Financiële topofficial VS: Bailouts gaan burgers $ 23,7 Biljoen kosten
Nog veel meer zwaar weer op komst voor de banken.
Volgens Neil Barofsky, de inspector general van het $ 700 miljard grote TARP-hulpprogramma van het ministerie van Financiën, kunnen de bailouts van de banken en financiële instellingen de Amerikaanse belastingbetaler wel eens $ 23,7 BILjoen gaan kosten, ongeveer 34 x zoveel als het totale TARP-hulpprogramma.
Maar wie dacht dat het alleen aan de overkant van de oceaan heel slecht gaat, kan zijn borst natmaken: de financiële situatie van de Europese banken en landen is nog veel rampzaliger dan in de VS. De banken in Europa hebben op zeer korte termijn enkele biljoenen euro's nodig, want anders stort het hele financiële systeem -wereldwijd- in elkaar. Probleem: niemand weet waar dit geld vandaan moet komen.
In Amerika hebben ze daar al lang een 'oplossing' voor: Quantitative Easing, een duur woord voor iets wat in feite ordinair geld bijdrukken is. De meeste experts zijn het er inmiddels wel over eens dat dit uiteindelijk zal leiden tot de dood van de dollar, ergens in september of oktober van dit jaar.
Barofsky, die morgen zijn bevindingen in een hoorzitting voor een speciaal committee van het Huis van Afgevaardigen zal uiteenzetten, verklaarde dat 'TARP een programma van onvoorstelbaar grote omvang, schaal en complexiteit' is geworden. Boven op de oorspronkelijk $ 700 miljard heeft de Federal Reserve naar schatting $ 6,8 biljoen aan hulp toegezegd, nog even los van de $ 2,3 biljoen voor de Federal Deposit Insurance Corp. (het Verzekeringsfonds voor banken en financiële instellingen) en de $ 7,2 biljoen die nodig waren voor onder andere het redden van de hypotheekverstrekkers Fannie Mae & Freddie Mac.
De gemiddelde Europese burger denkt dat de ellende zich vooral in de US of A voordoet en het hier allemaal wel meevalt. De werkelijkheid staat helaas in schril kontrast met deze massale onwetendheid: het Europese bankensysteem staat er namelijk véél slechter voor dan in Amerika. Hier berichtten we al eerder over (zie links onder), maar nu lijkt de situatie dermate nijpend te zijn geworden, dat voor een spoedige komplete instorting gevreesd moet worden.
West Europese banken hebben als geen ander enorme bedragen uitgeleend aan en geinvesteerd in opkomende markten zoals Oost Europa. Deze markten staan voor zo'n $ 4,5 biljoen in de schuld bij onze banken, maar lijken deze onmogelijk nog terug te kunnen betalen, omdat hun munteenheden en economiën zijn ingestort. De verliezen van de Europese banken zijn mede daarom niet alleen groter dan die van hun Amerikaanse collega's; ze hebben ook nog eens stuk voor stuk veel minder kapitaal om dit op te kunnen vangen.
Volgens de statistieken bedraagt de basisleverage van de vijf grootste Amerikaanse banken 12:1. Even heel simpel verkort uitgelegd: voor elke dollar die de banken bezitten ('eigen vermogen') zijn er zo'n 12 dollars geleend en uitgeleend ('vreemd vermogen'). De totale leverage (aangeduid met TCE, bankkapitaal + gewone aandelen) in de VS bedraagt 45:1, wat als zeer hoog wordt beschouwd.
Maar nu de Europese banken. De basisleverage in de EU bedraagt maar liefst 35:1, bijna 3x zo hoog als in de VS. De totale leverage (TCE) is eveneens een stuk hoger: bijna 55:1. Deze cijfers zijn exclusief Groot Brittannië; daar is de basisverhouding nóg hoger, bijna 40:1. De totale bankactiva in Groot Brittannië zijn 5x hoger dan het BNP (in de VS 'slechts' 2 x hoger, maar de -werkelijke- schuldenlast van de VS is daarentegen hoger dan het totale BNP van de HELE WERELD). In de Europese Unie is dat 4 x hoger.
Groot probleem in de EU: de Europese Centrale Bank kan niet zoals in de VS en Groot Brittannië individuele banken gaan redden (even aangenomen dat dit het beste beleid is). Want als je een Spaanse bank redt, wil een in problemen geraakte bank in Oostenrijk natuurlijk niet achterblijven. En de banken in Oostenrijk zitten allemaal diep in de problemen. Hun totaalverliezen zijn zó groot, dat ze feitelijk onmiddelijk failliet zouden moeten gaan. Maar omdat hun financiële activa vier keer zo groot zijn als het totale Oostenrijkse BNP, kán de overheid ze eigenlijk niet failliet laten gaan, omdat daarmee heel Oostenrijk de afgrond in gestort zou worden, en dit een kettingreactie in de EU teweeg zou brengen.
Deze precaire en feitelijk onmogelijk nog veel langer vol te houden situatie bestaat ook in landen zoals Italië, Spanje, Griekenland - feitelijk in de hele EU. En wie dacht dat het in 'het' degelijke bankenland Zwitserland beter ging: integendeel. De Zwitsers zitten zelfs opgescheept met een duizelingwekkende hoge TCE-leverage van 70:1. De financiële activa van de banken zijn daar dan ook maar liefst 7 keer zo hoog als het totale Zwitserse BNP.
Ierland afschrikwekkende voorbode voor wat komen gaat
Die zelfde beroerde verhouding geldt ook voor het arme Ierland. De eens zo florerende welvaartsstaat Ierland vervalt pijlsnel tot een financiële ruïne, en is daarmee een afschrikwekkende voorbode voor wat er in de rest van de EU staat te gebeuren. De Ierse overheid moet enorm bezuinigen om het hoofd boven water te kunnen houden. Tienduizenden ambtenaren worden ontslagen, en dat terwijl de werkeloosheid al is opgelopen naar 12%, en in 2010 zeker 16% zal bedragen.
Op het Ierse onderwijs moet 8% worden bezuinigd, waardoor 6900 leraren de laan uitmoeten. De lerarenvakbond noemt het besluit een ramp voor het onderwijssysteem en een tijdbom onder de hele sociale structuur van het eiland, waar niemand wordt gespaard: uitkeringen: min 5%, kinderbijslag: min 20%, politie: min 7%. Daarnaast worden de kosten voor de gezondheidszorg fors verhoogd.
En dan te bedenken dat Ierland nog een relatief jonge bevolking heeft. De overige, sterk vergrijzende EU-landen hebben een misschien nog wel dodelijker probleem, namelijk dat de welvaartsstaat noch voor jongeren noch voor het steeds groter wordende aantal ouderen nog veel langer in stand te houden is.
Heel Europa zinkt steeds verder weg in een diep schuldenmoeras. De Franse schuld nadert 90% van BNP, Groot Brittannië zit op bijna 100% en Italië volgend jaar op een gevaarlijke 120%. En stimulansprogramma's zoals in de VS, Europa, Japan en China hebben nog nooit gewerkt, en op langere termijn de ellende alleen maar vergroot. Japan deed het ooit eerder, waardoor het in een economische kringen berucht 'verloren decennium' terecht kwam.
Maar ook hier wordt toch weer dezelfde fout gemaakt: nóg meer geld uitgeven om de economie draaiende te houden. Volgens het IMF zal de Japanse schuld in 2014 daarom een onvoorstelbare 240% van het BNP bedragen - een percentage vanwaar geen enkel herstel meer mogelijk is. Het is daarom zeker dat de staatsobligatiemarkt van Japan vroeger of later zal klappen, waardoor het land zijn schulden niet meer kan financieren en failliet gaat.
Het enige wat het hele in dieprode schulden gedompelde Westen nog rest om onze economiën en daarmee onze maatschappijen te redden is: bezuinigen, járenlang fors bezuinigen, en het deflatoire effect met monetaire stimulansen proberen te neutraliseren. Het lijkt er echter op, dat precies het tegenovergestelde gedaan zal worden, waardoor er in de herfst een nieuwe financiële crisis zal ontstaan, waar opnieuw op gereageerd zal worden met kostbare bailouts en stimulanspaketten.
En dat zal onverbiddelijk leiden tot de totale ondergang, zeker als bedacht wordt, dat de effecten van het uiteenvallen van de $ 1,4 BILJARD grote derivatenmarkt hier nog niet eens in meegerekend zijn.
XanderNieuws.Punt.NL
National Suicide: How Washington is Destroying the American Dream