelijk gruwelijk lot. En, het gedachtengoed van Karl Popper in gedachten: er bestaat niet zoiets als volledige zekerheid. Die alleraardigste, jolige buurman kan op een dag ook een gewelddadige pedofiel, met alle gruwelijke gevolgen van dien, blijken te zijn; je kinderen volledig daartegen beschermen is fictie, en het lijkt me al helemaal niet verstandig om symboolregelgeving als het verspreiden van verblijfgegevens door te voeren.
Heb jij het idee dat je buurt veiliger wordt doordat bekend wordt of, en zoja waar, er veroordeelde pedofielen wonen? Pedofielen hoeven heus niet in eigen buurt toe te slaan, als ze willen toeslaan laten ze zich vast niet tegenhouden door luttele kilometers reisafstand. Het enige directe gevolg is dat mensen die ooit een keer voor pedofilie veroordeeld zijn - ongeacht hun verdere persoonlijke achtergrond, of hun ingeschatte kans op recidive - hun gehele verdere leven praktisch geen menswaardig bestaan meer hebben, omdat ze overal waar ze gaan zullen worden lastig gevallen vanwege het vermeende gevaar dat ze vormen, en evenmin een normale carriere zullen kunnen opbouwen, omdat werkgevers gemakkelijk bekend raken met hun achtergrond. Daarmee veroordeel je pedofielen nogmaals; tot een leven dat niet veel verschilt van dat van een middeleeuwse melaats. Het lijkt me allerminst evident dat dit hun verdere behoefte aan herhaald seksueel contact met kinderen zal indammen; en dat is toch waar het initieel om draaide.
Voorts geldt er in mijn ogen ook nog iets als redemptie; mensen vergeven om hun wandaden, zoals wij voor onze zonden zijn vergeven. Mensen voor een enkele misstap levenslang een stigma meegeven acht ik een barbaarse praktijk; als er dan toch al een aanmerkelijke kans op recidive is, stel ze dan onder verscherpt toezicht, of stel ze desnoods onder levenslange dwangverpleging, maar laat ze niet een dergelijk gruwelijk lot. En, het gedachtengoed van Karl Popper in gedachten: er bestaat niet zoiets als volledige zekerheid. Die alleraardigste, jolige buurman kan op een dag ook een gewelddadige pedofiel, met alle gruwelijke gevolgen van dien, blijken te zijn; je kinderen volledig daartegen beschermen is fictie, en het lijkt me al helemaal niet verstandig om symboolregelgeving als het verspreiden van verblijfgegevens door te voeren.
Eigenlijk kan het me weinig boeien dat de veroordeelde pedofiel dan geen normaal leven meer heeft, heeft het slachtoffer namenlijk ook niet meer, dat zijn de consequenties van zijn daden.
Een veroordeelde pedofiel is in een land als Nederland echt wel schuldig, ik had aangifte gedaan maar wegens gebrek aan bewijs is hij niet veroordeeld, pas later toen een ander meisje er ook mee naar buiten kwam wilde ze verder onderzoeken, de dader is toen naar het buitenland gevlucht.
Ik denk dat vele niet beseffen wat voor effect het kan hebben op een leven om sexueel misbruikt te zijn, tot op de dag van vandaag wordt ik nog in angstzweet wakker.
Ik heb ook levenslang, waarom de dader dan niet?
Het duurde bij mij van ongeveer mijn 8ste tot mijn 12de levensjaar, die 4 jaar hebben mijn leven enorm aangetast op een zeer negatieve wijze.
Ik ben nu gelukkig maar dat heeft me heel veel tijd en moeite gekost, en nog eens in de zoveel tijd stort ik in, ben ik angstig en stel ik mezelf de vraag waarom ik?
Dus nee, ik vergeef het de dader niet, zou niet weten waarom ik hem zou moeten vergeven wat hij mij heeft aangedaan.
Ik ben niet gelovig en ik moet ook gewoon zelf boete doen voor mijn zonden.
En Nee ik kan mijn kinderen niet voor alles beschermen, maar probeer het wel zo goed mogenlijk als ik kan zonder daarin door te slaan.
Maar ik weet wel dat als de buurman een veroordeelde pedofiel is ik mijn dochters daar niet gezellig laat spelen.
Dat is dan een beetje de kat op het spek binden.
Een veroordeelde pedofiel is in een land als Nederland echt wel schuldig, ik had aangifte gedaan maar wegens gebrek aan bewijs is hij niet veroordeeld, pas later toen een ander meisje er ook mee naar buiten kwam wilde ze verder onderzoeken, de dader is toen naar het buitenland gevlucht.
Ik denk dat vele niet beseffen wat voor effect het kan hebben op een leven om sexueel misbruikt te zijn, tot op de dag van vandaag wordt ik nog in angstzweet wakker.
Ik heb ook levenslang, waarom de dader dan niet?
Het duurde bij mij van ongeveer mijn 8ste tot mijn 12de levensjaar, die 4 jaar hebben mijn leven enorm aangetast op een zeer negatieve wijze.
Ik ben nu gelukkig maar dat heeft me heel veel tijd en moeite gekost, en nog eens in de zoveel tijd stort ik in, ben ik angstig en stel ik mezelf de vraag waarom ik?
Dus nee, ik vergeef het de dader niet, zou niet weten waarom ik hem zou moeten vergeven wat hij mij heeft aangedaan.
Ik ben niet gelovig en ik moet ook gewoon zelf boete doen voor mijn zonden.
En Nee ik kan mijn kinderen niet voor alles beschermen, maar probeer het wel zo goed mogenlijk als ik kan zonder daarin door te slaan.
Maar ik weet wel dat als de buurman een veroordeelde pedofiel is ik mijn dochters daar niet gezellig laat spelen.
Dat is dan een beetje de kat op het spek binden.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik kan me uitstekend voorstellen dat je de dader van het delict waarvan jij slachtoffer bent geworden niet kan vergeven, en het is zeer spijtig dat het op die manier een stempel op je leven heeft moeten drukken. Maar betekent dat dat we als maatschappij mensen die - God mag weten om welke reden - een misstap hebben begaan, de rest van hun leven te blijven straffen? Vergelding vormt maar een zeer beperkt gedeelte van ons strafrechtsstelsel, en niet zonder reden. Ik heb niet het idee dat het slachtoffer er veel mee is geholpen dat de dader de rest van diens leven op diens wandaden zal worden aangekeken.
Bovendien, stel, je brengt je kinderen naar school in je auto, en op één ongelukkig moment kijk je even niet uit; een peuter loopt voor je auto en is op slag dood. Een afschuwelijk drama, maar het kan elke automobilist gebeuren. Zou je willen dat de rest van je leven je buren kunnen zien dat door jouw toedoen een kind is gedood? Dat vriendjes en vrioendinnetjes niet bij jou thuis mogen komen, omdat jij zo nochalant bent? Dat buren hun kinderen abrupt van de straat af trekken als jij de sleutel in je contact steekt? Naar een dergelijke maatschappij ga je toe zodra je ieders strafblad maar op straat rond laat slingeren.
Bovendien, stel, je brengt je kinderen naar school in je auto, en op één ongelukkig moment kijk je even niet uit; een peuter loopt voor je auto en is op slag dood. Een afschuwelijk drama, maar het kan elke automobilist gebeuren. Zou je willen dat de rest van je leven je buren kunnen zien dat door jouw toedoen een kind is gedood? Dat vriendjes en vrioendinnetjes niet bij jou thuis mogen komen, omdat jij zo nochalant bent? Dat buren hun kinderen abrupt van de straat af trekken als jij de sleutel in je contact steekt? Naar een dergelijke maatschappij ga je toe zodra je ieders strafblad maar op straat rond laat slingeren.
ik wel hoor...quote:Op woensdag 5 augustus 2009 20:58 schreef Fascination het volgende:
[..]
Precies, wat is de leeftijdscategorie? Rond mijn 13/14 had ik al wel seksuele gevoelens, maar ik gok dat ze wat jongere kinderen bedoelen.
Het lijkt mij overigens niet dat kinderen voor hun puberteit seksuele gevoelens ervaren.
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Uiteraard kunnen er altijd nare dingen gebeuren, een van de kinderen kan ook ernstig ziek worden, sommige zaken heb je gewoonweg niet in de hand.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 23:00 schreef Reya het volgende:
Ik kan me uitstekend voorstellen dat je de dader van het delict waarvan jij slachtoffer bent geworden niet kan vergeven, en het is zeer spijtig dat het op die manier een stempel op je leven heeft moeten drukken. Maar betekent dat dat we als maatschappij mensen die - God mag weten om welke reden - een misstap hebben begaan, de rest van hun leven te blijven straffen? Vergelding vormt maar een zeer beperkt gedeelte van ons strafrechtsstelsel, en niet zonder reden. Ik heb niet het idee dat het slachtoffer er veel mee is geholpen dat de dader de rest van diens leven op diens wandaden zal worden aangekeken.
Bovendien, stel, je brengt je kinderen naar school in je auto, en op één ongelukkig moment kijk je even niet uit; een peuter loopt voor je auto en is op slag dood. Een afschuwelijk drama, maar het kan elke automobilist gebeuren. Zou je willen dat de rest van je leven je buren kunnen zien dat door jouw toedoen een kind is gedood? Dat vriendjes en vrioendinnetjes niet bij jou thuis mogen komen, omdat jij zo nochalant bent? Dat buren hun kinderen abrupt van de straat af trekken als jij de sleutel in je contact steekt? Naar een dergelijke maatschappij ga je toe zodra je ieders strafblad maar op straat rond laat slingeren.
Maar dat betekend niet dat je ze dan maar niet moet beschermen.
Daarbij is jouw voorbeeld een ongeluk, een penis ( of welk lichaamsdeel dan ook) in een kind stoppen is geen ongeluk, dat is een bewuste aktie.
En het zou mij zeker wel helpen als ik zou weten dat mijn dader in de gaten wordt gehouden inplaats van nu in een walhalla (Phillepijnen) leven.
[ Bericht 0% gewijzigd door snakelady op 13-08-2009 01:52:41 ]
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Dat is dus ook mijn standpunt waar het de praktijk betreft. In theorie kan de situatie naar mijn idee zeker consensueel zijn, maar in de praktijk is die afweging vrijwel niet, zo niet onmogelijk, te maken. En de risico's zijn dusdanig groot dat je ze gewoonweg niet moet willen lopen (als rechtsorde).quote:Op woensdag 12 augustus 2009 08:22 schreef Reya het volgende:
[..]
Eerder heb ik al gemotiveerd dat een afweging per geval maken altijd het meest wenselijk is, maar dat dat in dat geval ook bijzonder lastig is, aangezien ik betwijfel of het onderscheid tussen consensuele en non-consensuele seks bij een relatie tussen een kind en een volwassene goed en wel te maken valt.
Dat is mijn standpunt dus ook. In de praktijk zitten er te veel haken en ogen aan sex tussen een kind en een volwassene, maar dat wil nog niet zeggen dat het per definitie fout of verwerpelijk is.quote:Op donderdag 13 augustus 2009 02:22 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Dat is dus ook mijn standpunt waar het de praktijk betreft. In theorie kan de situatie naar mijn idee zeker consensueel zijn, maar in de praktijk is die afweging vrijwel niet, zo niet onmogelijk, te maken. En de risico's zijn dusdanig groot dat je ze gewoonweg niet moet willen lopen (als rechtsorde).
Het is een wat ongebruikelijk woord, maar na enige beraadslaging van de universitaire verzameling woordenboeken ben ik tot de conclusie gekomen dat het een correcte term is, doch wat in onbruik geraakt en vooral van toepassing in de juridische sfeer.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 23:24 schreef Isegrim het volgende:
Volgens mij is 'consensueel' trouwens geen Nederlands woord, maar een weerzinwekkend anglicisme.
|
|
