Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #62

quote:

Op woensdag 5 augustus 2009 21:44 schreef Saffier het volgende:
Ik ben niet bijgelezen, sorry.

Ik heb net weer de deca in mijn been gespoten maar heb een adertje geraakt, het interesseert me niet dat het bloed, dat stopt zo vanzelf wel, maar volgens mij is er geen drúppel van de deca in mijn been achtergebleven zo hard bloedde het net en ik heb geen idee wat ik hier nu mee moet. Op eigen houtje nog een spuit zetten lijkt me heel onverstandig en ga ik ook zeker niet doen.

Ik weet niet precies wat deca is
Maar volgens mij kun je altijd het ziekenhuis bellen en advies vragen

Ik heb een gyn aan de lijn gehad, het zat me toch niet lekker.. Ik hoef niets bij te spuiten van haar en morgen niet weer een adertje aanprikken
Leo, dit moet in mijn been, wat ik er straks bij krijg moet in mijn buik, al heb ik laatst in de bios wel in mijn buik geprikt.

Ik had een spuit waarbij ik de naald in m'n buik moest steken en dan het zuigertje even wat omhoog halen om te kijken of er bloed mee kwam. Als dat het geval was moest ik opnieuw proberen met een nieuwe spuit.

Maar mooi dat je niet bij hoeft te spuiten

En je spuit in de bioscoop? Ik heb echt niet buiten de deur durven spuiten. Ook niet omdat de gonal-f bewaard moet worden in de koelkast

Ja, tijdens Harry Potter
We gingen eerst uit eten en daarna naar de film _{9 jaar getrouwd en 15 jaar samen moesten we vieren, Loe jij ook nog van harte!}. Ik spuit zo rond 21 uur, maar zou nu van 17 tot 23.30 van huis zijn, dat vond ik niets, de tijd ging dan te veel afwijken, een uurtje mag, maar meer liever niet zeiden ze. De decapeptyl mag je als consument 3 maanden buiten de koelkast bewaren, dus 4 uurtjes vond ik wel kunnen. In de bios was het donker (duh) en niemand heeft het dus gezien
Van wat ik hierna moet spuiten moet het ook in de koelkast blijven geloof ik, dan had ik het ook niet gedaan hoor! Mijn spuit moet ik het zuigertje dus niet omhoog halen, alleen leegdrukken en even wachten met terughalen.

Ook echt tijdens de film

Het zeker lastig af en toe om je bezigheden buitenshuis af te stemmen op al dat gespuit Nah ja, ook dat is weer voor een goed doel

Het terughalen is puur ter controle of je geen ader hebt geraakt. Nu had je de pech er een te raken, maar dat wil je niet te vaak doen natuurlijk
Maar van al die spuiten die ik gezet heb was er geen een in een ander, dus volgens mij is de kans best klein dat het gebeurt. (Hoewel ik wel in m'n buik prikte i.p.v. in m'n been).

Ik spoot eigenlijk overal waar het me uitkwam Op het werk tijdens feestjes en recepties, op café, op restaurant, aan mijn bureau op het werk, ... noem maar op.
Dat vond ik net het leuke aan zelf spuiten: ik moest niet thuisblijven en kon lekker doen wat ik wou

Dat het niet in de koelkast moest bewaard worden, was natuurlijk wel een extra handigheidje (althans, ik denk toch niet dat het in de koelkast moest bewaard worden )

quote:

Op woensdag 5 augustus 2009 18:33 schreef Orea het volgende:
_{alleen die hoop is er hier niet, ivf is de enige mogelijkheid voor mij om zwanger te worden...... een spontane zwangerschap is onmogelijk}

_{Ja, maar zij bedoelde in het algemeen. Niet zozeer voor een spontane zwangerschap.}
Ik duim ook voor jou...

quote:

Op woensdag 5 augustus 2009 20:24 schreef mijsje het volgende:
lief van je vriendin Asy. het zou bij mij ook zo kunnen worden, maar die hoop heb ik gewoon niet zo. als ik via normaal, IUI en IVF niet zwanger kan worden, verwacht ik ook daarna niks eigenlijk. (en dat is nou net het punt... wie weet helpt het wel... ) maar goed... mijn hoop wordt gewoon steeds wat minder...

_{Nou ja, zij had dus ook nergens meer op gerekend. Maar haar vriend zei in februari tegen haar: wat ben je toch lastig, volgens mij ben je zwanger (terwijl ze 9 jaar alles uit de kast heeft getrokken om zwanger te worden en geen oorzaak bekend). Ze heeft hem uitgelachen maar uiteindelijk toch een test gedaan et voila}

En jullie hebben ook voorbeelden genoeg op het forum: kijk naar ET en Swets met hun 3e wonder, kijk naar miss_sly, Saffier met haar eerste wondertje...

Ik blijf gewoon keihard voor jullie duimen. En geef zelf de moed niet op, hoe moeilijk het ook is...
Dikke voor jullie allemaal!

Het zou mooi zijn Asy.

Hier lijkt deze poging ook niet gelukt (temp was al wat lager, dus morgen vast helemaal laag) en dus mag de 18e zijn spul inleveren. Ik hoop half dat er iets oplosbaars uit komt, dat hij een pilletje slikt en dat het goed komt.

He, balen PZE. Ik hoop ook dat het met een pilletje is op te lossen.

Asy, wat fijn dat je vriendin toch nog zwanger is geworden. Lief dat je ons probeert te bemoedigen met haar verhaal. Toch, en dit is niet vervelend bedoeld - echt niet, heb ik het altijd een beetje moeilijk met dit soort verhalen. Tegenover elk 'wonderverhaal' staan er volgens mij vele verhalen waarbij het nooit gebeurt. Die hoor je niet maar die zijn er wel en daar moet ik dan altijd aan denken.

Dat brengt me op de vraag hoe jullie omgaan met de mogelijkheid dat het nooit zal lukken. Denk je na over een toekomst zonder kinderen, over hoe je je leven dan gaat inrichten? Raak je in paniek bij de gedachte aan een leven zonder kinderen en stop je die gedachte zo ver mogelijk weg?

Ik heb alle stadia al gehad, geloof ik. In het begin moest ik dan steeds alleen maar huilen en kreeg een paniekerig gevoel, hoewel ik er mijn hoofd van overtuigd was dat het uiteindelijk goed zou komen, ook zonder kinderen, maar dat wil ik niet .
Inmiddels zijn we al zo lang bezig dat de kans dat we nooit kinderen zullen krijgen, groter wordt. Toch ben ik nog hoopvol en voel me rustiger als ik nadenk over wat als het nooit lukt.

Sombie Hoe gaat het nu verder bij jou?
Ik stop het voorlopig weg. Ben pas 28 en nog in stadium 1 van de MMM. De gedachte dat het nooit zal lukken overvalt me soms wel. Dan raak ik redelijk in paniek, dus uit zelfbescherming stop ik het nu voorlopig weg. Toch denk ik dat ik ook zonder kindje(s) een leuk leven kan hebben hoor. Het zou alleen nog leuker zijn met.

meiden, af en toe heb ik gewoon weer een schop naar de realiteit nodig, en zie ik hoe somber ik ben/was... maar dat is ook iets dat wel bij m'n persoontje hoort ben ik bang... vandaag weer een wat betere dag.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 09:17 schreef sombie het volgende:
He, balen PZE. Ik hoop ook dat het met een pilletje is op te lossen.

Asy, wat fijn dat je vriendin toch nog zwanger is geworden. Lief dat je ons probeert te bemoedigen met haar verhaal. Toch, en dit is niet vervelend bedoeld - echt niet, heb ik het altijd een beetje moeilijk met dit soort verhalen. Tegenover elk 'wonderverhaal' staan er volgens mij vele verhalen waarbij het nooit gebeurt. Die hoor je niet maar die zijn er wel en daar moet ik dan altijd aan denken.

Dat brengt me op de vraag hoe jullie omgaan met de mogelijkheid dat het nooit zal lukken. Denk je na over een toekomst zonder kinderen, over hoe je je leven dan gaat inrichten? Raak je in paniek bij de gedachte aan een leven zonder kinderen en stop je die gedachte zo ver mogelijk weg?

Ik heb alle stadia al gehad, geloof ik. In het begin moest ik dan steeds alleen maar huilen en kreeg een paniekerig gevoel, hoewel ik er mijn hoofd van overtuigd was dat het uiteindelijk goed zou komen, ook zonder kinderen, maar dat wil ik niet .
Inmiddels zijn we al zo lang bezig dat de kans dat we nooit kinderen zullen krijgen, groter wordt. Toch ben ik nog hoopvol en voel me rustiger als ik nadenk over wat als het nooit lukt.

wij hebben het er ook regelmatig over gehad thuis. als we echt geen kinderen kunnen krijgen, dan gaan we ook niet adopteren of in de pleegzorg. (dat ligt bij m'n man. die wil niet een kind van een ander en de problemen van een ander. ook denkt hij dat hij zich alleen vader kan voelen als hij een kindje van zichzelf heeft. dat wil ik niet "uitproberen" want als het dan niet goed gaat, dan kun je een kindje natuurlijk niet inruilen/terugbrengen...) we willen ons huis dan verkopen en een kleiner huisje kopen/huren en dan moeten we ons inderdaad instellen op kinderloos leven. misschien dat ik dan ook m'n baan in het onderwijs opzeg en dat ik iets heel anders ga doen, om niet steeds tussen zwangere moeders en kinderen te zijn. dat helpt me niet echt wat dat betreft moet ik zeggen...

Herkenbaar hoor mijsje. Ook deze juf vindt het soms lastig om steeds tussen al die blije jonge gezinnen te lopen. Dat zal alleen maar lastiger worden als het echt niet lukken wil. Aan de andere kant is het ook heerlijk om met kinderen te werken en geeft het veel voldoening. Tsja, de tijd zal het leren.

precies, we gaan gewoon kijken hoe het gaat. als het echt niet wil, kan ik altijd nog opzeggen...

Mijsje en PZE... ik ken dat ook... Ik had vorig schooljaar een heel leuk contact met een moeder van één van de kinderen uit mijn klas. Zij had al 3 dochters, wist dat wij ook een kinderwens hadden en dat wij daarvoor bij het ziekenhuis liepen. In datzelfde jaar bleek zij zwanger... dat vond ik best wel even moeilijk en kon wel janken. Maar gelukkig kon ik ook wel blij zijn voor haar. Later in dat jaar bleek ikzelf ook geluk te hebben en zwanger te zijn... toen waren we nog even samen zwanger en hebben we elkaar steeds op de hoogte gehouden van hoe het ging.

Maar jullie gevoel is wel heel herkenbaar. Vooral als je in de onderbouw werkt, kom je nogal eens zwangere vrouwen en baby's tegen... en dat kan best heel confronterend zijn... ik hoorde tijdens mijn verlof dat een moeder van een jongetje uit mijn klas -ik dacht een jaar ouder dan ik, dus 28- ook weer zwanger was (van de 3e) ze is in september uitgerekend. En ookal heb ik Bas nu, nog steeds vind ik het moeilijk om ermee om te gaan, met zwangeren. Heel stom... ach, het zal wel slijten en het gaat ook wel wat beter gelukkig. Het heeft gewoon tijd nodig, denk ik.

Zo herkenbaar, juffen
Ik gaf les in het secundair onderwijs en ben veranderd van job omdat ik het niet meer aankon om in de leraarskamer constant omringd te worden door zwangere collega's. Op onze school werkten er 60 vrouwen en er was altijd iemand in elk stadium van een zwangerschap. Dit werd te zwaar voor mij en toen ben ik van school veranderd. Ik werk nu in het hoger onderwijs, in een mannenbastion, waar veel collega's papa worden, maar dat is toch helemaal anders.

ja, dat is ook anders... alleen al het feit dat je geen dikke buiken ziet.. dat vond ik altijd zooo confronterend. Daar werd ik altijd wel heel verdrietig van, ook al gun je het een ander natuurlijk ook!

Oh, dat is zeker anders Leo. Die buiken zijn het 'probleem' bij mij. Mooi om te zien, maar ook confronterend. Maar dat heb ik ook al bijvoorbeeld in de stad of de dierentuin, 1 dikke buik, 2 dikke buiken, 3 dikke buiken... Nee hoor, zo erg is het niet. Maar vorig jaar waren er 5 collega's zwanger. Was wel wat veel op een team van 24.

Idem, hier, Jose. Die verandering van job heeft voor mij mentaal veel veranderd. Er lopen uiteraard op de administratie nog redelijk wat zwangeren rond, maar dat zijn niet mijn directe collega's (die zitten 3 verdiepen hoger en zie je eens tijdens een vergadering ofzo).
Voor mij was een zwangere buik ook veel 'erger' dan een baby... raar eigenlijk, want je doet het voor de baby natuurlijk.

dat is zo, die buiken vind ik lastig om overal te zien. inderdaad prachtig, en ik zoek ze ook steeds op (in het buikentopic bv...) maar als ik er niet op berekend ben, kom ik ze vaker tegen op het moment. en dan gaat er wel een steekje door me heen... en het probleem is inderdaad niet dat je het een ander niet gunt, want dat is natuurlijk wel zo! waar ik ook helemaal weemoedig van wordt is peuters. schattige kindjes dan al niet met krulletjes, met die schattige wankele stapjes en die lieve woordjes...

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 18:14 schreef mijsje het volgende:
dat is zo, die buiken vind ik lastig om overal te zien. inderdaad prachtig, en ik zoek ze ook steeds op (in het buikentopic bv...) maar als ik er niet op berekend ben, kom ik ze vaker tegen op het moment. en dan gaat er wel een steekje door me heen... en het probleem is inderdaad niet dat je het een ander niet gunt, want dat is natuurlijk wel zo! waar ik ook helemaal weemoedig van wordt is peuters. schattige kindjes dan al niet met krulletjes, met die schattige wankele stapjes en die lieve woordjes...

zo geld bij mij de uitspraak altijd: ik gun het anderen ontzettend! Maar ik gun het mezelf (ons) ook zo! Dat is denk ik ook wel de juiste manier om het te benaderen..

En Asy, dat weet ik hoor! Krijg alleen in mijn prive nog wel eens regelmatig te horen dat ik het moet laten rusten en dat het dan wellicht vanzelf wel gebeurd, ondanks dat mensen weten wat hier het probleem is, en dat dat 'vanzelf lukken' hier niet opgaat..
De hoop is er ook zeker wel, alhoewel ik het me gewoon niet kan voorstellen dat het ooit gaat lukken...

Toch hou ik me maar weer vast aan de opmerking van de verpleegkundige gisteren: verder is er niets bij jullie aan de hand, dus je bent gewoon hartstikke vruchtbaar.... (alleen ook bij 'gewoon' vruchtbare stellen staat er een jaar voor om zwanger te worden, dat is 12 terugplaatsingen en we hebben er pas 3 gehad....)

Ik merk dat ik steeds meer durf toe te geven dat ik het zwaar vind, maar aan de andere kant wil ik dat ook niet toegeven het is nou eenmaal zo. En ik schiet er zelf niets mee op om mezelf dat zwaar te laten vallen.. Dat idee houdt me nog enigzins op de been zeg maar...

Straks, mocht het toch niet lukken, is vroeg genoeg om er 'tijdelijk' zwaarmoedig over te zijn...... (maargoed, hier al ruim 6 jaar bezig, en een tijdje terug kon ik er echt niet zo over denken hoor!)

Wat wel grappig is, de vorige pogingen was ik steeds al bezig met: als het doorgaat dan is op die datum dit, op die datum dat... En nu ben ik meer bezig met: eind september een lang weekend op de motor weg, wat nou als ik dan zwanger ben (en misschien is dat wel de juiste instelling )

Gekke Princes!!! Ook volop bezig dus... Ik heb 1 cryo poging met medicatie gedaan en dat waren pilletjes.. Ben de naam kwijt, maar das zonder spuiten idd Bij mij was het achteraf niet nodig (was een foutje, die poging is toen ook gecancelled.. ) aangezien ik gewoon een prima eigen cyclus heb!

Saffier, heb je inmiddels de kliniek al gebeld? Heb je bij moeten spuiten? Ik heb destijds met de cyclus-stilleg hormonen een keer een dosis vergeten (was de 2e poging, was er toen ff zo niet mee bezig dat ik er 'smorgens achter kwam dat ik de avond ervoor had moeten prikken) en hoefde niet bij te prikken.... Maar ben wel benieuwd!

(of ik lees en zie dat je idd ook niet hoefde bij te prikken wel bijzonder dat het in je been moet! Lijkt me verre van prettig! In buik is toch het fijnst, vind ik en dan links of rechts van je navel (doe het meestal links want bent links ) één keer wat lager in mijn buik geprikt en dat was NIET fijn )

Alle andere dames: ben benieuwd wat komende periode voor ons brengt!

Ik doe morgenochtend voor de zekerheid vast een LH testje en dan weer een meting... Dag 12 pas, en meestal rond dag 16 eisprong... (maar vorige keer ook ineens op dag 13 vol aan het ovuleren ) dus het kan alle kanten op

Meiden ik vind het af en toe 'moeilijk' om mee te praten (zoals bij het onderwerp hierboven), ik héb tenslotte al een wondertje rondlopen inderdaad. Van Tobias werd ik spontaan en ook nog eens héél snel zwanger. En nu zitten we toch ook echt in de MMM. Van het ene uiterste in het andere. Story of my life
We beseffen ons heel goed dát we dus al een wondertje hebben en weten ook waarvoor we het doen, neemt niet weg dat wij ook wel de duscussie hebben wat we doen als het bij 1 wondertje blijft maar dat is toch weer heel anders dan zonder wondertje verder te moeten. Houd moed!! Allemaal!! Het komt goed

*stuiter*
ik ben vandaag ongesteld geworden Dinsdag beginnen met puregon spuiten (ben benieuwd naar de bijwerkingen, tot nu toe alleen veel enge dromen) en maandag over een week de 1e echo Stap 2 gaan we aan beginnen
*einde stuiter*

dubbel

[ Bericht 95% gewijzigd door Saffier op 06-08-2009 21:43:54 (dubbel) ]

Oh en het prikken in je been is net zoals in je buik hoor! Ik voel er zowel in mijn been als in mijn buik nauwelijks iets van! Alleen de decapeptyl inspuiten bijt soms wat.

Hoera voor je ongesteldheid Al was je al begonnen, nu begint het stimuleren (dat was voor mijn gevoel het échte beginnen )

En ik vind (maar das mijn mening ) dat je dat niet moeilijk moet vinden.. De wens voor een kindje is sowieso groot, of het de eerste of de 2e of de zoveelste is! De WENS daar gaat het om

Dus niet meer moeilijk vinden hoor, je hebt net zoveel recht om hier te zijn als wij En we leven net zoveel met je mee als met iemand die voor een eerste kindje bezig is


Bij mij hield het rare dromen op, toen ik eindelijk met de stimulerende hormonen begon

Ik stuiter met je mee

En duim ook KEIHARD MEE!!!
(net zoals voor de rest hier )

voor de ongesteldheid van Saffier!
(nee hoor, jij hebt net zoveel "recht" (klinkt meteen zo zwaar) om hier te komen als iedereen hoor! Het gaat er zoals Orea al zegt inderdaad niet om hoeveel kinderen je al hebt en of je die ook spontaan of met hulp hebt gekregen...)
voor het niet meer rare dromen van Orea!

Joepie Saffier, let the stimulation begin!
Verder wat de meiden zeggen, doe niet zo gek. Jij hoort hier net zo makkelijk te posten als wij.

Saffier, daar ga je! Ik ben zo benieuwd hoe het gaat zijn voor jou/jullie! Hopelijk heb je niet al te veel last van bijwerkingen.

Nou ik sta weer verbaasd

Hartstikke aan het ovuleren (het is dag 12 ), dus ik word vanmiddag gebeld of er volgende week een terugplaatsing doorgaat

joepie Saffiertje!!

Saffier en orea ( begon jou naam eerder met een N? ) ook goed nieuws

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2009 09:06 schreef _evenstar_ het volgende:
Saffier en orea ( begon jou naam eerder met een N? ) ook goed nieuws

Thnx! Nu duimen dat het vanmiddag ook goed nieuws is en dat de terugplaatsing doorgaat... Zo niet, volgende maand weer een kans

Spannend Orea, ik hoop heel erg dat het allemaal doorgaat!

Orea, ik duimvoor je!!
_{zie net je PM thanx!! antwoorden met iphonr is lastig.}

Fijn dat je ongesteld bent, Saffier. Ik kan me voorstellen dat jij een heel andere insteek hebt als het gaat om mijn vraag: hoe kijk je aan tegen een mogelijke kinderloosheid? Toch geldt voor jullie ook dat je je toekomstbeeld moet aanpassen mocht het uiteindelijk niet lukken. En het verdriet lijkt me niet minder.

'Leuk' om te lezen hoe jullie daar in staan, meiden. In het begin kon ik echt niet met de gedachte omgaan dat het misschien niet zou lukken. Inmiddels gaat dat beter maar toch voel ik soms nog steeds boosachtig verzet bij de gedachte dat ik misschien nooit kinderen zal hebben. Van kleins af aan wilde ik moeder worden. Inmiddels werk ik ook in het basisonderwijs (opvallend, zo veel juffen als hier posten!) en vind dat soms wel moeilijk, confronterend. Aan de andere kant haal ik ook zo veel voldoening uit het lesgeven en opvoeden van die kinderen.

Orea, ik duim ook voor je!

Safier en Orea!!! Het gaat hier weer spannend worden.

Orea, zijn ze nog steeds zo moeilijk aan het doen wat betreft plekjes?? Ik hoop zo dat het doorgaat.... Ik ben vanmiddag niet thuis anders had je hier weer lekker mogen zenuwen hoor!!

Orea ik duim voor een pakkende tp! Wanneer hoor je dat? Succes meid!

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2009 09:43 schreef sproet-je het volgende:
Safier en Orea!!! Het gaat hier weer spannend worden.

Orea, zijn ze nog steeds zo moeilijk aan het doen wat betreft plekjes?? Ik hoop zo dat het doorgaat.... Ik ben vanmiddag niet thuis anders had je hier weer lekker mogen zenuwen hoor!!

Ik werk sinds kort weer fulltime dus ik kan lekker op mijn werk hyperen
Maar ja! Het is nog steeds een drama verhaal... Dr. K. zei het vanmorgen weer... Maar ach, we zien het wel! Ben dit keer ook veel rustiger dan de vorige keer. Gaat het niet door, jammer dan zien we het volgende maand wel weer!!

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2009 09:54 schreef Saffier het volgende:
Orea ik duim voor een pakkende tp! Wanneer hoor je dat? Succes meid!

Ze zijn me nu aan het aanmelden bij het Vu en horen dan straks of er 'plek' voor me is.... Vanmiddag weet ik of die plek er is! Dan zal woensdag de terugplaatsing zijn...

Saffier... olé! _{hoe blij kun je zijn met een menstruatie}

Orea... spannend! Ik ga duimen voor een goed telefoontje voor vanmiddag!

Even hier klagen, op het bankje waar het niet zo makkelijk gaat. Hier nog steeds spotting, heel weinig. Temp was ook nog te hoog, dus zal wel morgen worden dan. Ik heb het even moeilijk nu, voel me heel emotioneel. Chagrijnig en ook verdrietig. Ik neem me steeds voor om hier even wat minder te posten om mijn gedachten te verzetten en het los te laten. Tegelijk lukt dat niet, we zijn er toch al veel mee bezig door het pillen slikken en het spul van dat de 18e onderzocht gaat worden. Ben er even klaar mee, maar vind het lastig om me op andere dingen te focussen. Sinds november 2007 zijn we nu aan het hannessen, ik vind het even lang genoeg. [/end klaagmodus]

Zwaar respect voor Orea, die het al 6 jaar moet doorstaan. Ik hoop zo dat je goed nieuws hebt straks

Er is plek! Dinsdag moet ik bellen of de ontdooiing goed is gelukt dan is woensdag de terugplaatsing...

Whiehoe, een keer geen cancel, geen ovb.. Maar een dikke vette YES!

PZE: het IS ook heel erg lastig....

Dat is snel! Jippie, wat een fijn nieuws!

Ik vind het trouwens ook weer erg spannend hoor dit is het laatste rietje, als het niet lukt (of niet ontdooit) gaan we daarna weer kloten met hormonen... dus ik hoop maar zó dat het nu eens gaat lukken

Orea; Dat is goed nieuws! Ik duim voor je dat het goed ontdooit en er woensdag een tp is!

PZE; je mag ook best klagen in w-o-t-s hoor! In ieder geval een knuffel voor jou, het is allemaal niet niks en ik hoop dat je snel wat duidelijkheid krijgt! En er minder mee bezig zijn is wel heel lastig als er nog dingen op de planning staan. Maar het komt wel goed!

Spannend Orea

En ik denk er niet te veel aan dat het niet gaat lukken. Dit is pas IVF-poging 1 en we hebben nog 14 eskimo's. kansen genoeg dus.
Ik vind het alleen jammer dat ik 'oud' moeder zal worden. Ik had dat liever eerder gezien, maar ja...
En adoptie is voor ons zeker een optie. Dat wil ik eigenlijk sowieso wel

Ik heb ook niks tegen adoptie, maar waar haal ik het geld vandaan?

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2009 16:49 schreef prinseszondererwt het volgende:
Ik heb ook niks tegen adoptie, maar waar haal ik het geld vandaan?

Wordt er niet een deel vergoed?

Orea wat spannend allemaal weer!!

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2009 17:04 schreef progje het volgende:
Orea wat spannend allemaal weer!!

Ik kan me ook nergens voor jou verborgen houden he

Spannend is het zeker! Merk alleen dat ik er deze ronde zó anders insta, dan alle andere pogingen bij elkaar... geeft zóveel meer rust... Ik hou je op de hoogte

CP, groot gelijk hoor.. Ook zeker nog niet druk over maken!

Om prive redenen trekt adoptie mij totaal niet.... En qua terugkrijgen van geld? Volgens mij krijg je daar niets voor, alleen zijn bepaalde bedragen wel aftrekbaar van de belasting.. Maar geen idee eigenlijk hoe dat precies zit...

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2009 16:47 schreef CrazyPrincess het volgende:
Spannend Orea

Ik vind het alleen jammer dat ik 'oud' moeder zal worden. Ik had dat liever eerder gezien, maar ja...

ik kan me er een voorstelling van maken, ondanks dat dat hier niet aan de orde is... (ben 28..)
Maar als je beeld heel anders is (als in: dat je veel vroeger al mams had willen worden) kan ik me goed voorstellen dat dat knaagt....