SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Ik studeer nu al geruime tijd een taal en eigenlijk heb ik nooit echt geweten wat ik ermee wou doen, behalve leraar worden. Nu weet ik dat als dit me niet zou bevallen er altijd nog mogelijkheden zijn zoals de journalistiek ingaan of onderzoek doen, maar toch...
Mijn probleem is dat ik nogal onzeker en snel nerveus ben. Ik weet dat als ik vriendelijk en redelijk ben tegen mijn leerlingen, zij zich niet naar zullen gedragen tegenover mij. Maar ik ben bang dat ik geen orde kan houden, of dat ik niet goed overbreng wat ik wil overbrengen. ook word ik tijdens speeches soms nerveus omdat ik bang ben dat wat ik zeg niet goed is.
Ik weet waarom ik leraar wil worden. Ik houd van de taal en als kind vond ik het altijd het leukste vak dat er op school was. Ik wil kinderen iets meegeven voor de toekomst, ondanks dat ze misschien nooit door zullen hebben hoeveel ze er aan gehad hebben. Ik wil ze interesseren voor een andere cultuur en ik wil ze de sleutel geven tot meer informatie in de wereld...Mijn ouders zijn leraren en het lijkt me echt mooi om ook wat voor mensen te doen, net zoals zij..
Ik doe mijn master leraarschap pas over een jaar of twee, maar ik wil zeker weten of dit het echt voor mij is. Ik loop nu bij een psycholoog om van mijn onzekerheid en nervositeit af te komen. Wat het probleem is , is dat die nervositeit het resultaat is van jarenlang pesten. Ik weet hoe leerlingen kunnen zijn en ik ben bang dat als ik mijn werk niet goed doe, zij me ook niet serieus nemen.
Heeft er iemand ervaring in het onderwijs en is iemand ook door dezelfde twijfels heen gegaan? Hoe hebben jullie dit opgelost?
Ik studeer trouwens Engels.
Mijn probleem is dat ik nogal onzeker en snel nerveus ben. Ik weet dat als ik vriendelijk en redelijk ben tegen mijn leerlingen, zij zich niet naar zullen gedragen tegenover mij. Maar ik ben bang dat ik geen orde kan houden, of dat ik niet goed overbreng wat ik wil overbrengen. ook word ik tijdens speeches soms nerveus omdat ik bang ben dat wat ik zeg niet goed is.
Ik weet waarom ik leraar wil worden. Ik houd van de taal en als kind vond ik het altijd het leukste vak dat er op school was. Ik wil kinderen iets meegeven voor de toekomst, ondanks dat ze misschien nooit door zullen hebben hoeveel ze er aan gehad hebben. Ik wil ze interesseren voor een andere cultuur en ik wil ze de sleutel geven tot meer informatie in de wereld...Mijn ouders zijn leraren en het lijkt me echt mooi om ook wat voor mensen te doen, net zoals zij..
Ik doe mijn master leraarschap pas over een jaar of twee, maar ik wil zeker weten of dit het echt voor mij is. Ik loop nu bij een psycholoog om van mijn onzekerheid en nervositeit af te komen. Wat het probleem is , is dat die nervositeit het resultaat is van jarenlang pesten. Ik weet hoe leerlingen kunnen zijn en ik ben bang dat als ik mijn werk niet goed doe, zij me ook niet serieus nemen.
Heeft er iemand ervaring in het onderwijs en is iemand ook door dezelfde twijfels heen gegaan? Hoe hebben jullie dit opgelost?
Ik studeer trouwens Engels.
I wount'd Know.
Canada, the promised land!!! Places 2 be: West Michigan, New York State/Long Island (en city),
Washington, DC, Chicago.
American Studies, RuG met minor journalistiek.
Washington, DC, Chicago.
American Studies, RuG met minor journalistiek.
haha, dat is ook nog een reden om leraar te worden.. ik heb de neiging om Engelse spelfouten te verbeteren... 
Ga eens vrijwilligerswerk doen met kinderen en kijk of je ze de baas kan. Leer er iig van.
Taalnazi. Signalering Onjuist Spatiegebruik (SOS)
Je moet gewoon doen wat je leuk lijkt. period( 
) Ik heb zelf ook overwogen leraaropleiding/engels te gaan doen. Maar ik denk niet dat voor een onrustige persoonlijkheid als ik er een echte uitdaging in zit. Maar ik snap dat je het leuk lijkt, want dat is het echt wel. t is een beetje cliché, maar waar een wil is is een weg. Ik ga nu american studies doen, meer journalistieke richting op dus.
) Ik heb zelf ook overwogen leraaropleiding/engels te gaan doen. Maar ik denk niet dat voor een onrustige persoonlijkheid als ik er een echte uitdaging in zit. Maar ik snap dat je het leuk lijkt, want dat is het echt wel. t is een beetje cliché, maar waar een wil is is een weg. Ik ga nu american studies doen, meer journalistieke richting op dus.
Canada, the promised land!!! Places 2 be: West Michigan, New York State/Long Island (en city),
Washington, DC, Chicago.
American Studies, RuG met minor journalistiek.
Washington, DC, Chicago.
American Studies, RuG met minor journalistiek.
Dat is een goeie tip.quote:Op maandag 3 augustus 2009 00:52 schreef Anchor het volgende:
Ga eens vrijwilligerswerk doen met kinderen en kijk of je ze de baas kan. Leer er iig van.
Verder zul je als kind van 2 docenten wel weten dat sommige mensen van nature een autoriteit uitstralen waardoor een klas stilvalt als hij/zij binnenkomt, en anderen daar echt veel moeite mee hebben.
Maar het valt te leren, als je je bewust bent van je zwakke kanten hierin.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Ohja, dat ben ik zeker van plan, begin er komend jaar mee. Ik ben vooral nerveus als ik moet spreken. Ik ben bang dat ik het niet goed uitleg...quote:Op maandag 3 augustus 2009 00:52 schreef sheonlydreams86 het volgende:
Misschien proberen om eerst met bijles te beginnen om te kijken hoe het gaat?
Het is ook deels faalangst dus. Of de leerlingen me niet hip vinden oid. maakt me niet uit. Ik ben gewoon bang dat ik mijn werk niet goed doe.
ik ben trouwens ook van plan een minor educatie te gaan doen maar ben bang dat ik het niet red met al die stages erbij.
Ik neem aan dat je leert hoe je je werk moet uitoefenen.quote:Op maandag 3 augustus 2009 00:56 schreef Rusalka het volgende:
[..]
...Ik ben gewoon bang dat ik mijn werk niet goed doe.
Taalnazi. Signalering Onjuist Spatiegebruik (SOS)
Ik heb wel zo'n 'blik' zeg maar. Dat als kinderen buiten bijvoorbeeld heel vervelend doen ik ze maar aan hoef te kijken en ze stil vallen. Maar ik wil ook geen halve nazi zijn. Ik denk dat ik het gewoon met die minor probeer en dan maar zie. Anders kan ik altijd nog de journalistiek in.quote:Op maandag 3 augustus 2009 00:55 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Dat is een goeie tip.
Verder zul je als kind van 2 docenten wel weten dat sommige mensen van nature een autoriteit uitstralen waardoor een klas stilvalt als hij/zij binnenkomt, en anderen daar echt veel moeite mee hebben.
Maar het valt te leren, als je je bewust bent van je zwakke kanten hierin.
Ik ben vooral een beetje bang voor die stages ook, ik ben zo beschermd opgevoed en nu ik alles opeens moet regelen en een voorbeeldfunctie moet zijn vind ik dat nogal eng. Maargoed, die minor kan ik pas begin volgend semester doen. Nu ben ik iig begonnen aan een vakje van American studies.
Ik vind het trouwens ook vervelend om straks stage te lopen op het VMBO. De meeste leerlingen hebben daar geen interesse en hun belevingswereld is copleet anders dan de mijne...
Ik hoop dat ik onderbouw havo/vwo kan doen.
Ik hoop dat ik onderbouw havo/vwo kan doen.
Om uit te proberen of het iets voor je is kan ik je ook aanraden om leiding te gaan worden bij een scoutinggroep, en dan explorers (14-18 jaar) of scouts (11-13 jaar). Daar ben je de 'baas' over een groep kinderen waarbij je ook spellen zult moeten uitleggen en kinderen met dingen moet kunnen helpen. Kinderen testen nieuwe leiding altijd uit, proberen hoever ze kunnen gaan en hoe scherp jouw grenzen zijn. 1 op 1 bijles geven zal je deze ervaring niet geven. Ik heb zelf vroeger jarenlang op scouting gezeten en ben dan ook 'automatisch' doorgegroeid naar leiding maar ik merk wel dat ik er ontzettend veel van leer. Vier jaar geleden toen ik begon liet ik nog wel eens over me heen lopen door de groep en was ik soms echt doodop van een opkomst omdat ik continu mensen terecht moest wijzen en moest zorgen dat iedereen ook netjes zijn corveeklusjes deed enzo. Nu doe ik datzelfde nog steeds af en toe, maar wel op een andere manier waardoor het veel beter werkt en ik het leidinggeven zelf nu ook echt leuk vind, in plaats van voornamelijk de activiteiten (wat ik vond toen ik begon). Het leraar zijn lijkt mij, mede door deze ervaringen, erg leuk maar voorlopig ga ik het eerst proberen in het bedrijfsleven.
Wat je eventueel ook nog kunt doen is informeren bij een school (je eigen oude middelbare school of wellicht iets via je ouders) of je een weekje mee kunt lopen als stagair. Dat kost je enkel wat tijd waarschijnlijk, maar leert je tegelijkertijd ook enorm veel. Mijn stage (in het bedrijfsleven) heeft mij iig geleerd dat ik niet in die bedrijfstak wil werken.
Wat je eventueel ook nog kunt doen is informeren bij een school (je eigen oude middelbare school of wellicht iets via je ouders) of je een weekje mee kunt lopen als stagair. Dat kost je enkel wat tijd waarschijnlijk, maar leert je tegelijkertijd ook enorm veel. Mijn stage (in het bedrijfsleven) heeft mij iig geleerd dat ik niet in die bedrijfstak wil werken.
RitseB: Dat leer je nog wel, koei heeft altijd gelijk
Oja ik ga zeker bij mijn oude school langs om stage te lopenquote:Op maandag 3 augustus 2009 02:26 schreef koei het volgende:
Om uit te proberen of het iets voor je is kan ik je ook aanraden om leiding te gaan worden bij een scoutinggroep, en dan explorers (14-18 jaar) of scouts (11-13 jaar). Daar ben je de 'baas' over een groep kinderen waarbij je ook spellen zult moeten uitleggen en kinderen met dingen moet kunnen helpen. Kinderen testen nieuwe leiding altijd uit, proberen hoever ze kunnen gaan en hoe scherp jouw grenzen zijn. 1 op 1 bijles geven zal je deze ervaring niet geven. Ik heb zelf vroeger jarenlang op scouting gezeten en ben dan ook 'automatisch' doorgegroeid naar leiding maar ik merk wel dat ik er ontzettend veel van leer. Vier jaar geleden toen ik begon liet ik nog wel eens over me heen lopen door de groep en was ik soms echt doodop van een opkomst omdat ik continu mensen terecht moest wijzen en moest zorgen dat iedereen ook netjes zijn corveeklusjes deed enzo. Nu doe ik datzelfde nog steeds af en toe, maar wel op een andere manier waardoor het veel beter werkt en ik het leidinggeven zelf nu ook echt leuk vind, in plaats van voornamelijk de activiteiten (wat ik vond toen ik begon). Het leraar zijn lijkt mij, mede door deze ervaringen, erg leuk maar voorlopig ga ik het eerst proberen in het bedrijfsleven.
Wat je eventueel ook nog kunt doen is informeren bij een school (je eigen oude middelbare school of wellicht iets via je ouders) of je een weekje mee kunt lopen als stagair. Dat kost je enkel wat tijd waarschijnlijk, maar leert je tegelijkertijd ook enorm veel. Mijn stage (in het bedrijfsleven) heeft mij iig geleerd dat ik niet in die bedrijfstak wil werken.
Scouting lijkt mij weer niks maar ik snap waar je heen wil:)
Even een tvp.. ik lees straks alles door. (voordeel van docent, ik heb nog weken vakantie)
Soms zit het mee, voor de rest zit het tegen. Dat is geen pessimisme, dat is realisme.
Misschien een tip om eens te kijken in de topic reeks (Aanstaande) Docenten hier op Fok? Zijn al flink wat delen volgepend door docenten en aanstaande docenten. Allerlei onderwerpen zijn er ondertussen al aan bod gekomen daar.
Daar zul je op de opleiding toch wel tips voor krijgen? En die nervositeit zal in de loop der tijd wel afnemen naarmate je meer lessen / succeservaringen hebt gehad in het onderwijs en je beter weet hoe je met allerhande situaties om moet gaan. (Sommige docenten zijn nu nog wel eens nerveus als ze een nieuwe klas krijgen, hoor).quote:Op maandag 3 augustus 2009 00:45 schreef Rusalka het volgende:
Mijn probleem is dat ik nogal onzeker en snel nerveus ben.
Waar baseer je dat op? Je moet wel in het begin je plekje veroveren in de klas ja, maar moet dat met dreigen en schreeuwen en mensen er uit donderen? Ik betwijfel het...quote:Ik weet dat als ik vriendelijk en redelijk ben tegen mijn leerlingen, zij zich niet naar zullen gedragen tegenover mij.
Dat valt onder andere te leren, maar heeft ook een beetje te maken met je persoonlijkheid.quote:Maar ik ben bang dat ik geen orde kan houden
Ik vind het geven van een speech wat anders dan een les geven. Bij het geven van een les is er meer interactie en kun je vrijer praten dan wanneer je bezig bent met een speech.quote:ook word ik tijdens speeches soms nerveus omdat ik bang ben dat wat ik zeg niet goed is
Daar kom je pas achter als je het ook écht gaat doen. Misschien gaat het wel heel erg goed. Laat je niet tegenhouden door die angsten.quote:Op maandag 3 augustus 2009 00:56 schreef Rusalka het volgende:
Ik ben bang dat ik het niet goed uitleg...Het is ook deels faalangst dus. Of de leerlingen me niet hip vinden oid. maakt me niet uit. Ik ben gewoon bang dat ik mijn werk niet goed doe.
Ha, zo dacht ik ook toen ik aan de lerarenopleiding begon. Nu geef ik al 8 jaar les op het VMBO en wil niks anders meer.quote:Op maandag 3 augustus 2009 02:16 schreef Rusalka het volgende:
Ik vind het trouwens ook vervelend om straks stage te lopen op het VMBO. De meeste leerlingen hebben daar geen interesse en hun belevingswereld is copleet anders dan de mijne...
Da's inderdaad het makkelijkstequote:Ik hoop dat ik onderbouw havo/vwo kan doen.
.
Onderbouw lijkt mij juist per definitie vervelend, met die irritante pubertjes. Bovenbouw is dan nog ietsje beter lijkt me.
Je zou wat aan je zelfvertrouwen kunnen werken. Ik denk dat dat je grootste probleem is.
@RRGJL: "Why Georgia whyyyyyyyyyyy", briljant nummer. Hij komt met een nieuwe CD!
@RRGJL: "Why Georgia whyyyyyyyyyyy", briljant nummer. Hij komt met een nieuwe CD!
Taalnazi. Signalering Onjuist Spatiegebruik (SOS)
Bovenbouw is vervelender dan onderbouw vind ik, irritante betweterige pubertjes kom je vooral in de hogere klassen tegen, VWO is hierbij helemaal verschrikkelijk.quote:Op maandag 3 augustus 2009 22:57 schreef RRGJL het volgende:
Onderbouw lijkt mij juist per definitie vervelend, met die irritante pubertjes. Bovenbouw is dan nog ietsje beter lijkt me.
TS komt erg onzeker over, iets waar je zeker aan kan werken maar wat waarschijnlijk nooit helemaal zal verdwijnen, met de wetenschap dat leerlingen snel de vinger op de gevoelige plek leggen kan het lastig worden. Tel daarbij de hoge werkdruk, de lage waardering, het feit dat je als WO-er qua niveau een flinke kniebuiging moet maken en het beeld wordt er niet rooskleuriger op.
De 'keuze' bovenbouw/onderbouw is heel persoonlijk. Het is ook erg afhankelijk van je persoonlijkheid. De een past beter bij de bovenbouw en voelt zich daar thuis, de ander juist in de onderbouw.
I asked God for a bike, but I know God doesn't work that way.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
Die onzekerheid had en heb ik ook. Maar ik heb op alle niveaus en alle jaren lesgegeven. De eerste paar jaar zijn moeilijk. En het is wellicht raadzaam een paar keer van school te wisselen, maar het is zeker wel te leren.quote:Op dinsdag 4 augustus 2009 21:53 schreef Agrafes het volgende:
[..]
Bovenbouw is vervelender dan onderbouw vind ik, irritante betweterige pubertjes kom je vooral in de hogere klassen tegen, VWO is hierbij helemaal verschrikkelijk.
TS komt erg onzeker over, iets waar je zeker aan kan werken maar wat waarschijnlijk nooit helemaal zal verdwijnen, met de wetenschap dat leerlingen snel de vinger op de gevoelige plek leggen kan het lastig worden. Tel daarbij de hoge werkdruk, de lage waardering, het feit dat je als WO-er qua niveau een flinke kniebuiging moet maken en het beeld wordt er niet rooskleuriger op.
Soms zit het mee, voor de rest zit het tegen. Dat is geen pessimisme, dat is realisme.
Juist omdat het niveau lager is is de kans kleiner dat ik de kinderen onzin zou verkondigen, dit geeft mij meer zekerheid...
Nee! Ik volg nu de lerarenopleiding aardrijkskunde, en je kunt tijdens stages beter voor het 'lastigste' gaan... Je leert er enorm veel wat je ook kan toepassen als je later aan havo/vwo gaat lesgeven, en daarnaast word je (meestal) goed begeleid.quote:Op maandag 3 augustus 2009 02:16 schreef Rusalka het volgende:
Ik vind het trouwens ook vervelend om straks stage te lopen op het VMBO. De meeste leerlingen hebben daar geen interesse en hun belevingswereld is copleet anders dan de mijne...
Ik hoop dat ik onderbouw havo/vwo kan doen.
Dus eigenlijk wil je een soort docent-light worden? Alleen maar een brugklasje gymnasium omdat je anders bang bent dat je "onzin verkoopt"?quote:Op vrijdag 7 augustus 2009 14:48 schreef Rusalka het volgende:
Juist omdat het niveau lager is is de kans kleiner dat ik de kinderen onzin zou verkondigen, dit geeft mij meer zekerheid...
.
En weer een ander kan helemaal niet kiezenquote:Op woensdag 5 augustus 2009 17:36 schreef -J-D- het volgende:
De 'keuze' bovenbouw/onderbouw is heel persoonlijk. Het is ook erg afhankelijk van je persoonlijkheid. De een past beter bij de bovenbouw en voelt zich daar thuis, de ander juist in de onderbouw.
. Ik vind 't allebei hartstikke leuk om te doen. En onzin verkondigen? Je bereidt toch zelf je lessen voor? Soms maak ik een fout, dan geef ik dat toe, ik ben ook maar een mens. En als ik iets niet weet dan zeg ik dat ook gewoon, zelfs in 6VWO. Dan beloof ik wel altijd er op terug te komen later. De onderbouw is leuk vanwege de jonge pubers en hun reacties, de vaak nog speelse stof en de vele lessen en projecten die ik lekker zelf in kan vullen (nog geen PTA's, joepie). Maar ook zwaar omdat ik nog elke lesdag meer leer over orde houden, en omdat de klassen zo groot zijn (bij ons dan).
De bovenbouw is leuk vanwege de jongeren en hun meningen, inzichten, koppigheden en situaties. Je kan beter met ze praten, afspraken maken. De klassen zijn kleiner, de stof is zwaarder maar ook interessanter en je begeleidt ze toch naar een eindexamen, wat ook bijzonder is.
Ik kan echt niet kiezen
.
Nee nee alleen tijdens de stage lijkt het me fijn om niet meteen met het allerzwaarste te beginnen,quote:Op vrijdag 7 augustus 2009 17:09 schreef Baba-O-Riley het volgende:
[..]
Dus eigenlijk wil je een soort docent-light worden? Alleen maar een brugklasje gymnasium omdat je anders bang bent dat je "onzin verkoopt"?
Maar je hebt vast wel richtlijnen mbt de stof die je ze moet leren enzo. Mijn leraren hadden iig een boekje en werkten met een studiewijzer.
Och, dan kan het daarna alleen nog maar méévallen...quote:Op vrijdag 7 augustus 2009 23:38 schreef Rusalka het volgende:
Nee nee alleen tijdens de stage lijkt het me fijn om niet meteen met het allerzwaarste te beginnen,
Dacht je dat dat in de bovenbouw of VMBO niet zo was dan?quote:Maar je hebt vast wel richtlijnen mbt de stof die je ze moet leren enzo. Mijn leraren hadden iig een boekje en werkten met een studiewijzer.
.
Hm nee maar over het algemeen zijn onderbouw VWO juist braver en ondermijnen ze je gezag minder snel.quote:Op zaterdag 8 augustus 2009 00:02 schreef Baba-O-Riley het volgende:
[..]
Och, dan kan het daarna alleen nog maar méévallen...
[..]
Dacht je dat dat in de bovenbouw of VMBO niet zo was dan?
Je kunt beter in je stage wat moeilijkere dingen hebben, dáár kun je nog geholpen worden als het mis gaat. Soms kun je je stage helemaal niet uitzoeken en word je gewoon op een school geplaatst. En als ik een stagiair(e) krijg die alleen maar onderbouw VWO wil, zal ik die OOK voor een klas VMBO zetten...
.
Vertel jij dat even aan mijn 2GYM van het afgelopen jaarquote:Op zaterdag 8 augustus 2009 00:44 schreef Rusalka het volgende:
[..]
Hm nee maar over het algemeen zijn onderbouw VWO juist braver en ondermijnen ze je gezag minder snel.
? Dat liep niet bepaald gesmeerd, qua orde..
Mwoa.. dat ligt eraan hoe je er naar kijkt. VWO leerlingen kunnen juist heel geniepig zijn en dat is veel lastiger te vangen. Een gemiddelde VMBO leerling zegt gewoon wat hem of haar dwars zit. Dat kan erg verhelderend werken. Niet perse makkelijker, maar vooral anders.quote:Op zaterdag 8 augustus 2009 00:44 schreef Rusalka het volgende:
[..]
Hm nee maar over het algemeen zijn onderbouw VWO juist braver en ondermijnen ze je gezag minder snel.
Een goede stage heeft een beetje van beide. En een mislukte stage kan het beste zijn van allemaal (been there, done that, learned a lot)
Soms zit het mee, voor de rest zit het tegen. Dat is geen pessimisme, dat is realisme.
Wie weet valt het allemaal reuze mee als je er eenmaal staat...
[ Bericht 32% gewijzigd door Baba-O-Riley op 10-08-2009 15:54:23 ]
[ Bericht 32% gewijzigd door Baba-O-Riley op 10-08-2009 15:54:23 ]
.
Het onderwijs en de journalistiek zijn goed te combineren, maar met een studie Engels? Ik ben van mening dat iedere journalist een studie Geschiedenis gedaan zou moeten hebben. Dan zouden ze minder blunders begaan m.b.t. standplaatsgebondenheid, objectiviteit, propaganda...quote:Op maandag 3 augustus 2009 00:45 schreef Rusalka het volgende:
[...] er altijd nog mogelijkheden zijn zoals de journalistiek ingaan of ...
[...] Mijn probleem is dat ik nogal onzeker en snel nerveus ben. Ik weet dat als ik vriendelijk en redelijk ben tegen mijn leerlingen, zij zich niet naar zullen gedragen tegenover mij. Maar ik ben bang dat ik geen orde kan houden [...]
[...] Ik wil ze interesseren voor een andere cultuur en ik wil ze de sleutel geven tot meer informatie in de wereld...
[...] Wat het probleem is, is dat die nervositeit het resultaat is van jarenlang pesten. Ik weet hoe leerlingen kunnen zijn en ik ben bang dat als ik mijn werk niet goed doe, zij me ook niet serieus nemen.
Vriendelijk en redelijk? Natuurlijk. Vooral rechtvaardig! En vooral niet te meegaand. De grootste fout die beginnende docenten maken (sommigen leren het nooit) is dat zij per se aardig gevonden willen worden. Juist de docent die niet (!) daarnaar streeft, maar gewoon een leraar is, dus boven zijn leerlingen staat en wel van ze houdt, wordt op handen gedragen. Probeer niet een maatje te zijjn; wees een gids en rolmodel.
Dat je ze wilt interesseren voor... is een goed begin. Een docent behoort een zekere mate van gedrevenheid te bezitten; kennisoverdracht, maar voor alles de overdracht van ervaring en levenswijsheid behoort in zijn bloed te zitten.
Dat jij vroeger gepest werd... is zorgwekkend v.w.b. het leraarschap. Een goede (!) docent is namelijk zowel de formele als de informele leider in de klas. De 'leader of the pack', het alfamannetje. Inderdaad, tegenwoordig geldt dat voor veel te weinig docenten. Als je van nature geen leider bent (dat valt niet te leren; je bent het of niet), krijg je het zwaar. Dat je superieur bent qua kennis, boeit een puber niet. Je moet een dominante persoonlijkheid hebben. Als jij in staat bent om grenzen te trekken die door tegendraadse jongelingen gerespecteerd worden, en je staat boven de leerstof én je pupillen, dan kun je vooruitzien naar een geweldig leuke tijd als leraar.
Voor inspiratie: http://www.veltmaete.nl/2009/07/overdenking/
Und jedem Anfang wohnt ein Zauber inne. (Hermann Hesse)
In avondcursussen bedoel je? Misschien wel ja.quote:Op maandag 10 augustus 2009 14:01 schreef latexpiepbeestje het volgende:
Je kunt vast nog les geven aan volwassenen ? Das toch een behoorlijk andere doelgroep
Ik volg wat bijvakken van Geschiedenis dus die objectiviteit is er.
Dat pesten heeft er wel toe bijgedragen dat ike en grote mond heb. Ik laat niet over mij heen lopen. Ik ben alleen onzeker over mijn prestaties.
Interessant stukje wel, wat je poste.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 01:36 schreef Holtingar het volgende:
[..]
Het onderwijs en de journalistiek zijn goed te combineren, maar met een studie Engels? Ik ben van mening dat iedere journalist een studie Geschiedenis gedaan zou moeten hebben. Dan zouden ze minder blunders begaan m.b.t. standplaatsgebondenheid, objectiviteit, propaganda...
Vriendelijk en redelijk? Natuurlijk. Vooral rechtvaardig! En vooral niet te meegaand. De grootste fout die beginnende docenten maken (sommigen leren het nooit) is dat zij per se aardig gevonden willen worden. Juist de docent die niet (!) daarnaar streeft, maar gewoon een leraar is, dus boven zijn leerlingen staat en wel van ze houdt, wordt op handen gedragen. Probeer niet een maatje te zijjn; wees een gids en rolmodel.
Dat je ze wilt interesseren voor... is een goed begin. Een docent behoort een zekere mate van gedrevenheid te bezitten; kennisoverdracht, maar voor alles de overdracht van ervaring en levenswijsheid behoort in zijn bloed te zitten.
Dat jij vroeger gepest werd... is zorgwekkend v.w.b. het leraarschap. Een goede (!) docent is namelijk zowel de formele als de informele leider in de klas. De 'leader of the pack', het alfamannetje. Inderdaad, tegenwoordig geldt dat voor veel te weinig docenten. Als je van nature geen leider bent (dat valt niet te leren; je bent het of niet), krijg je het zwaar. Dat je superieur bent qua kennis, boeit een puber niet. Je moet een dominante persoonlijkheid hebben. Als jij in staat bent om grenzen te trekken die door tegendraadse jongelingen gerespecteerd worden, en je staat boven de leerstof én je pupillen, dan kun je vooruitzien naar een geweldig leuke tijd als leraar.
Voor inspiratie: http://www.veltmaete.nl/2009/07/overdenking/
Maar even om terug te komen op het ; leader of the pack'idee.
Mijn beide ouders zijn leraar, en afgaand op mijn eigen ervaring op de middelbare school heb ik ongeveer een idee wat wenselijk is en wat niet. Schreeuwende leraren werden gehaat, maar leraren die alles toestonden even min.
het gaat in mijns inziens om grenzen trekken en daar ook aan vasthouden. Maar ook straffen geven die in verhouding staan met de overtreding. Zo is kauwgum kauwen maximaal een reden om even op de gang te moeten (als de leerling weigert op te houden), maar geweld is metteen schorsing. Als leerlingen inzien dat je straffen logisch zijn, zullen ze zich er niet zo snel tegen verzetten lijkt me.
Het lijkt me trouwens ook goed om de leerlingen te belonen voor GOED gedrag. Zo toon je respect, en ik denk dat respect belangrijker is dan of ze bij je willen komen staan in de pauzes om bij te praten over die ene film.
Ik maak me boven alles zorgen dat ik al jong meisje van dan nét 20 gewoon geen enkel aanzien heb van die pubers. Het heeft in mijn ogen niets te maken met of ze mijn vrienden zouden willen zijn of niet. Als ik daar sta wéet ik dat ik boven sta. Ik ben immers de leraar en als zij vervelend doen volgen er sancties. Ik wil alleen dat ze zo min mogelijk vervelend doen in het begin.
Wat mijn doel is, is een leraar te worden die dingen interessant houd en waar leerlingen zich bij gerespecteerd voelen.
Nou dan. Wat is het probleem?quote:Op woensdag 12 augustus 2009 04:32 schreef Rusalka het volgende:
het gaat in mijns inziens om grenzen trekken en daar ook aan vasthouden. Maar ook straffen geven die in verhouding staan met de overtreding. Zo is kauwgum kauwen maximaal een reden om even op de gang te moeten (als de leerling weigert op te houden), maar geweld is metteen schorsing. Als leerlingen inzien dat je straffen logisch zijn, zullen ze zich er niet zo snel tegen verzetten lijkt me.
Dat is inderdaad dé manier... en wordt vaak vergeten. Complimentjes zijn heel belangrijk. Zo richt je trouwens ook honden af he... beloon het positieve, negeer het slechte. En geloof me, mijn hond luisterde gewéldig.quote:Het lijkt me trouwens ook goed om de leerlingen te belonen voor GOED gedrag.
Denk je dat ze geen respect voor je hebben als je in de pauze met ze aan het kletsen bent over een film? Oei, wat zouden ze dan weinig respect voor me hebben.. hahaha...quote:Zo toon je respect, en ik denk dat respect belangrijker is dan of ze bij je willen komen staan in de pauzes om bij te praten over die ene film.
Je gaat al meteen van het negatieve uit. Laat dat toch es achterwege. Ik stond ook met 19 jaar voor de klas, ben dan wel van het mannelijk geslacht, maar goed.. gaat effe om de leeftijd. Of je nu 19 bent of je rolt kwijlend met een rollator op je 70e nog de klas in: je moet uitstralen dat je de docent bent. Als je in je rugtas kruipt als je voor de klas staat, tja.. veel plezier dan. Lees het boek "Lichaamstaal" van Victor van Geel eens. Staan heel veel bruikbare tips in.quote:Ik maak me boven alles zorgen dat ik al jong meisje van dan nét 20 gewoon geen enkel aanzien heb van die pubers.
Je kunt beter meteen het zwembad in geflikkerd worden, dan dat je uren aan de kant staat te twijfelen met je dikke teen of je er wel in durft, zeg ik maar. Ik ben, toen ik begon, meteen "het zwembad in gegooid", en dat was een harde leerschool, maar wel de béste leerschool die ik had kunnen hebben. Als je docent wordt, kom je heus niet alleen voor onderbouw VWO te staan, en, zoals al gezegd is: dat hoeft ook niet persé het paradijs te zijn... Misschien vind je HAVO of VMBO ook wel hartstikke leuk, maar denk je daar nu niet aan omdat je nu voornamelijk bang bent dat je levend opgevreten wordt voor de klas...quote:Ik wil alleen dat ze zo min mogelijk vervelend doen in het begin.
Nou dan... dan ga er voor. (Maar zo'n leraar vindt dan wel élk soort leerling leuk, en niet alleen onderbouw VWOquote:Wat mijn doel is, is een leraar te worden die dingen interessant houd en waar leerlingen zich bij gerespecteerd voelen.
).
.
Ik hoop alleen niet dat je op het vmbo leerlingen die wel willen leren niet motiveert, want ik heb ook met pesten te maken gehad en daar werd niet veel aan gedaan. Doordat ik altijd mijn best deed werd ik gepest, en soms stimuleerde de leraren dat:S. Als je op het vmbo terecht komt leer diegene die willen leren en diegene die niet willen niet:).
Leerlingen motiveren is wel een groot deel van ons werk
I asked God for a bike, but I know God doesn't work that way.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
Ik vind het juist een uitdaging om leerlingen die totaal niet willen leren, tóch zover te krijgen dat ze gaan leren... en wat dat pesten betreft: daar heb ik een gruwelijke hekel aan.
.
Ik weet niet of het goed is om dan leerlingen niet dingen te willen leren omdat ze anders gepest worden. Dat domme mensen de slimmeren pesten is eerder uit een soort jaloezie: ze zijn onzeker over hun eigen kunnen. Dan kan je juist beter ook de 'dommeren' complimenteren als ze juist wel eens iets goed doen ofzo.
Ik weet dat ik pesten ook wel aan zou pakken. Ik heb valse mensen sneller door dan de meesten denk ik, en zo'n 'koninginnebijtje' zal ik ook goed in de gaten houden.
Ik weet dat ik pesten ook wel aan zou pakken. Ik heb valse mensen sneller door dan de meesten denk ik, en zo'n 'koninginnebijtje' zal ik ook goed in de gaten houden.
Dat pesten over leercapaciteiten heb ik in 8 jaar VMBO nog nooit meegemaakt, eerlijk gezegd. En ik motiveer leerlingen die niet willen leren om hen tóch nog wat bij te brengen. Vaak leren ze bij mij zonder dat ze in de gaten hebben dát ze aan het leren zijn. En dat doe ik heus niet omdat ze anders gepest worden of weet ik wat...quote:Op woensdag 12 augustus 2009 19:58 schreef Rusalka het volgende:
Ik weet niet of het goed is om dan leerlingen niet dingen te willen leren omdat ze anders gepest worden.
.
Hier reageerde ik op.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:13 schreef Hunterlife het volgende:
Ik hoop alleen niet dat je op het vmbo leerlingen die wel willen leren niet motiveert, want ik heb ook met pesten te maken gehad en daar werd niet veel aan gedaan. Doordat ik altijd mijn best deed werd ik gepest, en soms stimuleerde de leraren dat:S. Als je op het vmbo terecht komt leer diegene die willen leren en diegene die niet willen niet:).
Ik hoop alleen niet dat je op het vmbo leerlingen die wel willen leren niet motiveert, want ik heb ook met pesten te maken gehad en daar werd niet veel aan gedaan. Doordat ik altijd mijn best deed werd ik gepest, en soms stimuleerde de leraren dat:S.
Dit vind ik een beetje verwarrend..?
Dit vind ik een beetje verwarrend..?
Wel jah, met dat stimuleren bedoel ik dat ze bepaalde dingen deden om het erger te maken. Ik wil hier verder niet op ingaan als je het niet erg vind.
Gewoon vrienden zijn met je leerlingen. In het begin zal het wel moeilijk zijn maar het zal wel goed komen. Lijkt me een heel leuk beroep trouwens!
8 jaar vmbo. Dan doe je iets niet goed :pquote:Op woensdag 12 augustus 2009 20:20 schreef Baba-O-Riley het volgende:
[..]
Dat pesten over leercapaciteiten heb ik in 8 jaar VMBO nog nooit meegemaakt, eerlijk gezegd. En ik motiveer leerlingen die niet willen leren om hen tóch nog wat bij te brengen. Vaak leren ze bij mij zonder dat ze in de gaten hebben dát ze aan het leren zijn. En dat doe ik heus niet omdat ze anders gepest worden of weet ik wat...
(ik weet dat je een docent bent en geen leering hoor)
Hm ik zou geen 'vrienden'zijn met mijn leerlingen. Leerlingen hoeven niet veel meer van me te weten dan hobbies, woonplaats en of ik getrouwd ben of niet. Hun mening over bepaalde dingen (of ik me wel hip genoeg kleed en dat soort ongein) interesseert me niet. Ik ben liever een opvoeder die de kinderen een warm hart toedraagt.quote:Op donderdag 13 augustus 2009 00:20 schreef GreyWolf het volgende:
Gewoon vrienden zijn met je leerlingen. In het begin zal het wel moeilijk zijn maar het zal wel goed komen. Lijkt me een heel leuk beroep trouwens!
Het heeft niets te maken met je leeftijd. Ben zelf een vroege leerling en zat met 16 jaar op de pabo en werd in groep 8 geplaatst. Wijk waar de school in stond was een soort van ghetto en ik scheelde met sommige leerlingen 3 jaar. Toch nooit ordeproblemen gehad. Ik ben streng ja, maar ik was daar ook niet om vrienden met hen te worden. Ik sta inmiddels 10 jaar voor de klas, en doe het uiteraard niet meer zo als toen, maar in de basis ben ik gewoon de baas van de groep, punt.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 04:32 schreef Rusalka het volgende:
Ik maak me boven alles zorgen dat ik al jong meisje van dan nét 20 gewoon geen enkel aanzien heb van die pubers. Het heeft in mijn ogen niets te maken met of ze mijn vrienden zouden willen zijn of niet. Als ik daar sta wéet ik dat ik boven sta. Ik ben immers de leraar en als zij vervelend doen volgen er sancties. Ik wil alleen dat ze zo min mogelijk vervelend doen in het begin.
Als je hoopt dat ze zo min mogelijk vervelend gaan doen in het begin, dan kom je, ben ik bang, van een koude kermis thuis. Kinderen voelen aan dat jij onzeker bent, of je nou een grote bek hebt of niet. Je kan er dus donder op zeggen dat je het zwaar krijgt de eerste periode.
Mijn tip: vanaf dag 1 duidelijk zijn in je regels, en die handhaven. Doe géén consessies! Je bouwt zo credits en respect op. Pas als je ze in de hand hebt, worden ze minder vervelend (en kan je de teugels soms even laten vieren, je 'pakt' ze toch zo weer terug).
Misschien is het een goed idee om niet te oefenen op een middelbare school, maar in de bovenbouw op een basisschool. Met jouw kennis (en vast ook didaktiek) zit het wel goed denk ik, maar aan je pedagogisch handelen valt wel wat bij te spijkeren. Dat kan je daar mooi leren! En veel basisscholen zouden het onzettend leuk vinden als je zo'n vorm van vrijwilligerswerk kwam doen. Twee vliegen in één klap!
Tsja, pubers stellen graag hun leerkrachten op de proef hé, zeker de nieuwe generatie leerkrachten.
Je bent onzeker en dat is zeker geen pluspunt maar dat lijkt me wel te overwinnen. MAAR, ben je verder lekker? Serieus, het viel me toch altijd op dat mooie leerkrachten veel sneller geaccepteerd werden dan de lelijke
Je bent onzeker en dat is zeker geen pluspunt maar dat lijkt me wel te overwinnen. MAAR, ben je verder lekker? Serieus, het viel me toch altijd op dat mooie leerkrachten veel sneller geaccepteerd werden dan de lelijke
Ik zie rond in de wereld,
waarin de stenen rusten,
de planten levend groeien,
de dieren voelend leven ...
waarin de stenen rusten,
de planten levend groeien,
de dieren voelend leven ...
Hahaha, nu je het zegt staat het er wel een beetje vreemd ja...quote:Op donderdag 13 augustus 2009 00:21 schreef GreyWolf het volgende:
8 jaar vmbo. Dan doe je iets niet goed :p
(ik weet dat je een docent bent en geen leering hoor)
Dus je bent geen goede opvoeder als leerlingen wat meer dan de gegevens die jij noemt, weten?quote:Op donderdag 13 augustus 2009 00:24 schreef Rusalka het volgende:
Hm ik zou geen 'vrienden'zijn met mijn leerlingen. Leerlingen hoeven niet veel meer van me te weten dan hobbies, woonplaats en of ik getrouwd ben of niet. Hun mening over bepaalde dingen (of ik me wel hip genoeg kleed en dat soort ongein) interesseert me niet. Ik ben liever een opvoeder die de kinderen een warm hart toedraagt.
Ik ben vrij open voor de klas, ik doe niet moeilijk over zogenaamde privé-dingen. Als ik slecht geslapen heb omdat mijn dwergschildpad kiespijn had, of weet ik veel, dan vertel ik dat. En toen mijn oma gestorven was, heb ik ze dat ook verteld (de stoerste VMBO-leerling drukte zich na de les onder mijn arm en zei: "sterkte hè, meneer"). Je wil kinderen een warm hart toedragen, maar "hun mening over bepaalde dingen interesseert me niet". Ik denk dat je van mening verandert als je eenmaal voor de klas staat, maar dat heb ik al vaker gezegd ondertussen. Wat is er mis mee als leerlingen tegen je zeggen: "Dat jasje staat u wel vet"? Ga je dan gillen? Ze gaan je inderdaad gewoon testen... tja, dat hoort er nu eenmaal bijquote:Op donderdag 13 augustus 2009 10:05 schreef French het volgende:
Als je hoopt dat ze zo min mogelijk vervelend gaan doen in het begin, dan kom je, ben ik bang, van een koude kermis thuis. Kinderen voelen aan dat jij onzeker bent, of je nou een grote bek hebt of niet. Je kan er dus donder op zeggen dat je het zwaar krijgt de eerste periode.
Goeie tip.quote:Mijn tip: vanaf dag 1 duidelijk zijn in je regels, en die handhaven. Doe géén consessies! Je bouwt zo credits en respect op. Pas als je ze in de hand hebt, worden ze minder vervelend (en kan je de teugels soms even laten vieren, je 'pakt' ze toch zo weer terug).
Mijn toevoeging: duidelijk zijn is wat anders dan super-streng zijn
.
Mijn moeder werkt op een basisschool en ik had al bedacht dat ik eens mee zou lopen:)quote:Op donderdag 13 augustus 2009 10:05 schreef French het volgende:
[..]
Het heeft niets te maken met je leeftijd. Ben zelf een vroege leerling en zat met 16 jaar op de pabo en werd in groep 8 geplaatst. Wijk waar de school in stond was een soort van ghetto en ik scheelde met sommige leerlingen 3 jaar. Toch nooit ordeproblemen gehad. Ik ben streng ja, maar ik was daar ook niet om vrienden met hen te worden. Ik sta inmiddels 10 jaar voor de klas, en doe het uiteraard niet meer zo als toen, maar in de basis ben ik gewoon de baas van de groep, punt.
Als je hoopt dat ze zo min mogelijk vervelend gaan doen in het begin, dan kom je, ben ik bang, van een koude kermis thuis. Kinderen voelen aan dat jij onzeker bent, of je nou een grote bek hebt of niet. Je kan er dus donder op zeggen dat je het zwaar krijgt de eerste periode.
Mijn tip: vanaf dag 1 duidelijk zijn in je regels, en die handhaven. Doe géén consessies! Je bouwt zo credits en respect op. Pas als je ze in de hand hebt, worden ze minder vervelend (en kan je de teugels soms even laten vieren, je 'pakt' ze toch zo weer terug).
Misschien is het een goed idee om niet te oefenen op een middelbare school, maar in de bovenbouw op een basisschool. Met jouw kennis (en vast ook didaktiek) zit het wel goed denk ik, maar aan je pedagogisch handelen valt wel wat bij te spijkeren. Dat kan je daar mooi leren! En veel basisscholen zouden het onzettend leuk vinden als je zo'n vorm van vrijwilligerswerk kwam doen. Twee vliegen in één klap!
Ik zou ze heus wel vertellen als er iemand overleed ofzo, maar relatieproblemen e.d. gaan ze niks aan. En natuurlijk mogen ze me complimenteren met mijn jasje, maar ik bedoel dat ik me er niks van aantrek als ze hem suf vinden.
Ik vertel mijn leerlingen meestal wel als er relatieproblemen oid waren. Dan wisten ze meteen waarom ik sjagerijnig (hoe schrijf je dat eigenlijk?) was. Ik geef wel heel duidelijk aan tot hoe ver de vragen mogen gaan. Als ik iets niet wil vertellen, dan accepteren ze dat ook.
Verder ben ik door mijn leerlingen gel in mijn haar gaan dragen. En ik moet toegeven dat het een stuk beter staat.
Verder ben ik door mijn leerlingen gel in mijn haar gaan dragen. En ik moet toegeven dat het een stuk beter staat.
Soms zit het mee, voor de rest zit het tegen. Dat is geen pessimisme, dat is realisme.
Chagerijnig?
Hmm, nouja, ik zie wel. ik wou er alleen mee zeggen dat de leerlingen niet zo 'diep'mogen gaan dat ik ze zie als raadgevers op persoonlijk vlak.
Hmm, nouja, ik zie wel. ik wou er alleen mee zeggen dat de leerlingen niet zo 'diep'mogen gaan dat ik ze zie als raadgevers op persoonlijk vlak.
Relatieproblemen zou ik nooit bespreken, daar ligt echt de grens van 'je kwetsbaar opstellen'. Misschien ligt het aan je leeftijd waarmee je werkt (ik sta voor groep 8), maar ik wil niet dat de kinderen bezig zijn met 'de juf heeft het niet leuk thuis en hoe moet dat nou etc'.
Dat je oma is overleden en dat je daar best eventjes verdrietig van bent vind ik weer wat anders, omdat dat life-events zijn die kinderen ook meemaken, daar kan je dan juist eens een goed kringgesprek over houden. Maar dan heeft het delen een 'educatief doel', en is het delen op zich geen doel.
Dat je oma is overleden en dat je daar best eventjes verdrietig van bent vind ik weer wat anders, omdat dat life-events zijn die kinderen ook meemaken, daar kan je dan juist eens een goed kringgesprek over houden. Maar dan heeft het delen een 'educatief doel', en is het delen op zich geen doel.
Een school in een dorp in een rustigere provincie is anders dan een school in een ghetto van een grote stad natuurlijk. Ik heb op beide scholen gezeten als leerling, en ik zag zeker een verschil nu ik er zo over nadenk
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
Hoe gaat het nu?
Soms zit het mee, voor de rest zit het tegen. Dat is geen pessimisme, dat is realisme.
Ik vind mezelf bepaald geen held in sociaal verkeer, ben bijv. niet sterk in chitchat op feestjes. Daar kun je onzekerheid aan verbinden, niet als in dat ik mezelf niet tof vind (ik vind mezelf heel tof) maar wel als in dat ik geen hoge pet op heb van hoe ik functioneer in dat soort settings. Ben ook wel een beetje verlegen in veel situaties.
Maar! Dat hindert me niet bij het lesgeven. Ik zie dat nl. meer als een soort podiumkunst. Heb ook een aantal jaren aan toneel gedaan en had daar ook geen last van onzekerheid of verlegenheid. Ja vooraf, maar niet tijdens het spelen. Je gaat gewoon een andere rol aan, en da's als je het lokaal instapt hetzelfde.
Ik was als de dood in het begin. Toen ik voor een stage m'n eerste les moest gaan doen ben ik een week bezig geweest met de voorbereiding, serieus, een week, en alsmaar jammeren bij m'n toenmalige vriendje: "ik kan het niet, ik durf niet, ik zie het niet zitten". Het heeft me 'n boel slaap gekost. Maar toen had ik ook al dat er een knop omging toen ik er daadwerkelijk stond. Die les ging prima.
Moraal van dit verhaal: als het je leuk werk lijkt, probeer het dan gewoon. Ik kwam er bij die stage achter dat ik het leuk vond en dat ik het best kon, een ander ontdekt het als leider bij de scouting, als trainer bij de voetbalclub, of als vrijwilliger bij een jeugdsoos. En om een indruk te krijgen van het werk zelf kun je eens vragen of je een dagje mee mag lopen met iemand die het werk nu doet.
Maar! Dat hindert me niet bij het lesgeven. Ik zie dat nl. meer als een soort podiumkunst. Heb ook een aantal jaren aan toneel gedaan en had daar ook geen last van onzekerheid of verlegenheid. Ja vooraf, maar niet tijdens het spelen. Je gaat gewoon een andere rol aan, en da's als je het lokaal instapt hetzelfde.
Ik was als de dood in het begin. Toen ik voor een stage m'n eerste les moest gaan doen ben ik een week bezig geweest met de voorbereiding, serieus, een week, en alsmaar jammeren bij m'n toenmalige vriendje: "ik kan het niet, ik durf niet, ik zie het niet zitten". Het heeft me 'n boel slaap gekost. Maar toen had ik ook al dat er een knop omging toen ik er daadwerkelijk stond. Die les ging prima.
Moraal van dit verhaal: als het je leuk werk lijkt, probeer het dan gewoon. Ik kwam er bij die stage achter dat ik het leuk vond en dat ik het best kon, een ander ontdekt het als leider bij de scouting, als trainer bij de voetbalclub, of als vrijwilliger bij een jeugdsoos. En om een indruk te krijgen van het werk zelf kun je eens vragen of je een dagje mee mag lopen met iemand die het werk nu doet.
|
|
